Kiedy zacząć się starać? Dylemat.

[Welding Lady]

Hej dziewczyny! Jestem świeża na wizażu, ale wybrałam to forum, bo widzę, że rozmowy trzymają poziom. W sumie nigdy na takie tematy "ciążowe" nie zaglądałam, ale potrzebuję rady. Od jakiegoś czasu myślimy z moim partnerem o dziecku. On mógłby zacząć już teraz się starać, ale ja mam niemałe obawy:/
Wszystko przez moją pracę, obecnie jestem w trakcie zmiany zawodu, robię szkolenia i niedługo będę pracować jako.. spawacz Wiem to nietypowe w naszym kraju dla kobiety, ale tak postanowiłam.
No i mam jeden wielki mętlik w głowie. W tej chwili dorabiam "na czarno", więc ciąża teraz nie bardzo mi pasuje, bo nie miałabym prawa do żadnych świadczeń, a z jedną pensją może być nieciekawie. Najchętniej bym zaczekała, aż dostanę normalną umowę o pracę, popracuję trochę (bo nie chciałabym dostać umowy i zwiać od razu na macierzyński, uważam że to nie fair w stosunku do pracodawcy). Wiem jednak, że to może potrwać conajmniej rok, półtora, zanim stworzę warunki do "starania się".
No i martwi mnie , że przykładowo będę już tym spawaczem i zajdę w ciążę, to od razu na zwolnienie? bo praca przy spawaniu jest cholernie ciężka i szkodliwa, nie chcę stwarzać zagrożenia dla dziecka:/
Z drugiej strony mamy po 27 lat, i czytam niektóre fora i widzę, że niektóre pary dłuuugo się starają i nic. Więc jak sobie pododaję ten czas na załatwienie pracy, potem starania, nie wiadomo czy od razu się uda, czy to nie będzie za późno Wszystkie znajome "doświadczone" kobiety z dizećmi, ktore znam, mowią że nie ma na co czekać, że z perspektywy czasu patrzą i mowią, że praca nie powinna być taka ważna. Ale dla mnie jest. Nie chcę być w ciąży i martwić się "dorabianiem" do jednej pensji. Kurczę kobieta to ma ciężko dzisiaj tak stwierdzam.
Od paru tygodni mam jeden wielki chaos w głowie i już sama niewiem co myśleć Jakie są wasze sytuacje? Pozdrawiam!

[gosia261282]

Ja bym zrobiła tak: albo znalazła pracę na umowę,jakąś nie tak ciężką,żeby w razie dobrego samopoczucia szło pracować w ciąży,a o pracę spawacza starałabym się po macierzyńskim i wtedy starać sie o dziecko po okresie próbnym w takiej pracy. Albo faktycznie odłożyć plany związane z dzieckiem na później i popracować trochę jako spawacz.

[Welding Lady]

Dziękuję za odpowiedź. Też nad tym myślałam, żeby znaleźć jakąś lekką pracę teraz na umowę, a "karierę spawalniczą" przełożyć na potem, jak dziecko będzie mogło iść do żłobka czy niani. Z jednej strony byłoby lepiej, bo nie musiałabym przerywać tej nowej wymarzonej pracy. Ale z drugiej strony obawiam się, że jak przełożę to na później to już nic z tego nie będzie, a długo się staram już o to, żeby mi to wypaliło

---------- Dopisano o 14:37 ---------- Poprzedni post napisano o 14:34 ----------

Generalnie w ciągu miesiąca będę wiedzieć kiedy mam kolejne szkolenie, to będzie darmowe bo z urzędu pracy, długo na to czekam już. Za pierwsze sama płaciłam, a te kursy kosztują kupę kasy:/ Jeśli zrobię teraz kursy, to certyfikaty uprawniające do pracy są ważne tylko 2 lata, potem trzeba ponownie zdawać egzaminy (płatne 1000zł za jeden). Matko jakie to pogmatwane wszystko!

[mamaya]

Nikt nie odpowie Ci na pytanie "co masz zrobić". Tylko od Ciebie zależy decyzja. Jeśli czujesz silny instynkt macierzyński to myślę, że gosia ma rację. Jednak nie kieruj się presją otoczenia czy presją wieku. Bo ani Ty ani dziecko nie będziecie szczęśliwi, kiedy zajdziesz w ciążę na siłę, bo tak wypada, bo zegar biologiczny, bo koleżanki mówiły etc.

Pozdrawiam i życzę podjęcia właściwej dla Ciebie decyzji

[Welding Lady]

Masz rację. Nie czuję jeszcze instynktu na tyle silnego, żeby zrezygnować ze swoich marzeń. A presja otoczenia jest ze wszech stron. I ciągle mi ktoś przypomni, że mam już 27 lat. Ech.

[pani-jesień]

Napisane przez Welding Lady

Masz rację. Nie czuję jeszcze instynktu na tyle silnego, żeby zrezygnować ze swoich marzeń. A presja otoczenia jest ze wszech stron. I ciągle mi ktoś przypomni, że mam już 27 lat. Ech.

Co to jest 27 lat? Nie przejmuj się takim głupim gadaniem.

[Welding Lady]

Dzięki dobra kobieto! Faktycznie czuję się na o wiele mniej Poza tym już tyyyle miesięcy czekam na te kursy, zrezygnowałam specjalnie z legalnej pracy, żeby się na nie dostać z urzędu i to wszystko tak teraz w diabły rzucić? Chyba nie

[M_aria]

Nic się nie przejmuj masz jeszcze czas, ja zaczęłam się starać o pierwsze dziecko w okolicy trzydziestki bo wcześniej byłam na to po prostu za młoda
Moim zdaniem nieodpowiedzialne byłoby staranie się o dziecko w sytuacji gdy nie będziesz dostawać żadnych pieniędzy, w dzisiejszych czasach jedna pensja to za mało, no chyba że Tż zarabiałby naprawdę bardzo dużo. Co innego wpaść i "jakoś" sobie radzić.

[Welding Lady]

Dokładnie też jestem tego zdania! Mój nie zarabia kokosów, wiem na pewno, że jak zacznę pracę przy spawaniu będę zarabiać więcej od niego już na początku. Jakoś byśmy sobie poradzili, mieszkanie mamy własne (małe i ciasne, ale własne), na miejscu cała rodzina, rodzice mówią że by napewno pomogli, długów żadnych nie posiadamy, dwa samochody są. Generalnie jest dobrze. Ale jeśli już mam być w ciąży, to nie chcę sobie odmawiać wszyskiego, kombinować jak tu dorobić, tylko dbać o siebie i być spokojna. Chcę móc sobie pozwolić na fajny wózek, łóżeczko i inne niezbędne rzeczy, a to kosztuje. Nie chcę się martwić o pieniądze mając małe dziecko.
Druga sprawa to to, że zawsze sobie żyłam tak dosyć lekko, niczym się specjalnie nie przejmując, pracą też nie, zawsze jakaś była, ale marna, taka co każdy mógł ją mieć. Dwa razy rzucałam studia, bo to nie to itd. Aż spróbowałam tego spawania, i naprawdę mi się to spodobało, zawsze lepiej się nadawałam do tego typu pracy niż biurowej (taką też miałam nie raz).
I z tego są też dobre pieniądze i mam ten fach w ręku i wiem, że jak będę w tym dobra (a chyba będę bo chłopaki na szkoleniu byli pod wrażeniem moich spoin ), to zawsze sobie coś znajdę w tym zawodzie.

Z trzeciej jeszcze strony sobie myślę, że moja mama starała się o mnie 9 lat(!) , jestem jedynaczką, i żeby potem nie było, że praca była ważniejsza i po ptakach.
Wybaczcie, ale ja nie potrafię pisać krótko i zwięźle

---------- Dopisano o 16:33 ---------- Poprzedni post napisano o 16:31 ----------

Maria a jak długo się starałaś?
Moja mama zaczęła w wieku 24 lat, udało się jak miała 33:/

---------- Dopisano o 16:38 ---------- Poprzedni post napisano o 16:33 ----------

Niedawno mój kuzyn 24-letni zaliczył wpadkę z dziewczyną i nie mają lekko teraz. Ona za miesiąc rodzi, nie mieli nawet kasy jak sie dowiedzieli na prywatną wizytę u gina, rodzice im dali. On studiuje dziennie dorabia w gastronomii, ona nigdy w życiu nie pracowała (ma 25 lat!). I jak sobie na nich patrzę to myślę, ale lipa:/ I żal mi chłopaka, bo on dla mnie jak brat, a wszyscy coś podejrzewają, że ona sobie tą "wpadkę" zaplanowała. Takie małe odbicie od tematu.

[M_aria]

Nie długo, tylko że miałam problemy z ciążami bo dwie pierwsze były bezzarodkowe. Teraz jestem w trzeciej i na razie jest dobrze choć cały czas się martwię, tyle że na to nie mam już wpływu, a na pracę i sytuację materialną owszem.

Jak tak piszesz o tym spawaniu to mam wrażenie że naprawdę na tym Ci teraz zależy i podziwiam Twój wybór zawodu
Fajna sprawa że Cię to kręci.

Jeśli już poczujesz że przyszedł Twój czas na dziecko, to zrobisz wszystko żeby je mieć i nawet gdyby były jakieś trudności to poradzisz sobie

[Welding Lady]

Dziękuję! życzę spokojnej ciąży, łatwego rozwiązania i zdrowego malucha

[M_aria]

Dzięki! życzę spełnienia marzeń!

[jagodzia133]

Ja też uważam że na dziecko trzeba być gotowym. I nie patrz na to co Ci inni mówią. Ja tez zaczęłam starania dopiero jak poczułam instynkt. A jeszcze 3 lata wcześniej mówiłam że nie chcę mieć dzieci. Ja twierdzę że do tej decyzji trzeba dojrzeć. Wiem że sa wpadki i to przez ludzi bardzo bardzo młodych, nastolatków. Są świetnymi rodzicami itd. ale jest wieczny problem z pieniędzmi. I ja bym nie chciała tak żyć ciągle się martwiąc. Nie mamy kokosów ale mamy trochę kasy odłożonej do tego moja wypłata wypłata męża więc jakoś podchodzi się do tego spokojniej. Szykujemy wyprawkę wiemy na co możemy sobie pozwolić itd. Dlatego twierdze że lepiej wybrać samemu czas. Bo mając odpowiednie dochodny można się cieszyć przyszłym macierzyństwem. A nie tylko steres: a za co ja kupię to a za co ja kupę tamto. Czy będę karmić piersią bo jak nie będe miała pokarmu to skąd ja wezmę na mleko. Przecież na mleko idzie kupa kasy. Itd.
Ot i koniec mojego wywodu :P

[scarlett26]

Oczywiście wszystko fajnie, jak się poczeka na wszystko co niezbędne i finansowo i gotowość mentalną i każdą inną. Tylko można się nie doczekać wtedy. Moja koleżanka tak czekała, oboje super pracę mają, 2 samochody, wybudowali sobie dom, zwiedzili pół świata, ona w pewnym momencie chciała, on jeszcze chciał poczekać.... Starają się już 8 lat, są po kilkunastu podejściach do in vitro i nic...

Tak naprawdę nikt nie wie, jak łatwo/trudno w tą ciążę będzie zajść zanim się nie spróbuje... Z wiekiem płodność spada i ryzyko wad rośnie, sama miałam chęć mordu na pytania kiedy, kiedy, kiedy???? I choć nie miałam instynku/przeczucia/zewu natury zdecydowaliśmy się, bo stwierdziliśmy, że to ostatni dzwonek.

[Welding Lady]

Dzięki dziewczyny za odpowiedzi! Jednak tak jak myślałam po cichu sobie, wolę z tym jeszcze zaczekać. Najważniejsze to chyba nie czuję się jeszcze gotowa, wydaje mi się, że jestem jeszcze troszkę niedojrzała do dziecka. Nie chcę też, żeby moje dziecko miało tak jak ja, jak moi rodzice w końcu się mnie doczekali to tata nas zostawił i było ciężko z pieniędzmi, pamiętam, że chodziłam w rozwalonych butach, a mama nie miała kasy na nowe, a robiła na dwa etaty. Strasznie się boję tego braku pieniędzy:/ No i jeszcze czekamy na ślub w przyszłym roku, a tego też nie chcę odkładać

[VwVampirka]

Ja zaczęłam starania mając 30 lat... i udało się za pierwszym razem

Nigdy nie wiadomo, czy będzie mieć się problemy z zajściem czy nie...

[pani-jesień]

Welding lady, jeszcze tak a propos "tego straszliwego wieku", "ostatniego dzwonka" itd. - pocieszę Cię, że ja zdecydowałam się na dziecko w wieku 30 lat i udało mi się zajść w ciążę w 3. cyklu starań, z czego pierwszy był tak spontaniczny, że nie wiem czy go w ogóle liczyć

[Welding Lady]

No i pani-jesień mam nadzieję, że tak będzie ze mną! Zauważyłam, że z wiekiem mam więcej cierpliwości to chyba będę lepszą mamą za jakieś 3 lata

[queralt]

Pytanie podstawowe, na pierwszy rzut oka może zbyt filozoficzne, ale: chcesz BYĆ rodzicem, czy MIEĆ dzieci?

[magnusia]

Napisane przez pani-jesień

welding lady, jeszcze tak a propos "tego straszliwego wieku", "ostatniego dzwonka" itd. - pocieszę Cię, że ja zdecydowałam się na dziecko w wieku 30 lat i udało mi się zajść w ciążę w 3. cyklu starań, z czego pierwszy był tak spontaniczny, że nie wiem czy go w ogóle liczyć

a kto powiedział, że przed 30-tką trzeba

ja zaczęłam starania w wieku skończonych 35 lat i udało się za pierwszym podejściem jutro mój synek skończy 3 tygodnie.
nie rozumiem tej całej nagonki i parcia otoczenia na konieczność zostania matką w "odpowiednim wieku". Pytanie jaki to jest "odpowiedni wiek" i czy biologicznie idzie on zawsze w parze z emocjonalnym.

[pani-jesień]

Napisane przez magnusia

a kto powiedział, że przed 30-tką trzeba

No właśnie nie wiem Ale wiele osób chyba myśli, że 30-stka jest jakąś taką magiczną granicą, po przekroczeniu której ciąża staje się praktycznie niemożliwa a jeżeli już komuś jakimś cudem uda się zajść, to jest obarczona ogromnym ryzykiem itd. A to nieprawda.

[Welding Lady]

Napisane przez queralt

Pytanie podstawowe, na pierwszy rzut oka może zbyt filozoficzne, ale: chcesz BYĆ rodzicem, czy MIEĆ dzieci?

szczerze? teraz nie. generalnie nigdy o dzieciach nie myślałam, aż do tej chwili, zaczęłam się dopiero zastanawiać jak by to było.

---------- Dopisano o 17:07 ---------- Poprzedni post napisano o 17:06 ----------

Napisane przez magnusia

a kto powiedział, że przed 30-tką trzeba

ja zaczęłam starania w wieku skończonych 35 lat i udało się za pierwszym podejściem jutro mój synek skończy 3 tygodnie.
nie rozumiem tej całej nagonki i parcia otoczenia na konieczność zostania matką w "odpowiednim wieku". Pytanie jaki to jest "odpowiedni wiek" i czy biologicznie idzie on zawsze w parze z emocjonalnym.

O no właśnie ja też tego nie rozumiem!
Potem tylko babki takie jak ja czują niepotrzebną presję

[Lillian_]

na zapas się nie martw że będziecie mieli problemy z zajściem w ciążę- ja tak myślałam że pewnie ze 3-4 cykle i dopiero zaskoczy a tu zonk- pierwszy raz " do konca bez zabezpieczenia " tes po 3 tyg i pozywtywny... Jak jesteś zdrowa masz regularne cykle - miesiączki, partner nie chleje na umór i nie pali jak lokomotywa to pewnie pójdzie w miarę szybko.

[Welding Lady]

Napisane przez Lillian_

na zapas się nie martw że będziecie mieli problemy z zajściem w ciążę- ja tak myślałam że pewnie ze 3-4 cykle i dopiero zaskoczy a tu zonk- pierwszy raz " do konca bez zabezpieczenia " tes po 3 tyg i pozywtywny... Jak jesteś zdrowa masz regularne cykle - miesiączki, partner nie chleje na umór i nie pali jak lokomotywa to pewnie pójdzie w miarę szybko.

Hehe, no może tak być, u nas alkohol to od święta! Preferujemy zdrowe jedzonko, uprawiamy dużo sportu, zwłaszcza latem Cykle mam regularne, raz na jakiś czas odwiedzam kontrolnie gina robie cytologie itp, póki co wszystko ok. Partner nie pije, nie pali, zdrowy wysportowany chłop, i ładny jest też:P Jedynie ja palę, i noszę się z zamiarem rzucenia, tylko coś mi nie idzie!

[Almariel]

Napisane przez pani-jesień

No właśnie nie wiem Ale wiele osób chyba myśli, że 30-stka jest jakąś taką magiczną granicą, po przekroczeniu której ciąża staje się praktycznie niemożliwa a jeżeli już komuś jakimś cudem uda się zajść, to jest obarczona ogromnym ryzykiem itd. A to nieprawda.

Oj tam, to się chyba już zmienia. Moja 43 letnia szwagierka właśnie jest w ciązy. I wszyscy się bardzo cieszymy.

