Trudne życie

[Zuzimymind]

Nie wiem od czego zacząć...
Wszystko zaczęło się 5 lat temu.. Byłam z chłopakiem już kilka lat ale cały czas czułam,że to bardziej z wygody z przywiązania,ale mimo tego trwałam w tym... Dopóki nie poznałam Pawła... Zawrócił mi w głowie do szaleństwa-rozstałam się z Danielem-byłam pewna tego. Wkrótce zamieszkaliśmy z Pawłem razem ponieważ moja matka nie mogła się pogodzić z tym ze zostawiłam Daniela dla jakiegoś Pawła. Byłam szczęśliwa nie miałam kontaktu z rodzicami nie chcieli mnie znać. Po kilku miesiącach zaszłam w ciąże z Pawłem. Napisałam mamie smsa o tym że zostanie babcią jednak nie takiej odpowiedzi się spodziewałam. Nie chciała mnie znać i nie mieć nic wspólnego z nami i z jakimś dzieckiem(moja mama ma bardzo ciężki charakter i musi kierować innych życiem). Pokłóciłam się z Pawłem i spakowałam się i wróciłam do matki w końcu każda matka chce dla dziecka dobrze-idiotka. Mamusia mnie przyjęła ciepło,że odeszłam od niego-bo to nie człowiek dla mnie i Daniel ciągle przyjeżdżał i się wypytywał o mnie. Cierpiałam Paweł chciał ze mną się spotkać zawsze czekał blisko mojej pracy,a ja się w tym wszystkim pogubiłam. Chciałam być znowu obok mojej miłości,ale bałam się znów uciec z domu-wyrzec się matki(jej zdaniem wyrzekam sie w ten sposób) płakałam dużo nie wiedziałam co robić-aż w końcu poroniłam. Nie pojechaliśmy do lekarza bo matka stwierdziła,żeby lepiej nikt nie wiedział że byłam w ciąży. Krwawiłam mocno...matka przychodziła i pilnowała mnie czy jest ok. Nie powiedziałam mu o tym przez wiele lat. Myślał,że żadnej ciązy nigdy nie było-byłam tylko raz u ginekologa. Kontakt się w tedy urwał a ja żeby o tym wszystkim zapomnieć zaczęłam pić imprezować. Miałam próbę samobójcza,ale rodzice w porę wyważyli drzwi i mnie uratowali. Napisałam do
Pawła-odpisał mi,że mógłby ze mną być tylko dla seksu. Załamałam się i już więcej nie napisałam. Wróciłam do Daniela-drażnił mnie tak jak kiedyś ale stwierdziłam,że skoro psycholodzy i psychiatra nie są w stanie mi pomóc pomogę sobie sama. Zaszłam w ciąże z Danielem. Wyszłam za mąż. Mamy zdrową córeczkę i kredyt i tyle. Uczuć między nami nie ma, nie potrafimy rozmawiać bez kłótni nie potrafimy się przytulać. Seks? tak jest, ciągle narzeka że mi się nie chce i często płacze po nim. Po pytaniu dlaczego płacze walę ściemę , że to przez kompleksy. Przez całe życie miałam Pawła w głowie. 5 lat już myślę-codziennie myśle o nim- tęsknie i próbuję się z tego wyleczyć. Napisałam do niego. Założył też rodzinę miał dziecko,ale się rozstali bo nie mógł z nią dalej żyć. W sobotę spotkałam się z Pawłem. Rozmawialiśmy tylko nic więcej miałam nadzieję,że go spotkam że go znienawidzę-stwierdzę jaki jest brzydki i mi w końcu przejdzie. Niestety... czułam się szczęśliwa roześmiana znów promieniałam patrzyliśmy sobie cały czas prosto w oczy, coś nie do opisania. Dowiedziałam się,że on też nie może ułożyć sobie życia bo ciągle jestem w jego głowie. I jaki morał wszystkiego? Moje całe życie to wielkie kłamstwo. Żyję dla dziecka... Już dawno stwierdziłam,że mimo że nie czuję się szczęśliwa zrobię wszystko żeby ona miała idealne życie. Ale już tracę siłę-tracę siłę do udawania,że jest wszystko ok. Do ciągłych odgrywanych ról-szczęśliwej żony.

[Dociakowa]

Napisane przez Zuzimymind

Nie wiem od czego zacząć...
Wszystko zaczęło się 5 lat temu.. Byłam z chłopakiem już kilka lat ale cały czas czułam,że to bardziej z wygody z przywiązania,ale mimo tego trwałam w tym... Dopóki nie poznałam Pawła... Zawrócił mi w głowie do szaleństwa-rozstałam się z Danielem-byłam pewna tego. Wkrótce zamieszkaliśmy z Pawłem razem ponieważ moja matka nie mogła się pogodzić z tym ze zostawiłam Daniela dla jakiegoś Pawła. Byłam szczęśliwa nie miałam kontaktu z rodzicami nie chcieli mnie znać. Po kilku miesiącach zaszłam w ciąże z Pawłem. Napisałam mamie smsa o tym że zostanie babcią jednak nie takiej odpowiedzi się spodziewałam. Nie chciała mnie znać i nie mieć nic wspólnego z nami i z jakimś dzieckiem(moja mama ma bardzo ciężki charakter i musi kierować innych życiem). Pokłóciłam się z Pawłem i spakowałam się i wróciłam do matki w końcu każda matka chce dla dziecka dobrze-idiotka. Mamusia mnie przyjęła ciepło,że odeszłam od niego-bo to nie człowiek dla mnie i Daniel ciągle przyjeżdżał i się wypytywał o mnie. Cierpiałam Paweł chciał ze mną się spotkać zawsze czekał blisko mojej pracy,a ja się w tym wszystkim pogubiłam. Chciałam być znowu obok mojej miłości,ale bałam się znów uciec z domu-wyrzec się matki(jej zdaniem wyrzekam sie w ten sposób) płakałam dużo nie wiedziałam co robić-aż w końcu poroniłam. Nie pojechaliśmy do lekarza bo matka stwierdziła,żeby lepiej nikt nie wiedział że byłam w ciąży. Krwawiłam mocno...matka przychodziła i pilnowała mnie czy jest ok. Nie powiedziałam mu o tym przez wiele lat. Myślał,że żadnej ciązy nigdy nie było-byłam tylko raz u ginekologa. Kontakt się w tedy urwał a ja żeby o tym wszystkim zapomnieć zaczęłam pić imprezować. Miałam próbę samobójcza,ale rodzice w porę wyważyli drzwi i mnie uratowali. Napisałam do
Pawła-odpisał mi,że mógłby ze mną być tylko dla seksu. Załamałam się i już więcej nie napisałam. Wróciłam do Daniela-drażnił mnie tak jak kiedyś ale stwierdziłam,że skoro psycholodzy i psychiatra nie są w stanie mi pomóc pomogę sobie sama. Zaszłam w ciąże z Danielem. Wyszłam za mąż. Mamy zdrową córeczkę i kredyt i tyle. Uczuć między nami nie ma, nie potrafimy rozmawiać bez kłótni nie potrafimy się przytulać. Seks? tak jest, ciągle narzeka że mi się nie chce i często płacze po nim. Po pytaniu dlaczego płacze walę ściemę , że to przez kompleksy. Przez całe życie miałam Pawła w głowie. 5 lat już myślę-codziennie myśle o nim- tęsknie i próbuję się z tego wyleczyć. Napisałam do niego. Założył też rodzinę miał dziecko,ale się rozstali bo nie mógł z nią dalej żyć. W sobotę spotkałam się z Pawłem. Rozmawialiśmy tylko nic więcej miałam nadzieję,że go spotkam że go znienawidzę-stwierdzę jaki jest brzydki i mi w końcu przejdzie. Niestety... czułam się szczęśliwa roześmiana znów promieniałam patrzyliśmy sobie cały czas prosto w oczy, coś nie do opisania. Dowiedziałam się,że on też nie może ułożyć sobie życia bo ciągle jestem w jego głowie. I jaki morał wszystkiego? Moje całe życie to wielkie kłamstwo. Żyję dla dziecka... Już dawno stwierdziłam,że mimo że nie czuję się szczęśliwa zrobię wszystko żeby ona miała idealne życie. Ale już tracę siłę-tracę siłę do udawania,że jest wszystko ok. Do ciągłych odgrywanych ról-szczęśliwej żony.

To przestań udawać. Czasu nie cofniesz ale możesz coś zmienić od teraz. Myślisz, że jak będziesz z Danielem to Wasze dziecko nie będzie widziało, że jesteście nieszczęśliwi?
Dziecko widzi i czuje więcej niż się Tobie wydaje.
Powinnaś zacząć od zadania sobie pytania czy jesteś w stanie odejść od męża i czy poradzisz sobie z niezadowoleniem matki?


Zacznij od tego od czego powinnaś zacząć lata temu: od tego czego Ty chcesz.

[Zuzimymind]

ehhh całe życie byłam tą najgorszą ciągle robiłam coś źle. Chciałam stworzyć rodzinę,żyć spokojnie. Przymykałam oko na ciągłe pretensje męża i to że nie potrafimy normalnie rozmawiać. Miałam nadzieję,że mnie zdradzi, że to nie ja będę powodem naszego rozstania. Po spotkaniu z Pawłem zrozumiałam jakie moje życie jest słabe...jakie puste bez uczuć. To fakt boje się pokazać światu własnych potrzeb. Dziękuje za odpowiedź. Dzisiaj mnie wszystko dusi rozrywa od środka i jedne co na pewno zrobię to przestanę robić dobrą minę do złej gry. Może coś to zmieni. Żyję i tak praktycznie sama Daniel 2 tyg w pracy 2 dni w domu. Lepiej mi jest jak go nie ma niż jak jest

[megamag]

Ale te trolle się zrobiły nudne. Chociażbyś bardziej prawdopodobną historię wymyśliła.

[Zuzimymind]

Ehh chciałabym żeby to była wymyślona historia. Niestety nie. Chociaż patrząc nie raz na swoje życie sama uważam,że dobra książka z tego by wyszła nie życzę nikomu żeby przeszedł coś takiego....i nadal końca nie widać

[nie_powiem]

Naprawdę ciężko mi uwierzyć, że ktoś faktycznie może mieć tak spaprane życie, i to na własne życzenie.

[Zuzimymind]

Ja też się dziwie, że weszłam w to tak daleko tylko dlatego żeby inncyh uszcześliwić. Ale dzięki waszym komentarzom mobilizujecie mnie do walki. Czas najwyższy!

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Przeciez ten pawel to tez kawal ch.ja powiedzisl ze moglby z toba byc tylko dla seksu za czym Ty płaczesz dziewczyno?
Dowiedz się z mężem którego nie kochasz to nie jego wina ze jesteście takim kiepskim małżeństwem tylko twoja bo wyszłaś za mąż mimo że nie chciałaś trzeba było powiedzieć nie
Przestań marzyć zacznij żyć i brać odpowiedzialność za swoje akcje

[megamag]

Zuzimymind, skończysz gimnazjum, to nauczysz się wymyślać bardziej wiarygodne historie. Na razie nie masz co marzyć nawet o karierze internetowego trolla. Lepiej odrób lekcje.

nie_powiem, gdyby w tej historii tylko bohaterka była niedorobiona, to można by to jeszcze jakoś łyknąć. A tu są jeszcze trzy niedorobione osoby: matka i dwóch facetów. Fakt, że ludzie głupi bywają, ale taka kumulacja jest mniej prawdopodobna niż szóstka w lotku.

[Zuzimymind]

Tak też myślałam. Ale ostatnio wyjaśnił mi,że powiedział to żeby ukryć swoje uczucia-bo myślał że oszukałam go z ciążą.
Żyję cały czas,ale co to za życie. Przez 3 lata brałam odpowiedzialność za swoje czyny,że tak się stało to muszę dać radę-dla dziecka. Ale jak żyć gdy nie potrafię się już cieszyć,uśmiechać.

