Kocham swoje ciało!

[aiko83]

Wszędzie tylko kompleksy, kompleksy, kompleksy, która z nas ich nie ma

Ale najważniejsze jest pozytywne podejście do siebie! Żeby być piękną wystarczy się zaakceptować i pokochać swoje ciało!

Zatem zakładam nowy topik dla wszystkich kobiet, które akceptują (lub starają się zaakceptować) swoje ciało z wszelkimi wadami i zaletami, z wszystkimi kilogramami i fałdkami tłuszczu!

Bo grunt to czuć się prawdziwą kobietą!

A tą jest się bez względu na figurę!

[AnetkaWr]

I co tu pisać?

[novakia]

no to jestem, heloł

[AnetkaWr]

no hej hej,ale dalej nie wiem co tu pisac xD

[MeredithMer]

Napisane przez AnetkaWr

I co tu pisać?

Można pisać co lubisz w sobie,dlaczego jesteś wyjątkowa,podkreślać swoje zalety

[_Emi_]

Ja czasem lubię moje ciało, czasem mniej.

I u mnie nie rozchodzi się o fałdki tłuszczu

[AnetkaWr]

Ja też czasem bardziej je lubie a czasem mniej
Lubie swoje oczy najbardziej ;P i rączki ^^ a reszta to kwestia dnia

[amistad.k.m.s]

Napisane przez AnetkaWr

I co tu pisać?

Właśnie? Co? Jeśli tam za dużo, tam za mało

[AnetkaWr]

O kompleksach,rozumiem mozna pisac bo to nas meczy,ale to co w nas fajne,to chyba cała reszta ;p

[881a135baa34e075ff271ac6ad77e43317518c11]

zaakceptowanie siebie wcale nie jest takie łatwe jak ci sie wydaje, aby 'czuc sie prawdziwa kobieta' trzeba takze czuc sie dobrze we wlasnym ciele...
ja nie czuje sie dobrze z moim tłuszczem i takze obrzydza mnie to u innych.

[AnetkaWr]

No to to to do kompleksów a nie tu,...

[skarbiatko]

gratuluję,ja swojego nie kocham,ale akceptuję

[Costynuuna]

zazdroszcze !

ja nie mam żadnych fałd tłuszczu a i tak nie akceptuje swojego ciała .
chciałabym poczuć że mam gdzieś tłuszczyk

[Gwiazdeczka1978]

Czuje sie jak najbardziej kobieta a niby jak miałabym sie czuc?

[Jellied]

Na ogół się sobie podobam, popadam tylko w chwilowe kompleksy i lekką beznadzieję, kiedy porównam się niekoniecznie do gwiazd, a chociażby do innych kobiet na ulicy

[AnetkaWr]

ja tak samo ;p

[v-x-n]

Napisane przez aiko83

Żeby być piękną wystarczy się zaakceptować i pokochać swoje ciało!

Z tym się zupełnie nie zgodzę Nie wystarczy siebie lubić, żeby BYĆ piękną trzeba też o siebie dbać. No chyba, że masz na myśli "czuć się piękną".. Ale jak dla mnie to też jest uzależnione od wyglądu w większym lub mniejszym stopniu. Szczerze mówiąc, nie bardzo lubię teksty tego typu, bo jak dla mnie prawdy w nich mało. Mam taką jedną koleżankę, która uważa się za piękną, a zupełnie o siebie nie dba (bo po co? Jak przecież ona siebie lubi ) - przetłuszczone włosy, gigant nadwaga (kilka kilo tu i tam jest super, ale ona waży ponad 95kg przy wzroście 160cm), obcisłe, kuse bluzki i spódniczki.. Niby super, że się akceptuje, ale tak naprawdę.. przydałoby się jej odrobinę obiektywizmu.

Jestem na "TAK" jeżeli chodzi o dbanie o siebie i akceptowanie swojego ciała (do pewnych granic), natomiast mówię zdecydowane "NIE" samouwielbieniu i brakowi samokrytycyzmu..

[greczynka2007]

Ja jestem naprawdę bardzo zadowolona z proporcji swojej figury choć wiem,że próba zaakceptowania swojego ciała w pełni to długi proces. Tak jak pisała już jedna z wizażanek-jednego dnia kocham swoje ciało i podziwiam, drugiego zaczynam już sobie wynajdywać mankamenty do narzekań. Na szczęście takie chwile miewam rzadko i są raczej spowodowane nienajlepszym nastrojem. Czasami zastanawiam się jak to się stało,że mój wielki, nastoletni kompleks w chwili obecnej stał się moim największym atutem, który podziwiają zarówno mężczyźni jak i kobiety(moja pupa) Ale to chyba czas sprawił,że nabrałam trochę krągłości tu i ówdzie. Czasami zdarza mi się narzekać na swój wzrost tzn. że przydałoby sie tak ok. 5 cm więcej (mam165 cm) ale jak tylko słyszę słowa moich wyższych koleżanek,że jestem szczęściarą bo mogę nosić spokojnie zabójczo wysokie obcasy i bez obaw pomykać w płaskim bucikach to zaraz zaczynam myśleć inaczej-pozytywnie. Tak więc staram się zbyt wiele czasu nie poświęcać na rozmyślanie o mojej figurze, gdzie mogłoby być mniej a gdzie więcej, co powinno być dłuższe a co krótsze itp. Podkreślam atuty, tuszuje mankamenty i żyję dalej i tego życzę każdej z Was

[Muesli]

[wybaczcie, musiałam usunąć z przyczun osobistych...]

[malwinac]

Ja też ogólnie jestem z siebie zadowolona
Bardzo podoba mi się mój płaski brzuch i ładne pełne usta
Na pewno w jakimś stopniu chłopak pomógł mi wyjść z kompleksów,pozatym zauważyłam że kiedy dobrze rozpocznę dzień wezmę rano prysznic ułoże włosy zrobię delikatny makijaż założe ładne ubrania to czuje się super

[santos]

Napisane przez aiko83

Wszędzie tylko kompleksy, kompleksy, kompleksy, która z nas ich nie ma

Ale najważniejsze jest pozytywne podejście do siebie! Żeby być piękną wystarczy się zaakceptować i pokochać swoje ciało!

Zatem zakładam nowy topik dla wszystkich kobiet, które akceptują (lub starają się zaakceptować) swoje ciało z wszelkimi wadami i zaletami, z wszystkimi kilogramami i fałdkami tłuszczu!

Bo grunt to czuć się prawdziwą kobietą!

A tą jest się bez względu na figurę!

Napisane przez v-x-n

Z tym się zupełnie nie zgodzę Nie wystarczy siebie lubić, żeby BYĆ piękną trzeba też o siebie dbać. No chyba, że masz na myśli "czuć się piękną".. Ale jak dla mnie to też jest uzależnione od wyglądu w większym lub mniejszym stopniu. Szczerze mówiąc, nie bardzo lubię teksty tego typu, bo jak dla mnie prawdy w nich mało. Mam taką jedną koleżankę, która uważa się za piękną, a zupełnie o siebie nie dba (bo po co? Jak przecież ona siebie lubi ) - przetłuszczone włosy, gigant nadwaga (kilka kilo tu i tam jest super, ale ona waży ponad 95kg przy wzroście 160cm), obcisłe, kuse bluzki i spódniczki.. Niby super, że się akceptuje, ale tak naprawdę.. przydałoby się jej odrobinę obiektywizmu.

Jestem na "TAK" jeżeli chodzi o dbanie o siebie i akceptowanie swojego ciała (do pewnych granic), natomiast mówię zdecydowane "NIE" samouwielbieniu i brakowi samokrytycyzmu..

Zgadzam sie. Zeby byc piekna trzeba byc w jakis normach. Nikt z ogromnym krzywym nosem piekny nie bedzie tak samo jak ktos z 30 kilogramiwa nadwaga. Beth Ditto tez sie akceptuje i uwaza za piekna, paraduje w "modnych" obcislych i kusych strojach i co z tego? Dla mnie i kazdej osoby z odrobina smaku wyglada jak tucznik w kolorowym celofanie. Jest oblesna. Zadna samoakceptacja jej nie pomoze.

Co od tematu:im starsza jestem tym bardziej wyrastam z kompleksow. Poza tym odkrylam, ze nad cialem mozna zapanowac. WIec teraz, jak mi sie nie podoba moj brzuch to zamiast stekac klade sie na mate i robie brzuszki. Dziala. Jak mi wracaja kompleksy na jakimkolwiek puncie, to patrze albo na spasone kolezanki (jak mi swita ze niby mam za male wciecie w talii) albo na brzydkie (jak nazekam np na okragla twarz). A potem patrze na te stare i dochodze do wniosku, ze musze sie cieszyc teraz, bo za kilkadziesiat lat bede mogla sie uwazac za piekna tylko w kategorii suszonej sliwki.

[Kiniolek91]

Napisane przez santos

Zgadzam sie. Zeby byc piekna trzeba byc w jakis normach. Nikt z ogromnym krzywym nosem piekny nie bedzie tak samo jak ktos z 30 kilogramiwa nadwaga. Beth Ditto tez sie akceptuje i uwaza za piekna, paraduje w "modnych" obcislych i kusych strojach i co z tego? Dla mnie i kazdej osoby z odrobina smaku wyglada jak tucznik w kolorowym celofanie. Jest oblesna. Zadna samoakceptacja jej nie pomoze.

Co od tematu:im starsza jestem tym bardziej wyrastam z kompleksow. Poza tym odkrylam, ze nad cialem mozna zapanowac. WIec teraz, jak mi sie nie podoba moj brzuch to zamiast stekac klade sie na mate i robie brzuszki. Dziala. Jak mi wracaja kompleksy na jakimkolwiek puncie, to patrze albo na spasone kolezanki (jak mi swita ze niby mam za male wciecie w talii) albo na brzydkie (jak nazekam np na okragla twarz). A potem patrze na te stare i dochodze do wniosku, ze musze sie cieszyc teraz, bo za kilkadziesiat lat bede mogla sie uwazac za piekna tylko w kategorii suszonej sliwki.

Z tym fragmentem Twojego zdanie się nie zgodzę. Owszem, nie wygląda łądnie to, kiedy koebiat z dość sporą nadwagą ubierze się w opięta bluzkę albo mini (widziałam takie przypadki). Jednak znam osobiście kobietę, która do szczupłych nienależy, ale z całą odpowiedzialnoscią mogę stwierdzić, że to jest piękna kobieta - zawsze starannie uczesania, z pięknym kolorem włosów, delikatnym makijażem i w gustownych, dopasowanych do swojej figury strojach. I tak na prawdę to nie wyobrażam sobie, żeby ta kobieta miała zgubić te kilogramy...

Jak każda kobieta, tak i ja mam kompleksy. Również mam tak, że pewnego dnia wydaje mi się, że jestem piękna, ze mam niezłą figurę, że "dziś" mam wyjątkowo łądny makijaż, a za kilka dni czuję się okropnie w swoim ciele... Wydaje mi się, że należy mieć w sobie talent do samokrytyki i zdawać sobie sprawę, ze swoich mankamentów i potrafić je tuszować, a wtedy na pewno poczujemy się piekne we własnych oczach oraz inni będą na nas tak patrzeć

[lizawietta]

Napisane przez v-x-n

Z tym się zupełnie nie zgodzę Nie wystarczy siebie lubić, żeby BYĆ piękną trzeba też o siebie dbać. No chyba, że masz na myśli "czuć się piękną".. Ale jak dla mnie to też jest uzależnione od wyglądu w większym lub mniejszym stopniu. Szczerze mówiąc, nie bardzo lubię teksty tego typu, bo jak dla mnie prawdy w nich mało. Mam taką jedną koleżankę, która uważa się za piękną, a zupełnie o siebie nie dba (bo po co? Jak przecież ona siebie lubi ) - przetłuszczone włosy, gigant nadwaga (kilka kilo tu i tam jest super, ale ona waży ponad 95kg przy wzroście 160cm), obcisłe, kuse bluzki i spódniczki.. Niby super, że się akceptuje, ale tak naprawdę.. przydałoby się jej odrobinę obiektywizmu.

Jestem na "TAK" jeżeli chodzi o dbanie o siebie i akceptowanie swojego ciała (do pewnych granic), natomiast mówię zdecydowane "NIE" samouwielbieniu i brakowi samokrytycyzmu..

zgadzam sie w 100%

[LKstasia]

Hmm. Może dziwnie to zabrzmi ale ja osobiście nie mam żadnych kompleksów. Nie żebym cierpiała na jakieś samouwielbienie, tylko po prostu akceptuję siebie taką jaką jestem Moja sylwetka jest jak najbardziej ok, co zawdzięczam cudnej przemianie materii (165 cm i 45 kg -18lat) Wyleczyłam się skutecznie z kompleksów na temat małych piersi czy wady wzroku, ba! nawet polubiłam swoje super okulary Pamiętam jak kiedyś zauważyłam u siebie rozstępy na udach hehe Od razu podjęłam walkę z nimi i systematycznym wcieraniem jakichś specyfików wyzbyłam się ich na szczęście. Nie raz zdarzy się coś, że najchętniej schowałabym się pod kadrę i nie pokazywała światu, no ale wystarczy trochę chęci by doprowadzić się do ładu i składu i wtedy wszystko piękne jest
Mogę spokojnie powiedzieć, że kocham swoje ciało choć nie zawsze tak było i życzę Wam wszystkim, abyście mogły tak powiedzieć

[Madaaa]

Lubie swoje ciało, chociaż wiem, ze nie jest idealne. Tak powinno być. Gorzej jak ktos jest narcystyczny..

[bfca8d39b0c33d1e642320d525f11dd69d86e6d3_6578f56ebc91f]

Napisane przez Jellied

Na ogół się sobie podobam, popadam tylko w chwilowe kompleksy i lekką beznadzieję, kiedy porównam się niekoniecznie do gwiazd, a chociażby do innych kobiet na ulicy

Mam tak samo

No ale ogólnie to akceptuje swoje ciało mimo tego, że to same kości

[jambose]

Ja uwielbiam górne partie mojego ciała. Biust - mmmm Talia i płaski brzuszek - super! Moim jedynym kompleksem jest niedosłuch i czasami wzrost (jestem za wysoka...).

[ewelcat]

Ja lubię siebie sporadycznie.
Czasami podobam się sobie, ale przez większość czasu staram się po prostu nie myśleć o tym czego nie akceptuję
Uważam że faktycznie taka miłość do siebie bywa nieuzasadniona -znam kilka takich przypadków i szczerze mówiąc to zazdroszczę im, ale prawdą jest że niewiele jest takich osób, a już w szczególności kobiet. częściej bywa tak, że osoby np. aktorki (wyjątkowo piękne) mówią w prasie że siebie nie akceptują.
a zaakceptować siebie trzeba w miejscach, gdzie nie da się sprawy załatwić samemu. dla mnie zawsze takim kompleksem był nos, także teraz myślę nad operacją plastyczną

[Deede]

Napisane przez v-x-n

Z tym się zupełnie nie zgodzę Nie wystarczy siebie lubić, żeby BYĆ piękną trzeba też o siebie dbać. No chyba, że masz na myśli "czuć się piękną".. Ale jak dla mnie to też jest uzależnione od wyglądu w większym lub mniejszym stopniu. Szczerze mówiąc, nie bardzo lubię teksty tego typu, bo jak dla mnie prawdy w nich mało. Mam taką jedną koleżankę, która uważa się za piękną, a zupełnie o siebie nie dba (bo po co? Jak przecież ona siebie lubi ) - przetłuszczone włosy, gigant nadwaga (kilka kilo tu i tam jest super, ale ona waży ponad 95kg przy wzroście 160cm), obcisłe, kuse bluzki i spódniczki.. Niby super, że się akceptuje, ale tak naprawdę.. przydałoby się jej odrobinę obiektywizmu.

