Ślub cywilny a katolicka rodzina :(

[Amalthea89]

.

[Antilia]

Ja miałam takie obawy, że rodzina się wkurzy, ale o dziwo przyjęli to bardzo dobrze Wszyscy mówią "to wasza decyzja", rozumieją, że teraz są inne czasy Tylko mój tata miał na początku problem, ale jak zapewniłam go, że wesele będzie tradycyjne, duże a ceremonia zaślubin też będzie miała odpowiednią oprawę (plener ) to pogodził się z tym. Tak naprawdę zależało mu na oprawie a nie na księdzu, bał się, że ślub będzie cichy i skromny.
Rodzina tż była troszkę zdziwiona, tata tż nas poparł, mama zachowała milczenie Nawet jego babcia nie zrobiła awantury, więc jest dobrze

Tylko u mnie rodzina jest katolicka na zasadzie: w niedziele do kościoła nas nie zaciągniesz ale ślub i chrzest ma być!
I właśnie z brakiem chrztu pewnie problemów będzie więcej

[Swarovska]

też mam 22 lata mój tż 25 i również 17 sierpnia się zaręczyliśmy! podobna również sytuacja o organizacji wesela i ślubu zaczeliśmy myśleć miesiąc temu oboje stwierdziliśmy, że chcemy cywilny, jesteśmy wierzący ale nie praktykujący i postawiliśmy tylko na cywilnym. Dziś sytuacja ma się już inaczej teściowa dowiadując się o naszych planach o cywilnym mocno się zirytował, moja mama też nie była zadowolona. Postawiliśmy na kompromis bierzemy ślub kościelny ale wesele robimy skromne bo nasi rodzice chcieli duże i wystawne. .U nas też rodzicie w wiekszości płacą za wesele i dlatego też chcemy i liczymy się z tym, że będą zaangażowani w organizację wesela i ślubu. My aktualnie mieszkamy razem na stancji, tż pracuje ja szukam pracy, chcemy się pobrać mieliśmy uzbierać wspólnie na nasze wesele i ślub ale naszym rodzicom zależy byśmy nie żyli dłużej w grzechu. Moim zdaniem mimo iż jest to wasze wesele i ślub to powinniście przemyśleć ten ślub kościelny jak waszej rodzinie na tym bardzo zależy.

[1988Marlena]

Napisane przez Amalthea89

Schody zaczynają się w kwestii ślubu... Oboje z TŻ jesteśmy niewierzący.
...
A TŻ uważa po prostu, że jest to Nasza sprawa i Oni nie mają prawa się wtrącać.

Swarovska u Was sytuacja była trochę inna bo Wy jesteście wierzący i dlatego się nie zgadzam z Twoją opinią

Amalthea, masz bardzo rozsądnego TŻa i dobrze mówi że to Wasza sprawa. Dlaczego rozpoczynać wspólne życie od hipokryzji - bo tym właśnie byłby w Waszej sytuacji ślub kościelny. Brać kościelny tylko dla rodziny??? Bez sensu jak dla mnie. Ja też się zastanawiam nad cywilnym, jestem wierząca, ale denerwuje mnie wszechobecne rozpanoszenie księży, uważają że są najmądrzejszy i tylko patrzą żeby kasę im dawać - owszem nie wszyscy, ale teraz ze świecą szukać księdza z powołania Kościół zatracił swoje przesłanie w pieniążkach i żądzy władzy Wiem, że TŻ uważa podobnie. Zobaczymy jeszcze jak to wyjdzie, ale będzie to 100% NASZA decyzja, rodziców wysłucham i na tym się skończy, nie będę podejmować decyzji o kościelnym tylko i wyłącznie dlatego że oni by tego chcieli

[Amalthea89]

Napisane przez Swarovska

też mam 22 lata mój tż 25 i również 17 sierpnia się zaręczyliśmy! podobna również sytuacja o organizacji wesela i ślubu zaczeliśmy myśleć miesiąc temu oboje stwierdziliśmy, że chcemy cywilny, jesteśmy wierzący ale nie praktykujący i postawiliśmy tylko na cywilnym. .

Między Naszymi "sytuacjami" jest duża różnica, ponieważ Wy jesteście wierzący a My nie...

[capriola_87]

Oczywiście zgadzam się, że to Wasza decyzja. Jesteście niewierzący - Wasza sprawa Ale jeśli nie chcesz rozłamu w rodzinie, to może warto pójśc na kompromis i schować upór do kieszeni?

