2-latek terrorysta - co robic????

agniecha17 · 2006-10-23, 22:54

Juz nie wiem co robic z moim maluchem, staram sie byc spokojna, ale sa przeciez jakies granice

Synek ma 2 latka i 3msc, a od wrzesnia zaczal chodzic do przedszkola na 3h rano i 2h popoludniu. Dotychczas spedzalam z nim cale dnie, a maz niestety dlugo siedzi w pracy. Mieszkamy zagranica, wiec maluch ma tu tylko nas. Wiec teraz to wyglada tak, ze codziennie placze strasznie, jak wychodze z przedszkola (po 5 min bawi sie swietnie, sprawdzone!), no i bardzo chetnie tam chodzi, mowi, ze jest fajnie itp. Ale nie w tym problem, najgorsze jest to, ze od jakiegos czasu w domu przy kazdej okazji, a nawet bez waznej przyczyny kladzie sie na ziemi i wpada w histerie. Np. dzisiaj: rano wstalismy, cudownie bawil sie w lazience, potem poszlismy do kuchni robic kakao, nalewal mleko, wsypywal kakao a jak juz mial zakrecic butelke histeria

, nastepna, bo chcial zeby drzwi od kuchni byly zamkniete, a ja musialam wyjsc, nastepna przy powrocie z przedszkola, bo nacisnelam guzik, zeby zjechala winda, nastepna, bo w windzie juz nie chcial nacisnac guzika (zawsze to robi) a teraz miala to zrobic mama (chyba), nastepna, bo wrzucilam mu miesko do zupki (potem sie okazalo, ze chcial do raczki)itp. Za kazdym razem lezy na ziemi i drze sie w nieboglosy, a ja staram sie domyslec, co zrobilam nie tak. Odprowadzanie do pokoju, na krzeselko, az sie uspokoi skutkuje tylko do nastepnego razu. Jest naprawde cudownym, grzecznym dzieckiem, choc niezwykle aktywnym i jak w srodku swietnej zabawy robi cos takiego, to po prostu czuje sie oszukana. Acha, w przedszkolu jest podobno bardzo grzeczny, wiec tylko na rodzicach sie tak wyzywa. No i po prostu mam nieraz juz dosyc, juz nie wiem co robic. Ignorowanie nie skutkuje, rozmowa rowniez, odwracanie uwagi tez. Dodam, ze staram sie byc konsekwentna i jak czegos nie wolno, to nie, staram sie wywazac wszystko, ale to mnie wykancza. Myslicie, ze to samo minie

Boz · 2006-10-24, 06:50

Na ataki histerii jest jeden sposób : nie reagować. Należy sprawdzić czy dziecko nie zrobi sobie krzywdy i najlepiej wyjść do innego pokoju. Bez widzów bez jakiejkolwiek reakcji dziecko po kilku razach zauważy że atak nie spełnia zamierzonego efektu czyli reakcji rodziców. Wiem że łatwo to zrobić w domu trudniej na dworze, ale myśmy z moją siostrzenicą to przeszły. W sklepie czy windzie wyprowadzałam ją na dwór i czekałam aż przestanie nie próbując się domyślać o co chodzi. Mała miała około dwa lata i była na tyle komunikatywna że jak chciała potrafiła przekazać wszystkie informacje. Niestety zdarzały jej się takie "ataki" około pół roku. Z tym że czas trwania ryku był coraz krótszy. U mojego syna na szczęście skończyło sie na dwóch ale siostrzenica była oporna.
Każde wzmocnienie, czyli osiągnięcie zamierzonego celu (może to być uwaga mamy) tylko przedłuży niechciane zachowanie.
A oprócz tego pójście do przedszkola mogło zwiększyć zapotrzebowanie na mamę więc w chwilach gdy jest grzeczny spędzaj z nim jak najwięcej czasu, a nie dopiero wtedy jak się histerycznie tego domaga. Życzę powodzenia w trudnej walce z dwulatkiem

