Dziwne zachowanie chłopaka

[Mila2001]

Cześć, mieszkam od jakiegoś czasu u nowego chłopaka. Ja 22 lata on 25. Miałam już kilku chłopaków ale z takim zachowaniem jeszcze nigdy się nie spotkałam. Podam kilka przykładów.

1.On ma tak dokładnie zaplanowany dzień, że czuję się trochę jak punkt jego grafiku. Wstaje codziennie o 5-tej rano, jedzie na siłownie, potem praca, potem medytacja, dokształcanie samego siebie, lektura dla relaksu i dopiero około 20 ma tak 2-3 godziny dla mnie, bo przed 23 idzie spać. Nie ma z nim sensu nawet poruszać kwestii zmian w grafiku, jak na samym początku znajomości chciałam coś zrobić z nim w czasie jego innych zajęć, to powiedział, że czas na inne sprawy ma w sobotę i niedzielę.

2. Takie proste sprawy domowe jak gotowanie i sprzątanie, ogólnie wszystko, bo prasowanie, pranie też, no wszystko robi sam. Nie mówię, że mi to przeszkadza, bo jestem wręcz zdumiona jak dobrze radzi sobie w kuchni (co prawda przepisy bierze z internetu), no ale sama jego organizacja(robienie między innymi posiłków na kilka dni, żeby nie tracić czasu) jest godna podziwu. Jednak czasem proponuję, że może byśmy razem przygotowali jakąś romantyczną kolację, no wiecie jak to robią pary, to zasadniczo wygląda to tak, że on robi wszystko, tylko że część czynności moimi rękoma - tłumaczy mi dokładnie co mam robić i kiedy.
Raz popruła mu się jakaś koszulka czy coś, to zaproponowałam, że mu zszyję, bo dobrze to robię, to powiedział, że nie jest to konieczne, po czym poszedł do piwnicy, przyniósł maszynę do szycia (nie miałam pojęcia, że ma) i ją zszył. Szczęka mi opadła.

3. . Nie ma on w ogóle znajomych i nie utrzymuje na co dzień kontaktu z rodziną. Ten punkt w sumie najbardziej mnie martwi. Nie ma facebooka, ani żadnych kont społecznościowych. Z nikim nie utrzymuje kontaktu. Pytałam go dlaczego, to spławił mnie odpowiedzią, że wszystkie jego znajomości rozpadły się z biegiem lat, a o rodzinie nie chciał rozmawiać. Raz podejrzałam, jak przyszedł do niego sms (od jakiegoś faceta, uprzedzam) czy wreszcie da się wieczorem wyciągnąć na wyjście do pubu, no ale chyba się nie dał, bo nigdzie nie poszedł. W wakacje miała miejsce sytuacja, która bardzo mnie uderzyła, a mianowicie chlopak powiedział mi, że idzie na ślub jakiegoś kuzyna. Bardzo się ucieszyłam, bo pomyślałam, że to będzie dobra okazja żeby poznać jego rodzinę, jednak i tym razem chłopak mnie zaskoczył , bo powiedział że na ślub idzie, ale na wesele nie. Zapytałam się dlaczego, to powiedział, że nie lubi imprez (jakoś mnie to nie zdziwiło). No ale stwierdziłam, że z nim pójdę. No i poszliśmy, liczyłam, że skoro to kuzyn, to może gdzieś tam spotkam rodziców chłopaka, ale nic takiego nie miało miejsca. Usiedliśmy gdzieś z tyłu w kościele, chłopak nic nie mówił przez całą ceremonię, kilku osobom tylko odpowiedział dzień dobry, życzył nowożeńcom wszystkiego dobrego na nowej drodze życia, dał kopertę i pojechaliśmy do domu. Dziwne było też to, że jego kuzyn w ogóle nie był zdziwiony tym, że nie idziemy na wesele i w ogóle tak chłodno zamienił dwa słowa z moim chłopakiem, że to aż było dziwne. Swoją drogą pytałam się chłopaka ile włożyć do koperty, to powiedział, że nic bo to jego rodzina. Odpowiedziałam, że no tak, ale idziemy chyba jako para to powiedział, że on tylko daje pieniądze do koperty i koniec tematu. Notabene nie wiem ile tam włożył, co jest kompletnym absurdem dla mnie.

4, Jak raz zapytałam się go, czy w weekend mogliby przyjść do nas moi znajomi (4 przyjaciółki, jedna z mężem, druga z narzeczonym ) to powiedział, że nie ma problemu. Ucieszyłam się, bo dziewczyny już od dawna mówiły, że chciałyby go poznać, na to on powiedział, że nie ma problemu, aczkolwiek jego nie będzie, bo nie lubi posiadówek i sobie na dwa dni wyjedzie, bo akurat coś planował. Normalnie mnie rozłożył na łopatki tym.

5. Kolejna kwestią jest jego praca/zarobki. Znamy się już około roku, a ja kompletnie nie mam pojęcia czym on się zajmuje, wiem tylko, że dobrze zarabia, a przynajmniej wnioskuję to po jego stylu życia, no ale nie mam pojęcia co robi. Jak chciałam jak człowiek z nim o tym porozmawiać, to momentalnie ucinał temat mówiąc, że nie łączy życia prywatnego z zawodowym. Pracuje codziennie od około 0830 do 1730, jak pracuje z domu to dosłownie zamyka się w gabinecie na klucz i wychodzi tylko do toalety i na półgodzinną przerwę na obiad, a jak pracuje poza domem, no to autentycznie wyłącza telefon prywatny i nie mogę się do niego dodzwonić (juz teraz wiem i nawet nie próbuję). Jest to dla mnie kompletny absurd, że osoby w związku nie wiedzą, co robi partner, no bo nawet koleżanki się mnie pytają co robi mój facet, to nie jestem w stanie im odpowiedzieć i zaczynają się jakieś żarty, że może jest jakimś mordercą na zlecenie albo coś.

6. Odnośnie zarobków, to nie mam pojęcia ile zarabia, ale tak, pomysł przeprowadzki do niego wyszedł z mojej inicjatywy, po prostu widywaliśmy się wieczorami w tygodniu w jego mieszkaniu i w weekendy i z czasem zapytałam, czy może nie chciałby zamieszkać razem, bo tak to płacimy za wynajem dwóch mieszkań, a mieszkanie, które on wynajmuje jest naprawdę duże i w zupełności wystarczy na dwie osoby. Powiedział, że potrzebuje dzień do namysłu i następnego dnia oznajmił, że się zgada. No tylko, że w praktyce wygląda to tak, że on w całości płaci za wynajem mieszkania, opłaty i zakupy i czuję się de facto, jakbym była jego córką, a on mnie utrzymywał. Jeżeli gdzieś wyjdziemy (w sumie to nawet regularnie to robimy, no ale oczywiście tylko w weekendy, bo wtedy ma na to czas) to on zawsze za wszystko płaci. Raz się wkurzyłam, no bo kurczę ja też nawet dobrze zarabiam, nie brakuje mi na nic i jak byliśmy w restauracji i przyszła Pani z rachunkiem to szybko wyjęłam kartę i powiedziałam, że ja płacę (wiem, może to dziecinne, ale nie widziałam innego sposobu) to dosłownie nie wykonał żadnej reakcji, ale gdy wyszliśmy na zewnątrz to spojrzał mi głęboko w oczy i spokojnie powiedział, że widzi i rozumie moją frustrację, ale chce żebym już nigdy więcej się tak nie zachowała i skończył rozmowę.

7. Kolejną rzeczą, która utwierdza mnie w przekonaniu, że jego życie beze mnie wyglądałoby zupełnie tak samo jest jego absolutny brak zazdrości. Wiem, że może teraz brzmię jak typowa maruda, no ale z czasem to ja zaczynam się zastanawiać. Jak już wspomniałam poznaliśmy się na siłowni. Od naszego spotkania nic się nie zmieniło i nadal chodzimy codziennie (bez weekendów) na siłownie na 6 rano, tylko że teraz jeździmy razem. No ale oczywiście chłopak ćwiczy absolutnie osobno. No i jakiś czas temu zaczął przychodzić rano na siłownie jakiś facet i zaczął wykazywać mną zainteresowanie (domyślam się, że nie ma pojęcia, że mój chłopak to mój chłopak bo nie widzi jak przyjeżdżamy ani odjeżdżamy razem, a jak już wspomniałam poza tym na siłowni z chłopakiem ani na sekunde nie jesteśmy razem) no i zagaduje mnie czasami, nie żeby jakoś nachalnie, dlatego nie będę mu krzyczeć w twarz, że mam faceta bo nie chce wyjść na histeryczkę, no ale od czasu do czasu widać, że delikatnie flirtuje. A mój chłopak kompletnie to ignoruje, jakby tego faceta w ogóle nie zauważał, po skończonym treningu o 0710 (on ustalił dokładną godzinę) jesteśmy w samochodzie i jedziemy do domu.

8. Kolejną sprawą jest wiedza, a ogólnie poziom inteligencji mojego chłopaka. Jest wręcz dla mnie aż trochę przerażający. Nie mówię, że jest chodzącą encyklopedią, ale potrafi rzeczowo i z sensem wypowiedzieć się na tak wiele tematów, że aż nie mogę w to uwierzyć, a jak czegoś nie wie, to zapisuje sobie w notesie, żeby w czasie wolnym to sprawdzić. nigdy nie denerwuje się, nie podnosi głosu, no ja mam czasami wrażenie że on nie odczuwa żadnych emocji, ani pozytywnych, ani negatywnych. Prawie całkowicie się nie uśmiecha, a żeby się tak po prostu śmiał, to chyba nie pamiętam. Jak raz oglądaliśmy komedię jakąś i była zabawna scena to jak się skończyła to on po prostu powiedział, że to była bardzo zabawna scena.

No i pytanie czy jest sens być w takim związku. Z jednej strony jego zachowanie.. nie mogę go zrozumieć a z drugiej bardzo go kocham mimo. Z żadnym chłopakiem nie było mi tak cudownie w łóżku, nie muszę nic mówić on wie co zrobić żeby było bosko. No ale te wszystkie sytuacje nie są normalne. Nie wyobrażam sobie go odpuścić. Koleżanka mi mówiła że może on ma zaburzenia schizoidalne.

[Miss_Suze]

1. Jak dla mnie nic dziwnego. Nawet uznałabym to za zaletę, że facet planuje jak wykorzystać efektywnie każdy swój dzień. Mieszkacie ze sobą. To nie wygląda tak, że on wraca z pracy, a wy macie być przyklejeni do siebie 24h na dobę. Facet ma swoje zajęcia i bardzo dobrze. Tak jak Ci powiedział - na inne aktywności macie czas w weekendy. Poza tym jakby wypadło coś nagle, ważnego, nie wiem, np. chcesz iść do teatru, a seans jest w czwartek to wątpię, żeby miał problem na ten jeden dzień przełożyć swoje plany, bez przesady.

2. Gdzie wady znowu? Twój facet jest ogarnięty, sam potrafi zrobić wokół siebie, ba! gotuje dla Ciebie! Mimo, że nawet o to nie prosisz. Może jesteś tą gorszą stroną w kuchni? Albo on uważa, że gotuje lepiej? Ja to gotować nienawidzę i też często jest tak, że mój facet powie mi, że on 'rzecz X zrobiłby tak i tak, pokaże Ci'. Nie ujmuje mi to w żaden sposób. Nie wiem też po co byś miała się męczyć i sama szyć mu tą koszulę, skoro maszyna do szycia była pod ręką.

3. Nie ma obowiązku posiadania kont na social mediach, Swoją drogą gdyby nie to, że moi znajomi nie mają w zwyczaju kontaktować się przez tel czy pisać smsów, sama może bym usunęła fejsa. Biorąc pod uwagę wiadomość od jakiegoś tam chłopaka, to raczej Twój facet nie czuje potrzeby spotykania się ze znajomymi. Może lubi być sam. Jak nie uwiesza się na Tobie i nie jesteś jego centrum świata, to po co się wtrącasz w jego życie towarzyskie? Ja mam znajomych, ale czuję potrzebę, żeby się spotkać dwa albo trzy razy w miesiącu maks. Mój partner nawet nie ma czasu, bo to już ten etap gdzie musi pracować długo, a jego znajomi albo mają tak samo, albo jeszcze na dodatek mają pozakładane rodziny. No i w efekcie w trakcie trwania naszego związku (półtora roku) wyszedł do znajomych beze mnie trzy razy. A ze mną raz pojechał na wakacje ze znajomymi, no i dwa razy się spotkaliśmy ot tak w dwójkę z kimś - raz z jego znajomymi, a raz z moimi. Także też szału nie ma. A jeśli chodzi o rodzinę to być może ma jakieś z nimi konflikty, albo są patologiczni. Na ślub Cię przecież zabrał. Ile jesteście razem? Bo może nie ma ochoty na tym etapie Ci o tym mówić. Co do koperty to nie wiem po co się tak z tym wyrywałaś. Ja byłam na weselu znajomych mojego faceta i on 100% włożył do koperty, bo to jego znajomi. Ja do tego nie miałam najlepszej sytuacji finansowej, więc dla mnie to było oczywiste, a i tak musiałam już sporo kasy wydać na sukienkę i makijaż.

4. No ta sytuacja jest już trochę dziwna. A jakie to były plany? Może serio już miał coś zaklepane i nie chciał tego przekładać. Zapytaj o to spotkanie jeszcze raz i zapytaj jaki termin jemu pasuje.

5. No to jak dla mnie jest już trochę chore. Jesteś z kimś w związku, mieszkasz z nim i nie wiesz czym się zajmuje Twój partner?

6. No, ale ty nie masz buzi czy jak? On sam zadecydował, że będzie za wszystko płacił czy co? Dlaczego sama mu się nie dołożysz do rachunków? Może on ma jakoś wbitę do głowy, że to facet powinien płacić albo zarabia na tyle dobrze (bo przecież nie wiesz ile), że ma założenie, że po co masz ruszać swoją wg niego marną wypłatę. Ale to jest temat do przegadania, bo mam wrażenie, że pozwalasz sobą ciut za bardzo rządzić.

7. A może on tego nie widzi? Albo nie odbiera tego jako flirtu? Moim zdaniem to żaden red flag zresztą. Widocznie Ci ufa albo / i ma tak zdrowe podejście do związku, że wychodzi z założenia, że jak masz go zdradzić albo zostawić, to droga wolna, on nie będzie tego pilnował, bo sama wiesz co robisz. Mój facet też nie jest zazdrosny. Może raz był, ale to było bardziej niewinne. Bo po prostu ufa.

8. Ja to bym ceniła partnera z tak obszerną wiedzą. Tak samo bym ceniła to, że potrafi rozmawiać konstruktywnie i nie ponoszą go emocje. Chociaż ten brak śmiania się też trochę dziwny, jakby zachowywał się niczym robot.

Podsumowując, moim zdaniem większość tego co napisałaś to nie żaden problem, a wręcz pożądane cechy wg mnie. Twoim jedynym problemem jest to, że macie inne spojrzenie na kwestie finansowe, facet być może unika poznania Twoich znajomych, a ty nie wiesz gdzie on pracuje i ile mniej więcej zarabia.

[boogiewoman]

Szczerze mówiąc chyba nie dałabym rady być w takim związku. Chociaż wierzę, że są też rzeczy, które Cię do niego przyciągają i że go kochasz.


Nie ma co diagnozować kogoś kogo się nie zna i nie jest się specjalistą (chociaż na pierwszy rzut oka diagnoza Twojej przyjaciółki odnośnie bycia schizoidalnym jest nietrafna). Może jest po prostu dziwakiem i tak mu jest dobrze żyć. I Ty albo się do tego dostosujesz (co już robisz) albo będziesz musiała się z nim pożegnać. Bo z tego co piszesz to próbowałaś z nim rozmawiać i to niewiele daje.



Jak wyglądało Wasze poznanie się i wejście w związek? To on zabiegał?

[Norluka]

Jedyne co w tym jest dziwne, to to, że nie wiesz, czym on się zajmuje.


A jak chcesz płacić za część waszych wydatków, to nie rozumiem, dlaczego z nim o tym nie porozmawiasz.

[road_rage]

Odniosę się tylko do tego, co uważam za dziwne.


2. Chyba z tobą coś jest nie tak, że do tego stopnia imponują ci absolutnie podstawowe czynności życiowe. Ty jak mieszkałaś sama to zatrudniałaś pomoc domową do takich rzeczy??


5. To jest bardzo absurdalne i niepokojące i dziwi mnie, że zdecydowałaś się zamieszkać z człowiekiem, o którym nie wiesz takiej podstawowej rzeczy.


6. Nie ustalaliście wcześniej jak ma wyglądać wasze mieszkanie razem? Wprowadziłaś się tam tak sobie nie wiedząc nawet jak będziecie dzielić wydatki?
W tej sytuacji z restauracją nie rozumiem dlaczego uważasz swoje zachowanie za dziecinne. Z tego co rozumiem zwykle to on tak robi, i wtedy w twoich oczach dziecinny nie jest? Próbowałaś mu powiedzieć, że życzysz sobie sponsorowania?
Dla mnie jego reakcja jest nie do przyjęcia. Chyba bym zjechała bluzgami faceta, który mi wyjaśnia, że mam się tak nie zachowywać nigdy więcej i to koniec tematu. Brzmi jak apodyktyczny skończony buc.


7. Tutaj też z twojej strony zalatuje dziwnym podejściem. Zazdrość wcale nie jest objawem zaangażowania.

[kennedy]

Napisane przez Mila2001

Cześć, mieszkam od jakiegoś czasu u nowego chłopaka. Ja 22 lata on 25. Miałam już kilku chłopaków ale z takim zachowaniem jeszcze nigdy się nie spotkałam. Podam kilka przykładów.

1.On ma tak dokładnie zaplanowany dzień, że czuję się trochę jak punkt jego grafiku. Wstaje codziennie o 5-tej rano, jedzie na siłownie, potem praca, potem medytacja, dokształcanie samego siebie, lektura dla relaksu i dopiero około 20 ma tak 2-3 godziny dla mnie, bo przed 23 idzie spać. Nie ma z nim sensu nawet poruszać kwestii zmian w grafiku, jak na samym początku znajomości chciałam coś zrobić z nim w czasie jego innych zajęć, to powiedział, że czas na inne sprawy ma w sobotę i niedzielę.

2. Takie proste sprawy domowe jak gotowanie i sprzątanie, ogólnie wszystko, bo prasowanie, pranie też, no wszystko robi sam. Nie mówię, że mi to przeszkadza, bo jestem wręcz zdumiona jak dobrze radzi sobie w kuchni (co prawda przepisy bierze z internetu), no ale sama jego organizacja(robienie między innymi posiłków na kilka dni, żeby nie tracić czasu) jest godna podziwu. Jednak czasem proponuję, że może byśmy razem przygotowali jakąś romantyczną kolację, no wiecie jak to robią pary, to zasadniczo wygląda to tak, że on robi wszystko, tylko że część czynności moimi rękoma - tłumaczy mi dokładnie co mam robić i kiedy.
Raz popruła mu się jakaś koszulka czy coś, to zaproponowałam, że mu zszyję, bo dobrze to robię, to powiedział, że nie jest to konieczne, po czym poszedł do piwnicy, przyniósł maszynę do szycia (nie miałam pojęcia, że ma) i ją zszył. Szczęka mi opadła.

3. . Nie ma on w ogóle znajomych i nie utrzymuje na co dzień kontaktu z rodziną. Ten punkt w sumie najbardziej mnie martwi. Nie ma facebooka, ani żadnych kont społecznościowych. Z nikim nie utrzymuje kontaktu. Pytałam go dlaczego, to spławił mnie odpowiedzią, że wszystkie jego znajomości rozpadły się z biegiem lat, a o rodzinie nie chciał rozmawiać. Raz podejrzałam, jak przyszedł do niego sms (od jakiegoś faceta, uprzedzam) czy wreszcie da się wieczorem wyciągnąć na wyjście do pubu, no ale chyba się nie dał, bo nigdzie nie poszedł. W wakacje miała miejsce sytuacja, która bardzo mnie uderzyła, a mianowicie chlopak powiedział mi, że idzie na ślub jakiegoś kuzyna. Bardzo się ucieszyłam, bo pomyślałam, że to będzie dobra okazja żeby poznać jego rodzinę, jednak i tym razem chłopak mnie zaskoczył , bo powiedział że na ślub idzie, ale na wesele nie. Zapytałam się dlaczego, to powiedział, że nie lubi imprez (jakoś mnie to nie zdziwiło). No ale stwierdziłam, że z nim pójdę. No i poszliśmy, liczyłam, że skoro to kuzyn, to może gdzieś tam spotkam rodziców chłopaka, ale nic takiego nie miało miejsca. Usiedliśmy gdzieś z tyłu w kościele, chłopak nic nie mówił przez całą ceremonię, kilku osobom tylko odpowiedział dzień dobry, życzył nowożeńcom wszystkiego dobrego na nowej drodze życia, dał kopertę i pojechaliśmy do domu. Dziwne było też to, że jego kuzyn w ogóle nie był zdziwiony tym, że nie idziemy na wesele i w ogóle tak chłodno zamienił dwa słowa z moim chłopakiem, że to aż było dziwne. Swoją drogą pytałam się chłopaka ile włożyć do koperty, to powiedział, że nic bo to jego rodzina. Odpowiedziałam, że no tak, ale idziemy chyba jako para to powiedział, że on tylko daje pieniądze do koperty i koniec tematu. Notabene nie wiem ile tam włożył, co jest kompletnym absurdem dla mnie.

4, Jak raz zapytałam się go, czy w weekend mogliby przyjść do nas moi znajomi (4 przyjaciółki, jedna z mężem, druga z narzeczonym ) to powiedział, że nie ma problemu. Ucieszyłam się, bo dziewczyny już od dawna mówiły, że chciałyby go poznać, na to on powiedział, że nie ma problemu, aczkolwiek jego nie będzie, bo nie lubi posiadówek i sobie na dwa dni wyjedzie, bo akurat coś planował. Normalnie mnie rozłożył na łopatki tym.

5. Kolejna kwestią jest jego praca/zarobki. Znamy się już około roku, a ja kompletnie nie mam pojęcia czym on się zajmuje, wiem tylko, że dobrze zarabia, a przynajmniej wnioskuję to po jego stylu życia, no ale nie mam pojęcia co robi. Jak chciałam jak człowiek z nim o tym porozmawiać, to momentalnie ucinał temat mówiąc, że nie łączy życia prywatnego z zawodowym. Pracuje codziennie od około 0830 do 1730, jak pracuje z domu to dosłownie zamyka się w gabinecie na klucz i wychodzi tylko do toalety i na półgodzinną przerwę na obiad, a jak pracuje poza domem, no to autentycznie wyłącza telefon prywatny i nie mogę się do niego dodzwonić (juz teraz wiem i nawet nie próbuję). Jest to dla mnie kompletny absurd, że osoby w związku nie wiedzą, co robi partner, no bo nawet koleżanki się mnie pytają co robi mój facet, to nie jestem w stanie im odpowiedzieć i zaczynają się jakieś żarty, że może jest jakimś mordercą na zlecenie albo coś.

6. Odnośnie zarobków, to nie mam pojęcia ile zarabia, ale tak, pomysł przeprowadzki do niego wyszedł z mojej inicjatywy, po prostu widywaliśmy się wieczorami w tygodniu w jego mieszkaniu i w weekendy i z czasem zapytałam, czy może nie chciałby zamieszkać razem, bo tak to płacimy za wynajem dwóch mieszkań, a mieszkanie, które on wynajmuje jest naprawdę duże i w zupełności wystarczy na dwie osoby. Powiedział, że potrzebuje dzień do namysłu i następnego dnia oznajmił, że się zgada. No tylko, że w praktyce wygląda to tak, że on w całości płaci za wynajem mieszkania, opłaty i zakupy i czuję się de facto, jakbym była jego córką, a on mnie utrzymywał. Jeżeli gdzieś wyjdziemy (w sumie to nawet regularnie to robimy, no ale oczywiście tylko w weekendy, bo wtedy ma na to czas) to on zawsze za wszystko płaci. Raz się wkurzyłam, no bo kurczę ja też nawet dobrze zarabiam, nie brakuje mi na nic i jak byliśmy w restauracji i przyszła Pani z rachunkiem to szybko wyjęłam kartę i powiedziałam, że ja płacę (wiem, może to dziecinne, ale nie widziałam innego sposobu) to dosłownie nie wykonał żadnej reakcji, ale gdy wyszliśmy na zewnątrz to spojrzał mi głęboko w oczy i spokojnie powiedział, że widzi i rozumie moją frustrację, ale chce żebym już nigdy więcej się tak nie zachowała i skończył rozmowę.

7. Kolejną rzeczą, która utwierdza mnie w przekonaniu, że jego życie beze mnie wyglądałoby zupełnie tak samo jest jego absolutny brak zazdrości. Wiem, że może teraz brzmię jak typowa maruda, no ale z czasem to ja zaczynam się zastanawiać. Jak już wspomniałam poznaliśmy się na siłowni. Od naszego spotkania nic się nie zmieniło i nadal chodzimy codziennie (bez weekendów) na siłownie na 6 rano, tylko że teraz jeździmy razem. No ale oczywiście chłopak ćwiczy absolutnie osobno. No i jakiś czas temu zaczął przychodzić rano na siłownie jakiś facet i zaczął wykazywać mną zainteresowanie (domyślam się, że nie ma pojęcia, że mój chłopak to mój chłopak bo nie widzi jak przyjeżdżamy ani odjeżdżamy razem, a jak już wspomniałam poza tym na siłowni z chłopakiem ani na sekunde nie jesteśmy razem) no i zagaduje mnie czasami, nie żeby jakoś nachalnie, dlatego nie będę mu krzyczeć w twarz, że mam faceta bo nie chce wyjść na histeryczkę, no ale od czasu do czasu widać, że delikatnie flirtuje. A mój chłopak kompletnie to ignoruje, jakby tego faceta w ogóle nie zauważał, po skończonym treningu o 0710 (on ustalił dokładną godzinę) jesteśmy w samochodzie i jedziemy do domu.

8. Kolejną sprawą jest wiedza, a ogólnie poziom inteligencji mojego chłopaka. Jest wręcz dla mnie aż trochę przerażający. Nie mówię, że jest chodzącą encyklopedią, ale potrafi rzeczowo i z sensem wypowiedzieć się na tak wiele tematów, że aż nie mogę w to uwierzyć, a jak czegoś nie wie, to zapisuje sobie w notesie, żeby w czasie wolnym to sprawdzić. nigdy nie denerwuje się, nie podnosi głosu, no ja mam czasami wrażenie że on nie odczuwa żadnych emocji, ani pozytywnych, ani negatywnych. Prawie całkowicie się nie uśmiecha, a żeby się tak po prostu śmiał, to chyba nie pamiętam. Jak raz oglądaliśmy komedię jakąś i była zabawna scena to jak się skończyła to on po prostu powiedział, że to była bardzo zabawna scena.

No i pytanie czy jest sens być w takim związku. Z jednej strony jego zachowanie.. nie mogę go zrozumieć a z drugiej bardzo go kocham mimo. Z żadnym chłopakiem nie było mi tak cudownie w łóżku, nie muszę nic mówić on wie co zrobić żeby było bosko. No ale te wszystkie sytuacje nie są normalne. Nie wyobrażam sobie go odpuścić. Koleżanka mi mówiła że może on ma zaburzenia schizoidalne.

przedewszystkim watpie ze jest wam w lozku dobrze i z nikim nie bylo ci lepiej. ALbo sama siebie oklamujesz. Ludzie tacy jak twoj facet nie przykladaja wartosci do przyjemnosci i mysle ze on ma slabo rozwinieta empatie.
Wskazuje na to jego podejscie do ciebie.
Kiedy ludzie zaczynaja zwiazek, robia dla siebie mmiejsce, wplataja siebie nawzajem i rozne dziedziny zycie. Tutaj tego nie ma. Jakby ciebie zabraklo jego dzien wygladalby tak samo. No, moze wieczorem mialby wiecej czasu dla siebie.
Przykra sprawa ze chcesz byc w * zwiazku * z taka osoba.
Bo moznabyc ciezkim czlowiekiem i chciec sie zmienic, kiedy partnerka o cos prosi, czegos oczekuje on po prostu ma to w dupie.Albo bo jego mysli albo nic.

A ty sie na to zgadzasz.

[Mija62]

Napisane przez Norluka

Jedyne co w tym jest dziwne, to to, że nie wiesz, czym on się zajmuje.

To jest wręcz zdumiewające.