[Amalthea89]

Gdyby tu chodziło tylko o upór to w porządku. Ale to jest kwestia okłamywania samej siebie, rodziny i robienia czegoś mocno wbrew sobie.
Tak ważny dzień zamieniłby się w dzień jednego wielkiego kłamstwa...

[anannke]

Pytanie tylko czy narzeczony chce ślub kościelny czy nie chce bo ty nie chcesz... bo mówisz że on nigdy się nie określił jasno.. jeśli on chciałbyś ślub kościelny to można wziąć ślub mieszany (nie musiałabyś przysięgać przed Bogiem i byłby to dla ciebie tak jakby ślub cywilny) a tż miałby ślub kościelny. Natomiast jeśli on nie chce kościelnego to bym nie brała.

Wydaje mi się że jest to normalna reakcja rodziców wierzących na taką decyzje waszą ale myślę że rozmowami przekonacie ich. W końcu rodzice nie kochają cię za to że idziesz do kościoła - ba nawet nie chodzisz. Owszem oni by chcieli ale to wasze życie wasze decyzje. Oni nie przeżyją życia za was jesteście dorośli musicie swoje życie przeżyć sami na własnych błędach z własnym bagażem doświadczeń.

Póki co skoro rodzice nie zgadzają się na taki układ to bym postawił sprawę tak że nie robicie wesela - tylko ślub i z waszych pieniędzy - po to by nie czuć się w obowiązku robić tego co chcą rodzice. Sądzę że po jakimś czasie zmienią zdanie i przestaną naciskać na ślub kościelny i zaproponują sfinansowanie wesela. A jak nie to róbcie to na co was stać po prostu. Trzeba dojrzale podejść do tej sprawy. Nie możesz działać wbrew sobie tylko dlatego że czujesz się do tego zmuszana a rodzina stosuje szantaż emocjonalny.

[invisible_01]

Ja mam prawie 22 lata, TŻ 24. O ślubie jeszcze kompletnie nie myślę, ale niestety rodzina TŻ-ta tak Dogadywanie przy każdej okazji: "a kiedy Wy?" to już norma, na dodatek babcia TŻ-ta zaczęła gadać, że musimy się pospieszyć, bo ona chce dożyć. Oczywiście nie wyobrażają sobie, że ślub miałby nie być kościelny. A kościelnego właśnie nie będzie, bo ja jestem niewierząca. TŻ nie zmusza mnie do niczego, właściwie jak już rozmawiamy o ślubie, to marzy nam się taki w plenerze, bardzo skromny. Jego rodzina chciałaby ślub kościelny, a potem wielkie wesele na 200 osób.

Ale wiesz co, autorko? Ja naprawdę uważam, że to tylko i wyłącznie nasza sprawa. Nie podobają mi się białe suknie ślubne, na swoim chciałabym mieć czarną. Ale gdyby babcia płakała, że musi być biała - niech jej będzie. Nie chcę welonu, ale dla niej mogłabym na siłę założyć. Ale wziąć ślub kościelny jako osoba niewierząca? Nie ma mowy.

[201611241302]

Ja bym nie brała ślubu kościelnego na waszym miejscu.

Ja i mój TŻ też nie zamierzamy i rodzina będzie musiała się z tym pogodzić
Ślub jest dla nas i tyle. Nie rozumiem jak ktokolwiek mógłby w to ingerować

[agawoo]

Ja też kościelnego ślubu bym na Waszym miejscu nie brała, a jeżeli rodzice zagrożą brakiem dofinansowania - to nie robiłabym wesela.


Zmuszanie Was do kościelnego to tak jakby odrócić sytuację - i głęboko wierzącemu katolikowi kazać wziąć tylko cywilny (co dla niektórych wierzących jest tylko kontraktem cywilno-prawnym) i zabronić kościelnego.

To Wasz ślub, Wasza decyzja, Wasze życie.Zauważ autorko, że rodzina martwi się najbardziej tym "co ludzie powiedzą" - babcie, dziadkowie, reszta rodziny, a nie tym co Wy czujecie.
I nie jestem pewna kto to doprowadza do rozłamu - Wy czy raczej oni ....

[Linaewen]

Napisane przez capriola_87

Oczywiście zgadzam się, że to Wasza decyzja. Jesteście niewierzący - Wasza sprawa Ale jeśli nie chcesz rozłamu w rodzinie, to może warto pójśc na kompromis i schować upór do kieszeni?