marcelina73 · 2006-10-24, 08:06

Też słyszałam, że dobrą metodą na atak histerii jest przeczekanie.
Jednak należałoby zgłębić, skąd się te ataki biorą, aby dziecku pomóc zrozumieć swoje emocje i nauczyć się/go z nimi radzić, a nie zostawiać go samego sobie "aby mu przeszło". Przynajmniej tak małego dziecka. Ono samo nie rozumie, nie wie, dlaczego tak się zachowuje, skąd te nerwy, ataki. Dlatego zostawianie dziecka, żeby się samo uspokoiło, nie uważam za słuszne. Ja staram się dziecku pomóc pojąć, co wyprowadziło go z równowagi, z czego wynika takie zachowanie - nie rozwiązuję problemów za niego ale staram się mu pomóc znaleźć rozwiązanie, albo nauczyć szukać rozwiązań, przyczyn.
Samo "przyklepywanie" moim zdaniem nie prowadzi do niczego dobrego - to znaczy może niektóre dzieci przestają się na np. rzucać na chodnik, gdy chcą zwrócić uwagę mamy na siebie, ale gdy nie nauczymy ich kontrolować swoich uczuć, dawać im upust w dopuszczalny sposób, rozwiązywać problemy, mogą też mogą się nauczyć się np. że mamy nie obchodzą moje uczucia, więc nie warto ich okazywać; czy coś w tym stylu.
Reasumując chodzi mi o to, że tak popularyzowana ostatnio metoda "przeczekiwania" i nie zwracania uwagi może wyrządzić dziecku szkodę - ugruntować w nim przeświadczenie, że np. na mamę nie mogę liczyć - ona mi nie pomoże, gdy tej pomocy potrzebuję.

Co do Twojego synka - te ataki pojawiły się, gdy mały poszedł do przedszkola? Jeśli tak, to właśnie tu widziałbym ich przyczynę. Dziecko może w ten sposób odreagowywać stres związany z "rozłączeniem" z Tobą.

Brewka :) · 2006-10-24, 08:20

zgadzam się z dziewczynami mniej więcej, ale mam jeszcze dwa pomysły do dorzucenia

po pierwsze, może w przedszkolu ktoś w ten sposób się zachowuje, zwraca tym uwagę pań, czyli osiąga jakiś skutek?
tak czy inaczej źródło najprawdopodobniej leży w zmienionej sytuacji, czyli rozłące z mamą, trzeba by trochę zintensyfikować ten kontakt po powrocie

ale dziecko musi wiedzieć, że takiego zachowania nie akceptujesz, musi to usłyszeć wyraźnie i jednocześnie nie powinno mieć wrażenia, że je odrzucasz, kiedy to robi, uff; czyli ja bym na początku powedziała, że nie podoba mi się takie zachowanie, potem dała mu ignora

, ale nie wychodziła z pomieszczenia, i od czasu do czasu ludzkim głosem zagadała na zupełnie inny temat.
I nie zastanawiaj się, co zrobiłaś źle i jak to naprawić (czy wyławiać to mięsko, zatrzymywać windę itp.), bo to jest najpewniej "temat zastępczy", ogranicz się do słowa przepraszam i spokojnego krótkiego zdania, że następnym razem zrobisz inaczej, pozdrawiam

dzieci nieustannie badają granice i teraz jest sprawa treści i formy, wiadomo, że na taką formę nie możesz się zgodzić, ale może wyjściem byłoby też zostawienie mu większej swobody w podejmowaniu decyzji jego dotyczących? w granicach rozsądku oczywiście

Ameliaand · 2006-10-24, 08:31

Ja mam corke 3 latka i 5 miesiecy. Jak jeszcze mieszkalam z moimi rodzicami to gdy bylysmy same w domku to bylo w miare grzecznie ale jak pojawiala sie babcia to i histerie sie pokazywaly. Dlaczego? Ja nie reagowalam... kladla sie na ziemi to odchodzilam mowiac "chcesz to lez" i ona wstawala przychodzila i mowila o co chodzi. Natomiast gdy byla w poblizu moja mama to wymuszala tak na niej wiele rzeczy. Najlepiej nie reagowac choc wiem ze to trudne i czlowieka sciska gdzies tam... ale coz zrobic jak tak dalej pojdzieto zawsze bedzie sie tak zachowywal.
Mysle tez ze jestto spowodowaneze maly jest w przedszkolu... ale to minie...tez juz to przerabialam...
Pozdrawiam

Luba · 2006-10-24, 08:38

Cytat:

Napisane przez agniecha17

Juz nie wiem co robic z moim maluchem, staram sie byc spokojna, ale sa przeciez jakies granice

