Warto się postarać czy lepiej odpuścić??

[mystery20]

Witam wszystkich
Piszę, ponieważ potrzebuję czyjegoś obiektywnego spojrzenia na sprawę i jakiejś porady.
Otóż. Jestem świerzo po zakończeniu jednego związku. Nie udało się nam - po prostu. Bardzo się różniliśmy, brakowało nam w sobie pewnych rzeczy i postanowiłam to zakończyć. Jakiś czas temu odezwał się do mnie chłopak z którym kręciłam kilka lat temu. Wtedy nie udało nam się... To wsumie było przeze mnie ( młoda byłam i głupia ), miałam dziwne priorytety, np. wolałam się spotkać z koleżankami, znajomymi zamiast z nim itp. Od tamtej pory nasz kontakt ograniczał się do napisania raz do roku 'co tam słychać'. Ale ostatnio to się zmieniło... Spotkaliśmy się raz, drugi, trzeci, dziesiąty... No wsumie ostatnio spotykamy się niemalże codziennie
I gdzie tu jest problem? No właśnie.. Od zawsze mnie do Niego bardzo ciągnęło..Teraz też tak jest. On jest absolutny przeciwieństwem mojego ostatniego chłopaka. Daje mi teraz wszystko to, czego brakowało mi u tamtego. Zaryzykowałabym stwierdzeniem, że przez ostatnie 3 tygodnie spotykania się miałam więcej radochy i szczęścia niż z moim ostatnim chłopakiem w związku. Tylko, że jest jedno małe 'ale'. Ciągnie mnie do Niego bardzo, widać, że Jego do mnie też. Ale kiedy tak pomyślę racjonalnie, to jest w nim sporo rzeczy, które jednak mnie denerwują.. Mam wrażenie, że nie wyszło by nam na dłuższą metę... Nie wiem, czy iść za głosem serca czy rozumu? Spotykać się z Nim dalej i pozwolić się naszej znajomości rozwijać czy raczej odpuścić i nie angażować się zbytnio by późnie nie cierpieć bardziej jeżeli faktycznie się coś nie uda.
Chyba napisałam tego posta trochę w nieładzie ale mam nadzieję, że mnie zrozumiecie i wypowiecie się jakoś o tej sytuacji

[vainilla]

Napisane przez mystery20

Witam wszystkich
Piszę, ponieważ potrzebuję czyjegoś obiektywnego spojrzenia na sprawę i jakiejś porady.
Otóż. Jestem świerzo po zakończeniu jednego związku. Nie udało się nam - po prostu. Bardzo się różniliśmy, brakowało nam w sobie pewnych rzeczy i postanowiłam to zakończyć. Jakiś czas temu odezwał się do mnie chłopak z którym kręciłam kilka lat temu. Wtedy nie udało nam się... To wsumie było przeze mnie ( młoda byłam i głupia ), miałam dziwne priorytety, np. wolałam się spotkać z koleżankami, znajomymi zamiast z nim itp. Od tamtej pory nasz kontakt ograniczał się do napisania raz do roku 'co tam słychać'. Ale ostatnio to się zmieniło... Spotkaliśmy się raz, drugi, trzeci, dziesiąty... No wsumie ostatnio spotykamy się niemalże codziennie
I gdzie tu jest problem? No właśnie.. Od zawsze mnie do Niego bardzo ciągnęło..Teraz też tak jest. On jest absolutny przeciwieństwem mojego ostatniego chłopaka. Daje mi teraz wszystko to, czego brakowało mi u tamtego. Zaryzykowałabym stwierdzeniem, że przez ostatnie 3 tygodnie spotykania się miałam więcej radochy i szczęścia niż z moim ostatnim chłopakiem w związku. Tylko, że jest jedno małe 'ale'. Ciągnie mnie do Niego bardzo, widać, że Jego do mnie też. Ale kiedy tak pomyślę racjonalnie, to jest w nim sporo rzeczy, które jednak mnie denerwują.. Mam wrażenie, że nie wyszło by nam na dłuższą metę... Nie wiem, czy iść za głosem serca czy rozumu? Spotykać się z Nim dalej i pozwolić się naszej znajomości rozwijać czy raczej odpuścić i nie angażować się zbytnio by późnie nie cierpieć bardziej jeżeli faktycznie się coś nie uda.
Chyba napisałam tego posta trochę w nieładzie ale mam nadzieję, że mnie zrozumiecie i wypowiecie się jakoś o tej sytuacji

spróbuj, jak sie nie przekonasz, nie dowiesz się

[srebrnykot]

Zależy, co Cię w nim denerwuje.

Jeśli są to drobne nawyki, to spróbujcie, może uda Wam się to zaakceptować. Jeżeli to problemy większego kalibru, np. brak kontroli po alkoholu, skłonność do flirtowania na boku, kłamstwa - zastanów się, czy aby na pewno warto, ja bym odpuściła.

[kalincia]

ciesz się nim teraz, nie musisz od razu planować wam przyszłości. Zobaczysz, co wyjdzie "w praniu".

[mystery20]

Napisane przez srebrnykot

Zależy, co Cię w nim denerwuje.

Jeśli są to drobne nawyki, to spróbujcie, może uda Wam się to zaakceptować. Jeżeli to problemy większego kalibru, np. brak kontroli po alkoholu, skłonność do flirtowania na boku, kłamstwa - zastanów się, czy aby na pewno warto, ja bym odpuściła.

Nie to nie jest nic poważnego On jest pewną siebie osobą. Czasami wręcz zbyt pewną i nie raz zrobi czy powie coś takiego, co mnie urazi.. Fakt, że są to drobiazgi a on to robi nieświadomie. Boję się tylko, że z tego drobiazgu może się zrobić kiedyś większy problem..
haha tak tak, wiem co właśnie w tym momencie by mi powiedział : "oj nie wydziwiaj Maleńka... " Może faktycznie przesadzam?

Napisane przez kalincia

ciesz się nim teraz, nie musisz od razu planować wam przyszłości. Zobaczysz, co wyjdzie "w praniu".

Ale tu nie chodzi o planowanie przyszłości. Ja się po prostu trochę boję. Mój ostatni związek nie należał do najszczęśliwszysch. Nie chciałabym teraz się zaangażować bardzo w tą znajomość a później znów cierpieć...

[srebrnykot]

Napisane przez mystery20

Nie to nie jest nic poważnego On jest pewną siebie osobą. Czasami wręcz zbyt pewną i nie raz zrobi czy powie coś takiego, co mnie urazi.. Fakt, że są to drobiazgi a on to robi nieświadomie. Boję się tylko, że z tego drobiazgu może się zrobić kiedyś większy problem..
haha tak tak, wiem co właśnie w tym momencie by mi powiedział : "oj nie wydziwiaj Maleńka... " Może faktycznie przesadzam?

To powiedz mu, że jego podejście do Ciebie (z podaniem konkretnych przykładów, jak choćby powyższy tekst) czasami Cię irytuje, albo rani i poproś, żeby to zmienił. To jest tak błaha kwestia, że powinien bez problemu zmienić swoje zachowanie, jeśli dotąd zdarzało mu się to nieświadomie, a teraz będzie wiedział, że Tobie to przeszkadza.

[mikolajkowa]

ja osobiscie mam inne podejscie - nie ladowalabym sie znajomosc, ktora wiem, ze sie zakonczy. jesli juz na poczatku sa rzeczy, ktore mnie denerwuja,i rozum mowi ze moze byc problem - to koncze znajomosc. przeciez takie poczatkowe uczucia to nic powaznego, tylko zauroczenie, ktorych wiele. wole to zakonczyc i szukac kogos, kto bardziej mi odpowiada.
po prostu mam podejscie, ze szkoda mi czasu i energii zeby "inwestowac" w relacje, ktora , jak intuicja mi podpowiada, ma male szanse na przetrwanie.
ale jesli czujessz, ze mimo wszystko jestes gotowa na zwiazek z nim - zobacz, zaryzykuj, nic nie tracisz a wiele mozesz zyskac

[kalincia]

Napisane przez mystery20

Nie to nie jest nic poważnego On jest pewną siebie osobą. Czasami wręcz zbyt pewną i nie raz zrobi czy powie coś takiego, co mnie urazi.. Fakt, że są to drobiazgi a on to robi nieświadomie. Boję się tylko, że z tego drobiazgu może się zrobić kiedyś większy problem..
haha tak tak, wiem co właśnie w tym momencie by mi powiedział : "oj nie wydziwiaj Maleńka... " Może faktycznie przesadzam?



Ale tu nie chodzi o planowanie przyszłości. Ja się po prostu trochę boję. Mój ostatni związek nie należał do najszczęśliwszysch. Nie chciałabym teraz się zaangażować bardzo w tą znajomość a później znów cierpieć...

A nie możesz się spotykać i nie angażować bardzo?

[mystery20]

Napisane przez srebrnykot

To powiedz mu, że jego podejście do Ciebie (z podaniem konkretnych przykładów, jak choćby powyższy tekst) czasami Cię irytuje, albo rani i poproś, żeby to zmienił. To jest tak błaha kwestia, że powinien bez problemu zmienić swoje zachowanie, jeśli dotąd zdarzało mu się to nieświadomie, a teraz będzie wiedział, że Tobie to przeszkadza.

A owszem, mówiłam już. Obiecał, że się postara. Powiedział, że nie robi tego specjalnie, nie chce mi zrobić na złość tylko po prostu czasami mu się coś wyrwie - niby żart a wychodzi głupio. I zdarza mu się to nadal. Wiem, że taki juz jest i nie łatwo byłoby to w Nim zmienić.

Napisane przez mikolajkowa

ja osobiscie mam inne podejscie - nie ladowalabym sie znajomosc, ktora wiem, ze sie zakonczy. jesli juz na poczatku sa rzeczy, ktore mnie denerwuja,i rozum mowi ze moze byc problem - to koncze znajomosc.

Właśnie ja czasami też tak myślę. Ale zastanawiam się czy to nie są zbyt małe drobiazgi by nimi przekreślać sobie szansę na coś pięknego?

Napisane przez kalincia

A nie możesz się spotykać i nie angażować bardzo?

Oj, żebym tak potrafiła... Uwielbiam z Nim spędzać czas, rozmawiać, żartować. Z każdym spotkaniem jest coraz fajniej, milej... Ja już widzę, że się trochę zaangażowałam.

[Niezmienna]

Ja chyba bym się bardzoo bała ładować w znajomość , gdzie rozum mówi mi "uważaj! bo to może się nie zmienić" ...tym bardziej, że jeśli coś rani Ciebie teraz a z nim nie jesteś, to w związku może boleć bardziej.
Z drugiej strony, zawsze wtedy bym myślała....nawet nie spróbowałam. Sama musisz podjąć dezycję, ja pewnie na Twoim miejscu bym dalej w to brnęła....i wtedy czekała na rozwój sytuacji. Albo wyjdzie albo bym płakała po nocach ze złamanym serduchem.

[2marlenka8]

To może napisz coś o poprzednim związku?Dlaczego wam nie wyszło?Ile byliście ze sobą?I ile dokładnie jestes po rozstaniu bo może tamten związek też tak właśnie przekreśliłaś z byle głupoty?

[mystery20]

Napisane przez 2marlenka8

To może napisz coś o poprzednim związku?Dlaczego wam nie wyszło?Ile byliście ze sobą?I ile dokładnie jestes po rozstaniu bo może tamten związek też tak właśnie przekreśliłaś z byle głupoty?

Nie nie nie. Nie z byle głupoty. Właśnie w poprzednim związku było ciężko. Stałe kłótnie i nieporozumienia. Źle się czułam w tym związku ponieważ nie czułam się jak kobieta.. To ja byłam facetem w tym związku, ja musiałam o wszystkim myśleć, o wszystko się martwić. On najlepiej nie robiłby nic. To było takie niańczenie go... Poza tym mojemu byłemu często zdarzało się mnie oszukiwać, ukrywać sprawy o których powinnam wiedzieć a na koniec nawet olewać mnie. zawsze po jakiejś takiej kłótni przepraszał, obiecywał poprawę etc. A tak naprawdę ta jego poprawa trwała tydzień - miesiąć. Później wszystko wracało do normy. Wiele razy dawałam mu 'ostatnią' szanse, której i tak nie wykorzystywał. W końcu to wszystko mnie przerosło i po półtorej roku postanowiłam ten związek zakończyć.

[Siusia_]

Jeśli to są drobiazgi, to ja bym próbowała. Myślę, że macie szansę na miłość, skoro tak szybko się angażujecie, tak bardzo was do siebie ciągnie, mimo że minęło już dość dużo czasu. Jeśli oby dwoje będziecie się starać, rozmawiać, mówić sobie o problemach i sprawach, które was dręczą, wam nie pasują, to dacie sobie radę Ale musisz z nim o tym poważnie porozmawiać, no i przede wszystkim... nie spieszyć się Przemyśl sobie jeszcze wszystko, czy to jest osoba, z którą jesteś w stanie wyobrazić sobie coś więcej niż przelotny związek.
Jak na razie w ogóle nie widzę sensu urywania takiej fajnej znajomości, jeśli daje Ci ona tyle szczęścia

[Lexie]

Tak z tego co piszesz wydaje mi się, że nie ma żadnego wielkiego problemu... Wydaje mi się, że prędzej masz obawy po rozpadzie poprzedniego związku i stąd teraz myślenie, że może nie uda się z nim bo coś tam. Ciągnie Was do siebie, fajnie Ci jest z nim spędzać czas, wszystko się rozwija - po co to psuć? Jeśli ma nie wyjść to nie wyjdzie, ale chyba są szanse i to niemałe, że zbudujecie sobie coś fajnego. Fakt,że będziecie się musieli pewnie trochę "dotrzeć", ale tak jest w każdym związku.

