Prośba o radę - małe doświadczenie w relacjach

[agnes91235]

Cześć,



Piszę z prośba o Waszą radę i pomoc.



Moja historia wygląda tak, że generalnie aż do momentu wczesnej dorosłości mialam dość trudne życie. Od dzieciństwa aż do wczesnej dorosłości (studia) doświadczyłam sporo traumatycznych zdarzeń (ostatnie takie doświadczenie to właśnie etap studiów) + jestem z rodziny dysfunkcyjnej.



Jak skończył się okres tych wszystkich złych zdarzeń i w moim życiu się uspokoiło - zaczęłam odczuwać tego skutki (stany lękowe itp).



Miałam o tyle szczęścia, że w ostatnich latach stanęłam na finansowo na nogi i w końcu zebrałam się w sobie i poszłam na terapie. Terapia działa i są całkiem dobre jej efekty.



Przez to wszystko przez lata była bardzo zamknięta w sobie. Przede wszystkim zamknęłam się na relacje międzyludzkie. Z tego powodu do tej pory byłam w zaledwie jednym kilkumiesięcznym związku.

Odrzuciłam w życiu mnóstwo ludzi - miałam problem z poczuciem bliskości, unikałam jak ognia zaangażowania (choc w głębi duszy o niczym innym nie marzyłam).



Jak wspomniałam - w końcu zebrałam się w sobie poszłam na terapie. No i zaczęłam też próbować się otwierać na związki.



Ostatnio poznałam kogoś całkiem sensownego. Nie wiem czy coś z tego będzie, jesteśmy zaledwie po kilku spotkaniach.



To co mnie martwi (czy w odniesieniu do niego czy kogokolwiek innego (jeśli nic z tego nie wyjdzie)) to mój brak doświadczenia w relacjach (mam 30 lat) + generalnie moja historia, przez która czuje się inna.



Z jednej strony mówię sobie „nigdy nie jest za późno”, z drugiej strasznie się tego i boje i wstydzę i w ogóle.



Tym bardziej, że on jest raczej z kategorii ludzi sukcesu - z pozycja zawodową, kilka wieloletnich relacji, pewny siebie itp. Bardzo też dopytuje mnie o moja przeszłość związkowa - na razie odpowiadam półprawdami.



Czy dla Was taki brak doświadczenia byłby przekreślający?

[Aelora]

Brak doświadczenia nie powinien Cię w żaden sposób przekreślać, ważniejsze jest żebyś starała się przełamać w sobie te wszystkie obawy i niepokoje, żeby zbudować dobrą, zdrową relację. Jeśli on dopytuje Cię o przeszłe relacje, możesz powiedzieć wprost, że byłaś w związku, ale nie czułaś się gotowa żeby wchodzić w dłuższe relacje i po prostu nie trafiłaś na swój typ. Osobiście nie widzę w tym nic złego, wśród koleżanek sporo weszło w dłuższe związki dopiero po studiach, kiedy same już lepiej wiedziały czego chcą od życia i z kim dobrze się dogadają, wiele z tych par trwa do dziś.

[skara]

Jakieś doświadczenie jednak masz, już bez przesady. Możesz mu powiedzieć, że do tej pory nie trafiłaś na odpowiednią osobę, byłaś skupiona na pracy, nauce, pasji itd. Jeśli masz swoje problemy przepracowane, to nie widzę powodu, dla którego ten związek miałby nie wyjść, przynajmniej z Twojego powodu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Hermiona83]

W pierwszy związek weszłam po 35. roku życia. Pierwszy seks był jeszcze później. No tak wyszło.

Nie przeszkadza mi to teraz być związkowo szczęśliwą.

Ale - zawsze mówiłam prawdę. Jak ktoś tego by nie akceptował, to trudno.

[herbata_z_miodem]

Napisane przez agnes91235

Z jednej strony mówię sobie „nigdy nie jest za późno”, z drugiej strasznie się tego i boje i wstydzę i w ogóle.

Chciałaś najpierw skupić się na sobie i być gotowa na związek, dla mnie to plus.

Napisane przez agnes91235

Tym bardziej, że on jest raczej z kategorii ludzi sukcesu - z pozycja zawodową, kilka wieloletnich relacji, pewny siebie itp. Bardzo też dopytuje mnie o moja przeszłość związkowa - na razie odpowiadam półprawdami.

Gdyby mu to przeszkadzało, to chyba lepiej to wiedzieć wcześniej niż później. Szkoda czasu na podchody. Im wcześniej to zweryfikujesz, tym lepiej, wiec nie ma co się bawić w półprawdy.

Napisane przez agnes91235

Czy dla Was taki brak doświadczenia byłby przekreślający?

Nie. Jesteś młoda i świadoma siebie.

[agnes91235]

Ja nie mam zamiaru brnąć w te półprawdy (stąd m.in. ten post) - on zapytał o to bardzo szybko, zaskoczył mnie tym i dlatego „w stresie” poszłam w te półprawdy, głównie dlatego, że się zwyczajnie tego wstydzę, a ten wstyd podbija to, że on (jak i w ogóle środowisko w którym sie otaczam) wydaje się mocno tym zaskoczony - na zasadzie jak to możliwe, że „taka dziewczyna”...

[Aelora]

To też przyjrzyj się trochę bardziej krytycznie jemu i jego otoczeniu, skoro podchodzą do tematu tak rygorystycznie i z niedowierzaniem. Przecież nie musisz się spowiadać znajomym ze swojego życia uczuciowego/erotycznego, a on nie powinien wywlekać takich rzeczy na światło dzienne. Przemyśl też, czy z Twoimi obawami i niepewnością nie zacznie Ci w pewnym momencie przeszkadzać jego doświadczenie, że inna była bardziej atrakcyjna czy lepiej ją traktował, było im lepiej w łóżku itp.

[agnes91235]

Źle się zrozumiałyśmy - to moje otoczenie daje mi komunikaty, że to „dziwne”, nie jego.



Co do moich wątpliwości to biorę to pod uwagę, ale niestety zapewne będę musiała jeszcze długo brnąć przez życie z poczuciem niepewności na szczęście coraz lepiej mi idzie zwalczanie takich myśli!

[Interceptor]

Dziwne że on się tak dopytuje o przeszłość związkową. Może nie jest wcale taki idealny, na jakiego się kreuje. Tak czy siak, postaw granice - powiedz szczerze, np. że nie chcesz na razie o tym rozmawiać. A może warto skończyć terapię, zanim wejdziesz w związek?

[agnes91235]

Przede wszystko dziękuję wszystkim za odpowiedzi trochę podniosły mnie na duchu



Co do zakończenia terapii - ja jestem już po zakończeniu takiego swego rodzaju pierwszego, najtrudniejszego etapu. Pewnie najlepiej byłoby poczekać na sam koniec, ale nie wiadomo ile to jeszcze potrwa + to ja sama muszę znaleźć drogę, żeby się przełamać. Ale nie zamierzam tez niczego robić na siłe - bardziej chce dać sobie szanse

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta