Przyznanie opieki nad dziećmi siostry

[TysiacNocy]

Moje życie w ostatnich tygodniach zmieniło się i to na gorsze.Moja siostra i szwagier ulegli wypadkowi samochodowemu w którym szwagier odniósł śmierć a siostra po dwóch tygodniach w śpiączce farmakologicznej zmarła.Cała rodzina miała nadzieje, że z tego wyjdzie ale niestety nie udało się.Miałam z nią bardzo dobry kontakt, kochałyśmy się i dlatego to dla mnie podwójny cios.Zawsze pomagałyśmy sobie na wzajem i świetnie nam się rozmawiało.Mają dwójkę dzieci 4 i 6 lat i tutaj pojawia się problem.Dzieci najprawdopodobniej trafią do domu dziecka jeśli nikt ich nie przygarnie.Ja ze swoim mężem, bo jestem mężatką nie planowaliśmy dzieci.Jesteśmy już po wstępnych rozmowach i zdecydowaliśmy, że będziemy się ubiegać o opiekę nad nimi.Na pewno siostra by nie chciała aby trafiły tam gdzie im będzie źle a ja czuje taki moralny obowiązek w tej sytuacji.Wiem, że nie powinno być z tym problemu bo nikomu nie jest na rękę aby takie dzieci były w domu dziecka.

Jak wy widzicie tą całą sytuacje?Powinnam skorzystać z pomocy terapeuty czy kogoś innego.Nie mam doświadczenie w wychowywaniu dzieci aczkolwiek to już parolatki.Miał ktoś podobna sytuacje i czy mogą być jakieś przeciw wskazania, abym otrzymała z mężem pełnoprawną opiekę?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez TysiacNocy

Powinnam skorzystać z pomocy terapeuty czy kogoś innego.

Oczywiście, że tak.

Nie mam doświadczenie w wychowywaniu dzieci aczkolwiek to już parolatki.

Mało kto ma jakieś doświadczenie zanim nie dorobi się własnych dzieci.

Myślę, że oprócz terapeuty powinniście razem z mężem udać się do prawnika, który pokierowałby was w kwestii formalności.

[eibhlin87]

Napisane przez TysiacNocy

Moje życie w ostatnich tygodniach zmieniło się i to na gorsze.Moja siostra i szwagier ulegli wypadkowi samochodowemu w którym szwagier odniósł śmierć a siostra po dwóch tygodniach w śpiączce farmakologicznej zmarła.Cała rodzina miała nadzieje, że z tego wyjdzie ale niestety nie udało się.Miałam z nią bardzo dobry kontakt, kochałyśmy się i dlatego to dla mnie podwójny cios.Zawsze pomagałyśmy sobie na wzajem i świetnie nam się rozmawiało.Mają dwójkę dzieci 4 i 6 lat i tutaj pojawia się problem.Dzieci najprawdopodobniej trafią do domu dziecka jeśli nikt ich nie przygarnie.Ja ze swoim mężem, bo jestem mężatką nie planowaliśmy dzieci.Jesteśmy już po wstępnych rozmowach i zdecydowaliśmy, że będziemy się ubiegać o opiekę nad nimi.Na pewno siostra by nie chciała aby trafiły tam gdzie im będzie źle a ja czuje taki moralny obowiązek w tej sytuacji.Wiem, że nie powinno być z tym problemu bo nikomu nie jest na rękę aby takie dzieci były w domu dziecka.

Jak wy widzicie tą całą sytuacje?Powinnam skorzystać z pomocy terapeuty czy kogoś innego.Nie mam doświadczenie w wychowywaniu dzieci aczkolwiek to już parolatki.Miał ktoś podobna sytuacje i czy mogą być jakieś przeciw wskazania, abym otrzymała z mężem pełnoprawną opiekę?

Współczuję straty.

Dobrze jest zapisać się na terapię z dziećmi, psycholog pomoże Wam się oswoić z nową sytuacją
O ile nie jesteście alkoholikami,pedofilami i macie warunki to opiekę raczej dostaniecie, tym bardziej że jesteście najbliższą rodziną (chyba zazwyczaj dzieci w takich sytuacjach trafiają do dziadków lub rodzeńśtwa rodziców)

[Hultaj]

Współczuję. Zarówno straty jak i tego że twoje życie się zmienia.