[TheSunTheMoonTheStars]

Jak dla mnie facet z opisu wydaje się psychopatą. Myślę jak wyżej, że trochę oszukujesz się w kwestiach seksu, przynajmniej dla mnie najlepszy seks to taki z uczuciem, emocjami, kiedy wiem, że drugiej osobie na mnie zależy. A Twój facet, jak sama zauważyłaś, raczej żadnych skrajnych emocji szczęścia i cierpienia odczuwać nie umie, miłości pewnie też. Sam fakt, że nigdy nie widziałaś, żeby się uśmiechał, dla mnie byłby wielkim red flagiem. Jak wyobrażasz sobie swoje życie przez następnych 10, 20, 30 i więcej lat z człowiekiem, który nigdy się nie uśmiecha? Przecież Ty przy nim uschniesz.
Masakra, wiałabym.

[Aelora]

Z opisu chłopak wygląda na osobę pedantyczną, może ma jakieś cechy zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych (OCD)? Nie chcę go zdiagnozować, jego uporządkowanie, organizacja i wiedza wydają się być godne podziwu, ale domyślam się, że macie różne typy osobowości i życie z takim człowiekiem na co dzień może być dla Ciebie trudne. Przede wszystkim nie myśl schematami, że skoro Twoim zdaniem wszystkie pary albo faceci w związku coś robią, on też tak musi. Każdy związek jest inny, każdy z nas różni się, może on również mógłby dopatrywać się w Twoim zachowaniu jakichś cech innych od wszystkich jego poprzednich partnerek i jego wyobrażeń o związku, czy wtedy czułabyś się z tym dobrze?
Skoro chłopak jest taki zdystansowany i nie prowadzi życia towarzyskiego, jak się poznaliście? Jak wyglądały Wasze randki, poznawanie się skoro wszystko u niego musi chodzić jak w zegarku?
I porozmawiaj z nim o pracy, bo to dość zaskakujące że do tej pory nic o tym nie wiesz, a on jest absolutnie nieosiągalny kiedy pracuje.

[chwast]

1. Ja akurat nie przepadam za takimi sztywnymi grafikami, więc nie chciałabym być w relacji z osobą, która takowy ma, ale na pewno nie jest to nic dziwnego.
2. Nie wiem co w tym dziwnego, tak się zachowują dorośli ludzie. Jeżeli jednak przy tym gotowaniu jest jakiś nerwowy, wszystko musi być idealnie jak on chce, nie chce Twojej inicjatywy to fakt, to może być męczące.

Reszta to jakaś masakra, albo troll.

[squirrelqa]

Mi te zachowania brzmią jak osoby w spektrum autyzmu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mila2001]

Napisane przez boogiewoman

Szczerze mówiąc chyba nie dałabym rady być w takim związku. Chociaż wierzę, że są też rzeczy, które Cię do niego przyciągają i że go kochasz.


Nie ma co diagnozować kogoś kogo się nie zna i nie jest się specjalistą (chociaż na pierwszy rzut oka diagnoza Twojej przyjaciółki odnośnie bycia schizoidalnym jest nietrafna). Może jest po prostu dziwakiem i tak mu jest dobrze żyć. I Ty albo się do tego dostosujesz (co już robisz) albo będziesz musiała się z nim pożegnać. Bo z tego co piszesz to próbowałaś z nim rozmawiać i to niewiele daje.



Jak wyglądało Wasze poznanie się i wejście w związek? To on zabiegał?

Poznaliśmy się około rok temu na siłowni . Najzwyczajniej w świecie wpadł mi w oko, a że obydwoje przychodziliśmy na siłownie punktualnie o 6-tej rano i prawie nie było ludzi to jakoś tak zagadałam(wiem, wiem dziewczyny same tego nie robią, ale ja widocznie tak, a poza tym to no tak bardzo wpisywał/nadal wpisuje się w mój męski typ urody, no że po prostu zdecydowałam się to zrobić). Od razu uprzedzam, że raczej jestem atrakcyjna, co już nie raz słyszałam od ludzi dookoła, poza tym nigdy nie narzekałam na brak zainteresowania. Dodatkowo dbam o siebie (patrz wyżej - siłownia), także myślę, że jest ok. Pamiętam, że jak pierwszy raz się do niego odezwałam to aż uderzył mnie jego spokój. Wiele razy już miałam tak, że jak poznawałam jakichś chłopaków to byli zestresowani, albo bardzo chcieli zrobić dobre wrażenie i wychodziło niezręcznie, a on po prostu spokojnie nawiązał rozmowę, bez żadnej presji, tak jakby rozmawiał z jakimś kumplem. Niemniej z rozmowy w sumie nic nie wyniknęło, mnie jego postawa trochę zbiła z tropu (pomyślałam, że pewnie taki fajny facet to zajęty, albo może gej (tak wiem to powierzchowne, no ale tak sobie dywagowałam)) no i nasza pierwsza rozmowa zakończyła się tym, że powiedział, że kończy mu się przerwa pomiędzy seriami i, że do zobaczenia później.
Następnego dnia też coś tam zagadałam, już po treningu, żeby mu nie przeszkadzać, no ale rozmowa przebiegła bardzo formalnie i się pożegnaliśmy. Myślałam sobie, że nie wiem, może daję niewyraźne sygnały, albo coś podobnego i w sumie nie wiedziałam co myśleć. Kolejnego dnia ku mojemu zdziwieniu, czekał na mnie po skończonym treningu przed siłownią i jakby gdyby nigdy nic z przytłaczającym wręcz spokojem powiedział, że wydaje mu się, że odbiera sygnały zainteresowania z mojej strony, i że jeżeli dobrze mu się wydaje, to idzie w sobotę wieczorem (to był piątek) na jakąś wystawę sztuki i czy chcę dołączyć. Muszę przyznać, że nie przypominam sobie, kiedy ostatni raz mnie tak zamurowało jak wtedy. No ale szybko się otrząsnęłam i oczywiście się zgodziłam.
Wracając do meritum, wydarzenia te miały miejsce około rok temu, od około 10 miesięcy jesteśmy razem, a około 5 miesięcy temu wprowadziłam się do niego. I na czym teraz polega problem, otóż mam problem z przeniesieniem naszej relacji na jakiś bardziej emocjonalny poziom, chodzi mi o to, że on jest niesamowitym introwertykiem (co podejrzewałam to już od początku znajomości, ale skala tego chyba mnie przytłacza). Mam takie wrażenie, że życie chłopaka ze mną czy beze mnie byłoby CAŁKOWICIE takie samo. Zawsze było tak że chłopak latał wokół mnie, a tutaj kompletnie nie ma nic takiego, wręcz jest odwrotnie to ja latam za nim.

---------- Dopisano o 14:21 ---------- Poprzedni post napisano o 14:20 ----------

Napisane przez Miss_Suze

1. Jak dla mnie nic dziwnego. Nawet uznałabym to za zaletę, że facet planuje jak wykorzystać efektywnie każdy swój dzień. Mieszkacie ze sobą. To nie wygląda tak, że on wraca z pracy, a wy macie być przyklejeni do siebie 24h na dobę. Facet ma swoje zajęcia i bardzo dobrze. Tak jak Ci powiedział - na inne aktywności macie czas w weekendy. Poza tym jakby wypadło coś nagle, ważnego, nie wiem, np. chcesz iść do teatru, a seans jest w czwartek to wątpię, żeby miał problem na ten jeden dzień przełożyć swoje plany, bez przesady.

