czujê siê jak nieudacznik. brak pracy - Wizaz.pl

Wróæ   Wizaz.pl > Kobieta > Intymnie

Notka

Intymnie Forum intymnie, to wyj±tkowe miejsce, w którym podzielisz siê emocjami, uczuciami, zwi±zkami oraz uzyskasz wsparcie i porady spo³eczno¶ci.

Odpowiedz
 
Narzêdzia
Stary 2020-03-08, 19:29   #1
ada_es
Przyczajenie
 
Zarejestrowany: 2020-03
Wiadomo¶ci: 5

czujê siê jak nieudacznik. brak pracy


Cze¶æ wszystkim. Czuje siê teraz jakbym ¿y³a w zawieszeniu, jak najwiêksza oferma. To co piszê wygl±da jak u¿alanie siê nad sob±, ale dzi¶ jestem naprawdê bezsilna.

Mam 24 lata i od dziecka cierpiê na fobiê spo³eczn± i poczucie bycia gorsz±, p³ytkie kontakty z lud¼mi, poczucie nijako¶ci, osobowo¶æ unikaj±ca, boj±ca siê ludzi, ich oceny, strach przed wyra¿aniem w³asnego zdania. Zawsze my¶lê, ¿e nikt mnie nie lubi, nie szanuje, bo jestem nic niewarta. Od 18 roku ¿ycia stara³am siê pracowaæ- pomimo olbrzymiego strachu radzi³am sobie nie najgorzej by³y to prace typu call center na wakacje, praktyki w szko³ach jêzykowych i inne wymagaj±ce kontaktu z lud¼mi. Je¶li chodzi o ludzi z pracy to zawsze czu³am siê gorsza, wykluczona, pomijana. Oni byli przebojowi otwarci, mo¿e nie wszyscy w porz±dku, ale wina jest po mojej stronie- by³am odludkiem, stroni³am od nich, nie umia³am siê otworzyæ.

Ukoñczy³am licencjat na kierunku filologii francuskiej. W czasie pisania pracy licencjackiej zdarzy³a siê najgorsza rzecz w moim ¿yciu- ¶mieræ rodzica. Pod¶wiadomie nie chcia³am i¶æ na magistra w tym kierunku i nie wiem czym to by³o spowodowane- mo¿e pocz±tkiem depresji, mo¿e nie czu³am „tego czego¶”. Mimo to pod naciskiem mamy rozpoczê³am studia magisterskie, przeprowadzi³am siê do miasta gdzie jest uczelnia (uczelnia jedna z lepszych w Polsce, koszty utrzymania w tym mie¶cie s± du¿e). Posz³am. Po to, ¿eby siê wyrwaæ od tej traumy, ¿eby zacz±æ ¿ycie na nowo i mo¿e ¿eby te¿ nie s³uchaæ motywacji i narzekañ mojej matki. ¯a³ujê. By³am na kilku zajêciach, ale nie da³am rady wtedy wychodziæ z domu. Naprawdê, psychicznie czu³am siê fatalnie. Wstydzê siê tutaj nawet napisaæ, bojê siê ¿e odbierzecie to jako lenistwo.

Od listopada mo¿na powiedzieæ ¿e wegetujê, chodzê do sklepu po jedzenie, do lekarza. Nie pracujê. Czy stara³am siê sobie pomóc- tak. By³am u psychiatry, który wykry³ u mnie depresjê, zapisa³am siê na psychoterapiê, jednak leki mi nie pomog³y. Psychoterapia zaczê³a siê miesi±c temu, potrzeba jeszcze bardzo du¿o czasu. Brak pracy mnie dobija, ale ja po prostu..bojê siê wys³aæ cv, bojê siê odrzucenia (czujê ¿e z moj± fobi± spo³eczn± i nie¶mia³o¶ci± nikt mnie nie przyjmie i nie dam sobie rady). Znam dwa jêzyki, mo¿e znalaz³abym co¶, ale lêk i strach mnie zatrzymuje. Czujê siê strasznym nieudacznikiem, ¿e nie skoñczy³am tych studiów, ale ju¿ nie ma powrotu.

