Wybór uczelni

[barbara6]

Witam Wizażanki!
Ostatnio odbyłam ciekawą rozmową z koleżanką i w związku z tym chciałabym poznać co o tym sądzicie. Mianowicie rozmawiałyśmy o wyborze uczelni i tu powstał temat do dyskusji. Mając przeciętne wyniki w nauce wolałybyście wybrać dobra uczelnie, choć niekoniecznie bardzo oblegany kierunek( ze względu na przeciętne wyniki), czy uczelnie prywatną ale kierunek np. prawo( tam o wiele łatwiej dostać się mimo wyników nie najwyższych). Nie wiem jak jest u Was w mieście, ale u nas taki właśnie jest wybór. Co o tym sądzicie?

[blueskye]

Ja może na swoim przykładzie nie mam jak doradzić, bo od 2 LO miałam obrany kierunek i na nim studiuję...Ale też nie od razu było tak, jak chciałam. Podwyższałam wynik matury jednocześnie studiując coś innego i mam rok w plecy, ale w ogóle nie żałuję. Bo po tym roku wreszcie dostałam się na wymarzony kierunek. To też jest pewnego rodzaju alternatywa.
Natomiast jeśli komuś zależy od razu iść na studia, na podstawie znajomych stwierdzam, że właśnie lepiej wychodzą ci, którzy poszli na lepszy kierunek na prywatnej uczelni i potem np. po licencjacie przenoszą się na państwową, niż ci, którzy poszli na uczelnię państwową na kierunek zupełnie bez przyszłości.
Znam przykłady mgr, którzy pracują w supermarketach na kasie...właśnie po nieprzyszłościowym kierunku na państwowej uczelni...

[blue_apple]

też myślę, że troszeczkę się czasy pozmieniały i bardziej opłaca się iść na dobry kierunek (przede wszystkim taki, jaki się nam marzy!), ale na prywatną uczelnię, niż na gorszy na uczelnię państwową, prestiżową.
CHOCIAŻ, zdaje mi się, że, gdy pracodawca stoi przed wyborem ktoś po państwowej, ktoś po prywatnej to wybierze tego z państwowej, oczywiście przy założeniu, że obie osoby mają doświadczenie, bo gdy nie mają, to wybierze tego, kto ma.

jednak jeśli ktoś idzie na tą prywatną uczelnię, tylko dlatego, że ten kierunek jest prestiżowy, a nie dlatego, że chciał po prostu studiować prawo, na które by się nie dostał na uczelnię państwową, to uważam, że robi błąd.

[groza]

to pytanie jest dość abstrakcyjne, bo z góry zakłada, że wszystko ci jedno na jaki kierunek pójdziesz, byleby praca dobra po nim była.
Jeśli MI zależałoby na studiach dziennych na obleganym kierunku, to najzwyczajniej w świecie zapisałabym się na poprawkę z matury. Ale wiadomo - do matury masz rok, czymś to trzeba zająć. Zaznaczę, że mam 28 lat, więc z tego co zaobserwowałam, przez taki rok przerwy człowiek potrafi "wypaść z rytmu", odzwyczaić się od tego, że codziennie chodzi i się uczy. Ja nie miałam roku przerwy... tylko 9 lat Dopiero teraz, po wielu turlankach i bimboleniu zapisałam się WRESZCIE na studia (ofkors zaoczne =) )

Jeśli więc chcesz iść na studia, byle mieć pracę dobrze płatną - to wiem, że przyszłość ostro zweryfikuje twoje zamierzenia (bo widzę te płacze i krokodyle łzy studentów, że taaakie studia pokończyli, więc powinni im jeszcze dopłacić, że w ogóle złożyli w firmie x swoje CV - to jest jakaś lawina; studia produkują takich nierobów o kosmicznych wymaganiach, że doceni to tylko taki jak ja - człek prosty po szkole średniej eeee..... to był OT)

Po prostu, do czego dążę: nie szukaj studiów byle których, byle mieć papier, bo staniesz się kolejną z milijona który sądzi, że mu się za studia gwiazdka z nieba należy; jedną z tych (a widzę ich naokoło mnóstwo), co żyją jedną zasadą: "jak się nie narobić, a zarobić" a studia to jest powód dla nich do takiego myślenia.
Idź na to, co cię interesuje. Więc moja odpowiedź byłaby taka: wybierz lepsze studia, nawet jeśli to ma być za rok.
Jeśli masz 19 lat, to ten rok to NIE jest dużo. Rok to zaczyna się robić dużo kiedy masz 25 lat, bo wtedy już nie jest czas na studia dzienne, tylko na pracowanie.

Inna rzecz: jeśli jesteś z dużego miasta, to masz z założenia więcej czasu na szukanie. Ale w małych miejscowościach, gdzie pracy jest mało (wszelkiej, ale zwłaszcza w biurze), to na cały problem trzeba patrzeć jeszcze inaczej, bardziej realnie, mniej idealistycznie. Ale tu nie będę się dokładniej wypowiadać, bo mieszkam tuż pod Wawą, więc po prostu się nie znam i bym tylko pianę biła.

[blue_apple]

Groza, w zasadzie powiedziałaś to, co mi się cisnęło na język

iść na coś, tylko i wyłącznie dlatego, że mogę z tego kasę trzepać, to kiepski pogląd. bo życie to weryfikuje bardzo bardzo... i stąd też mówiłam, że pójście na coś, tylko dlatego, że jest prestiżowe, to zły pomysł.

[barbara6]

Hm, nigdzie nie napisałam że jestem jeszcze w szkole, ponieważ ja już jestem po studiach ;-) rozmowa z koleżanką była ot tak, czysto teoretyczna. Zastanawiałyśmy się czy osoba która nie ma skonkretyzowanych wymagań, np. wie tylko wyłącznie, że chciałaby studiować coś "humanistycznego" powinna kierować się renomą uczelni i startować na studia na które konkurencja nie jest powalająca, czy iść na uczelnie prywatną ale wybrać kierunek na który ze swoimi wynikami w życiu nie dostałaby się na uczelnie państwową.
Przytoczyłyśmy sytuację jednej z koleżanek, wyniki z matury miała przeciętne, raczej z tych niższych. Chciała studiować filologię polską jednak nie dostała się na uczelnie wybraną. Przeglądając ofertę prywatnych uczelni, wpadło jej w oko prawo - bo to taki renomowany kierunek- więc złożyła papiery tam, gdzie przywitali ją z otwartymi ramionami. Jak dla mnie takie podejście jest błędne. Sama wolałabym poprawić maturę i iść na inne studia. Jednak znajomej nie chce się poświęcać kolejnego roku, ponieważ żaden z kierunków nie jest jej wymarzonym, a jedno jest poprawić maturę i dostać się na studia a drugie utrzymać się na nich ;-)

[Adaa_]

Ja jestem w ostatniej klasie gimnazjum i ostatnio właśnie już powoli myślę o kierunku, idę do LO więc mniej więcej koncepcję jakąś chyba muszę mieć, żeby wybrać profil w szkole. Właściwie to nie wiem czy to ma znaczenie i czym sie kierować. Dużo osób z tych roczników moich że tak to nazwę, wybiera mat-fiz/mat-ifn. zastanawiałam się czy rozsądnie byłoby wybrać coś związanego z językami, coś w tę stronę. Bo przedmioty ścisłe jedyne które mi idą to biologia i chemia. Teoretycznie mam zero pomysłu na przyszłość. A o zaoczne nie wchodzą w gre . Miałybyście w moim przypadku jakąś radę? Btw- tak tak, ja wiem że mam dopiero 15 lat, ale należę do tych osób co wolą mieć już jakąś koncepcje na przyszłość

[alufa]

ja nie dostałam się na państwową, bo olałam maturę. poszłam do prywatnej. jestem na 3 roku. po obronie mgr zamierzam kończyć na uczelni państwowej. jeśli się nie dostanę - trudno. już nic nie poradzę.

swojego wyboru nie żałuję.

nie uważam, że osoby po państwowych są "lepsze" od tych po prywatnych, bo wszystko zależy od tego na jakiego pracodawce trafisz, ile z tej szkoły wyniesiesz i czy to na pewno kierunek dla Ciebie.

osobiście wolałabym iść na coś co mnie interesuje na prywatną niż na bibliotekarstwo, wiedzę o teatrze czy inny wymysł bo akurat są wolne miejsca...

[blue_apple]

Napisane przez Adaa_

Ja jestem w ostatniej klasie gimnazjum i ostatnio właśnie już powoli myślę o kierunku, idę do LO więc mniej więcej koncepcję jakąś chyba muszę mieć, żeby wybrać profil w szkole. Właściwie to nie wiem czy to ma znaczenie i czym sie kierować. Dużo osób z tych roczników moich że tak to nazwę, wybiera mat-fiz/mat-ifn. zastanawiałam się czy rozsądnie byłoby wybrać coś związanego z językami, coś w tę stronę. Bo przedmioty ścisłe jedyne które mi idą to biologia i chemia. Teoretycznie mam zero pomysłu na przyszłość. A o zaoczne nie wchodzą w gre . Miałybyście w moim przypadku jakąś radę? Btw- tak tak, ja wiem że mam dopiero 15 lat, ale należę do tych osób co wolą mieć już jakąś koncepcje na przyszłość

jakaś koncepcja naprawdę możesię 239843 razy zmienić
profile językowe przeważnie są w klasach humanistycznych, więc zastanów się też nad tym, bo pewnie będzie tam więcej polskiego, historii.
skoro dobrze idzie Ci biologia i chemia, to czemu nie taki profil?

Napisane przez alufa

ja nie dostałam się na państwową, bo olałam maturę. poszłam do prywatnej. jestem na 3 roku. po obronie mgr zamierzam kończyć na uczelni państwowej. jeśli się nie dostanę - trudno. już nic nie poradzę.

swojego wyboru nie żałuję.

nie uważam, że osoby po państwowych są "lepsze" od tych po prywatnych, bo wszystko zależy od tego na jakiego pracodawce trafisz, ile z tej szkoły wyniesiesz i czy to na pewno kierunek dla Ciebie.

osobiście wolałabym iść na coś co mnie interesuje na prywatną niż na bibliotekarstwo, wiedzę o teatrze czy inny wymysł bo akurat są wolne miejsca...

otóż to.

[groza]

Napisane przez barbara6

Przytoczyłyśmy sytuację jednej z koleżanek, wyniki z matury miała przeciętne, raczej z tych niższych. Chciała studiować filologię polską jednak nie dostała się na uczelnie wybraną. Przeglądając ofertę prywatnych uczelni, wpadło jej w oko prawo - bo to taki renomowany kierunek- więc złożyła papiery tam, gdzie przywitali ją z otwartymi ramionami. Jak dla mnie takie podejście jest błędne. Sama wolałabym poprawić maturę i iść na inne studia. Jednak znajomej nie chce się poświęcać kolejnego roku, ponieważ żaden z kierunków nie jest jej wymarzonym, a jedno jest poprawić maturę i dostać się na studia a drugie utrzymać się na nich ;-)

To faktycznie - wg mnie to wyjście jest (tak to bym nazwała) katastrofalne. Ale i w pełni zrozumiałe: w tym wieku, kiedy się już tą maturę zda, to ROK przerwy wydaje się eonem całym. Nie mówiąc o tym, że nam - starszym - poświęcenie roku na poprawkę nie wydaje się pomysłem wziętym z sufitu, ale 19-latce prawdopodobnie tak: rok poświęcony na jakąś abstrakcyjną naukę, na dodatek rodzice pewnie żyć nie dadzą i przede wszystkim: wszyscy naokoło już są na studiach, a ja sobie rok mam przebimbać?

Szkoda jednak, że ludzie w wieku tych 19 lat nie mają świadomości, że tej starej daty przekonanie "mam studia - mam dobrą (czyt: dobrze płatną) pracę" to teraz jest pic na wodę. Bo studia - i widzę to na każdym kroku - przestawia jakąś 'dźwignię' w głowach ludzi. Zaczynają mieć przekonanie, że
-to da im dobre zarobki przy małym wysiłku - może jeśli człowiek jest ambitny, to pewnie da. Ale mało ludzi jest ambitnych w tym konkretnym sensie, że im się chce po prostu pracować, rozwinąć się, bo zazwyczaj kończy się to tym, że wpadają do tej pracy biurowej i są kompletnymi nierobami: nie zrobią ani na jotę więcej, niż mają w umowie, nie chcą się uczyć nowych rzeczy, bo w końcu "wokół ludzie też nic nie robią". Jest to tzw mentalność Pani z Okienka z PRLu - nadobnej księżniczki, której nikt nie docenia, więc co ona się będzie starała? Ta mentalność to jest prawdziwa plaga!
-że co to z nich za pracownicy nie będą - tymczasem w pracy biurowej (a taka, szeroko pojęta, praca to target studentów) wpada się w tygiel starych zastałych pracowników, mało elastycznych szefów, braku zmian, braku rozwoju. No i dodać do tego typową nierobotność studenta, to zaczyna się katastrofa. Studenci nie przejawiają elastyczności, chęci działania. Oni przejawiają na każdym kroku pęd za kasą. Ale takie karierowiczostwo przy braku chęci do wysilania się - to czemu się dziwić lamentom studentów?
-że skoro mam papier to MUSZĘ mieć pracę zaraz w zawodzie. Studenci płaczą, że nie mają pracy. Ja takie lamenty zrozumiem u ludzi, którzy mieszkają "w Polsce", ale nie w dużych miastach. W dużych miastach tak płaczący student to (znów) przykład nierób ordinaris i dla takich nie powinno być żadnej litości. To nie tak, że nie ma pracy. Ten płacz oznacza "nie ma pracy za 4tys na start" albo podobne: "dziś się zatrudnię a za rok mam 4tys wypłaty". To właśnie to oznacza w lamentach ludzi po popularnych studiach. Mają nierealne wymagania. Marzą o gruszkach na wierzbie. Czegoś, co nie istnieje, bo studentów jest za dużo, a pracy której chcą jest za mało. Pewnie z 50, 100, 500 razy mniej, niż jest chętnych

człowiek, który idzie na studia nie ma o tym zielonego pojęcia. Idzie więc na popularne studia i sam sobie zawija stryczek na szyi. Sam sobie projektuje taką szarą rzeczywistość w przyszłości. Papier nie daje niestety w bonusie pracowitości (a wręcz ją stępia, bo wyrabia przekonanie, że "mi się należy") ani obrotności. A to jest właśnie droga do kasy, nie sam papier sensu stricto. To fakt, że pewnie niedługo i sprzątaczek będą szukać po studiach, bo pracodawcy czasami mają naprawdę porąbane pomysły.

To jest fakt, że jeśli się chce pracować u kogoś, to chcą wszędzie studiów - więc warto je kończyć.
Ale co się po drodze robi w głowach u studentów, to jest inna historia.

Sorry za offtop jak sto-pięćdziesiąt

[Adaa_]

Napisane przez blue_apple

jakaś koncepcja naprawdę możesię 239843 razy zmienić
profile językowe przeważnie są w klasach humanistycznych, więc zastanów się też nad tym, bo pewnie będzie tam więcej polskiego, historii.
skoro dobrze idzie Ci biologia i chemia, to czemu nie taki profil?

Hmm no nie wiem, bo polski i angielski też mi idą ok. Historia już nie bardzo.
I właśnie nie wiem na co ma sens się wybrać. I czy kierować się bardziej tym co się lubi, czy tym "na co będzie zapotrzebowanie"?

[eyo]

jak jeszcze macie daleko do matury to najlepiej zamiast rozważać na zaś to się wziąc za naukę i mieć bardzo dobre wyniki z matury (a wtedy wyniki w nauce się i tak liczyć nie będą aktualne) i iść na dobry kierunek na państwową uczelnię ;P

takie rozważania to dobre dla ludzi z "nożem przy szyji"

a co do wyboru - ja bym poszła na to po czym jest praca
nie sztuka się na niektóre kierunki dostać - pytanie tylko po co ? Żeby papierek mieć ?

[moniaszelki]

Napisane przez blueskye

Ja może na swoim przykładzie nie mam jak doradzić, bo od 2 LO miałam obrany kierunek i na nim studiuję...Ale też nie od razu było tak, jak chciałam. Podwyższałam wynik matury jednocześnie studiując coś innego i mam rok w plecy, ale w ogóle nie żałuję. Bo po tym roku wreszcie dostałam się na wymarzony kierunek. To też jest pewnego rodzaju alternatywa.
Natomiast jeśli komuś zależy od razu iść na studia, na podstawie znajomych stwierdzam, że właśnie lepiej wychodzą ci, którzy poszli na lepszy kierunek na prywatnej uczelni i potem np. po licencjacie przenoszą się na państwową, niż ci, którzy poszli na uczelnię państwową na kierunek zupełnie bez przyszłości.
Znam przykłady mgr, którzy pracują w supermarketach na kasie...właśnie po nieprzyszłościowym kierunku na państwowej uczelni...

a jakie to są nieprzyszłościowe kierunki? co myślisz o fizjoterapii-rehabilitacja/sport niepełnosprawnych?