Pozne rodzenstwo

[Kinros]

witajcie

czy znacie kogos lub znalazlyscie sie w podobnej sytuacji: poznego rodzenstwa (roznica pomiedzy mna a bratem wynosi 26 lat, on ma 7 mies ja 26 podzielcie sie swoimi opiniami jesli chcecie...

pozdrawiam
kinros

[primavera]

Pomiędzy moim TŻ i jego bratem - a ich siostrą jest też taka duża różnica wieku (moze nie az taka - 20 i 17 lat różnicy do młodszej siostry).

[Miel]

ja mam braciszka mlodszego ode mnie o 11 lat - i traktuje go jak synka. ale 25 lat roznicy... fajnie masz .

[primavera]

Napisane przez Miel

ja mam braciszka mlodszego ode mnie o 11 lat - i traktuje go jak synka. ale 25 lat roznicy... fajnie masz .

Fajnie, ale musisz ty i twoi rodzice (wiem-to zależy indywidualnie od każdego człowieka, ja nie znam ich i nie chciałabym uogólniać, a tylko zwrócić uwagę na ten aspekt) pamiętać o tym, że to ich dziecko, a twój brat - żyby nie przerzucili na ciebie odpowiedzialności za niego.

[Miel]

wiesz, ja sama wzielam sobie za niego odpowiedzialnosc po tym jak mama od nas odeszla. mlode mialo wtedy 8 lat.

[Magda.W]

Miedzy mną a siostrą jest 12 lat różnicy. Muszę przyznać że żadnej więzi ze sobą nie mamy . "wyszłam" z domu jak miałam 19 lat (własna rodzina) a ona 7. Czasami brakuje mi spotkań typu siostra-siostra. Ale mamusia ją rozpuściła i zachowuje się jak jednynaczka (przepraszam wszystkie grzeczne jedynaczki) poprostu przypadek mojej siostry ... można się za głowe złapać. Ona sobie ustawiała sobie rodziców za co teraz muszą płacić.

[primavera]

Napisane przez Miel

wiesz, ja sama wzielam sobie za niego odpowiedzialnosc po tym jak mama od nas odeszla. mlode mialo wtedy 8 lat.

Miel, ale to zupełnie inna sytuacja.

Ja po prostu widziałam w domu mojego TŻ zrzucanie odpowiedzialności na niego- sytuacje typu że mała była chora - to TŻ miał nie jechać na zajecia, tylko zostac w domu z siostrą... kurczę-od tego są rodzice. Nawet teraz (jesteśmy już małżeństwem i mieszkamy osobno) gdy siostra jest chora, to TŻ dostaje "propozycję" że "przecież może wziąć wolne w pracy i zostać z nią" i jeszcze inne tego pytu sytuacje.

[blue_eyed_kitty]

U mnie tak dużej różnicy nie ma(jestem 13lat młodsza od brata, mam 21 on 34 ) ale naprawde dla nas to jest świetny układ. Super się dogadujemy, nigdy nie bylo kłótni i mimo że dzieli nas 400km to stale utrzymujemy kontakt.nie moge sobie wyobrazić zeby miec młodszego brata

[*Sylvia*]

Ja mam 20 lat a moj kochany braciszek 36.Niby 16 lat roznicy,lecz wogole jej nie odczuwamy.Bardzo sie kochamy,tylko denerwuje mnie to, ze wiecej czasu spedza ze swoja rodzina niz z jego "dawna" heh.No ale coz, taka smutna kolej rzeczy.

[Kinros]

witajcie ponownie

dzieki, ze chcialyscie podzielic sie swoimi opiniami ze mna, moi starsi sa po rozwodzie, brat urodzil sie z 2 zwiazku nieformalnego, z jego matka nie mam niestety ? dobrego kontaktu, z malym prawie nigdzie nie wychodza, bo... chyba sie wstydza (ojciec ma 56 lat matka 38), staram sie jakos odnalezc w tej sytuacji ale jest mi trudno, bo nie odczuwam milosci do tego dziecka to tyle

pozdrawiam was moje drogie

kinros

[primavera]

Kinros - a moze narodziny brata byłyby dobrym sposobem na polepszenie waszych stosunków?
Byłaś u nich i małego z wizytą?
Może kupiłabyś jakiś drobiazg dla niego i zaproponowała wspólny spacer na przykład?

To znaczy- nie wiem dokładnie, jakie są między wami relacje; czy tylko brak dobrego kontaktu-czy wręcz niechęć i nie wiem także, czy chcesz to zmienić... ale z drugiej strony to partnerka twojego taty, a mały jest twoim bratem- i może warto byłoby spoóbować naprawić wasze relacje?

