Czy taki związek ma przyszłość?

[lostinworld]

Hej!
Mam 41 lat i od kilku lat jestem w związku z mężczyzną po rozwodzie. Nie mieszkamy razem.
Ostatnio coraz częściej zaczynam czuć, że to, co mam jest całkowicie bez sensu. Nawet nie wiem od czego zacząć.
Jakiś czas temu przyznał mi się, że będąc gdzieś samemu na mieście poznał jakąs kobietę i pisał z nią. Moje wątpliwości tak przekręcił, że przecież ja zawsze chciałam związku z którym jest zaufanie, wolność, autonomia itp, że generalnie mamy mieć swoje życie, ale się wspierać itd. Podsumował to tak, że pisał o rzeczach nieważnychi że nigdy by mnie nie zdradził.
Od tego momentu coś we mnie umarło.
Ponadto bardzo zmieniła się dynamika naszego związku.
Wcześniej pomieszkiwaliśmy u siebie, ja kiedyś mieszkała u niego przez 2 miesiące. Sam wielokrotnie wcześniej mówił o tym, że chciałby razem zamieszkać, ale ostatnio to się zmieniło, że lubi mieć swoją przestrzeń, lubi spędzać czas raz na jakiś czas sam itd.
Teraz tylko przyjeżdzam do niego na noc, rano idę do pracy, potem do siebie.
Poza tym ostatnio jest jakiś rozkojarzony, nie rozstaje się z telefonem, kiedyś nie miał problemu, żeby zostawić go koło mnie wychodząc do toalety,
Ja zaczęłam robić dokładnie to samo i czekam na reakcję, czy zauważy.
W tym tygodniu już mi zapowiedział, że zamierza dwa razy sam gdzieś wyjśc, i sam z siebie zaczął się denerwować, że czemu on mi się tłumaczy...
Co do samej jego postaci- facet po rozwodzie, z dzieckiem, trochę skrzywdzony, albo tak się przedstawia, mówi, że nigdy już rodziny zakładać nie zamierza- dla mnie ok, bo sama nie lubię dzieci, ale chcę czuć, że mam z kimś przyszłość.
Trochę manipulujący- w stosunku do byłej żony nie zachowywał się zawsze fair.
Co trzeba mu oddać- nigdy nie obraził mnie, bardzo mnie kompelmentuje, stosunkowo często gdzieś wychodzimy w porównaniu do innych par.
Główny jego poroblem polega na tym, że często jakięs moje pytania traktuje jako zamach na własną wolność, przy czym nigdy nie ograniczałam go, on mnie też w zasadzie też nie, choć zdarzało mi się zrezygnować z czegoś, żeby nie robić mu przykrości.

To bardzo mały wycinek obrazu, któy przedstawiłąm, ale możę ktoś z Was odnajdzie jakąś analogię do swojego życia...

Po prostu czuję, że on nie chce już żony/partnerki do życia, tylko chce kogoś mieć, żeby się przytulić, spędzić czas itd. I to jest oczywiście ważne, ale ja chyba chcę jakiegoś zobowiązania, pewności i bezpieczeństwa, niekoniecznie mam na myśli małżeństwo, bo z tym też bywa różnie, ale chcę czuć, że mój partner jest litą skałą, a chorągiewką na wietrze...

Trochę się otworzyłam, dziękuję za uwagę.

[Aelora]

Moim zdaniem ma kogoś na boku albo kontynuuje znajomość z tamtą kobietą, stąd to nagłe pragnienie wolności, ukrywanie telefonu, samotne wyjścia. Nie czekaj na jego reakcję, bo widać że Cię to gryzie dlatego założyłaś tu wątek, tylko porozmawiaj z nim o swoich odczuciach i przyszłości tego związku. Możesz tak czekać na jego reakcję tygodniami i miesiącami, będziecie się nawzajem domyślać o co chodzi, aż związek się rozpadnie.

[skara]

Moim zdaniem nie dostajesz i nie dostaniesz w tym związku tego czego chcesz. On się wycofuje, w sumie nieważne z jakiego powodu. Ważne że nie czujesz się z tym dobrze. Porozmawiać zawsze warto, ale moim zdaniem nic z tego nie będzie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Eri_Sa]

Napisane przez skara

Moim zdaniem nie dostajesz i nie dostaniesz w tym związku tego czego chcesz. On się wycofuje, w sumie nieważne z jakiego powodu. Ważne że nie czujesz się z tym dobrze. Porozmawiać zawsze warto, ale moim zdaniem nic z tego nie będzie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Zgadzam się.