[Diversification]

Napisane przez lexie

Tak z tego co piszesz wydaje mi się, że nie ma żadnego wielkiego problemu... Wydaje mi się, że prędzej masz obawy po rozpadzie poprzedniego związku i stąd teraz myślenie, że może nie uda się z nim bo coś tam. Ciągnie Was do siebie, fajnie Ci jest z nim spędzać czas, wszystko się rozwija - po co to psuć? Jeśli ma nie wyjść to nie wyjdzie, ale chyba są szanse i to niemałe, że zbudujecie sobie coś fajnego. Fakt,że będziecie się musieli pewnie trochę "dotrzeć", ale tak jest w każdym związku.

Również odnoszę wrażenie, że sama stwarzasz problemy na wyrost w obawie po wcześniejszym, nieudanym związku. Daj Wam szansę.

[mystery20]

Napisane przez lexie

Tak z tego co piszesz wydaje mi się, że nie ma żadnego wielkiego problemu... Wydaje mi się, że prędzej masz obawy po rozpadzie poprzedniego związku i stąd teraz myślenie, że może nie uda się z nim bo coś tam. Ciągnie Was do siebie, fajnie Ci jest z nim spędzać czas, wszystko się rozwija - po co to psuć? Jeśli ma nie wyjść to nie wyjdzie, ale chyba są szanse i to niemałe, że zbudujecie sobie coś fajnego. Fakt,że będziecie się musieli pewnie trochę "dotrzeć", ale tak jest w każdym związku.

Napisane przez Diversification

Również odnoszę wrażenie, że sama stwarzasz problemy na wyrost w obawie po wcześniejszym, nieudanym związku. Daj Wam szansę.

Mozliwe, że wmawiam sobie to wszystko trochę ze strachu. Mój ostatni związek nie był zbyt udany jak mówiłam, boję się, że i teraz się coś nie uda.. A poza tym jest jeszcze jedna kwestia, która mi nie daje spokoju. On był 5 lat z dziewczyną. Jakiś czas temu rozstali się. Nie zdradzili się ani nic z tych rzeczy, po prostu im się nie układało już. I tego też się troche obawiam. On mówi, że już do niej nie chce wrócić, że to co było już się skończyło ale ja mam wrażenie, że łączyło ich tak dużo rzeczy, że ich powrót do siebie to tylko kwestia czasu...
Ok, może przesadzam, wyolbrzymiam to wszystko i niepotrzebnie zajmuję sobie teraz głowe takimi myślami. Ale On jest naprawdę dla mnie ważny - juz teraz. Boję się, że jeszcze trochę ta znajomość potrwa, później się skończy a ja wtedy będę się bała związków jeszcze bardziej...

[Diversification]

Napisane przez mystery20

Mozliwe, że wmawiam sobie to wszystko trochę ze strachu. Mój ostatni związek nie był zbyt udany jak mówiłam, boję się, że i teraz się coś nie uda.. A poza tym jest jeszcze jedna kwestia, która mi nie daje spokoju. On był 5 lat z dziewczyną. Jakiś czas temu rozstali się. Nie zdradzili się ani nic z tych rzeczy, po prostu im się nie układało już. I tego też się troche obawiam. On mówi, że już do niej nie chce wrócić, że to co było już się skończyło ale ja mam wrażenie, że łączyło ich tak dużo rzeczy, że ich powrót do siebie to tylko kwestia czasu...
Ok, może przesadzam, wyolbrzymiam to wszystko i niepotrzebnie zajmuję sobie teraz głowe takimi myślami. Ale On jest naprawdę dla mnie ważny - juz teraz. Boję się, że jeszcze trochę ta znajomość potrwa, później się skończy a ja wtedy będę się bała związków jeszcze bardziej...

Rzeczywiście, 5 lat to długi okres czasu, ale w życiu nic nie trwa wiecznie. Kochali się, ale uczucie to się wypaliło, teraz przyszła kolej na kogoś innego w jego sercu. Poza tym, Ty też dopiero co jesteś po rozstaniu, więc powinnaś zrozumieć.

[maszToCoChcesz]

pospotykaj się, zobaczysz co z tego wyniknie.

[mystery20]

Dziękuję Wam za rozjaśnienie mi sytuacji Właśnie takiego obiektywnego spojrzenia potrzebowałam.
Nie ma co teraz się zastanawiać, kombinować i gdybać. Co ma być to będzie. A narazie jest miło i zamierzam się cieszyć tym co jest TERAZ