ksiądz a miłość

kornelia1000 · 2024-12-23, 15:22

hej potrzebuje waszej porady, chyba zakochałam się w księdzu

mam 18 lat i udzielam się w kościele, śpiewam w scholi a moja mama jest organistką więc kontakt z księżmi mamy „na codzień”. w tamtym roku do naszej parafi przyszedł nowy ksiądz, młody, wyluzowany i z super poczuciem humoru, na początku wiadomo traktowałam go jak księdza

później poczułam potrzebę „lepszego” kontaktu z nim, szczerze nie wiem dlaczego, ale moja mama i moje siostry też bardzo go polubiły więc jakoś naturalnie wyszło tak że kilka razy był u nas na kawie, kiedyś robiłam pizzę więc też go zaprosiłam, ogólnie tak jako księdza z którym jako rodzina mamy dobry kontakt. te spotkania były przy wszystkich moich bliskich więc nie tak że sam na sam, z reguły to nawet nie ja wpadałam na pomysł żeby on do nas przyjechał ale jednak jeśli trzeba już było go zaprosić to zapraszałam go ja. zawsze miałam z nim spoko kontakt, cos żartowaliśmy przed mszą, w sobotę pisał do mnie który ksiądz będzie odprawiał akurat ta mszę na której śpiewamy. ja czułam i dalej czuję się przy nim swobodnie ale ostatnio tak jakoś 2 miesiące temu zaskoczyły mnie jego komentarze i teksty typowo adresowane do mnie ponieważ wczensiej nigdy nic takiego nie mówił. raz po tym jak wspomniałam mu że chora jestem i nawet jak do domu wróciłam to mama mówiła że źle wyglądam powiedział mi że to niemożliwe żebym wyglądała źle. raz przyjechał po mnie żebym nie zmokła mimo że kościół mamy jakieś 200m od domu. w październiku pojechałam z nim na wycieczkę którą organizował w naszej parafii na weekend do liczenia. były tam głównie starsze osoby ale kilkoro z nas to młodzież. ja byłam z koleżanką i podczas tego wyjazdu spędzałyśmy czas praktycznie tylko z nim. on sam gdy coś zwiedzaliśmy to podchodził do nas i z nami rozmawiał, widziałam nawet te spojrzenia i szepty starszych pań na nasz temat. raz chciałam mu jakiegoś robaka zrzucić z koszuli i powiedział mi „nie smyraj mnie”. tego samego dnia wieczorem w pokoju grałyśmy sobie na gitarze, on przyszedł i siedział z nami do północy, razem śpiewaliśmy, ja grałam i czułam że w momencie w którym śpiewamy patrzy mi w oczy takim przeszywającym spojrzeniem. po powrocie z tego wyjazdu był inny, przestał się do mnie praktycznie wcale odzywać, nasz kontakt był tylko formalny ale nie miałam na tyle śmiałości żeby zapytać o co chodzi. w zeszłą niedzielę gdy szłam do komuni wypadł mu na podłogę komunikant którego miał mi dać, zrobiło mu się głupio i kilka razy mnie przepraszał, w zartach powiedział że „to z wrażenia”. dzisiaj znowu się spotkaliśmy bo przyjechał do mojego wujka do spowiedzi, mamy i sióstr nie było więc rozmawiałam z nim sama, zaproponowałam kawę i rozmawialiśmy sobie dość na luzie, cały czas patrząc sobie w oczy. w pewnym momencie zapadła cisza a my patrzyliśmy sobie w oczy nic nie mówiąc, po jakimś czasie on odwrócił wzrok i zaczął coś mówić. później pojechał do domu i jeszcze mi wysyłał zdj jak ubrał choinkę bo nie miał przy sobie telefonu jak się widzieliśmy. nie wiem szczerze co o tym wszystkim sądzić ponieważ jego zachowanie jest dość sprzeczne, ma 36 lat a ja 18 więc jest spora różnica między nami, raz zachowuje się tak jakbyśmy mieli być razem natomiast za jakiś czas jest obrażony i praktycznie nic się nie odzywa. w lutym jadę z nim na wyjazd na narty na weekend i już zastanawiam się jak to będzie. doradźcie mi proszę co powinnam robić?