2. Gdzie wady znowu? Twój facet jest ogarnięty, sam potrafi zrobić wokół siebie, ba! gotuje dla Ciebie! Mimo, że nawet o to nie prosisz. Może jesteś tą gorszą stroną w kuchni? Albo on uważa, że gotuje lepiej? Ja to gotować nienawidzę i też często jest tak, że mój facet powie mi, że on 'rzecz X zrobiłby tak i tak, pokaże Ci'. Nie ujmuje mi to w żaden sposób. Nie wiem też po co byś miała się męczyć i sama szyć mu tą koszulę, skoro maszyna do szycia była pod ręką.

3. Nie ma obowiązku posiadania kont na social mediach, Swoją drogą gdyby nie to, że moi znajomi nie mają w zwyczaju kontaktować się przez tel czy pisać smsów, sama może bym usunęła fejsa. Biorąc pod uwagę wiadomość od jakiegoś tam chłopaka, to raczej Twój facet nie czuje potrzeby spotykania się ze znajomymi. Może lubi być sam. Jak nie uwiesza się na Tobie i nie jesteś jego centrum świata, to po co się wtrącasz w jego życie towarzyskie? Ja mam znajomych, ale czuję potrzebę, żeby się spotkać dwa albo trzy razy w miesiącu maks. Mój partner nawet nie ma czasu, bo to już ten etap gdzie musi pracować długo, a jego znajomi albo mają tak samo, albo jeszcze na dodatek mają pozakładane rodziny. No i w efekcie w trakcie trwania naszego związku (półtora roku) wyszedł do znajomych beze mnie trzy razy. A ze mną raz pojechał na wakacje ze znajomymi, no i dwa razy się spotkaliśmy ot tak w dwójkę z kimś - raz z jego znajomymi, a raz z moimi. Także też szału nie ma. A jeśli chodzi o rodzinę to być może ma jakieś z nimi konflikty, albo są patologiczni. Na ślub Cię przecież zabrał. Ile jesteście razem? Bo może nie ma ochoty na tym etapie Ci o tym mówić. Co do koperty to nie wiem po co się tak z tym wyrywałaś. Ja byłam na weselu znajomych mojego faceta i on 100% włożył do koperty, bo to jego znajomi. Ja do tego nie miałam najlepszej sytuacji finansowej, więc dla mnie to było oczywiste, a i tak musiałam już sporo kasy wydać na sukienkę i makijaż.

4. No ta sytuacja jest już trochę dziwna. A jakie to były plany? Może serio już miał coś zaklepane i nie chciał tego przekładać. Zapytaj o to spotkanie jeszcze raz i zapytaj jaki termin jemu pasuje.

5. No to jak dla mnie jest już trochę chore. Jesteś z kimś w związku, mieszkasz z nim i nie wiesz czym się zajmuje Twój partner?

6. No, ale ty nie masz buzi czy jak? On sam zadecydował, że będzie za wszystko płacił czy co? Dlaczego sama mu się nie dołożysz do rachunków? Może on ma jakoś wbitę do głowy, że to facet powinien płacić albo zarabia na tyle dobrze (bo przecież nie wiesz ile), że ma założenie, że po co masz ruszać swoją wg niego marną wypłatę. Ale to jest temat do przegadania, bo mam wrażenie, że pozwalasz sobą ciut za bardzo rządzić.

7. A może on tego nie widzi? Albo nie odbiera tego jako flirtu? Moim zdaniem to żaden red flag zresztą. Widocznie Ci ufa albo / i ma tak zdrowe podejście do związku, że wychodzi z założenia, że jak masz go zdradzić albo zostawić, to droga wolna, on nie będzie tego pilnował, bo sama wiesz co robisz. Mój facet też nie jest zazdrosny. Może raz był, ale to było bardziej niewinne. Bo po prostu ufa.

8. Ja to bym ceniła partnera z tak obszerną wiedzą. Tak samo bym ceniła to, że potrafi rozmawiać konstruktywnie i nie ponoszą go emocje. Chociaż ten brak śmiania się też trochę dziwny, jakby zachowywał się niczym robot.

Podsumowując, moim zdaniem większość tego co napisałaś to nie żaden problem, a wręcz pożądane cechy wg mnie. Twoim jedynym problemem jest to, że macie inne spojrzenie na kwestie finansowe, facet być może unika poznania Twoich znajomych, a ty nie wiesz gdzie on pracuje i ile mniej więcej zarabia.

Ja już sama nie wiem co myśleć, naprawdę nie mam się obiektywnie o co przyczepić do chłopaka, bo jest niesamowicie zaradny życiowo, elokwentny i po prostu czuję się przy nim wbrew pozorom kochana i bardzo bezpieczna, no ale z drugiej strony boję się żyć u boku kogoś tak, nie wiem jak to ująć, mało wylewnego i skrytego.

---------- Dopisano o 14:30 ---------- Poprzedni post napisano o 14:21 ----------

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Jak dla mnie facet z opisu wydaje się psychopatą. Myślę jak wyżej, że trochę oszukujesz się w kwestiach seksu, przynajmniej dla mnie najlepszy seks to taki z uczuciem, emocjami, kiedy wiem, że drugiej osobie na mnie zależy. A Twój facet, jak sama zauważyłaś, raczej żadnych skrajnych emocji szczęścia i cierpienia odczuwać nie umie, miłości pewnie też. Sam fakt, że nigdy nie widziałaś, żeby się uśmiechał, dla mnie byłby wielkim red flagiem. Jak wyobrażasz sobie swoje życie przez następnych 10, 20, 30 i więcej lat z człowiekiem, który nigdy się nie uśmiecha? Przecież Ty przy nim uschniesz.
Masakra, wiałabym.

Nie do końca tak jest. Ostatnio mieliśmy taką sytuację, że jakaś kobieta wyjechała z podporządkowanej i uderzyła chłopaka lekko w prawy bok. On nic kompletnie nie powiedział, żadnego ''kur*a'' ani nic, jak to robiliby moi poprzedni faceci w takich powiedzmy stresujących sytuacjach tylko zjechał spokojnie na pobocze, zapytał czy coś mi się stało po czym powiedział mi, że jeżeli chcę to mogę wyjść z samochodu i pójść z nim porozmawiać z tamtą kobietą. No to wyszłam, ale tylko stałam z boku i tylko słuchałam. Kobieta (w sumie dziewczyna na oko 18-20 lat) cała roztrzęsiona, prawie w płacz, że ona nie zauważyła znaku ustąpienia pierwszeństwa i, że ojciec ją zabije bo to Jego samochód. Chłopak powiedział jej na spokojnie, żeby wykręciła telefon do ojca i dała mu telefon. Ona w ogóle nie dyskutowała tylko zrobiła co mój chłopak chciał i w sumie on wszystko dogadał z ojcem tej dziewczyny przez telefon, a ona tylko podpisała się pod protokołem (swoją drogą chłopak wozi w samochodzie plik dokumentów do wypełnienia na wypadek stłuczki/wypadku, gdzie to był jego pierwszy w życiu). Wiem że schizuję trochę ale boję się ze ta dziewczyna zadzwoni do mojego chłopaka i będzie chciała mi go odbić. O żadnego poprzedniego chłopaka nie byłam zazdrosna. Wracając do domu chłopak tylko chwalił ojca dziewczyny, że bardzo pragmatycznie wykupił ubezpieczenie na samochód z opcją, że na wypadek stłuczki z jego winy nie wzrośnie następna rata.

