Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa

**13e04aff77a26badce511545edbe1fb21313cff4_62d888f2f2271** · 2021-05-24, 23:16

Cześć. Nie jestem pewna, czy wątek znajduje się w odpowiedniej kategorii. Chodzi o moje emocje związane z tą historia, bo nie mogę sobie tego poukładać w głowie.

Mieliśmy psa. Był to typowy podwórkowy kundelek. Był z nami bardzo długo, myślę że z 10 lat, jak nie więcej.

Okaz zdrowia, nigdy nic mu nie dolegało, miał smak do jedzenia, ruchliwy, szczekal na obcych, nie był osowialy.

Od pewnego czasu zauważyliśmy, że czasami nie reaguje, jak się go wola. Tak, jakby był lekko głuchy, ślepy. Uznaliśmy, że to że starości, pies miał już swoje lata.

I nagle w ciągu jednego dnia piesek zaczął kuleć. A drugiego już nie dał rady wstać na łapki, tylko leżał. Podawałam mu karmę, wodę, wszystko pił i jadł. Ale nie chodził. Po kilku godzinach zaczął skamleć, szczekać, bez przerwy. Dawaliśmy mu pyralgine, było widać, że cierpi.

I moi rodzice zdecydowali się na zakończenie jego życia. Na coś, na co ja chyba nigdy bym się nie odważyła. Z jednej strony to dobrze, że już nie cierpi, a z drugiej żałuję bardzo, że już nie żyje, nie ma go z nami. Może mógłby jeszcze trochę pożyć? Ale z drugiej strony, gdyby miał się tak męczyć... Jestem w rozsypce.

Nie wiem, co powinnam teraz zrobić. Obwiniać ich za to? Czy siebie? Jest mi tak przykro, po tych przejściach nie chce mieć psa w swoim mieszkaniu kiedys w przyszłości. Bo wiem, że kiedyś będę musiała odebrać mu życie

kici88 · 2021-05-25, 09:15

Choremu psu nie daje się ludzkich leków, bo można zaszkodzić jeszcze bardziej, tylko idzie z nim do weterynarza i leczy

**18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a** · 2021-05-25, 09:26

Mam wielkie WTF czytając ten wątek.
Widzieliście, że z psem jest coś nie tak i nie byliście u weterynarza, tylko sobie wesoło czekaliście aż mu się pogorszy, żeby zacząć go samodzielnie "leczyć"?

**patusiaa23** · 2021-05-25, 09:30

Naprawde sobie cala rodzina patrzyliście jak z psem z dnia na dzien jest coraz gorzej i jedyne co wam przyszlo do głowy to podanie mu pyralginy? Wy się dobrze czujecie w tej rodzinie tak ogólnie?

**7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014** · 2021-05-25, 09:31

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88725589]Cześć. Nie jestem pewna, czy wątek znajduje się w odpowiedniej kategorii. Chodzi o moje emocje związane z tą historia, bo nie mogę sobie tego poukładać w głowie.

Mieliśmy psa. Był to typowy podwórkowy kundelek. Był z nami bardzo długo, myślę że z 10 lat, jak nie więcej.

Okaz zdrowia, nigdy nic mu nie dolegało, miał smak do jedzenia, ruchliwy, szczekal na obcych, nie był osowialy.

Od pewnego czasu zauważyliśmy, że czasami nie reaguje, jak się go wola. Tak, jakby był lekko głuchy, ślepy. Uznaliśmy, że to że starości, pies miał już swoje lata.

I nagle w ciągu jednego dnia piesek zaczął kuleć. A drugiego już nie dał rady wstać na łapki, tylko leżał. Podawałam mu karmę, wodę, wszystko pił i jadł. Ale nie chodził. Po kilku godzinach zaczął skamleć, szczekać, bez przerwy. Dawaliśmy mu pyralgine, było widać, że cierpi.

I moi rodzice zdecydowali się na zakończenie jego życia. Na coś, na co ja chyba nigdy bym się nie odważyła. Z jednej strony to dobrze, że już nie cierpi, a z drugiej żałuję bardzo, że już nie żyje, nie ma go z nami. Może mógłby jeszcze trochę pożyć? Ale z drugiej strony, gdyby miał się tak męczyć... Jestem w rozsypce.

Nie wiem, co powinnam teraz zrobić. Obwiniać ich za to? Czy siebie? Jest mi tak przykro, po tych przejściach nie chce mieć psa w swoim mieszkaniu kiedys w przyszłości. Bo wiem, że kiedyś będę musiała odebrać mu życie

[/QUOTE]

Dlaczego dawaliscie mu pyralgine zamiast wziac do weterynarza?

kici88 · 2021-05-25, 09:33

Ja to się w ogóle obawiam, że to "zakończenie życia" przy takim podejściu tych ludzi to nawet nie było uśpienie, tylko kamień przez łeb

**7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014** · 2021-05-25, 09:38

Cytat:

Napisane przez kici88

Ja to się w ogóle obawiam, że to "zakończenie życia" przy takim podejściu tych ludzi to nawet nie było uśpienie, tylko kamień przez łeb

Nie byloby to zaskoczeniem

karola11 · 2021-05-25, 09:40

Zamiast pomóc pieskowi i go leczyć to zdecydowaliście się na uśpienie?!
Co za weterynarz zgodził się na uśpienie bez ratowania zdrowia i życia pieska? Byliście w ogóle u weterynarza czy sami skróciliście mu życie?
W głowie mi sie nie mieści to, co przeczytałam.... WTF?!

Magmag0194 · 2021-05-25, 09:43

Też się zastanawiam czy to jest na poważnie. Ja z moimi psami o 2 w nocy jechałam do kliniki 24, bo się czymś zatruły. Przez myśl by mi nie przeszło, żeby im podać na to stoperan na przykład

W ogóle nie rozumiem, jak można tak olać pierwsze niepojące sygnały.
Obwiniać powinnaś siebie i och, za brak reakcji. Gdyby pies od razu otrzymał pomoc, to prawdopodobnie jeszcze by pożył. 10 lat to nie jest wiek do umierania zwłaszcza przy średniej wielkości psach.

kennedy · 2021-05-25, 10:02

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88725589]Cześć. Nie jestem pewna, czy wątek znajduje się w odpowiedniej kategorii. Chodzi o moje emocje związane z tą historia, bo nie mogę sobie tego poukładać w głowie.

Mieliśmy psa. Był to typowy podwórkowy kundelek. Był z nami bardzo długo, myślę że z 10 lat, jak nie więcej.

Okaz zdrowia, nigdy nic mu nie dolegało, miał smak do jedzenia, ruchliwy, szczekal na obcych, nie był osowialy.

Od pewnego czasu zauważyliśmy, że czasami nie reaguje, jak się go wola. Tak, jakby był lekko głuchy, ślepy. Uznaliśmy, że to że starości, pies miał już swoje lata.

I nagle w ciągu jednego dnia piesek zaczął kuleć. A drugiego już nie dał rady wstać na łapki, tylko leżał. Podawałam mu karmę, wodę, wszystko pił i jadł. Ale nie chodził. Po kilku godzinach zaczął skamleć, szczekać, bez przerwy. Dawaliśmy mu pyralgine, było widać, że cierpi.

I moi rodzice zdecydowali się na zakończenie jego życia. Na coś, na co ja chyba nigdy bym się nie odważyła. Z jednej strony to dobrze, że już nie cierpi, a z drugiej żałuję bardzo, że już nie żyje, nie ma go z nami. Może mógłby jeszcze trochę pożyć? Ale z drugiej strony, gdyby miał się tak męczyć... Jestem w rozsypce.

Nie wiem, co powinnam teraz zrobić. Obwiniać ich za to? Czy siebie? Jest mi tak przykro, po tych przejściach nie chce mieć psa w swoim mieszkaniu kiedys w przyszłości. Bo wiem, że kiedyś będę musiała odebrać mu życie

[/QUOTE]
Jestes dorosla osoba i nie mozesz zwalac na innych ludzi.

Czemu nie poszlas z psem do lekarza?

Katerina_00 · 2021-05-25, 10:07

Cytat:

Napisane przez kennedy

Czemu nie poszlas z psem do lekarza?

$$

nie_powiem · 2021-05-25, 10:07

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88725589]

I moi rodzice zdecydowali się na zakończenie jego życia. Na coś, na co ja chyba nigdy bym się nie odważyła. Z jednej strony to dobrze, że już nie cierpi, a z drugiej żałuję bardzo, że już nie żyje, nie ma go z nami. Może mógłby jeszcze trochę pożyć? Ale z drugiej strony, gdyby miał się tak męczyć... Jestem w rozsypce.
[/QUOTE]

Co to znaczy, że rodzice zdecydowali się na zakończenie jego życia? Byliście z nim u weterynarza? Bo wiesz, takie decyzje podejmuje zwykle lekarz po zbadaniu zwierzęcia - zdrowego psa czy takiego, którego da się wyleczyć się, nie usypia. Więc? Jaka była diagnoza? Czy zakończyliście jego życie na własną rękę?

**13e04aff77a26badce511545edbe1fb21313cff4_62d888f2f2271** · 2021-05-25, 10:10

Szanowni Państwo! Widzę, że gównoburza zdążyła już się rozpętać, więc pozwole sobie na sprostowanie pewnych informacji.

Pies należał do moich rodziców, więc to oni byli jego właścicielami, a co za tym idzie nie mogę brać odpowiedzialności za decyzje dorosłych ludzi, strofować ich, czy wychowywać. Do takich przemyśleń doszłam.

Pies trafił do weterynarza i tam zapadła taka właśnie decyzja. Jak to dokładnie przebiegało nie wiem, bo mnie przy tym nie było. Jest mi jedynie bardzo przykro z tego powodu, liczyłam na zrozumienie "w internecie", ale cóż...

Jeśli chodzi o kwestie finansowe, to raczej nie mogłam tutaj pomóc. Jestem teraz na pół etatu, nadal w trakcie kosztownego leczenia dentystycznego oraz staram się o zapomogę, bo zaczyna mi brakować na podstawowe rzeczy. Więc finansowo nie mogłam nic zrobić.

Pyralginę, jak i nospę można podać psu, lecz w niewielkich ilościach - zostało to skonsultowane z weterynarzem, a i w internecie takie informacje też są dostępne.

kici88 · 2021-05-25, 10:10

A w ogóle, to jak ja widzę takie historie, to coraz bardziej się upewniam w tym, że na posiadanie czegokolwiek żywego, choćby karalucha, to powinny być pozwolenia...

**13e04aff77a26badce511545edbe1fb21313cff4_62d888f2f2271** · 2021-05-25, 10:16

Cytat:

Napisane przez kici88

A w ogóle, to jak ja widzę takie historie, to coraz bardziej się upewniam w tym, że na posiadanie czegokolwiek żywego, choćby karalucha, to powinny być pozwolenia...

Tak, też jestem tego zdania. Jednak ja tutaj nie mogłam nic zrobić, bo nie działam w organizacji ratującej zwierzęta i nie jest moją rolą wychowywać dorosłych ludzi.

Trzepotka · 2021-05-25, 10:18

Treść usunięta

Magmag0194 · 2021-05-25, 10:21

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726086]Tak, też jestem tego zdania. Jednak ja tutaj nie mogłam nic zrobić, bo nie działam w organizacji ratującej zwierzęta i nie jest moją rolą wychowywać dorosłych ludzi.[/QUOTE]

No to nie rozumiem po co tutaj napisałaś. Na co liczyłaś? Raczej nikt nie będzie przyklaskiwał ignorowaniu pierwszych zmian w zachowaniu (brak reakcji na imię, jak u was), co w efekcie doprowadziło do eutanazji.

cava · 2021-05-25, 10:21

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726054]
Pies trafił do weterynarza i tam zapadła taka właśnie decyzja. [/QUOTE]

Skoro weterynarz uznał, ze psa należy uśpić, to nie wiem o co chcesz oskarżać rodziców?
Że go nie zabrali żywego, żeby się dalej męczył aż z tej męki i choroby powoli umrze?
Weterynarze teraz nie usypiają zwierząt na życzenie, jeśli jest szansa i sens leczyć, to odmawiają uśpienia.

Na tym niestety też polega odpowiedzialność właściciela zwierzęcia, na podjęciu takiej decyzji, kiedy jest już ona konieczna.
Biorąc sobie szczeniaczka czy inne maleństwo, od razu bierze się na siebie tą ostatnią chwilę i decyzję.
I warto o tym myśleć od razu, a nie tylko kicie łapci i głaskunci.
Zwierzęta nasze żyją krócej od nas i na naszej łasce, jesteśmy im winni trudne decyzje w odpowiednim czasie.

**18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a** · 2021-05-25, 10:24

Dostałaś reakcje adekwatne do opisu sytuacji. Jest jakiś ogólnikowy opis bez wzmianki o weterynarzu, w którym sugerujesz, że przy całej akcji byłaś osobiście. Wszystko to wygląda na sianie gównoburzy.

**13e04aff77a26badce511545edbe1fb21313cff4_62d888f2f2271** · 2021-05-25, 10:27

Cytat:

Napisane przez Magmag0194

No to nie rozumiem po co tutaj napisałaś. Na co liczyłaś? Raczej nikt nie będzie przyklaskiwał ignorowaniu pierwszych zmian w zachowaniu (brak reakcji na imię, jak u was), co w efekcie doprowadziło do eutanazji.

NA ZROZUMIENIE! Umiesz czytać? Jest mi z tym trudno się pogodzić.
Nie wiem jak przebiegała rozmowa z weterynarzem, może dało się go uratować, ale moi rodzice uznali to za zbyt kosztowne? NIE WIEM BO MNIE TAM NIE BYŁO. Ale gdybym miała pieniądze i byłaby opcja leczenia to pewnie zdecydowałabym się na nią.

**f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf** · 2021-05-25, 10:29

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;88726113]Dostałaś reakcje adekwatne do opisu sytuacji. Jest jakiś ogólnikowy opis bez wzmianki o weterynarzu, w którym sugerujesz, że przy całej akcji byłaś osobiście. Wszystko to wygląda na sianie gównoburzy.[/QUOTE]

Ano. Bardzo trollowo brzmiący wątek. Z tego co kojarzę z innych wątków to autorka nie jest dzieckiem, a rozkminy i poziom dojrzałości raczej pasują do nastolatki i to takiej młodszej.

Jak nie chcesz mieć zwierząt w przyszłości to nie musisz. Nie ma obowiązku. Zwierzęta to ogromna odpowiedzialność. Lepiej jej na siebie nie brać niż zaniedbać zwierzę ze względów finansowych czy wygody.

karola11 · 2021-05-25, 10:30

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726054]Szanowni Państwo! Widzę, że gównoburza zdążyła już się rozpętać, więc pozwole sobie na sprostowanie pewnych informacji.

Pies należał do moich rodziców, więc to oni byli jego właścicielami, a co za tym idzie nie mogę brać odpowiedzialności za decyzje dorosłych ludzi, strofować ich, czy wychowywać. Do takich przemyśleń doszłam.

Pies trafił do weterynarza i tam zapadła taka właśnie decyzja. Jak to dokładnie przebiegało nie wiem, bo mnie przy tym nie było. Jest mi jedynie bardzo przykro z tego powodu, liczyłam na zrozumienie "w internecie", ale cóż...

Jeśli chodzi o kwestie finansowe, to raczej nie mogłam tutaj pomóc. Jestem teraz na pół etatu, nadal w trakcie kosztownego leczenia dentystycznego oraz staram się o zapomogę, bo zaczyna mi brakować na podstawowe rzeczy. Więc finansowo nie mogłam nic zrobić.

Pyralginę, jak i nospę można podać psu, lecz w niewielkich ilościach - zostało to skonsultowane z weterynarzem, a i w internecie takie informacje też są dostępne.[/QUOTE]

Byłam w trudnej sytuacji finansowej a wydałam pieniądze na leczenie mojego kotka kosztem samej siebie. Chociaż nie dało sie go uratować to do dzisiaj nie żałuję tej decyzji bo mam czyste sumienie i wiem, że próbowałam przynajmniej go uratować.
Teraz tłumaczysz się tym, że nie mogłaś wpłynąć na decyzję dorosłych ludzi. Ale wiesz, to są Twoim rodzice i chyba warto było z nimi po prostu tak po ludzku porozmawiać.
Jeśli faktycznie nie dało się pieska ratować to fakt, uśpienie jest dobrą decyzją aby nie cierpiał.
A gównoburza się wywołała bo reakcje były adekwatne do Twojego wpisu.

**f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf** · 2021-05-25, 10:31

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726121]NA ZROZUMIENIE! Umiesz czytać? Jest mi z tym trudno się pogodzić.
Nie wiem jak przebiegała rozmowa z weterynarzem, może dało się go uratować, ale moi rodzice uznali to za zbyt kosztowne? NIE WIEM BO MNIE TAM NIE BYŁO. Ale gdybym miała pieniądze i byłaby opcja leczenia to pewnie zdecydowałabym się na nią.[/QUOTE]

Ale nie miałaś. Pies nie żyje i już tego nie cofniesz. Nie wiem co tu analizować.

kici88 · 2021-05-25, 10:31

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726121]moi rodzice uznali to za zbyt kosztowne[/QUOTE]Nawet nie powiem, co ja myślę o takiej postawie, bo za taki bluzg to pewnie bym bana wyłapała...

**13e04aff77a26badce511545edbe1fb21313cff4_62d888f2f2271** · 2021-05-25, 10:32

Cytat:

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

To tak, jakby mówić, że eutanazja nie jest zabójstwem. Ja wiem, że nie powinno się porównywać człowieka do zwierzęcia, ale... Mam przeświadczenie, że właśnie pod przykrywką pomocy i ulżenia w bólu zabija się zwierzątko.
Tak trudno mi się z tym pogodzić, chociaż skazywanie na cierpienie też nie jest dobre... To trudny wybór.

karola11 · 2021-05-25, 10:33

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726121]NA ZROZUMIENIE! Umiesz czytać? Jest mi z tym trudno się pogodzić.
Nie wiem jak przebiegała rozmowa z weterynarzem, może dało się go uratować, ale moi rodzice uznali to za zbyt kosztowne? NIE WIEM BO MNIE TAM NIE BYŁO. Ale gdybym miała pieniądze i byłaby opcja leczenia to pewnie zdecydowałabym się na nią.[/QUOTE]

Na zrozumienie, że nie potrafiłaś dogadać się z rodzicami, jechać z nimi do weta albo po prostu z nimi porozmawiać?
Przykro mi z powodu straty.
Tylko wiesz, u mnie jak chorowały zwierzaki to niezależnie kto jechał z nimi do weta to zawsze bylyśmy z rodzicami w kontakcie i wiedziałam co się ze zwierzakiem dzieje. Zabrakło komunikacji.
Porozmawiaj z rodzicami albo zadzwoń do weta i zapytaj, wtedy będziesz wszystko wiedzieć.

cava · 2021-05-25, 10:35

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726121]NA ZROZUMIENIE! Umiesz czytać? Jest mi z tym trudno się pogodzić.
Nie wiem jak przebiegała rozmowa z weterynarzem, może dało się go uratować, ale moi rodzice uznali to za zbyt kosztowne? NIE WIEM BO MNIE TAM NIE BYŁO. Ale gdybym miała pieniądze i byłaby opcja leczenia to pewnie zdecydowałabym się na nią.[/QUOTE]

No ale nie masz pieniędzy, więc nawet jakbyś tam była, to co?

**18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a** · 2021-05-25, 10:35

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726121]NA ZROZUMIENIE! Umiesz czytać? Jest mi z tym trudno się pogodzić.
Nie wiem jak przebiegała rozmowa z weterynarzem, może dało się go uratować, ale moi rodzice uznali to za zbyt kosztowne? NIE WIEM BO MNIE TAM NIE BYŁO. Ale gdybym miała pieniądze i byłaby opcja leczenia to pewnie zdecydowałabym się na nią.[/QUOTE]
Na jakiej podstawie miałabyś dostać to zrozumienie, skoro opisujesz sytuację tak jak opisujesz.
Ja na przykład nie rozumiem dlaczego nie zapytasz rodziców o przebieg tej rozmowy. Nawet nie wiadomo czy masz jakiekolwiek podstawy, by mieć do rodziców żal o ich decyzję.

**f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf** · 2021-05-25, 10:36

[1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726131]To tak, jakby mówić, że eutanazja nie jest zabójstwem. Ja wiem, że nie powinno się porównywać człowieka do zwierzęcia, ale... Mam przeświadczenie, że właśnie pod przykrywką pomocy i ulżenia w bólu zabija się zwierzątko.
Tak trudno mi się z tym pogodzić, chociaż skazywanie na cierpienie też nie jest dobre... To trudny wybór.[/QUOTE]

Bo eutanazja nie jest zabójstwem. Zresztą trudno porównywać uśpienie zwierzęcia do eutanazji człowieka, bo to pierwsze zwykle kompletnie nie zdaje sobie sprawy z aspektów życia czy śmierci. Poza tym dziennie zabija się mnóstwo zwierzątek na mięso, niszcząc ich środowisko itd., więc już bym się tak na tym nie roztkliwiała.

**13e04aff77a26badce511545edbe1fb21313cff4_62d888f2f2271** · 2021-05-25, 10:43

Cytat:

Napisane przez karola11

Byłam w trudnej sytuacji finansowej a wydałam pieniądze na leczenie mojego kotka kosztem samej siebie. Chociaż nie dało sie go uratować to do dzisiaj nie żałuję tej decyzji bo mam czyste sumienie i wiem, że próbowałam przynajmniej go uratować.
Teraz tłumaczysz się tym, że nie mogłaś wpłynąć na decyzję dorosłych ludzi. Ale wiesz, to są Twoim rodzice i chyba warto było z nimi po prostu tak po ludzku porozmawiać.
Jeśli faktycznie nie dało się pieska ratować to fakt, uśpienie jest dobrą decyzją aby nie cierpiał.
A gównoburza się wywołała bo reakcje były adekwatne do Twojego wpisu.

No dobrze, ale ty te pieniądze MIAŁAŚ, a ja nie mam. I mogłaś wybrać, czy uratować go kosztem siebie, czy wydać na coś innego. Bardzo współczuję straty, na co chorował? Ja mam właśnie wyrzuty sumienia, że nie mogłam nic zrobić.
Rozmowa była, jednak widzieli, że cierpi, nie chcieli tego przedłużać. Mogę przypuszczać, że weterynarz się zgodził z nimi.

A co było nie tak w moim wpisie? Brak szczegółów?

---------- Dopisano o 10:43 ---------- Poprzedni post napisano o 10:39 ----------

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;88726140]Na jakiej podstawie miałabyś dostać to zrozumienie, skoro opisujesz sytuację tak jak opisujesz.
Ja na przykład nie rozumiem dlaczego nie zapytasz rodziców o przebieg tej rozmowy. Nawet nie wiadomo czy masz jakiekolwiek podstawy, by mieć do rodziców żal o ich decyzję.[/QUOTE]

Gdy się spotkaliśmy, ojciec rzucił krótko: "psa trzeba było uśpić", mama przytaknęła. Potem uznał, że temat należy zakończyć i nie kontynuować więcej. Nic też więcej nie powiedział.

2021-05-24, 23:16	#1
13e04aff77a26badce511545edbe1fb21313cff4_62d888f2f2271 Konto usunięte Zarejestrowany: 2020-03 Wiadomości: 443	Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa Cześć. Nie jestem pewna, czy wątek znajduje się w odpowiedniej kategorii. Chodzi o moje emocje związane z tą historia, bo nie mogę sobie tego poukładać w głowie. Mieliśmy psa. Był to typowy podwórkowy kundelek. Był z nami bardzo długo, myślę że z 10 lat, jak nie więcej. Okaz zdrowia, nigdy nic mu nie dolegało, miał smak do jedzenia, ruchliwy, szczekal na obcych, nie był osowialy. Od pewnego czasu zauważyliśmy, że czasami nie reaguje, jak się go wola. Tak, jakby był lekko głuchy, ślepy. Uznaliśmy, że to że starości, pies miał już swoje lata. I nagle w ciągu jednego dnia piesek zaczął kuleć. A drugiego już nie dał rady wstać na łapki, tylko leżał. Podawałam mu karmę, wodę, wszystko pił i jadł. Ale nie chodził. Po kilku godzinach zaczął skamleć, szczekać, bez przerwy. Dawaliśmy mu pyralgine, było widać, że cierpi. I moi rodzice zdecydowali się na zakończenie jego życia. Na coś, na co ja chyba nigdy bym się nie odważyła. Z jednej strony to dobrze, że już nie cierpi, a z drugiej żałuję bardzo, że już nie żyje, nie ma go z nami. Może mógłby jeszcze trochę pożyć? Ale z drugiej strony, gdyby miał się tak męczyć... Jestem w rozsypce. Nie wiem, co powinnam teraz zrobić. Obwiniać ich za to? Czy siebie? Jest mi tak przykro, po tych przejściach nie chce mieć psa w swoim mieszkaniu kiedys w przyszłości. Bo wiem, że kiedyś będę musiała odebrać mu życie

2021-05-25, 09:15	#2
kici88 Raczkowanie Zarejestrowany: 2013-10 Wiadomości: 489	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa Choremu psu nie daje się ludzkich leków, bo można zaszkodzić jeszcze bardziej, tylko idzie z nim do weterynarza i leczy

2021-05-25, 09:26	#3
18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a Konto usunięte Zarejestrowany: 2006-08 Wiadomości: 22 549	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa Mam wielkie WTF czytając ten wątek. Widzieliście, że z psem jest coś nie tak i nie byliście u weterynarza, tylko sobie wesoło czekaliście aż mu się pogorszy, żeby zacząć go samodzielnie "leczyć"?

2021-05-25, 09:30	#4
patusiaa23 BAN stały Zarejestrowany: 2017-02 Wiadomości: 3 713	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa Naprawde sobie cala rodzina patrzyliście jak z psem z dnia na dzien jest coraz gorzej i jedyne co wam przyszlo do głowy to podanie mu pyralginy? Wy się dobrze czujecie w tej rodzinie tak ogólnie?

2021-05-25, 09:31	#5
7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014 Konto usunięte Zarejestrowany: 2004-12 Wiadomości: 16 083	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa [1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88725589]Cześć. Nie jestem pewna, czy wątek znajduje się w odpowiedniej kategorii. Chodzi o moje emocje związane z tą historia, bo nie mogę sobie tego poukładać w głowie. Mieliśmy psa. Był to typowy podwórkowy kundelek. Był z nami bardzo długo, myślę że z 10 lat, jak nie więcej. Okaz zdrowia, nigdy nic mu nie dolegało, miał smak do jedzenia, ruchliwy, szczekal na obcych, nie był osowialy. Od pewnego czasu zauważyliśmy, że czasami nie reaguje, jak się go wola. Tak, jakby był lekko głuchy, ślepy. Uznaliśmy, że to że starości, pies miał już swoje lata. I nagle w ciągu jednego dnia piesek zaczął kuleć. A drugiego już nie dał rady wstać na łapki, tylko leżał. Podawałam mu karmę, wodę, wszystko pił i jadł. Ale nie chodził. Po kilku godzinach zaczął skamleć, szczekać, bez przerwy. Dawaliśmy mu pyralgine, było widać, że cierpi. I moi rodzice zdecydowali się na zakończenie jego życia. Na coś, na co ja chyba nigdy bym się nie odważyła. Z jednej strony to dobrze, że już nie cierpi, a z drugiej żałuję bardzo, że już nie żyje, nie ma go z nami. Może mógłby jeszcze trochę pożyć? Ale z drugiej strony, gdyby miał się tak męczyć... Jestem w rozsypce. Nie wiem, co powinnam teraz zrobić. Obwiniać ich za to? Czy siebie? Jest mi tak przykro, po tych przejściach nie chce mieć psa w swoim mieszkaniu kiedys w przyszłości. Bo wiem, że kiedyś będę musiała odebrać mu życie [/QUOTE] Dlaczego dawaliscie mu pyralgine zamiast wziac do weterynarza?

2021-05-25, 09:33	#6
kici88 Raczkowanie Zarejestrowany: 2013-10 Wiadomości: 489	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa Ja to się w ogóle obawiam, że to "zakończenie życia" przy takim podejściu tych ludzi to nawet nie było uśpienie, tylko kamień przez łeb

2021-05-25, 09:40	#8
karola11 Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2010-03 Lokalizacja: Stumilowy Las Wiadomości: 2 853	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa Zamiast pomóc pieskowi i go leczyć to zdecydowaliście się na uśpienie?! Co za weterynarz zgodził się na uśpienie bez ratowania zdrowia i życia pieska? Byliście w ogóle u weterynarza czy sami skróciliście mu życie? W głowie mi sie nie mieści to, co przeczytałam.... WTF?! __________________

2021-05-25, 09:43	#9
Magmag0194 Zadomowienie Zarejestrowany: 2019-08 Wiadomości: 1 790	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa Też się zastanawiam czy to jest na poważnie. Ja z moimi psami o 2 w nocy jechałam do kliniki 24, bo się czymś zatruły. Przez myśl by mi nie przeszło, żeby im podać na to stoperan na przykład W ogóle nie rozumiem, jak można tak olać pierwsze niepojące sygnały. Obwiniać powinnaś siebie i och, za brak reakcji. Gdyby pies od razu otrzymał pomoc, to prawdopodobnie jeszcze by pożył. 10 lat to nie jest wiek do umierania zwłaszcza przy średniej wielkości psach. Edytowane przez Magmag0194 Czas edycji: 2021-05-25 o 09:46

2021-05-25, 10:02	#10
kennedy Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-02 Wiadomości: 18 401	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa [1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88725589]Cześć. Nie jestem pewna, czy wątek znajduje się w odpowiedniej kategorii. Chodzi o moje emocje związane z tą historia, bo nie mogę sobie tego poukładać w głowie. Mieliśmy psa. Był to typowy podwórkowy kundelek. Był z nami bardzo długo, myślę że z 10 lat, jak nie więcej. Okaz zdrowia, nigdy nic mu nie dolegało, miał smak do jedzenia, ruchliwy, szczekal na obcych, nie był osowialy. Od pewnego czasu zauważyliśmy, że czasami nie reaguje, jak się go wola. Tak, jakby był lekko głuchy, ślepy. Uznaliśmy, że to że starości, pies miał już swoje lata. I nagle w ciągu jednego dnia piesek zaczął kuleć. A drugiego już nie dał rady wstać na łapki, tylko leżał. Podawałam mu karmę, wodę, wszystko pił i jadł. Ale nie chodził. Po kilku godzinach zaczął skamleć, szczekać, bez przerwy. Dawaliśmy mu pyralgine, było widać, że cierpi. I moi rodzice zdecydowali się na zakończenie jego życia. Na coś, na co ja chyba nigdy bym się nie odważyła. Z jednej strony to dobrze, że już nie cierpi, a z drugiej żałuję bardzo, że już nie żyje, nie ma go z nami. Może mógłby jeszcze trochę pożyć? Ale z drugiej strony, gdyby miał się tak męczyć... Jestem w rozsypce. Nie wiem, co powinnam teraz zrobić. Obwiniać ich za to? Czy siebie? Jest mi tak przykro, po tych przejściach nie chce mieć psa w swoim mieszkaniu kiedys w przyszłości. Bo wiem, że kiedyś będę musiała odebrać mu życie [/QUOTE] Jestes dorosla osoba i nie mozesz zwalac na innych ludzi. Czemu nie poszlas z psem do lekarza? __________________ Kiedy kobiety kogoś poznają to myślą, że to fajny facet. Jest już wstępnie zaakceptowany jako partner, a później może to tylko zepsuć lub nie. Kiedy mężczyźni kogoś poznają to myślą: „Ma niezłe nogi”.

2021-05-25, 10:07	#12
nie_powiem Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2011-02 Wiadomości: 2 893	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa [1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88725589] I moi rodzice zdecydowali się na zakończenie jego życia. Na coś, na co ja chyba nigdy bym się nie odważyła. Z jednej strony to dobrze, że już nie cierpi, a z drugiej żałuję bardzo, że już nie żyje, nie ma go z nami. Może mógłby jeszcze trochę pożyć? Ale z drugiej strony, gdyby miał się tak męczyć... Jestem w rozsypce. [/QUOTE] Co to znaczy, że rodzice zdecydowali się na zakończenie jego życia? Byliście z nim u weterynarza? Bo wiesz, takie decyzje podejmuje zwykle lekarz po zbadaniu zwierzęcia - zdrowego psa czy takiego, którego da się wyleczyć się, nie usypia. Więc? Jaka była diagnoza? Czy zakończyliście jego życie na własną rękę? __________________ A tam, od jutra.

2021-05-25, 10:10	#13
13e04aff77a26badce511545edbe1fb21313cff4_62d888f2f2271 Konto usunięte Zarejestrowany: 2020-03 Wiadomości: 443	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa Szanowni Państwo! Widzę, że gównoburza zdążyła już się rozpętać, więc pozwole sobie na sprostowanie pewnych informacji. Pies należał do moich rodziców, więc to oni byli jego właścicielami, a co za tym idzie nie mogę brać odpowiedzialności za decyzje dorosłych ludzi, strofować ich, czy wychowywać. Do takich przemyśleń doszłam. Pies trafił do weterynarza i tam zapadła taka właśnie decyzja. Jak to dokładnie przebiegało nie wiem, bo mnie przy tym nie było. Jest mi jedynie bardzo przykro z tego powodu, liczyłam na zrozumienie "w internecie", ale cóż... Jeśli chodzi o kwestie finansowe, to raczej nie mogłam tutaj pomóc. Jestem teraz na pół etatu, nadal w trakcie kosztownego leczenia dentystycznego oraz staram się o zapomogę, bo zaczyna mi brakować na podstawowe rzeczy. Więc finansowo nie mogłam nic zrobić. Pyralginę, jak i nospę można podać psu, lecz w niewielkich ilościach - zostało to skonsultowane z weterynarzem, a i w internecie takie informacje też są dostępne.

2021-05-25, 10:18	#16
Trzepotka Zakorzenienie Zarejestrowany: 2012-05 Wiadomości: 20 982	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa Treść usunięta Edytowane przez Trzepotka Czas edycji: 2021-05-25 o 10:21

2021-05-25, 10:21	#17
Magmag0194 Zadomowienie Zarejestrowany: 2019-08 Wiadomości: 1 790	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa [1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726086]Tak, też jestem tego zdania. Jednak ja tutaj nie mogłam nic zrobić, bo nie działam w organizacji ratującej zwierzęta i nie jest moją rolą wychowywać dorosłych ludzi.[/QUOTE] No to nie rozumiem po co tutaj napisałaś. Na co liczyłaś? Raczej nikt nie będzie przyklaskiwał ignorowaniu pierwszych zmian w zachowaniu (brak reakcji na imię, jak u was), co w efekcie doprowadziło do eutanazji.

2021-05-25, 10:21	#18
cava Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-02 Wiadomości: 22 121	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa [1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726054] Pies trafił do weterynarza i tam zapadła taka właśnie decyzja. [/QUOTE] Skoro weterynarz uznał, ze psa należy uśpić, to nie wiem o co chcesz oskarżać rodziców? Że go nie zabrali żywego, żeby się dalej męczył aż z tej męki i choroby powoli umrze? Weterynarze teraz nie usypiają zwierząt na życzenie, jeśli jest szansa i sens leczyć, to odmawiają uśpienia. Na tym niestety też polega odpowiedzialność właściciela zwierzęcia, na podjęciu takiej decyzji, kiedy jest już ona konieczna. Biorąc sobie szczeniaczka czy inne maleństwo, od razu bierze się na siebie tą ostatnią chwilę i decyzję. I warto o tym myśleć od razu, a nie tylko kicie łapci i głaskunci. Zwierzęta nasze żyją krócej od nas i na naszej łasce, jesteśmy im winni trudne decyzje w odpowiednim czasie. __________________ Cava Z salamandrą w dłoni szedłem przez powierzchnię komety. Liz Williams Edytowane przez cava Czas edycji: 2021-05-25 o 10:25

2021-05-25, 10:24	#19
18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a Konto usunięte Zarejestrowany: 2006-08 Wiadomości: 22 549	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa Dostałaś reakcje adekwatne do opisu sytuacji. Jest jakiś ogólnikowy opis bez wzmianki o weterynarzu, w którym sugerujesz, że przy całej akcji byłaś osobiście. Wszystko to wygląda na sianie gównoburzy.

2021-05-25, 10:29	#21
f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf BAN stały Zarejestrowany: 2012-06 Wiadomości: 9 946	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa [1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;88726113]Dostałaś reakcje adekwatne do opisu sytuacji. Jest jakiś ogólnikowy opis bez wzmianki o weterynarzu, w którym sugerujesz, że przy całej akcji byłaś osobiście. Wszystko to wygląda na sianie gównoburzy.[/QUOTE] Ano. Bardzo trollowo brzmiący wątek. Z tego co kojarzę z innych wątków to autorka nie jest dzieckiem, a rozkminy i poziom dojrzałości raczej pasują do nastolatki i to takiej młodszej. Jak nie chcesz mieć zwierząt w przyszłości to nie musisz. Nie ma obowiązku. Zwierzęta to ogromna odpowiedzialność. Lepiej jej na siebie nie brać niż zaniedbać zwierzę ze względów finansowych czy wygody.

2021-05-25, 10:30	#22
karola11 Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2010-03 Lokalizacja: Stumilowy Las Wiadomości: 2 853	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa [1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726054]Szanowni Państwo! Widzę, że gównoburza zdążyła już się rozpętać, więc pozwole sobie na sprostowanie pewnych informacji. Pies należał do moich rodziców, więc to oni byli jego właścicielami, a co za tym idzie nie mogę brać odpowiedzialności za decyzje dorosłych ludzi, strofować ich, czy wychowywać. Do takich przemyśleń doszłam. Pies trafił do weterynarza i tam zapadła taka właśnie decyzja. Jak to dokładnie przebiegało nie wiem, bo mnie przy tym nie było. Jest mi jedynie bardzo przykro z tego powodu, liczyłam na zrozumienie "w internecie", ale cóż... Jeśli chodzi o kwestie finansowe, to raczej nie mogłam tutaj pomóc. Jestem teraz na pół etatu, nadal w trakcie kosztownego leczenia dentystycznego oraz staram się o zapomogę, bo zaczyna mi brakować na podstawowe rzeczy. Więc finansowo nie mogłam nic zrobić. Pyralginę, jak i nospę można podać psu, lecz w niewielkich ilościach - zostało to skonsultowane z weterynarzem, a i w internecie takie informacje też są dostępne.[/QUOTE] Byłam w trudnej sytuacji finansowej a wydałam pieniądze na leczenie mojego kotka kosztem samej siebie. Chociaż nie dało sie go uratować to do dzisiaj nie żałuję tej decyzji bo mam czyste sumienie i wiem, że próbowałam przynajmniej go uratować. Teraz tłumaczysz się tym, że nie mogłaś wpłynąć na decyzję dorosłych ludzi. Ale wiesz, to są Twoim rodzice i chyba warto było z nimi po prostu tak po ludzku porozmawiać. Jeśli faktycznie nie dało się pieska ratować to fakt, uśpienie jest dobrą decyzją aby nie cierpiał. A gównoburza się wywołała bo reakcje były adekwatne do Twojego wpisu. __________________

2021-05-25, 10:31	#23
f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf BAN stały Zarejestrowany: 2012-06 Wiadomości: 9 946	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa [1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726121]NA ZROZUMIENIE! Umiesz czytać? Jest mi z tym trudno się pogodzić. Nie wiem jak przebiegała rozmowa z weterynarzem, może dało się go uratować, ale moi rodzice uznali to za zbyt kosztowne? NIE WIEM BO MNIE TAM NIE BYŁO. Ale gdybym miała pieniądze i byłaby opcja leczenia to pewnie zdecydowałabym się na nią.[/QUOTE] Ale nie miałaś. Pies nie żyje i już tego nie cofniesz. Nie wiem co tu analizować.

2021-05-25, 10:33	#26
karola11 Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2010-03 Lokalizacja: Stumilowy Las Wiadomości: 2 853	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa [1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726121]NA ZROZUMIENIE! Umiesz czytać? Jest mi z tym trudno się pogodzić. Nie wiem jak przebiegała rozmowa z weterynarzem, może dało się go uratować, ale moi rodzice uznali to za zbyt kosztowne? NIE WIEM BO MNIE TAM NIE BYŁO. Ale gdybym miała pieniądze i byłaby opcja leczenia to pewnie zdecydowałabym się na nią.[/QUOTE] Na zrozumienie, że nie potrafiłaś dogadać się z rodzicami, jechać z nimi do weta albo po prostu z nimi porozmawiać? Przykro mi z powodu straty. Tylko wiesz, u mnie jak chorowały zwierzaki to niezależnie kto jechał z nimi do weta to zawsze bylyśmy z rodzicami w kontakcie i wiedziałam co się ze zwierzakiem dzieje. Zabrakło komunikacji. Porozmawiaj z rodzicami albo zadzwoń do weta i zapytaj, wtedy będziesz wszystko wiedzieć. __________________

2021-05-25, 10:35	#27
cava Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-02 Wiadomości: 22 121	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa [1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726121]NA ZROZUMIENIE! Umiesz czytać? Jest mi z tym trudno się pogodzić. Nie wiem jak przebiegała rozmowa z weterynarzem, może dało się go uratować, ale moi rodzice uznali to za zbyt kosztowne? NIE WIEM BO MNIE TAM NIE BYŁO. Ale gdybym miała pieniądze i byłaby opcja leczenia to pewnie zdecydowałabym się na nią.[/QUOTE] No ale nie masz pieniędzy, więc nawet jakbyś tam była, to co? __________________ Cava Z salamandrą w dłoni szedłem przez powierzchnię komety. Liz Williams

2021-05-25, 10:36	#29
f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf BAN stały Zarejestrowany: 2012-06 Wiadomości: 9 946	Dot.: Moi rodzice dokonali wyboru - chodzi o psa [1=13e04aff77a26badce51154 5edbe1fb21313cff4_62d888f 2f2271;88726131]To tak, jakby mówić, że eutanazja nie jest zabójstwem. Ja wiem, że nie powinno się porównywać człowieka do zwierzęcia, ale... Mam przeświadczenie, że właśnie pod przykrywką pomocy i ulżenia w bólu zabija się zwierzątko. Tak trudno mi się z tym pogodzić, chociaż skazywanie na cierpienie też nie jest dobre... To trudny wybór.[/QUOTE] Bo eutanazja nie jest zabójstwem. Zresztą trudno porównywać uśpienie zwierzęcia do eutanazji człowieka, bo to pierwsze zwykle kompletnie nie zdaje sobie sprawy z aspektów życia czy śmierci. Poza tym dziennie zabija się mnóstwo zwierzątek na mięso, niszcząc ich środowisko itd., więc już bym się tak na tym nie roztkliwiała.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)