Synek ma 2 latka i 3msc, a od wrzesnia zaczal chodzic do przedszkola na 3h rano i 2h popoludniu. Dotychczas spedzalam z nim cale dnie, a maz niestety dlugo siedzi w pracy. Mieszkamy zagranica, wiec maluch ma tu tylko nas. Wiec teraz to wyglada tak, ze codziennie placze strasznie, jak wychodze z przedszkola (po 5 min bawi sie swietnie, sprawdzone!), no i bardzo chetnie tam chodzi, mowi, ze jest fajnie itp. Ale nie w tym problem, najgorsze jest to, ze od jakiegos czasu w domu przy kazdej okazji, a nawet bez waznej przyczyny kladzie sie na ziemi i wpada w histerie. Np. dzisiaj: rano wstalismy, cudownie bawil sie w lazience, potem poszlismy do kuchni robic kakao, nalewal mleko, wsypywal kakao a jak juz mial zakrecic butelke histeria

, nastepna, bo chcial zeby drzwi od kuchni byly zamkniete, a ja musialam wyjsc, nastepna przy powrocie z przedszkola, bo nacisnelam guzik, zeby zjechala winda, nastepna, bo w windzie juz nie chcial nacisnac guzika (zawsze to robi) a teraz miala to zrobic mama (chyba), nastepna, bo wrzucilam mu miesko do zupki (potem sie okazalo, ze chcial do raczki)itp. Za kazdym razem lezy na ziemi i drze sie w nieboglosy, a ja staram sie domyslec, co zrobilam nie tak. Odprowadzanie do pokoju, na krzeselko, az sie uspokoi skutkuje tylko do nastepnego razu. Jest naprawde cudownym, grzecznym dzieckiem, choc niezwykle aktywnym i jak w srodku swietnej zabawy robi cos takiego, to po prostu czuje sie oszukana. Acha, w przedszkolu jest podobno bardzo grzeczny, wiec tylko na rodzicach sie tak wyzywa. No i po prostu mam nieraz juz dosyc, juz nie wiem co robic. Ignorowanie nie skutkuje, rozmowa rowniez, odwracanie uwagi tez. Dodam, ze staram sie byc konsekwentna i jak czegos nie wolno, to nie, staram sie wywazac wszystko, ale to mnie wykancza. Myslicie, ze to samo minie

Ja mysle, ze on tak odreagowywuje pójście do przedszkola. Zmiana otoczenia, zmiana trybu życia. Wczesniej był tylko z Tobą, teraz nagle znalazł sie miedzy obcymi ludzmi, zbyt wiele wrazen i bodzców jak dla tak małego dziecka. Mam pytanie, dla mnie podstawowe: czy Twój syn mówi po hiszpańsku? Czy rozumie co panie do niego mówią i co mówia dzieci? Może jest to reakcja na zmiane języka, moze do tej pory porozumiewał sie przewaznie po polsku?

agniecha17 · 2006-10-24, 21:47

Dzieki dziewczyny za wsparcie i rady

Luba synek mowi po polsku i hiszpansku na poziomie dwulatka (poza domem, zawsze rozmawiamy po hiszpansku), niestety w przedszkolu (ogolnie w tym regionie, Barcelona) obowiazuje katalunski, ale mysle, ze nie jest to problemem, choc fakt, ze uczenie sie slow w 3 jezykach spowalnia nauke uzywania dluzszych zwrotow, ale to normalne.

Zawsze staram sie dotrzec do przyczyny zlosci, wiem, ze dziecko placze czesto z bezsilnosci. Dopiero, gdy to nie pomaga, daje mu sie wyplakac kilka minut, po czym przychodze, przytulam i tlumacze, ze go kocham, ale nie podoba mi sie to co robi. Ale o ile moge zrozumiec przypadki uzasadnione, to rece mi opadaja, gdy nie wiadomo o co chodzi, np. bawilismy sie fajnie i nagle histeria, no i niestety jednak zmienilo sie troche to, ze nie ma leniwych porankow i zabawy, a rano mam duzo rzeczy do zrobienia i moge mu poswiecic troszke czasu, ale nie za duzo. Zwlaszcza, ze mam codziennie zajecia i wracam dopiero o 12 i odbieram go z przedszkola. Dodatkowo zaczal przychodzic do nas w nocy i czesto zostaje do rana (jak go odstawiam to zawsze wraca znowu) i czesto rozrabia juz od 6, a ja chodzac spac ok 1, nie mam sily zwlec sie z lozka, by sie z nim bawic. Inna rzecz, ze w przedszkolu placze strasznie przy mnie, a jak wychodze to po 5 minutach bawi sie swietnie

