co robić? rozstać się?

[salmonnn]

Cześć na wstępie chciałabym się przywitać Do tej pory tylko podczytywałam forum, a teraz sama potrzebuję porady, bo już nie wytrzymuję.
Ogólnie mówiąc mam 26 lat, skończyłam dobre studia, mam fajną i dobrze płatną pracę. Od zawsze byłam trochę szalona i uwielbiałam podróże, kilka lat temu zjechałam autostopem całą Europę, mieszkałam trochę w Turcji i Indiach, no i ogólnie jak mam czas i możliwości to sobie gdzieś wyjeżdżam i daje mi to dużo radości.

Trochę ponad rok temu zakończył się mój 3 letni związek, w którym partner podzielał moją pasję do wyjazdów.

Od prawie pół roku jestem w nowym związku, niestety, pierwsze 3 miesiące były idealne, a później spadły różowe okulary i zaczęło mi bardzo dużo rzeczy przeszkadzać. Zaczynając spotykać się z nim powiedział, że jego największą wadą jest bałaganiarstwo, myślałam, że nie będzie mi to przeszkadzać, bo sama nie jestem pedantką, ale jak do niego przychodziłam, to całe mieszkanie było po prostu brudne, centymetr kurzu na półkach, śmieci pod nogami. Poprosiłam, żeby to mniej wiecej ogarniał jak mnie zaprasza, co stara się robić, no ale idealnie nie jest. Kolejna sprawa, jestem wege a w jego lodówce samo mięcho wiem, że nie powinno mi to przeszkadzać, ale zaczęło, bo jak chcemy coś jeść to tylko wynosy albo ja gotuję, ewentualnie on ze mną jak dokładnie powiem mu co mam robić. Mam trochę naturę feministki i mój partner zawsze mówił mi, że podoba mu się to, bo nie potrzebuje dziecka do opieki, tylko partnerki, ale miło byłoby jakby się czasem postarał, nie wiem, kupił kwiaty czy przygotował kolację, ale niestety jeszcze się mu nie zdarzyło. Zapewnia mnie natomiast codziennie nieustannie o swoich uczuciach, mówi, że jestem najważniejsza, przytula, stara się bardzo w łóżku, powiedział mi kilkukrotnie, że miał kilkanaście partnerek przede mną w tym kilka poważnych związków, ale będąc ze mną czuje, że to jest to, że najwidoczniej nikogo nie kochał wcześniej... ja nie do końca czuję to samo, ale nie potrafię się rozstać, na samą myśl mnie paraliżuje, być może jest to spowodowane tym, że mój poprzedni związek był bardzo toksyczny i ja generalnie mam duży problem z decyzyjnością.. Kolejny nasz problem to to, że właśnie mój chłopak nigdy nie lubił podróżować, niby mówi, że ze mną wszędzie pojedzie, ale wiem, że inicjatywa będzie musiała wyjść z mojej strony.. zaczęło mnie denerwować ostatnio nawet to, że pomimo tego, że ma prawko to boi się prowadzić samochód, byliśmy ostatnio w górach i prowadziłam 6h bez przerwy, po bardzo śliskiej ulicy, a on nie chciał mi pomóc, bo się bał.. Ja jestem bardzo spontaniczna, robię dużo rzeczy naraz, on wszystko planuje, działa bardzo schematycznie. On w ogóle nie ma potrzeb innych niż praca, rower, siłownia i ryż z kurczakiem, czasem jak się postaram i coś ugotuję to kwituje to tylko że "dobre gówno". A ja się jaram jedzeniem, lubię probować nowych kuchni, a mam wrażenie, że wszystko co robimy jest pode mnie, bo on nic od życia nie potrzebuje i też mało rzeczy go cieszy.

