Mam depsresje! Całymi dniami nie wychodze z domu!

[butterfly008]

Czesc dziewczyny!
Ja juz poprosru nie wiem.. Nie chce mi sie nic! NIgidzie wychodzic, bawić sie. Z jednej strrony chce gdzies wyjsc, ludzie mnie wyciągaja, zebym gdzies szla, ale jakoś na początku się deklaruje, ale potem tchorze i mowie, ze jednak nie ide.... Raz na pol roku gdzies wychodze... Zawsze musze byc na maxa wystrojona jak gdzies ide. Poprostu nawet jak mam isc na glupie miasto to sie musze wystroić.
Ja nie jestem typem samotniczki, bo ogolnie mam duzo znajomych, przyjaciol, w szkole nie mam problemow, ogolnie wszystko jest w porządku, ale jak mam jakis wolny czas to tylko bym siedziala przed kompem albo przed tv....
Czy ja mam jakąs depreche : ( ? Całymi dniami bym siedziala w domu i nic nie robila tylko na kompie siedziała i w ogole... W kazde wakacje przysiegam sobie, ze spotkam sie ze starymi kumpelami, pojde na basen, pojde gdzies sie opalic, wyjde na jakąs dyskoteke.. a potem o widze minęła połowa wakacji, a ja wszystko na pozniej zostawiam... Dziewczyny zmobilizujcie mnie jakoś

[Dotka90]

Dlaczego 'tchórzysz' przed tym wyjściem? Co powoduje, że nagle stwierdzasz, że nigdzie nie idziesz??
Długo to wszystko już trwa? Stało się coś, co spowodowałoby ten stan, jakieś problemy?
Masz jakieś hobby, psa?

[butterfly008]

sama nie wiem... jakoś tak chyba nie jestem do konca pewna siebie... moze to glupie, ale zawsze mysle sobie: " o jezu... trzeba tam isc, udawac fajną, sypac zartami, usmiechac sie, poprawiac wlosy, nie wyrazac zbytnio swego zdania, bo od zrobi sie awantura - ja mam czasem dosc ciety jezyk , musze sie pilnowac". Zresztą całe zycie to theatrum mundi! Zycie to gra! Ludzie są falszywi i zlosliwi! Juz mnie to męczy....

Po za tym mimo, ze u mnie w domu niczego mi nie brakuje, finansowo jest ok, za to moja rodzina to istny cyrk! Patologia jakaś. Zwlaszcza moj brat. Jest starszy. Strasznie agresywny, juz nie wylicze ile razy mnie uderzył! Nawet nie wiem co robic. Na policje nie pojde, bo nie mam wlasciwie zadnych sladow pobicia... Co mozna zrobić w takiej sytuacji? Nie wyprowadze się, bo ucze się jeszcze. W liceum.

[Dotka90]

Napisane przez butterfly008

sama nie wiem... jakoś tak chyba nie jestem do konca pewna siebie... moze to glupie, ale zawsze mysle sobie: " o jezu... trzeba tam isc, udawac fajną, sypac zartami, usmiechac sie, poprawiac wlosy, nie wyrazac zbytnio swego zdania, bo od zrobi sie awantura - ja mam czasem dosc ciety jezyk , musze sie pilnowac". Zresztą całe zycie to theatrum mundi! Zycie to gra! Ludzie są falszywi i zlosliwi! Juz mnie to męczy....

Po za tym mimo, ze u mnie w domu niczego mi nie brakuje, finansowo jest ok, za to moja rodzina to istny cyrk! Patologia jakaś. Zwlaszcza moj brat. Jest starszy. Strasznie agresywny, juz nie wylicze ile razy mnie uderzył! Nawet nie wiem co robic. Na policje nie pojde, bo nie mam wlasciwie zadnych sladow pobicia... Co mozna zrobić w takiej sytuacji? Nie wyprowadze się, bo ucze się jeszcze. W liceum.

