Walka o swoje życie i marzenia - proszę wypowiedz się!

[MarzenMoc]

Drogie wizażanki !
Piszę, bo nie mam z kim sie tym podzielić, nie mam tu na miejscu osoby, która mogłaby mi poradzić. Proszę Was o radę - co byście zrobiły bedąc na moim miejscu? Co o tym myslicie ?

Mam skończone 21 lat i w październiku zaczynam 3 rok studiów na jednej z lepszych uczelni w naszym kraju. Jest to uczelnia prywatna, studia dzienne, jednolite, magisterskie. Bardzo mi na nich zależy, do tej pory nie było łatwo ale średnia ocen balansuje między 4 a 5.
Mieszkam w dużym mieście, 300 km od stolicy. Własnie w Warszawie jest wymarzone przeze mnie specjalizacja (którą muszę wybrać na 3 roku czyli już teraz). Na wydzialew moim mieście zamieszkania nie ma tej specjalizacji a oferta ich jest znacznie mniejsza w porównaniu z Warszawą. W stolicy mieszka tez i studiuje mój chłopak, do tej pory jest to zwiazek na odległość ale bardzo dobrze sobie radzimy, choć szczeęciem byłoby widzieć się codziennie. Mieszkam tylko z kochajacą rodzicielką, która nie pracuje i raczej już nie bedzie mogła pracowac z powodów zdrowotnych (ale tak na codzień funkcjonuje normalnie). Chciałabym przenieść się do Warszawy ale trudno mi im to zaproponować bo moje mama nie jest w stanie pomóc mi na tyle finansowo by to sie udało. Co więcej właśnie w stolicy mam okazję trenować sport który trenuję już od wielu lat i jest to moja największa pasja. Od jakiegoś czasu klub w moim mieście działał bardzo słabo, zajęcia juz powinny sie rozpocząć, wszystko się sypie. Wspaniały trener z którym trenowałam na wyjazdowych obozach treningowych i który zaproponował mi bym przeszła pod jego skrzydła - trenuje w stolicy.
Kilka dni temu, moja przyjaciółka z liceum, która studiuje w Warszawie powiedziała, że lokatorka z którą mieszkała musi wrócić do kraju w którym się urodziła i spakowała się z dnia na dzień. Ula szuka lokatorki, opłata za mieszkanie to 700zł bo załatwione jest po znajomości, cena ustalona na stałe. Wszystko kieruje mnie do Warszawy. Problem jaki chyba wszyscy znamy - pieniądze. Oraz to, ze moja mama mieszkałaby sama. Tyle że czuje się przez nią sterowana. Czuje, ze powinnam wziąć życie w swoje ręce tylko jak to zrobić.. American Dream spełnia sie chyba tylko w Stanach ; ) Nie jest to też scenariusz na nasze, polskie realia.

Proszę, napiszcie parę słów. Dziękuję za wszystkie

[paula78]

Idż do pracy.

[Fresa]

Napisane przez MarzenMoc

Drogie wizażanki !
Piszę, bo nie mam z kim sie tym podzielić, nie mam tu na miejscu osoby, która mogłaby mi poradzić. Proszę Was o radę - co byście zrobiły bedąc na moim miejscu? Co o tym myslicie ?

Mam skończone 21 lat i w październiku zaczynam 3 rok studiów na jednej z lepszych uczelni w naszym kraju. Jest to uczelnia prywatna, studia dzienne, jednolite, magisterskie. Bardzo mi na nich zależy, do tej pory nie było łatwo ale średnia ocen balansuje między 4 a 5.
Mieszkam w dużym mieście, 300 km od stolicy. Własnie w Warszawie jest wymarzone przeze mnie specjalizacja (którą muszę wybrać na 3 roku czyli już teraz). Na wydzialew moim mieście zamieszkania nie ma tej specjalizacji a oferta ich jest znacznie mniejsza w porównaniu z Warszawą. W stolicy mieszka tez i studiuje mój chłopak, do tej pory jest to zwiazek na odległość ale bardzo dobrze sobie radzimy, choć szczeęciem byłoby widzieć się codziennie. Mieszkam tylko z kochajacą rodzicielką, która nie pracuje i raczej już nie bedzie mogła pracowac z powodów zdrowotnych (ale tak na codzień funkcjonuje normalnie). Moje studia finansuje 2 braci mojego taty, który zmarł gdy byłam malutka i powierzył im opiekę nad nami "w razie czego". tata wiedział, ze już nie wygra z chorobą i chciał zadbac o naszą przyszłość. Pierwszy wujek ma odchowane dzieci i ustabilizowana sytuację zawodową, drugi jest bezdzietny ale powodzi mu sie równie dobrze. Oboje mieszkają poza granicami naszego kraju, odwiedzamy sie około trzech razy w roku. Chciałabym przenieść się do Warszawy ale trudno mi im to zaproponować bo moje mama nie jest w stanie pomóc mi na tyle finansowo by to sie udało. Co więcej właśnie w stolicy mam okazję trenować sport który trenuję już od wielu lat i jest to moja największa pasja. Od jakiegoś czasu klub w moim mieście działał bardzo słabo, zajęcia juz powinny sie rozpocząć, wszystko się sypie. Wspaniały trener z którym trenowałam na wyjazdowych obozach treningowych i który zaproponował mi bym przeszła pod jego skrzydła - trenuje w stolicy.
Kilka dni temu, moja przyjaciółka z liceum, która studiuje w Warszawie powiedziała, że lokatorka z którą mieszkała musi wrócić do kraju w którym się urodziła i spakowała się z dnia na dzień. Ula szuka lokatorki, opłata za mieszkanie to 700zł bo załatwione jest po znajomości, cena ustalona na stałe. Wszystko kieruje mnie do Warszawy. Problem jaki chyba wszyscy znamy - pieniądze. Oraz to, ze moja mama mieszkałaby sama. Tyle że czuje się przez nią sterowana. Czuje, ze powinnam wziąć życie w swoje ręce tylko jak to zrobić.. American Dream spełnia sie chyba tylko w Stanach ; ) Nie jest to też scenariusz na nasze, polskie realia.

Proszę, napiszcie parę słów. Dziękuję za wszystkie

Masz rację, American Dream nie spełnia się każdemu.
Patrząc realnie to masz następujące opcje:
- rzucasz studia, idziesz do pracy i opiekujesz się mamą
- przenosisz się do Warszawy, kontynuujesz studia, idziesz do pracy, mama idzie do zakładu opiekuńczego

Jesteś już dorosła i wujkowie tak naprawdę nie maja już obowiązku finansowania Ciebie. Niestety.
Dorosłość polega właśnie na dokonywaniu wyborów.
Czasami o sobie, swoich planach i marzeniach trzeba myśleć na samym końcu. Niestety.

[klempaa]

Napisane przez Fresa

Masz rację, American Dream nie spełnia się każdemu.
Patrząc realnie to masz następujące opcje:
- rzucasz studia, idziesz do pracy i opiekujesz się mamą
- przenosisz się do Warszawy, kontynuujesz studia, idziesz do pracy, mama idzie do zakładu opiekuńczego

Jesteś już dorosła i wujkowie tak naprawdę nie maja już obowiązku finansowania Ciebie. Niestety.
Dorosłość polega właśnie na dokonywaniu wyborów.
Czasami o sobie, swoich planach i marzeniach trzeba myśleć na samym końcu. Niestety.

eee...? A dlaczego? To jakis nowy trend, że samotne matki którym dziecko sie wyprowadza z domu idą do zakładu opiekuńczego...?

Autorko. Jedź do Warszawy, znajdź pracę, idź na studia. Tyle w temacie.

[Fresa]

Napisane przez klempaa

eee...? A dlaczego? To jakis nowy trend, że samotne matki którym dziecko sie wyprowadza z domu idą do zakładu opiekuńczego...?

Mam jest chora i z tego, co zrozumiałam bez środków do życia. Po wyjeździe autorki wątku zostanie zupełnie sama, kto się nią będzie opiekował?
(chyba, że coś źle zrozumiałam )

A jeżeli rzeczywiście źle zrozumiałam to lepiej dla autorki wątku. Ma problem mamy z głowy. Zostawić ją i jechać do Warszawy - więc gdzie tu tak naprawdę problem?

[Buenaestrella]

a może jest możliwość, żebyś przeniosła się na publiczną uczelnię, a na mieszkanie wydała pieniądze zaoszczędzone na czesnym? No bo jesz tak samo w swoim mieście (trójmieście? ) jak i w warszawie )
poza tym nie musisz mieszkać w mieszkaniu za 700 zł - to wcale nie jest super tanio, akademik można zdobyć dużo taniej...
+ ewentualnie mogłabyć się ubiegać od przyszłego roku o stypendium naukowe (bo rozumiem, że socjalne już masz?)
w Warszawie jest więcej możliwości dorobienia - jest dużo miejsc, które chętnie zatrudniają studentów i umożliwiają uelastycznienie godzin pracy tak, żeby poradzić sobie z zajęciami.

Jest jeszcze jedna rzecz - są różne programy stypendialne, które pomagają w takich właśnie sytuacjach. Teraz kojarzy mi się Stypendium im. Jana Pawła II - poczytaj sobie tutaj:

http://www.centrumjp2.pl/node/4063/IDEA

Myślę, że historia, którą opisujesz w poście, mogłaby być po prostu przykładem ilustrującym opis tego stypendium )

[Ofelia 20]

Napisane przez Fresa

Mam jest chora i z tego, co zrozumiałam bez środków do życia. Po wyjeździe autorki wątku zostanie zupełnie sama, kto się nią będzie opiekował?
(chyba, że coś źle zrozumiałam )

A jeżeli rzeczywiście źle zrozumiałam to lepiej dla autorki wątku. Ma problem mamy z głowy. Zostawić ją i jechać do Warszawy - więc gdzie tu tak naprawdę problem?

Sądzę, że problem jest w tym, że autorka jest na uczelni prywatnej na studiach dziennych... nie wiemy jaki to kierunek i ile ma zajęć, a cięzko będzie studentce na dziennych studiach iść do pracy i utrzymać się w Warszawie

Po pierwsze czy jest możliwość, żebyś studiowała zaocznie? Jeżeli tak, to poszukaj pracy i przenieś się do Warszawy. Nie można mieć niestety wszystkiego... chyba, że chcesz prosić rodzinę żeby dała Ci dodatkowe pieniądze, ale moim zdaniem to troche nie fair.

Moze jest możliwość skonczenia dodatkowej specjalizacji kiedy będziesz miec mgr? Możesz teraz u siebie dokończyć studia, a potem przenieść się do Warszawy, znaleźć pracę i sie dokształcać.

[miriuri]

Freso,

Napisane przez MarzenMoc

Mieszkam tylko z kochajacą rodzicielką, która nie pracuje i raczej już nie bedzie mogła pracowac z powodów zdrowotnych (ale tak na codzień funkcjonuje normalnie).
:

także chyba sobie dobrze radzi, tylko, że nie pracuje. Także gorzej z tymi środkami do życia, no ale jakiś zasiłek czy renta powinien być, plus gdyby córka pomagała, to chyba nie będzie tak źle.

I nie mam nic więcej do dodania ponad post wizażanki buenaestrella akademik, stypendium, dorobić w międzyczasie, no i ja bym zrezygnowała z płatnych studiów, ale akurat tutaj to już Twoje decyzja jeżeli uważasz, że w publicznej nie będziesz miała takiego poziomu.

[Fresa]

Napisane przez Ofelia 20

Sądzę, że problem jest w tym, że autorka jest na uczelni prywatnej na studiach dziennych... nie wiemy jaki to kierunek i ile ma zajęć, a cięzko będzie studentce na dziennych studiach iść do pracy i utrzymać się w Warszawie

Po pierwsze czy jest możliwość, żebyś studiowała zaocznie? Jeżeli tak, to poszukaj pracy i przenieś się do Warszawy. Nie można mieć niestety wszystkiego... chyba, że chcesz prosić rodzinę żeby dała Ci dodatkowe pieniądze, ale moim zdaniem to troche nie fair.

Moze jest możliwość skonczenia dodatkowej specjalizacji kiedy będziesz miec mgr? Możesz teraz u siebie dokończyć studia, a potem przenieść się do Warszawy, znaleźć pracę i sie dokształcać.

No i jest jeszcze opcja, żeby poprosić wujków o dodatkowe pieniądze.

Dziewczyny, ale na akademik jest już chyba za późno? (jaki jest jego koszt miesięcznie?)


Miriuri, dzięki

[miriuri]

Jestem pewna, że gdzieś wolne miejsce się jeszcze znajdzie, akademiki na ogół nie zaczynają roku z pełnym obłożeniem. Ludzie rezygnują, i tak dalej. Wszystko się da

Ja w Warszawie nie mieszkam, ale znajomi wspominali, że koszt to max. 400 zł, a można i za 300 zł. Ale głowy nie dam, więc jeżeli coś źle mówię, poprawcie

[1c3a9668cb473eb00ec0f3dce65be5361e74cda4_63d1c28200398]

Autorko,a może idąc na uczelnie w Warszawie, przeniosłabyś sie na studia zaoczne i zaczęła pracę ??

[Buenaestrella]

Nigdy nie jest za późno na akademik
No, oczywiście że teraz już nie dostaniesz takiego dokładnie pokoju, jaki byś sobie wymarzyła ale zawsze zostają wolne miejsca, bo większość warszawskich studentów woli mieszkania... Często jest tak, że ludzie z pierwszego roku składają podanie o akademik na wszelki wypadek, a potem szukają sobie mieszkania - i jeśli znajdują, nie zgłaszają się do akademika w październiku i miejsce stoi puste... Albo ludzie z akademika się czasem wyprowadzają żeby poszukać mieszkania...W każdym razie miejsca są nie wiem ile to kosztuje bo nigdy nie mieszkałam, wiem tylko stąd,że moi znajomi na studiach mieszkali, zdaje się, że zależy od standardu akademika i ilości osób w pokojach, ale to są kwoty rzędu 300-400 zł. Podobno nie jest problemem zdobycie na przykład skierowania do akademika UW przez osobę spoza UW, bo i tak mają wolne miejsca, słyszałam, że sporo osób z SWPS (bo ciągle zakładam, że mówimy o SWPSie? ) mieszka w akademiku na Kickiego - byłam tam kiedyś z wizytą u kolegi, standard średni, ale przynajmniej niedrogo i blisko
Na pewno jeśli masz niski dochód, możesz ubiegać się o dodatek mieszkaniowy na akademik i wyjdzie niedrogo też.

Myślę, że jest dużo możliwości żeby bez dużych pieniędzy spełnić te marzenia, tylko trzeba pokombinować i poszukać...


ps. piszę o tym akademiku:
http://www.uw.edu.pl/kandydat/ds3.html

jak widzisz - jeśli to jest aktualne, a czemu miałoby w sumie nie być, miejsce w pokoju 3-osobowym 250 zł. Pewnie dodatek mieszkaniowy do stypendium socjalnego pokryłby to w całości. Ja wiem, że mieszkanie w pokoju z dwiema innymi osobami brzmi groźnie, ale można się potem rozejrzeć za czymś lepszym jak już się zaczepisz a poza tym nigdy nie za dużo koleżanek na początek mieszkania w nowym mieście ))

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Koleżanka chyba tematem niezainteresowana, bo napisała 1 post i zniknęła

[JellyJumper]

A czy Ty nie masz renty po tacie?

taka rente ma się chyba póki sie uczy prawda?

[skazana_na_bluesa]

[1=f36f09c64670dbbf8506d7b 7195631196fb4f2ce_65c2c81 98d77a;22247629]Koleżanka chyba tematem niezainteresowana, bo napisała 1 post i zniknęła[/QUOTE]
nie kazdy ma czas, zeby siedziec na wizazu czekac na odpowiedzi


mozesz isc do pracy, wziac kredyt studentcki.... a renta po tacie? wujkowie nie maja obowiazku Cie finansowac

[paczek1990]

Jedź do Warszawy, zanim wyjedziesz zorientuj się an rynku pracy i coś znajdź-skoro studiujesz dziennie to znajdź coś na weekendy-np promocje w marketach są świetnie płatne-jak jeszcze pracowałam na promocjach to za sob i nd po 10h zarabiałam na miesiąc 1000-1400zł-więc spokojnie starczyło by Ci na mieszkanie, jedzenie i życie. Będziesz na wymarzonych studiach i przy chłopaku.
Co do mamy no to zawsze z nią nie będziesz, więc kiedyś nadszedł czas żeby sie rozdzielić i żebyś zaczęła swoje życie. Mamę możesz odwiedzać przecież.
Właśnie a co z rentą? Przecież to też jakieś pieniądze.

[zupa_grochowa]

sto powodów, żeby gonić za chłopem.

[MarzenMoc]

Jestem, jestem, dokładnie - nie mogę całego dnia przesiedzieć przed komputerem, ale przeczytam wszystkie odpowiedzi, chcę też przemyśleć to, co piszecie.

---------- Dopisano o 14:24 ---------- Poprzedni post napisano o 14:16 ----------

Napisane przez paula78

Idż do pracy.

