Jak zwrócić na siebie uwagę...

[youare]

[Smoczyca]

Ach youare... to bardzo trudne pytanie...
Ja nie wiem co powiedzieć jak byłam młodsza jakoś dużo rzeczy mi samej wychodziło - żyłam w przekonaniu że jestem tak pełna uroku ze nikt nie może mi się oprzec byłam bardzo pewna siebie i zawsze jakoś ściagałam uwage na siebie cos dziwnego stało się ze mną w liceum, wtedy utraciłam gdzieś te pewność siebie...
Ogólnie słabo pamietam te zamierzchłe czasy... w liceum cierpiałam w milczeniu w sumie tak jak teraz analizuję swoje zwiazki... hehe, zawsze musiałam czynic jakies pierwsze kroki i z ex i z aktualnym... ale sprawa była nieco inna bo poznaliśmy się w miarę normalnych okolicznościach a gdyby mi się bardzo podobal ktoś nieznajomy? Ech cięzko mi to sobie wyobrazić chyba uśmiechałabym się miło... Ludzie lgną do miłych osób, zadowolonych z życia.
Youare a może on chodzi gdzieś na jakies zajęcia dodatkowe? Może ma jakies hobby i mogłabyś się tam wkręcić?

[lejka]

Już Ci mówiłam co. Nie ma lekko, skoro on się nie interesuje panienkami, to masz dwa wyjścia:
1.Zapomnieć
2.Zagadać

Inaczej tego nie widzę i Ty o tym dobrze wiesz. A kto mi mówił, żeby się nie przejmowac innymi, bo jak Cię nie chcą poznać, to ich strata? Pomyśli, że jesteś fajną, odważną dziewczyną. I spoko, cały rok przed Tobąa, Ty wiesz ile się można nacierpieć? To nie tylko kilka miesięcy, może się stać wieeeele. Coś o tym wiem.

Nie ma to jak moje pocieszenie.

[youare]

Smoczyca napisał(a):
> Ach youare... to bardzo trudne pytanie...
> Ja nie wiem co powiedzieć jak byłam młodsza jakoś dużo rzeczy mi samej wychodziło - żyłam w przekonaniu że jestem tak pełna uroku ze nikt nie może mi się oprzec byłam bardzo pewna siebie i zawsze jakoś ściagałam uwage na siebie cos dziwnego stało się ze mną w liceum, wtedy utraciłam gdzieś te pewność siebie...
> Ogólnie słabo pamietam te zamierzchłe czasy... w liceum cierpiałam w milczeniu w sumie tak jak teraz analizuję swoje zwiazki... hehe, zawsze musiałam czynic jakies pierwsze kroki i z ex i z aktualnym... ale sprawa była nieco inna bo poznaliśmy się w miarę normalnych okolicznościach a gdyby mi się bardzo podobal ktoś nieznajomy? Ech cięzko mi to sobie wyobrazić chyba uśmiechałabym się miło... Ludzie lgną do miłych osób, zadowolonych z życia.
> Youare a może on chodzi gdzieś na jakies zajęcia dodatkowe? Może ma jakies hobby i mogłabyś się tam wkręcić?

Dzięki

[youare]

lejka napisał(a):
> Już Ci mówiłam co. Nie ma lekko, skoro on się nie interesuje panienkami, to masz dwa wyjścia:
> 1.Zapomnieć
> 2.Zagadać
>
> Inaczej tego nie widzę i Ty o tym dobrze wiesz. A kto mi mówił, żeby się nie przejmowac innymi, bo jak Cię nie chcą poznać, to ich strata? Pomyśli, że jesteś fajną, odważną dziewczyną. I spoko, cały rok przed Tobąa, Ty wiesz ile się można nacierpieć? To nie tylko kilka miesięcy, może się stać wieeeele. Coś o tym wiem.
>
> Nie ma to jak moje pocieszenie.

[joannea]

Bardzo bym chciała napisać coś mądrego i życiowego, bo pamiętam, jak to było daaawno temu, kiedy sama bywałam w podobnych sytuacjach . Ale - proszę, uwierz - nie wiem do tej pory, jak takie sercowe konflikty rozwiazywac .
Myślę, że trzeba wierzyć w jedno: co ma być, będzie, i, jeżeli jest Ci pisane spotkać tego chłopaka, nic na siłę . To oczywiście jest tylko część prawdy, bo, jak głosi druga z życiowych reguł, szczęsciu trzeba pomagać

Jak to połączyć? W moim wypadku sprawdzają się, paradoksalnie, obie: jak pojawia się okazja, działam

Ale, co do sercowych problemów: często się pakowałam w takie, jak opisana przez Ciebie , z mizernym skutkiem . Im mniej mi zależało na facecie, tym bardziej on był zainteresowany. Kiedy byłam starsza, zakochałam się w żonatym panu, który też wykazywał pewną atencję w moją stronę - i wtedy postanowiłam, pierwszy raz w życiu, przełamać niesmiałość i zaprosić go Jejku, tak przerażonej twarzy u faceta nie widziałam i chyba już nigdy nie zobaczę Teraz strzsznie się z tego śmieję i dziękuję mojej Dobrej Gwiezdzie, że tak się to skończyło

Może rozejrzy się dookoła siebie, może jest jakiś inny chłopak, wzdychający do Ciebie? To by było niezłe, klina klinem, no, i nic tak nie poprawia nastroju jak męska adoracja
buźka wielka, trzymam kciuki

[Charlotte]

Rrrrrany, jak ja dawno nie miałam takich problemów! Jak człowiek się szybko starzeje!
Pamiętam, że miałam kilka takich sytuacji, kilka razy wzdychałam, byłam zakochana do nieprzytomności, umierałam z miłości itp.
NAPRAWDĘ teraz się z tego tylko śmieję i z tego, jak to dziewczę myślało, że kocha jakichś tępaków i dziecinnych, zapatrzonych w piłkę i kumpli chłopców Ale fakt - wtedy to była śmiertelnie poważna sprawa I to jest słodkie i wcale nie móię, że złe
To były wtedy szkolne, niespełnione uczucia. Tak naprawdę, jak miałam jakiegoś chłopaka, to poznanego raczej w wakacje, ewentualnie na jakiejś imprezie. Ale tak prosto ze szkoły to nie. Więc nie wiem jak poznać kogoś obcego z ulicy, czy ze szkolnego korytarza
Dobrze by było, gdybyś znalazła się z nim na jednej imprezie, lub dyskotece (np. szkolnej).
Mojego A. poznałam na obozie przed studiami, więc też los nam pomógł. Ale to ja z koleżanką dosiadłyśmy się do stolika, przy którym siedział On z kumplem. Po prostu "cześć, można się przysiąść?" mimo, że było wiele wolnych miejsc. Tylko że wcześniej widziałam, jak się na mnie gapi, więc byłam pewniejsza siebie i miałam ułatwione zadanie
Lejka ma rację - albo zagadać, albo dać sobie spokój, bo innej rady chyba nie ma. Możesz jedynie na niego "niechcący" wpadać, uśmiechnąć się do niego itp. Ale nie wiem, czy to coś da

[lejka]

youaresowonderful napisał(a):
> No tak jeszcze rok...To mnie pociesza ;DDD Mogę przez ten czas tyyyyyyyyyyyyyyyyyle podobnych postow napisać...

Tak i przeżyć jeszcze niejedno uczucie. WIEM coś o tym.

> No tak ale nie interesuje się ale czemu? Jest kilak rozwiązań wśród nich to najgorsze ze wszystkich – nie interesuje się bo nie widzi takiej potrzeby, czytaj już kogoś ma

Ma kogoś i się nie interesuje innymi. A to dobre. Naiwna kobietko, wierzysz w wierność faceta w tym wieku? A nawet jeżeli nie wierność, to wątpię, gdyby już miał dziewczynę, czy by w ogóle nie gadał z innymi... Nie, to raczej odpada, po prostu widać może jest jeszcze niedojrzały i tylko koledzy mu w głowie.

>To ja już wolę to drugie rozwiązanie tzn zagadac a niech sobie myśli do końca swojego życia że jestem głupiutką idiotką trudno już wolę to niżbym JA miała miec do końca życia wyrzuty sumienia że nie zagadałam

O tototo. W życiu można żałować tego, czego się nie zrobiło, zmarnowanych szans.

>Ogólnie to nie to że ja nie jestem odważna...Bo raczej sądzę że jestem w stanie podejść i coś powiedzieć, ale...niebardzo jemu Bo na jego widok mnie muruje...No a na widok kogo innego nie...

Bo Ci się podoba, zawsze tak jest. Najpoważniej traktujemy tych, na których nam zależy.

> żeby się z nim zrównać i takim słodkim glosikiem zagadalam: „wiesz, slyszalam ze wszyscy w czerwonych bluzach to debile...” (mial na sobie czerwoną bluzkę)

Aaa, to stąd Twój opis.

> A, Lejek doszły absorbentki? Sorki że tak małoo

Doooszły, doooooszły, wariatko, zastaniesz kiedyś zakatrupiona za te próbki.

A pytanko kontrolne, co Ty o nim wiesz, poza tym, że fajnie wygląda? Czy chociaż podoba Ci się z zachowania, tego, co robi? Bo jak to tylko zauroczenie wyglądem, to może rzeczywiście rozejrzyj się za kimś, kto jest bliżej... Zawsze najbardziej doceniamy to, co daleko i nieosiągalne, a dopiero tracąc coś bliskiego zaczynamy za tym tęsknić.

[youare]

[asinka]

Raczej nigdy nie miałam takich problemów ale raz w liceum pamiętam okropnie podobał mi sią chłopak z równoległej klasy. Byłam w nim zakochana po uzsy ale on nie zwracał na mnie wcale ale to wcale uwagi, co jeszcze dodatkowo mnie wkurzalo bo mi się to nie zdarzało. No i wyobraź sobie, że ten chłopak podobał mi się tak przez dwa lata ( co nie przeszkadzalo spotykać mi się z innymi) i dopiero jak skończyliśmy szkołę, tak się zdarzyło, że poznałam jego kolegę z klasy i dowiedziałam się , że tamten facet też był zakochany we mnie po uszy ale był tak nieśmiały, że wstydził się nawet na mnie spojrzeć a co dopiero zagadać czy umówić się. Może ten twój też jest nieśmiały w stosunku do dziewczyn ( w tym wieku często się to zdarza).