Co do pogrubionego: zmień znajomych. Ja też mam cięty język, czasem inne zdanie niż inni, ale zawsze je wyrażam - w sposób kulturalny i normalny, ale wyrażam swoje zdanie, bo jestem jednostką indywidualną, człowiekiem myślącym, a nie krową na pastwisku, co pójdzie za resztą stada.
Jeżeli musisz cokolwiek udawać przy znajomych, tzn. że to nie jest towarzystwo dla Ciebie. Nie wyobrażam sobie czegokolwiek udawać przy znajomych, moi przyjaciele to normalni ludzie, znają mnie taką, jaka jestem i nic nie muszę udawać.
Mam ochotę na opowiadanie dowcipów, to opowiadam i wszyscy się fajnie bawią. Nie mam ochoty, to nie opowiadam. Mam ochotę pogadać, to opowiadam różne rzeczy, a nie mam ochoty zbyt dużo mówić, to słucham innych. itd. itd.

Co do brata - co na to rodzice, wiedzą o tym?? Jeśli tak, to czy coś robią w tym kierunku, żeby to zmienić?
A pedagog w szkole? Może powinnaś pogadać z pedagogiem o tym, że masz taką, a nie inną sytuację, on powinien rodzicom uświadomić powagę tej sytuacji.

Wiesz - problemy trzeba rozwiązywać, a nie zamiatać pod dywan, bo one narastają. Powolutku, powolutku, coś pozmieniaj, np. przemyśl z kim lubisz się spotykać, z kim jesteś naturalna itd. i zweryfikuj swoich znajomych.
Nie warto udawać kogoś, kim się nie jest. Na dłuższą metę to męczące i przerasta człowieka tak, jak przerosło to Ciebie.

[butterfly008]

hey. dzięki za odpowiedz
odnosnie przyjaciol. w liceum trafilam na beznadziejnych ludzi, strasznie zawistnych, w ogole masakra i badz co badz musze z nimi przebywać przez rok szkolny.

tak mama wie i nie reaguje! Wlasciei to nawet dzsiaj byla taka sytuacja, ze brat mnie kopnął w kręgosłup! przy mojej matce! A ona tylko się spojrzała, wielkie zdziwienie i mowi, ze sie nie szanujemy, ze jestesmy jak bydlo i oczywiscie mowi, ze "my", ale to on wszystko robi! Mi się wydaje, ze ona tez się go boi.
Co ja mam zrobic jak on do mnie podchodzi i zaczyna mnie zaczepiać, potem wyzywać (np. od szmat) co? Nie reagować? Nie reaguje, ale potem samo wszystko ze mnie wychodzi, bo poprostu nie wytrzymuje tego wszystkiego i zaczynam tez go obrazac... Dzisiaj coś tam do mnie: "pocaluj mnie w dupe!" to mu powiedzialam, ze niech go jego dziewczyna pocaluje dzisiaj w nocy. strasznie sie wkurzył i mnie uderzyl, zaczal wyzywac.... ale to on prowokuje te wszystkie sytuacje...

[Dotka90]

Słuchaj.
Powiem tak: agresja rodzi agresję, dlatego kiedy on Cię wyzywa, Ty też go wyzywasz.
Ale : agresja NIE jest sposobem na agresję, bo do niczego nie prowadzi, jest to zachowanie destrukcyjne, za pomocą którego wiele się burzy, a nic nie można zbudować, poza strachem, brakiem szacunku i innymi negatywnymi odczuciami.

Co do matki - osobiście nie rozumiem jej beztroski i braku odpowiedzialności, ale nie mi to oceniać.
Uważam, że powinnaś siąść i porozmawiać poważnie z mamą. Powiedz jej spokojnie wszystko, co Ci leży na sercu i każ jej to wszystko przemyśleć. Jeżeli nie czujesz się na siłach, to napisz wszystko w liście i daj jej go, niech ona go przeczyta, przemyśli, a później porozmawiajcie.

Nie wiem, czy brat jest taki zawsze (24/24 i 7 dni w tygodniu? ) ale jeżeli akurat trafisz na moment, kiedy będzie w miarę ok i miał w miarę dobry humor, to spróbuj z nim porozmawiać, że nie chcesz, żeby Cię tak traktował, że przecież jesteście rodzeństwem i nie powinno to tak wyglądać i że musicie zmienić swoje relacje, a to dotyczy obu stron. Czyli będziesz go szanować, jeżeli on będzie szanował i Ciebie. Poza tym - jesteście rodzeństwem, jak kiedyś rodzice umrą, to zostaniecie sami i powinniście być wtedy wsparciem dla siebie. A jak tak dalej pójdzie, to za parę (naście) lat będzie w Was tylko ogrom żalu i nienawiści do siebie.

Zmieńcie coś, póki można.
A z mamą koniecznie porozmawiaj, albo napisz ten list, a ona niech zadziała w tej kwestii (powinna porozmawiac z bratem poważnie), bo tak dalej być nie może.

---------- Dopisano o 22:04 ---------- Poprzedni post napisano o 22:02 ----------

Aha, jeszcze z tymi znajomymi - no cóż, miałaś pecha, że w LO trafiłaś na beznadziejnych ludzi, ale wiesz, przecież nie w całej szkole są same beznadziejne osoby, pewnie jest ktoś fajny, zawsze można kogoś poznać
A poza LO nie masz znajomych? Z gimnazjum, podstawówki, z podwórka?
I co z tym hobby? Masz jakieś? Albo lubisz coś robić? Zastanów się nad tym, czy jest coś takiego, co lubisz robić, co sprawia Ci przyjemność i sprawia, że jesteś zadowolona. Jeżeli nie ma nic takiego, to zastanów się nad tym, co takiego by moglo spowodować taki efekt u Ciebie

[butterfly008]

czesc. mam przyjaciol innych, nie z obecnej klasy. spotykam się z nimi, ale... bardzo rzadko, mamy czesty kontakt telefoniczny, bo mi się nie chce nigdzie wychodzic.

[Dotka90]

Musisz coś zmienić w sobie
Skoro macie kontakt telefoniczny, to i spotykać się możecie.
Nie umartwiaj się nad sobą, młoda jesteś, więc bierz życie w swoje ręce, bo nikt tego za Ciebie nie zrobi.
I nie bądź sztuczna, nie udawaj. Bądź sobą.
Życie jest wtedy o wiele łatwiejsze.

[noadia]

Przykro czyta się takie wypowiedzi. Musisz wreszcie uwierzyć w siebie. Nie pozwól żeby brat tak cię traktował. Dotka 90 udzieliła słusznych rad. porozmawiaj z mama ale tak szczerze. powiedz jak się czujesz gdy brat Cię wyzywa i bije, że boisz się ze może ci zrobić krzywdę i że jeśli ci nie pomoże to zwrócisz się do innych o pomoc bo są tacy ludzie którzy ci pomogą (osobiście poszukam namiarów jesli będzie trzeba na specjalne ośrodki, instytucje). Z bratem też możesz porozmawiać, w razie czego pogrozić. A co na to twój tata? jeśli ten problem się rozwiąże to i ze znajomymi powinno być lepiej, grunt to odzyskać wiarę w siebie. Wiedz że jesteś fajną dziewczyną i nie ważne co inni o Tobie myślą. Ja myślę że tobie się wydaje, że oni nie polubią cię taką jaką jesteś i dlatego jak wychodzisz to wkładasz "maskę" i nie dziwie się że cię takie udawanie męczy.

[balckangel]

wiem coś o tym co czujesz, też miewałam depresje. tyle że trochę z inncyh powodów ale objawy te same... po pierwsze zmień znajomych, na ludzi którzy cię akceptują, ze wszystkim, z twoim ciętym językiem, depresją, zmianami nastrojów itd...
Ja tez miałam sztucznych znajomych którzy wydawali mi się tacy cudowni. ale sie potem okazałało jak mnie lubili...
Jeśli ty musisz im się tłumaczyć czemu powiedziałaś coś tak a nie inaczej to faktycznie jest teatrzyk...Ja np cieszyłabym się mając taką pyskatą przyjaciółkę jak ty:P
A co do brata, to ja bym mu spokojnie ale stanowczo powiedziała że nie życze sobie takiego traktowania! Musisz uwierzyć w siebie! Przecież jesteś cudowna...
Żyjesz... I pewnie jesteś inteligentna skoro masz cięty język na tyle że sieje on postrach:P Głupi ludzie nie umieją wymyślać ciętych ripost:P
Uwierz mi... Czasami trzeba coś zmienić,i nie traktuj tego jak porażke, czy ucieczkę tylko kolejny krok... Oni, twoi byli znajomi i brat zostaną na dole to Ty idziesz dalej...
Każda z dziewczyn na tym forum Ci powie kto tutaj jest gorszym dnem, ty czy fałszywi znajomi i brat który własnej siostry nie szanuje

[paulinka1919]

oj też znam ten problem... tez bardzo czesto nie chce mi sie wychodzic z domu, a jak ktos mnie gdzies wyciaga to mowie, ze nie mam czasu. ale u mnie to jest spowodowane tym, ze wstydze sie 'siebie', tzn. swojej cery, niestety nie jest ona idealna , ale nie jest tez zla wg innych. mam kilka pryszczy, ktorych niby nie widac jak sie przypudruje, ale ja mam wrazenie , ze wsyzscy je widza... przez to zamknelam sie w sobie. Mam kompletna obsesje na punkcie mojej cery. Czasami mi sie nie chce zyc, bo po co takie zycie.
butterfly008 spotykaj sie z tymi starymi przyjaciolmi, odnow znajomosci, takie spotkania i rozmowy naprawde poprawiaja humor i wtedy sie zapomina o problemach. tez bym radzila abys sie otworzyla na ludzi ale wiem ze to nie jest latwe
pozdrawiam

[butterfly008]

hey dziewczyny. dzięki za wszystkie odpowiedzi
chciałabym opowiedziec cos wiecej o sobie, ale boje sie, ze mnie ktos jeszcze znajomy skojarzy, a tego raczej nie chce... Chce pozostać anonimowa.
To wszystko co tu piszecie to... ja to wiem. Powtarzam to sobie codziennie. Że musze być silna, ze nie powinnam pozwalać na takie traktowanie....

Jest takie powodzenie "prowadz, przystosuj się lub usuń z drogi"
Liderką nie jestem i nie będe, odsuwać się nie mam zamiaru, jedyne co potrafię to przystosowywać się do grupy ; )

paulinka1919 hmm.. ja raczej nie mam problemu ze swoim wyglądem. Akceptuje siebie taką jaką jestem. Lubie siebie, dbam o siebie bardzo. Czytam wsystkie ciuchowe i kosmetyczne nowinki więc nie tu tkwi problem.
Paulinko i nie ma sie co martwic cerą! Wystarczy kupic odpowiednie kosmetyki albo wybrac sie do dermatologa i wszystko będzie dobrze

[Immaginary]

Butterfly008
Doskonale Ciebie rozumiem, przynajmniej w aspekcie znajomych. Ja sama już wiele razy odczułam, że poprzez moje zainteresowania i poglądy, niespecjalnie wpasowuje się w grupy ludzi, których znam. Zerwałam przez to kontakt z wieloma osobami i czuje się wprawdzie osamotniona, ale lepsze to, niż tkwić w towarzystwie, które Cię nie tyle nie rozumie, co nie chce nawet zrozumieć!
Na początku myślałam, że problem tkwi we mnie samej. Że to ze mną i z moim charakterem jest coś nie tak, skoro takie trudności sprawia mi dostosowanie się do znajomych. Ale później dotarło do mnie, że nie trafiłam jeszcze po prostu na właściwych ludzi i tyle! I licze na to, że poznam w końcu takie grono osób, które zaakceptuje mnie taką, jaka jestem
I Ty też tak pomyśl. Jesteś dopiero w liceum, wiec całe życie przed Tobą! Poznasz jeszcze tabuny ludzi, spośród których na pewno wyłonisz tych, przy których będziesz się czuła w pełni wartościowa. Ja na przykład swoich kilkunastu "przyjaciół", zmniejszyłam do liczby kilku, przy których naprawdę czuje się świetnie i mogę być sobą
Szczerze, to nie dziwi mnie Twoje domatorstwo, ja sama wolałabym pognić przed telewizorem, niż spędzać czas z osobami, które działają mi na nerwy xD

[illuvies]

Masz depresję? - Idź do lekarza.

[butterfly008]

Napisane przez illuvies

Masz depresję? - Idź do lekarza.

wow...... no super rada naprawde w życiu bym na to nie wpadła! och ty mojaaaa wybawicielko ty, ty... moja bohaterko ty : *

[illuvies]

Byłaś? Czy oczekujesz głaskania po główce? Przypisywanie depresji tym problemom - nie chce mi się wychodzić do ludzi bo muszę się umalować i udawać kogoś kim nie jestem, mam zrytą klasę etc. - jest niepoważne - ale dość popularne w pewnym wieku...

[butterfly008]

Napisane przez illuvies

Byłaś? Czy oczekujesz głaskania po główce? Przypisywanie depresji tym problemom - nie chce mi się wychodzić do ludzi bo muszę się umalować i udawać kogoś kim nie jestem, mam zrytą klasę etc. - jest niepoważne - ale dość popularne w pewnym wieku...

Wiesz co, ty nie znasz mnie, ja nie znam Ciebie. Jak chcesz mozesz odbierać mnie wlasnie tak - jako pustą laske co jej sie nie chce wychodzic z domu, bo sie musi umalowac.
Pomyśl czasem co piszesz, bo gdybym miala tylko takie problemy to naprawde moje zycie byłoby proste i na pewno nie zakładałabym tego wątku...! A jesli już bym była takim pustakiem jak Ty sądzisz tytuł by brzmiał: "Hej dziewczynki, nie chce mi się isc do TZ-ta, bo trzeba się wypindrzyć!"

Tak byłam u psychologa.
Chcialam się spytać co Wizazanki myślą na ten temat. Jakie mają dla mnie rady. Co dwie glowy to nie jedna. Ja takich rad nie potrzebuje "idz do lekarza".
Potrzebuje wsparcia i zrozumienia.

[illuvies]

Oczywiście, że Cię nie znam, ale pierwszy post nie pasuje do tego magicznego słowa - "depresja".
I skąd wiesz, co o Tobie sądzę?

Ok, byłaś u psychologa. Dało Ci to coś? Jedna wizyta nie jest terapią.

I ja myślę, zanim coś napiszę, uwierz mi. Ale właśnie, dlaczego Ci się nie chce wychodzić z domu? Wspomniałaś o zrytej klasie - ja taką miałam zawsze - nie utrzymuję z nikim kontaktu - i to się da przeżyć. Nie musisz się z nimi przyjaźnić.
Towarzystwo, w którym musisz udawać? Zmień je na takie, w którym nie będziesz musiała.

I im częściej będziesz wychodzić, tym mniej uwagi będziesz przywiązywala do makijażu i nieskazitelności wyglądu. Po prostu wyjście przestanie być eventem, spowszednieje.

[6cf34e7e8f39cee75534fdb852be8187cc381168_600e0a0280783]

Mam ten sam problem, to są moje ostatnie wakacje, a ja prawie cały czas w domu siedzę, jedynie czasami gdzieś wyjdę, ale to najczęściej sama, bo nie znam takich ludzi przy których czułabym się swobodnie ze swoimi pogladami, zawsze gdy nawet mam rozmawiać z osobami z klasy staram się nie wygłaszać swojego zdania tylko słuchać. Mam w miarę fajną koleżankę, ale ona ma chłopaka i nie ma dla mnie czasu, więc jak ten sobek siedzę przed kompem i tv.
Proponuję ci spróbować samej wyjść na dwór a może uda ci się znaleźć odpowiednie towarzystwo, bo przed komputerem tego nie zrobimy. Ja też jestem w trakcie poszukiwań

