Mówisz mi żyj,mówisz mi walcz ! Co powiesz,gdy sił mi brak...? :(

[kami828]

Zaczyna sie...znowu łapie doła,znowu czuje wielką pustke i strach co będzie dalej..Przegrałam...przeg rałam swoje życie i nie mam sił jego naprawiać...już za późno...

Może zaczne od tego że mam 20 lat nie skończyłam szkoły z powodu mojej choroby (astma oskrzelowa) szukam pracy i nigdzie nie moge jej znaleść bo wszędzie pytają o wykształcenie.Nawet do malowania głupich kajaków czy do zbierania pieczarek!Więc już nigdzie nie dostane pracy a nawet na rente nie moge liczyć nawet nie wiem czy dają na astme bo z nią jak to mówią "można żyć" tylko co to za życie?Codziennie budze sie przez ataki astmy,codziennie wieczorem je mam,nawet teraz brak mi tchu bo leki przestają działać mój organizm sie od nich uodpornił.W poniedziałek ide do lekarza który mało interesuje sie moją chorobą przepisuje tylko leki doraźne które pomagają w czasie ataku a nie zapobiegają jemu.Chyba będę musiała sie wykłócić o lepsze leki bo ostatnio mój lekarz ma coraz gorsze opinie i chyba będę musiała zmienić go na innego.Ciężko mi z tym wszystkim.W dodatku mam problemy z TŻ niedługo wraca z zagranicy a ja nie wiem czy chce z Nim być bo bardzo sie boje że mnie znowu zrani tak jak już to zrobił ale o tym nie chce pisać.Życie mi sie wali a ja chodź mam chęć to nie potrafie go zmienić.Łaże od rana za pracą a nigdzie nie ma już myśle o wyjeździe za granice ale sie boje że np. dostane ataku astmy w pracy itp. ostatnio jest ciężko coraz częściej choruje i nie wiem co mam robić Siedze w domu już dwa lata i nic nie robie a teraz kiedy chce sie wziąść do roboty to nie mam na nią szans.Bardzo chce skończyć szkołe ale w gre wchodzi tylko zaoczna a to kosztuje,nie mam na nią pieniędzy.Wstyd mi że nie skończyłam szkoły ale czy to moja wina że zachorowałam?Że akurat w drugiej klasie technukum objawy sie tak nasiliły że ciągle chorowałam i opuszczałam zajęcia w skutek czego posadzili mnie bo kogo obchodzi to że jestem chora?Nikogo!Czasem chciałabym nie zdążyć wziąść leki i sie poprostu udusić Nikomu nie życze tej choroby poprostu nikomu to okropne a nawet na chwile nie moge o niej zapomnieć bo codziennie to samo.Ciągle przy sobie musze mieć leki,nie moge sie dużo śmiac,nie moge sie wygłupiać bo zaraz sie męcze i dusze.Ryczeć mi sie chce dlaczego mnie to wszystko spotyka?Co ja mam robić bo ja już nie ma pomysłów.Odsuwam sie od znajomych mówie im ze do nich nie pasuje zamykam sie w domu i tak miesiąc za miesiącem mija a ja jestem coraz bardzeiej samotna Chciałabym żeby wszystko sie wkoncu ułożyło tylko skąd mam brać siłe na to żeby to jakoś poukładać?Bardzo chce ale chyba sama nie potrafie...Sory że zanudzam ale gdzieś musiałam to napisać bo to za długo we mnie siedzi...Może kiedyś przestane co noc modlić sie do Boga abym sie rano nie obudziła...może...

[MartuFFFia]

wiesz..ja tez mialam kiedys takie mysli..uwierz mi ze wszystko mozna zmienic.. ja tez jestem chora i nie chodzilam do szkoly cala 2klase gimnazjum bo lezalam w szpitalu a potem jak z niego wyszlam nie bylo mowy o powrocie do szkoly.. zalatwilam sobie prywatne lekcje i wiesz co? zdalam ta 2 klase z wyroznieniem! Jestem bardzo uparta.. jezeli mi na czyms zalezy to nei ma sily zeby tego nie zrobic.. zawsze powtarzam sobie swoje motto "Mowie i mam wszystko co zechce".
Nie chce zebys odebrala mojego postu jako atak na Ciebie bo to nie tak.
Mam 2 znajome ktore choruja na astme i to bardzo silna. Maja bardzo czeste ataki..ale maja podobne podejscie do zycia jak ja i wiesz co? Koncza studia.. maja Tztow-apropo facetow..nie rozmyslaj czy zrani Cie znow jak kiedys bo to bez sensu. Zyj pelnia zycia,zaufaj mu,brak zaufania jest najgorszy w zwiazku.

[kami828]

No to pewnie zależy od charakteru ja kiedyś też byłam silna robiłam wszystko co chciałam co sobie zaplanowałam ale teraz z perspektywy czasu widze że sie zmieniłam że już jestem inna osobą że nie mam sił żeby walczyć bo teraz o wszystko musze walczyc o kazdy "normalny" dzień.Wiem że z tym można żyć że ludzie sobie radzą zazdroszcze im tego.Może mam lenia i nie chce mi sie nic robić?Może sie przyzwyczaiłam że właśnie tak jest ale nie chce zeby tak było i staram sie to zmienic.Niestety nikt mi nie pomaga.Nikt chyba nawet nie widzi ze mi z tym źle bo nie daje po sobie poznać.Nie wiem co sie ze mną stało naprawde a wiem ze mogłabym inaczej żyć i będę do tego dążyć.

[MartuFFFia]

wierze ze Ci sie uda
swoja droga to ja czesciej niz kiedys mam takie chwile ze jest mi wszystko obojetne..czy wczorajszy dzien wyglada jak dzisiejszy.. pełna olewka..czuje sie jakbym nie miala do tego wszystkiego sil..kiedys bylo inaczej bylam pelna zycia i nie bylo mowy o obojetnosci... ale i tak staram sie walczyc o swoje i 3mac sie motta

[Joasia 1991]

I to Ty mi mówiłaś, że to nie powód... Mowiłąś, żeby pocieszyć, a ja uwierzyłam. Pier*dol to, bo inni i tak mają gorzej. Rozumiem pieniądze... Pieniądze to nie wszytko, chociaż ja tak naprawdę nigdy się o to nie musiałąm martwić... Za to brakowało mi ludzi do okoła i powodu do śmiechu...
Olej wszytkich, zacznij od nowa... Staraj się i wierz, że znajdziesz pracę, TŻ, który Cię będzie kochał a nie ranił... Trzymaj się

[Ojej_]

To jest poprostu okropnie okropne - to, że jesteś chora i wszystko co się z tym wiąże.. I pewnie każdy napisze Ci to samo - bądź dzielna, głowa do góry, wszystko będzie ok - no i to prawda..
A ja Ci jeszcze napisze, że może postaraj się czasem zapomnieć o tyxh codziennych bitwach - popłacz sobie z przyjaciółką, wygadaj się, zawsze to raźniej, chociaż wiadomo, że babskie pogaduchy nie pomogą na takie poważne problemy... Mimo to, każdy nawet najdzielniejszy człowiek potrzebuje czasem troche się 'załamać', ponarzekać i żeby kto inny za niego powalczył
Trzymaj się

[kami828]

Joasiu bo chorba to nie powód żeby iść na tory i poczekać na pociąg jak Ty mi napisałaś na gg że to koniec Ja nigdy nie myślałam w ten sposób o mojej chorobie że mam jej tak dość że se sobą skończe.

MatruFFFia ja też wierze że mi sie uda bo chce żeby sie udało na to potrzeba czasu bo nic sie samo nie zrobi ale w porównaniu z tym czasem jaki mi jeszcze został z tym że całe życie przedemną to przeczekam tą burze i dam rade

Ojej tak to prawda że czasem dobrze popłakać z przyjaciółką ale ja takiej prawdziwej juz nie mam i wogole nie potrafie mówić o tym co czuje zawsze pisze czy na gg czy tutaj...tak mi łatwiej a jak zdażają sie ludzie którzy mnie rozumieja i wspieraja to juz całkiek czuje sie lepiej tak jak teraz np. już nawet normalnie oddycham Mam nadzieje ze ta noc będzie spokojna...

Dziekuje dziewczyny

[kycia1]

Kami828 powiem tak-jest mi przykro i wspolczuję Ci... ale wiesz co mnie zastanowilo?moj TZ chodzil do klasy liceum z jedna dziewczyna ktora z powodu astrmy miala nauczanie indywidualne-wobec tego moze Ty tez bys tak mogla? oni jej nawet nie znali dopiero na studniowce spotkali sie ze swoja kolezanka a nauczyciele przez 4 lata do niej chodzili.... Pozdrawiam

[eluśka87]

Napisane przez kami828

Zaczyna sie...znowu łapie doła,znowu czuje wielką pustke i strach co będzie dalej..Przegrałam...przeg rałam swoje życie i nie mam sił jego naprawiać...już za późno...

Może zaczne od tego że mam 20 lat nie skończyłam szkoły z powodu mojej choroby (astma oskrzelowa) szukam pracy i nigdzie nie moge jej znaleść bo wszędzie pytają o wykształcenie.Nawet do malowania głupich kajaków czy do zbierania pieczarek!Więc już nigdzie nie dostane pracy a nawet na rente nie moge liczyć nawet nie wiem czy dają na astme bo z nią jak to mówią "można żyć" tylko co to za życie?Codziennie budze sie przez ataki astmy,codziennie wieczorem je mam,nawet teraz brak mi tchu bo leki przestają działać mój organizm sie od nich uodpornił.W poniedziałek ide do lekarza który mało interesuje sie moją chorobą przepisuje tylko leki doraźne które pomagają w czasie ataku a nie zapobiegają jemu.Chyba będę musiała sie wykłócić o lepsze leki bo ostatnio mój lekarz ma coraz gorsze opinie i chyba będę musiała zmienić go na innego.Ciężko mi z tym wszystkim.W dodatku mam problemy z TŻ niedługo wraca z zagranicy a ja nie wiem czy chce z Nim być bo bardzo sie boje że mnie znowu zrani tak jak już to zrobił ale o tym nie chce pisać.Życie mi sie wali a ja chodź mam chęć to nie potrafie go zmienić.Łaże od rana za pracą a nigdzie nie ma już myśle o wyjeździe za granice ale sie boje że np. dostane ataku astmy w pracy itp. ostatnio jest ciężko coraz częściej choruje i nie wiem co mam robić Siedze w domu już dwa lata i nic nie robie a teraz kiedy chce sie wziąść do roboty to nie mam na nią szans.Bardzo chce skończyć szkołe ale w gre wchodzi tylko zaoczna a to kosztuje,nie mam na nią pieniędzy.Wstyd mi że nie skończyłam szkoły ale czy to moja wina że zachorowałam?Że akurat w drugiej klasie technukum objawy sie tak nasiliły że ciągle chorowałam i opuszczałam zajęcia w skutek czego posadzili mnie bo kogo obchodzi to że jestem chora?Nikogo!Czasem chciałabym nie zdążyć wziąść leki i sie poprostu udusić Nikomu nie życze tej choroby poprostu nikomu to okropne a nawet na chwile nie moge o niej zapomnieć bo codziennie to samo.Ciągle przy sobie musze mieć leki,nie moge sie dużo śmiac,nie moge sie wygłupiać bo zaraz sie męcze i dusze.Ryczeć mi sie chce dlaczego mnie to wszystko spotyka?Co ja mam robić bo ja już nie ma pomysłów.Odsuwam sie od znajomych mówie im ze do nich nie pasuje zamykam sie w domu i tak miesiąc za miesiącem mija a ja jestem coraz bardzeiej samotna Chciałabym żeby wszystko sie wkoncu ułożyło tylko skąd mam brać siłe na to żeby to jakoś poukładać?Bardzo chce ale chyba sama nie potrafie...Sory że zanudzam ale gdzieś musiałam to napisać bo to za długo we mnie siedzi...Może kiedyś przestane co noc modlić sie do Boga abym sie rano nie obudziła...może...

Strasznie mi się smutno zrobiło czytając Twój wpis...wiesz, ostatnio przeżywam ciężkie chwile..mam problemy z określeniem celu w życiu w zasadzie to nigdy go nie miałam..mam problem z uczuciami..obdarzyłam nimi kogoś i był..teraz nie ma tęsknię czekam..problemy na uczelni ciągła bieganina..zaliczenia...b rak mi tego szczęścia..tak naprawdę powinnam się cieszyć ,że jako tako jestem zdrowa bo inni np Ty nie są..ale ja nie potrafie cieszyć się z takich rzeczy.. ostatnio zamykam się w sobie..i gdyby nie 2 dobre i kochane istoty może bym się odseparowała od tego świata..nie chcę tak żyć a nie mam sił na jakiekolwiek zmiany..może gdyby On sie odezwał pocieszył tak jak to było kiedyś wszystko by choć na chwile nabrało bawr..choć na chwilę..w srodku sie wypaliłam..i czuję,że to się pogłebia..
Będę trzymać kciuki za Ciebie, za pracę..któregoś dnia ją napewno znajdziesz..co to TŻ-ta ..masz troszkę czasu prawda?Przemyślisz wszystko..będzie dobrze..ułoży się..porozmawiasz z nim..powiesz o tym co Cię boli..powinien Cię zrozumieć i wspierać..uda się jakos przejść..i zyczę Ci poprawy zdrowia chociaż odrobinę...trzymaj sie ciepło...

[SzpiegZKrainyDeszczowców]

Napisane przez kami828

Bardzo chce skończyć szkołe ale w gre wchodzi tylko zaoczna a to kosztuje,nie mam na nią pieniędzy.Wstyd mi że nie skończyłam szkoły ale czy to moja wina że zachorowałam?Że akurat w drugiej klasie technukum objawy sie tak nasiliły że ciągle chorowałam i opuszczałam zajęcia w skutek czego posadzili mnie bo kogo obchodzi to że jestem chora?

Są bezpłatne zaoczne szkoły dla dorosłych, gimnazja/technika/zawodowka/ogolniaki.
Jedyne co trzeba płacić to wpisowe (ok20zł) i niekoniecznie ale wypadaloby miesieczna skladke na rade sluchaczy (10zl).
Ech, rozumiem twoją sytuacje. Ja spędziłam 3 lata z kilkumiesiecznymi przerwami w szpitalach, przenoszona z jednego szpitala do drugiego, z oddzialu na oddzial...
Przez co 3 lata mam w plecy.
Podaj mi nazwe swojej miejscowosci i kilka wiekszych miejscowosci w okolicy.
W opisie masz napisane "pomorze", wiem na 100% że jest taka placówka w Gdańsku.