Aelora · 2025-01-02, 12:41

Cytat:

Napisane przez kornelia1000

w lutym jadę z nim na wyjazd na narty na weekend i już zastanawiam się jak to będzie. doradźcie mi proszę co powinnam robić?

Pisałaś już o tym, widzę że jednak znajomość się rozwija skoro jedziesz z nim na narty (to wyjazd ze scholi?). Im częściej się z nim kontaktujesz i rozpamiętujesz każdy jego gest, tym bardziej jesteś zauroczona.
Nie będziecie razem, zacznij patrzeć na to realnie. Miło mu, że ma atencję młodej dziewczyny, ale nie zrzuci sutanny, poza tym jest u Was duża różnica wieku (jeszcze poważniejsza biorąc pod uwagę, że Ty jesteś jeszcze nastolatką, on dorosłym mężczyzną).

kornelia1000 · 2025-01-02, 19:29

tak to wyjazd organizowany dla dzieci i młodzieży do nas z parafii. w mojej głowie pojawia się konflikt między tym co wiem że muszę zrobić i że nie powinnam nawet myśleć o nim, a tym co czuję gdy się z nim spotykam i jak analizuje każdy jego gest.

Lil_Mermaid · 2025-01-03, 09:29

Tak jak pisałam wcześniej. Wyplącz się z tego układu.
Nie dziw się młodemu księdzu, że woli czas spędzić i pogadać z kimś młodszym niż ze starszymi paniami, wiadomo jak jest z nimi, więc w środowisku młodych osób może czuć się bardziej swobodnie, bo sam jest młody. To, że przychodzi do Was na zaproszenie i popija kawę z rodziną również o niczym nie świadczy, nie wiem z jak liczebnej miejscowości jesteś, ale w tych mniejszych to normalna sprawa - mniej wiernych, każdy jest znajomy i znany, więc te relacje są silniejsze, szczególnie, że często kościół jest jedyną "rozrywką", pond to angażujesz się z rodziną w życie kościola, stąd te relacje są bliższe niż z innymi wiernymi.

To, że ktoś na Ciebie spojrzy, czy rzuci jakiś tekst na rozluźnienie atmosfery lub z lekkim żartem - nawet jeśli to ksiądz, to wciąż o niczym nie świadczy. Chłopak jest młody, poza byciem księdzem jest też człowiekiem, a ludzie co do zasady to stadny gatunek, lubiący mieć znajomych, przyjaciół i mieć się do kogo odezwać.

Z całym szacunkiem do Ciebie i Twoich uczuć - on nie po to konczył takie a nie inne studia, nie po to został księdzem, by teraz na starcie z tego rezygnować dla parafianki. Moglabyś o tym myśleć, gdyby zaczęły Was łączyć bardziej intymne relacje, bliskościowe, ale i to nigdy nie daje gwarancji tego, że wygrasz z kościołem. Myślę, że on jest po prostu dla Ciebie miły, lubi Ciebie jako parafiankę, może z Tobą porozmawiać normalnie, na luzie. Ale to tyle.

Na pocieszenie - za 2-3 lata odejdzie i bedziesz miała ten problem z glowy. Do tej pory bądź zachowawcza, albo pójdź na całość i wyznaj co czujesz, skoro tak mocno Ciebie do niego ciągnie. Lepiej od razu postawić sprawę jasno niż się męczyć.

Eri_Sa · 2025-01-07, 11:42

Cytat:

Napisane przez kornelia1000

hej potrzebuje waszej porady, chyba zakochałam się w księdzu

mam 18 lat i udzielam się w kościele, śpiewam w scholi a moja mama jest organistką więc kontakt z księżmi mamy „na codzień”. w tamtym roku do naszej parafi przyszedł nowy ksiądz, młody, wyluzowany i z super poczuciem humoru

W zasadzie tę opowieśc można skończyć na tym etapie - nie wikłaj sie w nic takiego bo albo skończy sie to tym, że ksiądz cię wykorzysta i oleje dla kariery albo może i tego nie zrobi, ale ty i twoja mama będziecie już wiecznie żyć ze stygmą w społeczności, a z tego co rozumiem jesteście bardzo kościelne. Jesteś młoda i wyobrażasz sobie duzo, a ksiądz jeżeli nie jest zbyt rozsądny może to wykorzystać w bardzo zły sposób.

