Praca mgr na temat emigracji zarobkowej

[Aglaranna]

Hej dziewczyny ! Mam do was wielką prośbę.
Piszę pracę na temat emigracji zarobkowej i moja promotorka powiedziała, że dobrze by było przeprowadzić krótkie wywiady z osobami, które wyjechały. Mam paru znajomych za granicą, ale myślę, że to nie wystarczy, więc proszę was o pomoc. Mogłybyście odpowiedzieć mi na parę pytań ( jeśli nie chcecie w wątku możecie mi wysłać wiadomość na priv ). Chciałabym się dowiedzieć czemu zdecydowałyście się na wyjazd ? jakie były wasze pierwsze wrażenia po przyjeździe ? czy napotkały was jakieś trudności / bariery ? czy było coś co wam przeszkadzało / do czego nie mogłyście się przyzwyczaić ? czy pracowałyście / pracujecie poniżej waszych kwalifikacji ? czy zamierzacie wrócić no i najważniejsze czy uważacie, że emigracja to była dobra decyzja.
Byłabym wam bardzo wdzięczna za odpowiedź.

[anialobo]

Ja chetnie odpowiem
No to tak zaczne od tego, ze wyjechalam jakies 6.5 roku temu. Byl to okres kiedy nie bylismy jeszcze w Unii, kiedy z ciezko bijacym sercem podawalo sie paszport do kontroli i czekalo na decyzje czy nas wpuszcza do UK czy nie, kiedy spotkanie Polaka na ulicy wiazalo sie z wielka euforia, kiedy jakakolwiek praca, ktora nigdy nie zostalaby przez nas podjeta w Polsce stawala sie naszym zrodlem utrzymania, kiedy sprzatajac nasza kolezanka po fachu mogla byc Polonistka z Polski lub doktor habilitowany, kazdy byl mierzony jedna miara.
Dzis sytuacja wyglada troche inaczej. Juz nie kazda Polka to sprzataczka, a kazdy Polak to budowlaniec. My Polacy coraz bardziej liczymy sie w tym wielkim kraju, pniemy sie wysoko i staramy sie robic to o czym zawsze marzylismy. Niestety spotykajac/ slyszac teraz rodaka na ulicy odwracamy wzrok lub milczymy........smutne, ale prawdziwe.
Powracajac do Twoich pytan:
- dlaczego zdecydowalam sie na wyjazd??? Pochodze z dosyc dobrze sytuowanej rodziny, wiec nie o pieniadze chodzilo. Moj wtedy jeszcze chlopak wyjechal wlasnie z przyczyn finansowych pol roku wczesniej. Ja z tej calej tesknoty zaczelam zawalac studia i w koncu pojawilo sie pytanie- czy wybrac milosc czy szkole i wybralam mysle szczesliwie, bo teraz mam kochanego meza i zyjemy sobie razem w tym wielkim angielskim swiecie. A studia - germanistyka - no coz na nic mi sie tu nie przydaly, to chyba bylo przeznaczenie zawsze skrycie marzylam o kosmetologii, wizazu i dzis tym sie wlasnie zajmuje i zaluje, ze dopiero taka sytuacja odkryla moje prawdziwe ja.
- pierwsze wrażenia po przyjeździe ?? az mnie ciarki przechodza Obrzydliwy, ponury, szary Londyn, kamienice, brak rodziny i przyjaciol, tak naprawde pierwszy rok przeplakalam. Jezyk znalam wiec nie mialam barier jezykowych. Ale nagle takie zderzenie z rzeczywistoscia, kiedy wczesniej mialam swoj wlasny pokoj w domu u rodzicow - no wlasny dom, a tutaj nagle wlasny pokoj w wielkim mieszkaniu zamieszkanym przez roznych ludzi. Nie czulam sie jak szalona studentka, wrec przeciwnie jak Alicja w Krainie czarow , ale nie tych pozytywnych niestety. Pokoj zamykany na klucz, pieniadze upychane pod materac, wieczna kolejka do lazienki, do pralki, do kuchenki, zupki chinskie, no latwo nie bylo.
- do czego nie mogłyście się przyzwyczaić??? Hmmm po dzis dzien nie moge sie nadziwic jak Anglicy moga mieszkac w warunkach jakich mieszkaja. Ciasne klitkowate mieszkania - oczywiscie nie wszyscy, brudne firanki w oknach, niedzielne obiady w Mcdonalds, male dzieci z golymi nogami w srodku zimy, dywany nawet w lazience, przysmak krajowy - fish & chips!! waciany chleb tostowy na kazde sniadanie, no jest tego troszke.Ale jednoczesnie jest tyle rzeczy za ktore kocham Londyn : pyszna herbatka z mlekiem, mleczko dostarczane pod drzwi w staromodnej szklanej butelce, mania czytania ksiazek w kazdym doslownie miejscu; tolerancja, to kiedy wracasz upaskudzony w farbie po ciezkim dniu pracy i nikt nie patrzy na Ciebie spod byka w autobusie - kazdy zyje wlasnym zyciem; uwielbiam Anglie za to , ze w kilka tygodni mozesz zarobic na lodowke, za 28 dniowy okres zwrotu i reklamacji w sklepach, za to iz w grudniu smialo mozesz isc na impreze w sukience be plecow i odkrytych szpilkach i kazdy uwaza to za normalne))
- czy zamierzacie wrócić ???W tym momencie myslac o domu mysle o Londynie, jak to w piosence - teraz tu jest moje miejsce, tu jest moj dom..............Dom w doslownym tego slowa znaczeniu, razem z mezem mamy dom na kredyt, wiec jestesmy jakoby uwiazani przez prawo z Wielka Brytania Poznalam tu wspanialych przyjaciol - oczywiscie nie zaniedbujac tych w Polsce. Przeszlam swoista szkole zycia, za co chyba jestem temu krajowi wdzieczna. Zyje mi sie wygodnie, moge sobie pozwolic na koncert raz na jakis czas, na wyjscie z mezem do knajpki, na zakupy i przy tym moge jeszcze zaoszczedzic i mysle, ze mowie teraz w imieniu wiekszosci Polakow, ten kraj daje swietne perspektywy zyciowe, nie ma tak, ze dostajesz 600 zlotych na miesiac i musisz za to wyzyc - nie - ten kraj jest po prostu normalny, a Polski zaczynam powoli nienawidziec. Jedyna rzecz , ktora mnie ciagnie do kraju to rodzina i przyjaciele , nic wiecej. Nie podoba mi sie , ze panstwo obywatelom zabiera, a nie daje. Ze ludzie na rencie/ emeryture musza decydowac czy kupic cos na obiad , czy moze zaplacic rachunek za wode. Anglia pokazalo mi, ze obywatel to czlowiek godny i szanowany, cego o Polsce powiedziec nie moge.
Pytasz czy zamierzamy my Polacy wrocic, ale to smutne pytanie i smutna odpowiedz - nie , bo nie ma do czego.

Mam nadzieje, ze pomoglam

p.s przepraszam za bledy i brak polskich znakow.

[Aglaranna]

Wow ! Dziękuje bardzo nie spodziewałam się aż tak obszernej odpowiedzi. Mam nadzieje, że to dopiero początek i czekam na więcej bo to trochę za mało by mi pomóc napisać prace mgr.