Mam urlop dziekañski i pobieram rentê rodzinn±, z tego siê utrzymujê, ale nie wiem co ze mn± bêdzie. Nie widzê swojej przysz³o¶ci, ok³amujê rodzinê, mama my¶li ¿e studiuje. Nie wiem co bêdzie z moj± rent± rodzinn±- ona nie jest du¿a, ale ma³a te¿ nie- po prostu chcia³abym i¶æ do pracy, ale wtedy musia³abym zrezygnowaæ z renty? Mam te¿ wykryt± nerwicê i ka¿dej nocy boje siê, ¿e bêdê mia³a problemy z urzêdami, ¿e bêdê musia³a p³aciæ jakie¶ kary itp. Martwiê siê o finanse. Drug± kwesti± s± te¿ godziny psychoterapii- Pani jest konkretna i czujê ¿e mnie rozumie, ale mam spotkania o 11, to te¿ mog³by byæ problem, nie wiem jak to rozwi±zaæ, strasznie zale¿y mi na tej terapii, bo to moja jedyna nadzieja. Wiem, ze leki mi nie pomog± na zawsze, biorê przeró¿ne leki jakie¶ 5lat i efekty s± ¶rednie. Teraz biorê lek przecwilêkowy i pani przepisa³a mi nowy- paroksetynê, mam obawy przed jej braniem ale muszê spróbowaæ skoro mi tak zaleci³a.

Jak my¶licie- czy da siê naprawiæ to wszystko, ten czas który straci³am od listopada? Na studia nie wrócê, dlatego ¿e nie bêdzie mi przys³ugiwa³a renta,w pa¼dzierniku tego roku bêdê mia³a ju¿ 25 lat, wziê³am ten urlop bo nie wiedzia³am co robiæ, my¶la³am ¿e siê wyleczê, wrócê na studia w trybie zaocznym, ale na moim kierunku zap³aci³abym kosmiczne pieni±dze.. Pani z mojej uczelni doradzi³a mi ¿ebym skorzysta³a z urlopu i jak pokonam depresjê to rozwa¿ê opcjê powrotu (w³a¶ciwie to zaczêcia studiów od pocz±tku) Gdybym nie porzuci³a ich w tym roku, to wszystko by by³o dobrze je¶li chodzi o rentê, finanse, ale nie da³am rady. Czasem tego ¿a³ujê co mnie dobija, ale z drugiej strony te studia to nie by³a moja pasja, zrobi³am to pod wp³ywem presji. Je¶li Pomy¶licie, ¿e jestem g³upia, przyznam wam racjê- czujê siê okropnie z tym, ¿e p³acê za wynajem spore pieni±dze i nie robiê nic. Do domu rodzinnego nie wrócê, bo moja mama nie zaakceptuje mojej decyzji o studiach, ci±gle daje mi przyk³ady dzieci swoich kole¿anek, które „s± kim¶” czyli lekarzami, informatykami, maj± w³asne firmy. Daje mi do zrozumienia ¿e te¿ chcia³aby mieæ tak± córkê.

Czy kto¶ z Was mia³ podob± sytuacjê, jak rozwi±za³ to je¶li chodzi o rentê, o finanse, czy ten licencjat mo¿e wystarczyæ na rynku pracy? Czasem my¶lê ¿e to wszystko nie ma sensu i ju¿ nic ze mnie nie bêdzie, mam 24 lata a czujê siê jak dziecko we mgle.
ada_es jest offline Zg³o¶ do moderatora   Odpowiedz cytuj±c
Stary 2020-03-08, 23:53   #2
ANKA54321
Zadomowienie
 
Avatar ANKA54321
 
Zarejestrowany: 2015-07
Lokalizacja: Kraków
Wiadomo¶ci: 1 188
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy

Pierwsza rada to poprosiæ psychiatrê o zmianê leków,
lub ca³kowicie zmieniæ psychiatrê. Pracowa³am w szpitalu psychiatrycznym i wiele razy widzia³am jak czasem leki pierwszego rzutu nie dzia³a³y, dopiero po zmianie udawa³o siê uzyskaæ efekt.
Po 2 proponuje znale¼æ pracê nawet tak± na przeczekanie typu McDonald / KFC lub inne sieciówki niekoniecznie z gastronomii tak by stan±æ na nogi. I g³owa do góry!

