pocieszcie osamotniona kobiete...

[Wisnia]

ja sie martwie jak zwykle na zapas... bo nagle wszytsko sie skonczylo. I ostalam sama. Nie mąż nie odszedl, ale zaparacowany nie posiwieca mi tyle czasu ile bym chciala. Chodzi o prace i moje przjaciolki. Jedna w Dublinie na zawsze, druga na czas nieokreslony na Bahamach (bosz... zazdroszcze jej tego slonca...) a ja od lipca jestem bez pracy. Siedze w domu, sprzatam, gotuje, dzieci nie mamy i wariuje. Nie umiem znalezc pracy bo za czasow swojej mlodosci nie bardzo mi sie chcialo martwic o siebie i wyksztalcenie mam jakie mam, chodz mozliowsci spore bo zdolna jestem i szybko sie ucze a dosiwdczenia tez mi nie brak w roznych dziedzinach... tylko siedze juz 2 miesiac w domu i glupieje... Kolezanek nie ma, pracy nie mam... Jak sie pzobierac bo czuje ze popadam w dola i wszytsko staje sie dla mnie za trudne i jeszcze to ze mam juz swoje lata i czuje sie tak jakby z dnia na dzien czas uciekal przez palce a ja os trace. zycie? siebie?

[Rusałka]

Witam w klubie. Od kilku miesięcy bez pracy - też nie dbałam o odpowiednie wykształcenie, ale mam doświadczeniw w wąskiej dziedzinie, coz z tego u nas mało popularnej. Siedzę w domu gotuje obiadki, w domu dwójka dzieci. Mąz pracuje całe dnie, przychodzi gra na kompie, albo idzie się wyzyc sportowo. Koleżanki też zapracowane. Czuję się jak 100 % towa Matka Polka. W dodatku niedawno odkryłam, że mój TŻ z kims się spotykał. Była avanti i teraz jest lepiej, ale nie było mi tak łatwo. Wczoraj oznajmiłam mamie, że chciałabym gdzieś wyjśc z dziewczynami, i czy nie popilnuje mi dzieci przez jedną noc ( TŻ na szkoleniu), była oburzona! Niestety mój ojciec był alkoholikiem i chyba moja mama uwaza, ze skoro mam przystojnego męża, który zarabia kupę kasy, to muszę jak ta Matka Polka. Myślę o rozwodzie, coraz częściej, dochodzę do wniosku, że nie można tak życ. Poświęciłam bardzo dużo dla tego związku i dzieci, ale nikt tego nie chce zrozumiec.Nasz związek choc stabilny nie daje nam mozliwosci indywidualnego rozwoju. Każde z nas boi się zmian, ale o ile mój mąż boi się zmian, to ja nie mogę liczyc na ich akceptację. A najgorsze jest to, że chociaż w okół pełno ludzi czuję sie jakby nie było nikogo. Trzymaj się Wisienko - nie masz tylu zobowiązań co ja, możesz wyjśc przynajmniej z domu kiedy chcesz. Wykorzystaj to - idz na wystawę, albo pozwiedzaj swoje miasto, idz do kina.

[Wisnia]

Wiesz Rusałko, życie jest pokręcone. Z jednej strony może to i lepiej, ze nie mam zobowiązań (czyt. dzieci) ale z drugiej moze przynajmniej mialabym kim sie zajac... Nie chce sie pocieszac cudzym nieszczesciem, jedno co Ci moge napisac, ze Cie rozumiem, ze wiem jak sie czujesz... Ja sie staram zabrac za cos - wlasnie posprzatalam mieszkanie, ale to nie jest to co mnie satysfakcjonuje... Planuje, ze moze jakis biznes, niby widoki sa, ze by sie udalo, ale napadl mnie taki marazm, z ktorego nie umiem sie podniesc. Wszytsko robie mechanicznie, bez uczucia, robie bo trzeba a reszta... jedno co mi zostalo to robienie zdjec. Ale powoli tez trace zapal - ile mozna fotografowac do szuflady, dla siebie, a pokazac nie umiem. boje sie. Zastanawiam sie co bedzie dalej - wkurze sie i kopne sie sama w tylek i zrobie cos czy popadne apatie jak kiedys i skonczy sie znowu glupio... A do tego dochodzi wiek. Ciagle mowilam ze mi z ta trzydziestka do twarzy i sie z niej ciesze, a teraz patrze na to jak przeklenstwo i czuje ciezar tego ze jestem za stara (to wniosek po przeczytaniu paru ogloszen o prace...)

