Studia na słabszej uczelni a praca

[maslovaa]

Hey.

Jestem tegoroczną maturzystką i w październiku idę na studia. Matura poszła mi bardzo dobrze, dostałam się na mój wymarzony kierunek więc bardzo się cieszę ale.. chcę Was o coś zapytać. Rekrutowałam tylko na jedną uczelnie, która znajduje się u mnie w mieście. Mieszkam z rodzicami, nie stać ich na to żebym mogła wyjechać na studia do większego miasta. Ponadto mam tutaj wolontariat w schronisku, który bardzo lubię i chcę kontynuować. Mam też tutaj swojego terapeutę (jakiś czas temu miałam trochę problemów, jest dużo lepiej ale nadal kontynuuję terapię).

Ostatnio mieliśmy ognisko klasowe, takie pożegnalne bo dużo osób wyjeżdża i poruszyliśmy temat studiów. Okazuje się, że wszyscy idą na studia do innych miast, na lepsze uniwersytety. Kiedy dowiedzieli się, że ja zostaje tutaj zaczęli się śmiać bo to słaba uczelnia i będzie mi ciężko znaleźć pracę bo pracodawcy zwracają na to uwagę itd. Usłyszałam nawet, że jestem głupia, że się na to decyduję bo lepiej zrobić rok przerwy, wyjechać za granicę i odłożyć pieniądze na utrzymanie w innym mieście jeśli rodzice mi nie pomogą.
Wspominali też o życiu studenckim, że stracę najlepszy element studiów mieszkając z rodzicami ale to mnie akurat nie rusza bo nie jestem typem imprezowiczki, czas wolny wole poświęcić na schronisko. Ale jeśli chodzi o tę pracę później to udało im się zasiać we mnie obawy.

Zrobiło mi się bardzo przykro, wcześniej nie myślałam o tym w ten sposób. Co o tym sądzicie? Czy naprawdę jest tak, że będę kiedyś mniej atrakcyjna na rynku pracy przez to, że skończyłam mniej prestiżową uczelnię? Jest tutaj pewnie dużo starszych ode mnie osób, jak było u Was?
Z góry dziękuję wszystkim za odpowiedzi i życzę udanego dnia.

[road_rage]

Zależy co to za uczelnia, jaki to kierunek i jakiej pracy będziesz szukać po studiach. Teraz to praktycznie nie ma żadnych istotnych informacji do oceny.

[Krystal_26]

Jak nie masz zupełnie żadnego doświadczenia to na pewno jest łatwiej znaleźć pracę po jakiejś znanej uczelni, to przyciąga uwagę w CV. Jak boisz się o pracę to postaraj się już na studiach poszukać jakiś praktyk )staży w zawodzie (!) nie jakiejś pracy typu kelnerka czy call center.

[Ailoveg]

Zgadzam się z road_rage: napisz coś więcej o swoich studiach, planach i obecnym pomyśle na życie.
Ale od razu też powiem Ci, jak to jest w moim zawodowym świecie. Skończyłam ekonomię w dużym mieście, na dobrej uczelni. Na ostatnim roku studiów poszłam na staż i po studiach zostałam zatrudniona w tej samej firmie i do dziś tam pracuję. Jest to duża firma doradczo-audytorska, ja pracuję w audycie finansowym. Nie odniosłam wrażenia, żeby dla rekruterek uczelnia miała znaczenie; bardziej kierunek studiów i to, co robiłam poza studiami. Sama od kilku lat biorę udział w rekrutacjach do mojego zespołu i jak dla mnie nazwa uczelni nie ma znaczenia. O ile mi wiadomo, na etapie odsiewania CV, rekruterki z HR nie odrzucają kandydatów na podstawie uczelni, jaką skończyli. Ja na rozmowie odpytam z wiedzy, zorientuję się w kulturze osobistej kandydata, ocenię (na tyle, na ile się da podczas krótkiej rozmowy) umiejętności miękkie i na tej podstawie podejmuję decyzję, czy składamy kandydatowi ofertę.
Ale to oczywiście tylko moje doświadczenie.