Edytowane przez ANKA54321
Czas edycji: 2020-03-08 o 23:54
ANKA54321 jest offline Zg³o¶ do moderatora   Odpowiedz cytuj±c
Stary 2020-03-09, 07:44   #3
MsN
Femme fatale
 
Avatar MsN
 
Zarejestrowany: 2016-01
Lokalizacja: the circles of dante's hell
Wiadomo¶ci: 1 261
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy

Cytat:
Napisane przez ada_es Poka¿ wiadomo¶æ
Cze¶æ wszystkim. Czuje siê teraz jakbym ¿y³a w zawieszeniu, jak najwiêksza oferma. To co piszê wygl±da jak u¿alanie siê nad sob±, ale dzi¶ jestem naprawdê bezsilna.

Mam 24 lata i od dziecka cierpiê na fobiê spo³eczn± i poczucie bycia gorsz±, p³ytkie kontakty z lud¼mi, poczucie nijako¶ci, osobowo¶æ unikaj±ca, boj±ca siê ludzi, ich oceny, strach przed wyra¿aniem w³asnego zdania. Zawsze my¶lê, ¿e nikt mnie nie lubi, nie szanuje, bo jestem nic niewarta. Od 18 roku ¿ycia stara³am siê pracowaæ- pomimo olbrzymiego strachu radzi³am sobie nie najgorzej by³y to prace typu call center na wakacje, praktyki w szko³ach jêzykowych i inne wymagaj±ce kontaktu z lud¼mi. Je¶li chodzi o ludzi z pracy to zawsze czu³am siê gorsza, wykluczona, pomijana. Oni byli przebojowi otwarci, mo¿e nie wszyscy w porz±dku, ale wina jest po mojej stronie- by³am odludkiem, stroni³am od nich, nie umia³am siê otworzyæ.

Ukoñczy³am licencjat na kierunku filologii francuskiej. W czasie pisania pracy licencjackiej zdarzy³a siê najgorsza rzecz w moim ¿yciu- ¶mieræ rodzica. Pod¶wiadomie nie chcia³am i¶æ na magistra w tym kierunku i nie wiem czym to by³o spowodowane- mo¿e pocz±tkiem depresji, mo¿e nie czu³am „tego czego¶”. Mimo to pod naciskiem mamy rozpoczê³am studia magisterskie, przeprowadzi³am siê do miasta gdzie jest uczelnia (uczelnia jedna z lepszych w Polsce, koszty utrzymania w tym mie¶cie s± du¿e). Posz³am. Po to, ¿eby siê wyrwaæ od tej traumy, ¿eby zacz±æ ¿ycie na nowo i mo¿e ¿eby te¿ nie s³uchaæ motywacji i narzekañ mojej matki. ¯a³ujê. By³am na kilku zajêciach, ale nie da³am rady wtedy wychodziæ z domu. Naprawdê, psychicznie czu³am siê fatalnie. Wstydzê siê tutaj nawet napisaæ, bojê siê ¿e odbierzecie to jako lenistwo.

Od listopada mo¿na powiedzieæ ¿e wegetujê, chodzê do sklepu po jedzenie, do lekarza. Nie pracujê. Czy stara³am siê sobie pomóc- tak. By³am u psychiatry, który wykry³ u mnie depresjê, zapisa³am siê na psychoterapiê, jednak leki mi nie pomog³y. Psychoterapia zaczê³a siê miesi±c temu, potrzeba jeszcze bardzo du¿o czasu. Brak pracy mnie dobija, ale ja po prostu..bojê siê wys³aæ cv, bojê siê odrzucenia (czujê ¿e z moj± fobi± spo³eczn± i nie¶mia³o¶ci± nikt mnie nie przyjmie i nie dam sobie rady). Znam dwa jêzyki, mo¿e znalaz³abym co¶, ale lêk i strach mnie zatrzymuje. Czujê siê strasznym nieudacznikiem, ¿e nie skoñczy³am tych studiów, ale ju¿ nie ma powrotu.

