|
Notka |
|
Intymnie Forum intymnie, to wyj±tkowe miejsce, w którym podzielisz siê emocjami, uczuciami, zwi±zkami oraz uzyskasz wsparcie i porady spo³eczno¶ci. |
![]() |
|
Narzêdzia |
![]() |
#1 |
Przyczajenie
Zarejestrowany: 2020-03
Wiadomo¶ci: 5
|
czujê siê jak nieudacznik. brak pracy
Cze¶æ wszystkim. Czuje siê teraz jakbym ¿y³a w zawieszeniu, jak najwiêksza oferma. To co piszê wygl±da jak u¿alanie siê nad sob±, ale dzi¶ jestem naprawdê bezsilna.
Mam 24 lata i od dziecka cierpiê na fobiê spo³eczn± i poczucie bycia gorsz±, p³ytkie kontakty z lud¼mi, poczucie nijako¶ci, osobowo¶æ unikaj±ca, boj±ca siê ludzi, ich oceny, strach przed wyra¿aniem w³asnego zdania. Zawsze my¶lê, ¿e nikt mnie nie lubi, nie szanuje, bo jestem nic niewarta. Od 18 roku ¿ycia stara³am siê pracowaæ- pomimo olbrzymiego strachu radzi³am sobie nie najgorzej by³y to prace typu call center na wakacje, praktyki w szko³ach jêzykowych i inne wymagaj±ce kontaktu z lud¼mi. Je¶li chodzi o ludzi z pracy to zawsze czu³am siê gorsza, wykluczona, pomijana. Oni byli przebojowi otwarci, mo¿e nie wszyscy w porz±dku, ale wina jest po mojej stronie- by³am odludkiem, stroni³am od nich, nie umia³am siê otworzyæ. Ukoñczy³am licencjat na kierunku filologii francuskiej. W czasie pisania pracy licencjackiej zdarzy³a siê najgorsza rzecz w moim ¿yciu- ¶mieræ rodzica. Pod¶wiadomie nie chcia³am i¶æ na magistra w tym kierunku i nie wiem czym to by³o spowodowane- mo¿e pocz±tkiem depresji, mo¿e nie czu³am „tego czego¶”. Mimo to pod naciskiem mamy rozpoczê³am studia magisterskie, przeprowadzi³am siê do miasta gdzie jest uczelnia (uczelnia jedna z lepszych w Polsce, koszty utrzymania w tym mie¶cie s± du¿e). Posz³am. Po to, ¿eby siê wyrwaæ od tej traumy, ¿eby zacz±æ ¿ycie na nowo i mo¿e ¿eby te¿ nie s³uchaæ motywacji i narzekañ mojej matki. ¯a³ujê. By³am na kilku zajêciach, ale nie da³am rady wtedy wychodziæ z domu. Naprawdê, psychicznie czu³am siê fatalnie. Wstydzê siê tutaj nawet napisaæ, bojê siê ¿e odbierzecie to jako lenistwo. Od listopada mo¿na powiedzieæ ¿e wegetujê, chodzê do sklepu po jedzenie, do lekarza. Nie pracujê. Czy stara³am siê sobie pomóc- tak. By³am u psychiatry, który wykry³ u mnie depresjê, zapisa³am siê na psychoterapiê, jednak leki mi nie pomog³y. Psychoterapia zaczê³a siê miesi±c temu, potrzeba jeszcze bardzo du¿o czasu. Brak pracy mnie dobija, ale ja po prostu..bojê siê wys³aæ cv, bojê siê odrzucenia (czujê ¿e z moj± fobi± spo³eczn± i nie¶mia³o¶ci± nikt mnie nie przyjmie i nie dam sobie rady). Znam dwa jêzyki, mo¿e znalaz³abym co¶, ale lêk i strach mnie zatrzymuje. Czujê siê strasznym nieudacznikiem, ¿e nie skoñczy³am tych studiów, ale ju¿ nie ma powrotu. Mam urlop dziekañski i pobieram rentê rodzinn±, z tego siê utrzymujê, ale nie wiem co ze mn± bêdzie. Nie widzê swojej przysz³o¶ci, ok³amujê rodzinê, mama my¶li ¿e studiuje. Nie wiem co bêdzie z moj± rent± rodzinn±- ona nie jest du¿a, ale ma³a te¿ nie- po prostu chcia³abym i¶æ do pracy, ale wtedy musia³abym zrezygnowaæ z renty? Mam te¿ wykryt± nerwicê i ka¿dej nocy boje siê, ¿e bêdê mia³a problemy z urzêdami, ¿e bêdê musia³a p³aciæ jakie¶ kary itp. Martwiê siê o finanse. Drug± kwesti± s± te¿ godziny psychoterapii- Pani jest konkretna i czujê ¿e mnie rozumie, ale mam spotkania o 11, to te¿ mog³by byæ problem, nie wiem jak to rozwi±zaæ, strasznie zale¿y mi na tej terapii, bo to moja jedyna nadzieja. Wiem, ze leki mi nie pomog± na zawsze, biorê przeró¿ne leki jakie¶ 5lat i efekty s± ¶rednie. Teraz biorê lek przecwilêkowy i pani przepisa³a mi nowy- paroksetynê, mam obawy przed jej braniem ale muszê spróbowaæ skoro mi tak zaleci³a. Jak my¶licie- czy da siê naprawiæ to wszystko, ten czas który straci³am od listopada? Na studia nie wrócê, dlatego ¿e nie bêdzie mi przys³ugiwa³a renta,w pa¼dzierniku tego roku bêdê mia³a ju¿ 25 lat, wziê³am ten urlop bo nie wiedzia³am co robiæ, my¶la³am ¿e siê wyleczê, wrócê na studia w trybie zaocznym, ale na moim kierunku zap³aci³abym kosmiczne pieni±dze.. Pani z mojej uczelni doradzi³a mi ¿ebym skorzysta³a z urlopu i jak pokonam depresjê to rozwa¿ê opcjê powrotu (w³a¶ciwie to zaczêcia studiów od pocz±tku) Gdybym nie porzuci³a ich w tym roku, to wszystko by by³o dobrze je¶li chodzi o rentê, finanse, ale nie da³am rady. Czasem tego ¿a³ujê co mnie dobija, ale z drugiej strony te studia to nie by³a moja pasja, zrobi³am to pod wp³ywem presji. Je¶li Pomy¶licie, ¿e jestem g³upia, przyznam wam racjê- czujê siê okropnie z tym, ¿e p³acê za wynajem spore pieni±dze i nie robiê nic. Do domu rodzinnego nie wrócê, bo moja mama nie zaakceptuje mojej decyzji o studiach, ci±gle daje mi przyk³ady dzieci swoich kole¿anek, które „s± kim¶” czyli lekarzami, informatykami, maj± w³asne firmy. Daje mi do zrozumienia ¿e te¿ chcia³aby mieæ tak± córkê. Czy kto¶ z Was mia³ podob± sytuacjê, jak rozwi±za³ to je¶li chodzi o rentê, o finanse, czy ten licencjat mo¿e wystarczyæ na rynku pracy? Czasem my¶lê ¿e to wszystko nie ma sensu i ju¿ nic ze mnie nie bêdzie, mam 24 lata a czujê siê jak dziecko we mgle. |
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
#2 |
Zadomowienie
Zarejestrowany: 2015-07
Lokalizacja: Kraków
Wiadomo¶ci: 1 188
|
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy
Pierwsza rada to poprosiæ psychiatrê o zmianê leków,
lub ca³kowicie zmieniæ psychiatrê. Pracowa³am w szpitalu psychiatrycznym i wiele razy widzia³am jak czasem leki pierwszego rzutu nie dzia³a³y, dopiero po zmianie udawa³o siê uzyskaæ efekt. Po 2 proponuje znale¼æ pracê nawet tak± na przeczekanie typu McDonald / KFC lub inne sieciówki niekoniecznie z gastronomii tak by stan±æ na nogi. I g³owa do góry! Edytowane przez ANKA54321 Czas edycji: 2020-03-08 o 23:54 |
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
#3 | |
Femme fatale
Zarejestrowany: 2016-01
Lokalizacja: the circles of dante's hell
Wiadomo¶ci: 1 261
|
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy
Cytat:
Nie mo¿esz ca³e ¿ycie nie pracowaæ, albo siedzieæ na bezrobociu na przyk³ad ca³e swoje ¿ycie. Musisz w koñcu przyznaæ siê mamie, ¿e nie studiujesz i do tej pory przebywa³a¶/przebywasz na urlopie dziekañskim (czy ¿e zrezygnowa³a¶ ¿e studiów) i pobierasz nadal tylko rentê. Renta pozwala³a Ci siê utrzymaæ na studiach bo rozumiem, ¿e do tej pory studiowa³a¶ stacjonarnie? Je¶li Ci brakowa³o, zawsze podejmowa³a¶ jakie¶ pracê aby dorobiæ. Najwa¿niejsze teraz to podreperowaæ zdrowie psychiczne, jak trzeba to zmieniæ leki i psychiatrê. Nie rezygnowaæ z sesji z terapeut±. Ja korzysta³am z pomocy terapeuty, nie by³o mnie staæ na wizyty prywatnie wiêc nie p³aci³am za nie (nie korzysta³am z NFZ, chyba, ¿e nie mia³am o tym pojêcia), ale to by³o na koszt miasta chyba. Na NFZ na pewno siê d³ugo czeka. Chodzisz prywatnie czy nie prywatnie? Na terapii zmienia siê my¶lenie te¿ (co sama zreszt± na pewno wiesz) wiêc najpierw dokoñczenie leczenia, a w miêdzyczasie zauwa¿ysz jak zmieni Co siê my¶lenie i podej¶cie. Wtedy ³atwymi krokami ³atwiej o to aby stan±æ na nogi z w³asnym ¿yciem na przyk³ad zmiana pracy czy jej znalezienie i inne kwestie.