---------- Dopisano o 14:33 ---------- Poprzedni post napisano o 14:30 ----------

Napisane przez Aelora

Z opisu chłopak wygląda na osobę pedantyczną, może ma jakieś cechy zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych (OCD)? Nie chcę go zdiagnozować, jego uporządkowanie, organizacja i wiedza wydają się być godne podziwu, ale domyślam się, że macie różne typy osobowości i życie z takim człowiekiem na co dzień może być dla Ciebie trudne. Przede wszystkim nie myśl schematami, że skoro Twoim zdaniem wszystkie pary albo faceci w związku coś robią, on też tak musi. Każdy związek jest inny, każdy z nas różni się, może on również mógłby dopatrywać się w Twoim zachowaniu jakichś cech innych od wszystkich jego poprzednich partnerek i jego wyobrażeń o związku, czy wtedy czułabyś się z tym dobrze?
Skoro chłopak jest taki zdystansowany i nie prowadzi życia towarzyskiego, jak się poznaliście? Jak wyglądały Wasze randki, poznawanie się skoro wszystko u niego musi chodzić jak w zegarku?
I porozmawiaj z nim o pracy, bo to dość zaskakujące że do tej pory nic o tym nie wiesz, a on jest absolutnie nieosiągalny kiedy pracuje.

wyżej napisałam jak się poznaliśmy. Dodam tylko że nigdy, ale to nigdy się nie kłócimy. On po prostu ma coś takiego w swoim głosie i spojrzeniu, że mnie po prostu uspokaja i nie mam ochoty się z nim sprzeczać. Oczywiście są sytuacje, że mamy odmienne zdanie, to chłopak zawsze wtedy mówi tą swoją kwestię '' jeżeli przedstawisz mi argumenty, za swoim stanowiskiem to zmienię zdanie'', no i ja wtedy wymiękam i mówię mu, że okej żeby robił jak uważa. Aczkolwiek muszę przyznać, że raz dyskutowaliśmy o kupnie czegoś do kuchni i nie chciałam dać za wygraną, zaczęłam mu argumentować swoje zdanie i przyznał mi rację. Nie wiem z jednej strony imponuje mi że jest taki niezależny i zdecydowany.

[Miss_Suze]

Napisane przez Mila2001

Ja już sama nie wiem co myśleć, naprawdę nie mam się obiektywnie o co przyczepić do chłopaka, bo jest niesamowicie zaradny życiowo, elokwentny i po prostu czuję się przy nim wbrew pozorom kochana i bardzo bezpieczna, no ale z drugiej strony boję się żyć u boku kogoś tak, nie wiem jak to ująć, mało wylewnego i skrytego.

A rozmawiałaś z nim o tym? 'Słuchaj Zdzisiek, jest taka sprawa. Potrzebuję więcej wylewności z Twojej strony. Potrzebuję czuć się kochana jak kobieta. Jesteśmy parą i razem mieszkamy, więc też chciałabym mieć wgląd w całe Twoje życie. Moim zdaniem wiedza, gdzie pracujesz jest bardzo ważna, bo nie znam ważnej części siebie - nie wiem gdzie spędzasz bite 8h każdego dnia. Nie rozumiem, dlaczego robisz z tego tajemnicę i czuję się z tym źle.'

[Mila2001]

Napisane przez squirrelqa

Mi te zachowania brzmią jak osoby w spektrum autyzmu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ostatnio chciałam gdzieś pojechać, więc z chłopakiem pojechaliśmy na tydzień do Paryża. Oczywiście on sam za wszystko zapłacił, już mi się ciśnienie podnosi jak o tym piszę. No i jak byliśmy na miejscu to liczyłam na taki fajny romantyczny, trochę spontaniczny wyjazd do Paryża, a tymczasem on wszystko dokładnie zaplanował, a dodatkowo no on normalnie przygotował się merytorycznie do tego wyjazdu. Jak odhaczaliśmy kolejne przystanki na jego liście to on za każdym razem opowiadał mi historie i anegdoty z danym miejscem, a jak byliśmy w Luwrze (chłopak jest miłośnikiem szeroko pojętej sztuki) to obok nas stanęli jacyś Polacy i jak chłopak opowiadał mi o jakimś obrazie, to tak im się spodobało, że towarzyszyli nam przez pół dnia. Oczywiście nie mam prawa narzekać, bo dzięki jego przygotowaniu w ciągu tygodnia pewnie zobaczyłam i dowiedziałam się o Paryżu więcej, niż sama przez miesiąc pobytu tam, no ale nie wiem, jakoś czułam się dziwnie.

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Napisane przez Miss_Suze

A rozmawiałaś z nim o tym? 'Słuchaj Zdzisiek, jest taka sprawa. Potrzebuję więcej wylewności z Twojej strony. Potrzebuję czuć się kochana jak kobieta. Jesteśmy parą i razem mieszkamy, więc też chciałabym mieć wgląd w całe Twoje życie. Moim zdaniem wiedza, gdzie pracujesz jest bardzo ważna, bo nie znam ważnej części siebie - nie wiem gdzie spędzasz bite 8h każdego dnia. Nie rozumiem, dlaczego robisz z tego tajemnicę i czuję się z tym źle.'

Pytanie czy dorosłemu mężczyźnie trzeba mówić takie rzeczy. W pewnym wieku można oczekiwać konkretnych zachowań, a nie uczyć i tłumaczyć jak małemu dziecku.

Nie czułabym się dobrze musząc prosić o informację gdzie pracuje jakby to była wielka tajemnica, tłumaczyć, że jest to ważna sprawa jeśli chce się żyć razem.

Dla mnie ten facet brzmi strasznie. Robot, któremu nie wiadomo co siedzi w głowie.

[Mila2001]

Napisane przez Miss_Suze

A rozmawiałaś z nim o tym? 'Słuchaj Zdzisiek, jest taka sprawa. Potrzebuję więcej wylewności z Twojej strony. Potrzebuję czuć się kochana jak kobieta. Jesteśmy parą i razem mieszkamy, więc też chciałabym mieć wgląd w całe Twoje życie. Moim zdaniem wiedza, gdzie pracujesz jest bardzo ważna, bo nie znam ważnej części siebie - nie wiem gdzie spędzasz bite 8h każdego dnia. Nie rozumiem, dlaczego robisz z tego tajemnicę i czuję się z tym źle.'

Ale on standardowo powie "ja już taki jestem". Jeszcze przypomniała mi się inna akcja. Chciałam się w piątek zrelaksować, bo miałam cięższy okres w pracy i postanowiłam pójść z dziewczynami na kluby trochę potańczyć. Myślałam, że chłopak będzie miał jakieś obiekcje, a tymczasem to chyba gdybym mu nie powiedziała, że wychodzę wieczorem, to nawet nie zwróciłby na to uwagi. Musiał widzieć, że się maluję, prasuję sukienkę itp, a tymczasem jak już byłam całkowicie gotowa to już sama z siebie poszłam mu powiedzieć, że wychodzę na miasto (nawet nie mówiłam gdzie) to powiedział tylko, że jakbym wróciła gdzieś w nocy to żebym starała się go nie obudzić, bo wstaje o 5-tej rano ( w sobotę tak na marginesie) bo jedzie do myjni. Jak to w klubie po paru drinkach wszystkie dziewczyny zaczęły mówić, jak to ich chłopaki się dopytywali gdzie idą, z kim idą o której wrócą, to aż mi się smutno zrobiło. Strasznie dziwnie się czuje bo jednocześnie niesamowicie go kocham a z drugiej denerwuje mnie że w ogóle "nie biega za mna".

