zbyt Szybki ślub!? pomocy!

[margaretta91]

Wszystkie wizażystki! mam problem. Jestem z moim chłopakiem 8 miesięcy (ogólnie jesteśmy bardzo zgodną i kochająca się parą) i wiem ,że za 2 tygodnie poprosi mnie o rękę.

Zastanawiam się czy to nie za szybko? mam 20 lat a on 28 . Ślub miałby się odbyć za rok. Jestem trochę zmartwiona tymi wszystkimi opiniami ,że związek przezywa kryzys po 2 czy 3 latach ...boję się tego ,że jak przyjdzie owy kryzys już będzie za późno, bo będzie już po ślubie...nie chciałabym niczego zniszczyć ,ale czy nie uważacie ,żeby przełożyć ślub na 2013?
Proszę o szczere opinie!

[paula78]

Skoro sama masz wątpliwości to dla mnie jest to odpowiedż.
po co się spieszyć ?kto wymyslil date za rok ?
a z drugiej strony istnieją przecież rozwody.

[ghola]

Na spokojnie sprawę ślubu przemyślcie. Jeśli jesteście siebie pewni-to czy uroczystość będzie za rok czy za dwa - nic Waszego uczucia nie powinno zmienić.

Napisane przez paula78

a z drugiej strony istnieją przecież rozwody.

Wybacz sarkazm - isnieją też morderstwa i jest przy nich mniej papierkowej roboty...

[DELL]

na Twoim miejscu mocno bym się zastanowiła, mając 20 lat...
dla mnie to byłoby za szybko! daltego nie dziwię się, że się wahasz.

[morenica]

Skoro masz wątpliwości to chyba warto poczekać jeszcze troszkę Poza tym jesteś jeszcze Młoda więc...
Ja też szybko się na ślub zdecydowałam. 4 miesiące od oficjalnego bycia ze sobą (ale znamy się ponad 2 lata) zaręczyliśmy się, a we wrześniu bierzemy ślub. Też się zastanawiałam czy to nie za szybko, ale jestem pewna, że to jest TEN Jedyny.

Tak więc przemyśl na spokojnie wszystko. Zaręczyć się można, ale przecież nie trzeba brać ślubu za rok Macie czas !

[Roougee]

Poczekaj aż Ci się oświadczy, jak to zrobi to wtedy porozmawiaj z Nim na spokojnie o swoich obawach. Jeśli się kochacie to zrozumie i poczeka ze ślubem.

[Almariel]

Jak nie jesteś pewna, to nie decydujcie się tak szybko na ślub. Przecież się nie pali, ślub zawsze można wziąć, a moim zdaniem trzeba mieć pewność.

[Chatka]

Napisane przez Roougee

Poczekaj aż Ci się oświadczy, jak to zrobi to wtedy porozmawiaj z Nim na spokojnie o swoich obawach. Jeśli się kochacie to zrozumie i poczeka ze ślubem.

Właśnie. Po oświadczynach jest czas i miejsce na rozmowę, kiedy ślub, jakie i czy w ogóle wesele itd... jeśli Go kochasz, to oczywiście oświadczyny możesz przyjąć. Ale to absolutnie nie oznacza, że ślub ma być za rok! Nigdzie tak nie jest powiedziane, a nawet gdyby było, to i tak nic Cię do tego nie zobowiązuje. To normalne, że facet w wieku 28 lat może już chcieć założyć rodzinę. Ale musi zrozumieć, że tę rodzinę chce założyć z 20latką, która wcale nie musi być jeszcze na ten krok gotowa. Więc jak najbardziej powiedz Mu o tym, porozmawiajcie na spokojnie, dajcie sobie czas.... Przynajmniej do tego 2013. Na ślub po prostu obie strony muszą być gotowe i już

Zresztą, jeśli robicie wesele, to i tak na sale się teraz czeka 2 lata

Życzę powodzenia i udanych zaręczyn

[(kicia)]

Oświadczyny możesz przyjąć ale ze ślubem mogli byście poczekać jednak te 2-3lata. U nas pierwszy kryzys przyszedł po roku po2 latach mi się oświadczył ale oboje stwierdziliśmy że ślub zaczniemy planować za kilka lat. I tak wyszło. Narzeczoną będę 4lata. I wcale mi to nie przeszkadza bo wiem że dobrze wybrałam i że nie będę musiała iść na łatwizne którą wybierają inni tzn "a co tam jak coś to wezmę rozwód"

[monita01]

Wiesz, to czy malzenstwo bedzie udane czy nie wcale nie musi zalezec od stazu zwiazku i wieku malzonkow, lecz nie ukrywajmy: im dwoje ludzi lepiej sie zna i wiecej przeszlo i im sa dojrzalsi, tym mozna miec wieksza pewnosc, ze bedzie im razem dobrze. Wyobraz sobie, ze poczekasz jeszcze 3 lata i nadal bedziecie razem, spojrzysz za siebie i powiesz: "moglam brac slub 3 lata temu, nic sie miedzy nami nie zmienilo", ale moze Wasz zwiazek do tego czasu sie rozpadnie? tego nikt nie wiem, Wy sami takze nie.

Druga kwestia to to, czy czujesz sie gotowa na slub, na bycie zona? Pomijajac dodatkowe obowiazki itp (bo jezeli teraz mieszkasz z rodzicami, to po zamieszkaniu z TZem obowiazkow dojdzie, nawet nie ze wzgledu na niego, bo przeciez dorosly facet potrafi sie soba zajac, ale na Ciebie sama i na "dom", o ktory trzeba bedzie dbac) ale takze o sam fakt, ze nagle bedziecie nie chlopakiem i dziewczyna, nie narzeczonymi, ale zona i mezem!

Moja przyjaciolka pobrala sie, gdy mialysmy po 24 lata... pamietam, ze jej troche zazdroscilam, bylam juz w zwiazku ze stazem i tez czekalam na TO pytanie. Pamietam, gdy na pewna impreze przyjaciolka ta przyszla ze swoim wybrankiem i przedstawiajac go innym mowila "... a to jest moj maz".... wtedy uswiadomilam sobie, ze ja na cos takiego jeszcze nie jestem gotowa, ze nie doroslam jeszcze do tego, aby chlopaka mojego nazywac mezem i nie chcialabym byc jeszcze nazywana zona.

To bylo kilka lat temu, teraz oboje do tego dojrzelismy i bardzo sie ciesze na to, ze bede ZONA, a moj TZ moim MEZEM

[paula78]

Napisane przez ghola

Wybacz sarkazm - isnieją też morderstwa i jest przy nich mniej papierkowej roboty...

Faktycznie ale jednak wole swoje łózko bardziej niż prycze w pierdlu

[kakunia6]

Moim zdaniem nie ma reguły na to, że zaręczać się można dopiero po długoletnim związku. Jeśli dwoje ludzi się kocha, dogaduje i czuje, że ta druga osoba jest tą właściwą..Tą, przy której chcę się zasypiać i budzić, to w czym problem?
Wiem sama po sobie.. Ja z Narzeczonym poznaliśmy się przypadkiem w internecie.. Od razu się z sobie zakochaliśmy. Bardzo szybko zamieszkaliśmy razem. A już po 4 miesiącach związku mi się oświadczył (miałam wtedy prawie 21 lat). Byłam niczego nie świadoma. Niczego się nie spodziewałam, ale bez wahania się zgodziłam Pół roku po zaręczynach zaczęliśmy się przygotowywać do ślubu, który zaplanowaliśmy na rok potem. Czyli w sumie półtorej roku po zaręczynach.
I nie wierze w bzdury, że po 2,3 latach związku musi być kryzys. To zależy tylko i wyłącznie od ludzi. Jeśli się świetnie dogadują, to nie ma mowy o żadnym kryzysie
Nie ma co od razu zakładać, że coś będzie nie tak. Cieszcie się sobą i tym, że jest Wam razem cudownie! A co będzie potem, to zobaczycie
POWODZENIA!

