i co dalej?

cacharel^ · 2008-11-14, 22:04

Koniec studiów, magisterka się pisze, ślub w planach, życie w wielkim mieście, do którego się nie należy...
Pisze do osób, które znajdują się właśnie w takim momencie w życiu. Jakie są wasze uczucia, myśli? Jak widzicie swoje życie?
Jasne, najważniejsze jest byc szczęśliwym. Ale co to znaczy dla Was?
Jak kończyło się liceum, to była myśl o studiach, że pójdę na 5 lat na studia... najlepszy czas życia

a jak studia się kończą, to co dalej? Nagle samemu trzeba podejmowac świadome decyzje...

Piszcie swoje przemyślenia, barddzo chetnie poczytam..

**0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b** · 2008-11-15, 09:06

Kolejne studia?

Świadome decyzje podejmujesz peirwszy raz? Na pewno nie. Spokojnie, całe życie przed Tobą. Jak sie amrtwisz, to znajdź sobie jakąś pasję, która oderwie myśli na chwilę. Nie jesteś sama

tola3804 · 2008-11-15, 15:44

Coś w tym jest niestety...

Skończyłam studia ponad 2 lata temu, jeszcze studiując miałam pracę, potem wyszłam za mąż, teraz spodziewam się dziecka. Jestem bardzo szczęśliwa. Ale w takie dni jak dzisiaj, gdy siedzę sama w domu nachodzą mnie takie smutne myśli i jakieś takie przemyślenia. Co to się porobiło z tymi wszystkimi ludźmi? Mam wrażenie, że wszyscy gonią tylko za kasą, za jak najwyższym wynagrodzeniem, jak najwyższym stanowiskiem... za wszelką cenę... Mimo iż mieszkam w dość dużym mieście, to naprawdę na palcach mogę policzyć ile osób z moich znajomych tu zostało. Wszyscy pchają się np. do Warszawki, która odmienia ich totalnie. Moje zarobki są dla nich śmieszne. Mój punkt widzenia dziwny. Ślub, dzieci? Po co? Teraz jest czas na zarabianie jak największej kasy, jak najczęstsze wyjazdy i imprezki! Naprawdę powoli nie mogę się dogadać z moimi niegdyś najlepszymi koleżankami... Smutno mi z tego powodu. Kiedyś podczas studiów ludzie mieli dla siebie czas. Non-stop się gdzieś wychodziło ze znajomymi, a teraz nikt na nic nie ma czasu...

Smutne to "dorosłe" życie...

cacharel^ · 2008-11-17, 07:38

Ja wlasnie zyje w Warszawie. Nie jestem stad i nie chce tu zostac. Uwazam, ze fajnie jest tu studiowac, bo ma sie mnostwo mozliwosci rozwoju, kultury. Ale nie jest to miejsce do zycia. Miejscem do zycia jest moje miasto, do ktorego chce wrocic.
Tutaj ludzie nie maja dla siebie czasu. Mi brakuje czasu, zeby spotkac sie z przyjaciolka, nie wyrabiam sie czasowo niestety. Zle mi z tym. W malym miescie zyje sie inaczej, spokojniej, luzniej. Tutaj 1/5 dnia spedza sie jak nie w korkach, to w srodkach komunikacji miejskiej. Widzi sie na co dzien tyych zagonionych, zabieganych ludzi, pracujacych po 15 godzin w wielkich korporacjach, zyjac na na wielki kredyt w pieknych mieszkaniach, w ktorych jedynie spia. Smutne to i przykre. Ja tak nie chce, nie tak widze swoje zycie.

Ale mowie ogolnikami, a brakuje mi konkretow. I stad sie biora wszelkie rozterki. Jak zaczac, czy sie uda? W Warszawie rynek jest inny, latwiejszy. Ja bede otwierac swoja dzialalnosc, ktora rozpoczne tu, bo jeszcze 2 lata musze tu byc, a bede kontynuowac tam. Konczy mi sie sielankowe zycie na studiach, a zaczyna to prawdziwe. Jeszcze to chyba nie dotarlo do mnie...

cacharel^ · 2008-11-17, 07:39

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;9723389]Kolejne studia?

Świadome decyzje podejmujesz peirwszy raz? Na pewno nie. Spokojnie, całe życie przed Tobą. Jak sie amrtwisz, to znajdź sobie jakąś pasję, która oderwie myśli na chwilę. Nie jesteś sama

[/quote]

Mam troche spraw, ktore odrywaja moje mysli od przyszlosci

aczkolwiek i tak o tym mysle. Nie doluje sie, po prostu rozwazam i sie zastanawiam. Nie mozna o tym nie myslec... to nie jest juz etap wyjazdu z domu do innego miasta na studia...

**d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab** · 2008-11-18, 04:17

Cytat:

Napisane przez cacharel^

Koniec studiów, magisterka się pisze, ślub w planach, życie w wielkim mieście, do którego się nie należy...
Pisze do osób, które znajdują się właśnie w takim momencie w życiu. Jakie są wasze uczucia, myśli? Jak widzicie swoje życie?
Jasne, najważniejsze jest byc szczęśliwym. Ale co to znaczy dla Was?
Jak kończyło się liceum, to była myśl o studiach, że pójdę na 5 lat na studia... najlepszy czas życia

a jak studia się kończą, to co dalej? Nagle samemu trzeba podejmowac świadome decyzje...

Piszcie swoje przemyślenia, barddzo chetnie poczytam..

Cytat:

Napisane przez cacharel^

Ja wlasnie zyje w Warszawie. Nie jestem stad i nie chce tu zostac. Uwazam, ze fajnie jest tu studiowac, bo ma sie mnostwo mozliwosci rozwoju, kultury. Ale nie jest to miejsce do zycia. Miejscem do zycia jest moje miasto, do ktorego chce wrocic.
Tutaj ludzie nie maja dla siebie czasu. Mi brakuje czasu, zeby spotkac sie z przyjaciolka, nie wyrabiam sie czasowo niestety. Zle mi z tym. W malym miescie zyje sie inaczej, spokojniej, luzniej. Tutaj 1/5 dnia spedza sie jak nie w korkach, to w srodkach komunikacji miejskiej. Widzi sie na co dzien tyych zagonionych, zabieganych ludzi, pracujacych po 15 godzin w wielkich korporacjach, zyjac na na wielki kredyt w pieknych mieszkaniach, w ktorych jedynie spia. Smutne to i przykre. Ja tak nie chce, nie tak widze swoje zycie.

Ale mowie ogolnikami, a brakuje mi konkretow. I stad sie biora wszelkie rozterki. Jak zaczac, czy sie uda? W Warszawie rynek jest inny, latwiejszy. Ja bede otwierac swoja dzialalnosc, ktora rozpoczne tu, bo jeszcze 2 lata musze tu byc, a bede kontynuowac tam. Konczy mi sie sielankowe zycie na studiach, a zaczyna to prawdziwe. Jeszcze to chyba nie dotarlo do mnie...

Cytat:

Napisane przez cacharel^

Mam troche spraw, ktore odrywaja moje mysli od przyszlosci

aczkolwiek i tak o tym mysle. Nie doluje sie, po prostu rozwazam i sie zastanawiam. Nie mozna o tym nie myslec... to nie jest juz etap wyjazdu z domu do innego miasta na studia...

Witamy w dorosłym życiu

Dla wielu ludzi koniec studiów i obrona tytułu Mgr to szok. Poczucie pustki. Ważne, że ty masz jakieś pomysły i opcje do wyboru. Powodzenia życzę

wiola_p · 2008-11-18, 07:34

wlasnie zaczynam odczuwac to samo... w styczniu koncza sie praktycznie studia i co dalej... totalna pustka ;( jakos te lat strasznie szybko minelo i ciezko sobie poradzisc z tym ze trzeba szukac pracy itp itd. skonczyla sie laba i zaczyna sie prawdziwe zycie

**d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab** · 2008-11-18, 07:46

Cytat:

Napisane przez wiola_p

wlasnie zaczynam odczuwac to samo... w styczniu koncza sie praktycznie studia i co dalej... totalna pustka ;( jakos te lat strasznie szybko minelo i ciezko sobie poradzisc z tym ze trzeba szukac pracy itp itd. skonczyla sie laba i zaczyna sie prawdziwe zycie

Komfortowo jest wtedy, kiedy ma cię kto utrzymywać na czas szukania pracy, zapewni dach nad głową, jedzenie. Gorzej mają osoby, które zaraz po obronie stają twarzą w twarz z dorosłym życiem i muszą sobie radzić same.

wiola_p · 2008-11-18, 07:55

[1=d61abbce58b52fe45ffe444 afc51ca0ea3c11859_65540a4 4484ab;9762829]Komfortowo jest wtedy, kiedy ma cię kto utrzymywać na czas szukania pracy, zapewni dach nad głową, jedzenie. Gorzej mają osoby, które zaraz po obronie stają twarzą w twarz z dorosłym życiem i muszą sobie radzić same.
[/quote]
to jest prawda

ja to mam rodzicow ktorzy moga mi pomoc, ale podziwiam osoby ktore przez cale studia, pozniej zycie radza sobie sami z roznych powodow

2008-11-14, 22:04	#1
cacharel^ Raczkowanie Zarejestrowany: 2007-08 Wiadomości: 258	i co dalej? Koniec studiów, magisterka się pisze, ślub w planach, życie w wielkim mieście, do którego się nie należy... Pisze do osób, które znajdują się właśnie w takim momencie w życiu. Jakie są wasze uczucia, myśli? Jak widzicie swoje życie? Jasne, najważniejsze jest byc szczęśliwym. Ale co to znaczy dla Was? Jak kończyło się liceum, to była myśl o studiach, że pójdę na 5 lat na studia... najlepszy czas życia a jak studia się kończą, to co dalej? Nagle samemu trzeba podejmowac świadome decyzje... Piszcie swoje przemyślenia, barddzo chetnie poczytam.. __________________ There is risk, there is pleasure...

2008-11-15, 09:06	#2
0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b Konto usunięte Zarejestrowany: 2006-03 Wiadomości: 44 997	Dot.: i co dalej? Kolejne studia? Świadome decyzje podejmujesz peirwszy raz? Na pewno nie. Spokojnie, całe życie przed Tobą. Jak sie amrtwisz, to znajdź sobie jakąś pasję, która oderwie myśli na chwilę. Nie jesteś sama

2008-11-15, 15:44	#3
tola3804 Zakorzenienie Zarejestrowany: 2006-07 Lokalizacja: Lublin Wiadomości: 3 429	Dot.: i co dalej? Coś w tym jest niestety... Skończyłam studia ponad 2 lata temu, jeszcze studiując miałam pracę, potem wyszłam za mąż, teraz spodziewam się dziecka. Jestem bardzo szczęśliwa. Ale w takie dni jak dzisiaj, gdy siedzę sama w domu nachodzą mnie takie smutne myśli i jakieś takie przemyślenia. Co to się porobiło z tymi wszystkimi ludźmi? Mam wrażenie, że wszyscy gonią tylko za kasą, za jak najwyższym wynagrodzeniem, jak najwyższym stanowiskiem... za wszelką cenę... Mimo iż mieszkam w dość dużym mieście, to naprawdę na palcach mogę policzyć ile osób z moich znajomych tu zostało. Wszyscy pchają się np. do Warszawki, która odmienia ich totalnie. Moje zarobki są dla nich śmieszne. Mój punkt widzenia dziwny. Ślub, dzieci? Po co? Teraz jest czas na zarabianie jak największej kasy, jak najczęstsze wyjazdy i imprezki! Naprawdę powoli nie mogę się dogadać z moimi niegdyś najlepszymi koleżankami... Smutno mi z tego powodu. Kiedyś podczas studiów ludzie mieli dla siebie czas. Non-stop się gdzieś wychodziło ze znajomymi, a teraz nikt na nic nie ma czasu... Smutne to "dorosłe" życie... __________________ po ślubie... Mikołaj Hubert NASZ FIAT

2008-11-17, 07:38	#4
cacharel^ Raczkowanie Zarejestrowany: 2007-08 Wiadomości: 258	Dot.: i co dalej? Ja wlasnie zyje w Warszawie. Nie jestem stad i nie chce tu zostac. Uwazam, ze fajnie jest tu studiowac, bo ma sie mnostwo mozliwosci rozwoju, kultury. Ale nie jest to miejsce do zycia. Miejscem do zycia jest moje miasto, do ktorego chce wrocic. Tutaj ludzie nie maja dla siebie czasu. Mi brakuje czasu, zeby spotkac sie z przyjaciolka, nie wyrabiam sie czasowo niestety. Zle mi z tym. W malym miescie zyje sie inaczej, spokojniej, luzniej. Tutaj 1/5 dnia spedza sie jak nie w korkach, to w srodkach komunikacji miejskiej. Widzi sie na co dzien tyych zagonionych, zabieganych ludzi, pracujacych po 15 godzin w wielkich korporacjach, zyjac na na wielki kredyt w pieknych mieszkaniach, w ktorych jedynie spia. Smutne to i przykre. Ja tak nie chce, nie tak widze swoje zycie. Ale mowie ogolnikami, a brakuje mi konkretow. I stad sie biora wszelkie rozterki. Jak zaczac, czy sie uda? W Warszawie rynek jest inny, latwiejszy. Ja bede otwierac swoja dzialalnosc, ktora rozpoczne tu, bo jeszcze 2 lata musze tu byc, a bede kontynuowac tam. Konczy mi sie sielankowe zycie na studiach, a zaczyna to prawdziwe. Jeszcze to chyba nie dotarlo do mnie... __________________ There is risk, there is pleasure...

2008-11-17, 07:39	#5
cacharel^ Raczkowanie Zarejestrowany: 2007-08 Wiadomości: 258	Dot.: i co dalej? [1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;9723389]Kolejne studia? Świadome decyzje podejmujesz peirwszy raz? Na pewno nie. Spokojnie, całe życie przed Tobą. Jak sie amrtwisz, to znajdź sobie jakąś pasję, która oderwie myśli na chwilę. Nie jesteś sama [/quote] Mam troche spraw, ktore odrywaja moje mysli od przyszlosci aczkolwiek i tak o tym mysle. Nie doluje sie, po prostu rozwazam i sie zastanawiam. Nie mozna o tym nie myslec... to nie jest juz etap wyjazdu z domu do innego miasta na studia... __________________ There is risk, there is pleasure...

2008-11-18, 07:34	#7
wiola_p Zadomowienie Zarejestrowany: 2005-07 Wiadomości: 1 531	Dot.: i co dalej? wlasnie zaczynam odczuwac to samo... w styczniu koncza sie praktycznie studia i co dalej... totalna pustka ;( jakos te lat strasznie szybko minelo i ciezko sobie poradzisc z tym ze trzeba szukac pracy itp itd. skonczyla sie laba i zaczyna sie prawdziwe zycie

2008-11-18, 07:55	#9
wiola_p Zadomowienie Zarejestrowany: 2005-07 Wiadomości: 1 531	Dot.: i co dalej? [1=d61abbce58b52fe45ffe444 afc51ca0ea3c11859_65540a4 4484ab;9762829]Komfortowo jest wtedy, kiedy ma cię kto utrzymywać na czas szukania pracy, zapewni dach nad głową, jedzenie. Gorzej mają osoby, które zaraz po obronie stają twarzą w twarz z dorosłym życiem i muszą sobie radzić same. [/quote] to jest prawda ja to mam rodzicow ktorzy moga mi pomoc, ale podziwiam osoby ktore przez cale studia, pozniej zycie radza sobie sami z roznych powodow

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)