Jasne że starałabym się w 1 kolejności o opiekę. + dzieci wymagają szczególnego zajęcia się nimi już teraz. Z terapeutów i pomocy prawnej jak najbardziej powinniście korzystać.

[TysiacNocy]

Generalnie nie jestem dzieciata jakoś pisząc brzydko.Dlatego nie wiem jak się w tej roli spełnię i czy tym dzieciom przynajmniej połowę dam tego co potrzebują.Teraz nasze życie się zmieni radykalnie a dotychczas stawialiśmy na karierę a teraz musimy mieć świadomość, że pewne sprawy zejdą na drugi plan.

[travis]

Napisane przez TysiacNocy

Moje życie w ostatnich tygodniach zmieniło się i to na gorsze.Moja siostra i szwagier ulegli wypadkowi samochodowemu w którym szwagier odniósł śmierć a siostra po dwóch tygodniach w śpiączce farmakologicznej zmarła.Cała rodzina miała nadzieje, że z tego wyjdzie ale niestety nie udało się.Miałam z nią bardzo dobry kontakt, kochałyśmy się i dlatego to dla mnie podwójny cios.Zawsze pomagałyśmy sobie na wzajem i świetnie nam się rozmawiało.Mają dwójkę dzieci 4 i 6 lat i tutaj pojawia się problem.Dzieci najprawdopodobniej trafią do domu dziecka jeśli nikt ich nie przygarnie.Ja ze swoim mężem, bo jestem mężatką nie planowaliśmy dzieci.Jesteśmy już po wstępnych rozmowach i zdecydowaliśmy, że będziemy się ubiegać o opiekę nad nimi.Na pewno siostra by nie chciała aby trafiły tam gdzie im będzie źle a ja czuje taki moralny obowiązek w tej sytuacji.Wiem, że nie powinno być z tym problemu bo nikomu nie jest na rękę aby takie dzieci były w domu dziecka.



Jak wy widzicie tą całą sytuacje?Powinnam skorzystać z pomocy terapeuty czy kogoś innego.Nie mam doświadczenie w wychowywaniu dzieci aczkolwiek to już parolatki.Miał ktoś podobna sytuacje i czy mogą być jakieś przeciw wskazania, abym otrzymała z mężem pełnoprawną opiekę?

Autorko nie zrozum mnie zle, wziecie dwoje dzieci pod opieke to cudowny czyn ale tez obowiazek. Czytajac Taoj post odnioslam wrazenie ze Ty tych dzieci nie chcesz tylko czujesz ze to Twoj obowiazek.
Pamietaj ze dzieciaki to wyczuje

Nie wiem jaka maszz sytuacje z warunkami mieszkaniowymi i praca. Przemysl wszystko trzy razy jak sie zorganizujevie bo wasze zycie obroci sie o 180 stopni i mam nadzieje zdaajesz ssobie sprawe jaki trud bierzecie na swoje barki.
Dzieci sa kchane i wspaniale ale jak sa chciane

Nie atakuje Cir autorko, nie oddbieraj tego w zly sposob.

Sent from my I3312 using Tapatalk

[TysiacNocy]

Napisane przez travis

Autorko nie zrozum mnie zle, wziecie dwoje dzieci pod opieke to cudowny czyn ale tez obowiazek. Czytajac Taoj post odnioslam wrazenie ze Ty tych dzieci nie chcesz tylko czujesz ze to Twoj obowiazek.
Pamietaj ze dzieciaki to wyczuje

Nie wiem jaka maszz sytuacje z warunkami mieszkaniowymi i praca. Przemysl wszystko trzy razy jak sie zorganizujevie bo wasze zycie obroci sie o 180 stopni i mam nadzieje zdaajesz ssobie sprawe jaki trud bierzecie na swoje barki.
Dzieci sa kchane i wspaniale ale jak sa chciane

Nie atakuje Cir autorko, nie oddbieraj tego w zly sposob.

Sent from my I3312 using Tapatalk

To nie jest tak,że ich nie chcę po prostu nie planowałam mieć dzieci i mam obawy a to nie jest równoznaczne.Nie wyobrażam sobie na dzień dzisiejszy postąpić inaczej tym bardziej, że wiem jak by się moja siostra zachowała.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez travis

Autorko nie zrozum mnie zle, wziecie dwoje dzieci pod opieke to cudowny czyn ale tez obowiazek. Czytajac Taoj post odnioslam wrazenie ze Ty tych dzieci nie chcesz tylko czujesz ze to Twoj obowiazek.
Pamietaj ze dzieciaki to wyczuje

Nie wiem jaka maszz sytuacje z warunkami mieszkaniowymi i praca. Przemysl wszystko trzy razy jak sie zorganizujevie bo wasze zycie obroci sie o 180 stopni i mam nadzieje zdaajesz ssobie sprawe jaki trud bierzecie na swoje barki.
Dzieci sa kchane i wspaniale ale jak sa chciane

Nie atakuje Cir autorko, nie oddbieraj tego w zly sposob.