[ardillka]

Popieram wypowedzi poprzedniczek, że można poczekać... Nigdzie się nie pali, nikt nie goni. Tak naprawde o dopiero wkraczasz w dorosłe życie i nie musisz zaczynać go od małżeństwa.
Staż związku nie zawsze ma wpływ na to czy para jest szczęśliwa ze sobą. Czasem po wielu latach jest się z drugą osobą juz z przyzwyczajenia i obawy, że już nikogo się nie spotka łudząc się że to miłość.
Ja w dniu ślubu nie będę nawet dwa late ze swoim wybrankiem... Ale codziennie patrząc na niego wiem że to ten... Nie zamieniłabym życia z nim na nic innego, choć największe próby jeszcze przed nami. Uważam że do małżeństwa jest potrzebna pewność że to dobry czas an ślub i dobra osoba.. Jak pojawia się chociaż jedna myśl zwątpienia, to trzeba sie zastanowić.

[Ani_qa]

Nie ma się co spieszyć, poznajcie się dobrze, pobądźcie ze sobą.
Najważniejsze żebyś była pewna. W takiej sprawie nie powinno się spieszyć.

Powiem Ci tak, mi Tż oświadczył się po 9 miesiącach naszego związku.
i dopiero teraz po 2 latach będziemy brać ślub więc nie ma się co spieszyć, jeśli nie jesteś przekonana co do tego i pewna w 100 %

[margaretta91]

dziękuję wam za wszystkie rady
...też jak najbardziej mylę ,że nie ma się z czym śpieszyć jednak bardzo chcemy już zamieszkać razem, a to będzie tylko możliwe po ślubie..co prawda możemy wynająć jakieś małe mieszkanko w bloku ,ale po co płacić komuś za wynajem kiedy można na spokojnie remontować sobie pokoje w domu mojego TŻeta.

Czasem jak nie ma jego rodziców to pomieszkujemy razem po 3, 4 dni lub jezdzimy w góry na tydzień, więc jeśli chodzi o sprzątanie i robienie obiadków to jestem dobrze przygotowana

...więc same widzicie ,że dzieki ślubowi za rok szybciej zamieszkamy razem...jednak nadal boję się kryzysu, przyzwyczajenia, a nastepnie żałowania własnej decyzji... nie chcę być 22letnia rozwódką.

[_vixen_]

Facet ma 28 lat, mieszka u rodziców i planuje, że po ślubie z Tobą też tam zamieszka?
Super perspektywa, w wieku 21-22 lat mieszkać z teściami. Do tego sprzątanie, gotowanie obiadków...jest się do czego spieszyć.

[margaretta91]

Napisane przez _vixen_

Facet ma 28 lat, mieszka u rodziców i planuje, że po ślubie z Tobą też tam zamieszka?
Super perspektywa, w wieku 21-22 lat mieszkać z teściami. Do tego sprzątanie, gotowanie obiadków...jest się do czego spieszyć.

Dom jest ogromny, 2wu pięntrowy ..teściowie są naprawdę spoko, a my mamy do dyspozycji całe 1 piętro (6 dużych pokoi )

Sprzątaniem się dzielimy.
Gotować lubię

[_vixen_]

Jak chcesz, ale ja bym nie chciała się tak udupić w takim młodym wieku. A teściowie często są spoko, dopóki się z nimi nie zamieszka.

[margaretta91]

Napisane przez _vixen_

Jak chcesz, ale ja bym nie chciała się tak udupić w takim młodym wieku. A teściowie często są spoko, dopóki się z nimi nie zamieszka.

To chyba tak naprawdę nie zależy od wieku ,tylko od dojrzałości obydwu stron. I nie wiem co miałabym tracić poprzez ślub...ja boję się tylko kryzysu po kilku latach.

a rozważając Twoje "udupić" to sądzę ,że coś takiego mnie nie czeka chociażbym brała ślub jutro ;] ...ale nawet gdyby teściowie zamienili się w krwiożerczych wampirów to mieszkam 500m dalej w tak samo dużym domu

[_vixen_]

Jesteś bardzo młoda, jesteście ze sobą bardzo krótko.
Naprawdę nie ma do czego się spieszyć. Jeśli zgodzisz się na szybki ślub, zajmiesz się jego organizacją i może tak się zdarzyć, że w ferworze przygotowań nie zdążysz dobrze poznać swojego TŻta.
Dajcie sobie czas, cieszcie się tym świeżym związkiem, poznawajcie się lepiej, tak beztrosko, powoli. Zaręczyć się możecie za dwa lata, ślub wziąć za 3 czy 4.

[kakunia6]

Napisane przez _vixen_

Jak chcesz, ale ja bym nie chciała się tak udupić w takim młodym wieku. A teściowie często są spoko, dopóki się z nimi nie zamieszka.

Ja się z tym zgodzić akurat nie mogę Sama właśnie doświadczam mieszkania z teściami już od ponad roku i nie mogę powiedzieć złego słowa! Wszystko zależy od ludzi. Z każdym da się dogadać naprawdę Wydaję mi się wręcz, że mieszkanie z Teściami ma swoje plusy, bo wtedy człowiek się naprawdę poznaje z drugim człowiekiem Teraz tak naprawdę moi Teście widzą jaką żonkę będzie miał ich syn

[Laura088]

Boże co do teściów to w życiu bym z nimi nie zamieszkała, dobrze że po ślubie zamieszkamy u mnie bo gdyby miało być inaczej to bym się do ślubu tak nie śpieszyła.

Jeśli bym miała z teściami mieszkać to do ślubu bym nie była przez długi czas gotowa.

[alonka00]

hmm jak dla mnie to za szybko, 1 rok to matyle w brzuchu, później to wszystko opada, ja rozumiem że on chce sięoświadczyć bo w sumie nie jest młodzikiem, ma swoje lata, ale ze ślubem wstrzymałabym się


ale to tylko moja opinia, zrobisz jak uważasz

[betterw]

Wcale Ci się nie dziwię, że masz wątpliwości - jesteś bardzo młoda, jesteście ze sobą bardzo krótko.
Powiem tylko tak - ślub możesz wziąć zawsze, a "odślubić" się już nie. Dopóki nie jesteś żoną, możesz nią zostać, ale jak już nią zostaniesz, to nie da się przestać nią być. Według prawa kościelnego zawsze już nią będziesz (nie licząc unieważnień), a wg cywilnego też już nie możesz stać się znów panną, jedynie rozwódką (lub wdową) ).

Z Twojej wypowiedzi wnioskuję, że chcesz za niego wyjść, ale jeszcze nie teraz. Powiedz mu to. Jak to mówią - "jak kocha, to poczeka".

P.S. Ja bym wolała mieszkać w ciasnym, ale własnym mieszkaniu niż u kogoś, ale Ty oczywiście możesz mieć inne zdanie i potrzeby.

[Kretka666]

Napisane przez betterw

Z Twojej wypowiedzi wnioskuję, że chcesz za niego wyjść, ale jeszcze nie teraz. Powiedz mu to. Jak to mówią - "jak kocha, to poczeka".

P.S. Ja bym wolała mieszkać w ciasnym, ale własnym mieszkaniu niż u kogoś, ale Ty oczywiście możesz mieć inne zdanie i potrzeby.

Też tak uważam. Zaproponuj mu późniejszy ślub, poczekajcie trochę. Za dwa lata możesz być pewniejsza swojego zdania

Choć jestem w Twoim wieku, to nie mam problemu z decyzją, więc wiek nie musi mieć takiego znaczenia... Za krótko się znacie najwyraźniej.

[rejected_darling]

Ja mam 22 lata, narzeczoną jestem od ponad roku, a TŻ oświadczył mi się po 6 miesiącach bycia razem, w zeszłoroczne Walentynki ^^ Mielliśmy wtedy po 20 lat, przy czym znaliśmy się dobre 4 lata zanim zostaliśmy parą. Jednak ślub planujemy dopiero na 2014 rok, a powodów jest kilka:

1. Chcę skończyć studia i wtedy spokojnie zająć się przygotowaniami - nie wyobrażam sobie jednoczesnego pisania magisterki i załatwiania hotelu i mobilnych fryzjerek w innym województwie

2. Uniezależnić się finansowo od rodziców - TŻ dobrze zarabia, ale niestety nie dość dobrze, żeby utrzymać 2 osoby w Krakowie, a moje studia wyglądają tak, że nie bardzo mogę sobie pozwolić na połączenie ich z pacą, więc na tę chwilę rodzice wspierają mnie finansowo.

3. Pieniążki - chociaż wiemy, że rodzice nie wyobrażają sobie nie wspomóc nas finansowo w tak ważnym dniu to jednak chcemy przynajmniej 1/3 sfinansować sami

4. Właśnie rodzice, którzy jeszcze nic nie wiedzą na ten temat Bynajmniej nie dlatego, że nie lubią mojego TŻ ani nic takiego. Mój TŻ nie mógł się zdecydować czy woli się oświadczyć, kiedy będziemy tylko we dwoje, czy też staropolskim obyczajem uderzyć do mojego taty z flaszką, a do mamy z kwiatami i prosić o moją rękę. Postanowił więc zrobić to dwa razy Oświadczył mi się w trakcie pikniku, który sobie urządziliśmy przy urwisku górskim, na dole morze i Szkocja w tle....

5. Czekam na drugi pierścionek

6. I zapoznanie się naszych rodziców. Mieliśmy nadzieję, że uda się to na wiosnę, ale szwagierce wypadły chrzciny w kwietniu, więc teściowie nie dostaną już wolnego na wycieczkę do Polski przez najbliższe kilka miesięcy.

O mieszkanie itp. martwić się nie musimy, wynajmujemy kawalerkę, domowe obowiązki żadnemu z nas nie straszne, bo od rodziców wyprowadziliśmy się kilka lat temu.

Ale tak całkiem szczerze, już wtedy, kiedy mi się oświadczał nie miałam żadnych wątpliwości, że chcę z nim spędzić resztę życia, i po ponad roku od tamtego momentu, w tym 6 miesiącach wspólnego mieszkania tylko się utwierdzam w tej decyzji

Przytoczyłam swoją historię, żeby pokazać, że czasem młody wiek nie przeszkadza w byciu dojrzałym do podejmowania zobowiązań na całe życie, czasem się to po prostu czuje i wie - niektórzy wcześniej, inni później.

Moim zdaniem margaretto powinnaś wykorzystać te 2 tygodnie na zastanowienie się, czy to jest facet o którym na tę chwilę możesz powiedzieć, że jest miłością Twojego życia i chcesz z nim spędzić resztę swoich dni.Jeżeli dojdziesz do wniosku, że nie, albo będziesz się wahać - uważam, że nie powinnaś przyjmować oświadczyn.

Do tego są jeszcze inne kwestie do rozważenia - co dalej z Twoją edukacją, studiami? Czy on jest w stanie was oboje utrzymać, jeżeli będziesz chciała studiować dziennie? W jakim wieku chcielibyście mieć dzieci? Czy przyszła teściowa, skoro taka jest skora do organizowania wszystkiego na już, nie będzie cię naciskać, żebyś nie szła na studia, tylko zajęła się dostarczaniem jej wnuków zaraz po ślubie? To taki czarny scenariusz trochę, ale daje się nad tym popracować Możesz przecież przyjąć oświadczyny - tak, chcę zostać twoją żoną - ale pod następującymi warunkami Porozmawiajcie na ten temat, dowiedz się jak on sobie wyobraża wasze życie jako małżeństwa.

