Nietypowy problem

[dph]

Witam!
Jestem mamą dwuletniej, cudownej kobietki. Z córką nie mamy większych problemów, oprócz jednego. Mała nie chce robić kupek. Nie chce ich robić wogóle - świadomie je zatrzymuje co powoduje zaparcia, do których staram się nie dopuszczać. Najgorsze jest to że zmagamy się z tym problemem odkąd mała skończyła 6 miesięcy czyli już prawie 1,5 roku. Byłam już u wielu lekarzy włącznie z chirurgiem, którzy zgodnie stwierdzają że jest wszystko ok i z tego wyrośnie tylko wyrasta tak już 1,5 roku. Co do diety to nie je zbyt dużo słodyczy, zabraniam jej czekolady, je bardzo dużo owoców, pije dziennie rumianek. Prawie codziennie je siemię lniane i tylko ono mnie ratuje. Co jakiś czas ratuje się laktulozą. Kupę robi średnio co dwa trzy dni i wtedy jest sajgon w domu - najpierw biega i jęczy przez pół dnia a gdy już robi kupę to się strasznie wydziera - boi się. Nie ma mowy żeby zrobiła ją do nocnika, robi ją na kibelku na nakładce sedesowej. Z siusianiem nie ma żadnych problemów dość szybko nauczyła się korzystać z nocnika - gdy miała ok. 15 miesięcy. Uważam że jedynym ratunkiem jest chyba tylko psycholog dziecięcy ale nie wiem czy wogóle się z nią będzie umiał porozumieć - mała dopiero zaczyna mówić. CZY KTÓRAŚ Z WAS SPOTKAŁA SIĘ Z PODOBNYM PROBLEMEM? Proszę o rady

[Luba]

Ja znam takie dziecko, które miało takie problemy. Było to związane z nauka siadania na nocnik. Ale problem stał się duży, bo dziecko wstrzymywało kupe i potem bardzo je bolało, kiedy juz kupę robiło. I kólko sie zamykało.
Rodzice zrozpaczeni i tez chodzili do lekarzy...kazdy lekarz mówił, że wszystko jest w porządku. Aż trafili na taką starsza lekarke, która powiedziała im, że z dzieckiem jest wszystko w porządku, mają nie panikowac i nie robić tyle szumu wokól tej kupy. Maja o tym nie gadac przy dziecku, nie zwracac na to uwagi i samo przejdzie.
Na poczatku rodzice byli oburzeni postawą tej lekarki a potem jak juz nie wiedzieli co robic, to zastosowli się do jej rad. I o dziwo, naprawdę minęło. Po pewnym czasie dziecko zaczeło robic kupe normalnie, bez żadnych historii.

Nie wiem dlaczego Twoje dziecko tak się zachowuje, piszę tylko o takim przypadku z jakim ja się zetknęłam.

[marcelina73]

Zanim przeczytałam to, co napisała Luba, też przyszedł mi do głowy jeden pomysł - odpuścić.
Myślę, że to jedyny sposób. Nie robić szumu w tym temacie. Zrobiła to zrobiła, nie to nie. Nie rozmawiać o tym, nie ekscytować się. Uspokoić, gdy się boi, ale bez poświęcania nadmiernej uwagi. Może raz i drugi pokazać, jak się samemu korzysta z wc - opowiedzieć dlaczego i po co się tam idzie, pokazać "efekty" (przepraszam). I nie robić z kupy lub jej braku wielkiego "halo".

Niedawno miałam problem z własnym, wtedy 3,5 rocznym synkiem i trafiłam do psychologa. Pani rozmawiała tylko ze mną, mnie wyjaśniała i tłumaczyła, stwierdziła, że synek jest za mały na rozmowy z psychologiem. Więc co mówić o dwulatku.

Życzę powodzenia.

[paula78]

Napisane przez marcelina73

Zanim przeczytałam to, co napisała Luba, też przyszedł mi do głowy jeden pomysł - odpuścić.
Myślę, że to jedyny sposób. Nie robić szumu w tym temacie. Zrobiła to zrobiła, nie to nie. Nie rozmawiać o tym, nie ekscytować się. Uspokoić, gdy się boi, ale bez poświęcania nadmiernej uwagi. Może raz i drugi pokazać, jak się samemu korzysta z wc - opowiedzieć dlaczego i po co się tam idzie, pokazać "efekty" (przepraszam). I nie robić z kupy lub jej braku wielkiego "halo".

Niedawno miałam problem z własnym, wtedy 3,5 rocznym synkiem i trafiłam do psychologa. Pani rozmawiała tylko ze mną, mnie wyjaśniała i tłumaczyła, stwierdziła, że synek jest za mały na rozmowy z psychologiem. Więc co mówić o dwulatku.