[nie_powiem]

Napisane przez megamag

nie_powiem, gdyby w tej historii tylko bohaterka była niedorobiona, to można by to jeszcze jakoś łyknąć. A tu są jeszcze trzy niedorobione osoby: matka i dwóch facetów. Fakt, że ludzie głupi bywają, ale taka kumulacja jest mniej prawdopodobna niż szóstka w lotku.

Ja bym może i łyknęła, ale ta matka mi nie pasuje najbardziej i historia z przyłażeniem tego Daniela do matki

[Zuzimymind]

Napisane przez megamag

Zuzimymind, skończysz gimnazjum, to nauczysz się wymyślać bardziej wiarygodne historie. Na razie nie masz co marzyć nawet o karierze internetowego trolla. Lepiej odrób lekcje.

nie_powiem, gdyby w tej historii tylko bohaterka była niedorobiona, to można by to jeszcze jakoś łyknąć. A tu są jeszcze trzy niedorobione osoby: matka i dwóch facetów. Fakt, że ludzie głupi bywają, ale taka kumulacja jest mniej prawdopodobna niż szóstka w lotku.

Człowiek chce się piradzić w życiu bo już sam sobie nie radzi,a Ty narzucasz mi jakiegoś Trolla. Zaskoczę Cię mam 28 lat. Cóż może moje życie jest pechowe dziwne itp ale nie jestem niedorobiona. Z moim zdrowiem jest wszystko ok. Takimi komentarzami to TY zachowujesz sie jak gimnazjalistka. Tyle,więcej nie zamierzam tego komentować.

---------- Dopisano o 13:39 ---------- Poprzedni post napisano o 13:34 ----------

Napisane przez nie_powiem

Ja bym może i łyknęła, ale ta matka mi nie pasuje najbardziej i historia z przyłażeniem tego Daniela do matki

A jednak... matka nic się nie zmieniła,ale nie ingeruje już w moje życie bo osiągneła już co chciała. Daniel przychodził był kilka razy. Później przestał i znalazł sobie inna dziewczynę,ale na krótko.

[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

Napisane przez Zuzimymind

Człowiek chce się piradzić w życiu bo już sam sobie nie radzi,a Ty narzucasz mi jakiegoś Trolla. Zaskoczę Cię mam 28 lat. Cóż może moje życie jest pechowe dziwne itp ale nie jestem niedorobiona. Z moim zdrowiem jest wszystko ok. Takimi komentarzami to TY zachowujesz sie jak gimnazjalistka. Tyle,więcej nie zamierzam tego komentować.

---------- Dopisano o 13:39 ---------- Poprzedni post napisano o 13:34 ----------



A jednak... matka nic się nie zmieniła,ale nie ingeruje już w moje życie bo osiągneła już co chciała. Daniel przychodził był kilka razy. Później przestał i znalazł sobie inna dziewczynę,ale na krótko.

Pomyliły Ci się imiona. Musisz bardziej zwracać uwagę na szczegóły bo inaczej historia jest mało wiarygodna. Ja domyśliłam się ze ściema jak napisałaś ze psycholog i psychiatra nie są wstanie Ci pomóc.

[lidkovva]

Zgadzam się z tym żebyś skupiła się na tym czego Ty rzeczywiście chcesz. To wcale nie jest egoizm.

[Mija62]

[1=f4dc90dff2e2b615c19266a 8122ebdaa1aaf3285_639bb50 290b9a;87384985]Pomyliły Ci się imiona. Musisz bardziej zwracać uwagę na szczegóły bo inaczej historia jest mało wiarygodna. Ja domyśliłam się ze ściema jak napisałaś ze psycholog i psychiatra nie są wstanie Ci pomóc.[/QUOTE]

[Myshqa]

W sumie to jaki byl cel tego trolla? WYkjreowalas w nim wybitnie glupia dziewczyne, ale nie widze w tej opowiesci niczego co by jakos porwalo wizazanki.