Jasne, nie ma to jak kompromis w tak ważnej sprawie, w kwestii rozpoczynania nowego życia w NOWEJ własnej rodzinie. Do tego przysiega składana przed Bogiem, w momencie, kiedy się w niego nie wierzy de facto jest nieważna... Są rzeczy, w których nie można iść na kompromis [zresztą kompromis tutaj jest niemożliwy, bo chyba tylko wzięcie ślubu cywilnego w kościele, przed urzędnikiem, ale w ładnej oprawie, by jakoś mogło uchodzić za "kompromis"]. Światopogląd jest indywidualną sprawą każdego człowieka i nikt nie ma prawa się w to wtrącać.

Pamiętam, jak z byłym-pożal-się-boże-eksem rozmawialiśmy o ślubie i usłyszałam, że weźmiemy kościelny, bo on tak chce, jego mama się nie zgodzi na cywilny no i ja się i tak kiedyś przecież nawrócę. No jakbym w pysk dostała... Dlatego nie dziwię się Waszemu rozgoryczeniu, ale nie ustapiłabym rodzicom, nawet kosztem wesela i kłótni w rodzinie. Skoro nie umieli by Was kochać takimi jakimi jesteście, tylko by wymagali, żebyście się zmienili tak jak oni chcą...

[Amalthea89]

Dziękuję Dziewczyny za Wasze opinie i wsparcie.
Większość z Was utwierdziła Mnie w Moim zdaniu. A więc... Zbieram w sobie siły i mam zamiar przezwyciężyć tę nagonkę ze strony bliskich.
W końcu nie jestem sama.... Mam TŻ, a razem damy radę

[filia_]

ja też kościelny odradzam, ale troszke od innej strony

slub kościelny jest dla ludzi wierzących

niby banalne i oczywiste zdanie, ale mamwrażenie, że dla niektóych tylko w teorii
nie wiem dlaczego wśród wielu ludzi panuje przekonanie, że ślub kościelny może wziąć każdy
nie, jeszcze raz powtórze - sakrament małżeństwa jest tylko i wyłącznie dla ludzi wierzących
a skoro sami deklarujecie się jako niewierzący to automatycznie, nie obraźcie się, ale nie macie prawa do tego sakramentu
rodzicom tak zależy? to gdzie byli jak odchodziliście z Kościoła, przestawaliście chodzić na mszę św., modlić się?
teraz już po ptokach, jak zależy im na Waszej wierze, to niech zaczną od podstaw a nie od wierzchołka... zmuszeniem do ślubu kościelnego nie odrodzą Waszej wiary a zrobią Wam krzywdę... zresztą ślub zawarty pod przymusem jest nieważny, musi być dobrowolną i świadomą decyzją obojga narzeczonych a przecież widać, że tu tak nie będzie

a argument "co wam szkodzi" rozwalił mnie już zupełnie
pewnie, co wam szkodzi, przysięgać przed Bogiem, którego nie wierzycie i prosić Go o pomoc
co wam szkodzi na pytanie "czy chcecie przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym was Bóg obdarzy" odpowiedzić twierdząco
co wam szkodzi oszukać przy spowiedzi, słuchać nauk, z którymi się zupełnie nie zgadzacie, obiecywać coś, czego po prostu nie macie zamiaru spełnić...
pewnie, to w ogóle nic nie szkodzi, żaden problem (to ironia, jakby ktoś nie zauważył )

także... dobrych decyzji życzę

[antonina_bielska]

Napisane przez Amalthea89

Gdyby tu chodziło tylko o upór to w porządku. Ale to jest kwestia okłamywania samej siebie, rodziny i robienia czegoś mocno wbrew sobie.
Tak ważny dzień zamieniłby się w dzień jednego wielkiego kłamstwa...

Zbieraj sił, by dotrzymać swojego i tż-ta pomysłu.
Bo ja ostatnio, z moim tż doszłam do wniosku, że jeśli coś się stanie, to weźmiemy cywilny. I zdaję sobie sprawę, że mój tata, wierzący, może być sfochany z tego powodu (i eks miał na mnie taki wpływ, że bez mrugnięcia oka, w imię uczucia, miałam zostać katolicką żoną - zero dyskusji z nim i jego rodziną ) plus rodzina tż, a szczególnie babcie, wiadomo, z racji wieku i podejścia. I też muszę mieć twardą
Jedyne co mnie zdziwiło, to fakt, że powiedział, że jeśli chcę bardzo kościelnego, jest w stanie to zrobić, ale wtedy zrobiłam mu wykład nt. hipokryzji, z jaką wiązała by się ceremonia (chodzi tu o niego, nie o mnie, choć moja stopa w Kościele nie postała z pół roku już i na razie jest mi baaaardzo daleko od tego wszystkiego, co się tam dzieje )

Także jeszcze raz - wszystkiego dobrego Wam życzę i dużo siły w tej sprawie

[Chatul]

Amalthea89, Ty i TŻ jesteście niewierzący — to już przesądza o wszystkim. Po co osobom niewierzącym ślub katolicki? Bo rodzina chce? I co z tego, że rodzina chce? Ty chcesz od rodziny tolerancji i szacunku do Twoich decyzji, a nie dostajesz tego
Ślub będzie Twój i TŻ-a, a nie całej Twojej rodziny. Twoja rodzina nie przeżyje za Ciebie życia. Nie chcesz też pewnie by rodzina mieszała się w sprawy osobiste Twoje i Twojego przyszłego męża. Jeśli teraz się ugniesz i weźmiesz ślub kościelny, to rodzina dalej będzie właziła z butami w Twoje życie.

Oczywiście, rodzina może w takim razie stwierdzić, że nie będzie Wam finansowała wesela, ale skoro zakładacie własną rodzinę, to jak mniemam jesteście samodzielni finansowo. Wesele można zrobić skromniejsze.
Lepiej żyć biedniej, ale zgodnie z własnym sumieniem

[paskudas]

Napisane przez Amalthea89

Wiem dziewczyny, że na wizażu był już założony podobny temat w 2005 bądź 2007 roku. Być może te z Was, które mają już to za sobą będą mogły Mnie troszkę wesprzeć psychicznie
Postaram się opisać wszystko w skrócie.
Mam 22 lata. Mój TŻ 25. Mieszkamy oddzielnie, każdy u swoich rodziców. Pracujemy ale bez umów, o które dopiero zaczynamy się starać. 17 sierpnia zaręczyliśmy się ze Sobą w Naszą 7 rocznicę bycia razem. Na 01.09.2012r. mamy już wynajętą salę i planujemy wesele na nie całe 80 osób.
Schody zaczynają się w kwestii ślubu... Oboje z TŻ jesteśmy niewierzący. Ja przestałam chodzić do kościoła ponad 8 lat temu i od zawsze powtarzałam Moim rodzicom (praktykującym katolikom), że jeżeli będziemy myśleć o ślubie to tylko o cywilnym. Oni puszczali to chyba mimo uszu do teraz kiedy zorientowali się, że mówię na serio.
Zaczęły się serie wykładów, co oni będą czuli, co powie rodzina, dziadkowie. Śluby kościelne są takie piękne, że nas to nic nie kosztuje itd. Jak wczoraj wysłuchałam prawie płaczącej babci co ja najlepszego chcę zrobić to samej chciało Mi się płakać...
Rodzina TŻ też jest wierząca ale On nigdy oficjalnie się nie zadeklarował, jakie ma zdanie o kościele. Jego rodzice (na razie) bardzo dyplomatycznie nie poruszają tego tematu.
A TŻ uważa po prostu, że jest to Nasza sprawa i Oni nie mają prawa się wtrącać.
Dodam jeszcze, że w pewnym sensie jesteśmy jeszcze uzależnieni od rodziców. To oni opłacają większość wesela i wstępnie to u nich przez jakiś czas po ślubie mamy mieszkać.
Z drugiej jednak strony to chyba nie jest powód abyśmy robili tak ważną rzecz wbrew sobie?
Jeżeli zagrożą, że nie dadzą Nam pieniędzy, nie musimy robić dużego wesela - Mi aż tak bardzo na tym nie zależy.
Myślę, że we wrześniu będzie Nas również stać na to aby ostatecznie wynieść się razem na jakąś stancję.
Najbardziej jednak się boję jakiegoś rozłamu w rodzinie. Kocham Moich rodziców, zawsze miałam z Nimi dobry kontakt i nie wyobrażam sobie tego, że miało by być inaczej.
Ale nie chcę wchodzić w swoje dorosłe życie robiąc coś wbrew sobie i okłamując Siebie i wszystkich dookoła
Narzeczeństwo to miał być wspaniały okres w którym przepełnieni szczęściem mieliśmy zajmować się organizowaniem ślubu i wesela a teraz zamienia się to dla Mnie w mały koszmar...

Hej.... podkreślilam to co wg mnie jest najważniejsze. Nie róbcie tego wbrew sobie. To jest bardzo ważna kwestia czy kościeolny czy cywilny,, a jaki jest sens przysięgania przed kimś w kogo nawet nie wierzycie?
Będzie to trudny spór, to już widać z wejścia ale nie wiem czy warto odpuścić. Problwem może być w fakcie, że rodzice wykładają pieniądze na wesele..
Co do samego "dymu weselnego" jak ja to nazywam, to Cię rozumiem. U nas to przechodzi wszelkie wyobrazenia... Życzę siły!