A długością trwania okresu narzeczeństwa też można, brzydko mówiąc, pograć. Zawsze można się uprzeć na wymarzoną salę, którą trzeba rezerwować 3 lata wcześniej. Nie jest to całkiem uczciwe zachowanie, ale daje więcej czasu do namysłu

[Soul89]

Jeśli go kochasz, zaręczyny możesz przyjąć, nie są one wyznacznikiem, że koniecznie musicie wziąć ślub, po drodze może się wiele wydarzyć. A zawsze możecie być w długim narzeczeństwie i wtedy się poznać naprawdę bo jeśli nie jesteś pewna na 100% to lepiej zaczekać, niż później żałować.

[agusiajnw]

też uważam że za szybko...
ślub w tak krótkim związku to rosyjska ruletka - może będziecie szczęśliwym małżeństwem a może nie...

---------- Dopisano o 11:31 ---------- Poprzedni post napisano o 11:27 ----------

Napisane przez Soul89

Jeśli go kochasz, zaręczyny możesz przyjąć, nie są one wyznacznikiem, że koniecznie musicie wziąć ślub, po drodze może się wiele wydarzyć. A zawsze możecie być w długim narzeczeństwie i wtedy się poznać naprawdę bo jeśli nie jesteś pewna na 100% to lepiej zaczekać, niż później żałować.

To po co przyjmować zaręczyny?
Czyż nie pada pytanie "czy wyjdziesz za mnie?" i odpowiedź "tak"?

[moni_ka.g]

Napisane przez margaretta91

Wszystkie wizażystki! mam problem. Jestem z moim chłopakiem 8 miesięcy (ogólnie jesteśmy bardzo zgodną i kochająca się parą) i wiem ,że za 2 tygodnie poprosi mnie o rękę.

Zastanawiam się czy to nie za szybko? mam 20 lat a on 28 . Ślub miałby się odbyć za rok. Jestem trochę zmartwiona tymi wszystkimi opiniami ,że związek przezywa kryzys po 2 czy 3 latach ...boję się tego ,że jak przyjdzie owy kryzys już będzie za późno, bo będzie już po ślubie...nie chciałabym niczego zniszczyć ,ale czy nie uważacie ,żeby przełożyć ślub na 2013?
Proszę o szczere opinie!

Jesteś bardzo młoda i krótko w związku. Nie będę dyskutować z faktem, że na ślub można być gotowym i po krótszym związku i w młodszym wieku. Owszem, można. Twój TŻ nie jest tak młody jak Ty, chce się ustatkować, to dobrze. Może też równie szybko chcieć mieć dzieci, jesteś na to gotowa, mimo, że ślub nie równa się dzieci, ale wiesz kiedy chciałby mieć dzieci?
Nie myśl o tym, że zwiazek przeżywa kryzys po 2-3 latach bo z tym bywa bardzo różnie. Owszem, mówi się że po takim mniej więcej czasie mija zakochanie i zaczyna się miłość, ale to teorie. Pomyśl lepiej czy jesteś naprawdę gotowa na małżeństwo i wszystkie jego konsekwencje i porozmawiajcie jak sobie to wyobrażacie, czy TŻ bedzie w stanie Was utrzymać, czy bierze pod uwagę że przez kilka lat jeszcze będziesz studiować (jeśli studiujesz, bo nie wiem), kiedy chcielibyście mieć dzieci. W tych kwestiach musicie być zgodni. Macie jeszcze czas.

[margaretta91]

Tż bardzo dobrze zarabia ,więc jest nas w stanie utrzymać . tak studiuję i na drugi rok biorę sobie drugi kierunek dziecko za 3 lata po moim licenciacie , za 2 miesiące zamieszkujemy razem ,więc wspólny rok we wspólnym mieszkaniu pewnie pomoże mi podjąć odpowiednią decyzję