[manolita]

jeśli nie mieszkasz z ojcem , to w zasadzie nie musisz nic robić , by zmienić tą sytuację, jeśli nie widzisz jakichkolwiek sygnałów od macochy<?> , by naprawić Wasze stosunki.

Mam starsze rodzeństwo, dwie siostry < 11 i 8 lat różnicy>. Między nami jest więż krwi , ale odkąd każda z nas ma swoje własne rodziny , coraz rzadziej sie widzimy i nie ma już tak zażyłych stosunków , gdy np. byłam mała. Co prawda teraz lepiej się rozumiemy,granica wieku się zaciera, ale ja czuję , ze one już zawsze będą traktowały mnie jako swoją Mąłą Siostrę

[spray]

Jestem bardzo późnym dzieckiem, moja mama urodziła mnie w wieku 40 lat. Mój brat jest ode mnie starszy o 18 lat i właścicwie to mógłby być nawet moim ojcem. Moje siostry są ode mnie starsze o 12, 13 lat.
W sumie fajnie, byłam wychowywana jak jedynaczka( te starsze wyleciały z gniazda) a miałam troskliwe rodzeństwo i byłam oczkiem w głowie całej rodziny. Teraz, jak mam 24 lata to tej róznicy już prawie w ogóle nie widać.

[Kinros]

witajcie ponownie!

jezdze do ojca i swego brata jednak niewiele zmienily sie nasze stosunki, jestem matka chrzestna wiec oczywiscie kupuje mu prezenty, bylam raz na spacerze, za drugim razem wynikla awantura, bo umowilam sie wczesniej z jego matka, ze pojdziemy na spacer i gdy przyszlam dowiedzialam sie, ze maly "jeszcze nie zrobil kupy" wiec cisnienie mi sie podnioslo i postanowilam, ze dopoki sam nie zechce gdzies pojsc ze mna to go nie zabiore, bo poczulam sie jakbym to ja prosila ja o wypożyczenie jakiegos przedmiotu, totalny abstrakt , chcialam pomoc a wynikla afera jak sadze z jej zazdrosci no ale to odrebny temat, szkoda, ze w mediach, filamach nie rozmawia sie o takich sprawach, bo widze, ze jest wiele osob, ktorych dotyczy ta sprawa, nie sadzicie?

pozdrawiam piatkowo

kinros

[paula78]

no coz dziecko to nie automat i nie wyprozna sie na zawolanie to raz
dwa nie uwazam abys musial zapalac milosci do niego
3 dziwie sie iz nie miacie dobrego kontaktu z ojcem zostalas chrzestna .
byc moze wzielas na siebie dozywotni ciezar a byc moze dzieki temu stosunki w koncu sie poprawia czego życze.

[elli75]

Widze,ze nie jestem odosobnionym przypadkiemto cieszy..mam przyrodnie rodzenstwo,roznica spora -z bratem dzieli mnie 18 lat z siostra 14...Jak byli mali to opiekowalam sie nimi ,zabieralam na spacerki,jak matka-mowiono nawet,ze to moje dzieci haha- potem dluga przerwa w rozumieniu sie i dopiero teraz gdy siostra dojrzewa lapiemy nic porozumienia.Moze za kilka lat naprawde bedziemy mialy o czym rozmawiac

[Weronisia]

Gdy w rodzinie pojawia się po długiej przerwie małe dziecko, to przeważnie duża częśc obowiązków spada na starsze rodzeństwo. I to nie dlatego, że starsze rodzeństwo tego chce, ale rodzice tego wymagają np. gdy przyjdą goście, to starsi muszą się zajmowac młodszym, żeby nie przeszkadzało itp.


Tak było u mnie. Mój jedyny brat jest 10 lat młodszy ode mnie i właściwie straciłam przez niego beztroskie dzieciństwo, bo prawie wszystko musiałam przy nim robic. Kochałam go a zarazem nienawidziłam.
Gdy opuszczałam dom on miał dopiero 10 lat. Był dla mnie smarkaczem, a ja dla niego starą babą.
Do dziś nie mamy dobrego kontaktu, nie mamy o czym rozmawiac. Widujemy się raz w roku gdy przyjeżdżam do Polski.