Cordianka · 2025-01-14, 12:12

Dokładnie, żadnych bliskich relacji z ksiedzem jeżeli najpierw nie odwiesi koloratki, kropka.

lettuce96 · 2025-01-22, 12:02

Cytat:

Napisane przez kornelia1000

hej potrzebuje waszej porady, chyba zakochałam się w księdzu

mam 18 lat i udzielam się w kościele, śpiewam w scholi a moja mama jest organistką więc kontakt z księżmi mamy „na codzień”. w tamtym roku do naszej parafi przyszedł nowy ksiądz, młody, wyluzowany i z super poczuciem humoru

Przepraszam, że tak prosto z mostu, ale jesteś jeszcze w zasadzie dzieciakiem. W tym wieku podkochiwanie się w starszym mężczyźnie - obojętnie czy to nauczycielu czy księdzu, zdarza się często ale nigdy nie powinno się przerodzić w żadne kroki z twojej strony.

Bruma_w_Hogsmeade · 2025-01-23, 17:35

Zakochiwanie się w księżach, w zajętych mężczyznach, w osobach zza granicy w aktorach, w osobach zdecydowanie nie zainteresowanych naszą osobą, to nie są zakochania w tych osobach, tylko to jest próba uniknięcia związku w realu. Zajmujesz sobie głowę czymś, co nie istnieje i dlatego nie masz już czasu ani możliwości wejść w prawdziwy związek, a przez to na przykład przełamywać bariery bliskości i robić innych niekomfortowych rzeczy, bo związek mimo tego, że jest piękny, to jednak wiąże się z wieloma niebezpieczeństwami i rzeczami niekomfortowymi. Samo rozebranie się przed kimś jest dość trudne. Dlatego niektórzy wolą wyobrażać sobie jakieś relacje, które nie istnieją po to, żeby nie wchodzić w prawdziwe. Ucieczka przed życiem, podobnie jak rodzice mający trudne dzieci, często uciekają w zajmowanie się polityką, czy ratowanie firmy albo sąsiadów, byle tylko nie zmierzyć się z tym, z czym należałoby się zmierzyć. Szukanie tematów zastępczych. Powiem wprost, znajdź sobie normalnego faceta.

---------- Dopisano o 18:35 ---------- Poprzedni post napisano o 18:30 ----------

W naszej kulturze strasznie się mitologizuje zakochanie, pełno filmów, książek, które stawiają to uczucie na piedestał. A trzeba pamiętać o tym, że zakochanie to jest jedno z wielu uczuć tak samo jak nuda albo myśli samobójcze albo marzenia, żeby rzucić wszystko i wyjechać w bieszczady. Nie jest to coś, czemu powinniśmy się kłaniać i podporządkowywać swoje życie i własny rozum, a nawet godność. Czemu jakaś reakcja chemiczna w naszym mózgu miałaby decydować o całym naszym życiu? Oczywiście łatwo się pisze, ponieważ zakochanie to są silne emocje. Ale namawiam do wypracowywania w sobie refleksyjności i odporności na tego rodzaju poruszenia.

2024-12-23, 15:22	#1
kornelia1000 Przyczajenie Zarejestrowany: 2024-10 Wiadomości: 7	ksiądz a miłość hej potrzebuje waszej porady, chyba zakochałam się w księdzu mam 18 lat i udzielam się w kościele, śpiewam w scholi a moja mama jest organistką więc kontakt z księżmi mamy „na codzień”. w tamtym roku do naszej parafi przyszedł nowy ksiądz, młody, wyluzowany i z super poczuciem humoru, na początku wiadomo traktowałam go jak księdza później poczułam potrzebę „lepszego” kontaktu z nim, szczerze nie wiem dlaczego, ale moja mama i moje siostry też bardzo go polubiły więc jakoś naturalnie wyszło tak że kilka razy był u nas na kawie, kiedyś robiłam pizzę więc też go zaprosiłam, ogólnie tak jako księdza z którym jako rodzina mamy dobry kontakt. te spotkania były przy wszystkich moich bliskich więc nie tak że sam na sam, z reguły to nawet nie ja wpadałam na pomysł żeby on do nas przyjechał ale jednak jeśli trzeba już było go zaprosić to zapraszałam go ja. zawsze miałam z nim spoko kontakt, cos żartowaliśmy przed mszą, w sobotę pisał do mnie który ksiądz będzie odprawiał akurat ta mszę na której śpiewamy. ja czułam i dalej czuję się przy nim swobodnie ale ostatnio tak jakoś 2 miesiące temu zaskoczyły mnie jego komentarze i teksty typowo adresowane do mnie ponieważ wczensiej nigdy nic takiego nie mówił. raz po tym jak wspomniałam mu że chora jestem i nawet jak do domu wróciłam to mama mówiła że źle wyglądam powiedział mi że to niemożliwe żebym wyglądała źle. raz przyjechał po mnie żebym nie zmokła mimo że kościół mamy jakieś 200m od domu. w październiku pojechałam z nim na wycieczkę którą organizował w naszej parafii na weekend do liczenia. były tam głównie starsze osoby ale kilkoro z nas to młodzież. ja byłam z koleżanką i podczas tego wyjazdu spędzałyśmy czas praktycznie tylko z nim. on sam gdy coś zwiedzaliśmy to podchodził do nas i z nami rozmawiał, widziałam nawet te spojrzenia i szepty starszych pań na nasz temat. raz chciałam mu jakiegoś robaka zrzucić z koszuli i powiedział mi „nie smyraj mnie”. tego samego dnia wieczorem w pokoju grałyśmy sobie na gitarze, on przyszedł i siedział z nami do północy, razem śpiewaliśmy, ja grałam i czułam że w momencie w którym śpiewamy patrzy mi w oczy takim przeszywającym spojrzeniem. po powrocie z tego wyjazdu był inny, przestał się do mnie praktycznie wcale odzywać, nasz kontakt był tylko formalny ale nie miałam na tyle śmiałości żeby zapytać o co chodzi. w zeszłą niedzielę gdy szłam do komuni wypadł mu na podłogę komunikant którego miał mi dać, zrobiło mu się głupio i kilka razy mnie przepraszał, w zartach powiedział że „to z wrażenia”. dzisiaj znowu się spotkaliśmy bo przyjechał do mojego wujka do spowiedzi, mamy i sióstr nie było więc rozmawiałam z nim sama, zaproponowałam kawę i rozmawialiśmy sobie dość na luzie, cały czas patrząc sobie w oczy. w pewnym momencie zapadła cisza a my patrzyliśmy sobie w oczy nic nie mówiąc, po jakimś czasie on odwrócił wzrok i zaczął coś mówić. później pojechał do domu i jeszcze mi wysyłał zdj jak ubrał choinkę bo nie miał przy sobie telefonu jak się widzieliśmy. nie wiem szczerze co o tym wszystkim sądzić ponieważ jego zachowanie jest dość sprzeczne, ma 36 lat a ja 18 więc jest spora różnica między nami, raz zachowuje się tak jakbyśmy mieli być razem natomiast za jakiś czas jest obrażony i praktycznie nic się nie odzywa. w lutym jadę z nim na wyjazd na narty na weekend i już zastanawiam się jak to będzie. doradźcie mi proszę co powinnam robić?

2025-01-02, 19:29	#3
kornelia1000 Przyczajenie Zarejestrowany: 2024-10 Wiadomości: 7	Dot.: ksiądz a miłość tak to wyjazd organizowany dla dzieci i młodzieży do nas z parafii. w mojej głowie pojawia się konflikt między tym co wiem że muszę zrobić i że nie powinnam nawet myśleć o nim, a tym co czuję gdy się z nim spotykam i jak analizuje każdy jego gest.