Bardzo chetnie jednak musiałabym raczej załatwic cos teraz by juz tam jadąc miec coś zaklepane. Raz jest tak ze potrzebuja studentów tu i teraz a raz cisza..

Napisane przez Fresa

Masz rację, American Dream nie spełnia się każdemu.
Patrząc realnie to masz następujące opcje:
- rzucasz studia, idziesz do pracy i opiekujesz się mamą
- przenosisz się do Warszawy, kontynuujesz studia, idziesz do pracy, mama idzie do zakładu opiekuńczego

Jesteś już dorosła i wujkowie tak naprawdę nie maja już obowiązku finansowania Ciebie. Niestety.
Dorosłość polega właśnie na dokonywaniu wyborów.
Czasami o sobie, swoich planach i marzeniach trzeba myśleć na samym końcu. Niestety.

Rzucenie studiów nie wchodzi w grę z wiadomych względów. Moja mama nie wymaga opieki, funkcjonuje normalnie. Ma przyznaną rentę która oczywiście od lat jest taka sama. Tylko rachunki ida w górę.

Napisane przez Fresa

Mam jest chora i z tego, co zrozumiałam bez środków do życia. Po wyjeździe autorki wątku zostanie zupełnie sama, kto się nią będzie opiekował?
(chyba, że coś źle zrozumiałam )

A jeżeli rzeczywiście źle zrozumiałam to lepiej dla autorki wątku. Ma problem mamy z głowy. Zostawić ją i jechać do Warszawy - więc gdzie tu tak naprawdę problem?

Rozmawiałyśmy. Utrzymałaby się samodzielnie tak jak robimy to teraz. Ja i tak nie dokładam do domowych finansów narazie.

[paczek1990]

Do zwykłej pracy i owszem raz szukają studentów raz nie. Ale promocje są w weekendy i tam nei ważne czy jesteś studentką czy nie. A w Warszawie ejst mnóstwo marketów czyli tym samym potencjalnych miejsc pracy.

[inc0rrect]

skoro masz taką dobra średnią czemu nie przeniesiesz się na Państwową uczelnie?


ta w warszawie też jest prywatna?

[Fresa]

Napisane przez MarzenMoc

Bardzo chetnie jednak musiałabym raczej załatwic cos teraz by juz tam jadąc miec coś zaklepane. Raz jest tak ze potrzebuja studentów tu i teraz a raz cisza..



Rzucenie studiów nie wchodzi w grę z wiadomych względów. Moja mama nie wymaga opieki, funkcjonuje normalnie. Ma przyznaną rentę która oczywiście od lat jest taka sama. Tylko rachunki ida w górę.



Rozmawiałyśmy. Utrzymałaby się samodzielnie tak jak robimy to teraz. Ja i tak nie dokładam do domowych finansów narazie.

Więc jeśli mama nie jest przeszkodą tym bardziej jedź. W Warszawie na pewno pracę znajdziesz, żeby się utrzymać w czasie studiów.

[MissMiss]

Napisane przez MarzenMoc

Drogie wizażanki !
Piszę, bo nie mam z kim sie tym podzielić, nie mam tu na miejscu osoby, która mogłaby mi poradzić. Proszę Was o radę - co byście zrobiły bedąc na moim miejscu? Co o tym myslicie ?

Mam skończone 21 lat i w październiku zaczynam 3 rok studiów na jednej z lepszych uczelni w naszym kraju. Jest to uczelnia prywatna, studia dzienne, jednolite, magisterskie. Bardzo mi na nich zależy, do tej pory nie było łatwo ale średnia ocen balansuje między 4 a 5.
Mieszkam w dużym mieście, 300 km od stolicy. Własnie w Warszawie jest wymarzone przeze mnie specjalizacja (którą muszę wybrać na 3 roku czyli już teraz). Na wydzialew moim mieście zamieszkania nie ma tej specjalizacji a oferta ich jest znacznie mniejsza w porównaniu z Warszawą. W stolicy mieszka tez i studiuje mój chłopak, do tej pory jest to zwiazek na odległość ale bardzo dobrze sobie radzimy, choć szczeęciem byłoby widzieć się codziennie. Mieszkam tylko z kochajacą rodzicielką, która nie pracuje i raczej już nie bedzie mogła pracowac z powodów zdrowotnych (ale tak na codzień funkcjonuje normalnie). Moje studia finansuje 2 braci mojego taty, który zmarł gdy byłam malutka i powierzył im opiekę nad nami "w razie czego". tata wiedział, ze już nie wygra z chorobą i chciał zadbac o naszą przyszłość. Pierwszy wujek ma odchowane dzieci i ustabilizowana sytuację zawodową, drugi jest bezdzietny ale powodzi mu sie równie dobrze. Oboje mieszkają poza granicami naszego kraju, odwiedzamy sie około trzech razy w roku. Chciałabym przenieść się do Warszawy ale trudno mi im to zaproponować bo moje mama nie jest w stanie pomóc mi na tyle finansowo by to sie udało. Co więcej właśnie w stolicy mam okazję trenować sport który trenuję już od wielu lat i jest to moja największa pasja. Od jakiegoś czasu klub w moim mieście działał bardzo słabo, zajęcia juz powinny sie rozpocząć, wszystko się sypie. Wspaniały trener z którym trenowałam na wyjazdowych obozach treningowych i który zaproponował mi bym przeszła pod jego skrzydła - trenuje w stolicy.
Kilka dni temu, moja przyjaciółka z liceum, która studiuje w Warszawie powiedziała, że lokatorka z którą mieszkała musi wrócić do kraju w którym się urodziła i spakowała się z dnia na dzień. Ula szuka lokatorki, opłata za mieszkanie to 700zł bo załatwione jest po znajomości, cena ustalona na stałe. Wszystko kieruje mnie do Warszawy. Problem jaki chyba wszyscy znamy - pieniądze. Oraz to, ze moja mama mieszkałaby sama. Tyle że czuje się przez nią sterowana. Czuje, ze powinnam wziąć życie w swoje ręce tylko jak to zrobić.. American Dream spełnia sie chyba tylko w Stanach ; ) Nie jest to też scenariusz na nasze, polskie realia.

Proszę, napiszcie parę słów. Dziękuję za wszystkie

Fajnie, że masz marzenie i możesz studiować swój wymarzony kierunek. Jeśli możesz powiedzieć co to są za studia? Czy to kierunek przyszłościowy? Po którym jest praca w zawodzie?

W sumie nie dziwię Ci się, że chciałabyś pojechać do Warszawy i tam rozwijać się skoro są ku temu większe możliwości. Masz tam chłopaka, możliwość zamieszkania z koleżanką itd., swoje studia wymarzone. Wiesz wszystko pięknie, ale w życiu nie jest tak łatwo, że od razu mamy to co chcemy. I tak wydaje mi się, że masz w miarę dobrze (w atkiej sytuacji), że wujkowie pomagają Ci i opłacają Twoje prywatne studia. Wydajesz się trochę idealistką.
Moim zdaniem masz kilka opcji: 1) najłatwiejsza i najmniej samodzielna- porozmawiać z wujkami czy pomogliby Ci utrzymać się w Warszawie (np. opłacić mieszkanie plus jakieś kieszonkowe na utrzymanie) przy czym zakładam, że sama też pracowałabyś dorywczo, jako studentka dzienna sama się nie utrzymasz. Może dla nich ten dodatkowy 1000-1200 zł to nie jest dużo i bez problemu pomogliby Ci, skoro tak bardzo Ci zależy na tych studiach i wiesz, że zapewnią Ci dobry byt w przyszłości.
2) wyjechać do Warszawy i pójśc na zaoczne studia, sama się utrzymywać i w końcu zacząć dorosłe życie, chyba że rodzina opłaci czesne a Ty będziesz zarabiać tylko na utrzymanie
3) pozostać w swoim mieście i studiować dalej ten kierunek, ale zrezygnować z wymarzonej specjalizacji
Warto marzyć, ale o marzenia trzeba też walczyć. Decyzja należy do Ciebie.

[Alushi]

A stypendium socjalne? Czas na złożenie wniosku jest zdaje się do końca września, ale nie pamiętam dokładnie.

Poza tym, nie masz możliwości przeniesienia się na uczelnię państwową i kasę z czesnego przeznaczyć na życie?

I trzecie wyjście... z tego co wiem w Wawie jest masa możliwości dorobienia sobie, prac dorywczych.

[paula78]

Mozesz udzielac korepetycji, uczelnia nie ma jakiś stypendiów ?

[Cassi]

Np. u mnie jest:
1. stypendium socjalne
2. stypendium na wyżywienie
3. stypendium mieszkaniowe

Koleżanka na prywatnej ma socjalkę i z tego co wiem, mają tam też stypendia mieszkaniowe (pomoc dla uczniów spoza miasta, na akademik i mieszkanie)

Dowiedz się jak najwięcej na ten temat na stronce uczelni na której chciałbyś studiować w Warszawie, bo na 100% mają coś takiego.