A moje miasto znam od 33 lat... znam kazdy kąt i żałuje ze jak mialam mozliowsc nie wyprowadzilam sie gdzies gdzie wszytsko bylo nowe. Chyba ze strachu ciagle tu tkwie... A im mam wiecej lat ten strach robi sie coraz bardziej upierdliwy...

[vilandra]

hej dziewczyny, ja podobnie............
9 lat po slubie, brak dzieci i niby jesteśmy tylko dla siebie, ale......
czegos brak. Myślę, ze może to z wiekim przychodzi, takie ogólne zniechęcenie do wszystkiego. Niby pracuje, niby, bo zarabiam tyle, że na przysłowiowe waciki starcza i właściwie to jestem na utrzymaniu męża, wkurzające Mąż też zapracowany, koleżanki zajete dziećmi a ja z nudów własnie wybieram sie do Manufaktury butiki pozwiedzć
I tak, hmmmmm, nie wiem czy cos wniosłam swoim stekaniem
acha, mam 2 kocurki

[Wisnia]

ale dobrze wiedziec ze nie jestem osamotniona...
dzisiaj mialam chwile na przemyslenie paru spraw i doszlam do wniosku ze pogoda jaka jest na slasku w polaczeniu z brakiem pracy (czytaj brakiem kasy) tak mnie zdolowala. Chyba

mielismy plany, a ja tracac prace te plany 'popsulam'. Nie jest zle, ale niestety trzeba bedzie zweryfikowac pewne pomysly. i w sumie nie chodzi o jakies rzeczy bo to sobie wytlumacze czemu nie mam tego albo tamtego. ale zal mi niezrealizowanych wakacji...
a moze to tez umiem sobie wytlumaczyc?

generalnie to im bardziej jest deszczowo i zimno tym bardziej ja popadam w depreche.

i nawet mi sie nie chce butikow zwiazac, vilandro Twoim przykladem, bo sie tylko rozdraznie na widok tych usmiechnietych panienek z masa toreb...

bosz, marudne jestesmy. ale dzisiaj sobie pozwalam na to i rogrzeszam - nie dosc ze nadeszly mnie babskie dni to troche dobrych uczynkow mam na swoim koncie

Milego zwiedzania

[Wika28]

Kazdy ma jakiegos bola co go kola Ja rowniez - jestem po trzydziestce, mam dobra prace o jakiej zawsze marzylam (od 10 lat ta sama), wlasne mieszkanko w centrum miasta, grono prawdziwych przyjaciol, zdobylam wyksztalcenie jakie chcialam. I co z tego? Ja chce byc Matka Polka - chce siedziec w domu, pilnowac dzieci, gotowac obiadki, prac skarpety Faceci sie pojawiaja, niektorzy po pewnym czasie odchodza, od niektorych ja odchodze i mam juz dosyc. I tez wpadam w jakis marazm - i praca przestaje mnie cieszyc i zycie towarzyskie i coraz nowe wojaze i ciuchy i wszystko. Jak juz nawet nie dzieci, to chce wreszcie w tym swoim wypielegnowanym mieszkanku Faceta, ktoremu bede mogla gotowac, prac i sprzatac. Pewnie stwierdzicie, ze glupia jestem

[Wisnia]

Wika to co piszesz sprawa ze az mam ochote powiedziec ze kobiecie trudno dogodzic

moglabym powiedziec ze Ci zadzroszcze tego co masz (bo to wlasnie to czego mi brak) - ale nie umiem zazdroscic...

Wiec moze to jest tak, ze meczy nas nuda i monotonnosc?