[megamag]

Biorąc pod uwagę, jak bardzo to jest nieudolne, to ten troll też raczej za wysokiego IQ nie ma.

[Dociakowa]

Mało w życiu przeżyłyście skoro takie historie wydają się Wam niewiarygodne.
Autorko co zamierzasz?

[Zuzimymind]

Napisane przez Dociakowa

Mało w życiu przeżyłyście skoro takie historie wydają się Wam niewiarygodne.
Autorko co zamierzasz?

Ciesze się,że tym dziewczynom negatywnie komentujących w życiu wszystko super się udało. Może ja po prostu nie miałam takiego szczęścia. Może nie mam IQ takiego jak Wy-ale nikogo bym nie obraziła nie znając go.
Za bardzo chciałam dostosować życie pod moją matkę.
Byłam młoda zagubiona myślałam, że się wszystko samo ułoży.
Hmm co zamierzam? Zaczełam mówić o swoich uczuciach, swoich potrzebach-zamiast dusić je w sobie. Będzie ciężko,ale rozstanę się z mężem i będę po prostu żyć. Bez kłamstw bez udawania.

[Dociakowa]

Napisane przez Zuzimymind

Ciesze się,że tym dziewczynom negatywnie komentujących w życiu wszystko super się udało. Może ja po prostu nie miałam takiego szczęścia. Może nie mam IQ takiego jak Wy-ale nikogo bym nie obraziła nie znając go.
Za bardzo chciałam dostosować życie pod moją matkę.
Byłam młoda zagubiona myślałam, że się wszystko samo ułoży.
Hmm co zamierzam? Zaczełam mówić o swoich uczuciach, swoich potrzebach-zamiast dusić je w sobie. Będzie ciężko,ale rozstanę się z mężem i będę po prostu żyć. Bez kłamstw bez udawania.

Zawalcz o siebie i swoje szczęście. porozmawiaj z mężem, powiedz, że nie jesteś szczęśliwa, zacznij coś zmieniać, powoli, małymi krokami.

[nie_powiem]

Napisane przez Dociakowa

Mało w życiu przeżyłyście skoro takie historie wydają się Wam niewiarygodne.
Autorko co zamierzasz?

Napisane przez Zuzimymind

Ciesze się,że tym dziewczynom negatywnie komentujących w życiu wszystko super się udało. Może ja po prostu nie miałam takiego szczęścia. Może nie mam IQ takiego jak Wy-ale nikogo bym nie obraziła nie znając go.
Za bardzo chciałam dostosować życie pod moją matkę.
Byłam młoda zagubiona myślałam, że się wszystko samo ułoży.
Hmm co zamierzam? Zaczełam mówić o swoich uczuciach, swoich potrzebach-zamiast dusić je w sobie. Będzie ciężko,ale rozstanę się z mężem i będę po prostu żyć. Bez kłamstw bez udawania.

Przepraszam, ale jak słyszę takie rzeczy to mnie krew zalewa. Ja akurat naprawdę sporo przeżyłam, mimo posiadania młodego wieku. I naprawdę, nie jest to spieprzone życie uczuciowe przez nieumiejętność wzięcia swojego życia w garść i odcięcia się od toksycznych osób w dorosłym wieku, tylko naprawdę dramatyczne sytuacje, takie jak chociażby pożar mieszkania w środku nocy i inne, o których niespecjalnie mam ochotę mówić publicznie. Więc nie, nie tylko autorka miała smutne i tytułowe "trudne życie" czy przeżywała ciężkie sytuacje. Różnica między mną a autorką postu jest taka, że mi też się w życiu nieszczególnie układało, ale na te rzeczy nie miałam większego wpływu, a autorka na to swoje nieudane życie miłosne jednak miała, bo to były jej własne wybory i gigantyczna nieumiejętność ogarnięcia się.

[opeggybrown95]

a czy od tego Pawła serio uciekłaś tylko ze względu na matkę? bo potem taki w porządku wcale nie był... może idealizujesz tego faceta? w ogóle nie zauważasz, że ma swoje za uszami.