On uważa, że pasujemy do siebie idealnie, że bardzo mnie kocha, że się uzupełniamy, robi wszystko o co go poproszę, ale właśnie trochę jak z dzieckiem, muszę prosić, żeby pozbierał skarpetki, odkurzył, żeby podjechał ze mną gdzieś tam.. przy czym zawsze ja prowadzę i wszystko załatwiam, a on tylko stoi obok..ale z jego strony nie ma tej inicjatywy, dla niego okej jest przyjść do mnie i siedzieć, albo żebym ja do niego przyszła i siedziała.. Nigdy nie dostałam od niego miłej wiadomości, nawet glupiego dzień dobry, czy dobranoc, bo uważa, że dorośli ludzie powinni rozmawiać na żywo, a nie przez szkiełko telefonu i skoro się prawie codziennie widzimy to on nie widzi potrzeby takiego kontaktu. Wie, że dla mnie ważne są prawa zwierząt, on się z tego śmieje, mam 2 koty, które on średnio lubi.. Wydaje mi się, że go kocham, ale stresuje mnie przyszłość z nim.. On widać, że jest bardzo zaangażowany, podkreśla ciągle swoje uczucia, a ja sama nie wiem... Kilka razy po kłótni powiedział, że nie jest w stanie się pode mnie zmienić i że możemy się rozstać, na co ja wpadałam w popłoch i go przepraszałam, kilka dni spokoju i później znowu to samo.. Powiedział mi, że jestem dysfunkcyjna i że mam osobowość borderline, ale i tak mnie akceptuje i namawia do terapii.. Powiedział, że z tego co widzi, to z moim podejściem nie będę w stanie sobie życia z nikim ułożyć, bo zachowuję się okropnie i ciągle mam pretensje.. a ja już nie wytrzymuję, stresuję się codziennie, nie mogę spać.. mam juz 26 lat, więc jeśli chciałabym założyć rodzinę, to powinnam coś robić w tym kierunku, a mój partner jest idealnym kandydatem na ojca, bardzo chciałby dzieci, mówi, że nie może się doczekać, aż będzie tatą, ale ja sama nie wiem nawet czy chcę z nim być, czy chcę dzieci.. jakoś źle mi w życiu okropnie i chciałabym coś zmienić.. Sama nie wiem, zaczęłam myśleć, że mam taki charakter, że nikt mi nie pasuje i nie będzie pasować.. Chłopak uważa, że boję się odpowiedzailności i że jestem strasznie niedojrzała, chciałabym się zmienić, ale nie wiem jak..

[Antoiineette]

To nie jest facet dla Ciebie. Nie mówię, że jest zły (każdemu odpowiada co innego), ale Wy po prostu do siebie nie pasujecie. Tobie te różnice nie odpowiadają. Czasami przeciwieństwa się przyciągają, ale nie w tym przypadku, bynajmniej nie z Twojej strony. Skoro pojawiają się myśli o rozstaniu, to wątpię że go kochasz. Ja na Twoim miejscu rozstałabym się wcześniej niż później chociażby po to, by dać sobie jak i temu chłopakowi szansę na poukładanie sobie życia i założenie rodziny z kimś innym, bardziej odpowiednim.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[69d5782cb96c44b77f6e0ec22c8f79bc60c635f6_65a5448a32992]

Napisane przez salmonnn

Cześć na wstępie chciałabym się przywitać Do tej pory tylko podczytywałam forum, a teraz sama potrzebuję porady, bo już nie wytrzymuję.
Ogólnie mówiąc mam 26 lat, skończyłam dobre studia, mam fajną i dobrze płatną pracę. Od zawsze byłam trochę szalona i uwielbiałam podróże, kilka lat temu zjechałam autostopem całą Europę, mieszkałam trochę w Turcji i Indiach, no i ogólnie jak mam czas i możliwości to sobie gdzieś wyjeżdżam i daje mi to dużo radości.

Trochę ponad rok temu zakończył się mój 3 letni związek, w którym partner podzielał moją pasję do wyjazdów.

Od prawie pół roku jestem w nowym związku, niestety, pierwsze 3 miesiące były idealne, a później spadły różowe okulary i zaczęło mi bardzo dużo rzeczy przeszkadzać. Zaczynając spotykać się z nim powiedział, że jego największą wadą jest bałaganiarstwo, myślałam, że nie będzie mi to przeszkadzać, bo sama nie jestem pedantką, ale jak do niego przychodziłam, to całe mieszkanie było po prostu brudne, centymetr kurzu na półkach, śmieci pod nogami. Poprosiłam, żeby to mniej wiecej ogarniał jak mnie zaprasza, co stara się robić, no ale idealnie nie jest. Kolejna sprawa, jestem wege a w jego lodówce samo mięcho wiem, że nie powinno mi to przeszkadzać, ale zaczęło, bo jak chcemy coś jeść to tylko wynosy albo ja gotuję, ewentualnie on ze mną jak dokładnie powiem mu co mam robić. Mam trochę naturę feministki i mój partner zawsze mówił mi, że podoba mu się to, bo nie potrzebuje dziecka do opieki, tylko partnerki, ale miło byłoby jakby się czasem postarał, nie wiem, kupił kwiaty czy przygotował kolację, ale niestety jeszcze się mu nie zdarzyło. Zapewnia mnie natomiast codziennie nieustannie o swoich uczuciach, mówi, że jestem najważniejsza, przytula, stara się bardzo w łóżku, powiedział mi kilkukrotnie, że miał kilkanaście partnerek przede mną w tym kilka poważnych związków, ale będąc ze mną czuje, że to jest to, że najwidoczniej nikogo nie kochał wcześniej... ja nie do końca czuję to samo, ale nie potrafię się rozstać, na samą myśl mnie paraliżuje, być może jest to spowodowane tym, że mój poprzedni związek był bardzo toksyczny i ja generalnie mam duży problem z decyzyjnością.. Kolejny nasz problem to to, że właśnie mój chłopak nigdy nie lubił podróżować, niby mówi, że ze mną wszędzie pojedzie, ale wiem, że inicjatywa będzie musiała wyjść z mojej strony.. zaczęło mnie denerwować ostatnio nawet to, że pomimo tego, że ma prawko to boi się prowadzić samochód, byliśmy ostatnio w górach i prowadziłam 6h bez przerwy, po bardzo śliskiej ulicy, a on nie chciał mi pomóc, bo się bał.. Ja jestem bardzo spontaniczna, robię dużo rzeczy naraz, on wszystko planuje, działa bardzo schematycznie. On w ogóle nie ma potrzeb innych niż praca, rower, siłownia i ryż z kurczakiem, czasem jak się postaram i coś ugotuję to kwituje to tylko że "dobre gówno". A ja się jaram jedzeniem, lubię probować nowych kuchni, a mam wrażenie, że wszystko co robimy jest pode mnie, bo on nic od życia nie potrzebuje i też mało rzeczy go cieszy.

On uważa, że pasujemy do siebie idealnie, że bardzo mnie kocha, że się uzupełniamy, robi wszystko o co go poproszę, ale właśnie trochę jak z dzieckiem, muszę prosić, żeby pozbierał skarpetki, odkurzył, żeby podjechał ze mną gdzieś tam.. przy czym zawsze ja prowadzę i wszystko załatwiam, a on tylko stoi obok..ale z jego strony nie ma tej inicjatywy, dla niego okej jest przyjść do mnie i siedzieć, albo żebym ja do niego przyszła i siedziała.. Nigdy nie dostałam od niego miłej wiadomości, nawet glupiego dzień dobry, czy dobranoc, bo uważa, że dorośli ludzie powinni rozmawiać na żywo, a nie przez szkiełko telefonu i skoro się prawie codziennie widzimy to on nie widzi potrzeby takiego kontaktu. Wie, że dla mnie ważne są prawa zwierząt, on się z tego śmieje, mam 2 koty, które on średnio lubi.. Wydaje mi się, że go kocham, ale stresuje mnie przyszłość z nim.. On widać, że jest bardzo zaangażowany, podkreśla ciągle swoje uczucia, a ja sama nie wiem... Kilka razy po kłótni powiedział, że nie jest w stanie się pode mnie zmienić i że możemy się rozstać, na co ja wpadałam w popłoch i go przepraszałam, kilka dni spokoju i później znowu to samo.. Powiedział mi, że jestem dysfunkcyjna i że mam osobowość borderline, ale i tak mnie akceptuje i namawia do terapii.. Powiedział, że z tego co widzi, to z moim podejściem nie będę w stanie sobie życia z nikim ułożyć, bo zachowuję się okropnie i ciągle mam pretensje.. a ja już nie wytrzymuję, stresuję się codziennie, nie mogę spać.. mam juz 26 lat, więc jeśli chciałabym założyć rodzinę, to powinnam coś robić w tym kierunku, a mój partner jest idealnym kandydatem na ojca, bardzo chciałby dzieci, mówi, że nie może się doczekać, aż będzie tatą, ale ja sama nie wiem nawet czy chcę z nim być, czy chcę dzieci.. jakoś źle mi w życiu okropnie i chciałabym coś zmienić.. Sama nie wiem, zaczęłam myśleć, że mam taki charakter, że nikt mi nie pasuje i nie będzie pasować.. Chłopak uważa, że boję się odpowiedzailności i że jestem strasznie niedojrzała, chciałabym się zmienić, ale nie wiem jak..

seriously też się znalazł psychoterapeuta z bożej łaski...
nie dobraliście się, nie ma się co oszukiwać. jak ktoś jest taki "rozlazły" (brakuje mi innego słowa), to go nie zmienisz, trudno. trochę on z opisu przypomina mojego eks. ja nie wytrzymałam po półtora roku i uważam, że to było co najmniej o pół roku za długo. ojciec twoich dzieci powinien być przede wszystkim twoim partnerem, przyjacielem, a nie dodatkową kulą u nogi. i serio, z wybiciem trzydziestki macica nie zarasta także bez paniki z tym zakładaniem rodziny

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Lol. W tym wszystkim jedno jest pewne, że go nie kochasz. Cała reszta jest tylko przysłowiowym robieniem z igły widły. Im prędzej odejdziesz, tym lepiej, bo jak tak dalej pójdzie, będziesz trwała w tym swoim wiecznym "nie wiem", frustrowała się na niego o wszystko, a na koniec i tak weźmiecie rozwód (bo tak się będziesz bujać, że nawet z grzeczności wyjdziesz za niego za mąż i urodzisz to dziecko).

[NocnaWiedma]

Mnie to się zapaliły wszystkie czerwone lampki niczym na choince jak przeczytałam, że Ci powiedział, że jesteś dysfunkcyjna i masz border. No nie, on nie jest specjalistą i nie ma żadnych podstaw by serwować Ci takie teksty.

[lavieenrose789]

Jak dla mnie jego teksty o Twoich "zaburzeniach" i że sobie z nikim nie ułożysz życia śmierdzą toksyną na kilometr.

Jesteście źle dobrani, a nie "uzupełniacie się" (uwielbiam ten tekst jako opis niepasujących do siebie osób). Nie kieruj się strachem, jesteś młodziutka, spokojnie masz 10 lat na dzieci, a życie z niewłaściwą osobą jest bardzo długie.

Czy kochasz czy nie - nie wiem, ale sama miłość to za mało. Już teraz widzisz tyle wad (też by mnie te cechy wkurzały) i z boku to wygląda jakby facet ciągnął Cię w dół. Kiedyś szalona i otwarta na świat, teraz siedzenie z królewiczem i wydawanie poleceń w kuchni. Średni materiał na partnera.

[skara]

Z tej mąki chleba nie będzie. Rozstań się i nie trać swojego i cudzego czasu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[salmonnn]

Właśnie wydaje mi się, że jakbym go nie kochała, to łatwo byłoby mi odejść. A w tym przypadku ja wiem, że on chce się dostosować, że wszystko by dla mnie zrobił, ale męczy go ta moja niepewność, oczekuje, że albo zaangażuję się na 100%, albo go zostawię. Tylko ja nie potrafię ani się rozstać, ani zaakceptować go takim jaki jest. Jak tylko pojawia się temat niedopasowania, albo rozstania to ja wpadam w panikę, przepraszam, chcę rozmów, jest chwila poprawy, ale właśnie tylko chwila. Ale wtedy wydaje mi się właśnie, że za dużo myślę i że to jest to, że właściwie jego wady są niczym w porównaniu z wadami innych facetów.. Ciężko mi też uwierzyć, że jedna osoba jest tak mocno zaangażowana, mówi ciągle, że kocha, a druga nie do końca czuje.. Przeszłam dość trudny związek, wiele wybaczałam mojemu ex (zdrady, konto na Tinderze itp.) i też nie potrafiłam go zostawić, koniec końców on mnie rzucił, a mój obecny partner uważa, że przez to mam spaczoną psychikę i że nie potrafię się zaangażować jak ktoś jest dla mnie dobry, że potrzebuję faceta, który będzie mnie tyrał i zdradzał..

[NocnaWiedma]

Autorko mam spore wątpliwości czy i ten partner jest dobry czy tylko robi taką fasadę. Sama się zastanów jak to brzmi, że Twój facet uważa, że potrzebujesz faceta który by Cię tyrał albo że Ci wystrzelił z tekstem, że jesteś dysfunkcyjna. No ten jego przekaz jest mocno nie halo i może być tak, że tutaj się też ukrywa toksyk tylko trochę inny niż eks.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[salmonnn]

Napisane przez lavieenrose789

Jak dla mnie jego teksty o Twoich "zaburzeniach" i że sobie z nikim nie ułożysz życia śmierdzą toksyną na kilometr.

Jesteście źle dobrani, a nie "uzupełniacie się" (uwielbiam ten tekst jako opis niepasujących do siebie osób). Nie kieruj się strachem, jesteś młodziutka, spokojnie masz 10 lat na dzieci, a życie z niewłaściwą osobą jest bardzo długie.

Czy kochasz czy nie - nie wiem, ale sama miłość to za mało. Już teraz widzisz tyle wad (też by mnie te cechy wkurzały) i z boku to wygląda jakby facet ciągnął Cię w dół. Kiedyś szalona i otwarta na świat, teraz siedzenie z królewiczem i wydawanie poleceń w kuchni. Średni materiał na partnera.

Właśnie ja tak kocham podróże, niby partner mówi, że będzie jeździł ze mną, ale już wiem, że po mojej stronie będzie planowanie wszystkiego. Jego takie rzeczy nie interesują, nawet raz w kłótni powiedział mi, że podróżowanie jest dla nudnych osób, które nie mają innej i bardziej rozwijającej pasji w życiu. Jak zorganizowałam ze znajomymi wyjazd w góry, to nie dość, że sama zrobiłam zakupy dla nas, bo on nie pomyślał (kupił sobie 3 piwka tylko, ale żadnego żarcia), to jeszcze nas tam zawiozłam, a on nie zainteresował się nawet w jakie góry jedziemy.. no zero inicjatywy.

Mam takie straszne poczucie winy, że robię mu krzywdę, wiele razy przy mnie płakał i zawsze podkreśla, że nie płakał przez dziewczynę od liceum. Mam wrażenie, że wszystko robię źle, nawet wypomniał mi, że się bardziej postarał z prezentem gwiazdkowym dla mnie, a ja naprawdę długo go wybierałam.. Mówi, że nigdy nie starał się dla nikogo tak jak dla mnie, że z moim podejściem to sobie zmarnuję życie i nikogo nie znajdę i że mamy już taki wiek, że trzeba się stabilizować..