Życzę powodzenia.

Zgadzam sie -odpuscic .

tez znam chlopca ktorego rodzice non stop gadali o nocniku i nocniku i czy robiles juz a pokaz jak robisz ,a czemu tak a czemu iak i dzieciak sie zaciął i nic nie pomagalow koncu babcia malego zrobila awanture ze cale ich zycie kreci sie dookola tego cholernego nocnika,wrzucila nocnik do piwnicy w przeciagu pol roku chlopiec zaczal sam z siebie siadac na dorosly sedes.

co do wizyty u psychologa to nie chodzi o terapie jak u doroslych ,przychodzi 2 latek kladzie sie na kozetce i opowiada,psycholog dzieciecy dowiaduje sie o problemie od rodziców ale dopiero zabawa sterowana przez psychologa z tym dzieckiem doprowadza do prawdziwgo sedna problemu ktorego rodzice nie zauwazaja.

[dph]

Trochę mnie źle zrozumiałyście. Córka nie ma żadnego problemu z nocnikiem ani nawet z dorosłym kibelkiem gdzie również robi siusiu siedząc na nakładce sedesowej. U nas świat się nie kręci wokół kupy tzn. owszem często musze sobie np obliczać jak planujemy jakis wyjazd gdzieś kiedy moje dziecko robiło ostatnio kupę bo jak przychodzi już ten dzień to wolę się z nią nigdzie nie wybierać bo jest wtedy strasznie zmierzła. My staramy się nie zwracać na nią uwagi jak biega i krzyczy ale w pewnym momencie muszę ją już wziąźć na ten kibelek. Może sytuacja choć trochę zmieni się (żyję nadzieją) gdy nadejdzie lato bo w zeszłym roku w okresie letnim robiła kupy co drugi dzień ale sama i bez większych problemów. Co do psychologa to chętnie bym poszła z nią ale nie mam żadnych namiarów na dobrego dziecięcego psychologa w mojej okolicy. Pozdrawiam i dziękuję za rady

[paula78]

No wlasnei moze trzeba przestac liczyc i zyc normalnie?
nie odkladac wyjazdów itp ,moze dziecko w nowych warunkach ,okolicznosciach zapomnij o swoim problemie i zalatwi sie bez problemów?

niestety z psychologiem nie pomoge ale moze poszukaj na lokalnym forum gazetowy ?poszukaj moze poradni psychologiczno-pedagogicznej?

[dph]

Napisane przez paula78

No wlasnei moze trzeba przestac liczyc i zyc normalnie?
nie odkladac wyjazdów itp ,moze dziecko w nowych warunkach ,okolicznosciach zapomnij o swoim problemie i zalatwi sie bez problemów?

niestety z psychologiem nie pomoge ale moze poszukaj na lokalnym forum gazetowy ?poszukaj moze poradni psychologiczno-pedagogicznej?

niestety nie rzadko się zdarza że muszę z nią gdzieś jechać jak ma "dzień kupy" i to niestety nie pomaga

[watka]

No tak, dzieci mają jakiś problem z kupką. Córka mojego brata chowała się po kątach (jeszcze z pieluchą a potem z nocnikiem) i broń boże nie mozna było jej przeszkadzać, a jak już zrobiła to też nie można było ingerować, zgłaszała sie sama dopiero po jakims czasie, jak juz była "psychicznie gotowa do rozstania się z nią", jak to określaliśmy w żartach, nie wiem czy brat gdzieś to wyczytał, czy to były zarty z terminologii psychologicznej. Gorzej jak kiedyś zrobiła kupke podczas zabawy w kąpieli do wanienki - potem była obsesja i opór przed kąpaniem.
Jeju, czy to dziewczynki są takie wrażliwe, czy chłopcom też się to zdarza?

[malgogaj]

Hej, Synek mojej siostry ma podobny problem. Również zamiast robić to wstrzymuje. Zazwyczaj konczy sie to zatwardzeniem, czopkiem, w ostatecznosci lewatywą. Nie wiadomo co robić a lekarze pocieszają, że lepiej tak niz nietrzymanie....U niego jednak problem jest bardziej złożony, poniważ jest po rekonstrukcji odbytu, przeszedł 3 operacje jak był niemowlęciem. Nie powinien tego pamiętać, bo ostatnia operacja była jak nie miał jeszcze roku, ale kto to wie. Słuchaj a moze córka woja wstydzi sie robić kupke? Mysli ze to coś złego? Nikt nie mówoł przy niej ze kupka to jest be, ze smierdzi i takie tam? Ja sie zawsze śmiałam z mojej mamy jak przy przewijaniu mówiła do wnuków swoich" o jaka ładniutka kupka, jaka pachnąca itp" właśnie po to aby dziecko nie myślało ze to co robi jest złe, brzydkie. Ja też tak mówie teraz do mojego synka
Rozumiem Cie jednak doskonale, bo u mojej siostry ciągle jest akcja kupa a synek ma juz 2 i poł roku.

