Chcę napisać książkę/opowiadanie o miłości - parę pytań

[Peg]

Na wstępie witam wszystkie wizażanki Jeśli temat się powtórzył, to z góry przepraszam, ale przewertowałam parę stron wstecz (no dobrze, 3...) i nie znalazłam podobnego wątku. A mój "problem" jest dość specyficzny...

Mianowicie mam ambicje prozatorskie Sama nie wierzę za bardzo żeby było to coś poważnego, ale od paru miesięcy czuję zwyczajną potrzebę przelania wszystkich moich myśli i fascynacji na papier. A jest tego sporo. Już tyle scenariuszy wykluło się w mojej głowie... najczęściej myślę o tym wieczorami, kiedy nie mogę usnąć, wtedy całkowicie zatracam się w świecie wyobraźni. Wyobrażam sobie bohaterów, scenerię, układam fabułę, szczegółowo odtwarzam w myślach każdy detal czy to stroju, czy ich zachowań, wyglądu miejsc itd. Aż samej mi szkoda, bo to wszystko się marnuje, a mogłoby zostać spisane

I w związku z tym mam parę pytań do Was, drogie Panie, bo historia oczywiście będzie o miłości, a to w końcu my, kobiety, jesteśmy w przytłaczającej większości odbiorczyniami tego typu literatury. Nie chcę by zrobiło się z tego zwykłe harlekinowskie romansidło, zależy mi na głębokim wniknięciu w psychikę bohaterów, dokładnym opisaniu co czują, co myślą, zwłaszcza, że ich relacja będzie trudna z punktu widzenia otoczenia... Chciałabym wiedzieć szczególnie:
- co lubicie w tego typu książkach, co sprawia, że jedna powieść do Was trafia, a inna nie?
- czy jesteście zwolenniczkami naturalizmu w literaturze? Ponieważ mnie ten kierunek bardzo pociąga, nie lubię lukrowanych historyjek w stylu komedii romantycznych, gdzie świat jest idylliczny, a to co brzydkie i złe jest maskowane za wszelką cenę... nawet za cenę sztuczności całego obrazu (przy tym nie zamierzam przeginać w drugą stronę, wszystko w granicach dobrego smaku )
- czy lubicie opisy erotyczne i w jakich dawkach?
- czy ważna jest dla Was akcja, ponieważ ja zamierzam skupić się bardziej na interakcjach bohaterów
- czy czytałyście "S@motność w Sieci" J.L.Wiśniewskiego i co sądzicie o tej książce? (pytam, bo autor postawił właśnie bardziej na odczucia/doświadczenia postaci, choć w mojej opinii momentami wręcz przynudzał. Ale generalnie lubię taki styl)

uff, to na tyle. Jak zwykle się rozpisałam ;] Z góry dziękuję za wszystkie odpowiedzi, każda na pewno mi w jakimś stopniu pomoże. Pozdrawiam!

[Ludowa]

Intrygujący wątek.

Napisane przez Peg

Mianowicie mam ambicje prozatorskie Sama nie wierzę za bardzo żeby było to coś poważnego, ale od paru miesięcy czuję zwyczajną potrzebę przelania wszystkich moich myśli i fascynacji na papier. A jest tego sporo. Już tyle scenariuszy wykluło się w mojej głowie... najczęściej myślę o tym wieczorami, kiedy nie mogę usnąć, wtedy całkowicie zatracam się w świecie wyobraźni. Wyobrażam sobie bohaterów, scenerię, układam fabułę, szczegółowo odtwarzam w myślach każdy detal czy to stroju, czy ich zachowań, wyglądu miejsc itd. Aż samej mi szkoda, bo to wszystko się marnuje, a mogłoby zostać spisane

Spisuj spisuj! Nigdy nic nie wiadomo, może jeszcze o Tobie usłyszymy Jeśli masz pomysły i koncepcje na opowiadanie/powieść, naprawdę szkoda byłoby to zmarnować

W sumie to mało czytam stricte miłosnych książek. Powiem szczerze, że nie lubię, gdy rzecz jest TYLKO o relacjach ona-on i skupia się tylko na miłości kobiety do mężczyzny i na odwrót. Dla mnie dobra książka musi być stosunkowo wielowątkowa i wielopłaszczyznowa. Weź sobie to do serca - radziłabym wpleść inne wątki poboczne.

Napisane przez Peg

- co lubicie w tego typu książkach, co sprawia, że jedna powieść do Was trafia, a inna nie?

Trudne pytanie, jak już napisałam - wielopłaszczyznowość; lubię książki, nad którymi trzeba pomyśleć, a nie łyknąć i zapomnieć.
Zdaję sobie sprawę, że to dla twórcy duże wyzwanie
Psychologiczne analizy bohaterów, niekoniecznie podane wprost - koniecznie!

Napisane przez Peg

- czy jesteście zwolenniczkami naturalizmu w literaturze? Ponieważ mnie ten kierunek bardzo pociąga, nie lubię lukrowanych historyjek w stylu komedii romantycznych, gdzie świat jest idylliczny, a to co brzydkie i złe jest maskowane za wszelką cenę... nawet za cenę sztuczności całego obrazu (przy tym nie zamierzam przeginać w drugą stronę, wszystko w granicach dobrego smaku )

Zdecydowanie!

Napisane przez Peg

- czy lubicie opisy erotyczne i w jakich dawkach?

Są książki, które traktują o miłości bez ani krztyny erotyzmu (tego we współczesnym pojęciu) - da się i tak. Ale to książki raczej np. XIXwieczne, nie wiem czy dziś by się to sprawdziło, no
W scenach erotycznych, powiem przewrotnie, bardzo ważny jest dla mnie język. (Język w znaczeniu literackim ) Czytałaś Lolitę zapewne, tam w scenach między Lo a narratorem jest trochę zagmatwana składnia, mnogość świetnie dobranych metafor, a to wszystko doprowadza do cudownego stopniowania napięcia, czytelnik wręcz wnika w tę scenę i połyka ją jednym tchem... mimo, że nie jest wcale łatwa w odbiorze.
Oczywiście trzeba się wystrzegać sentymentalizmu i banału, zatapiania się w błękicie jej oczu i tak dalej ;-)

Prawda jest jednak taka, że trudno doradzać, bo to zależy od charakteru całej książki, jaka erotyka będzie na miejscu i tym samym spodoba się czytelnikom: subtelna, delikatna, trochę pruderyjna, czy wręcz przeciwnie, lekko bezczelna

Napisane przez Peg

- czy czytałyście "S@motność w Sieci" J.L.Wiśniewskiego i co sądzicie o tej książce? (pytam, bo autor postawił właśnie bardziej na odczucia/doświadczenia postaci, choć w mojej opinii momentami wręcz przynudzał. Ale generalnie lubię taki styl)

Niestety nie czytałam, więc nie będę się wymądrzać.

Wątpię, czy Ci pomogłam no ale trzymam kciuki.

[elsha]

W zupełności zgadzam się z Ludową. Również cenię wielowątkowość, lubię analizować motywacje bohaterów, oceniać wpływ rodziny i wychowania/otoczenia/zdarzeń z przeszłości na ich wybory, dlatego ważne jest dla mnie mocne osadzenie w realiach. Bohaterowie powinni zapadać w pamięć, być z krwi i kości-mieć zalety, marzenia, ale też wady, wkurzające przyzwyczajenia i codzienne rozterki. Może jestem okrutna, ale nie znoszę w literaturze związków idealnych i ckliwych happy endów-konflikty, nieporozumienia zawsze się zdarzają i warto by to uwzględnić. Wartka akcja nie jest dla mnie specjalnie ważna w takich powieściach, ale ciekawa, przemyślana fabuła-owszem. Moim zdaniem nie należy przesadzać z dramatycznymi zwrotami akcji (jak to uczynił pan Wiśniewski-te wszystkie wypadki z koparką w tle, katastrofy samolotowe...), bo efekty bywają czasem cokolwiek tandetne. Naturalizm w rozsądnych dawkach nie zaszkodzi, opisy erotyczne też, o ile będą pasować do całości. "Samotność w sieci" czytałam i miałam sporo zastrzeżeń, m.in. opowiadanie się po stronie głównego bohatera (taki cudowny człowiek, a ciągle spadają na niego nieszczęścia) i idealizowanie wszystkich postaci.
Pozdrawiam i życzę powodzenia w przelewaniu pomysłów na papier.

[Deede]

Napisane przez Peg

Na wstępie witam wszystkie wizażanki Jeśli temat się powtórzył, to z góry przepraszam, ale przewertowałam parę stron wstecz (no dobrze, 3...) i nie znalazłam podobnego wątku. A mój "problem" jest dość specyficzny...

Mianowicie mam ambicje prozatorskie Sama nie wierzę za bardzo żeby było to coś poważnego, ale od paru miesięcy czuję zwyczajną potrzebę przelania wszystkich moich myśli i fascynacji na papier. A jest tego sporo. Już tyle scenariuszy wykluło się w mojej głowie... najczęściej myślę o tym wieczorami, kiedy nie mogę usnąć, wtedy całkowicie zatracam się w świecie wyobraźni. Wyobrażam sobie bohaterów, scenerię, układam fabułę, szczegółowo odtwarzam w myślach każdy detal czy to stroju, czy ich zachowań, wyglądu miejsc itd. Aż samej mi szkoda, bo to wszystko się marnuje, a mogłoby zostać spisane

I w związku z tym mam parę pytań do Was, drogie Panie, bo historia oczywiście będzie o miłości, a to w końcu my, kobiety, jesteśmy w przytłaczającej większości odbiorczyniami tego typu literatury. Nie chcę by zrobiło się z tego zwykłe harlekinowskie romansidło, zależy mi na głębokim wniknięciu w psychikę bohaterów, dokładnym opisaniu co czują, co myślą, zwłaszcza, że ich relacja będzie trudna z punktu widzenia otoczenia... Chciałabym wiedzieć szczególnie:
- co lubicie w tego typu książkach, co sprawia, że jedna powieść do Was trafia, a inna nie?
- czy jesteście zwolenniczkami naturalizmu w literaturze? Ponieważ mnie ten kierunek bardzo pociąga, nie lubię lukrowanych historyjek w stylu komedii romantycznych, gdzie świat jest idylliczny, a to co brzydkie i złe jest maskowane za wszelką cenę... nawet za cenę sztuczności całego obrazu (przy tym nie zamierzam przeginać w drugą stronę, wszystko w granicach dobrego smaku )
- czy lubicie opisy erotyczne i w jakich dawkach?
- czy ważna jest dla Was akcja, ponieważ ja zamierzam skupić się bardziej na interakcjach bohaterów
- czy czytałyście "S@motność w Sieci" J.L.Wiśniewskiego i co sądzicie o tej książce? (pytam, bo autor postawił właśnie bardziej na odczucia/doświadczenia postaci, choć w mojej opinii momentami wręcz przynudzał. Ale generalnie lubię taki styl)

uff, to na tyle. Jak zwykle się rozpisałam ;] Z góry dziękuję za wszystkie odpowiedzi, każda na pewno mi w jakimś stopniu pomoże. Pozdrawiam!

Powiem ci tak - nie cierpię tego typu literatury.. ALE - pisz i to jak najwięcej. I nie sugeruj się zbyt mocno tym, co się niby ogólnie podoba. Ad. romansów to statystycznie najczęściej czytane są te zwyczajne romansidła (zrób sondę w bibliotece, a sama się przekonasz).
Ad. "Samotności.." - dla mnie to przydługi gniot, nudny jak flaki z olejem. Mam 1 radę - nie wchodź w głębokie analizy psychologiczne, jeśli nie masz na ten temat wiedzy. Nie ma nic gorszego niż pseudo-psychologiczne dywagacje i problemy, które nie mają nic wspólnego z zachowywaniem się i sposobem myślenia ludzi w realu. Lepiej napisać dobry "zwyczajny romans" niż pseudointelektualnego gniota, bo to drugie nie obroni się na żadnym polu. Nie jestem laikiem ad. psychologii, a jednocześnie dużo czytam. Bywa, że szlag mnie trafia, kiedy mam zgłębiać kretyńskie, wydumane problemy bohaterów i uzasadnienia ich, które nie mają żadnego pokrycia z rzeczywistością. To samo dotyczy filmów. Nie chodzi o to, by mieć wiedzę psychologiczną sensu stricto. Taki Kubrick nie był psychologiem, a w tym temacie poruszał się genialnie (ludzkiej psychiki, motywacji, ciemnej strony człowieka). Ale niewielu to potrafi.. W każdym razie jeśli ciągnie cię do pisania, to to rób, bez względu na wszystko. I zastanów się, w czym jesteś dobra, na czym się znasz. Czytelnik nie jest taki głupi
Powodzenia.


P.S. Ja erotykę bardzo lubię, ale pod warunkiem, ze ktoś potrafi dobrze o niej pisać. A to Sztuka.. (Możesz przejrzeć Gretkowską. Nie jestem jej fanką, ale potrafi czasami w prosty sposób, bez nadęcia i ckliwości opisać takie sceny, nie robiąc z tego zimnej pornografii)

[Peg]

Dzięki za odpowiedzi

W sumie to mało czytam stricte miłosnych książek. Powiem szczerze, że nie lubię, gdy rzecz jest TYLKO o relacjach ona-on i skupia się tylko na miłości kobiety do mężczyzny i na odwrót. Dla mnie dobra książka musi być stosunkowo wielowątkowa i wielopłaszczyznowa. Weź sobie to do serca - radziłabym wpleść inne wątki poboczne.

W zupełności zgadzam się z Ludową. Również cenię wielowątkowość, lubię analizować motywacje bohaterów, oceniać wpływ rodziny i wychowania/otoczenia/zdarzeń z przeszłości na ich wybory, dlatego ważne jest dla mnie mocne osadzenie w realiach.

No właśnie, zdawałam sobie sprawę z niebezpieczeństwa, że sama oś relacji on-ona nie będzie wystarczająca. A to dlatego, że sama wolę książki, w których wątek miłosny to wciąż tylko jeden z wielu wątków, a tłem dla akcji jest inny problem. Ale jak myślę sobie, jakie doświadczenia wynoszą moi bohaterowie w związku z wykonywanym przez siebie zawodem/trybem życia itp., to stwierdzam, że wątki poboczne, chcąc nie chcąc, nasuną się same To są zbyt wyraziste postacie, by sprowadzić ich problemy tylko do tych stricte miłosnych. Mam w planach miłość uczynić tylko punktem wyjścia do naprawdę ważnych zagadnień z ich życia.

"Samotność w sieci" czytałam i miałam sporo zastrzeżeń, m.in. opowiadanie się po stronie głównego bohatera (taki cudowny człowiek, a ciągle spadają na niego nieszczęścia) i idealizowanie wszystkich postaci.

Tak, p. Wiśniewski wyjątkowo przesadził z ilością tragizmu w życiorysie Jakuba choć autor przyznał, że incydent z niewidomą dziewczyną i koparką był prawdziwy (mam wydanie z bardzo obszernym post-epilogiem, gdzie wszystko jest wyjaśnione), ale już sam jego bohater z realizmem ma niewiele wspólnego Cóż, życzę sobie by mój męski bohater miał całą gamę wad i wkurzających przyzwyczajeń, a jednocześnie miał w tym wszystkim swój urok

Mam 1 radę - nie wchodź w głębokie analizy psychologiczne, jeśli nie masz na ten temat wiedzy. Nie ma nic gorszego niż pseudo-psychologiczne dywagacje i problemy, które nie mają nic wspólnego z zachowywaniem się i sposobem myślenia ludzi w realu. Lepiej napisać dobry "zwyczajny romans" niż pseudointelektualnego gniota, bo to drugie nie obroni się na żadnym polu.

Tego się boję. Boję się, że będę takim żeńskim Coelho i napiszę jego drugie "Jedenaście minut"... Miał facet parę trafionych myśli, ale jego książki jako całość to takie właśnie pseudointelektualne "coś".
Cóż, psychologię lubię, ale chyba w większości spraw będę musiała zdać się na swoją intuicję... no, zobaczymy co z tego wyjdzie. Pozostaje liczyć, że obudzi się we mnie taki Kubrick

(Możesz przejrzeć Gretkowską. Nie jestem jej fanką, ale potrafi czasami w prosty sposób, bez nadęcia i ckliwości opisać takie sceny, nie robiąc z tego zimnej pornografii)

Przejrzę przy mojej najbliższej wizycie w księgarni, bo już zatrzymywałam się przy półkach opatrzonych jej nazwiskiem. Choć szczerze mówiąc pewne poglądy p. Gretkowskiej zdeka mnie irytują, ale nie wątpię, że w prozie jest dobra.

[kinuko]

po pierwsze uważam, że na chwilę obecną nie masz się co za dużo zastanawiać, lecz po prostu usiąść w spokoju i pisać. pytasz, co lubimy czytać - a przecież kazda lubi co innego. w tym wątku książka Wiśniewskiego nie spotkała się z wielką aprobatą, a przecież odniosła sukces i ma wiele miłośników.
ja np. lubię książki z dziwacznymi bohaterami, z pogmatwanymi osobowościami, dziwnymi myślami i odczuciami. tacy zwykli - a jednak niezwykli. za przykład posłużyć może Kobieta do Zjedzenia Margaret Atwood czy Kronika Ptaka Nakręcacza Murakamiego.
lubię głębokie refleksje... a raczej nie, lubie, jak ksiązki skłaniają do głębokiej refleksji, ale ona sama nie może być podana na tacy (jak to właśnie miala miejsce u Coelha). lubię filozoficzno-psychologiczne gmatwaniny.
i lubię wiele innych rzeczy, w zależności od nastroju.
dlatego nie pytaj, co my lubimy, tylko pisz to, co Ty lubisz. zrób to po prostu możliwie najlepiej a napewno znajdziesz czytelników


ps. bo czyż nie lepszy byłby inrtygujacy jednowątkowiec niż przeraźliwie nudny wielowątkowiec?

POWODZENIA!!!!!

[Aninek]

Z pisaniem historii miłosnych trzeba uważać,żeby nie zmieniły się w schemacik trącający harlequinemTak jak pisały dziewczyny,urozmaicaj innymi wątkami.Moja rada-jeśli nie masz zbytniego doświadczenia w opisywaniu scen erotycznych,lepiej postaw na niedopowiedzenie,niż na zbytną dosłowność(żeby nie było ZA dokładnie=efekt podręcznikowy lub zmierzający w stronę taniej pornografii).
"Samotność w sieci"-kiedy czytałam ja pierwszy raz,sama pragnęłam niesamowitej miłości i książka podobała mi się baardzonawet się spłakałam na końcu.Czytana teraz,po 6latach,wydaje mi się baardzo przejaskrawiona...ten cały jakubek,co to tak cudownie znał się na kobietach,Ona taka prześliczna i uwielbiana-aż się niedobrze robino i przerywniki typu sztuczne oddychanie dla świni wietnamskiej(do dziś się zastanawiam,jakim cudem ten fragment mi umknął podczas puerwszego czytania i po co takie coś było autorowi).
Poczytaj Jane Austen-zwłaszcza "Dumę i uprzedzenie";historia miłosna,nawet dośc leciwa,a jak się przyjemnie czyta
I powodzenia!