Jestem jak snajper...Jest na to rada???

[Komanka]

Czyli strzelam wszystkim! I coraz bardziej mnie to wkurza (martwi trochę też).

Strzelam palcami u rąk, wytrzymać bez tego nie mogę, bo inaczej czuję dyskomfort, palce same się domagają o "strzelenie". Mam tak od wielu, wielu lat (kilkunastu na pewno). Sam dźwięk drażni wielu ludzi, a ja robię to już nieświadomie i wszędzie (!) i nie kilka razy na dzień, ale kilkanaście-kilkadziesiąt Muszę to robić, to jest u mnie jak potrzeba oddychania!!! Gdy świadomie próbuję to kontrolować i ograniczać, czuję, że te wszystkie cholerne stawy "ciągną" mnie, a dyskomfort jest na tyle silny, że w końcu strzelam i dopiero wtedy odczuwam ulgę. To jest jakieś dziwne...

Strzelam palcami i kostkami (!) u nóg, bo bez tego też mam dziwne odczucie, takie jakbym nie była do końca wyciągnięta. Czasem myslę, że rozciąganie kołem byłoby dla mnie ratunkiem

Strzelam szyją (fachowo tego nie nazywam, pewnie chodzi o kark ). Kilka razy dziennie to norma...

A kolana strzelają podczas kucania i są to jedyne "strzały", które wykonują się bez udziału mojej woli

Zastanawiam się, czy nie byłaby wskazana wizyta u reumatologa. Dodam, że mama ma reumatyzm. A ja jeszcze na dokładkę bardzo często choruję na migdały, które -niezaleczone- mogą powodować problemy reumatyczne. Tylko czy u mnie to nie za wcześnie? Za pół roku stuknie mi dopiero ćwierćwiecze...

Nie wiem, czy forum plotkowe jest adekwatne do mojego problemu, ale przecież nie nadaje się na "medycynę estetyczną"

Czy ktoś wie, co powinnam zrobić, gdzie się udać?

[Komanka]

Przeczytałam to, co napisałam i przeraziłam się! Na co dzień nie postrzegam tego jako problemu, ale w tak skondensowanej postaci to rzeczywiście wygląda poważnie...

Wychodzi na to, że jestem jakimś połamańcem...

[PAULA27]

O kurcze, ja mam podobnie... Nie strzelam palcami, ale kolana, łokcie, kark oraz kręgosłup to strzelają same z siebie. Nie zdawałam sobie sprawy, że to może mieć jakieś podłoże zdrowotne. Dziewczyny, podajcie jakieś wskazówki na ten temat, jeżeli jesteście zorientowane.

[Marionetka]

Jakie podłoże zdrowotne to ma to ja nie wiem, wiem tylko tyle że jak ja strzelałam poszłam do apteki i dano mi na to jakieś Calcium, ale nie pamiętam dokładnie jakie.

[Charlotte]

Rany! No mi też czasem coś strzeli samo z siebie, kolano, czy łokieć, ale specjalnie??? Mi się wydaje, że to może mieć podłoże psychologiczne, po prostu już tak się do tego przyzwyczaiłaś, że nie wyobrażasz sobie życia bez tego - trochę jak nałóg, czy coś...
Jak tego nie zrobisz, to wydaje Ci się, że masz nie rozciągnięte stawy, ale może tylko Ci się wydaje? Przecież to BEZ tego strzelania stawy są w normalnym stanie.
Co innego to strzelanie samoistne. Tu chyba rzeczywiście przydałoby się wapno.

A co do tego denerwowania, to mnie np. też denerwuje, jak ludzie (szczególnie faceci) strzelają kostkami palców. Rozmawia taki ze mną i nagle pyk, składa ręcę, łapie za palce i "trzask, trzask, trzask..." A ja wtedy "przestań!!!", a On się dziwi dlaczego, przecież to normalne A dla mnie to jest dźwięk, jakby ktoś mu wyłamywał palce w jakiejś maszynie do tortur Nie wiedziałam, że być może on MUSI to robić

[Komanka]

Karola napisał(a):
> Mi się wydaje, że to może mieć podłoże psychologiczne, po prostu już tak się do tego przyzwyczaiłaś, że nie wyobrażasz sobie życia bez tego - trochę jak nałóg, czy coś...
> Jak tego nie zrobisz, to wydaje Ci się, że masz nie rozciągnięte stawy, ale może tylko Ci się wydaje? Przecież to BEZ tego strzelania stawy są w normalnym stanie.

Zwłaszcza rano palce u rąk i szyja są w moim odczuciu jakby napuchnięte, nie wiem, jak to dokładniej opisać, a po "strzeleniu" jest mi lepiej Podczas "łamania karku" (jak to zwie mój mąż ) słyszę -nie tylko ja, bo jest to dość głośne- przeskakiwanie kręgów? kości?.

[BabciaWeatherwax]

Komi napisał(a):
> Zwłaszcza rano palce u rąk i szyja są w moim odczuciu jakby napuchnięte, nie wiem, jak to dokładniej opisać, a po "strzeleniu" jest mi lepiej

Jeśli odruch strzelania jest nie do opanowania, wygląda to na odruch podobny jak w nerwicy natręctw Jeśli nie potrafisz sama tego kontrolować, bo dyskomfort związany z powstrzymywaniem się jest zbyt wielki, proponuję konsultację z psychologiem lub psychiatrą, ale psycholog Ci raczej nie pomoże, jeśli to nerwica wymagająca wspomagania farmakologicznego. Trzymam kciuki

[Komanka]

No to mnie Babciu załamałaś Dyskomfort jest stricte fizyczny, ulga po strzelaniu też, a tu wychodzi, że problem jest w głowie

Yyy, to może jednak najpierw pójdę do reumatologa, zawsze to inaczej brzmi niz wizyta u psychiatry

[BabciaWeatherwax]

Komi napisał(a):
> Yyy, to może jednak najpierw pójdę do reumatologa, zawsze to inaczej brzmi niz wizyta u psychiatry

Jasne, najpierw reumatolog , bo moze to być brak czegoś-tam w organizmie Ale gdyby nie pomogło, pomyśl o wizycie u psychiatry - to żaden wstyd, nerwice i depresje są coraz częstsze, a psychiatra dawno przestał być lekarzem "od czubków"