Mam urlop dziekañski i pobieram rentê rodzinn±, z tego siê utrzymujê, ale nie wiem co ze mn± bêdzie. Nie widzê swojej przysz³o¶ci, ok³amujê rodzinê, mama my¶li ¿e studiuje. Nie wiem co bêdzie z moj± rent± rodzinn±- ona nie jest du¿a, ale ma³a te¿ nie- po prostu chcia³abym i¶æ do pracy, ale wtedy musia³abym zrezygnowaæ z renty? Mam te¿ wykryt± nerwicê i ka¿dej nocy boje siê, ¿e bêdê mia³a problemy z urzêdami, ¿e bêdê musia³a p³aciæ jakie¶ kary itp. Martwiê siê o finanse. Drug± kwesti± s± te¿ godziny psychoterapii- Pani jest konkretna i czujê ¿e mnie rozumie, ale mam spotkania o 11, to te¿ mog³by byæ problem, nie wiem jak to rozwi±zaæ, strasznie zale¿y mi na tej terapii, bo to moja jedyna nadzieja. Wiem, ze leki mi nie pomog± na zawsze, biorê przeró¿ne leki jakie¶ 5lat i efekty s± ¶rednie. Teraz biorê lek przecwilêkowy i pani przepisa³a mi nowy- paroksetynê, mam obawy przed jej braniem ale muszê spróbowaæ skoro mi tak zaleci³a.

Jak my¶licie- czy da siê naprawiæ to wszystko, ten czas który straci³am od listopada? Na studia nie wrócê, dlatego ¿e nie bêdzie mi przys³ugiwa³a renta,w pa¼dzierniku tego roku bêdê mia³a ju¿ 25 lat, wziê³am ten urlop bo nie wiedzia³am co robiæ, my¶la³am ¿e siê wyleczê, wrócê na studia w trybie zaocznym, ale na moim kierunku zap³aci³abym kosmiczne pieni±dze.. Pani z mojej uczelni doradzi³a mi ¿ebym skorzysta³a z urlopu i jak pokonam depresjê to rozwa¿ê opcjê powrotu (w³a¶ciwie to zaczêcia studiów od pocz±tku) Gdybym nie porzuci³a ich w tym roku, to wszystko by by³o dobrze je¶li chodzi o rentê, finanse, ale nie da³am rady. Czasem tego ¿a³ujê co mnie dobija, ale z drugiej strony te studia to nie by³a moja pasja, zrobi³am to pod wp³ywem presji. Je¶li Pomy¶licie, ¿e jestem g³upia, przyznam wam racjê- czujê siê okropnie z tym, ¿e p³acê za wynajem spore pieni±dze i nie robiê nic. Do domu rodzinnego nie wrócê, bo moja mama nie zaakceptuje mojej decyzji o studiach, ci±gle daje mi przyk³ady dzieci swoich kole¿anek, które „s± kim¶” czyli lekarzami, informatykami, maj± w³asne firmy. Daje mi do zrozumienia ¿e te¿ chcia³aby mieæ tak± córkê.