[maslovaa]

Napisane przez Ailoveg

Zgadzam się z road_rage: napisz coś więcej o swoich studiach, planach i obecnym pomyśle na życie.
Ale od razu też powiem Ci, jak to jest w moim zawodowym świecie. Skończyłam ekonomię w dużym mieście, na dobrej uczelni. Na ostatnim roku studiów poszłam na staż i po studiach zostałam zatrudniona w tej samej firmie i do dziś tam pracuję. Jest to duża firma doradczo-audytorska, ja pracuję w audycie finansowym. Nie odniosłam wrażenia, żeby dla rekruterek uczelnia miała znaczenie; bardziej kierunek studiów i to, co robiłam poza studiami. Sama od kilku lat biorę udział w rekrutacjach do mojego zespołu i jak dla mnie nazwa uczelni nie ma znaczenia. O ile mi wiadomo, na etapie odsiewania CV, rekruterki z HR nie odrzucają kandydatów na podstawie uczelni, jaką skończyli. Ja na rozmowie odpytam z wiedzy, zorientuję się w kulturze osobistej kandydata, ocenię (na tyle, na ile się da podczas krótkiej rozmowy) umiejętności miękkie i na tej podstawie podejmuję decyzję, czy składamy kandydatowi ofertę.
Ale to oczywiście tylko moje doświadczenie.

Chodzi o ratownictwo medyczne, miasto i uczelnie jednak wolałabym pozostawić dla siebie. Nie jest to w każdym razie, jak pisałam żaden prestiżowy UMed. Co do planów na życie to póki co pracuję do końca września, udało mi się dorwać fajną, wakacyjną pracę 3 razy w tygodniu żeby trochę zarobić a później chce poświecić się nauce, to będą studia dzienne. Lubię moje miasto, mój wolontariat, mam tutaj chłopaka, rodzinę, terapię, nie chce wyjeżdżać. Zresztą nie miałabym na to środków.
Dziękuję, że podzieliłaś się swoim doświadczeniem

[Nuova]

Napisane przez maslovaa

Chodzi o ratownictwo medyczne, miasto i uczelnie jednak wolałabym pozostawić dla siebie. Nie jest to w każdym razie, jak pisałam żaden prestiżowy UMed. Co do planów na życie to póki co pracuję do końca września, udało mi się dorwać fajną, wakacyjną pracę 3 razy w tygodniu żeby trochę zarobić a później chce poświecić się nauce, to będą studia dzienne. Lubię moje miasto, mój wolontariat, mam tutaj chłopaka, rodzinę, terapię, nie chce wyjeżdżać. Zresztą nie miałabym na to środków.
Dziękuję, że podzieliłaś się swoim doświadczeniem

Jest tak duży deficyt ratowników medycznych (i to nie tylko w Polsce), że nikt na pewno nie będzie patrzył na prestiż uczelni. Nie przejmuj się gadaniem znajomych

[road_rage]

Ratownictwo medyczne (i w ogóle zawody medyczne) to na tyle specyficzna działka, że problemem nie jest miejsce studiowania, tylko sam system zatrudnienia i pracy.
Myślę, że po ratownictwie i tak miałabyś większe szanse na pracę w zawodzie niż np. kolega z klasy, który skończyłby pedagogikę na Uniwersytecie Warszawskim


Jeszcze dodam, że nie ma co się przejmować zdaniem kolegów z klasy, bo oni tak samo jak ty nie mają doświadczeń ze studiów i szukania pracy po.

[skara]

Osoba obrotna po słabszej uczelni szybciej znajdzie pracę niż kołek po prestiżowej. Nie przejmuj się gadaniem ludzi, natomiast rób coś zawodowo oprócz samych studiów - praktyki, koła zainteresowań, projekty, dodatkowa praca. Coś co potem wpiszesz w CV. Choć po ratownictwie chyba biorą do roboty z pocałowaniem ręki, ratowników brakuje, bo płace i warunki pracy są beznadziejne.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pinkieee]

W sumie dziwie sie ze ludzie nadal chetnie ida na takie kierunki widzac co sie dzieje w obecnym systemie. Oczywiscie nie zrozumcie mnie zle, uwazam ze kierunki jak ratownictwo med czy pielegniarstwo sa w gruncie rzeczy ciezkie, czesto nie odstaja od oslawionej medycyny, praca jeszcze ciezsza niz studia, a kasa i warunki tragiczne. Moze gdyby sie w tym kraju w koncu zawalilo na pysk to by rzedzacy pojeli ze takie zawody powinny byc bardziej doceniane. Narazie to starsi koledzy z branzy uciekaja za granice lub sie przebranzawiaja bo juz maja dosyc, a naplywa nowy narybek niekoniecznie swiadom co ich czeka w przyszlosci.
Autorko, powodzenia Ci zycze, rodzaj uczelni watpie zeby zawazyl na Twoich losach. Jesli sie w tym bedziesz spelniac to go for it. Ale ja bym szykowala plan b w razie jesli szybko zetkniesz sie ze sciana pt. Panstwo Polskie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[road_rage]

Napisane przez Pinkieee

W sumie dziwie sie ze ludzie nadal chetnie ida na takie kierunki widzac co sie dzieje w obecnym systemie. Oczywiscie nie zrozumcie mnie zle, uwazam ze kierunki jak ratownictwo med czy pielegniarstwo sa w gruncie rzeczy ciezkie, czesto nie odstaja od oslawionej medycyny, praca jeszcze ciezsza niz studia, a kasa i warunki tragiczne. Moze gdyby sie w tym kraju w koncu zawalilo na pysk to by rzedzacy pojeli ze takie zawody powinny byc bardziej doceniane. Narazie to starsi koledzy z branzy uciekaja za granice lub sie przebranzawiaja bo juz maja dosyc, a naplywa nowy narybek niekoniecznie swiadom co ich czeka w przyszlosci.
Autorko, powodzenia Ci zycze, rodzaj uczelni watpie zeby zawazyl na Twoich losach. Jesli sie w tym bedziesz spelniac to go for it. Ale ja bym szykowala plan b w razie jesli szybko zetkniesz sie ze sciana pt. Panstwo Polskie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Mnie nie dziwi, że idą. Dziwi mnie tylko jak ktoś po studiach zostaje i pracuje w Polsce w takim zawodzie.

Autorka na szczęście ma jeszcze 3-5 lat studiowania przed sobą. Dużo czasu na zapoznanie się ze środowiskiem od środka i decyzję czy chce w tym tkwić.

[Overcooked]

Nie przejmuj się opiniami co do studiów. Wykorzystuj na maxa wszelkie zajęcia praktyczne, łap się wszystkiego nowego praktycznego podczas praktyk a nie tylko przyglądaj się z daleka, jako pierwszą pracę wybierz miejsce na sorze w większym szpitalu z salą intensywnego nadzoru czy karetce gdzie są poważniejsze przypadki, zatrzymania krążenia itd bo potem gdy nabierzesz skilli możesz zmienić na spokojniejsze miejsce, w CV będziesz miała faktycznie bardziej wartościową pozycję co będą patrzeć. Jak wybierzesz od razu pracę na izbie przyjęć, oicie czy transportach medycznych to potem ciężej ci będzie zmienić na bardziej wymagającą obycia i widząc CV będą woleli osobę która ma większe prawdopodobieństwo posiadania potrzebnych umiejętności.

[Ailoveg]

Zgadzam się z przedmówczyniami, że w przypadku Twojego kierunku sama uczelnia nie będzie miała znaczenia. Radziłabym Tobie natomiast (o ile jeszcze tego nie zrobiłaś) rozeznać się, jak obecnie wygląda rynek pracy. O ile mi wiadomo, ratownictwo medyczne to bardzo ciężka i słabo opłacana praca (to słyszę w mediach, nie mam w otoczeniu znajomych ratowników). Może np. za granicą jest lepiej i warto postawić na języki i nastawić się na emigrację? Trzeba oczywiście rozważyć wiele czynników, ale im szybciej to zrobisz, tym lepiej dla Ciebie.

[Alekto123]

Napisane przez maslovaa

Chodzi o ratownictwo medyczne, miasto i uczelnie jednak wolałabym pozostawić dla siebie. Nie jest to w każdym razie, jak pisałam żaden prestiżowy UMed. Co do planów na życie to póki co pracuję do końca września, udało mi się dorwać fajną, wakacyjną pracę 3 razy w tygodniu żeby trochę zarobić a później chce poświecić się nauce, to będą studia dzienne. Lubię moje miasto, mój wolontariat, mam tutaj chłopaka, rodzinę, terapię, nie chce wyjeżdżać. Zresztą nie miałabym na to środków.
Dziękuję, że podzieliłaś się swoim doświadczeniem

Pracę znajdziesz, bo to słabo płatny zawód i ludzie stamtąd uciekają albo za granicę albo do innego zawodu. Chętnych do ciężkiej pracy za słabą kasę nie ma.

Na Twoim miejscu albo uczyłabym się języka kraju, do którego chcę wyjechać albo jeśli nie chcesz wyjeżdżać, a chcesz w Polsce dostać sensowną wypłatę, to szukałabym innego zawodu.

[squirrelqa]

Uczelnia nie ma tak dużego znaczenia jak fakt, że małe miasteczko może zaoferować o wiele mniej atrakcyjnych miejsc pracy niż duże miasto, w którym są te znane i prestiżowe uczelnie.
Na Twoim miejscu patrzyłabym pod tym kątem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[maslovaa]

Napisane przez Overcooked

Nie przejmuj się opiniami co do studiów. Wykorzystuj na maxa wszelkie zajęcia praktyczne, łap się wszystkiego nowego praktycznego podczas praktyk a nie tylko przyglądaj się z daleka, jako pierwszą pracę wybierz miejsce na sorze w większym szpitalu z salą intensywnego nadzoru czy karetce gdzie są poważniejsze przypadki, zatrzymania krążenia itd bo potem gdy nabierzesz skilli możesz zmienić na spokojniejsze miejsce, w CV będziesz miała faktycznie bardziej wartościową pozycję co będą patrzeć. Jak wybierzesz od razu pracę na izbie przyjęć, oicie czy transportach medycznych to potem ciężej ci będzie zmienić na bardziej wymagającą obycia i widząc CV będą woleli osobę która ma większe prawdopodobieństwo posiadania potrzebnych umiejętności.

Bardzo Ci dziękuję za te rady. Na pewno je wykorzystam!

Napisane przez Ailoveg

O ile mi wiadomo, ratownictwo medyczne to bardzo ciężka i słabo opłacana praca (to słyszę w mediach, nie mam w otoczeniu znajomych ratowników).

Niestety to prawda i zdaję sobie z tego sprawę. Wiem, że jest ciężko i że pieniądze są beznadziejne, ratownicy strajkują, zwalniają się ale czuję, że chce to w życiu robić i nie widzę się w niczym innym. Kiedyś wydarzyło się w moim życiu coś, co jeszcze bardziej mnie do tego przekonało. Oczywiście biorę pod uwagę, że trzeba mierzyć siły na zamiary i że różnie może być. Ale chcę spróbować mimo wszystko. Emigracji póki co nie biorę pod uwagę ale to zawsze jakaś alternatywa. Narazie chciałabym po prostu skończyć te studia.

Dzięki za Wasze odpowiedzi i racjonalne spojrzenie na sprawę.
Chyba będzie dobrze.

[Ellen_Ripley]

Masz poczucie misji i bardzo dobrze - tacy ludzie również muszą istnieć. Natomiast miej gdzieś tam z tyłu głowy plan B, co chciałabyś / mogłabyś robić w razie gdyby praca w tym zawodzie okazała się być zbyt trudna lub gdy się już wypalisz (no bo nie jest to coś, co będziesz robiła do emerytury - to praca dla stosunkowo młodych, silnych osób).

Życiem studenckim się nie przejmuj. To nie jest obowiązkowy element studiowania. Ja tam po zajęciach lubiłam wrócić do domu i mieć święty spokój. A na uczelni i tak "akademiki" trzymały się razem, nie było wcale jakiejś super integracji.

[emiliais]

Rany, ilu było takich "mądrych" za moich czasów, że liczy się prestiż i woleli iść na kierunek, który ma większy "prestiż", zamiast ten co faktycznie chcieli, a potem nic się tam nie uczyli sensownego. W życiu nikt nie komentował mojej uczelni w CV. Że też ludzie nadal myślą, że studia mają tak duże znaczenie. Ja żałuję, że już na etapie iścia do liceum się kierowałam prestiżem, a nie innymi czynnikami. Zaufaj samej sobie.

[Ailoveg]

Napisane przez maslovaa

Bardzo Ci dziękuję za te rady. Na pewno je wykorzystam!



Niestety to prawda i zdaję sobie z tego sprawę. Wiem, że jest ciężko i że pieniądze są beznadziejne, ratownicy strajkują, zwalniają się ale czuję, że chce to w życiu robić i nie widzę się w niczym innym. Kiedyś wydarzyło się w moim życiu coś, co jeszcze bardziej mnie do tego przekonało. Oczywiście biorę pod uwagę, że trzeba mierzyć siły na zamiary i że różnie może być. Ale chcę spróbować mimo wszystko. Emigracji póki co nie biorę pod uwagę ale to zawsze jakaś alternatywa. Narazie chciałabym po prostu skończyć te studia.

Dzięki za Wasze odpowiedzi i racjonalne spojrzenie na sprawę.
Chyba będzie dobrze.

To wspaniale, że czujesz powołanie do tego zawodu i zdajesz się mieć świadomość, z czym się wiąże ten trudny zawód. To będzie dobrze

Zgadzam się też z Ellen, że dobrze jest mieć plan B. W tak młodym wieku trudno co prawda nawet wybrać plan A, ale podejdź do tego z otwartą głową i sobie poradzisz!

[Krafka90]

W moim odczuciu wybór uczelni nie ma znaczenia. Skończyłam dwa oklepane kierunki studiów na tych "gorszych" uczelniach. Mam dobrą pracę, wynagrodzenie jak na obszar w którym pracuje też niezłe, wcale nie odbiega od osób, które są absolwentami tych lepszych uczelni. Ważne jest doświadczenie i umiejętności ale najważniejsze jest zaangażowanie i pasja do wykonywanej pracy. Nie wiem jak wygląda perspektywa pracy jako ratownik medyczny w Twoim miescie. Znam osoby po ratownictwie i po pielęgniarstwie, które mówią, że zarabiają dobrze i są zadowolone z pracy a znam też takie, które są niezadowolone ale to tak jak w każdym zawodzie zależy jak trafisz. Co do życia studenckiego aż tak bym się tym nie przejmowała. Mieszkając z rodzicami też możesz chodzić na imprezy czy spotykać się z nowymi znajomymi.

Będąc na Twoim miejscu na wszelki wypadek sprawdziłabym możliwości przekwalifikowania się robiąc dodatkowe kursy, szkolenia. Praca wydaje mi się bardzo trudna i momentami niewdzięczna aczkolwiek dla kogoś z powołaniem bezwatpienia może być bardzo satysfakcjonująca. Jakby na to nie spojrzeć będziesz osobą, która uratuje nie jednej osobie życie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[maslovaa]

Napisane przez Ellen_Ripley

Natomiast miej gdzieś tam z tyłu głowy plan B, co chciałabyś / mogłabyś robić w razie gdyby praca w tym zawodzie okazała się być zbyt trudna lub gdy się już wypalisz (no bo nie jest to coś, co będziesz robiła do emerytury - to praca dla stosunkowo młodych, silnych osób).

Wiesz, dużo osób w późniejszym wieku, kiedy faktycznie praca na sorze czy w karetce za bardzo daje się we znaki przechodzi na dyspozytornię. Myślę, że to też całkiem fajna perspektywa ale masz rację, dobrze mieć też jakieś dodatkowe kwalifikacje gdyby jednak na studiach się nie udało. Pomyślę nad tym co jeszcze mogłabym robić. A po ratownictwie gdyby się jednak udało mogę zrobić magisterkę ze zdrowia publicznego ale mówiąc szczerze nie wiem jakie daje to perspektywy, tzn wiem ale tylko w teorii

Napisane przez Krafka90

Jakby na to nie spojrzeć będziesz osobą, która uratuje nie jednej osobie życie.

Tak, to jest najpiękniejsza część tego zawodu

Mam nadzieję, że mi się uda. Mam w sobie dużo zapału i optymizmu, terapia bardzo mi w tym pomaga. Kiedyś w siebie nie wierzyłam, dzisiaj już wiem, że może być dobrze i będę się tego trzymać.
Dobrze, że tutaj napisałam. Macie rację, że nie ma sensu słuchać znajomych, życzę im wszystkim jak najlepiej ale przecież tak jak ja, dopiero zderzą się z dorosłym życiem.

[Rose969]

Co do uczelni również uważam, że rzadko ma znacznie. Jasne, są firmy, które chcą absolwentów tylko danych uczelni, ale to jest rzadkość. Ja też nie skończyłam żadnej prestiżowej, raczej z niższej półki. Jednak przez całe studia pracowałam i budowałam doświadczenie i to ono za każdym razem zaważyło. Teraz jestem ze swojej pracy bardzo zadowolona.
Co do planu B, mam koleżankę, która skończyła ratownictwo medyczne, potem jednak zrobiła inny kierunek, bo nie do końca wiedziała, czy się w tym widzi. Finalnie pracuje w prywatnym punkcie diagnostycznym, pobiera krew itp. I zarabia naprawdę niezłe pieniądze, więc to też jakaś alternatywa, jeśli chciałabyś trzymać się tematu.
W każdym razie rób to, co czujesz.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[anzet]

Nie ma znaczenia, po prostu w dużym mieście łatwiej o pracę już w trakcie studiów i stąd mylne wrażenie że uczelnia wiele daje. Czasem uczestnicze w rozmowach kwalifikacyjnych i opiniuje kandydatów, (pracuje jako manager w tzw. big 4), przy przeglądaniu CV obchodzi mnie kierunek i czy np. kandydat gdzieś pracował / miał praktyki ponad te co wymagają studia, uczelnia mało mnie obchodzi - to taka ciekawostka i nic ponadto, potem na rozmowie zwracam uwagę na to czy zna podstawy dziedziny istotnej dla stanowiska na jakie aplikuje, czy da radę swobodnie bez dukania powiedzieć coś po angielsku, czy sprawia wrażenie że mu zależy i że będzie się dobrze z nim dogadywało. A na dalszym etapie kariery, tj. kiedy szukamy kogoś na wyższe stanowisko to liczy się w zasadzie tylko doświadczenie, nikogo to nie obchodzi gdzie studia ktoś skończył.

[road_rage]

Napisane przez maslovaa

Bardzo Ci dziękuję za te rady. Na pewno je wykorzystam!



Niestety to prawda i zdaję sobie z tego sprawę. Wiem, że jest ciężko i że pieniądze są beznadziejne, ratownicy strajkują, zwalniają się ale czuję, że chce to w życiu robić i nie widzę się w niczym innym. Kiedyś wydarzyło się w moim życiu coś, co jeszcze bardziej mnie do tego przekonało. Oczywiście biorę pod uwagę, że trzeba mierzyć siły na zamiary i że różnie może być. Ale chcę spróbować mimo wszystko. Emigracji póki co nie biorę pod uwagę ale to zawsze jakaś alternatywa. Narazie chciałabym po prostu skończyć te studia.

Dzięki za Wasze odpowiedzi i racjonalne spojrzenie na sprawę.
Chyba będzie dobrze.

Jeśli takie jest twoje powołanie, to super i moim zdaniem należy się tego trzymać.


Tak mi jeszcze przyszło do głowy, że mogłabyś jako plan B zainteresować się studiowaniem pielęgniarstwa kiedyś w przyszłości. To pokrewne dziedziny, praca też właściwie pewna i możliwości ewentualnej emigracji jeszcze większe niż w przypadku ratownictwa.

[pempek]

Również uważam, że uczelnia nie ma znaczenia, szczególnie przy tym zawodzie.
Dodatkowo zgodnie z nową ustawą najniższe wynagrodzenie zasadnicze dla ratownika medycznego to 5323 zł brutto, więc to wynagrodzenie też się trochę zmienia.

[25b2a07661c38f1fbeb6ed1b51a706f49250c239_6721770231591]

Przemyślałaś wybór ratownictwa?

Teraz tysiące ratmedów studiują dodatkowo pielęgniarstwo. Wielu ucieka z zawodu bo przestało to być opłacalne. Chyba, że będziesz pracować na kontrakcie i wyrabiać 400h miesięcznie biorąc dyżury 24/48h to zarobisz jakieś w miarę sensowne pieniądze. Znajomi robiący ponad 400h wyciągają ok. 5 tys miesięcznie, ale kosztem rodziny niestety i kosztów około zawodowych typu zakup fluo, dodatkowe ubezpieczenia jakbyś uszkodziła sprzęt w karetce czy medycznych na wypadek zakłucia się materiałem biologicznym. Dla porównania, kurtka ratownicza kosztuje około 400 zł bo musi być zgodna z ustawą o PRM. Na etacie otrzymasz przydział odzieżowy ale... zarobisz mniej.

Po pielęgniarstwie możesz zrobić też speckę z ratownictwa i pracować w WSPR. Jako pielęgniarka będziesz miała o wiele szerszy dostęp w ofertach pracy i zdecydowanie w zarobkach.

[Alekto123]

Przemyślałabym dokładnie sprawę głównie dlatego, że misją i pasją rodziny się nie nakarmi, jeśli masz zamiar taką mieć. Solidny plan B jak najbardziej. Czyli pewnie sprawdziłam bym zalety pielęgniarstwa vs. ratownictwa medycznego, plus niezależnie od wyboru ciśnięcie języków angielski + niemiecki czy któryś skandynawski, żeby w razie czego być albo gotowym na emigrację albo mieć możliwość szukania poza branżą, gdybym miała dość pracy około medycznej/chciałabym robotę koniecznie w Polsce.

[Ryba147]

Napisane przez maslovaa

Chodzi o ratownictwo medyczne, miasto i uczelnie jednak wolałabym pozostawić dla siebie. Nie jest to w każdym razie, jak pisałam żaden prestiżowy UMed. Co do planów na życie to póki co pracuję do końca września, udało mi się dorwać fajną, wakacyjną pracę 3 razy w tygodniu żeby trochę zarobić a później chce poświecić się nauce, to będą studia dzienne. Lubię moje miasto, mój wolontariat, mam tutaj chłopaka, rodzinę, terapię, nie chce wyjeżdżać. Zresztą nie miałabym na to środków.
Dziękuję, że podzieliłaś się swoim doświadczeniem

Raczej w zawodach medycznych tak bardzo brakuje pracowników, że z pracą nie będziesz miała problemów. Inna sprawa, że to dość niewdzięczna praca za słabą pensję. JEsteś młoda. Musisz mieć świadomość, że podążając za takim ideałem będziesz musiała poświęcić dobre zarobki i wygodne życie. Ale faktycznie, uratujesz za to wiele żyć.

---------- Dopisano o 12:11 ---------- Poprzedni post napisano o 12:09 ----------

[1=25b2a07661c38f1fbeb6ed1 b51a706f49250c239_6721770 231591;89322661]Znajomi robiący ponad 400h wyciągają ok. 5 tys miesięcznie, ale kosztem rodziny niestety i kosztów około zawodowych [/QUOTE]


Jak się czyta takie rzeczy to odechciewa się mieszkać w tym kraju. Ludzie którzy ratują życia zarabiają 5 tysięcy za 400 godzin pracy w miesiącu. Masakra!

[25b2a07661c38f1fbeb6ed1b51a706f49250c239_6721770231591]

Napisane przez Ryba147

Jak się czyta takie rzeczy to odechciewa się mieszkać w tym kraju. Ludzie którzy ratują życia zarabiają 5 tysięcy za 400 godzin pracy w miesiącu. Masakra!

Jest dyżur i "dyżur". Czasem praktycznie nie wychodzą z karetki bo mają masę wyjazdów a innym razem uda się przespać. Jeszcze kolejnym wożą babcię z punktu A do punktu B całą noc, ze względów socjalnych.

Poza tym ratmed to tylko licencjat i masa kursów do zrobienia w trakcie pracy zawodowej. Oczywiście kursów płatnych, bo muszą zbierać punkty edukacyjne.

Pielęgniarka może skończyć edukację na mgr (co już zmienia jej sytuację bo w przyszłości może zostać oddziałową) oraz liczne kursy, np. anestezjologiczny (mega opłacalny), pediatryczny czy chociażby pracować w prywatnym sektorze za dobre pieniądze. Mnóstwo pielęgniarek pracuje w ośrodkach medycyny estetycznej, w czystym fartuszku i bez dźwigania pacjentów czy zmieniania pampersów. Sektor prywatny dla ratmeda to najczęściej prywatne firmy transportowe, najczęściej w stylu Januszexów i wożą pacjentów na badania/dializy na zlecenie rodzin czy placówek za grosze.

[maslovaa]

Napisane przez anzet

Nie ma znaczenia, po prostu w dużym mieście łatwiej o pracę już w trakcie studiów i stąd mylne wrażenie że uczelnia wiele daje. Czasem uczestnicze w rozmowach kwalifikacyjnych i opiniuje kandydatów, (pracuje jako manager w tzw. big 4), przy przeglądaniu CV obchodzi mnie kierunek i czy np. kandydat gdzieś pracował / miał praktyki ponad te co wymagają studia, uczelnia mało mnie obchodzi - to taka ciekawostka i nic ponadto, potem na rozmowie zwracam uwagę na to czy zna podstawy dziedziny istotnej dla stanowiska na jakie aplikuje, czy da radę swobodnie bez dukania powiedzieć coś po angielsku, czy sprawia wrażenie że mu zależy i że będzie się dobrze z nim dogadywało. A na dalszym etapie kariery, tj. kiedy szukamy kogoś na wyższe stanowisko to liczy się w zasadzie tylko doświadczenie, nikogo to nie obchodzi gdzie studia ktoś skończył.

Dziękuje, że napisałaś. Fajnie się dowiedzieć jak to wygląda od podszewki, masz chyba ciekawą pracę.

Dziewczyny, bardzo Wam dziękuje za wszystkie rady ale ja już podjęłam decyzję. Wiem, że jestem młoda i niedoświadczona ale to nie tak, że żyje wyobraźnią. Wiem, że to bardzo ciężki zawód, jak wyglądają warunki pracy i jakie są zarobki, to przykre niestety bo w innych krajach ratownicy są bardziej doceniani. Może coś kiedyś się zmieni na lepsze? Przecież ktoś to musi robić. O pielęgniarstwie kiedyś myślałam ale wiem, że robiłabym te studia na siłę, a to chyba nie o to chodzi. Choć nie wykluczam, że kiedyś zrobię bo tak jak piszecie, różnie może być.
Pieniądze są oczywiście bardzo ważne i mówię to jako osoba, która nigdy ich za wiele nie miała ale myślę, że trzeba też robić coś w czym się odnajdujemy.
Chodziło mi po prostu o to żeby zapytać o te uczelnie, czy to ma tak duży wpływ ale już wiem, że nie i jestem wdzięczna, że mi to uświadomiłyście.

[Magmag0194]

Jeśli mogę coś doradzić to rozważ wyjazd na erasmusa w czasie studiów. Uwierz, że wtym kraju z tym zawodem po 5 latach w pracy będziesz sflustrowana, ponieważ kompetencje i nakład sił nie będą współmierne do wypłaty. Warto mieć plan B.