Sent from my I3312 using Tapatalk

Ja sie zgadzam z przedmowca taka decyzja powinna wynikać z potrzeby serca a nie obowiązku
Jak się domyślasz twoje życie już nigdy nie będzie takie same i powinnas to naprawde dobrze przedyskutowac ze swoim mezem bo nie wiadomo czy takie zmiany nie zniszcza waszego zwiazku (to bedzie juz zupelnie inna relacja)
Poza tym to co stalo sie rowniez odbije sie na zdrowiu mentalnym tych dzieci wiec pewnie bedzie to dosyc ciezki i pełen problemow proces a to co bierzesz na swoje barki to nie jest tymczasowa zmiana a nowa rola na całe życie

[TysiacNocy]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87848791]Ja sie zgadzam z przedmowca taka decyzja powinna wynikać z potrzeby serca a nie obowiązku
Jak się domyślasz twoje życie już nigdy nie będzie takie same i powinnas to naprawde dobrze przedyskutowac ze swoim mezem bo nie wiadomo czy takie zmiany nie zniszcza waszego zwiazku (to bedzie juz zupelnie inna relacja)
Poza tym to co stalo sie rowniez odbije sie na zdrowiu mentalnym tych dzieci wiec pewnie bedzie to dosyc ciezki i pełen problemow proces a to co bierzesz na swoje barki to nie jest tymczasowa zmiana a nowa rola na całe życie[/QUOTE]

Wynika z serca i sumienia a ty byś inaczej zrobiła?

Były już wstępne rozmowy jak nasza praca będzie wyglądać,czy jedno się zwolni a może będziemy mieć przeciwne zmiany.Trzeba to dograć aby było dobrze.Jeśli by się znalazła para, która nie może mieć dzieci i chce je bardzo można było by się zastanawiać.Jak wiadomo oddanie na pastwę losu sądze, że jest gorsze niż to,że sprawdzę się jako zastępcza matka średnio.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez TysiacNocy

Wynika z serca i sumienia a ty byś inaczej zrobiła?

Były już wstępne rozmowy jak nasza praca będzie wyglądać,czy jedno się zwolni a może będziemy mieć przeciwne zmiany.Trzeba to dograć aby było dobrze.Jeśli by się znalazła para, która nie może mieć dzieci i chce je bardzo można było by się zastanawiać.Jak wiadomo oddanie na pastwę losu sądze, że jest gorsze niż to,że sprawdzę się jako zastępcza matka średnio.

Nie oceniam twojej decyzji rób co uważasz za najlepsze dla ciebie
Ja nie wiem co bym zrobila , jestem matka i wiem z czym sie wiaze wychowanie dzieci a ty tylko sobie wyobrazasz dlatego mysle ze jest ci latwiej podjac taka decyzje bo jesteś nie jako nieświadoma jak to się odbije na twoim życiu.
Oczywiście pewne rzeczy są oczywiste będziecie musieli się logistycznie dopasować do nowego trybu życia ale jest jeszcze wiele innych aspektów które wiążą się z posiadaniem dzieci i relacja między małżonkami
W każdym razie nie zazdroszczę dylematu decyzja bardzo ciężka jakakolwiek drogę nie wybierzesz musiałabyś zmierzyć się z konsekwencjami swojego wyboru we własnym sumieniu
Tak jak mowilas profesjonalne wsparcie jest nieodzowne w tym przypadku aby ułatwić wasze kontakty z dziećmi A także ocalić was jako parę
Ps.dzieci nie mają dziadków z obu stron?

[TysiacNocy]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87848865]Nie oceniam twojej decyzji rób co uważasz za najlepsze dla ciebie
Ja nie wiem co bym zrobila , jestem matka i wiem z czym sie wiaze wychowanie dzieci a ty tylko sobie wyobrazasz dlatego mysle ze jest ci latwiej podjac taka decyzje bo jesteś nie jako nieświadoma jak to się odbije na twoim życiu.
Oczywiście pewne rzeczy są oczywiste będziecie musieli się logistycznie dopasować do nowego trybu życia ale jest jeszcze wiele innych aspektów które wiążą się z posiadaniem dzieci i relacja między małżonkami
W każdym razie nie zazdroszczę dylematu decyzja bardzo ciężka jakakolwiek drogę nie wybierzesz musiałabyś zmierzyć się z konsekwencjami swojego wyboru we własnym sumieniu
Tak jak mowilas profesjonalne wsparcie jest nieodzowne w tym przypadku aby ułatwić wasze kontakty z dziećmi A także ocalić was jako parę
Ps.dzieci nie mają dziadków z obu stron?[/QUOTE]

Właśnie tu nie chodzi o moje dobro tylko ich.Mają troje dziadków ale niezbyt mogących się zaangażować w ich wychowanie.

[pfffh]

Jesli jest juz sprawa w sądzie o przyznanie opieki nad dziećmi to przyjdzie do was kurator sprawdzic jak wyglada wasze zycie, dom, czy macie warunki na wychowanie dzieci. Moze tez pytac wsrod sąsiadow o opinię o was i pozniej kurato pisze sprawozdanie dla sadu i sad postanawia czy dostaniecie dzieci czy nie. Eneralnie teraz jest taki trend ze opiekunów szuka sie najpierw wsrod najblizszych, potem wsrod zawodowych rodzin zastepczych, a ewentualny dom dziecka to juz naprawde ostatecznosc.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez TysiacNocy

Właśnie tu nie chodzi o moje dobro tylko ich.Mają troje dziadków ale niezbyt mogących się zaangażować w ich wychowanie.

moim zdaniem tu powinno chodzic o dobro wszystkich
jezeli jestes gotowa poswiecic swoje zycie ,liczysz sie z tym ze twoj zwiazek moze ucierpiec,finanse,pozycja zawodowa,bedziesz byc moze miala powazne problemy z tymi dziecmi to smialo idz w to
ja ci nie mowie tego zeby cie zdolowac czy odciagnac od podjetej przez ciebie decyzji bo przeciez to nie ja sie z tym bede zmagac tylko ty
poprostu chce cie uswiadomic ze jest to wielkie wyzwanie szczegolnie jesli nie mialo sie w planach maciezynstwa i jest sie przywiazanym do pewnych standardow i komfortu zyciowego
podejrzewam tez w trakcie procesu o przyznanie wam opieki(domyslam sie ze chcecie wystapic o bycie rodzina zastepcza dla dzieci )bedziecie zasypywani niewygodnymi pytaniami wiec nie obrazaj sie jesli moje posty wydaja ci sie nie czule.
piszesz ze tu nie chodzi o ciebie ale przeciez to jak ty sie bedziesz czula(spelniala) w tej nowej roli bedzie mialo kluczowe znaczenie jak przebiegnie wychowaie tych dzieci i jak bedzie wygladalo nie tylko twoje zycie ale was wszystkich dlatego tak wazne sa takie pytania i szczere odpowiedzi (sobie samemu)

[ihni1234]

No i pogadaj ze swoim mężem czy mu odpowiada, bo skoro nie chciał mieć dzieci, to żeby mu się za jakiś czas nie odwidziało z tą adopcją. Sama też to przemyśl, gdybym wiedziała, że nie chcę mieć dzieci, to nie zdecydowalabym się na wzięcie dzieci siostry

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pfffh]

Dzieci oprócz Ciebie autorko i dziadków nie mają innej rodziny? Szwagier nie miał rodzeństwa?

[TysiacNocy]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87849034]moim zdaniem tu powinno chodzic o dobro wszystkich
jezeli jestes gotowa poswiecic swoje zycie ,liczysz sie z tym ze twoj zwiazek moze ucierpiec,finanse,pozycja zawodowa,bedziesz byc moze miala powazne problemy z tymi dziecmi to smialo idz w to
ja ci nie mowie tego zeby cie zdolowac czy odciagnac od podjetej przez ciebie decyzji bo przeciez to nie ja sie z tym nie bede zmagac tylko ty
poprostu chce cie uswiadomic ze jest to wielkie wyzwanie szczegolnie jesli nie mialo sie w planach maciezynstwa i jest sie przywiazanym do pewnych standardow i komfortu zyciowego
podejrzewam tez w trakcie procesu o przyznanie wam opieki(domyslam sie ze chcecie wystapic o bycie rodzina zastepcza dla dzieci )bedziecie zasypywani niewygodnymi pytaniami wiec nie obrazaj sie jesli moje posty wydaja ci sie nie czule.
piszesz ze tu nie chodzi o ciebie ale przeciez to jak ty sie bedziesz czula(spelniala) w tej nowej roli bedzie mialo kluczowe znaczenie jak przebiegnie wychowaie tych dzieci i jak bedzie wygladalo nie tylko twoje zycie ale was wszystkich dlatego tak wazne sa takie pytania i szczere odpowiedzi (sobie samemu)[/QUOTE]

Odnośnie męża to jest nasz wspólna decyzja inaczej sobie nie wyobrażam.Nie potrafię odpowiedzieć na pytanie czy na te wszystkie obowiązki czy jestem gotowa.Tak na prawdę nie da się na to pytanie odpowiedzieć w 100 procentach jak się faktycznie nie znajdzie w takiej sytuacji.Wydaje mi się, że jestem odpoiwiedzialną osobą i dojrzałą psychicznie jak i emocjonalnie.

Wiem jedno, że bardzo źle bym się czuła z tym, że te dzieci gdzieś tam są i niekoniecznie wiem, że im jest dobrze a raczej nie i nic z tym nie zrobiłam.Dlatego muszę wszystko zrobić aby mi się udało.

Być może się mylę ale nawet jeśli będzie mi szło średnio na jeża to i tak będzie lepiej niż w bidulu z takiego założenie wychodzę.

[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

Nierozumiem dlaczego wszyscy tutaj przedstawiają tylko negatywne aspekty nagłego "macierzyństwa". To nie są obce dzieci, tylko dzieci siostry autorki które zna i w mniejszym lub większym stopniu w jakiś sposób emocjonalnie jest z nimi związana.
Nie wyobrażam sobie dramatu tych dzieci, które żałobę po rodzicach musiałby przechodzić samotnie w domu dziecka mając trójkę dziadków, siostrę matki i być może kogoś jeszcze od strony zmarłego ojca.
Pojęcie rodziny w dzisiejszych czasach coraz bardziej się zatraca, ograniczając sie jedynie do osobistej wygody.
Moim zdaniem to co robisz jest naprawdę szlachetne.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Hultaj]

[1=f4dc90dff2e2b615c19266a 8122ebdaa1aaf3285_639bb50 290b9a;87849304]
Nierozumiem dlaczego wszyscy tutaj przedstawiają tylko negatywne aspekty nagłego "macierzyństwa". To nie są obce dzieci, tylko dzieci siostry autorki które zna i w mniejszym lub większym stopniu w jakiś sposób emocjonalnie jest z nimi związana.
Nie wyobrażam sobie dramatu tych dzieci, które żałobę po rodzicach musiałby przechodzić samotnie w domu dziecka mając trójkę dziadków, siostrę matki i być może kogoś jeszcze od strony zmarłego ojca.
Pojęcie rodziny w dzisiejszych czasach coraz bardziej się zatraca, ograniczając sie jedynie do osobistej wygody.
Moim zdaniem to co robisz jest naprawdę szlachetne.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Zgadzam się tak bardzo. Rozumiałabym jeszcze gdyby to była dalsza rodzina albo nie dogadywałyście się, nie lubiły, były nieporozumienia między wami. Ale rodzona siora z którą miałaś dobry kontakt i wspierałyście się i o której wiesz że zrobiłaby tak samo?
Niepotrzebnie też się demonizuje dzieci. Pewnie że będzie zupełnie inaczej i totalnie nie tak wygodnie ale 4 i 6 lat to też nie niemowlęta tylko podrośnięte rezolutne dzieciaki.
I nie tyle szlachetne co tak jakoś; ludzkie.

https://www.filmweb.pl/film/Mama+na+...ch-2004-110453

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

[1=f4dc90dff2e2b615c19266a 8122ebdaa1aaf3285_639bb50 290b9a;87849304]Nierozumiem dlaczego wszyscy tutaj przedstawiają tylko negatywne aspekty nagłego "macierzyństwa". To nie są obce dzieci, tylko dzieci siostry autorki które zna i w mniejszym lub większym stopniu w jakiś sposób emocjonalnie jest z nimi związana.
Nie wyobrażam sobie dramatu tych dzieci, które żałobę po rodzicach musiałby przechodzić samotnie w domu dziecka mając trójkę dziadków, siostrę matki i być może kogoś jeszcze od strony zmarłego ojca.
Pojęcie rodziny w dzisiejszych czasach coraz bardziej się zatraca, ograniczając sie jedynie do osobistej wygody.
Moim zdaniem to co robisz jest naprawdę szlachetne.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

dlatego ze zycie to nie bajka i moim zdaniem lepiej sie nad tym zastanowic porzadnie a nie podejmowac taka decyzje pod wplywem emocji
ja rozumiem ze tutaj praktycznie nie ma za duzo pola do manewrowania i rozumiem ze autorka czuje taka potrzebe ale maciezynstwo to ciezka rola czesto wysiadaja ludzie ktorzy chcieli dzieci i je planowali a co dopiero zostanie rodzicem tak z nienacka
nie ma co sie ludzic ze wszystko bedzie pieknie latwo i przyjemnie to jest powazne zoobowiazanie
oczywiscie zycze autorce powodzenia ale nie ma co ukrywac ze czeka ja niezla przeprawa

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

[1=f4dc90dff2e2b615c19266a 8122ebdaa1aaf3285_639bb50 290b9a;87849304]Nierozumiem dlaczego wszyscy tutaj przedstawiają tylko negatywne aspekty nagłego "macierzyństwa". To nie są obce dzieci, tylko dzieci siostry autorki które zna i w mniejszym lub większym stopniu w jakiś sposób emocjonalnie jest z nimi związana.
Nie wyobrażam sobie dramatu tych dzieci, które żałobę po rodzicach musiałby przechodzić samotnie w domu dziecka mając trójkę dziadków, siostrę matki i być może kogoś jeszcze od strony zmarłego ojca.
Pojęcie rodziny w dzisiejszych czasach coraz bardziej się zatraca, ograniczając sie jedynie do osobistej wygody.
Moim zdaniem to co robisz jest naprawdę szlachetne. [/QUOTE]
A ja nie rozumiem skąd przekonanie, że u rodziny będzie lepiej Nawet nie wiesz co to za rodzina i jaką rodzinę dostałyby te dzieci gdyby nie autorka. Genetyczne pokrewieństwo nie ma tutaj żadnego znaczenia, a hipotetyczny emocjonalny związek autorki z tymi dziećmi nie zrobi z niej i jej męża automatycznie dobrych rodziców.

[Hultaj]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87849495]dlatego ze zycie to nie bajka i moim zdaniem lepiej sie nad tym zastanowic porzadnie a nie podejmowac taka decyzje pod wplywem emocji
ja rozumiem ze tutaj praktycznie nie ma za duzo pola do manewrowania i rozumiem ze autorka czuje taka potrzebe ale maciezynstwo to ciezka rola czesto wysiadaja ludzie ktorzy chcieli dzieci i je planowali a co dopiero zostanie rodzicem tak z nienacka
nie ma co sie ludzic ze wszystko bedzie pieknie latwo i przyjemnie to jest powazne zoobowiazanie
oczywiscie zycze autorce powodzenia ale nie ma co ukrywac ze czeka ja niezla przeprawa[/QUOTE]
Nikt nie powiedział że będzie pięknie i łatwo bo autorka z bezdzietnej sobiepani i karierowiczki musi przeskoczyć w kapcie mamuśki tylko Ty np. masz takie podejście że nawet faceta byś nie wzięła gdyby miał swoje dzieci więc na to też trzeba mieć poprawkę jak radykalne masz podejście.

A ja nie rozumiem skąd przekonanie, że u rodziny będzie lepiej

A skąd wiesz że z tego domu dziecka to ktoś by ich wziął? Wg Ciebie domy dziecka to takie chwilowe przystanie? Ty powinnaś nie ukrywać że uczucia do ludzi są ci obce i kierujesz się wyłącznie pragmatyzmem.

[Hultaj]

Ale zgadzam się że trafienie pod skrzydła ciotki rodem z 19wiecznej powieści , np. trudnej we współżyciu frustratki to też nie byłoby dla nikogo żadne rozwiązanie.

[alicjaross]

Napisane przez Hultaj

Nikt nie powiedział że będzie pięknie i łatwo bo autorka z bezdzietnej sobiepani i karierowiczki musi przeskoczyć w kapcie mamuśki tylko Ty np. masz takie podejście że nawet faceta byś nie wzięła gdyby miał swoje dzieci więc na to też trzeba mieć poprawkę jak radykalne masz podejście.

A skąd wiesz że z tego domu dziecka to ktoś by ich wziął? Wg Ciebie domy dziecka to takie chwilowe przystanie? Ty powinnaś nie ukrywać że uczucia do ludzi są ci obce i kierujesz się wyłącznie pragmatyzmem.

Ale czy to coś złego kierowac sie pragmatyzmem?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Hultaj]

Nie mówię tego złośliwie tylko warto komuś szczególnie w tak trudnej życiowo sytuacji szczerze naświetlić jakie się ma podejście aby można sobie było porównać czy model w jakim funkcjonuje jest zbliżony do wyznawanych przez siebie wartości.

Nie demonizowałabym rodzicielstwa aż tak, dla mnie to też trudne do wyobrażenia że dzieci wyrwane z rodziny w tak traumatyczny sposób miałyby się tułać po biedulach bo najbliższa i związana emocjonalnie rodzina wolałaby sobie swobodnie jeździć na wakacje albo nie chce się nikomu siedzieć przy lekcjach w przyszłości. Każdy by wolał. Ale nie przy dzieciach które tak w ogóle są ledwo na starcie własnego życia. Poza tym za kilka lat to będą nastolatki i będą już chodzić coraz bardziej własnymi drogami.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Hultaj

Nikt nie powiedział że będzie pięknie i łatwo bo autorka z bezdzietnej sobiepani i karierowiczki musi przeskoczyć w kapcie mamuśki tylko Ty np. masz takie podejście że nawet faceta byś nie wzięła gdyby miał swoje dzieci więc na to też trzeba mieć poprawkę jak radykalne masz podejście.

A skąd wiesz że z tego domu dziecka to ktoś by ich wziął? Wg Ciebie domy dziecka to takie chwilowe przystanie? Ty powinnaś nie ukrywać że uczucia do ludzi są ci obce i kierujesz się wyłącznie pragmatyzmem.

mam takie radykalne podejscie bo wiem jak posiadanie dzieci zmienia zycie i relacje miedzy partnerami
nie wiadomo jakie te dzieci beda,jak ta trauma wplynie na ich psychike,ciezko czasami swoje wlasne wychowywac a co dopiero cudze,oczywiscie to siostry wiec nie cudze zaraz powiesz ;-) dla jej meza cudze niestety
nie czytasz na forum jak posiadanie dziecka zmienia relacje ?nawet spokojne dziecko wywraca wszystko do gory nogami a co dopiero dzieci z problemami ktore stracily matke i ojca -bo moim zdaniem ta strata nie przejdzie niezauwazona i bedzie grala tu wazna role w przyszlosci)
oczywiscie moze sie okazac ze wszystko super sie ulozy stworza wspaniala kochajaca sie rodzinke ale moim zdaniem wiara ze napewno tak sie stanie bylaby gruba naiwnoscia
nawet jesli czlowiek decyduje sie na psa powinien przemyslec wszystko co sie z tym wiaze ,jak bardzo to zmieni nasze zycie,jak bardzo nas ograniczy i ile bedzie kosztowac ,brak takich rozkmin w momencie decydowania sie na opieke nad dwojka dzieci uwazalabym za brak odpowiedzialnosci
to nie jest dolaczenie jeszcze jednego dziecka do naszej dwojki gdzie juz zyjesz w tym "kieracie" to jest zupelnie nowe zycie od ktorego nie mozna wziac urlopu

[Hultaj]

w pełni bym się z tobą zgodziła gdyby system był odpowiednio wydajny, była pewność że dzieci trafią w dobre miejsce które im zagwarantuje szansę wysoki poziom zaspokajania deficytów. W praktyce może skończyć się tak, w dodatku jest to rodzeństwo, że mogą w domu dziecka oboje albo jedno być do 18tki. I dlatego to nie jest takie proste że tylko własny komfort. Natomiast co do tego czy rodzicielstwo stałoby się bardzo trudnym czy całkiem łatwym doświadczeniem i snucie wizji jakie to cięzkie to jednak również dość na wyrost. Tutaj też ma znaczenie czy np. podchodzisz do świata optymistycznie czy pesymistycznie, pesymiści z każdą sytuacją mają problem i stale się ściagają w dół.

[Bananalama]

Skontaktuj się z terapeutą. I może popytaj czy mają jakieś wsparcie dla rodzin, które adoptują dzieci w PCPR. Ja chodziłam na kurs dla rodzin do PCPR właśnie.

[TysiacNocy]

Napisane przez Hultaj

Nie mówię tego złośliwie tylko warto komuś szczególnie w tak trudnej życiowo sytuacji szczerze naświetlić jakie się ma podejście aby można sobie było porównać czy model w jakim funkcjonuje jest zbliżony do wyznawanych przez siebie wartości.

Nie demonizowałabym rodzicielstwa aż tak, dla mnie to też trudne do wyobrażenia że dzieci wyrwane z rodziny w tak traumatyczny sposób miałyby się tułać po biedulach bo najbliższa i związana emocjonalnie rodzina wolałaby sobie swobodnie jeździć na wakacje albo nie chce się nikomu siedzieć przy lekcjach w przyszłości. Każdy by wolał. Ale nie przy dzieciach które tak w ogóle są ledwo na starcie własnego życia. Poza tym za kilka lat to będą nastolatki i będą już chodzić coraz bardziej własnymi drogami.

Strata rodziców w tak newralgicznym momencie życia jest głęboką traumą a jeszcze skazywanie dzieci na dom dziecka w takiej sytuacji rodzi dodatkową traumę.Wiem, że są wyżeczenia i np moja kariera stanie w miejscu ale tłumaczę sobie to tak,że na tym nie kończy się świat i wcale moje plany zawodowe nie muszą umrzeć.Plusem też jest to, że te dzieci są w miarę wychowane. bo siostra trzymała rygor i nie są to dzieci z serii tych, które szantażowały rodziców jak nie dostały w sklepie tego co chciały.Jednak zdaję sobie sprawę, że po tym wszystkim ich osobowość może się zmienić i to wcale nie na lepsze dlatego będę w stałym kontakcie specjalistów.Być może takie konsultacje będą się należeć z urzędu w tej sytuacji ale nie jestem pewna, bo na razie jesteśmy na etapie poznawania tej całej procedury.

Nie jestem pewna czy podołam ale spróbuje z podejściem pozytywnym.Teraz muszę nabrać siłe i się pozbierać.

[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;87849512]A ja nie rozumiem skąd przekonanie, że u rodziny będzie lepiej Nawet nie wiesz co to za rodzina i jaką rodzinę dostałyby te dzieci gdyby nie autorka. Genetyczne pokrewieństwo nie ma tutaj żadnego znaczenia, a hipotetyczny emocjonalny związek autorki z tymi dziećmi nie zrobi z niej i jej męża automatycznie dobrych rodziców.[/QUOTE]Przepraszam Lisabeth ale tutaj naprawde potrzebna jest podstawowa wiedza z zakresu psychologi rozwojowej żeby moc zrozumieć jak kształtuje sie tożsamość dziecka w rodzinach biologicznych a jak w domach tymczasowy.
Dzieci to nie roboty że przez 4 i 6 lat funkcjonowały w jakiejś rodzinie i nagle dostaną nowa i stwierdzą okej super.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[alicjaross]

Napisane przez TysiacNocy

Strata rodziców w tak newralgicznym momencie życia jest głęboką traumą a jeszcze skazywanie dzieci na dom dziecka w takiej sytuacji rodzi dodatkową traumę.Wiem, że są wyżeczenia i np moja kariera stanie w miejscu ale tłumaczę sobie to tak,że na tym nie kończy się świat i wcale moje plany zawodowe nie muszą umrzeć.Plusem też jest to, że te dzieci są w miarę wychowane. bo siostra trzymała rygor i nie są to dzieci z serii tych, które szantażowały rodziców jak nie dostały w sklepie tego co chciały.Jednak zdaję sobie sprawę, że po tym wszystkim ich osobowość może się zmienić i to wcale nie na lepsze dlatego będę w stałym kontakcie specjalistów.Być może takie konsultacje będą się należeć z urzędu w tej sytuacji ale nie jestem pewna, bo na razie jesteśmy na etapie poznawania tej całej procedury.

Nie jestem pewna czy podołam ale spróbuje z podejściem pozytywnym.Teraz muszę nabrać siłe i się pozbierać.

A co jeśli stwierdzisz, że Cie to przerasta, kosztuje zbyt wiele wyrzeczeń. Poświęcisz się dla dzieci siostry?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz