Warszawskie Singielki

Moja_Kravica · 2012-10-20, 20:03

są tu jakieś i mają ochotę na pogaduchy ? wyszukiwarka uparcie twierdzi, że takich tu brak (albo przynajmniej dobrze się kamuflują), ktoś wyprowadzi ją z błędu ?

sama jestem singielką od ponad czterech miesięcy i mam wrażenie, że stolica to wyjątkowo niewdzięczne miejsce do poznawania nowych ludzi, a sensownych facetów zwłaszcza. może jeszcze za krótko tu mieszkam albo szukam w niewłaściwych miejscach...

tak czy siak pomyślałam, że może wśród wizażanek znajdą się takie, którym samotność w wielkim mieście też czasami doskwiera

Nyappy · 2012-10-20, 20:45

Dokładnie. Nie chcę nikogo obrażać, ale warszawiacy potrafią być bardzo 'nadęci'.

Wiadomo, że nie wszyscy, ale.. ech. To miasto niestety nie jest zbyt przyjazne dla obcych.

Moja_Kravica · 2012-10-20, 21:01

nawet nie o nadęcie chyba chodzi (a może...) - takich ludzi omijam szerokim łukiem. bardzo często słyszę, że ciężko poznać ludzi, że trudno się zgrać i zrobić coś razem itp. ale nikt nic nie robi, żeby to zmienić. nawet nie chodzi o poznanie potencjalnego partnera, ale po prostu stworzenie jakiejś paczki znajomych...

mieszkam w w-wie nieco ponad rok. na początku myślałam, że znalazłam fajną grupkę (wszyscy znali się z licencjatu na innej uczelni), ale bardzo się na nich zawiodłam i teraz znam trochę osób, ale to takie wolne elektrony, każdy z innej parafii

próbowałam zorganizować wspólne wyjście ale na trzy próby każda okazywała się ciężkostrawną stypą

może po prostu oglądanie Seksu w Wielkim Mieści i Jak poznałem waszą matkę wywindowało mi oczekiwania co do znajomości

katarzyna_szy · 2012-10-20, 21:05

ja nie singielka i w Warszawie mieszkam od urodzenia, ale chyba też jestem z innej planety, bo nie mogę znaleźć wspólnego języka z większością ludzi, a wszystkie znajomości ze szkoły i dawnych lat też się posypały...

Moja_Kravica · 2012-10-20, 21:11

zaczyna kiełkować we mnie nadzieja, że nie jestem sama w tym swoim "wielkomiejskim ufoludztwie"

Nyappy · 2012-10-20, 21:11

To nie to, że coś jest z Wami nie tak. To miasto jest naprawdę męczące. Aż nie chce mi się nigdzie wychodzić gdy wracam ze szkoły. Gdy przyjeżdża do mnie ktoś z poza mazowieckiego to często, po powrocie do domu piszą coś w stylu "Spałem chyba tydzień tak mnie ta warszawa wymęczyła".

Ja sama nie zabawię tu długo.

Moja_Kravica · 2012-10-20, 21:18

lubię Warszawę (chociaż na początku czułam się tu fatalnie bo faktycznie miasto okazało się męczące), dała mi ogromne możliwości rozwoju i pewnie dłużej tu zabawię. tutaj jest tyle fajnych rzeczy do robienia, tylko czasem smutno, że nie ma z kim... moja najbliższa przyjaciółka została w moim poprzednim mieście, ale warszawę uwielbia, bo twierdzi, że to miasto dodaje energii (mam nadzieję, że niedługo zdecyduje się na przeprowadzkę).

katarzyna_szy · 2012-10-20, 21:19

Cytat:

Napisane przez Nyappy

To nie to, że coś jest z Wami nie tak. To miasto jest naprawdę męczące. Aż nie chce mi się nigdzie wychodzić gdy wracam ze szkoły. Gdy przyjeżdża do mnie ktoś z poza mazowieckiego to często, po powrocie do domu piszą coś w stylu "Spałem chyba tydzień tak mnie ta warszawa wymęczyła".

Ja sama nie zabawię tu długo.

a czemu jesteś zdania, że to miasto jest męczące? ja, jak pisałam mieszkam tu od urodzenia, więc ciekawa jestem jak to wygląda z innej perspektywy

Moja_Kravica · 2012-10-20, 21:28

dla mnie W-wa na początku była nieznośna, serio. jeździłam do znajomych albo rodziców mieszkających w innych miastach, a po powrocie do stolicy chciało mi się płakać. przerażała mnie ta anonimowa masa przetaczająca się przez ulice, odległości (plus przez dwa tygodnie codziennie gubiłam drogę do domu), hałas, wrażenie, że ludzie są nadęci, nieprzystępni i po prostu niemili, a ja urwałam się z choinki. teraz jest już lepiej, ale aklimatyzacja ciągnęła się strasznie długo...

katarzyna_szy · 2012-10-20, 21:39

Cytat:

Napisane przez Moja_Kravica

dla mnie W-wa na początku była nieznośna, serio. jeździłam do znajomych albo rodziców mieszkających w innych miastach, a po powrocie do stolicy chciało mi się płakać. przerażała mnie ta anonimowa masa przetaczająca się przez ulice, odległości (plus przez dwa tygodnie codziennie gubiłam drogę do domu), hałas, wrażenie, że ludzie są nadęci, nieprzystępni i po prostu niemili, a ja urwałam się z choinki. teraz jest już lepiej, ale aklimatyzacja ciągnęła się strasznie długo...

ok, rzeczywiście dla kogoś kto przyjeżdża tu z jak rozumiem mniejszego miasta może to być na początku przytłaczające. chociaż faktem jest, że ludzie sprawiają wrażenie nieprzystępnych, kiedyś szłam ulicą uśmiechając się do siebie bo przypomniało mi się coś miłego i zaczepił mnie jakiś chłopak tylko po to by powiedzieć, że to rzadko spotykane by ktoś był tak uśmiechnięty.
ja lubię Warszawę za różnorodność i możliwości jakie oferuje, ale mam problem z ludźmi, jak pisałam wyżej, rozpadło się 90% moich relacji i straciłam ludzi, których uważałam za przyjaciół, bo po drodze wszystko nam się rozjechało...

Nyappy · 2012-10-20, 21:48

Cytat:

Napisane przez katarzyna_szy

a czemu jesteś zdania, że to miasto jest męczące? ja, jak pisałam mieszkam tu od urodzenia, więc ciekawa jestem jak to wygląda z innej perspektywy

Cóż, składa się na to wiele czynników.

Najpierw zaznaczę, że pochodzę ze śląska, który - jak wiadomo jest prosty i gościnny.

Oczywiście nie chcę być nieobiektywna. Dodam , że często się przeprowadzałam i ludzie i klimat w każdym mieście są inne. Ludzie, którzy często zmieniają miejsce zamieszkania będą wiedzieć o czym mówię.

Sama przeprowadzka nie była więc trudna, bo jestem przyzwyczajona i otwarta na nowych ludzi, nowe zwyczaje. Warszawa jako miasto ma wiele plusów, jest piękna (w końcu stolica

), a ludzie są bardzo.. kreatywni. Tak, zaskakują pewnością siebie. Ale teraz już wiem, dlaczego tylu ludzi nie przepada za warszawą, a raczej warszawiakami jako takimi.

Znalazłam nawet fanpejdż, a raczej stronę dla anty-fanów warszawy na facebooku.

Ale aż 24 000 osób 'lubi to'!

Chodzi o to, że gdy idę ulicą wszyscy wiecznie się gdzieś spieszą. To irytujące, naprawdę. Samo to człowieka stresuje. I nigdy, przenigdy się nie uśmiechną, zawsze popatrzą z pogardą a jak idzie grupka to w ogóle śmieje się ze wszystkich ludzi, bo tacy są fajni. I jeszcze mają taki chamski zwyczaj, że się ani ciut nie przesuną, gdy idę, tylko udają że nie widzą i ile razy już ktoś mi nie przejechał z bara. jestem drobną osoba i czasem ledwo się nie przewrócę.

