Depresja :(

[Biejatka]

Dziewczyny przepraszam, że zawracam wam głowę, ale nie mam z kim pogadać. Siedze, pije, rycze i nie chce mi się żyć.
Niezrozumienie ... tyle powiem.
Narzeczony mnie nie rozumie, przyjaciółka nie rozumie czemu z nim jestem, mama nierozumie czemu już dawno stąd nie uciekłam.
Kocham go? Już sama nie wiem. Ale chyba go kocham, ale czy on mnie kocha. Ja rozumiem że ma dużo pracy, że zarabia na wszystko, ale ja też pracuje, ja też się staram, a jednak mam czas dla niego. A on? Albo w pracy, albo przed kompem. Miał mieć dzisiaj wolne, planowaliśmy wspólny dzień, miał tylko jechać do dziadków na 2/3 godziny. Zadzwonili z pracy, nie musiał jechać, pojechał. Miał być tam 20 minut, był 2 godziny. Poranek miał być dla nas, wyszedł rano, wróci pewnie około 14, potem siądze do kompa, wieczorem stwierdzi że jest zmęczony i idzie spać. Nie mam już siły, nie rozmawiamy prawie ze sobą, nie sypiany (no chyba że od wielkiego święta) Nie łączy nas już chyba nic.
Siedział godzinę przed kompem, odezwał się tylko raz żeby oświadczyć mi że musi jechać do pracy.
To jest jedna z tych historii jak głupia laska czeka aż facet się zmieni, a on się nie zmienia.
Wiecie, chyba jak sama sobie nie pomogę to wy mi nie pomozecie.

[visionAM]

Powiedz mu szczerze o tym, że Ci to przeszkadza. Może brakuje między wami włąśnie rozmowy i Ty zamiast dusić wszystko w sobie powinnaś powiedzieć mu, że jest Ci źle... przecież to Twoja najbliższa osoba, może warto jeszcze powalczyć o miłość?
Czemu ze sobą nie śpicie? Co on tam na tym komputerze tak ogląda?

[brewka*]

może jestem za młoda, ze by Ci radzić, mam 19 lat.
ale skoro nie jest ci z nim dobrze, to może czas powiedzieć: "Mogę być szczęśliwa bez niego"?
Próbowałaś z nim o tym poważnie porozmawiać?

Polecam książkę "Grzeczne dziewczynki idą do nieba, niegrzeczne tam gdzie chcą" Ute Ehrhardt. Książka o kobietach, myślę że idealna dla ciebie. Niekoniecznie do kupienia, sama znalazłam ją w bibliotece publicznej.

[moooniaaaa]

Napisane przez Biejatka

Dziewczyny przepraszam, że zawracam wam głowę, ale nie mam z kim pogadać. Siedze, pije, rycze i nie chce mi się żyć.
Niezrozumienie ... tyle powiem.
Narzeczony mnie nie rozumie, przyjaciółka nie rozumie czemu z nim jestem, mama nierozumie czemu już dawno stąd nie uciekłam.
Kocham go? Już sama nie wiem. Ale chyba go kocham, ale czy on mnie kocha. Ja rozumiem że ma dużo pracy, że zarabia na wszystko, ale ja też pracuje, ja też się staram, a jednak mam czas dla niego. A on? Albo w pracy, albo przed kompem. Miał mieć dzisiaj wolne, planowaliśmy wspólny dzień, miał tylko jechać do dziadków na 2/3 godziny. Zadzwonili z pracy, nie musiał jechać, pojechał. Miał być tam 20 minut, był 2 godziny. Poranek miał być dla nas, wyszedł rano, wróci pewnie około 14, potem siądze do kompa, wieczorem stwierdzi że jest zmęczony i idzie spać. Nie mam już siły, nie rozmawiamy prawie ze sobą, nie sypiany (no chyba że od wielkiego święta) Nie łączy nas już chyba nic.
Siedział godzinę przed kompem, odezwał się tylko raz żeby oświadczyć mi że musi jechać do pracy.
To jest jedna z tych historii jak głupia laska czeka aż facet się zmieni, a on się nie zmienia.
Wiecie, chyba jak sama sobie nie pomogę to wy mi nie pomozecie.

Rozmawiałaś z nim,mówiłaś że męczy Cię taka sytuacja,że się od siebie oddalacie,że nie rozmawiacie ze sobą i chcesz żeby to się zmieniło? Jeśli tak to co powiedział?
Zdarzyło się coś jeszcze? Bo coś nie wydaje mi się,że z powodu braku rozmów,seksu i wspólnego spędzania czasu mama kazała Ci od niego uciekać?


Dość często się mówi,że jak zaczynamy zastanawiać się nad tym czy kochamy to znaczy,że już nie kochamy ... Ale nie wiem czy tak jest na prawdę ...

[25malinka10]

najpierw porozmawiaj z nim szczerze i zdaj nam relacje jak było, jesli rozmowa nie pomoże to zaczniemy tutaj gdybać

[Dociakowa]

wiem, że to głupie i nie na miejscu ale jak przeczytałam Twoją wiadomość to przyszło mi do głowy zepsucie kompa

porozmawiaj z nim szczerze, bez nerwów na spokojnie

[Biejatka]

Co do kompa, jak mu zepsuje, to weźmie mi lapa, a wtedy to już chyba umre w tym domu.
Próbowałam rozmawiać, przed chwilą wrócił do domu, zapytał czy chce kawe, poszedł do kompa, a na każde moje pytanie bądź nawiązanie rozmowy odpowiadał, że będzie miał czas dla mnie o 20, teraz musi popracować na kompie, bo ktoś musi zarabiać (nie z mojej winy mam miesiąc wolnego, on nie może sobie na to pozwolić, więc ciągle mi to wypomina). Wyć mi się chce.
O 20 przyjdzie do mnie, zapali, pójdzie coś zjeść, zapali, obejrzy coś w tv, pójdzie się myć, a potem stwierdzi że jest zmęczony.
Wczoraj też przyszedł, pooglądał tv, połaził po domu, zjadł coś, pojechał do sklepu, wrócił i stwierdził że idzie spać bo pada i że sex będzie rano bo nie musi jutro (czyli dzisiaj) wczesnie wstawać. Rano wstał, poszedł do kompa, potem był telefon z pracy, więc pojechał, zapytałam o sex, stwierdził że będzie jak wróci, wrócił, seksu nie ma, on przy kompie, a mi się już życ nie chce.

[visionAM]

Powiedz mu teraz w tym momencie: jak dalej będziesz mnie tak traktował to odejdę. Zacznij się starać bo mam dość walczenia o Ciebie, a widze że z komputerem nie wygram...
I napisz jak zareagował i co odpowiedział
Widze że mu trzeba terapii wstrząsowej

[m0107b]

Czytając twój post, czułam się tak jakbym czytała o sobie
Mój Tż jest informatykiem, mieszkamy razem od ponad roku... już nie wytrzymuję jego wiecznego przesiadywania przed komputerem...wiecznie musi coś zrobić ...
Praktycznie nigdzie razem nie wychodzimy, poprostu On nie ma czasu...Mogę zaplanować weekend i powiedzieć mu o tym, że np. wychodzimy na plażę, a on od niechcenia się zgodzi, ale później wymyśłi 1000 powodów żeby nie iść np. zła pogoda czy zepsuty komputer, który trzeba jak najszybciej naprawić. I w ostateczności spędzimy weekend w domu... masakra z takim człowiekiem

Jesteśmy razem 5 lat, trochę mi żal tego czasu, a poza tym jest mi najbliższą osobą, czasami zdażą się jakieś miłe chwile...ale wiecznie muszę go prosić, a nawet błągać żeby wyjść z domu i miło spędzić czas...i tak szczerze to coraz mniej mi zależy...

Ja osobiście zastanawiam się nad tym czy tego nie zakończyć , wolę być chyba sama...chociaż muszę jeszcze trochę przemyśleć tą kwestię bo to trudny krok.
W moim przypadku romowy już niewiele dadzą. Mój Tż zawsze wykręca się od rozmowów na jakieś poważne tematy. Uważa, że zaraz bedziemy się kłócić i wieczór będzie miał zmarnowany...

Nie powinnam chyba dawać Ci jakichkolwiek rad bo jak widzisz sama nie umiem sobie poradzić ze swoim związkiem, ale jak możesz z nim pogadać o tym to warto spróbować...
A ile jesteście razem i ile macie lat?

P.S. Mam nawet swój wątek na ten temat ( "Monotonia...")

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Napisane przez m0107b

W moim przypadku romowy już niewiele dadzą. Mój Tż zawsze wykręca się od rozmowów na jakieś poważne tematy. Uważa, że zaraz bedziemy się kłócić i wieczór będzie miał zmarnowany...

Nie tyle rozmowy niewiele dadzą, co nie rozmawiacie, bo on nie chce. Ale jakbyś mu powiedziała, że:

Napisane przez m0107b

już nie wytrzymuję jego wiecznego przesiadywania przed komputerem

Napisane przez m0107b

wiecznie muszę go prosić, a nawet błągać żeby wyjść z domu i miło spędzić czas

Napisane przez m0107b

coraz mniej mi zależy

Napisane przez m0107b

zastanawiam się nad tym czy tego nie zakończyć , wolę być chyba sama

to chyba by nim wstrząsnęło? Może by się obudził? Jak nie, trudno, przekonałabyś się, że nie warto na niego dłużej marnować czasu, ale chyba warto spróbować. Albo maila mu wyślij, jak nie da się z nim zacząć poważnej rozmowy.

Te same rady dla autorki wątku. Powodzenia!