[pseudofeministka]

Napisane przez lostinworld

Hej!
Mam 41 lat i od kilku lat jestem w związku z mężczyzną po rozwodzie. Nie mieszkamy razem.
Ostatnio coraz częściej zaczynam czuć, że to, co mam jest całkowicie bez sensu. Nawet nie wiem od czego zacząć.
Jakiś czas temu przyznał mi się, że będąc gdzieś samemu na mieście poznał jakąs kobietę i pisał z nią. Moje wątpliwości tak przekręcił, że przecież ja zawsze chciałam związku z którym jest zaufanie, wolność, autonomia itp, że generalnie mamy mieć swoje życie, ale się wspierać itd. Podsumował to tak, że pisał o rzeczach nieważnychi że nigdy by mnie nie zdradził.
Od tego momentu coś we mnie umarło.
Ponadto bardzo zmieniła się dynamika naszego związku.
Wcześniej pomieszkiwaliśmy u siebie, ja kiedyś mieszkała u niego przez 2 miesiące. Sam wielokrotnie wcześniej mówił o tym, że chciałby razem zamieszkać, ale ostatnio to się zmieniło, że lubi mieć swoją przestrzeń, lubi spędzać czas raz na jakiś czas sam itd.
Teraz tylko przyjeżdzam do niego na noc, rano idę do pracy, potem do siebie.
Poza tym ostatnio jest jakiś rozkojarzony, nie rozstaje się z telefonem, kiedyś nie miał problemu, żeby zostawić go koło mnie wychodząc do toalety,
Ja zaczęłam robić dokładnie to samo i czekam na reakcję, czy zauważy.
W tym tygodniu już mi zapowiedział, że zamierza dwa razy sam gdzieś wyjśc, i sam z siebie zaczął się denerwować, że czemu on mi się tłumaczy...
Co do samej jego postaci- facet po rozwodzie, z dzieckiem, trochę skrzywdzony, albo tak się przedstawia, mówi, że nigdy już rodziny zakładać nie zamierza- dla mnie ok, bo sama nie lubię dzieci, ale chcę czuć, że mam z kimś przyszłość.
Trochę manipulujący- w stosunku do byłej żony nie zachowywał się zawsze fair.
Co trzeba mu oddać- nigdy nie obraził mnie, bardzo mnie kompelmentuje, stosunkowo często gdzieś wychodzimy w porównaniu do innych par.
Główny jego poroblem polega na tym, że często jakięs moje pytania traktuje jako zamach na własną wolność, przy czym nigdy nie ograniczałam go, on mnie też w zasadzie też nie, choć zdarzało mi się zrezygnować z czegoś, żeby nie robić mu przykrości.

To bardzo mały wycinek obrazu, któy przedstawiłąm, ale możę ktoś z Was odnajdzie jakąś analogię do swojego życia...

Po prostu czuję, że on nie chce już żony/partnerki do życia, tylko chce kogoś mieć, żeby się przytulić, spędzić czas itd. I to jest oczywiście ważne, ale ja chyba chcę jakiegoś zobowiązania, pewności i bezpieczeństwa, niekoniecznie mam na myśli małżeństwo, bo z tym też bywa różnie, ale chcę czuć, że mój partner jest litą skałą, a chorągiewką na wietrze...

Trochę się otworzyłam, dziękuję za uwagę.

To jest wlasnie kwestia tych wyborow, ktorych dokonujemy i to na co sie godzimy. Po tym co piszesz umowilas sie jednoznacznie na konkretny uklad. On jasno powiedzial ze nie chce zwiazkow, nie chce zakladac rodziny etc.. Mimo, ze ja mam podejscie podobne do Twojego (chociaz ja nie trafilam na mezczyzne, ktoremu taka forma bycia razem by odpowiadala), to nie ma co sie czarowac, ale to nie jest klasyczne podejscie do zwiazkow. Małzeństwa sie rozpadaja, gdzie ludzie mieszkaja razem, maja dzieci i zobowiazania, a co dopiero w takiej sytuacji.. Moze jemu tez potrzeby sie zmienily i jednak chce tej relacji, gdzie mieszka sie razem, a wie jakie Ty masz podejscie do tego itd. Generalnie nie ma co wrozyc z fusow.

Porozmawiaj z nim szczerze jak on to widzi, z czego wynika zmiana jego zachowania i jak on to widzi dalej.

Jezeli jego postawa Ci nie odpowiada, cos Ci w niej przeszkadza, przeszkadz Ci to, ze sam chce wychodzic, ze wasze spotkania wygladaja jak wygladaja - to po prostu mu to powiedz. Ale moim zdaniem, to slabo wyglada, po tym co napisalas. Jedynie co mozesz zrobic, to nie godz sie na takie traktowanie, nie daj z siebie zrobic opcji rezerwowej, z ktora spotyka sie wtedy kiedy ma na to ochote i czas.