Kinros u CIebie jest inaczej, bo Ty już jesteś dorosła, miałaś własne dzieciństwo i mimo duuużej różnicy wieku możecie mocno się zżyc.
Problem w tym jak przełamac barierę pomiędzy Tobą a jego matką (?) bo to chyba tylko stanowi problem. Jeśli ona tego nie chce, to nie rób nic na siłe. Dzieciątko jest jeszcze maleńkie i tak niewiele z tego rozumie. NIe zrywaj kontakótw, ale może odczekaj jakiś czas aż rodzice dzieciątka ochłoną tą nową sytuacją (przestaną się wstydzic?). Gdy dziecko zacznie stawiac pierwsze kroczki, wypowiadac pierwsze slowa itp. radośc zakrywa wszelkie dawne złe reakcje, humory itp.
Może matka dziecka potrzebuje po prostu więcej czasu, może sama ma problem, żeby odnaleźc się w tej nowej sytuacji.

Daj im trochę czasu...

[aga01]

Ja ma 21 lat a mój braciszek 5
Nie wyobrażam sobie żeby go nie było

i mam siostrę co ma lat 18

[moee]

fajnie sobie poczytac bo ja wlasnie planuje bobaska tyle ze caly czas mysle i zastanawiam sie jak to bedzie.. moja cora ma prawie 13 lat wiec licze ze moze byc nawet 15-17 letnia przerwa miedzy dzieciakami.. ale jak sobie poczytalam to sie podbudowalam ze moze wcale nie byc zle

[malmac23]

Mój mąż ma braciszka młodszego o 20 lat(mąż ma 27, a jego brat 7) Ale ma z nim bardzo dobry kontakt, ja zresztą też uwielbiam mojego szwagra, który odemnie jest młodszy "tylko" o 15 lat

[primavera]

Napisane przez malmac23

Mój mąż ma braciszka młodszego o 20 lat(mąż ma 27, a jego brat 7) Ale ma z nim bardzo dobry kontakt, ja zresztą też uwielbiam mojego szwagra, który odemnie jest młodszy "tylko" o 15 lat

To podobna sytuacja jak u nas, tylko że ja mam szwagierkę

moee- chodzi po prostu o to, by nie zatracić różnicy, że to jest wasze (twoje i Tż ) dziecko, a córki rodzeństwo- owszem, może mieć pewne obowiązki przy dziecku, ale nie można zrzucać na nią odpowiedzialności i opieki za nie. Jeśli tu jest zachowana odpowiednia postawa- to raczej nie powinno być problemów

[moee]

Napisane przez primavera

moee- chodzi po prostu o to, by nie zatracić różnicy, że to jest wasze (twoje i Tż ) dziecko, a córki rodzeństwo- owszem, może mieć pewne obowiązki przy dziecku, ale nie można zrzucać na nią odpowiedzialności i opieki za nie. Jeśli tu jest zachowana odpowiednia postawa- to raczej nie powinno być problemów

obowiazkow to ja na nia nie bede przerzucac ani nic ja to sie boje jak ta moja zatwardziala jedynaczka zareaguje.. w koncu caly czas jest sama, rozpieszczana przez dziadkow (jedyna wnuczka)i przez nas na swoj sposob tez..i boje sie jak to bedzie jak pojawiloby sie dziecko gdzie ona bedzie w okresie nastoletnim , zbuntowana itp tego sie boje

[primavera]

moee- pamiętaj o tym, że to przede wszystkim decyzja i plany twoje i TŻ, a córka jest niejako poza tym ( uczono mnie, że rodzina to kręgi- najmniejszy to małżonkowie, kolejny to dzieci, kolejny to rodzice, jeszcze jeden to rodzeństwo itd... chodzi o zachowanie zdrowych relaacji).

Jeśli uważacie córkę za dojrzałą- może porozmawiajcie z nią o waszych planach i obawach? Być może poczuje się dzieki temu dowartościowana, dorosła- i inaczej podejdzie do wszystkiego, niż gdyby postawić ją przed faktem dokonanym? To zależy od jej dojzrałości i charakteru, a takze waszych wzajemnych relacji.

[Iwona31]

Napisane przez primavera

moee- pamiętaj o tym, że to przede wszystkim decyzja i plany twoje i TŻ, a córka jest niejako poza tym ( uczono mnie, że rodzina to kręgi- najmniejszy to małżonkowie, kolejny to dzieci, kolejny to rodzice, jeszcze jeden to rodzeństwo itd... chodzi o zachowanie zdrowych relaacji).

Jeśli uważacie córkę za dojrzałą- może porozmawiajcie z nią o waszych planach i obawach? Być może poczuje się dzieki temu dowartościowana, dorosła- i inaczej podejdzie do wszystkiego, niż gdyby postawić ją przed faktem dokonanym? To zależy od jej dojzrałości i charakteru, a takze waszych wzajemnych relacji.

A może od dawna marzy Jej się rodzeństwo, ale o tym nie mówi?