[alprazolam]

mam to samo.. mieszkam na wsi i otaczają mnie same pustaki, których jedynym zainteresowaniem jest dyskoteka i nawet nie znają znaczenia słowa eutanazja.. na początku męczyłam się z takimi ludźmi, próbowałam podtrzymywać kontakt, ale sobie odpuściłam.. znam parę fajnych osób, ale ostatni autobus do mojej miejscowości odjeżdża przed 16, to jak mam się z nimi spotykać..? ;/ całymi dniami siedzę w domu, przed komputerem, czytam książki, albo oglądam telewizję..

[veronicas15]

Mam to samo. Jak gdzieś wychodzę to albo z bratem, albo sama, a przeważnie to jest tylko galeria żeby coś kupić. Ale moje wakacje kręcą się wokół brata przeważnie. Przez większość czasu się nim zajmuję bo tata codziennie idzie rano do pracy, a mama to szkoda gadać.. Dopiero wieczorem mam czas dla siebie.. I nie chce mi się nigdzie wychodzić ze znajomymi których mogłabym policzyć na palcach jednej ręki. Zawsze w towarzystwie muszę się z kimś pokłócić bo również mam cięty język. A poza tym mam masę kompleksów, nie lubię siebie i to też jakby ma na to wpływ.

Ale przecież możesz sama gdzieś wyjść, do kina czy zakupy
Nie potrzeba do tego znajomych jeżeli źle czujesz się w ich towarzystwie.

[aaa000]

Ja rowniez mam tak samo tylko ze ja nawet nie mam z kim sie spotkac. Od 3 miesiecy nie jestem z chlopakiem. Utrzymuje z nim kontakt. Ale ciagle chce mi sie plakac. Nie moge byc z nim ale tez nie moge zniesc ze bedzie mial inna. Jak jestem sama to chce gdzies wyjsc kogo poznac, ale jak juz zbliza sie ten dzien kiedy mam wyjsc to nie mam ochoty, nie chce mi sie nawet wystroic, wziac za siebie. Inni mi mowia zebym poszla do psychologa bo moge sobie z tym nie poradzic. A ja nawet nie chce myslec ze mam z tym problem...

[KoalaFromCambodia]

I ja też mam to samo... Oj, dziewczyny, dużo nas. Nie świadczy to dobrze. Też praktycznie całe wakacje przesiaduję w domu przed komputerem, nie mam przyjaciół lub znajomych, z którymi mogłabym się spotykać, tak, mam pewne zainteresowania i hobby, ale nie chodzę na żadne areobiki, fitness, chór ani inne, więc w zasadzie nie muszę ruszać tyłka z domu, jeśli nie chcę. Czasem chciałabym musieć. Nie wiem, jak mogłabym poznać kogoś ciekawego. I GDZIE. Mieszkam w średniej wielkości mieście i nie mam gdzie wychodzić. Naprawdę, czas mi przecieka przez palce a to też moje ostatnie takie wakacje... ;/

[freedomn]

Napisane przez KoalaFromCambodia

I ja też mam to samo... Oj, dziewczyny, dużo nas. Nie świadczy to dobrze. Też praktycznie całe wakacje przesiaduję w domu przed komputerem, nie mam przyjaciół lub znajomych, z którymi mogłabym się spotykać, tak, mam pewne zainteresowania i hobby, ale nie chodzę na żadne areobiki, fitness, chór ani inne, więc w zasadzie nie muszę ruszać tyłka z domu, jeśli nie chcę. Czasem chciałabym musieć. Nie wiem, jak mogłabym poznać kogoś ciekawego. I GDZIE. Mieszkam w średniej wielkości mieście i nie mam gdzie wychodzić. Naprawdę, czas mi przecieka przez palce a to też moje ostatnie takie wakacje... ;/

Ja mam to samo Tyle, że czeka mnie tutaj jeszcze duzo wakacji.

Mam już dość polskiego społeczeństwa, a szczególnie facetów. No, ale się zmuszam do spotkań.. z których i tak nic nie wynika i ciągle czuje się źle w towarzystwie wiekszości ludzi z mojego miasta. Te spotkania z moim złym humorem jeszcze bardziej wszystko psują <sciana>
chyba jestem jakas niecywilizowana ;D i nie rozumiem zachowań ludzi..

[paulinka1919]

Butterflyoo8 dzieki , ze uwazasz, ze o siebie nie dbam... Kremy, kosmetyki i dermatolog nie pomogal dluugo. teraz po 7 latach jest juz ok ale ja dalej sobie cos wymyslam.
aaa i przykro mi , ze sa jeszcz tacy ludzie ktorzy mysla ze problemy z cera to konsekwencja nie dbania o siebie, no ale coz wlasnie dlatego przez takich ludzi chowalam sie przed swiatem, no ale coz zycze powodzenia i wytrwalosci w walce , ja moze juz niedlugo wygram

pozdrawiam

[butterfly008]

Napisane przez paulinka1919

Butterflyoo8 dzieki , ze uwazasz, ze o siebie nie dbam... Kremy, kosmetyki i dermatolog nie pomogal dluugo. teraz po 7 latach jest juz ok ale ja dalej sobie cos wymyslam.
aaa i przykro mi , ze sa jeszcz tacy ludzie ktorzy mysla ze problemy z cera to konsekwencja nie dbania o siebie, no ale coz wlasnie dlatego przez takich ludzi chowalam sie przed swiatem, no ale coz zycze powodzenia i wytrwalosci w walce , ja moze juz niedlugo wygram

pozdrawiam

hey. nie mialam zlych intencji....

[ViLLeMkA]

Napisane przez paulinka1919

Butterflyoo8 dzieki , ze uwazasz, ze o siebie nie dbam... Kremy, kosmetyki i dermatolog nie pomogal dluugo. teraz po 7 latach jest juz ok ale ja dalej sobie cos wymyslam.
aaa i przykro mi , ze sa jeszcz tacy ludzie ktorzy mysla ze problemy z cera to konsekwencja nie dbania o siebie, no ale coz wlasnie dlatego przez takich ludzi chowalam sie przed swiatem, no ale coz zycze powodzenia i wytrwalosci w walce , ja moze juz niedlugo wygram

pozdrawiam

chyba jesteś nieco przewrażliwiona.
butterfly nigdzie nie napisała, że o siebie nie dbasz.
zresztą również zgadzam się z tym, że odpowiednie kosmetyki, by pomogły.
tylko, że to często losowanie, to co działa na jednego - na innego nie.
być może nie trafiłaś na swoje

[veronicas15]

Napisane przez ViLLeMkA

chyba jesteś nieco przewrażliwiona.
butterfly nigdzie nie napisała, że o siebie nie dbasz.
zresztą również zgadzam się z tym, że odpowiednie kosmetyki, by pomogły.
tylko, że to często losowanie, to co działa na jednego - na innego nie.
być może nie trafiłaś na swoje

A ja rozumiem Paulinkę.
Ludzie, którzy nigdy nie mieli poważnego trądziku nie wiedzą jak to jest, myślą, że żel do mycia twarzy Garniera zdziała cuda. Tymczasem te osoby z trądzikiem próbują wszystkiego, a i tak przegrywają.

[paulinka1919]

Veronicas15 ma rację i chyba jako jedyna sie tez z tym zmierzyla (choc nie wiem i wie ze nie przesadzam. jezeli zadne antybiotyki nie pomogły to zwykle zele takiej cerze narobia wiecej szkod niz pozytku. ale coz to nie jest watek o takim temacie. po prostu przykro mi, ze istnieja ludzie ktorzy mysla sredniowiecznymi stereotypami, bo medycyna posuneła sie na tyle daleko, ze wiadomo , ze to nie jest przyczyną higieny...
i własnie przez takich ludzi czesto miewalam depresję.