. Dzisiaj caly dzien bylo swietnie, tylko wieczorem wpadal w histerie nie wiedzac, czy chce kakao, czy kaszke, ale to ze zmeczenia, a poniewaz wrocil tatus to o spaniu nie bylo mowy. I tak do 21.30, a powinien spac juz o 20. A z przedszkola jak na razie przyniosl tylko (az!) dlubanie w nosie

Acha, jak byli u nas znajomi w wakacje to tez rzucal sie na ziemie, ja ignorowalam, inni stawali na uszach, zeby go rozweselic.

I smieszna rzecz: Raz histeryzowal i ktos wlaczyl taka spiewaajaca swinke, zeby go rozweselic. Przestal plakac, wstal, wylaczyl swinke, polozyl sie na podlodze i zaczal wrzeszczec dalej, wszyscy w szoku!

Boz · 2006-10-24, 22:19

I smieszna rzecz: Raz histeryzowal i ktos wlaczyl taka spiewaajaca swinke, zeby go rozweselic. Przestal plakac, wstal, wylaczyl swinke, polozyl sie na podlodze i zaczal wrzeszczec dalej, wszyscy w szoku![/quote]

Moja siostrzenica zrobiła to samo. Ryczała kiedyś na alejce i idą dwie dziewczynki z maleńkim szczeniaczkiem. Siostrzenica zamilkła pobawiła się z pieskim po czym jak dziewczynki odeszły zaczęła ryczeć od początku

Mariqa · 2006-10-25, 07:13

Zajrzyj jeszcze do wątków archiwalnych

http://www.wizaz.pl/forum/showthread...light=dwulatek
http://www.wizaz.pl/forum/showthread...highlight=bunt
http://www.wizaz.pl/forum/showthread...highlight=bunt
http://www.wizaz.pl/forum/showthread...highlight=bunt

agniecha17 · 2006-10-25, 21:59

Dzieki

poczytalam, a wczoraj dostalam swieza prase z kraju i w "Mamo to ja" jest swietny artykul o buncie dwulatkow

aniasz78 · 2006-12-03, 09:40

witam

zgadzam sie histerie najlepiej przeczekac choc zdaje sobie sprawę jak trudno zachowac spokój i opanowanie przy takim ataku złości ..
moim zdaniem przyczyna takich napadow zlosci jest to ze maluch po prostu najzwyczajniej w świecie odreagowuje pobyt w przedszkolu. Moja siostrzenica tak miala tylko zamiast złosci po prostu płakała. Trzeba byc pzry dziecku rozmawiac z nim i dawac mu ciepełko.

2006-10-23, 22:54	#1
agniecha17 Raczkowanie Zarejestrowany: 2003-04 Lokalizacja: Poznań Wiadomości: 352	2-latek terrorysta - co robic???? Juz nie wiem co robic z moim maluchem, staram sie byc spokojna, ale sa przeciez jakies granice Synek ma 2 latka i 3msc, a od wrzesnia zaczal chodzic do przedszkola na 3h rano i 2h popoludniu. Dotychczas spedzalam z nim cale dnie, a maz niestety dlugo siedzi w pracy. Mieszkamy zagranica, wiec maluch ma tu tylko nas. Wiec teraz to wyglada tak, ze codziennie placze strasznie, jak wychodze z przedszkola (po 5 min bawi sie swietnie, sprawdzone!), no i bardzo chetnie tam chodzi, mowi, ze jest fajnie itp. Ale nie w tym problem, najgorsze jest to, ze od jakiegos czasu w domu przy kazdej okazji, a nawet bez waznej przyczyny kladzie sie na ziemi i wpada w histerie. Np. dzisiaj: rano wstalismy, cudownie bawil sie w lazience, potem poszlismy do kuchni robic kakao, nalewal mleko, wsypywal kakao a jak juz mial zakrecic butelke histeria , nastepna, bo chcial zeby drzwi od kuchni byly zamkniete, a ja musialam wyjsc, nastepna przy powrocie z przedszkola, bo nacisnelam guzik, zeby zjechala winda, nastepna, bo w windzie juz nie chcial nacisnac guzika (zawsze to robi) a teraz miala to zrobic mama (chyba), nastepna, bo wrzucilam mu miesko do zupki (potem sie okazalo, ze chcial do raczki)itp. Za kazdym razem lezy na ziemi i drze sie w nieboglosy, a ja staram sie domyslec, co zrobilam nie tak. Odprowadzanie do pokoju, na krzeselko, az sie uspokoi skutkuje tylko do nastepnego razu. Jest naprawde cudownym, grzecznym dzieckiem, choc niezwykle aktywnym i jak w srodku swietnej zabawy robi cos takiego, to po prostu czuje sie oszukana. Acha, w przedszkolu jest podobno bardzo grzeczny, wiec tylko na rodzicach sie tak wyzywa. No i po prostu mam nieraz juz dosyc, juz nie wiem co robic. Ignorowanie nie skutkuje, rozmowa rowniez, odwracanie uwagi tez. Dodam, ze staram sie byc konsekwentna i jak czegos nie wolno, to nie, staram sie wywazac wszystko, ale to mnie wykancza. Myslicie, ze to samo minie

2006-10-24, 06:50	#2
Boz Zadomowienie Zarejestrowany: 2005-05 Lokalizacja: Gliwice Wiadomości: 1 487	Dot.: 2-latek terrorysta - co robic???? Na ataki histerii jest jeden sposób : nie reagować. Należy sprawdzić czy dziecko nie zrobi sobie krzywdy i najlepiej wyjść do innego pokoju. Bez widzów bez jakiejkolwiek reakcji dziecko po kilku razach zauważy że atak nie spełnia zamierzonego efektu czyli reakcji rodziców. Wiem że łatwo to zrobić w domu trudniej na dworze, ale myśmy z moją siostrzenicą to przeszły. W sklepie czy windzie wyprowadzałam ją na dwór i czekałam aż przestanie nie próbując się domyślać o co chodzi. Mała miała około dwa lata i była na tyle komunikatywna że jak chciała potrafiła przekazać wszystkie informacje. Niestety zdarzały jej się takie "ataki" około pół roku. Z tym że czas trwania ryku był coraz krótszy. U mojego syna na szczęście skończyło sie na dwóch ale siostrzenica była oporna. Każde wzmocnienie, czyli osiągnięcie zamierzonego celu (może to być uwaga mamy) tylko przedłuży niechciane zachowanie. A oprócz tego pójście do przedszkola mogło zwiększyć zapotrzebowanie na mamę więc w chwilach gdy jest grzeczny spędzaj z nim jak najwięcej czasu, a nie dopiero wtedy jak się histerycznie tego domaga. Życzę powodzenia w trudnej walce z dwulatkiem

2006-10-24, 08:06	#3
marcelina73 Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2005-12 Wiadomości: 2 983	Dot.: 2-latek terrorysta - co robic???? Też słyszałam, że dobrą metodą na atak histerii jest przeczekanie. Jednak należałoby zgłębić, skąd się te ataki biorą, aby dziecku pomóc zrozumieć swoje emocje i nauczyć się/go z nimi radzić, a nie zostawiać go samego sobie "aby mu przeszło". Przynajmniej tak małego dziecka. Ono samo nie rozumie, nie wie, dlaczego tak się zachowuje, skąd te nerwy, ataki. Dlatego zostawianie dziecka, żeby się samo uspokoiło, nie uważam za słuszne. Ja staram się dziecku pomóc pojąć, co wyprowadziło go z równowagi, z czego wynika takie zachowanie - nie rozwiązuję problemów za niego ale staram się mu pomóc znaleźć rozwiązanie, albo nauczyć szukać rozwiązań, przyczyn. Samo "przyklepywanie" moim zdaniem nie prowadzi do niczego dobrego - to znaczy może niektóre dzieci przestają się na np. rzucać na chodnik, gdy chcą zwrócić uwagę mamy na siebie, ale gdy nie nauczymy ich kontrolować swoich uczuć, dawać im upust w dopuszczalny sposób, rozwiązywać problemy, mogą też mogą się nauczyć się np. że mamy nie obchodzą moje uczucia, więc nie warto ich okazywać; czy coś w tym stylu. Reasumując chodzi mi o to, że tak popularyzowana ostatnio metoda "przeczekiwania" i nie zwracania uwagi może wyrządzić dziecku szkodę - ugruntować w nim przeświadczenie, że np. na mamę nie mogę liczyć - ona mi nie pomoże, gdy tej pomocy potrzebuję. Co do Twojego synka - te ataki pojawiły się, gdy mały poszedł do przedszkola? Jeśli tak, to właśnie tu widziałbym ich przyczynę. Dziecko może w ten sposób odreagowywać stres związany z "rozłączeniem" z Tobą.

2006-10-24, 08:20	#4
Brewka :) sophisticated Zarejestrowany: 2006-06 Wiadomości: 7 952	Dot.: 2-latek terrorysta - co robic???? zgadzam się z dziewczynami mniej więcej, ale mam jeszcze dwa pomysły do dorzucenia po pierwsze, może w przedszkolu ktoś w ten sposób się zachowuje, zwraca tym uwagę pań, czyli osiąga jakiś skutek? tak czy inaczej źródło najprawdopodobniej leży w zmienionej sytuacji, czyli rozłące z mamą, trzeba by trochę zintensyfikować ten kontakt po powrocie ale dziecko musi wiedzieć, że takiego zachowania nie akceptujesz, musi to usłyszeć wyraźnie i jednocześnie nie powinno mieć wrażenia, że je odrzucasz, kiedy to robi, uff; czyli ja bym na początku powedziała, że nie podoba mi się takie zachowanie, potem dała mu ignora , ale nie wychodziła z pomieszczenia, i od czasu do czasu ludzkim głosem zagadała na zupełnie inny temat. I nie zastanawiaj się, co zrobiłaś źle i jak to naprawić (czy wyławiać to mięsko, zatrzymywać windę itp.), bo to jest najpewniej "temat zastępczy", ogranicz się do słowa przepraszam i spokojnego krótkiego zdania, że następnym razem zrobisz inaczej, pozdrawiam dzieci nieustannie badają granice i teraz jest sprawa treści i formy, wiadomo, że na taką formę nie możesz się zgodzić, ale może wyjściem byłoby też zostawienie mu większej swobody w podejmowaniu decyzji jego dotyczących? w granicach rozsądku oczywiście __________________ elementarz reaktywacja przepisy

2006-10-24, 08:31	#5
Ameliaand Przyczajenie Zarejestrowany: 2005-09 Lokalizacja: mała wioseczka - Procyń kiedyś obecnie STOLICA Wiadomości: 25	Dot.: 2-latek terrorysta - co robic???? Ja mam corke 3 latka i 5 miesiecy. Jak jeszcze mieszkalam z moimi rodzicami to gdy bylysmy same w domku to bylo w miare grzecznie ale jak pojawiala sie babcia to i histerie sie pokazywaly. Dlaczego? Ja nie reagowalam... kladla sie na ziemi to odchodzilam mowiac "chcesz to lez" i ona wstawala przychodzila i mowila o co chodzi. Natomiast gdy byla w poblizu moja mama to wymuszala tak na niej wiele rzeczy. Najlepiej nie reagowac choc wiem ze to trudne i czlowieka sciska gdzies tam... ale coz zrobic jak tak dalej pojdzieto zawsze bedzie sie tak zachowywal. Mysle tez ze jestto spowodowaneze maly jest w przedszkolu... ale to minie...tez juz to przerabialam... Pozdrawiam