Jestem na "TAK" jeżeli chodzi o dbanie o siebie i akceptowanie swojego ciała (do pewnych granic), natomiast mówię zdecydowane "NIE" samouwielbieniu i brakowi samokrytycyzmu..

Co do tematu wątku to super i jestem na tak, ale zgodzę się też z v-x-n. I nie chcę podkopywać tu dobrego samopoczucia kogokolwiek, ale .. Zdarza mi się, że widuję porządnie otyłe dziewczyny/kobiety (nie te 5 kg za dużo, ale właśnie takie 100kg żywej wagi). To rzadkie przypadki, ale bywają takie które wręcz hołdują tej swojej tuszy. Że niby czują się super, zero kompleksów, kochanego ciałka nigdy za wiele. Odchudzić się? Nieee. One kochają się takimi, jakimi są. Pierwsza myśl - kurna, no super kobitki..! Oby każda miała takie podejście do siebie. I zdarza się - jeszcze rzadziej - że udaje się takiej schudnąć. "Ty, po co ci to było? Przecież tak dobrze się z tym czułaś, po co się mordowałaś z dietami itp.?" I wtedy słyszymy historię o tym, że PRZED to był śmiech, owszem, ale przez łzy. Dopiero TERAZ NAPRAWDĘ siebie akceptują. Wtedy to była gra.. I tak sobie myślę - weźmy do magicznego pokoju taką utytą, roześmianą kobietę, która z taką pewnością "kocha siebie i niczego by w sobie nie zmieniła". I jak w "Matrixie" - powiedzmy jej, że ma do wyboru 2 pigułki: po niebieskiej wyjdzie stąd i będzie żyła jak dawniej (przecież "niczego jej nie brakuje"), ale po czerwonej wyjdzie stąd szczupła, zabójczo zgrabna. I pokażcie mi jedną taką, która by nie łyknęła czerwonej.. Obawiam się, że większość chciałaby wrąbać od razu całe opakowanie - na wszelki wypadek, aby na pewno zadziałało.. Więc o jakiej akceptacji my tu mówimy..?
Piszę to w jednym celu: kochać same siebie musimy i powinnyśmy, bo bez względu na to, jak wyglądamy, zasługujemy na to, co w życiu najlepsze. Nie ma sensu dążyć za medialnymi ideałami - nie o to chodzi. ALE - każda z nas ma gdzieś z tyłu głowy obraz "idealnej samej siebie". Nie w sensie, że będąc postawną blondyną marzymy o tym, by być filigranową, śniadą brunetką. Jednak niemal każda z nas ma takie haki na samą siebie: zrzucenie 5 kg, rzucenie palenia (zdrowie plus dobra cera), popracowanie nad łydkami, zadbanie o włosy, paznokcie, poprawienie zwinności, kondycji w ogóle. I o to chodzi, że to jest do zrobienia. Wystarczy się odrobinę wysilić, aby po kolejnym zmarnowanym roku nie pluć sobie w brodę. Przecież wygląd to ekspresja tego, co w środku. Więc: kochajmy siebie i zmieniajmy to, co zmienić się da i zmienić chcemy. Z szacunku do samej siebie..

[Vika90]

A ja czasem mam wrażenie, że wpadam w narcyzm. Bo jak tak sie nasłucham od chłopaka jaka to jestem cud-miód to naprawde zaczynam częściej stawać przed lustrem I wiecie co? Polubiłam siebie! I to całą. I dobrze mi z tym. Szare myśli precz, czego i innym Wizażankom życzę.