Za młoda..? Może lepiej poczekać?

[klapoucha]

Witam. Długo się zastanawiałam nad napisaniem do Was, ale chciałam spytać o obiektywne spojrzenie na sytuację..
Sprawa wygląda tak: mam 18 lat, chodzę do 3 klasy liceum, mój już Narzeczony ma 21 i pracuje. Oświadczył się 2 tygodnie temu i tak spytałam o ślub. Niby rozmawialiśmy o tym, że w przyszłym roku, może w 2012.. Po zaręczynach w plenerze pojechaliśmy do niego do domu i jego Mama była zadowolona i zaczęła planować z nami ślub. Ja byłam nadal oszołomiona tymi zaręczynami i nim sie spostrzegłam to mamy już datę ustaloną, zespół, kamerzyste i fotografa, u księdza też już byliśmy. Jestem szczęśliwa z tego powodu, ale dziś oglądałam zdjęcia od fotografów.. I na żadnych nie widziałam, żeby ktoś był tak młody jak my. I tu moje wątpliwości. Chce z nim być, ale z drugiej strony w przyszłym roku dopiero zdam maturę, a 3 miesiące później mam już być Jego żoną..
Chyba podjęłam zbyt pochopną decyzję, a jego Mama nas po prostu do tego popchnęła.
Jakbym mogła delikatnie dać do zrozumienia, że w sierpniu to dla mnie za szybko?

[dalenka8]

Myślę, że powinnaś wyjaśnić mu jak najszybciej. Powiedz, że na razie chcesz się przyłożyć do nauki przed maturą, a zorganizowanie ślubu pochłania bardzo dużo czasu. Powiedz, że bardzo chcesz zostać jego żoną, że go kochasz i chcesz z nim spędzić resztę życia, ale że łatwiej by Ci było wziąć ślub w kolejnym roku. Niech nikt nie decyduje za Ciebie, to najważniejsza decyzja w życiu . Tak, czy siak, zapraszamy na wątek PM w Twoim wieku (i trochę starszych- ja :P) http://www.wizaz.pl/forum/showthread.php?t=450043 . 3mam kciuki za dobre decyzje !

[klapoucha]

Tylko, że trochę żal mi to wszystko odwoływać.. Zaliczki popłacone, rodzina powiadomiona.. Ale czuje się trochę naciskana przez moją i jego rodzinę.
Poza tym zastanawiam się, bo jestem bardzo młoda i jakby jednak okazało się, że do siebie nie pasujemy to nie będzie rozwodu.. A obawiam się, że z wiekiem możemy sie pozmieniać.. Wiecie o co mi chodzi :/

[a2fc2be9cd8d1027f8cb90d936276c49cf807c7d_655950424f87d]

Napisane przez klapoucha

Tylko, że trochę żal mi to wszystko odwoływać.. Zaliczki popłacone, rodzina powiadomiona.. Ale czuje się trochę naciskana przez moją i jego rodzinę.
Poza tym zastanawiam się, bo jestem bardzo młoda i jakby jednak okazało się, że do siebie nie pasujemy to nie będzie rozwodu.. A obawiam się, że z wiekiem możemy sie pozmieniać.. Wiecie o co mi chodzi :/

Skoro masz wątpliwości, to nie wychodź za mąż

[klapoucha]

Wątpliwości mam tylko co do tego czy nie jestem za młoda.

[hania207]

Napisane przez klapoucha

Witam. Długo się zastanawiałam nad napisaniem do Was, ale chciałam spytać o obiektywne spojrzenie na sytuację..
Sprawa wygląda tak: mam 18 lat, chodzę do 3 klasy liceum, mój już Narzeczony ma 21 i pracuje. Oświadczył się 2 tygodnie temu i tak spytałam o ślub. Niby rozmawialiśmy o tym, że w przyszłym roku, może w 2012.. Po zaręczynach w plenerze pojechaliśmy do niego do domu i jego Mama była zadowolona i zaczęła planować z nami ślub. Ja byłam nadal oszołomiona tymi zaręczynami i nim sie spostrzegłam to mamy już datę ustaloną, zespół, kamerzyste i fotografa, u księdza też już byliśmy. Jestem szczęśliwa z tego powodu, ale dziś oglądałam zdjęcia od fotografów.. I na żadnych nie widziałam, żeby ktoś był tak młody jak my. I tu moje wątpliwości. Chce z nim być, ale z drugiej strony w przyszłym roku dopiero zdam maturę, a 3 miesiące później mam już być Jego żoną..
Chyba podjęłam zbyt pochopną decyzję, a jego Mama nas po prostu do tego popchnęła.
Jakbym mogła delikatnie dać do zrozumienia, że w sierpniu to dla mnie za szybko?

jestes w 3 klasie liceum, napisalas ze matura w przyszłym roku czyli w 2011? a ślub dopiero rok poźniej w 2012..?

a mieli na twarzach wypisane ile maja lat? nie możesz kierowac sie innymi ludźmi...oglądałas zdjecia nakręciłaś sie ze to za wcześnie i teraz powiedzmy szczerze panikujesz...ślub mozesz przełozyc/odwołac w każdej chwili ale czy nie bedziesz potem żałować?

[T'ai]

skoro tyle wątpliwości i lekka panika to może nie jesteś 100% gotowa na taki krok?

ja osobiście bym chociaż skończyła liceum
i dla mnie ważne są również takie kwestie jak praca i czy macie gdzie mieszkać po ślubie

[pycia17]

słuchaj chyba każda kobieta ma wątpliwości , chociaż kochamy to z stresu nachodzą nas myśli co my takiego robimy, ja będe mieć ślub w wieku 23 lat po 6 latach związku , kocham czuje się kochana ale nie wiem czy podołam w koncu to nowe obowiązki itp , moja rodzina nie byla zaskoczona ale babcia moja wpadła w histerię że wstydu nie mambo ślub bierze się w wieku 28 lat bo teraz jestem za mloda, jeśli czujesz sie zmuszana to porozmawiaj z chlopakiem tak szczerze

[a2fc2be9cd8d1027f8cb90d936276c49cf807c7d_655950424f87d]

Napisane przez klapoucha

Wątpliwości mam tylko co do tego czy nie jestem za młoda.

No chyba nie tylko, skoro zastanawiasz się, co będzie, jeśli się pozmieniacie albo okaże się, że do siebie nie pasujecie.
I pisałaś, że czujesz się naciskana. Ślub nie może być dlatego, że Twój chłopak chce czy jego mama, czy ktokolwiek inny. Ty też musisz chcieć. Skoro czujesz się za młoda, to poczekajcie. Młodzi jesteście, macie czas A okres narzeczeństwa jest bardzo fajny

[Almariel]

[1=a2fc2be9cd8d1027f8cb90d 936276c49cf807c7d_6559504 24f87d;23913557]No chyba nie tylko, skoro zastanawiasz się, co będzie, jeśli się pozmieniacie albo okaże się, że do siebie nie pasujecie.
I pisałaś, że czujesz się naciskana. Ślub nie może być dlatego, że Twój chłopak chce czy jego mama, czy ktokolwiek inny. Ty też musisz chcieć. Skoro czujesz się za młoda, to poczekajcie. Młodzi jesteście, macie czas A okres narzeczeństwa jest bardzo fajny [/QUOTE]

No właśnie.
I zgadzam się, jeżeli się wahasz, czujesz presję ze strony rodziny, nie czujesz się gotowa, to nie decyduj się na ślub teraz. To powinna być Wasza wspólna, dobrowolna decyzja. Niby każdy ma jakieś wątpliwości...ale jak tych znaków zapytania jest za dużo, to chyba nie warto się decydować, lepiej poczekać. W końcu decyzja o ślubie, to nie chwilowe widzimisię, a decyzja na całe życie, wymagająca też gotowości do podjęcia pewnej odpowiedzialności...zrymo wało mi się na koniec.

[olsonek]

hej
Nie chcę Ci robić morałów, ale wydaje mi się, że skoro pytasz, to nie jesteś tego pewna... Ślub to wspaniałe przeżycie, lepiej chyba jak jest się do tego pomysłu przekonanym na 200%, wtedy można korzystać z przyjemności organizowania i planowania tego dnia
Sama mam 24lata, w sierpniu tego roku wyszłam za mąż (mąż lat 28) i szczerze Ci powiem, że niektórzy znajomi byli zdziwieni, że tak 'wcześnie'... Dla nas w sam raz. A było tak: zaczęliśmy się spotykać, jak byłam w klasie maturalnej, potem studia w innym mieście i niby samo wyszło, że zamieszkaliśmy razem To były fajne lata, pełne szaleństwa ale też docierania się...Po 2.5 roku zeręczyliśmy się a po kolejnych 2,5-ślub. Nie żałuję niczego, ślub odbył się w idealnym dla nas momencie, ale chyba najlepsze z tego wszystkiego było to szybkie zamieszkanie razem,chociaż moi rodzice nie byli tym zachwyceni... Teraz jestem już po studiach, niedawno zaczęłam pracę, mój mąż też ma stałą posadę, staramy się o kredyt na mieszkanie i powoli myślimy o dziecku
Moim zdaniem bardzo ważny jest czas narzeczeństwa, można wtedy na spokojnie omówić każdą ważną dla nas kwestie, niemniej jednak dla mnie i męża najowocniejszy był właśnie czas mieszkania ze sobą, wtedy upewniliśmy się, że chcemy być całe życie razem Też byłam wtedy w podobnym wieku, ale nie chciałabym być już wtedy mężatką, mimo iż cały czas kocham męża i cały czas byłąm z nim, to jakoś dopiero teraz dojrzałam, żeby być żoną.
Moim zdaniem, kochacie się-to bądźcie razem, korzystajcie z życia, imprezyujcie i kochajcie się, a na resztę sam czas przyjdzie...
Wszystkiego dobrego

[ilouvromance]

Zgadzam sie z poprzedniczką, a ile jestescie razem tak wogole? (albo niedowidzialam albo nie zostalo napisane) hmm... wiesz dla naszych rodzicow slub w tak mlodym wieku to normalka, teraz wszystko sie przesunęło, ludzie chca najpierw cos osiagnac w zyciu, zarobic, jesli naprawde masz watpliwosci powiedz ukochanemu jak najszybciej, nie ma co czekac, szkoda pieniedzy hmmm no napewno szkoda, ale slub to powazna decyzja i nie powinnas go brac w takim a nie innym terminie bo szkoda pieniedzy, a jesli przeszkadza Ci tylko to ze poprostu jestes mlodziutka a poza tym okrrooopniiee sie kochacie i masz 100% pewnosci ze to ten jedyny to niech zabiją dzwony weselne!!
Sama mam 19 lat moj Tz 21, jestesmy juz 3 lata ze sobą pierscionek juz wybrany ale cos sie nie moze oswiadczyc a slub planujemy w 2014, zaczelam studia a poza tym nie mamy pieniążkow poki co

[takaya]

Ja uważam, że 19lat to zdecydowanie za młody wiek na wyjście za mąż.
Najlepsze lata mojego życia to studia, gdzie stałam się zupełnie niezależna od rodziców, pracowałam, uczyłam się (studia dzienne) i świetnie bawiłam
Nawet jeśli jesteś gotowa aby wziąć ślub teraz to po tych 10ciu latach będziesz miała pretensję do siebie i do męża. Ja bym czekała, kocha to poczeka.
Co do charakteru to rzeczywiście na studiach ludzie bardzo się zmieniają. Jeśli macie być ze sobą to i tak będziecie pomimo zmian. Jednak nie ma co na siłę hermetyzować związku tak na wypadek gdyby.

Uważam, że warto najpierw skończyć studia. Dorosłość, małżeństwo nigdzie nie uciekną a młodość ma się tylko jedną

[etusiaaa]

Ja kończąc liceum byłam święcie przekonana że to najlepszy czas aby wyjść za mąż jednak losy się tak potoczyły że tak się nie stało i wcale nie żałuję nadal jestem z moim Tż i ślub planyjemy na 2012 ja będę mieć wtedy 23 lata i teraz wiem że jest to dobra decyzja. Niestety uświadomiłam sobie to po jednaj z moich koleżanka którą właśnie w wieku 19 lat wyszła za mąż wyprowadziła się z domu i zamieszkła z mężem nie umiejąc nic zrobić!!! Ja przez to nauczyłam się gotować piec placki i wiele innych rzeczy które w małżeństwie trzeba umieć. I nie chodzi mi tu o bycie kurą domową ale niestety są pewne rzeczy które kobita musi umieć zrobić. A dodam jeszcze ze mój Tż jest 6 lat starszy i gdy bedziemy brali ślub on bedzie miał 29 lat wiem ze wtedy i ja i On dojrzejemy do bycia razem i to bedzie przemyślane. a dla ciekawostki to wtedy bedziemy 6 lat razem.

[Kinga_20]

Mi się wydaje, że wiek nie ma tutaj znaczenia, zależy jak Ty sie z tym czujesz, jeśli to wszystko dzieje się dla Ciebie za szybko i jakby poza Twoją świadomością to może powinniście trochę zwolnić i się zastanowić? Jak długo się znacie?
My z moim TŻ też mieliścmy taki pomysł jak byliśmy młodsi, jesteśmy ze sobą prawie 7 lat i ślub dopiero w przyszłym roku, nasza decyzja jest w pełni świadoma, przemyślana, oboje mamy pracę, pokończone studia, no nie wiem nie chcę mówić jak masz robić, ale jeśli czujesz, że to za szybko to lepiej teraz to przełożyć niż tydzień przed ślubem kiedy emocje sięgną zenitu, dojdzie stres, jeśli teraz masz wątpliwości to mogą się one z każdym dniem tylko pogłębiać.
Życzę Ci żebyś podjęła słuszną decyzję i dobrą dla Cie i dla Twojego TŻ.

[tenebrosa]

Napisane przez klapoucha

Wątpliwości mam tylko co do tego czy nie jestem za młoda.

Z mojej perspektywy jesteś, bo: nie masz jeszcze wykształcenia, pracy, własnego mieszkania. Wiem, że nie dla wszystkich to są kryteria konieczne - można mieszkać u rodziców, studiować i być w związku małżeńskim. Tylko czy w ten sposób małżeństwo będzie pełne? Dla mnie by nie było - ja chcę być na swoim, mieć stabilną sytuację finansową, wiedzieć, że umiemy oboje zarobić na siebie i utrzymanie domu, a dopiero potem zakładać rodzinę.
U mnie to wygląda tak, że w czerwcu bronię magisterkę, pracuję od 2. roku studiów (jestem na dziennych) i powiem Ci, że nie wiem jak dałabym radę zajmować się jeszcze mężem i domem, gdybym wyszła przed studiami za mąż. My teraz będziemy urządzać powoli nasze wspólne gniazdko, a ślub dopiero w 2012 - rok po moich studiach. Będę mieć 24 lata, a i tak uważam, że to dosyć wcześnie. TŻ ma 29 lat, pracuje w stabilnej firmie. Chcę wejść w małżeństwo mając możliwość bycia niezależną finansowo i bycia na swoim. Wg mnie małżeństwo = samodzielność i odpowiedzialność za siebie nawzajem, a nie bycie na garnuszku u rodziców. Zaznaczam jednak, że jest to moja prywatna opinia, którą nie chcę nikogo urazić. Dzielę się tylko swoimi wyobrażeniami dotyczącymi małżeństwa i odpowiedniego momentu na jego zawarcie.

[Almariel]

Napisane przez tenebrosa

Wg mnie małżeństwo = samodzielność i odpowiedzialność za siebie nawzajem, a nie bycie na garnuszku u rodziców.

Zgadzam się. W moim mniemaniu to też wzięcie odpowiedzialności za drugą osobę. A liczenie ciągle na innych i pozostawanie na garnuszku rodziców, trochę się z tym kłóci moim zdaniem. Biorąc ślub, zaczynamy tworzyć już nową, odrębną rodzinę i sami za nią odpowiadamy.
Nie mam nic przeciwko mieszkaniu u rodziców, jeśli obu stronom to odpowiada itd. Ale jestem na nie, jeśli decyzja o małżeństwie zapada w momencie, gdy nie mamy nic, prócz miłości.

[tenebrosa]

Napisane przez etusiaaa

Ja kończąc liceum byłam święcie przekonana że to najlepszy czas aby wyjść za mąż jednak losy się tak potoczyły że tak się nie stało i wcale nie żałuję nadal jestem z moim Tż i ślub planyjemy na 2012 ja będę mieć wtedy 23 lata i teraz wiem że jest to dobra decyzja. Niestety uświadomiłam sobie to po jednaj z moich koleżanka którą właśnie w wieku 19 lat wyszła za mąż wyprowadziła się z domu i zamieszkła z mężem nie umiejąc nic zrobić!!! Ja przez to nauczyłam się gotować piec placki i wiele innych rzeczy które w małżeństwie trzeba umieć. I nie chodzi mi tu o bycie kurą domową ale niestety są pewne rzeczy które kobita musi umieć zrobić. A dodam jeszcze ze mój Tż jest 6 lat starszy i gdy bedziemy brali ślub on bedzie miał 29 lat wiem ze wtedy i ja i On dojrzejemy do bycia razem i to bedzie przemyślane. a dla ciekawostki to wtedy bedziemy 6 lat razem.

Zgadzam się w 100% Teraz model rodziny nie sprzyja uczeniu się gotowania i innych tym podobnych w wieku lat kilkunastu, a tak naprawdę dopiero jak się człowiek wyprowadzi na studia itp. to ma szansę się usamodzielnić pod względem najprostszych czynności domowych. Bo wiadomo jak to jest w domu - zawsze mama zadba, podsunie obiadek czy coś przepierze, pierwsza pozmywa zanim my znajdziemy na to czas... Myślę, że w wielu rodzinach tak jest.
Btw, mój TŻ też jest 6 lat starszy i też będziemy w momencie ślubu od 6 lat razem

Napisane przez Almariel

Nie mam nic przeciwko mieszkaniu u rodziców, jeśli obu stronom to odpowiada itd. Ale jestem na nie, jeśli decyzja o małżeństwie zapada w momencie, gdy nie mamy nic, prócz miłości.

Bardzo dobrze powiedziane. Może mało romantyczne, ale tak właśnie jest, że te dobra materialne też mają w pewnym stopniu znaczenie. Chyba, że chcemy "bawić się w małżeństwo", a nie "być małżeństwem".

A do autorki wątku: polecam Wam zapisać się na wieczory dla zakochanych, jeśli są organizowane gdzieś w Waszej okolicy. Jest to rodzaj kursu przedmałżeńskiego, takich nauk. Są świetnie prowadzone i pozwalają spojrzeć wspólnie na najbardziej istotne kwestie dotyczące małżeństwa. Myślę, że po takim kursie znalazłabyś odpowiedź na swoje pytanie. Powiem Ci, że my skończyliśmy uczęszczanie na wieczory miesiąc temu i pomimo, że byliśmy pewni decyzji o ślubie, to i u nas pojawiły się wątpliwości, a może raczej obawy, bo uświadomiliśmy sobie co tak naprawdę oznacza decyzja o małżeństwie i jakie konsekwencje w rozmaitych sferach życia to za sobą niesie. Warto nie odkładać takich nauk na ostatnia chwilę. Im wcześniej je zrobicie, tym wcześniej dojdziecie do konkretnych wniosków.

[iflower]

Napisane przez tenebrosa

Z mojej perspektywy jesteś, bo: nie masz jeszcze wykształcenia, pracy, własnego mieszkania. Wiem, że nie dla wszystkich to są kryteria konieczne - można mieszkać u rodziców, studiować i być w związku małżeńskim. Tylko czy w ten sposób małżeństwo będzie pełne? Dla mnie by nie było - ja chcę być na swoim, mieć stabilną sytuację finansową, wiedzieć, że umiemy oboje zarobić na siebie i utrzymanie domu, a dopiero potem zakładać rodzinę.
U mnie to wygląda tak, że w czerwcu bronię magisterkę, pracuję od 2. roku studiów (jestem na dziennych) i powiem Ci, że nie wiem jak dałabym radę zajmować się jeszcze mężem i domem, gdybym wyszła przed studiami za mąż. My teraz będziemy urządzać powoli nasze wspólne gniazdko, a ślub dopiero w 2012 - rok po moich studiach. Będę mieć 24 lata, a i tak uważam, że to dosyć wcześnie. TŻ ma 29 lat, pracuje w stabilnej firmie. Chcę wejść w małżeństwo mając możliwość bycia niezależną finansowo i bycia na swoim. Wg mnie małżeństwo = samodzielność i odpowiedzialność za siebie nawzajem, a nie bycie na garnuszku u rodziców. Zaznaczam jednak, że jest to moja prywatna opinia, którą nie chcę nikogo urazić. Dzielę się tylko swoimi wyobrażeniami dotyczącymi małżeństwa i odpowiedniego momentu na jego zawarcie.

zgadzam się z Twoją wypowiedzią, jednak nie nie wszyscy muszą kończyć studia, więc po liceum też można stać się niezależnym finansowo, gdyby każdy był mgr to kto by pracował fizycznie?

[tenebrosa]

Napisane przez iflower

zgadzam się z Twoją wypowiedzią, jednak nie nie wszyscy muszą kończyć studia, więc po liceum też można stać się niezależnym finansowo, gdyby każdy był mgr to kto by pracował fizycznie?

Jasne, ale chodzi o zdobycie jakiegoś zawodu czy umiejętności, a do tego przygotowuje zawodówka. Liceum ogólnokształcące zazwyczaj wybiera się z myślą o studiach na wyższej uczelni, po to też zazwyczaj zdaje się maturę - mniemam więc, że autorka wątku również nosi się z zamiarem studiowania.

[Kinga_20]

Napisane przez tenebrosa

Jasne, ale chodzi o zdobycie jakiegoś zawodu czy umiejętności, a do tego przygotowuje zawodówka. Liceum ogólnokształcące zazwyczaj wybiera się z myślą o studiach na wyższej uczelni, po to też zazwyczaj zdaje się maturę - mniemam więc, że autorka wątku również nosi się z zamiarem studiowania.

Z drugiej strony można studiować zaocznie, pracować i zajmować się domem - tak jak moja przyjaciółka, do tego teraz jest w ciąży i nigdy nie narzekała. Zależy co się chce i czy jest się pewnym, że się udźwignie nowe obowiązki, to nie jest kwestia wykształcenia, tylko swoich własnych możliwości.

[agusiajnw]

Napisane przez Kinga_20

Z drugiej strony można studiować zaocznie, pracować i zajmować się domem - tak jak moja przyjaciółka, do tego teraz jest w ciąży i nigdy nie narzekała. Zależy co się chce i czy jest się pewnym, że się udźwignie nowe obowiązki, to nie jest kwestia wykształcenia, tylko swoich własnych możliwości.

i z tym całkowicie się zgadzam
ja też jestem taką osobą - studiuję zaocznie, pracuję, zajmuję się domem... Co prawda mam troszkę więcej latek i ślub w przyszłym roku, ale myślę że równie dobrze bym sobie poradziła w wieku 20 lat
A jeśli TŻ by był w stanie sam utrzymac oboje to i w wieku 18 lat można sobie dac radę...
Ale zasadniczą sprawą jest to że każda sytuacja jest indywidualna i jedni poradzą sobie w wieku 18 lat, a inni po 30 mogą miec z tym problemy

Co do autorki, mnie się wydaje że nie czuje się jeszcze na siłach - w przeciwnym wypadku nie pisałaby w ten sposób.....

[Niunia2011]

Napisane przez klapoucha

Wątpliwości mam tylko co do tego czy nie jestem za młoda.

Po tym co napisałaś to mi się wydaje, że nie jesteś gotowa jeszcze na ślub. I poprę tu zdanie wielu poprzedniczek, że lepiej ślub przełożyć, niż po roku małżeństwa brać rozwód. A ślub to jest Wasza decyzja nie rodziców
Ja jestem w 4 klasie technikum, po Nowym Roku zdaję maturę i biorę ślub. Mi żadna z tych rzeczy drugiej nie przeszkadza Nie wyobrażam sobie, żeby mogło być inaczej. Jednak popieram też zdanie dziewczyn, że jeśli się nie potrafi robić w domu większości rzeczy to ślub jest takim wrzuceniem na głęboką wodę i nie wiem czy to tak do końca jest dobre...
Ja niestety byłam zmuszona już w wieku 14 lat zajmować się domem gotować itp. ale z teraz nie żałuję
Powodzenia życzę i podjęcia rozsądnej decyzji
A tak wogóle to także podpisuję się pod pytaniem jak długo jesteście razem?? Bo nie widziałam, żebyś gdzieś napisała.

[tenebrosa]

Napisane przez Kinga_20

Z drugiej strony można studiować zaocznie, pracować i zajmować się domem - tak jak moja przyjaciółka, do tego teraz jest w ciąży i nigdy nie narzekała. Zależy co się chce i czy jest się pewnym, że się udźwignie nowe obowiązki, to nie jest kwestia wykształcenia, tylko swoich własnych możliwości.

Właśnie o te obowiązki chodzi. Ja piszę przez pryzmat moich studiów - dziennych, językowych - są super, ale zajmują bardzo dużo czasu, bo trzeba mnóstwo rzeczy przygotowywać w domu. Do tego praca zawodowa. Ja bym nie udźwignęła jeszcze obowiązków domowych, czy codziennego gotowania obiadu, bo pomimo, że potrafię to zrobić, to zwyczajnie nie mam póki co czasu codziennie gotować, a nie chciałabym, żeby mąż czuł się zaniedbany. Wg mnie na wszystko jest odpowiedni czas, jakiś etap się skończy (studia), jakiś zacznie (wspólne mieszkanie, małżeństwo). W każdym razie, wracając do tematu, na pewno najgorzej jest robić coś pod presją, a nie z własnej woli. Dlatego życzę autorce odkrycia swoich własnych, nie cudzych, pragnień, jakie ma w chwili obecnej.

[klapoucha]

Więc tak:
napewno nie będziemy mieszkać z rodzicami, w prezencie otrzymamy mieszkanie od Dziadka Tż-ta. Na studia hm.. mialam zamiar iść, ale jednak wydaje mi się, że sobie nie poradzę, albo poszłabym na takie po których nie będę mieć pracy, więc dla mnie mija się to z celem. TŻ pracuje i nawet gdybym nie od razu znalazła pracę bez problemu by nas utrzymał. I nie jest tak żebym nie potrafiła gotować sprzątać i zajmować się domem - Mama nauczyła mnie tego i raczej nie można mieć zastrzeżeń.
A jesteśmy ze sobą ponad 2 lata, może mało, ale jestem przekonana, że chce z Nim być już zawsze. Chodziło mi tylko o to, czy nie jestem za młoda, bo z reguły za mąż w moim wieku dziewczyny wychodzą z przymusu, a nie z tego powodu, że tego chcą.

[Almariel]

Można z powodzeniem pogodzić studia zaoczne z pracą i prowadzeniem domu. Jestem tego przykładem. Zresztą nie tylko ja, jest multum takich osób. Trzeba tylko mierzyć siły na zamiary i mieć świadomość tego, że ślub i potem małżeństwo to nie jest sama sielanka, romantyczne uniesienia, ale też obowiązki i zwykłe domowe czynności. Trzeba przemyśleć, czy sobie poradzimy, czy zdołamy się utrzymać itd. Nie ma co iść na żywioł, bo presja rodziny, bo zaliczki przepadną... to nie powinny być motywy do zawarcia małżeństwa. Musisz przemyśleć sprawę. Bo moim skromnym zdaniem, jeżeli czujesz się za młoda, boisz się, że się pozmieniacie itp. itd. to nie warto się spieszyć, bo po co ? I nie patrz na inne dziewczyny... Zapytaj szczerze sama siebie, czego Ty chcesz.

[Kohnelia20]

ogolnie to też uważam że można studiować i brać ślub a czy jesteś za młoda... hmm wiesz to raczej zależy od tego czy jesteś gotowa na małżeństwo bo wydaje mi się że wiek aż tak duzo w tym nie ma znam osoby ktorzy mają po 20 lat i tworzą rodzine i znam takie przed 30 którzy nie są gotowi na ślub

[inc0rrect]

Napisane przez klapoucha

Więc tak:
napewno nie będziemy mieszkać z rodzicami, w prezencie otrzymamy mieszkanie od Dziadka Tż-ta. Na studia hm.. mialam zamiar iść, ale jednak wydaje mi się, że sobie nie poradzę, albo poszłabym na takie po których nie będę mieć pracy, więc dla mnie mija się to z celem. TŻ pracuje i nawet gdybym nie od razu znalazła pracę bez problemu by nas utrzymał. I nie jest tak żebym nie potrafiła gotować sprzątać i zajmować się domem - Mama nauczyła mnie tego i raczej nie można mieć zastrzeżeń.
A jesteśmy ze sobą ponad 2 lata, może mało, ale jestem przekonana, że chce z Nim być już zawsze. Chodziło mi tylko o to, czy nie jestem za młoda, bo z reguły za mąż w moim wieku dziewczyny wychodzą z przymusu, a nie z tego powodu, że tego chcą.

To Ty powinnaś wiedzieć przede wszystkim czy jesteś na tyle dojrzała
Nikt za Ciebie tej decyzji nie podejmie, niestety musisz to zrobić sama

ale jesli już pytasz. Przeczytałam Twoje wcześniejsze posty i NIE NIE JESTEŚ DOJRZAŁA. Ale to tylko moja opinia, przez te kilka miesięcy mogłaś dorosnąć, mogłaś nauczyć się tworzyć zdrowy związek, zdrowe relacje w związku, sama oceń
swoją drogą wiele ludzi bierze ślub a nie potrafią tworzyć nic stabilnego i opartego na zaufaniu
to trudne, ja miałam 7 związków przed moim TŻtem zanim się tego nauczyłam


Twój wybór Twój TŻ też jest bardzo młody, nie chodzi tylko o Twój wiek...czy on jest gotowy?

[evoonia86]

moja przyjaciółka wzięła ślub zaraz po skończeniu liceum. jak rodzina i znajomi się dowiedzieli, że będąc w klasie maturalnej zaręczyła się i za rok wesele, to raban podnieśli jak nie wiem co: za młoda, co ona robi, nie da sobie rady i ogólnie byli na nie. wyszło na to, że tylko Ona, Tż, ich rodzice i dosłownie paru znajomych cieszyli się ich szczęściem i weselem. a teraz: mają 2-letnie dziecko, prowadzą gospodarstwo, ona skończyła studia zaoczne a miłość az ich unosi. z tym, że ona była pewna, że nie chce dłużej czekać na ślub i jest gotowa na założenie rodziny. nawet słuchając tych wszystkich "Ale". i wcale nie przeszkadzało jej, że "większość naszych koleżanek bedzie szaleć po dyskotekach, a ona będzie siedzieć w domu i gotować mężowi kolację "- tak sama mówiła. nigdy tez po ślubie nie powiedziała, że żałuje czy nie jest pewna tego małżeństwa.
jednak podkreślam jeszcze raz NIE MIAŁA ŻADNYCH WĄTPLIWOŚCI. wszystko omówiła z Tż- że pójdzie na studia, dziecko po studiach itd. on też nigdy nie naciskał na cokolwiek.
osobiście wydaje mi się, że Ty jednak nie do końca jesteś na to gotowa. mam wrażenie, że nie masz jeszcze do końca ułożonego w głowie planu, a raczej wizji pogodzenia dalszej edukacji i bycia żoną.

[anulcios]

musisz się zastanowić czego naprawdę chcesz.....bo to że kochasz swojego partnera to rozumiem że oczywiste.... nie ma znaczenia czy ktoś jest za młody czy za stary....trzeba wiedzieć czego się chce naprawdę..... i czy jesteś gotowa wejść w "dorosłe" życie...i zacząć myśleć w kategori "MY".....
wiesz jakby nie było zaczną się obowiązki..... gotowanie, pranie, sprzątanie..itp.itd. wiadomo na codzień pewnie pomagasz rodzicom ale to nie to samo....wierz mi....
Ja osobiście mając 18 lat nie byłam gotowa do tego by wstąpić w związek małżeński...mimo że kochałam...i z perspektywy czasu wiem że to była dobra decyzja....
Byłam młoda i chciałam mieć jeszcze troche takiego beztroskiego życia a jak poszłam na studia....hehe to się dopiero życie zaczęło
Dlatego dokładnie przemyśl decyzję.....i nie patrz na to co powiedzą inni.....to Ty masz być gotowa na ten poważny krok w życiu....
Jeśli jesteś gotowa na ślub to niech zabrzmi marsz mendelsona