2025-01-03, 09:29	#4
Lil_Mermaid Raczkowanie Zarejestrowany: 2024-02 Wiadomości: 44	Dot.: ksiądz a miłość Tak jak pisałam wcześniej. Wyplącz się z tego układu. Nie dziw się młodemu księdzu, że woli czas spędzić i pogadać z kimś młodszym niż ze starszymi paniami, wiadomo jak jest z nimi, więc w środowisku młodych osób może czuć się bardziej swobodnie, bo sam jest młody. To, że przychodzi do Was na zaproszenie i popija kawę z rodziną również o niczym nie świadczy, nie wiem z jak liczebnej miejscowości jesteś, ale w tych mniejszych to normalna sprawa - mniej wiernych, każdy jest znajomy i znany, więc te relacje są silniejsze, szczególnie, że często kościół jest jedyną "rozrywką", pond to angażujesz się z rodziną w życie kościola, stąd te relacje są bliższe niż z innymi wiernymi. To, że ktoś na Ciebie spojrzy, czy rzuci jakiś tekst na rozluźnienie atmosfery lub z lekkim żartem - nawet jeśli to ksiądz, to wciąż o niczym nie świadczy. Chłopak jest młody, poza byciem księdzem jest też człowiekiem, a ludzie co do zasady to stadny gatunek, lubiący mieć znajomych, przyjaciół i mieć się do kogo odezwać. Z całym szacunkiem do Ciebie i Twoich uczuć - on nie po to konczył takie a nie inne studia, nie po to został księdzem, by teraz na starcie z tego rezygnować dla parafianki. Moglabyś o tym myśleć, gdyby zaczęły Was łączyć bardziej intymne relacje, bliskościowe, ale i to nigdy nie daje gwarancji tego, że wygrasz z kościołem. Myślę, że on jest po prostu dla Ciebie miły, lubi Ciebie jako parafiankę, może z Tobą porozmawiać normalnie, na luzie. Ale to tyle. Na pocieszenie - za 2-3 lata odejdzie i bedziesz miała ten problem z glowy. Do tej pory bądź zachowawcza, albo pójdź na całość i wyznaj co czujesz, skoro tak mocno Ciebie do niego ciągnie. Lepiej od razu postawić sprawę jasno niż się męczyć.

2025-01-14, 12:12	#6
Cordianka Raczkowanie Zarejestrowany: 2019-02 Wiadomości: 402	Dot.: ksiądz a miłość Dokładnie, żadnych bliskich relacji z ksiedzem jeżeli najpierw nie odwiesi koloratki, kropka.

2025-01-23, 17:35	#8
Bruma_w_Hogsmeade Rozeznanie Zarejestrowany: 2023-12 Wiadomości: 805	Dot.: ksiądz a miłość Zakochiwanie się w księżach, w zajętych mężczyznach, w osobach zza granicy w aktorach, w osobach zdecydowanie nie zainteresowanych naszą osobą, to nie są zakochania w tych osobach, tylko to jest próba uniknięcia związku w realu. Zajmujesz sobie głowę czymś, co nie istnieje i dlatego nie masz już czasu ani możliwości wejść w prawdziwy związek, a przez to na przykład przełamywać bariery bliskości i robić innych niekomfortowych rzeczy, bo związek mimo tego, że jest piękny, to jednak wiąże się z wieloma niebezpieczeństwami i rzeczami niekomfortowymi. Samo rozebranie się przed kimś jest dość trudne. Dlatego niektórzy wolą wyobrażać sobie jakieś relacje, które nie istnieją po to, żeby nie wchodzić w prawdziwe. Ucieczka przed życiem, podobnie jak rodzice mający trudne dzieci, często uciekają w zajmowanie się polityką, czy ratowanie firmy albo sąsiadów, byle tylko nie zmierzyć się z tym, z czym należałoby się zmierzyć. Szukanie tematów zastępczych. Powiem wprost, znajdź sobie normalnego faceta. ---------- Dopisano o 18:35 ---------- Poprzedni post napisano o 18:30 ---------- W naszej kulturze strasznie się mitologizuje zakochanie, pełno filmów, książek, które stawiają to uczucie na piedestał. A trzeba pamiętać o tym, że zakochanie to jest jedno z wielu uczuć tak samo jak nuda albo myśli samobójcze albo marzenia, żeby rzucić wszystko i wyjechać w bieszczady. Nie jest to coś, czemu powinniśmy się kłaniać i podporządkowywać swoje życie i własny rozum, a nawet godność. Czemu jakaś reakcja chemiczna w naszym mózgu miałaby decydować o całym naszym życiu? Oczywiście łatwo się pisze, ponieważ zakochanie to są silne emocje. Ale namawiam do wypracowywania w sobie refleksyjności i odporności na tego rodzaju poruszenia.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)