Obawy związkowe, jak sobie radzić?

[la fresa del vidrio]

Zauważyłam, że mam następujące obawy związkowe - mam problem z zakończeniem związku, w którym jestem, chyba że to relacja toksyczna lub zostanę oszukana/zdradzona. Jeśli jednak czuję, że to "nie to" z jakiegoś powodu albo pojawią się problemy, próbuję poczekać, rozwiązywać, nawet jeśli robię to trochę wbrew sobie. Tak samo nie umiałabym zostawić kogoś dla kogoś innego.
Zastanawiałam się, dlaczego, bo nie ukrywam, że trochę mnie to męczy - niektóre moje związki mogły skończyć się szybciej, a trwały i tak naprawdę nie wyszło z nich nic, a żal i czasem niesmak pozostały. Doszłam do wniosku, że się boję, ale nie samotności, tylko tego, że będę miała poczucie winy, że jestem okropnym człowiekiem, zostawiając np. jednego chłopaka dla drugiego. Albo - chyba najbardziej - tego, że popełnię jakiś błąd i będę go żałować może i do końca życia. Na przykład rzucę kogoś, z kim byłoby mi dobrze dla jakiegoś bezwartościowego dup...ka, bo się zakocham i nie dostrzegę jego wad, natomiast zalety poprzedniego docenię po tzw. "fakcie".
Czasem mam też takie lęki dotyczące poważnych decyzji w życiu. Najbardziej boję się czegoś żałować za kilkanaście lub kilkadziesiąt lat, wypominać sobie, że zniszczyłam sobie życie. Z drugiej strony, jeśli zostanę z kimś, z kim nie do końca widzę przyszłość, również będę żałować. I tak źle, i tak niedobrze.
Czy ktoś z was tak ma? Co byście mi doradzili? Ryzykować? Nie ryzykować? Nie ukrywam, że takie rzeczy mnie męczą.

[kennedy]

Ogarnac sie .

serio.

ty nie wiesz dokladnie czego chcesz. Kazdy z nas ma takie obawy ale dopiero jak rozmyslasz zbyt wiele, nie mozesz podjac decyzji ( lepiej nie robic nic bo moze okazac sie zla decyzja) to znaczy ze cos szwankuje u ciebie.

zastanow sie jakie sa twoje priorytety.