[magnusia]

edit: nie ten wątek sorka

[evelizarda]

Przede wszystkim gratuluję odpowiedzialnego podejścia do tematu. Popieram co wspomniały poprzedniczki.
Po pierwsze totalnie olej co mówią inni, że trzeba już itp. Oni będą potem wychowywać Twoje dziecko? Mierzyć się z problemami i codziennością? Poza tym co to za argument? Ja po ślubie też słuchałam wiele razy kiedy, kiedy i kiedy. I totalnie nie przejmowałam się taką gadką. Wtedy- kiedy JA się zdecyduję. Widzę z tego co piszesz, że nie jesteś w pełni przekonana że to właściwy moment, więc poczekaj.
Fajnie że będziesz spawaczem! Pamiętaj że szczęśliwa matka- a widzę że praca ta sprawia Ci radość - to szczęśliwe dziecko. A jeśli chodzi o umowy...cóż, ja miałam na czas nieokreślony a zlikwidowali mi stanowisko i obecnie jestem na wypowiedzeniu. Także jak widzisz różnie bywa.
A jeśli chodzi o staranie...ja urodziłam po 30-stce i właściwie nie starałam się. Siostra starała się długo, moja mama jeszcze dłużej, ja praktycznie w ogóle. Więc nie stresuj się przypadkiem Twojej mamy, u Ciebie może być inaczej
Powodzenia w podejmowaniu decyzji, jakakolwiek będzie

[ewelajna25]

Napisane przez Lillian_

na zapas się nie martw że będziecie mieli problemy z zajściem w ciążę- ja tak myślałam że pewnie ze 3-4 cykle i dopiero zaskoczy a tu zonk- pierwszy raz " do konca bez zabezpieczenia " tes po 3 tyg i pozywtywny... Jak jesteś zdrowa masz regularne cykle - miesiączki, partner nie chleje na umór i nie pali jak lokomotywa to pewnie pójdzie w miarę szybko.

No niekoniecznie. My sie z Tz zdrowo odzywiamy, nie palimu, ja nie pije a Tz okazjonalnie i choc zaczelismy w wieku 27 lat starania o dziecko to staralismy sie rok prawie....I nie my jedni, znam duzo takich przypadkow wsrod bloskich znajomych i rodziny. A im wczesniej zacznie sie para starac i beda problemy, to jest sporo czasu aby sie leczyc i przeciwdzialac. Wiadomo, ze i 50 latka zdarzy sie, ze zajdzie w ciaze (np moja sasiadka dla przykladu) ale regula jest, ze z wiekiem plodnosc jednak spada.

A w temacie, autorka powinna zaczekac, skoro jeszcze "tego" nie czuje, niech faktycznie dokonczy rozpoczete szkolenia, a potem na spokojnie zachodzi w ciaze, nie bedzie miala poczucia, ze cos stracila, szczegolnie ze jak pisze praca spawacza jest w tej chwili jej marzeniem, no i ma pozaczynane kursy, szkoda by bylo to zmarnowac!

[fanfelka]

Napisane przez ewelajna25

No niekoniecznie. My sie z Tz zdrowo odzywiamy, nie palimu, ja nie pije a Tz okazjonalnie i choc zaczelismy w wieku 27 lat starania o dziecko to staralismy sie rok prawie....I nie my jedni, znam duzo takich przypadkow wsrod bloskich znajomych i rodziny. A im wczesniej zacznie sie para starac i beda problemy, to jest sporo czasu aby sie leczyc i przeciwdzialac. Wiadomo, ze i 50 latka zdarzy sie, ze zajdzie w ciaze (np moja sasiadka dla przykladu) ale regula jest, ze z wiekiem plodnosc jednak spada.

A w temacie, autorka powinna zaczekac, skoro jeszcze "tego" nie czuje, niech faktycznie dokonczy rozpoczete szkolenia, a potem na spokojnie zachodzi w ciaze, nie bedzie miala poczucia, ze cos stracila, szczegolnie ze jak pisze praca spawacza jest w tej chwili jej marzeniem, no i ma pozaczynane kursy, szkoda by bylo to zmarnowac!

Potwierdzam wszystko co piszesz: mam 27 lat, od ponad roku się staramy. Nie palimy, nie pijamy, nie ćpamy. Prowadzimy stosunkowo zdrowy tryb życia. Badania mamy dobre a dziecka jak nie ma tak nie było.
Życie czasami za nas układa scenariusz.

Ale skoro autorka jeszcze nie czuje powołania do zostania matką- to radzę póki co odpuścić.

[Welding Lady]

Dziękuję Wam dziewczyny za wszystkie odpowiedzi na mój dylemat Wiecie, najwięcej to mają do powiedzenia nasze mamy; i życzenia świąteczne sobie wysyłały o tresci "mam nadzieje ze za rok bedzie juz z nami na swieta maly czlowieczek" Męczące to, ale do zniesienia Już im wytłumaczylam, ze teraz sie troszke inaczej zyje niz kiedys, ze chlop zarabial na rodzine, a kobieta sie o pieniadze martwic nie musiala, dzisiaj to rzadkosc!
Poczekam jeszcze. A tak z innej beczki, co myslicie o dziecku przed slubem?