[NocnaWiedma]

Autorko Twój partner to toksyk. Rozstań się dla własnego dobra. 1) krytykuje Twoją pasję nazywając ją nudną i nie rozwijającą, 2) wpędza Cię w poczucie winy 3) masz przez niego poczucie, że wszystko robisz źle, wypomina Ci prezent zamiast go docenić 4) mówi Ci że zmarnujesz sobie życie i że nikogo nie znajdziesz. Wszystko to robi żebyś się poczuła gorzej, żebyś miała niskie poczucie wartości, żeby Cię od siebie uzależnić i robi to z krzywdą dla Ciebie. To nie jest prawda. Jesteś młodą łaską, masz życie przed sobą i możesz znaleźć kogoś kto będzie dla Ciebie naprawdę dobry, masz czas, a Twoja pasja jest ciekawa i piękna.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[salmonnn]

Napisane przez NocnaWiedma

Autorko Twój partner to toksyk. Rozstań się dla własnego dobra. 1) krytykuje Twoją pasję nazywając ją nudną i nie rozwijającą, 2) wpędza Cię w poczucie winy 3) masz przez niego poczucie, że wszystko robisz źle, wypomina Ci prezent zamiast go docenić 4) mówi Ci że zmarnujesz sobie życie i że nikogo nie znajdziesz. Wszystko to robi żebyś się poczuła gorzej, żebyś miała niskie poczucie wartości, żeby Cię od siebie uzależnić i robi to z krzywdą dla Ciebie. To nie jest prawda. Jesteś młodą łaską, masz życie przed sobą i możesz znaleźć kogoś kto będzie dla Ciebie naprawdę dobry, masz czas, a Twoja pasja jest ciekawa i piękna.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Właśnie on ciągle powtarza, że jest świadomy swoich wad i nad nimi pracuje, więc ja muszę zacząć pracować nad swoimi. Ogólnie ciągle mnie komplementuje i mówi, że jestem piękna i że wiedział od początku, że coś jest ze mną nie tak, skoro wybrałam takiego faceta jak on, bo uważa się za nieatrakcyjnego ( ja tak nie uważam, fizycznie mi odpowiada). Nie wiem jak to wytłumaczyć, ale wydaje mi się, że właśnie on jest realnie bardzo zaangażowany w związek i chciałby, żeby było dobrze, jak mi zarzuca, że jestem zaburzona, to raczej w taki sposób, że się bardzo martwi i chciałby, żebym poszła po pomoc, a nie, że mnie obraża. Ale dziękuję za opinię, pozwala mi to trochę nabrać dystansu do tego związku

[lavieenrose789]

Napisane przez salmonnn

Właśnie ja tak kocham podróże, niby partner mówi, że będzie jeździł ze mną, ale już wiem, że po mojej stronie będzie planowanie wszystkiego. Jego takie rzeczy nie interesują, nawet raz w kłótni powiedział mi, że podróżowanie jest dla nudnych osób, które nie mają innej i bardziej rozwijającej pasji w życiu. Jak zorganizowałam ze znajomymi wyjazd w góry, to nie dość, że sama zrobiłam zakupy dla nas, bo on nie pomyślał (kupił sobie 3 piwka tylko, ale żadnego żarcia), to jeszcze nas tam zawiozłam, a on nie zainteresował się nawet w jakie góry jedziemy.. no zero inicjatywy.

Mam takie straszne poczucie winy, że robię mu krzywdę, wiele razy przy mnie płakał i zawsze podkreśla, że nie płakał przez dziewczynę od liceum. Mam wrażenie, że wszystko robię źle, nawet wypomniał mi, że się bardziej postarał z prezentem gwiazdkowym dla mnie, a ja naprawdę długo go wybierałam.. Mówi, że nigdy nie starał się dla nikogo tak jak dla mnie, że z moim podejściem to sobie zmarnuję życie i nikogo nie znajdę i że mamy już taki wiek, że trzeba się stabilizować..

Po poprzednim toksycznym związku pewnie miałaś niskie poczucie własnej wartości, ale Twój obecny systematycznie je pogarsza. Jak wyżej, to toksyna. Proszę Cię uciekaj z tej relacji, nie marnuj więcej życia z nim.

Strach na myśl o rozstaniu jest normalny, nie będzie łatwo, ale w innym wypadku uwikłasz się jeszcze bardziej i dopiero będziesz sobie pluła w brodę.

Byłam w związku z facetem tak "subtelnie toksycznym" 1.5 roku. Rozstałam się głównie dlatego że się oświadczył i wizja reszty życia z nim powodowała poczucie, że nic dobrego mnie już nie czeka. Byłam bardzo zmanipulowana, na co dzień karmił mnie tekstami, że taka miłość się nie zdarza i że nic lepszego mnie nie czeka. A wątpliwości co do ślubu to mój strach przed zaangażowaniem, moje problemy które on jest łaskaw zaakcepować. Dziś kilka lat po rozstaniu żal mi tej dziewczyny którą byłam, przygaszonej, niepewnej czy jest źle czy mi się tylko zdaje, w końcu on jest tak pewien, a ja nie. Miałam totalnie sprany mózg, nie polecam.

---------- Dopisano o 02:06 ---------- Poprzedni post napisano o 02:02 ----------

Napisane przez salmonnn

Właśnie on ciągle powtarza, że jest świadomy swoich wad i nad nimi pracuje, więc ja muszę zacząć pracować nad swoimi. Ogólnie ciągle mnie komplementuje i mówi, że jestem piękna i że wiedział od początku, że coś jest ze mną nie tak, skoro wybrałam takiego faceta jak on, bo uważa się za nieatrakcyjnego ( ja tak nie uważam, fizycznie mi odpowiada). Nie wiem jak to wytłumaczyć, ale wydaje mi się, że właśnie on jest realnie bardzo zaangażowany w związek i chciałby, żeby było dobrze, jak mi zarzuca, że jestem zaburzona, to raczej w taki sposób, że się bardzo martwi i chciałby, żebym poszła po pomoc, a nie, że mnie obraża. Ale dziękuję za opinię, pozwala mi to trochę nabrać dystansu do tego związku

Czuł, że nie jest Ciebie wart, więc musiał Cię zgnębić, żeby samemu poczuć się lepiej. Bardzo szkodliwe zachowanie, partner tak nie powinien robić.

[Antoiineette]

Im więcej o nim piszesz, tym gorzej to wygląda. Nie ma to sensu, nie męcz się.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[salmonnn]

lavieenrose789 To co piszesz dało mi trochę do myślenia, bo u nas jest podobnie, partner powiedział mi, że jako border albo osoba zaburzona nigdy nie będę go pewna i on to zaakceptuje jeśli zacznę nad sobą pracować. Jedyne co mnie zastanawia to fakt, że jego poprzednie partnerki były dużo bardziej zaangażowane w związek niż on, powiedział mi ostatnio, że nikt z nim nigdy się nie rozstał, on zawsze kończył relacje, a jego była to nawet rok po rozstaniu próbowała do niego wrócić. Stąd u mnie myśli, że może on faktycznie jest ideałem, a ja nie potrafię go docenić.

[lavieenrose789]

Napisane przez salmonnn

lavieenrose789 To co piszesz dało mi trochę do myślenia, bo u nas jest podobnie, partner powiedział mi, że jako border albo osoba zaburzona nigdy nie będę go pewna i on to zaakceptuje jeśli zacznę nad sobą pracować. Jedyne co mnie zastanawia to fakt, że jego poprzednie partnerki były dużo bardziej zaangażowane w związek niż on, powiedział mi ostatnio, że nikt z nim nigdy się nie rozstał, on zawsze kończył relacje, a jego była to nawet rok po rozstaniu próbowała do niego wrócić. Stąd u mnie myśli, że może on faktycznie jest ideałem, a ja nie potrafię go docenić.

Nie ma kogoś takiego jak ideał dla wszystkich. Może jego byłe dziewczyny były poniżej jego ligi (patrząc na charakterek mógł celowo być z takimi, żeby nimi łatwiej manipulować) i może myślały, że boga za nogi złapały. To Cię w ogóle nie powinno interesować, Twój chłopak nie traktuje Cię dobrze, nie jesteście kompatybilni, on ciągnie Cię w dół.

Masz całe życie przed sobą, poznasz super kompana do podróży, który nie będzie Ci serwował takich tekstów. Możesz mieć cały pakiet, pewność miłości i spokój ducha.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Facet może i spoko, ale nie dla Ciebie.
Poza tym ja bym się czuła osaczona po półrocznym związku i tym milionie zapewnień, że jest tak cudownie i fantastycznie i taka z nas super para. Jakby tak było, to nie trzeba o tym zapewniać na każdym kroku. Pomijając inne rzeczy to również nie uśmiechało by mi się się robić za jego matkę i przewodniczke, z tego co piszesz Tobie też to nie odpowiada, więc trzeba się rozstać.

[andziutek]

Uciekaj. To manipulant, szantażysta emocjonalny. Zdążył już Cię ,,rozpracować", wyczuł, że wewnątrz jesteś niepewna i zagubiona, rozmowy o rozstaniu tylko go utwierdziły- zobaczył w Tobie przerażenie na myśl o rozpadzie związku. To wystarczyło. Poza tym, naprawdę wyobrażasz sobie takiego faceta jako męża i ojca swoich dzieci, który boi się jechać autem i nic nie potrafi zorganizować? Wiem, że huśtawka emocjonalna po rozstaniu jest okrutna, musisz to jakoś przetrwać. Mam wrażenie, że obawa przed tymi emocjami blokuje Cię do odejścia. Dużo siły!

[6f270d4e8c6dcf778f6b7eaa339056f9e260a162_657a458271287]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88397748]Treść usunięta[/QUOTE]

Świetne podsumowanie!
Nie dziwię się, że facet taki zadowolony, skoro trafiła mu się atrakcyjna, zdolna i rzutka dziewczyna, która zorganizuje mu życie za niego, a on będzie tylko zajadał ryż z kurczakiem, stawiał diagnozy psychiatryczne i wpędzał Cię w poczucie winy, żebyś starała się jeszcze bardziej. On doskonale wie, że serwowana Tobie wizja waszej relacji jest fałszywa - nie daj sobie jej narzucić i odejdź od niego. Zdrowy związek tak nie wygląda.

[Gwiazdeczka223]

O nieeee, zmęczył mnie sam opis tego faceta
Jeśli po 6 miesiącach związku masz takie rozkminy to wiej od razu i się nie zastanawiaj bo będzie tylko gorzej!

[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

Ja bym się powstrzymała z określaniem faceta jako toksyka. Autorka non stop ciosa mu kołki na głowie że on nie taki, że ona lubi to a on tego nie, że ona chciałaby to a on nie. No świetnie się tego słucha. Jakbym kochała faceta i on ciągle by mi mówił że chciałby żebym była inna to też już miałabym dość. On jej nawet wprost powiedział że się pod nią nie zmieni wiec mogą się rozstać jak autorka jest z nim taka nieszczęśliwa, to jak sama to ujęła wtedy panikuje i zmienia front że wszystko jest okej. No ja na jego miejscu tez bym uważała ze z nią jest coś nie tak. Mówi jedno zaraz zmienia zdanie. Widzi ze jej chłop nie pasuje ale go dręczy bo nie potrafi odejsc. No na maksa super dziewczyna. I jeszcze to zadufanie w sobie. Wszystko robi najlepiej, taka cudowana, roześmiana a o swoim facecie w Internecie pisze jak o największym wrogu. Absolutny brak dojrzałości emocjonalnej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[rurq]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88397748]Treść usunięta[/QUOTE]

+1

Autorko, miałam IDENTYCZNY egzemplarz, który serwował mi IDENTYCZNE teksty Nie przesadzam. On też zrywał z pannami a one prosiły o powrót jak już zrozumiały jaki jest wspaniały. Również byłam diagnozowana (z kolei na nadmierną emocjonalność), ale oczywiście łaskawca podejmie się życia ze mną tylko muszę nad sobą pracować. Oczywiście on też ma wady, ale nad nimi pracuje, a ja powinnam pracować nad swoimi, bo "on chce żebyśmy razem się rozwijali" i żebyśmy się sobie podobali (dziwnym trafem pracowałam tylko ja, doprowadzając się w pewnym momencie prawie do anoreksji. Chłopaczek nie był w stanie nawet włosów ściąć na krótko, kiedy wspominałam, że wolę go w takim wydaniu). To. Wszystko. Są. Manipulacje. I co najlepsze, one są do bólu powtarzalne. Setki facetów powtarzają setkom kobiet te same setki (steki) bzdur.

Poczytaj sobie o narcyzach. O psychofagach. Pogadaj z dziewczynami, które miały z nimi do czynienia. Pogrzeb na Wizażu. Mi się otworzyły oczy jak zaczęłam odkrywać DOSŁOWNE CYTATY z tekstów mojego byłego u innych świrów I proszę, tutaj znalazłam kolejne. Uciekaj

[salmonnn]

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi, dały mi sporo do myślenia.
Wydaje mi się, że taka_ona86 może mieć trochę racji, chłopak zawsze się bardzo denerwuje jak konsultuję nasze problemy z innymi, bo przedstawiam tylko swoją perspektywę, możliwe, że jakby on przedstawił tu swoje zdanie to przyznałybyście mu rację. W każdym razie będę obserwować jego zachowania i jeżeli jeszcze raz w najbliższym czasie wybuchnie między nami awantura to będę musiała zakończyć relację, żebyśmy się oboje nie męczyli.

[lavieenrose789]

Napisane przez salmonnn

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi, dały mi sporo do myślenia.
Wydaje mi się, że taka_ona86 może mieć trochę racji, chłopak zawsze się bardzo denerwuje jak konsultuję nasze problemy z innymi, bo przedstawiam tylko swoją perspektywę, możliwe, że jakby on przedstawił tu swoje zdanie to przyznałybyście mu rację. W każdym razie będę obserwować jego zachowania i jeżeli jeszcze raz w najbliższym czasie wybuchnie między nami awantura to będę musiała zakończyć relację, żebyśmy się oboje nie męczyli.

Z tylu komentarzy zwróciłaś uwagę na ten, ktory daje nadzieję na trwanie tej chorej relacji.

Jasne, przyglądaj się, byle dokładnie. Może porozmawiaj z zaufaną osobą?

[NocnaWiedma]

Napisane przez salmonnn

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi, dały mi sporo do myślenia.
Wydaje mi się, że taka_ona86 może mieć trochę racji, chłopak zawsze się bardzo denerwuje jak konsultuję nasze problemy z innymi, bo przedstawiam tylko swoją perspektywę, możliwe, że jakby on przedstawił tu swoje zdanie to przyznałybyście mu rację. W każdym razie będę obserwować jego zachowania i jeżeli jeszcze raz w najbliższym czasie wybuchnie między nami awantura to będę musiała zakończyć relację, żebyśmy się oboje nie męczyli.

Przyznałaś rację tylko temu komentarzowi, które ma odmienne zdanie niż wszystkie inne. Obawiam się jednak, że to wszystkie inne się nie mylą i że Twój partner nie jest dobrym i odpowiednim.
Ale i tak myślę, że super, że napisałaś. Ze złych związków trudno odejść, a może od tego momentu gdy usłyszałaś zdanie innych będzie Ci trudniej olać własną intuicję, która Cię skłoniła do napisania.

[salmonnn]

Tak, bardzo się cieszę, że napisałam i dziękuję za pomoc. Intuicja faktycznie podpowiada mi, że to nie jest osoba dla mnie. Rozmawiałam wielokrotnie z przyjaciółką, która go zna i średnio się lubią. Ona uważa, że nie pasujemy do siebie, a on, że ona mnie wykorzystuje i traktuje protekcjonalnie, chociaż znamy się 15 lat. Ja z kolei poznałam mało jego znajomych, on moich średnio lubi.. Ale widać, że tak mu na mnie zależy, że robi wszystko, żeby było dobrze. Ale robi to na swój sposób, który nie do końca mi pasuje.. No nic, Szczęśliwego Nowego Roku dla Was

[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

Napisane przez lavieenrose789

Z tylu komentarzy zwróciłaś uwagę na ten, ktory daje nadzieję na trwanie tej chorej relacji.

Jasne, przyglądaj się, byle dokładnie. Może porozmawiaj z zaufaną osobą?

Jakie trwanie w chorej relacji? Ja sama uważam że oni czym prędzej powinni się rozstać. Autorce ewidentnie styl bycia jej faceta nie odpowiada ale to nie jest powód do tego żeby co chwile go o tym informować. Nie wiem czy któraś z was chciałaby ciągle słuchać od swojego faceta że niespełnia jego oczekiwań? Nad związkiem można pracować ale autorka chce zeby jej facet był innym człowiekiem więc nie rozumiem po co próbuje go gorączkowo przy sobie zatrzymać skoro aż tak jej nie odpowiada.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Hultaj]

[1=f4dc90dff2e2b615c19266a 8122ebdaa1aaf3285_639bb50 290b9a;88398120]Ja bym się powstrzymała z określaniem faceta jako toksyka. Autorka non stop ciosa mu kołki na głowie że on nie taki, że ona lubi to a on tego nie, że ona chciałaby to a on nie. No świetnie się tego słucha. Jakbym kochała faceta i on ciągle by mi mówił że chciałby żebym była inna to też już miałabym dość. On jej nawet wprost powiedział że się pod nią nie zmieni wiec mogą się rozstać jak autorka jest z nim taka nieszczęśliwa, to jak sama to ujęła wtedy panikuje i zmienia front że wszystko jest okej. No ja na jego miejscu tez bym uważała ze z nią jest coś nie tak. Mówi jedno zaraz zmienia zdanie. Widzi ze jej chłop nie pasuje ale go dręczy bo nie potrafi odejsc. No na maksa super dziewczyna. I jeszcze to zadufanie w sobie. Wszystko robi najlepiej, taka cudowana, roześmiana a o swoim facecie w Internecie pisze jak o największym wrogu. Absolutny brak dojrzałości emocjonalnej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Bardzo się zgadzam. Jak dla mnie szukasz też wad w facecie na kazdym kroku. Wg mnie powinnaś iść do psychologa uporządkować swoje sprawy. Sama piszesz że poprzedni związek był tragiczny (zdrady) a go nie przerwałaś. Także w gadaniu chłopaka że zawsze sobie znajdziesz jakies problemy że może masz bordera że nigdy nie stworzysz czegoś zdrowego jakieś ziarno prawdy być może. Nie uważam że od razu jest toksykiem ze ci to wypomina. Plus to że się samemu organizuje wycieczki bo 2 str nie przepada to nie jest żadna wada.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta