Nie wiem co sie ze mną dzieje, czy to normalne?

[Yuki160000]

Mam 25 lat. ok 6 lat temu sie zakochałam w pewnym chłopaku. Na moje nieszczęście jest on gejem. Kiedy widziałam go jak całuje się ze swoim chłopakiem coś we mnie pękło. Opuściłam ważne dla mnie miejsce i osoby kiedy wyszły na jaw moje uczucia, on się dystansował ode mnie, ewidentnie sie też bał. Czułam sie przeszkodą dla jego związku więc odeszłam. Minęło ok 5 lat, ja dalej za tym chłopakiem tęsknię, miewam myśli że chciałabym zmienić płeć i stać sie mężczyzną, żeby chociaż chciał ze mną porozmawiać. Za każdym razem kiedy próbuję walczyć z tym uczuciem, wszystko wraca ze zdwojoną siłą. Mam 25 lat i nigdy nie byłam w żadnym związku, choć próbowałam, byłam na 2 randkach. Za pierwszym razem chciałam sie wyleczyć z uczuć za szybko, pozwoliłam sie pocałować, następnego dnia urwałam kontakt i zablokowałam tego chłopaka. Przestraszyłam sie, to było okropne i obrzydliwe uczucie, ponadto w mojej głowie pojawiał sie obraz tego geja... Po tej sytuacji nie mogłam sie pozbyć myśli i natrętnie napływających wspomnień o tym, którego kocham od lat. Niedawno z pełną świadomością, że tym zakończe na zawsze tą relacje i zablokuję sobie jakąkolwiek drogę do odnowienia kontaktu z nim ba stopie chociaż koleżeńskiej, napisałam mu wszystko co w sobie dusiłam te wszystkie lata. Zrobiłam to po to, by otworzyć sobie furtkę, bo poznałam wspaniałego chłopaka. Pare dni temu pojechałam do niego ba parę dni. Kiedy mieliśmy iść spać, czułam chęć, a także potrzebę, by go pocałować... To był ogromny błąd!!! To było tak straszne i obrzydliwe doświadczenie, że przez cały następny dzień nie mogłam sie pozbyć niesmaku, który we mnie pozostał, wstrętu i także obrzydzenia do niego. Ja na prawdę chciałam zacząć nowy etap z nim, a skończyło sie na tym że następnego dnia sie spakowałam i pojechałam do siebie po tym jak powiedziałam mu że bic między nami nie będzie... Wiem, jestem podła, czuję się jak najgorsza sucz. Ehh brzydzi mnie znowu jakakolwiek myśl o zbliżeniu do kogoś, z pewnym wyjątkiem... Znowu napływają myśli o tym geju, a także zastanawiam sie czy było by inaczej z nim...

A może jestem po prostu aseksualna, lub jakaś nienormalna? Nie wiem, już co myśleć, nie wiem, co się ze mną dzieje. Czy to normalne, że pocałunek jest dla mnie najokropniejszą rzeczą na świecie? Czy kiedyś będę w stanie pozbyć się tych uczuć w kierunku osoby, która nigdy nie była zainteresowana mną ani ogólnie płcią przeciwną? Czy można kochać kogoś całe życie, nawet jeśli te uczucia nie są odwzajemnione? Co sie ze mną dzieje?????

[Miss_Suze]

Jak dla mnie powinnaś iść na terapię, bo to jest dosyć dziwaczne. Raczej aseksualna nie jesteś, po prostu masz jakąś chorą miłość do tego geja.

[DrDoom]

Napisane przez Yuki160000

Mam 25 lat. ok 6 lat temu sie zakochałam w pewnym chłopaku. Na moje nieszczęście jest on gejem. Kiedy widziałam go jak całuje się ze swoim chłopakiem coś we mnie pękło. Opuściłam ważne dla mnie miejsce i osoby kiedy wyszły na jaw moje uczucia, on się dystansował ode mnie, ewidentnie sie też bał. Czułam sie przeszkodą dla jego związku więc odeszłam. Minęło ok 5 lat, ja dalej za tym chłopakiem tęsknię, miewam myśli że chciałabym zmienić płeć i stać sie mężczyzną, żeby chociaż chciał ze mną porozmawiać. Za każdym razem kiedy próbuję walczyć z tym uczuciem, wszystko wraca ze zdwojoną siłą. Mam 25 lat i nigdy nie byłam w żadnym związku, choć próbowałam, byłam na 2 randkach. Za pierwszym razem chciałam sie wyleczyć z uczuć za szybko, pozwoliłam sie pocałować, następnego dnia urwałam kontakt i zablokowałam tego chłopaka. Przestraszyłam sie, to było okropne i obrzydliwe uczucie, ponadto w mojej głowie pojawiał sie obraz tego geja... Po tej sytuacji nie mogłam sie pozbyć myśli i natrętnie napływających wspomnień o tym, którego kocham od lat. Niedawno z pełną świadomością, że tym zakończe na zawsze tą relacje i zablokuję sobie jakąkolwiek drogę do odnowienia kontaktu z nim ba stopie chociaż koleżeńskiej, napisałam mu wszystko co w sobie dusiłam te wszystkie lata. Zrobiłam to po to, by otworzyć sobie furtkę, bo poznałam wspaniałego chłopaka. Pare dni temu pojechałam do niego ba parę dni. Kiedy mieliśmy iść spać, czułam chęć, a także potrzebę, by go pocałować... To był ogromny błąd!!! To było tak straszne i obrzydliwe doświadczenie, że przez cały następny dzień nie mogłam sie pozbyć niesmaku, który we mnie pozostał, wstrętu i także obrzydzenia do niego. Ja na prawdę chciałam zacząć nowy etap z nim, a skończyło sie na tym że następnego dnia sie spakowałam i pojechałam do siebie po tym jak powiedziałam mu że bic między nami nie będzie... Wiem, jestem podła, czuję się jak najgorsza sucz. Ehh brzydzi mnie znowu jakakolwiek myśl o zbliżeniu do kogoś, z pewnym wyjątkiem... Znowu napływają myśli o tym geju, a także zastanawiam sie czy było by inaczej z nim...

A może jestem po prostu aseksualna, lub jakaś nienormalna? Nie wiem, już co myśleć, nie wiem, co się ze mną dzieje. Czy to normalne, że pocałunek jest dla mnie najokropniejszą rzeczą na świecie? Czy kiedyś będę w stanie pozbyć się tych uczuć w kierunku osoby, która nigdy nie była zainteresowana mną ani ogólnie płcią przeciwną? Czy można kochać kogoś całe życie, nawet jeśli te uczucia nie są odwzajemnione? Co sie ze mną dzieje?????

Chyba faktycznie powinnaś to przepracować z terapeutą.
Generalnie, aseksualna nie jesteś, bo czujesz pociąg do faceta, chyba nawet się w nim zakochałaś, tylko to taka "zakazana miłość" bo jej nie odwzajemni.
Póki nie "wyleczysz" się z miłości do niego, innych będziesz porównywać, i czuć, że to nie to mimo, że z tamtym nie ma szans.
Ot pewnie Twoja 1 miłość.
Gdyby był heteroseksualny, stworzylibyście związek, rozpadł by się, oszukał Cie, sprawił coś, przez co byś go skreśliła było by łatwiej.
A tak ciągle orbitujesz wokół osoby która tego nie odwzajemni, jednocześnie Cie nie skrzywdził co osłabiło by Twoje uczucia.


Zmiana płci również nie sprawi, że pocałunek czy pociąg to mężczyzn będzie inny, tym bardziej, nie masz żadnych gwarancji że ten gej Cie zaakceptuje czy ten związek przetrwa, to bardzo ryzykowna droga z której prawdopodobnie nic nie wyjdzie.

[Pedro94]

Polecam znaleźć sobie dobrą terapię schematów. Z jakiegoś powodu żyjesz w miłości do niedostępnego mężczyzny. Być może masz ogromny lęk przed bliskością i dlatego trzymasz się uczuć do kogoś niedostępnego. Ale to tylko teoria, bo Cię nie znam. Powinnaś to skonsultować ze specjalista

[chacaos]

Wstręt do pocałunków może być przejawem aseksualności, ale nie musi - równie dobrze osoba as może lubić pocałunki, a osoba hetero się brzydzić. Aseksualność dotyczy wyłącznie pociągu seksualnego, można być asem i się zakochać, mieć romantyczny pociąg, można też wkręcać sobie i podsycać uczucia do niedostępnego obiektu po to, żeby unikać prawdziwego randkowania. Sorry, po 5 latach kochasz najwyżej wytwór swojej wyobraźni, bo tamten chłopak sprzed 6 lat już nie istnieje. Proponowałabym pójść do terapeuty, najlepiej przeszkolonego w tematach lgbt i poszukać przyczyny, dla której nie możesz puścić tej mżonki.