[niusia_87]

W mediach pełno "wierzący niepraktykujący". Nie ma czegoś takiego. Albo ktoś wierzy (i praktykuje) albo nie.
Ślub to nie popis. Żeby sąsiedzi nie obgadali. Bzdura.
Do ślubu nie można zmuszać. Siłą nic dobrego się nie zrobi.
Robić awantury na ten temat, też zły pomysł. Porozmawiać z rodzicami (TŻ+Twoimi) oraz z babcią (dziadkami, babciami).

Jak widzę jak młodzież idzie do bierzmowania, bo inni idą, by nie goli gorsi...

[LadyWhisper]

a ja wierzę, ale w nie w kościół. Dlatego też nie chciałam ślubu kościelnego. Ale że mojemu M. zależało, to się poświęciłam i zrobiłam niedawno nawet bierzmowanie, którego nie miałam. Bierzemy ślub cywilny w styczniu, kościelny w kwietniu. Taki kompromis, żeby wszystkie strony były zadowolone

oczywiście u Was jest inaczej, bo obydwoje nie wierzycie. Ja jednak bym postawiła tylko i wyłącznie na cywilny. Skoro żadne z Was nie wierzy, nie chodzi do kościoła, to po co. Rodzina się dostosuje, a też dla mnie to żadna prawdziwa rodzina, skoro by się poobrażali o to, że WY w SWOIM dniu robicie, o dziwo, po SWOJEMU życzę powodzenia

[marylka80]

No faktycznie fatalna sytuacja, nie zadroszcze ci...
Ale mam pewien pomysl, takie troche psychologiczne podejscie, na moja mame dziala
Jesli dokonuje jakiegos wyboru i z gory wiem ze bedzie to dla niej nie do przyjecia, to najpierw wymyslam jeszcze gorszy scenariusz, trzymam ja kilka dni w przekonaniu ze wlasnie tak bedzie, a dopiero pozniej mowie ze zmienilam jednak zdanie i przedstawiam bardziej lajtowa wersje, na ktora w obliczu poprzedniej juz nic nie mowi
Przyklad: wybralam do slubu krotka sukienke i wiedzialam z gory ze jak to uslyszy to bedzie afera na 14 fajerek, wiec od razu znalazlam zdjecia sukienki z mega odkrytymi plecami, do samych posladkow i powiedzialam ze to moja sukienka. Przez kilka dni mnie prosila zebym zmienila zdanie, wiec zmienilam i powiedzialam ze specjalnie dla niej zmienilam zdanie i wybralam te (czyli krotka) i juz nic nie powiedziala bo byla szczesliwa ze nie pojde do kosciola pol nago
Tak samo mozesz zrobic ze slubem. Powiedz ze np postanowiliscie pobrac sie w jakims romantycznym miejscu, tylko we dwoje, nie chcecie zeby wam ktokolwiek towarzyszyl. Moze pod palmami, moze gdzies indziej ( tak zeby wiedzieli ze jestescie w stanie sobie to zaplacic) i w obliczu takiego scanariusza na pewno beda wolec sam slub cywilny ale zeby mogli w nim uczestniczyc

Powodzonka

[SzmaragdowyKotek]