Nigdy nie było z tym problemu - w każdym innym miejscu ludzie mieli na tyle życzliwości, że jakoś kulturalnie się omijali. To jest pierwsze co mnie zdenerwowało. Po drugie to czego nie lubię w Warszawie najbardziej. Dwulicowość, pozerzy. Do tej pory myślałam że to MIT. ale NIE! Broń boże nie znasz jakiejś piosenki, którą ktoś inny właśnie nuci "Jesteś taki nie na topie

". Jesteś taki do tyłu, bo nie masz najnowszego iphone. Ubrania - im droższe tym lepiej - logo Vansa KONIECZNIE musi być widoczne.

Poza tym - moim zdaniem to oczywiste, że jeśli się kogoś nie lubi to po prostu się z tym kimś nie zadaje. A tutaj, o nie nie. "Nie lubię tego kogoś, obrabiam mu tyłek na każdym kroku, ale nie powiem mu niczego w twarz bo mi się nie chce.

" Także friends forever. Jak się zorientować czy ktoś Cię lubi czy nie?

I tak nie jest tylko u młodych ludzi. Dokładnie ten sam schemat jest w pracy mojej mamy, czy moich znajomych ze szkoły. I jeszcze to obrażanie 'ludzi z poza warszawy'. "Krew nas zalewa jak widzimy obce rejestracje - tylko nam wieśniaki zajmują miejsca na parkingu!"

Ile razy nie słyszałam czegoś w tym stylu. I wcale nie rzadko śmieją się, ze ślązaków. Wielu sądzi, że jemy tylko węgiel i nie uczymy się w szkole języka polskiego.

No po prostu krew mnie zalewa jak słyszę takie teksty.

Od tego wszystkiego mam wrażenie, że warszawiacy wszystko robią na pokaz. Próbowałam się przyzwyczaić, ale to dla mnie za wiele.

Nie chcę uogólniać, zaznaczam, że nie wszyscy są tacy, a Ci, którzy urodzili się w Warszawie na ogół nie mają z tym problemu. Ale jednak znam wielu warszawiaków, którzy nie mają przyjaciół np. dlatego, że nie zarabiają zbyt wiele lub nie są zbyt urodziwi. Poza tym ludzie mają tu ciągle depresje. Co zapytam kogoś 'co słuchać', zawsze usłyszę "ŹLE".

Moja_Kravica · 2012-10-20, 21:48

katarzyna_szy mam podobne do Twoich odczucia. w Warszawie znalazłam pracę w zawodzie, mogę realizować swoje pasje, ale często czuję się samotna... tzn nigdy nie byłam osobą łatwo nawiązującą znajomości, ale odkąd zerwałam znajomość z grupką, o której wspominałam mam wrażenie, że znalezienie przyjaciół w w-wie graniczy z cudem. zwłaszcza jeśli ktoś jest przyjezdny.

Nyappy aż się od ucha do ucha uśmiechnęłam

studiuję na wydziale w centrum, zanim tam przyszłam myślałam, że "hipsterzy" to taka miejska legenda....

a tu nagle poczułam się nieswojo bo notowałam w zeszycie, a nie macbooku. myślałam, że sobie wkręcam i to tylko moje negatywne nastawienie, ale spotykałam się z mało śmiesznymi komentarzami typu: "może u was na prowincji tak było/tak się mówi/tak się nosi" i to spojrzenie z politowaniem. nawet pewien modniś, który nie mógł zrozumieć jak mogę żyć bez ajfona (serio, wygłosił kilka tyrad na ten temat) wprost komentował, że mam niemodne uczesanie (ot zwykły kitek), plecak no-name, a w ogóle to takie trampki się nosiło trzy sezony temu... :P po jakimś czasie uodporniłam się i teraz ludzie tego typu co najwyżej mnie bawią. zdarzyło mi się spotkać fajnych ludzi, ale tak jak mówię, nie mam żadnej ekipy ani nikogo bliższego.

katarzyna_szy · 2012-10-20, 22:11