[Wika28]

Ja tez tak naprawde nie umiem zazdroscic I chyba tak to jest ze meczy nas jakas monotonia, (choc w pracy ciagle cos nowego sie dzieje i na nude narzekac nie moge) albo rzeczywiscie kobiecie trudno jest dogodzic
Pozdrawiam wszystkie Osamotnione Kobiety

[vilandra]

Napisane przez Wisnia

ale dobrze wiedziec ze nie jestem osamotniona...
dzisiaj mialam chwile na przemyslenie paru spraw i doszlam do wniosku ze pogoda jaka jest na slasku w polaczeniu z brakiem pracy (czytaj brakiem kasy) tak mnie zdolowala. Chyba

mielismy plany, a ja tracac prace te plany 'popsulam'. Nie jest zle, ale niestety trzeba bedzie zweryfikowac pewne pomysly. i w sumie nie chodzi o jakies rzeczy bo to sobie wytlumacze czemu nie mam tego albo tamtego. ale zal mi niezrealizowanych wakacji...
a moze to tez umiem sobie wytlumaczyc?

generalnie to im bardziej jest deszczowo i zimno tym bardziej ja popadam w depreche.

i nawet mi sie nie chce butikow zwiazac, vilandro Twoim przykladem, bo sie tylko rozdraznie na widok tych usmiechnietych panienek z masa toreb...

bosz, marudne jestesmy. ale dzisiaj sobie pozwalam na to i rogrzeszam - nie dosc ze nadeszly mnie babskie dni to troche dobrych uczynkow mam na swoim koncie

Milego zwiedzania

taaaaaa, idę , idę i zajść tzn. wyjść nie mogę z biura Właściwie moge, ale mi sie nie chce No bo faktycznie po co ja mam tam iść? Może i nawet cos bym wyłuskała na jakiś drobiazg........
Matko, mam jakiś spadek hormonów , czy co? No kurde, sama nie wiem co chcę i czy chcę i w ogóle.......źle mi!!!!!

[vilandra]

Napisane przez Wika28

Kazdy ma jakiegos bola co go kola Ja rowniez - jestem po trzydziestce, mam dobra prace o jakiej zawsze marzylam (od 10 lat ta sama), wlasne mieszkanko w centrum miasta, grono prawdziwych przyjaciol, zdobylam wyksztalcenie jakie chcialam. I co z tego? Ja chce byc Matka Polka - chce siedziec w domu, pilnowac dzieci, gotowac obiadki, prac skarpety Faceci sie pojawiaja, niektorzy po pewnym czasie odchodza, od niektorych ja odchodze i mam juz dosyc. I tez wpadam w jakis marazm - i praca przestaje mnie cieszyc i zycie towarzyskie i coraz nowe wojaze i ciuchy i wszystko. Jak juz nawet nie dzieci, to chce wreszcie w tym swoim wypielegnowanym mieszkanku Faceta, ktoremu bede mogla gotowac, prac i sprzatac. Pewnie stwierdzicie, ze glupia jestem

jestes głupia
a tak powaznie, wychodzi na to, że chcemy tego czego nie mamy
Matka Polka pracy, busines woman domu i dzieci.................

[kamaO]

Trzymaj się Wiśnia cieplutko Może choć jakieś wizażowe spotkanie wypali to się trochę wyrwiesz z domu?

Wiem co to jest siedzieć w domu, bez pracy, bez perspektyw. Ja przesiedziałam tak kilka miesięcy dopóki nie znalazłam obecnej pracy - niestety kompletnie nie w moim zawodzie, nudnej i średnio płatnej
Ale nie narzekam, bo mogło być gorzej

[Wisnia]

KamaO licze na to spotkanko. Niby z domy sie wyrwam, ale mam juz dosc samotnych wycieczek, kina czy podobnych.

Ja bym sie na poczatek zgodzila nawet na nudna prace i srednio platna choc wiem ze wtedy sie nie ma czasu szukac innej, ale przynajmniej mialaby jakies zajecie i jakas kase...

ehhh... marudze, okropnie. od rana loguje sie na portalach z praca i wkolko pisze to samo juz powoli znam na pamiec cale swoje CV

[syla-78]

Dziewczyny, ja też tak czasem mam. Mam 28 lat, męża od 4 lat, dzieci nie mamy, za to psa i kota Wiśnia ogłoszeniami o pracę, to się nie przejmuj, ja też czasem czuję się staro (jak widzę ogłoszenie, zatrudnię sekretarkę do 25-lat). Co z tego, ze wyglądam góra na 22-lata. Za stara jestem. Od roku nie mam pracy, mimo, że skończyłąm studia. Wysyłam ogłoszenia, rozwożę. I nic. Nigdzie nie ma pracy.Chyba, że pójdę do sklepu za 800 zł.Stać nas na to, żebym nie pracowała, mąż mówi, żebym poszła do dobrej pracy,żebym miała szanse rozwoju, a nie byle gdzie po to, żeby iść.Czasem mi się wydaje, że te ogłoszenia są od picu. Naprawdę szlag mnie trafia z tym wszystkim, czuję się taka bezwartościowa. Mam super męża, ale brakuje mi pracy, wyjścia do ludzi. Źle mi z tym. Rozumiem Cię. Pozdrawiam Trzymaj się, jutro będzie lepiej

[Rusałka]

Nie wiem, czy zauwazyłyście, że nasi pracodawcy mają coraz większe wymagania. Czytałam ostatnio ogłoszenie - praca ekspedientki w sklepie z wyposażeniem wnętrz - bardzo dobra znajomosc angielskiego i wyższe wykształcenie! Jestem w stanie zrozumiec angielski, ale studia do ustawiania wazoników na pólce?!

[vilandra]

Napisane przez Rusałka

Nie wiem, czy zauwazyłyście, że nasi pracodawcy mają coraz większe wymagania. Czytałam ostatnio ogłoszenie - praca ekspedientki w sklepie z wyposażeniem wnętrz - bardzo dobra znajomosc angielskiego i wyższe wykształcenie! Jestem w stanie zrozumiec angielski, ale studia do ustawiania wazoników na pólce?!

to nic . Moja koleżnka musiała przejść test na inteligencje , na produkcje do składania maszynek Gilete

[Wisnia]

Wiesz syla, mnie tak srednio stac na siedzenie w domu. moze nie tylko chodzi o kase ale poprostu czuje, ze meczy mnie psychicznie brak stabilizacji.
Nic to. postanowilam wbrew pogodzie i mojej psychice wziasc sie w garsc i wysylam papiery nawet tam gdzie uwazam ze nie mam szans
licze na to ze teraz ludzie hurtem wyjezdzaja do Iralndii czy Ukja wiec zwolni sie troche miejsc pracy ...

ale swoja droga jak czytam o sekratarkch z wyzszym wyksztalceniem (najlepiej prawniczel ub ekonomiczne) biegle dwa obce jezyki to zastanawiam sie czemu mamy taki rzad i takiego prezydenta, jak oni nie wladaja zadnym obcym jezykiem???

[Wisnia]

vilandro kochana Ja Ci powiem jedno, bedzie lepiej. Pod koniec przyszlego tygodnia ma sie ocieplic
A wtedy i humorek sie poprawia i odrazu problemy wygladaja mniej strasznie...

[Gosik27]

Rozumiem was doskonale . Mój mąż pracuje od kilku miesięcy za granicą i przyjeżdża raptem na ok 2 tyg co 2 miesiące .Tym razem był tylko tydzień i właśnie dzisiaj wyjechał. Jak zwykle pewnie odchorowywać to będę przez pierwszy miesiąc a w następnym będe odliczać dni na kalendarzu. Mam 27 lat. Dwie córeczki w wieku przedszkolnym.Ze wzglendu na to że nie ma się nimi kto zaopiekować nie mogę podjąć pracy na etacie chyba że w biurze ale na to mam za małe kwalifikacje (tylko matura) gdzie zwykle pracuje sie od 7 do 15. Zakłady pracują od 6 więc odpada bo przedszkole też od6 druga zmiana też odpada. Dziewczynki od poniedziałku idą do przedszkola . Chciałabym coś ze sobą w końcu zrobić nie mogę siedzieć w domu, ale gdzie znależć pracę na godziny dopołódniowe od7. Myślałam że może zrobić jakiś kurs i zapisać się na lekcje języka obcego. Muszę coś robić bo zwariuje.

[Wisnia]

Gosik ty masz wogle sytuacje niedopozazdroszczenia.... No wiem, nie powinnam Cie dodatkowo dolowac, ale ja na sama mysl, ze moj TŻ znowu wyjedzie (niby 3 dni ale jak dla mnie to wiecznosc) zaczynam sie stresowac...
Juz wymyslam co bede robic i czym sie zajmowac zeby tylko nie dostac krecka.