Autorko, w 100% zgadzam się z dziewczynami. Postarajcie może się troszkę usamodzielnić, na tyle, żebyście byli finansowo niezależni od rodziców - ślub cywilny naprawdę nie jest drogi. Zorganizujcie go sami. Ja byłam w takiej samej sytuacji jak Ty, ale miałam 30 lat, jak brałam ślub, a mój mąż 35. Byliśmy całkowicie samodzielni i niezależni, oczywiście. Po prostu zdecydowaliśmy, ze nasz ślub będzie taki, a nie inny i nikt się nam nie będzie wtrącał, bo to my bierzemy ślub. Każdy ma własny ślub i każdy ma prawo do takiego składania przysięgi małżeńskiej, jak sobie to wyobraża. Nie nalezy poddawać się tabunowi jęczących ciotek i płaczących babć oraz matek płaczących, że nie tak nas wychowały my dodatkowo mieliśmy przechlapane, bo nie chcieliśmy wesela, a ślub braliśmy tylko w obecności najbliższej rodziny, czyli rodziców i rodzeństwa. Jak sobie przypomnę te naciski i szantaże, to mi się słabo robi... Myśmy wszystko zorganizowali sami, a rodzice i rodzeństwo zostali ZAPROSZENI na nasz ślub i to z niedużym, bo chyba miesięcznym czy jakimś coś koło tego wyprzedzeniem, żeby nie było za dużo gadania. Po ślubie był obiad i koniec imprezy. I tak zdecydowanie za długo, jak dla mnie pozostała rodzina została zawiadomiona po fakcie i to nie żadnymi listami, tylko przy okazji, jak się z kimś spotykaliśmy. Naszym marzeniem było pobranie się na jakiejś tropikalnej wyspie, tylko my dwoje, ale jeszcze tych parę lat temu takich wyjazdowych ślubów nie organizowano tak szeroko, jak teraz bardzo żałuję, bo sama bym jeszcze raz teraz wzięła chętnie ślub na jakichś Malediwach czy innych Seszelach Nikt nas nie wyklął, nikt się nie obraził, było gadanie, ale poza nami, bo po fakcie już nikomu nie chciało się komentować nie rób niczego wbrew sobie, bo same przygotowania do ślubu i ślub to będzie po prostu koszmar i może usatysfakcjonujecie całą rodzinę, ale na pewno nie siebie. Poza tym zawsze znajdzie się ktoś, kto Cię obgada i komu coś nie przypasuje, bo nie dogodzisz każdemu z osobna. Ja to widzę tak: usamodzielnijcie się, poczekajcie troszkę ze ślubem i zróbcie wszystko tak, jak Wy tego chcecie. Niestety, ale matki i babcie widzą sprawę tak: my płacimy, my wymagamy. Wytrąćcie im ten argument z ręki. Macie prawo do WŁASNEGO ślubu, na WASZYCH warunkach. Ale do tego musicie być samodzielni. I gorąco odradzam pomysł mieszkania u rodziców! Od razu zamieszkajcie sami - w wynajętym pokoju 2 na 2 metry, ale sami!

[paskudas]

Napisane przez marylka80

No faktycznie fatalna sytuacja, nie zadroszcze ci...
Ale mam pewien pomysl, takie troche psychologiczne podejscie, na moja mame dziala
Jesli dokonuje jakiegos wyboru i z gory wiem ze bedzie to dla niej nie do przyjecia, to najpierw wymyslam jeszcze gorszy scenariusz, trzymam ja kilka dni w przekonaniu ze wlasnie tak bedzie, a dopiero pozniej mowie ze zmienilam jednak zdanie i przedstawiam bardziej lajtowa wersje, na ktora w obliczu poprzedniej juz nic nie mowi
Przyklad: wybralam do slubu krotka sukienke i wiedzialam z gory ze jak to uslyszy to bedzie afera na 14 fajerek, wiec od razu znalazlam zdjecia sukienki z mega odkrytymi plecami, do samych posladkow i powiedzialam ze to moja sukienka. Przez kilka dni mnie prosila zebym zmienila zdanie, wiec zmienilam i powiedzialam ze specjalnie dla niej zmienilam zdanie i wybralam te (czyli krotka) i juz nic nie powiedziala bo byla szczesliwa ze nie pojde do kosciola pol nago
Tak samo mozesz zrobic ze slubem. Powiedz ze np postanowiliscie pobrac sie w jakims romantycznym miejscu, tylko we dwoje, nie chcecie zeby wam ktokolwiek towarzyszyl. Moze pod palmami, moze gdzies indziej ( tak zeby wiedzieli ze jestescie w stanie sobie to zaplacic) i w obliczu takiego scanariusza na pewno beda wolec sam slub cywilny ale zeby mogli w nim uczestniczyc

Powodzonka

Hahaha super jesteś

Napisane przez SzmaragdowyKotek

Autorko, w 100% zgadzam się z dziewczynami. Postarajcie może się troszkę usamodzielnić, na tyle, żebyście byli finansowo niezależni od rodziców - ślub cywilny naprawdę nie jest drogi. Zorganizujcie go sami. Ja byłam w takiej samej sytuacji jak Ty, ale miałam 30 lat, jak brałam ślub, a mój mąż 35. Byliśmy całkowicie samodzielni i niezależni, oczywiście. Po prostu zdecydowaliśmy, ze nasz ślub będzie taki, a nie inny i nikt się nam nie będzie wtrącał, bo to my bierzemy ślub. Każdy ma własny ślub i każdy ma prawo do takiego składania przysięgi małżeńskiej, jak sobie to wyobraża. Nie nalezy poddawać się tabunowi jęczących ciotek i płaczących babć oraz matek płaczących, że nie tak nas wychowały my dodatkowo mieliśmy przechlapane, bo nie chcieliśmy wesela, a ślub braliśmy tylko w obecności najbliższej rodziny, czyli rodziców i rodzeństwa. Jak sobie przypomnę te naciski i szantaże, to mi się słabo robi... Myśmy wszystko zorganizowali sami, a rodzice i rodzeństwo zostali ZAPROSZENI na nasz ślub i to z niedużym, bo chyba miesięcznym czy jakimś coś koło tego wyprzedzeniem, żeby nie było za dużo gadania. Po ślubie był obiad i koniec imprezy. I tak zdecydowanie za długo, jak dla mnie pozostała rodzina została zawiadomiona po fakcie i to nie żadnymi listami, tylko przy okazji, jak się z kimś spotykaliśmy. Naszym marzeniem było pobranie się na jakiejś tropikalnej wyspie, tylko my dwoje, ale jeszcze tych parę lat temu takich wyjazdowych ślubów nie organizowano tak szeroko, jak teraz bardzo żałuję, bo sama bym jeszcze raz teraz wzięła chętnie ślub na jakichś Malediwach czy innych Seszelach Nikt nas nie wyklął, nikt się nie obraził, było gadanie, ale poza nami, bo po fakcie już nikomu nie chciało się komentować nie rób niczego wbrew sobie, bo same przygotowania do ślubu i ślub to będzie po prostu koszmar i może usatysfakcjonujecie całą rodzinę, ale na pewno nie siebie. Poza tym zawsze znajdzie się ktoś, kto Cię obgada i komu coś nie przypasuje, bo nie dogodzisz każdemu z osobna. Ja to widzę tak: usamodzielnijcie się, poczekajcie troszkę ze ślubem i zróbcie wszystko tak, jak Wy tego chcecie. Niestety, ale matki i babcie widzą sprawę tak: my płacimy, my wymagamy. Wytrąćcie im ten argument z ręki. Macie prawo do WŁASNEGO ślubu, na WASZYCH warunkach. Ale do tego musicie być samodzielni. I gorąco odradzam pomysł mieszkania u rodziców! Od razu zamieszkajcie sami - w wynajętym pokoju 2 na 2 metry, ale sami!

[Antilia]

Napisane przez marylka80

No faktycznie fatalna sytuacja, nie zadroszcze ci...
Ale mam pewien pomysl, takie troche psychologiczne podejscie, na moja mame dziala
Jesli dokonuje jakiegos wyboru i z gory wiem ze bedzie to dla niej nie do przyjecia, to najpierw wymyslam jeszcze gorszy scenariusz, trzymam ja kilka dni w przekonaniu ze wlasnie tak bedzie, a dopiero pozniej mowie ze zmienilam jednak zdanie i przedstawiam bardziej lajtowa wersje, na ktora w obliczu poprzedniej juz nic nie mowi
Przyklad: wybralam do slubu krotka sukienke i wiedzialam z gory ze jak to uslyszy to bedzie afera na 14 fajerek, wiec od razu znalazlam zdjecia sukienki z mega odkrytymi plecami, do samych posladkow i powiedzialam ze to moja sukienka. Przez kilka dni mnie prosila zebym zmienila zdanie, wiec zmienilam i powiedzialam ze specjalnie dla niej zmienilam zdanie i wybralam te (czyli krotka) i juz nic nie powiedziala bo byla szczesliwa ze nie pojde do kosciola pol nago
Tak samo mozesz zrobic ze slubem. Powiedz ze np postanowiliscie pobrac sie w jakims romantycznym miejscu, tylko we dwoje, nie chcecie zeby wam ktokolwiek towarzyszyl. Moze pod palmami, moze gdzies indziej ( tak zeby wiedzieli ze jestescie w stanie sobie to zaplacic) i w obliczu takiego scanariusza na pewno beda wolec sam slub cywilny ale zeby mogli w nim uczestniczyc

Powodzonka

Może się nie udać, mama tż proponowała nam żebyśmy wzięli cichy ślub za granicą na plaży niektórzy mają myślenie, że jak nie kościelny to lepiej już mega cichy "co by wstydu nie było"

[marylka80]

Napisane przez Antilia

Może się nie udać, mama tż proponowała nam żebyśmy wzięli cichy ślub za granicą na plaży niektórzy mają myślenie, że jak nie kościelny to lepiej już mega cichy "co by wstydu nie było"

Skad ja znam ta mentalnosc
Wiesz co? Ale skoro juz nawet mama tz ma takie pomysly to ja bym sie nawet nie zastanawiala. Moja mama jak uslyszala ze chcemy wziasc slub pod palmami to wszystko robila zeby mnie od tego pomyslu odwiesc. Ale poniewaz to bylo moje marzenie wiec sie jej nie udalo. Tyle tylko ze postanowilismy po cywilnym na Dominikanie wziasc koscielny w pl. I w ten sposob jest wilk syty i owca cala. No ale my sami za wszystlo placimy wiec pewno gdybysmy nie mogli sobie pozwolic finansowo na jedno i drugie to pewno wybralibysmy tylko cywilny pod palmami. To nasz dzien i mamy pelne prawo do decyzji jak bedzie on wygladal. A rodzice powinni tez zrozumiec ze juz nie macie po nascie lat i macie prawo wolnego wyboru. Poza tym z czasem na pewno sie oswoja z ta mysla, teraz jeszcze trudno im to przyjac do wiadomosci ze ich ukochana corcia nie chce koscielnego, ale z biegiem czasu sie przyzwyczja. Takze zycze powodzenia i wytrwalosci

[Antilia]

Napisane przez marylka80

Skad ja znam ta mentalnosc
Wiesz co? Ale skoro juz nawet mama tz ma takie pomysly to ja bym sie nawet nie zastanawiala. Moja mama jak uslyszala ze chcemy wziasc slub pod palmami to wszystko robila zeby mnie od tego pomyslu odwiesc. Ale poniewaz to bylo moje marzenie wiec sie jej nie udalo. Tyle tylko ze postanowilismy po cywilnym na Dominikanie wziasc koscielny w pl. I w ten sposob jest wilk syty i owca cala. No ale my sami za wszystlo placimy wiec pewno gdybysmy nie mogli sobie pozwolic finansowo na jedno i drugie to pewno wybralibysmy tylko cywilny pod palmami. To nasz dzien i mamy pelne prawo do decyzji jak bedzie on wygladal. A rodzice powinni tez zrozumiec ze juz nie macie po nascie lat i macie prawo wolnego wyboru. Poza tym z czasem na pewno sie oswoja z ta mysla, teraz jeszcze trudno im to przyjac do wiadomosci ze ich ukochana corcia nie chce koscielnego, ale z biegiem czasu sie przyzwyczja. Takze zycze powodzenia i wytrwalosci

Tyle, że my nigdy takiego ślubu nie chcieliśmy a tą propozycje przemilczeliśmy i wzięliśmy się za szykowanie naszego wesela nie pytając nikogo o zgodę ani opinię. Może dlatego ogólnie nikt nam problemów nie robi

[Angel_00]

przede wszystkim uważam, że najpierw powinniście mieć kasę na ślub wesele, perspektywy mieszkania bez rodziców i wtedy cywilny - czyli jesteście samodzielni robicie po swojemu

[aroli]

Niestety z rodzicami tak bywa. Ja i mój M. wzieliśmy cichy ślub cywilny powiadamiając rodziców,rodzeństwo i dziadków miesiąc przed . Nikt nic mówił. Moi rodzice nigdy się nie wtrącali do naszych spraw,zawsze wspierali nasze decyzje. Natomiast przy okazji jakiejś uroczystości u rodziców M. ojciec M. powiedział że on jeszcze nie ma synowej,dopóki nie będzie ślubu kościelnego... Zatkało mnie... Oczywiście mama M. próbowała załagodzić,ale i tak było mi przykro... Moi rodzice zaraz po ślubie powiedzieli mojemu mężowi żeby mówił do nich mamo i tato.

[malutka155]

Napisane przez aroli

Niestety z rodzicami tak bywa. Ja i mój M. wzieliśmy cichy ślub cywilny powiadamiając rodziców,rodzeństwo i dziadków miesiąc przed . Nikt nic mówił. Moi rodzice nigdy się nie wtrącali do naszych spraw,zawsze wspierali nasze decyzje. Natomiast przy okazji jakiejś uroczystości u rodziców M. ojciec M. powiedział że on jeszcze nie ma synowej,dopóki nie będzie ślubu kościelnego... Zatkało mnie... Oczywiście mama M. próbowała załagodzić,ale i tak było mi przykro... Moi rodzice zaraz po ślubie powiedzieli mojemu mężowi żeby mówił do nich mamo i tato.

Jak można coś takiego powiedzieć. Niektórych ludzi ciężko zrozumieć.