A skoro masz wysoką średnią nie załapiesz się może na jakieś stypendium naukowe?

[BJean]

Nie masz wyjścia- jeśli chcesz studiować w Warszawie musisz iść do pracy, przecież wujkowie nie mogą pomagać Ci w nieskończoność! Skąd wiesz czy już nie czują się wykorzystywani? A w Warszawie koszty Twojego utrzymania wzrosną więc takie wykorzystywanie wujostwa moim zdaniem nie wchodzi w grę.

Jeśli bardzo Ci zalezy na warszawie to załatwiaj akademik! ogłoś się jako korepetytorka i tak zarabiaj pieniądze.
Nie wiem jak wyobrażałaś sobie mieszkanie z tamta dziewwczyną, skąd byś wzięła te 700 zł?!
Przecież studiujesz dziennie! nie możesz pracowac normalnym trybem, pozostaja ci tylko prace dorywcze.

+ stypendia socjalne + mieszkaniowe w koncu przyjechabys z daleka.

opcja druga:
wyjechać do Warszawy, znaleźć pracę i studiować zaocznie.

[klempaa]

Napisane przez BJean

Nie masz wyjścia- jeśli chcesz studiować w Warszawie musisz iść do pracy, przecież wujkowie nie mogą pomagać Ci w nieskończoność! Skąd wiesz czy już nie czują się wykorzystywani? A w Warszawie koszty Twojego utrzymania wzrosną więc takie wykorzystywanie wujostwa moim zdaniem nie wchodzi w grę.

Jeśli bardzo Ci zalezy na warszawie to załatwiaj akademik! ogłoś się jako korepetytorka i tak zarabiaj pieniądze.
Nie wiem jak wyobrażałaś sobie mieszkanie z tamta dziewwczyną, skąd byś wzięła te 700 zł?!
Przecież studiujesz dziennie! nie możesz pracowac normalnym trybem, pozostaja ci tylko prace dorywcze.

+ stypendia socjalne + mieszkaniowe w koncu przyjechabys z daleka.

opcja druga:
wyjechać do Warszawy, znaleźć pracę i studiować zaocznie.

Mój brat studiuje dziennie (w Warszawie). W tym roku robi magisterkę, a od 3 lat pracuje w pewnej firmie. I nie jest to żadna praca dorywcza, a etat.
Jak się chce, to się da.

[la'Mbria]

w sumie to w przypadku wyjazdu do wawy masz multum opcji:
1) poprosić wujków o dodatkową pomoc finansową
2) wziąć kredyt studencki
3) isć na zaoczne i zacząć pełnoetatową pracę
4) zostać na dziennych i dorabiać jako korepetytorka, hostessa w marketach, przy wykładaniu towaru itp- będzie ci ciężko tj. bedziesz mieć bardzo mało czasu na naukę i dla siebie

a cena 700pln to za całe mieszkanie (wyjątkowo tanio)czy za pokój (normalna "warszawska" cena)???
Jeśli za całe mieszkanie- warto, jeśli za pokój- nie warto, ale warto sie rozejrzeć za akademikiem( przy okazji można poznać wielu fajnych ludzi i..dorabiać nielegalnym pisaniem prac dla nich- nie polecam, ale podkreślam, że istnieje i taka możliwość)
Cokolwiek wybierzesz- Powodzenia życzę

[BJean]

Napisane przez klempaa

Mój brat studiuje dziennie (w Warszawie). W tym roku robi magisterkę, a od 3 lat pracuje w pewnej firmie. I nie jest to żadna praca dorywcza, a etat.
Jak się chce, to się da.

Niektóre kierunki są bardziej wymagające niż ten który studiuje Twój brat

i jak ktoś wraca do domu o 19 z zajęć, to jak ma pracować? Nie ma jak.

[klempaa]

Napisane przez BJean

Niektóre kierunki są bardziej wymagające niż ten który studiuje Twój brat

i jak ktoś wraca do domu o 19 z zajęć, to jak ma pracować? Nie ma jak.

Ale nie mów, że jak się studiuje dziennie to nie da się normalnie pracowac.

ps. nie wiesz co studiuje mój brat- uwierz, dość wymagający kierunek