Bosz, dzisiaj mimo ze nie lubie sprzatac, gotowac wywalilam polowe niepotrzebnych papierow co sie uzbieraly i ugotowalam pyszny obiadek i wogle zaczelam sie czuc jak kura domowa...

A z praca dalej marnie. Moze sie cos rozkreci ale wole nie mowic bo zapesze...

[nusia1976]

Dziewczyny i tak Wam zazdroszczę. W tym roku przekroczyłam magiczną 30-tkę i mam doła. Zaczęłam czytać wizaż i to jest moja jedna z nielicznych rozrywek. Do ubiegłego roku byłam pracoholikiem, pracowałam, pracowałam i pracowałam, żyłam tylko pracą. Zarabiałam marne grosze, ale i tak żyłam pracą. Efekt jestem sama. Przegapiałam swoją szansę i teraz jak się obudziłam dookoła widzę same pary, ustatkowane życie moich znajomych, wszyscy mają kogoś i tylko czekać aż pojawią się dzieci. A ja ciągle sama. W tym roku poznałam 4 facetów (2 z internetu) i z każdym trochę się pospotykałam, ale to były same porażki. Jeden był gorszy od drugiego, a że ja sama może ze strachu nie chciałam ich zostawiać robiłam się nie do zniesienia i oni w końcu sami odchodzili. W tym roku straciłam pracę, bo była reorganizacja, ja poszłam pierwsza pod nóż. Usłyszałam, że jestem młoda, zdolna i zawsze znajdę pracę. Nie załamałam się tym i szybko znalazłam drugą pracę, tylko że ona jest nudna jak flaki z olejem, zarabiam marne grosze, jestem cały dzień poza domem. Wy macie chociaż TŻ, a ja już tracę nadzieję, że kogoś spotkam. Mam jakieś tam autko, może niedługo będę miała mieszkanie, paru bliskich znajomych, ale brakuje mi kogoś bliskiego. Dzisiaj idę pierwszy raz na angielski, muszę się czymś zająć, żeby życie nabrało chociaż trochę sensu

[ewusch]

moje zycie wygladalo podobnie jak Twoje Niusia...skonczylam studia ..rzucialam sie w wir pracy...zycie szybko mijalo..probowalam sie czasami spotykac z jakims facetem...ale same porazki..coraz bardziej bylam rozczarowana..gdy skonczylam 30 lat..to przezylam istny kryzys..lacznie z depresja...potem stracilam prace..wyjechalam za granice spotkalam faceta..zamieszkalismy razem i co z tego..jest mamisynkiem, nadpobudliwym nerwowo i ma problem z alkoholem...ciagle mnie obrazal i o byle co wszczyna awantury...facet nie zawsze jest lekiem i wcale nie jest z nim lepiej....na szczescie juz za 2 tygodnie wyjezdzam do Londynu...
tak na prawde najbardziej braguje mi przyjaciolki..z ktora moglabym o wszystkim pogadac..facet jej nie zastapi..moje najlepsze kumpele ze studiow sa zagranica..albo calkowicie zaangazowane w swoje zycie rodzinne...
jeszcze do niedawna mialam dwie przyjaciolki..tak mi sie przynajmniej wydawalo..ale to byly tylko pozory...obie byly zawistne i wredne...jedna potrafila napisac jakies bzdury do faceta ktorym bylam wtedy zaiteresowana..
nie wazne...w tej chwili boje sie komukolwiek zaufac...a bylam kiedys otwarta mila osoba..chcetnie pomagalam innym..niestety Ci ktorym pomoglam ..odplacili pieknym za nadobne..wiec chyba nie warto..nie wiem juz czy che poznac i byc z jakims facetem...moze lepiej zaoszczedzic sobie upokozen...i rozczarowan...z reszta nie wiem czy jeszcze potrafie pokochac

[Rusałka]

Przeczytałam swoje stare posty z tego wątku i wiecie co? Jakbym czytała posty innej osoby. Nie jestem już z TŻ od dwóch miesięcy, dół powoli mija, w domu spokój, nie ma napiętej atmosfery, dzieci zadowolone, wyciszone. Ja rozkręcam mały biznesik i jakoś daję radę. Czasem jeszcze ogarnia mnie smutek i obawa, że będę sama do końca życia, ale na myśl o ewentualnym powrocie do TŻ czuję niechęc.Wisienko nie ma tego złego, jak mówią.