2006-10-24, 21:47	#7
agniecha17 Raczkowanie Zarejestrowany: 2003-04 Lokalizacja: Poznań Wiadomości: 352	Dot.: 2-latek terrorysta - co robic???? Dzieki dziewczyny za wsparcie i rady Luba synek mowi po polsku i hiszpansku na poziomie dwulatka (poza domem, zawsze rozmawiamy po hiszpansku), niestety w przedszkolu (ogolnie w tym regionie, Barcelona) obowiazuje katalunski, ale mysle, ze nie jest to problemem, choc fakt, ze uczenie sie slow w 3 jezykach spowalnia nauke uzywania dluzszych zwrotow, ale to normalne. Zawsze staram sie dotrzec do przyczyny zlosci, wiem, ze dziecko placze czesto z bezsilnosci. Dopiero, gdy to nie pomaga, daje mu sie wyplakac kilka minut, po czym przychodze, przytulam i tlumacze, ze go kocham, ale nie podoba mi sie to co robi. Ale o ile moge zrozumiec przypadki uzasadnione, to rece mi opadaja, gdy nie wiadomo o co chodzi, np. bawilismy sie fajnie i nagle histeria, no i niestety jednak zmienilo sie troche to, ze nie ma leniwych porankow i zabawy, a rano mam duzo rzeczy do zrobienia i moge mu poswiecic troszke czasu, ale nie za duzo. Zwlaszcza, ze mam codziennie zajecia i wracam dopiero o 12 i odbieram go z przedszkola. Dodatkowo zaczal przychodzic do nas w nocy i czesto zostaje do rana (jak go odstawiam to zawsze wraca znowu) i czesto rozrabia juz od 6, a ja chodzac spac ok 1, nie mam sily zwlec sie z lozka, by sie z nim bawic. Inna rzecz, ze w przedszkolu placze strasznie przy mnie, a jak wychodze to po 5 minutach bawi sie swietnie . Dzisiaj caly dzien bylo swietnie, tylko wieczorem wpadal w histerie nie wiedzac, czy chce kakao, czy kaszke, ale to ze zmeczenia, a poniewaz wrocil tatus to o spaniu nie bylo mowy. I tak do 21.30, a powinien spac juz o 20. A z przedszkola jak na razie przyniosl tylko (az!) dlubanie w nosie Acha, jak byli u nas znajomi w wakacje to tez rzucal sie na ziemie, ja ignorowalam, inni stawali na uszach, zeby go rozweselic. I smieszna rzecz: Raz histeryzowal i ktos wlaczyl taka spiewaajaca swinke, zeby go rozweselic. Przestal plakac, wstal, wylaczyl swinke, polozyl sie na podlodze i zaczal wrzeszczec dalej, wszyscy w szoku!

2006-10-24, 22:19	#8
Boz Zadomowienie Zarejestrowany: 2005-05 Lokalizacja: Gliwice Wiadomości: 1 487	Dot.: 2-latek terrorysta - co robic???? I smieszna rzecz: Raz histeryzowal i ktos wlaczyl taka spiewaajaca swinke, zeby go rozweselic. Przestal plakac, wstal, wylaczyl swinke, polozyl sie na podlodze i zaczal wrzeszczec dalej, wszyscy w szoku![/quote] Moja siostrzenica zrobiła to samo. Ryczała kiedyś na alejce i idą dwie dziewczynki z maleńkim szczeniaczkiem. Siostrzenica zamilkła pobawiła się z pieskim po czym jak dziewczynki odeszły zaczęła ryczeć od początku

2006-10-25, 07:13	#9
Mariqa Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2004-12 Wiadomości: 2 207	Dot.: 2-latek terrorysta - co robic???? Zajrzyj jeszcze do wątków archiwalnych http://www.wizaz.pl/forum/showthread...light=dwulatek http://www.wizaz.pl/forum/showthread...highlight=bunt http://www.wizaz.pl/forum/showthread...highlight=bunt http://www.wizaz.pl/forum/showthread...highlight=bunt __________________ C'est la vie - cały twój Paryż dwie drogi na krzyż Knajpa, kościół, widok z mostu

2006-10-25, 21:59	#10
agniecha17 Raczkowanie Zarejestrowany: 2003-04 Lokalizacja: Poznań Wiadomości: 352	Dot.: 2-latek terrorysta - co robic???? Dzieki poczytalam, a wczoraj dostalam swieza prase z kraju i w "Mamo to ja" jest swietny artykul o buncie dwulatkow

2006-12-03, 09:40	#11
aniasz78 Przyczajenie Zarejestrowany: 2006-09 Wiadomości: 19	Dot.: 2-latek terrorysta - co robic???? witam zgadzam sie histerie najlepiej przeczekac choc zdaje sobie sprawę jak trudno zachowac spokój i opanowanie przy takim ataku złości .. moim zdaniem przyczyna takich napadow zlosci jest to ze maluch po prostu najzwyczajniej w świecie odreagowuje pobyt w przedszkolu. Moja siostrzenica tak miala tylko zamiast złosci po prostu płakała. Trzeba byc pzry dziecku rozmawiac z nim i dawac mu ciepełko.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)