[alicjaross]

On po prostu Ci nie pasuje, ja mam podobnie przy wyjazdach czy organizacji dnia. Szczególnie przy wyjazdach jest to spoko cecha (wg mnie), bo wyszukujesz ciekawe miejsca, tak układasz plan dnia żeby obejrzeć, wybierasz obiekty obok siebie, żeby nie latać bezsensu z jednego końca na drugi. Nie wiem jak wygląda życie z kimś takim ale ja mu zazdroszczę tego spokoju i poukładania.
Co do znajomych, to ja mam podobnie, nie zależy mi na utrzymywaniu relacji, ale fakt jedną dobra koleżankę mam i grupę znajomych, a inne relacje z czasem sama rozluźniam. Nie uważam tego za coś złego po prostu po pracy mam inne rzeczy do ogarnięcia, a jak mam wolną chwilę wolę poczytać niż spotykać się z różnymi znajomymi.
Niepokojące jest tylko to, że tak mało o nim wiesz, jeśli jego rodzice są toksyczni czy coś innego dziwne, że nie powie chociaż krótko, bez jakiegoś wchodzenia w szczegóły, to samo o pracy, nawet jeśli pracuje w jakiś tajnych służbach mógłby coś powiedzieć

[Miss_Suze]

[1=26cabbdd88f595c38f9b7f8 139ef1472f28f75bc_65628a8 226dae;89601623]Pytanie czy dorosłemu mężczyźnie trzeba mówić takie rzeczy. W pewnym wieku można oczekiwać konkretnych zachowań, a nie uczyć i tłumaczyć jak małemu dziecku.

Nie czułabym się dobrze musząc prosić o informację gdzie pracuje jakby to była wielka tajemnica, tłumaczyć, że jest to ważna sprawa jeśli chce się żyć razem.

Dla mnie ten facet brzmi strasznie. Robot, któremu nie wiadomo co siedzi w głowie.[/QUOTE]

Odnośnie informacji, gdzie pracuje to masz rację.

Ale odnośnie uczuć to tak nie działa, że każdy ma takie same potrzeby bliskości. Tak samo nikt nie ma szklanej kuli, aby wiedzieć, że partner potrzebuje tyle i tyle. Trzeba jasno komunikować swoje potrzeby, zobaczyć na reakcję partnera i sprawdzić, czy je będzie spełniał.

[Miss_Suze]

Napisane przez alicjaross

On po prostu Ci nie pasuje, ja mam podobnie przy wyjazdach czy organizacji dnia. Szczególnie przy wyjazdach jest to spoko cecha (wg mnie), bo wyszukujesz ciekawe miejsca, tak układasz plan dnia żeby obejrzeć, wybierasz obiekty obok siebie, żeby nie latać bezsensu z jednego końca na drugi. Nie wiem jak wygląda życie z kimś takim ale ja mu zazdroszczę tego spokoju i poukładania.

Zgadzam się. I wtedy nie ma marnowania czasu na myślenie 'a co tu robić?', a potem wróciłaś do domu i przypadkiem Ci w necie wpadło fajne miejsce do odwiedzenia w Paryżu i taki zawód 'o boże! mogłam zrobić research wcześniej i bym tam poszła!'

Ja za to mam dosłownie odwrotny egzemplarz. Mój facet nienawidzi nic planować, jest przyzwyczajony do spontanu i zasady 'zobaczymy', a mnie to strasznie irytuje i bym chciała, żeby się zmienił w takiego planowacza

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

on, dominujacy, tajemniczy, dorosly, spokojnym ale stanowczym glosem oznajmiajacy jej, uleglej, dziewczecej, rozkochanej, ze tym razem nic sie nie stalo, ale wiecej ma sie tak nie zachowywac, ona romantycznie za nim biega, on ze spokojem ja obserwuje, ona wybucha smiechem, on z nieodgadniona mina mysli o niej z czuloscia

ogladalam takie animce jako nastolatka



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Trzepotka]

Treść usunięta

[TheSunTheMoonTheStars]

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

Dżizas, nie pisałam o żadnym degeneracie i piłce w garażu ani nie stawiam żadnych diagnoz. Wyraziłam tylko swoją opinię, jak wiele innych osób.

[Miss_Suze]

Może zacznijmy od tego, że jak ktoś ma zaburzenie psychopatyczne to z automatu nie oznacza, że jest seryjnym i brutalnym zabójcą. To tak na marginesie. Ale no stawianie diagnoz odnośnie chorób psychicznych czy zaburzeń osobowości na podstawie jednego posta (do tego jednostronnego, bo tu jest tylko wizja autorki) jest po prostu nie do zaakceptowania. Od diagnoz są specjaliści, a nie ludzie na forum.

[Trzepotka]

Treść usunięta

[nvm0990]

Nie pasujecie do siebie i niestety nie wydaje mi sie to ma jakas przyszlosc.

Bedziesz sie tylko denerwowac, bo on nie jest taki jak wiekszosc facetow. No nie jest i tego nie zmienisz, arozmowy tez mi sie wydaje sie nie maja sensu. Taki ma charakter i pewnie dlugo nad tym pracowal, nie zmieni tego dla jakiejs osoby.

Pewnie Ci imponuje pod wieloma wzgledami, ale niestety nie widze tu przyszlosci, zameczycie sie.

[Aelora]

Też myślę, że nie pasujecie do siebie i dlatego opisujesz tutaj jego zachowanie, które z jednej strony Ci imponuje, a z drugiej tak odbiega od Twoich pozostałych partnerów. Po prostu macie różne oczekiwania, on wygląda na bardzo zapobiegliwego, niezależnego i ze skłonnościami do perfekcjonizmu. Zapewne możesz czuć się u jego boku bezpiecznie, bo on myśli o wszystkim na zapas i załatwia różne kwestie logicznie i na spokojnie, ale nie zmienisz go w kwestiach wylewności czy okazywania emocji. I ogólnie zastanawiam się, czy pod tym względem można oczekiwać zmiany. Osobowość to nie jakiś nawyk, który łatwo zmienić. Możesz oczekiwać, że on np. przestanie rozrzucać skarpetki albo zmieni jakiś drażniący nawyk, ale trudno wymagać od dorosłego ukształtowanego mężczyzny, by nagle stał się super empatycznym, emocjonalnym i spontanicznym człowiekiem. W końcu wchodzimy w związki i wiążemy się z myślą, że druga osoba będzie nas w pełni akceptować takimi jakimi jesteśmy. Być może on zwrócił Twoją uwagę typem wyglądu, ale nie przemyślałaś na dłuższą metę czy odpowiada Ci jego styl bycia. Możliwe, że jeżeli zaczniesz naciskać on prędzej zmieni dziewczynę niż Ty jego.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Rilla82]

Napisane przez squirrelqa

Mi te zachowania brzmią jak osoby w spektrum autyzmu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Też tak pomyślałam. Był kiedykolwiek diagnozowany?

[4ec13cb18ab3f27b597089ea0d0eff6e72b7e954_64f11b724e7cd]

Nie wyobrażam sobie zamieszkać z kimś, o kim nie wiem tak podstawowej rzeczy jak to czym się zajmuje?? Kosmos jak dla mnie. Ogólnie myślę, że trolllo, bo jakieś duże natężenie tych dziwactw.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Rilla82

Też tak pomyślałam. Był kiedykolwiek diagnozowany?

A skąd ona ma to wiedzieć? Nie wie nawet czym się w pracy zajmuje.