[_dAria86]

Napisane przez malgogaj

Hej, Synek mojej siostry ma podobny problem. Również zamiast robić to wstrzymuje. Zazwyczaj konczy sie to zatwardzeniem, czopkiem, w ostatecznosci lewatywą. Nie wiadomo co robić a lekarze pocieszają, że lepiej tak niz nietrzymanie....U niego jednak problem jest bardziej złożony, poniważ jest po rekonstrukcji odbytu, przeszedł 3 operacje jak był niemowlęciem. Nie powinien tego pamiętać, bo ostatnia operacja była jak nie miał jeszcze roku, ale kto to wie. Słuchaj a moze córka woja wstydzi sie robić kupke? Mysli ze to coś złego? Nikt nie mówoł przy niej ze kupka to jest be, ze smierdzi i takie tam? Ja sie zawsze śmiałam z mojej mamy jak przy przewijaniu mówiła do wnuków swoich" o jaka ładniutka kupka, jaka pachnąca itp" właśnie po to aby dziecko nie myślało ze to co robi jest złe, brzydkie. Ja też tak mówie teraz do mojego synka
Rozumiem Cie jednak doskonale, bo u mojej siostry ciągle jest akcja kupa a synek ma juz 2 i poł roku.

Malgogaj dobrze ze przypomniałas mi!!oglądałm program i mówili zeby czasem nie mówic do dziecka ze kupa jest be, fu i takie tam.. no a ja na to uwagi nie zwracałam. Musze tez zachwalć kupy

[paula78]

Fakt ,ze dzieciaki musza dorosnac do pozegnania sie z np. kalem ,one czesto boja sie ze jest to cos ich.
osobiscie w sprawach wc propaguje pozwalanie na podgladanie doroslych,
oczywicie rodziców nie obcych ,pozwalanie dziecku w wyborze np. nocnika,nakladki,papieru w kwiatki itp-obecnie spory wybor,pomachanie spuszczanej kupce,pozwolic spuscic wode,itp chociaz wproblemie juz zaawansowanym to moze nie pomagac ,bardziej traktowalabym ta metode jako wstep do nauki nocnikowania.

to ze dzieciaki chowaja sie podczas wydalania to zupenie normalne nikt z nas nie lubi tego robic na widoku i nie nalezy w tym przeszkadzac ,warto zaproponowac np. łazienke.

Niestety problemy lazienkowe sa trudne w rozwiazniu i bardzo uciazliwe dla rodziców jak i dla samego dziecka czesto bardzo bolesne.

mam nadzieje ze sobie poradzicie.

[kiciamała]

Syn mojej siostry też ma taki problem. Oni co prawda maja dużo problemów ze sobą ( dwaj chłopcy). Jeden robi kupe bez problemu a drugi nie. Tak jest od urodzenia. Wstrzymuje a póżniej jest normalnie chory. Gorączka, boli go głowa jest upierdliwy i niegrzeczny. Potem robi - rodzi ta kupe i dzieciak jak nowy , biega cieszy sie, dosłownie zmartwychwstaje. Problem jest ale wszyscy się do tego przyzwyczaili. Chłopiec ma pięć lat- więc nie sadzimy że z tego wyrosnie. Coś mu sie tam w psychice zasłupłało. Psycholog stwierdził że ma taką nature.Jedyne co doradzał to bez względu na miejsce starać sie uczynić sprawe komfortową dla dziecka. Siostra też pomaga małemu czasem czopek ale najczęściej biegają starają się go rozruszać. Jak ma nadejśc kupa to mały siada na fotelu i wstrzymuje już na siłe.

[dph]

Dzięki kobietki za wsparcie. A ja myslałam że tylko u nas jest ten problem.

[yoona]

o to fakt ze trzeba mowic ze kupa jest super,i w ogole cudownie i chwalic dziecko za kupe a takze podziwiac wszystkie jego wydzieliny i narzady ciala nie bedzie wtedy mialo problemow w przyszlosci ze swoja seksualnoscia. mialam o tym na zajeciach:p

[dph]

Chyba faktycznie macie rację z tym mówieniem o kupie że jest super bo córka sama mówi że kupa jest be tak jakby jej nie akceptowała.