Czy kto¶ z Was mia³ podob± sytuacjê, jak rozwi±za³ to je¶li chodzi o rentê, o finanse, czy ten licencjat mo¿e wystarczyæ na rynku pracy? Czasem my¶lê ¿e to wszystko nie ma sensu i ju¿ nic ze mnie nie bêdzie, mam 24 lata a czujê siê jak dziecko we mgle.
Musisz nadal siê leczyæ bo choroba czy ró¿ne zaburzenia, które masz, sprawiaj±, ¿e nie mo¿esz normalnie funkcjonowaæ. Równie¿ w spo³eczeñstwie. Sama mówisz, ¿e cierpisz na fobiê spo³eczn±. Jednak ona nie przeszkodzi³a Ci w podjêciu studiów. Na studiach obracasz siê w¶ród ludzi, w pracy równie¿. Rozumiem, ¿e skoñczy³a¶ licencjat do tej pory jak dobrze czytam. Najlepiej gdyby¶ zrobi³a magisterkê, wróci³a i ponownie od nowa zaczê³a kierunek bo wydaje mi siê, ¿e licencjat ma³o daje, a dzia³asz w jêzykach. No ale najpierw najwa¿niejsze zdrowie wiêc my¶lê, ¿e zmiana leków, a je¶li bêdzie trzeba to i zmiana lekarza.

Nie mo¿esz ca³e ¿ycie nie pracowaæ, albo siedzieæ na bezrobociu na przyk³ad ca³e swoje ¿ycie. Musisz w koñcu przyznaæ siê mamie, ¿e nie studiujesz i do tej pory przebywa³a¶/przebywasz na urlopie dziekañskim (czy ¿e zrezygnowa³a¶ ¿e studiów) i pobierasz nadal tylko rentê. Renta pozwala³a Ci siê utrzymaæ na studiach bo rozumiem, ¿e do tej pory studiowa³a¶ stacjonarnie? Je¶li Ci brakowa³o, zawsze podejmowa³a¶ jakie¶ pracê aby dorobiæ.

Najwa¿niejsze teraz to podreperowaæ zdrowie psychiczne, jak trzeba to zmieniæ leki i psychiatrê. Nie rezygnowaæ z sesji z terapeut±. Ja korzysta³am z pomocy terapeuty, nie by³o mnie staæ na wizyty prywatnie wiêc nie p³aci³am za nie (nie korzysta³am z NFZ, chyba, ¿e nie mia³am o tym pojêcia), ale to by³o na koszt miasta chyba. Na NFZ na pewno siê d³ugo czeka. Chodzisz prywatnie czy nie prywatnie?

Na terapii zmienia siê my¶lenie te¿ (co sama zreszt± na pewno wiesz) wiêc najpierw dokoñczenie leczenia, a w miêdzyczasie zauwa¿ysz jak zmieni Co siê my¶lenie i podej¶cie. Wtedy ³atwymi krokami ³atwiej o to aby stan±æ na nogi z w³asnym ¿yciem na przyk³ad zmiana pracy czy jej znalezienie i inne kwestie.
__________________
1. Lepiej byæ nielubian± za to, kim jeste¶ ni¿ byæ kochan± za to kim nie jeste¶.
2. Ludzie nie rodz± siê dobrzy albo ¼li. Rodz± siê z pewnymi sk³onno¶ciami, ale liczy siê sposób, w jaki ¿yj±. I to, jakich ludzi poznaj±.

Edytowane przez MsN
Czas edycji: 2020-03-09 o 07:45
MsN jest offline Zg³o¶ do moderatora   Odpowiedz cytuj±c
Stary 2020-03-09, 11:43   #4
ada_es
Przyczajenie
 
Zarejestrowany: 2020-03
Wiadomo¶ci: 5
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy

Na szczê¶cie uda³o mi siê znale¼æ do¶æ szybko terapiê na NFZ. Jestem zadowolona i czujê ¿e ta pani mo¿e mi pomóc dlatego nie chce tego rezygnowaæ. Ale z drugiej strony praca jest bardzo wa¿na i nie wiem czy uda mi siê to pogodziæ z t± godzina 11.

Zastanawia³am siê nad tym i nie wiem czy magister z filologii jest przydatny, jêzyk znam dobrze i mam w±tpliwo¶ci co do tego tytu³u. Od pocz±tku mia³am takie watpliwosci
ada_es jest offline Zg³o¶ do moderatora   Odpowiedz cytuj±c
Stary 2020-03-09, 13:34   #5
MsN
Femme fatale
 
Avatar MsN
 
Zarejestrowany: 2016-01
Lokalizacja: the circles of dante's hell
Wiadomo¶ci: 1 261
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy

Cytat:
Napisane przez ada_es Poka¿ wiadomo¶æ
Na szczê¶cie uda³o mi siê znale¼æ do¶æ szybko terapiê na NFZ. Jestem zadowolona i czujê ¿e ta pani mo¿e mi pomóc dlatego nie chce tego rezygnowaæ. Ale z drugiej strony praca jest bardzo wa¿na i nie wiem czy uda mi siê to pogodziæ z t± godzina 11.

Zastanawia³am siê nad tym i nie wiem czy magister z filologii jest przydatny, jêzyk znam dobrze i mam w±tpliwo¶ci co do tego tytu³u. Od pocz±tku mia³am takie watpliwosci
By³am kiedy¶ w podobnej sytuacji. Na pocz±tku terapii mia³am chyba na 17 sesje, albo na 18, ale ze zmieni³am wtedy pracê to nie mog³am mieæ z tym samym terapeut± sesji, bo godzina siê zgadza³a wiêc musia³am mieæ zmianê terapeuty. Kiedy¶ te¿ raz mia³am z kobiet±, na 11. Ta kobieta odesz³a z tego o¶rodka gdzie ta pomoc terapeutyczna by³a ¶wiadczona wiêc po tym mia³am zmianê terapeuty. Znów na faceta (nie przeszkadza³o mi to) bo moim pierwszym terapeut± by³ facet. Porozmawiaj w miejscu gdzie masz terapiê. Osobi¶cie siê ustala terminy i godziny. Mo¿e da siê to zmieniæ tak aby dostosowaæ do Twoich godzin pracy.
__________________
1. Lepiej byæ nielubian± za to, kim jeste¶ ni¿ byæ kochan± za to kim nie jeste¶.
2. Ludzie nie rodz± siê dobrzy albo ¼li. Rodz± siê z pewnymi sk³onno¶ciami, ale liczy siê sposób, w jaki ¿yj±. I to, jakich ludzi poznaj±.
MsN jest offline Zg³o¶ do moderatora   Odpowiedz cytuj±c
Stary 2020-03-09, 14:10   #6
Trzpiotka91
Raczkowanie
 
Avatar Trzpiotka91
 
Zarejestrowany: 2019-04
Wiadomo¶ci: 183
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy

A co do obawiania sie odrzucenia przez pracodawce - musisz miec swiadomosc, ze to normalne. Nawet najbardziej przebojowi ludzie przy szukaniu pracy musieli przebrn±c przez mnostwo "oddzwonimy do pani" zanim co¶ znale¼li. Naprawdê rzadko zdarza sie tak, ¿e ktos nie majac znajomosci dostanie prace po zlozeniu pierwszego CV.
Trzpiotka91 jest offline Zg³o¶ do moderatora   Odpowiedz cytuj±c
Stary 2020-03-10, 09:26   #7
ada_es
Przyczajenie
 
Zarejestrowany: 2020-03
Wiadomo¶ci: 5
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy

A na rozmowie o pracê mówiæ ¿e jestem na urlopie dziekañskim?
ada_es jest offline Zg³o¶ do moderatora   Odpowiedz cytuj±c

Najlepsze Promocje i Wyprzeda¿e

REKLAMA
Stary 2020-03-10, 14:50   #8
Trzpiotka91
Raczkowanie
 
Avatar Trzpiotka91
 
Zarejestrowany: 2019-04
Wiadomo¶ci: 183
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy

Cytat:
Napisane przez ada_es Poka¿ wiadomo¶æ
A na rozmowie o pracê mówiæ ¿e jestem na urlopie dziekañskim?
Mo¿esz, dla pracodawcy pracownik dostepny w potrzebnych godzinach to zawsze zaleta.
Trzpiotka91 jest offline Zg³o¶ do moderatora   Odpowiedz cytuj±c
Stary 2020-03-10, 15:01   #9
ada_es
Przyczajenie
 
Zarejestrowany: 2020-03
Wiadomo¶ci: 5
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy

Cytat:
Napisane przez Trzpiotka91 Poka¿ wiadomo¶æ
Mo¿esz, dla pracodawcy pracownik dostepny w potrzebnych godzinach to zawsze zaleta.
W³a¶nie siê zastanawia³am, czy pisaæ w cv ¿e studiujê na tej uczelni, bo tak naprawdê nie studiuje, tylko musia³am wzi±æ ten urlop.

A wiesz mo¿e czy powinnam mówiæ o rencie rodzinnej? Wiem, ¿e jest próg zarobków i pó¼niej mo¿e zostaæ wstrzymana, ale mo¿e jest jaka¶ mo¿liwo¶æ ¿eby nadal j± pobieraæ.
Chodzi mi o to, ¿e ja bardzo chcê i¶æ do pracy i narazie siê czujê na si³ach, ale mo¿e byæ tak ¿e mi siê stan pogorszy.
ada_es jest offline Zg³o¶ do moderatora   Odpowiedz cytuj±c
Stary 2020-03-10, 15:43   #10
Mamba00
Rozeznanie
 
Avatar Mamba00
 
Zarejestrowany: 2017-09
Wiadomo¶ci: 767
Dot.: czujê siê jak nieudacznik. brak pracy

Mo¿e spróbuj na razie pracy zdalnej na zlecenie np. pisanie tekstów i manewruj tak, ¿eby nie straciæ tej renty do koñca okresu. Potem mo¿esz szukaæ pracy na etat. A jak uda Ci siê od³o¿yæ trochê gotówki, mo¿esz i¶æ na studia zaoczne od pa¼dziernika, niekoniecznie kontynuowaæ te.

Wys³ane z aplikacji Forum Wizaz
Mamba00 jest offline Zg³o¶ do moderatora   Odpowiedz cytuj±c
Odpowiedz

Nowe w±tki na forum Intymnie


Ten w±tek obecnie przegl±daj±: 1 (0 u¿ytkowników i 1 go¶ci)
 

Zasady wysy³ania wiadomo¶ci
Nie mo¿esz zak³adaæ nowych w±tków
Nie mo¿esz pisaæ odpowiedzi
Nie mo¿esz dodawaæ zdjêæ i plików
Nie mo¿esz edytowaæ swoich postów

BB code is W³±czono
Emotikonki: W³±czono
Kod [IMG]: W³±czono
Kod HTML: Wy³±czono

Gor±ce linki


Data ostatniego posta: 2020-03-10 16:43:16


Strefa czasowa to GMT +1. Teraz jest 23:26.






© 2000 - 2025 Wizaz.pl. Wszelkie prawa zastrze¿one.

Jakiekolwiek aktywno¶ci, w szczególno¶ci: pobieranie, zwielokrotnianie, przechowywanie, lub inne wykorzystywanie tre¶ci, danych lub informacji dostêpnych w ramach niniejszego serwisu oraz wszystkich jego podstron, w szczególno¶ci w celu ich eksploracji, zmierzaj±cej do tworzenia, rozwoju, modyfikacji i szkolenia systemów uczenia maszynowego, algorytmów lub sztucznej inteligencji Obowi±zek uzyskania wyra¼nej i jednoznacznej zgody wymagany jest bez wzglêdu sposób pobierania, zwielokrotniania, przechowywania lub innego wykorzystywania tre¶ci, danych lub informacji dostêpnych w ramach niniejszego serwisu oraz wszystkich jego podstron, jak równie¿ bez wzglêdu na charakter tych tre¶ci, danych i informacji.

Powy¿sze nie dotyczy wy³±cznie przypadków wykorzystywania tre¶ci, danych i informacji w celu umo¿liwienia i u³atwienia ich wyszukiwania przez wyszukiwarki internetowe oraz umo¿liwienia pozycjonowania stron internetowych zawieraj±cych serwisy internetowe w ramach indeksowania wyników wyszukiwania wyszukiwarek internetowych

Wiêcej informacji znajdziesz tutaj.