__________________
1. Lepiej byæ nielubian± za to, kim jeste¶ ni¿ byæ kochan± za to kim nie jeste¶. 2. Ludzie nie rodz± siê dobrzy albo ¼li. Rodz± siê z pewnymi sk³onno¶ciami, ale liczy siê sposób, w jaki ¿yj±. I to, jakich ludzi poznaj±. Edytowane przez MsN Czas edycji: 2020-03-09 o 07:45 |
|
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
#4 |
Przyczajenie
Zarejestrowany: 2020-03
Wiadomo¶ci: 5
|
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy
Na szczê¶cie uda³o mi siê znale¼æ do¶æ szybko terapiê na NFZ. Jestem zadowolona i czujê ¿e ta pani mo¿e mi pomóc dlatego nie chce tego rezygnowaæ. Ale z drugiej strony praca jest bardzo wa¿na i nie wiem czy uda mi siê to pogodziæ z t± godzina 11.
Zastanawia³am siê nad tym i nie wiem czy magister z filologii jest przydatny, jêzyk znam dobrze i mam w±tpliwo¶ci co do tego tytu³u. Od pocz±tku mia³am takie watpliwosci |
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
#5 | |
Femme fatale
Zarejestrowany: 2016-01
Lokalizacja: the circles of dante's hell
Wiadomo¶ci: 1 261
|
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy
Cytat:
__________________
1. Lepiej byæ nielubian± za to, kim jeste¶ ni¿ byæ kochan± za to kim nie jeste¶. 2. Ludzie nie rodz± siê dobrzy albo ¼li. Rodz± siê z pewnymi sk³onno¶ciami, ale liczy siê sposób, w jaki ¿yj±. I to, jakich ludzi poznaj±. |
|
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
#6 |
Raczkowanie
Zarejestrowany: 2019-04
Wiadomo¶ci: 183
|
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy
A co do obawiania sie odrzucenia przez pracodawce - musisz miec swiadomosc, ze to normalne. Nawet najbardziej przebojowi ludzie przy szukaniu pracy musieli przebrn±c przez mnostwo "oddzwonimy do pani" zanim co¶ znale¼li. Naprawdê rzadko zdarza sie tak, ¿e ktos nie majac znajomosci dostanie prace po zlozeniu pierwszego CV.
|
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
#7 |
Przyczajenie
Zarejestrowany: 2020-03
Wiadomo¶ci: 5
|
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy
A na rozmowie o pracê mówiæ ¿e jestem na urlopie dziekañskim?
|
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
#8 |
Raczkowanie
Zarejestrowany: 2019-04
Wiadomo¶ci: 183
|
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy
|
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
#9 | |
Przyczajenie
Zarejestrowany: 2020-03
Wiadomo¶ci: 5
|
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy
Cytat:
A wiesz mo¿e czy powinnam mówiæ o rencie rodzinnej? Wiem, ¿e jest próg zarobków i pó¼niej mo¿e zostaæ wstrzymana, ale mo¿e jest jaka¶ mo¿liwo¶æ ¿eby nadal j± pobieraæ. Chodzi mi o to, ¿e ja bardzo chcê i¶æ do pracy i narazie siê czujê na si³ach, ale mo¿e byæ tak ¿e mi siê stan pogorszy. |
|
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
#10 |
Rozeznanie
Zarejestrowany: 2017-09
Wiadomo¶ci: 767
|
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy
Mo¿e spróbuj na razie pracy zdalnej na zlecenie np. pisanie tekstów i manewruj tak, ¿eby nie straciæ tej renty do koñca okresu. Potem mo¿esz szukaæ pracy na etat. A jak uda Ci siê od³o¿yæ trochê gotówki, mo¿esz i¶æ na studia zaoczne od pa¼dziernika, niekoniecznie kontynuowaæ te.
Wys³ane z aplikacji Forum Wizaz |
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|



Ten w±tek obecnie przegl±daj±: 1 (0 u¿ytkowników i 1 go¶ci) | |
|
|
Strefa czasowa to GMT +1. Teraz jest 23:26.