Odwołać ślub dwa tygodnie przed?

[urwisek]

Witajcie!
Właściwie to nie wiem od czego zacząć. Mieszkam z chłopakiem od dwóch lat (w trakcie studiów), trzy miesiące temu dowiedziałam się o swojej ciąży, powiedziałam rodzicom i zadecydowane - ślub i weselicho. Na początku byłam bardziej nastawiona na kameralny ślub jeżeli już, ale moi rodzice tak się rozhulali, że właściwie wszystko było już dawno załatwione - sala, orkiestra, kamerzysta itp. Problem polega na tym, że ja nie wiem czy chce tego ślubu. Tzn. wiem, że jestem uzależniona psychicznie od mojego chłopaka, nie umiem bez niego żyć, ale... go nie kocham, sprawia mi on wiele bólu, nie wspiera mnie w ogóle, w dodatku jest uzależniony od kumpli a jak od nich to i od alkoholu. Dziś do ślubu brakuje 1,5 tygodnia, wczoraj On nie wrócił na noc (po raz setny melanż a NAJGORSZE to to, że on wie o swoim uzależnieniu, tyle razy mi obiecał nie pić...) Jak są kumple, to zapomina o mnie, wraca - ja rycze, on jest w dobrym nastroju, wie że niedługo mi przejdzie i nic a nic nie przejmuje się tym, że ja mam dość już życia i gdyby nie dziecko to chyba zrobiłabym sobie krzywdę. Rodzice o niczym nie wiedzą, widzą tylko że wiecznie chodzę smutna, mama się cholernie martwi, ale co - przecież nie powiem tego wszystkiego, tym bardziej, że zawsze chciałam przypodobać im mojego chłopaka. Myślałam, że ciąża jego zmieni, że oderwie się od towarzystwa, od którego on sam wie, że musi się oderwać. Do czasu, kiedy nigdzie nie wychodzi jest w miarę OK. Gdyby nie ślub, mieszkałabym z nim dalej, ale jak go odwołam to nie wiem, co zrobię, wstyd mi będzie przed rodziną, a ślub i wesele ma być w mojej rodzinnej wsi.
A jeśli już do niego dojdzie to bardziej bedzie przypominał stypę niż ślub, ja pić nie mogę, więc o jakimkolwiek rozluźnieniu mogę zapomnieć. Kamerzysta to uwieczni i będziemy mieć cudowną pamiątkę naszej nowej drogi życia.

[Elfir]

Twoi rodzice popierają ślub z alkoholikiem? Czy oni cię nie kochają i życzą ci nieszczęścia? Jesli nie to powiedz im wprost o co chodzi, to nie będą wywierać tego głupiego, średniowiecznego nacisku, że ciąża=ślub.

Na dodatek ty jesteś w ciąży i na starcie fundujesz przyszłemu dziecku ojca-alkoholika, awantury domowe, biedę, a na koniec syndrom DDA.

Twój facet nadaje się tylko do tego by kopnąć go w cztery listery, pozwać do sądu o alimenty i zapomnieć, że istniał.

Nie rozumiem. Niby pełnoletnia. Niby widzi co się dzieje. A rozumu za grosz, skoro się zastanawia co robić!

[a2fc2be9cd8d1027f8cb90d936276c49cf807c7d_655950424f87d]

Napisane przez urwisek

Witajcie!
Właściwie to nie wiem od czego zacząć. Mieszkam z chłopakiem od dwóch lat (w trakcie studiów), trzy miesiące temu dowiedziałam się o swojej ciąży, powiedziałam rodzicom i zadecydowane - ślub i weselicho. Na początku byłam bardziej nastawiona na kameralny ślub jeżeli już, ale moi rodzice tak się rozhulali, że właściwie wszystko było już dawno załatwione - sala, orkiestra, kamerzysta itp. Problem polega na tym, że ja nie wiem czy chce tego ślubu. Tzn. wiem, że jestem uzależniona psychicznie od mojego chłopaka, nie umiem bez niego żyć, ale... go nie kocham, sprawia mi on wiele bólu, nie wspiera mnie w ogóle, w dodatku jest uzależniony od kumpli a jak od nich to i od alkoholu. Dziś do ślubu brakuje 1,5 tygodnia, wczoraj On nie wrócił na noc (po raz setny melanż a NAJGORSZE to to, że on wie o swoim uzależnieniu, tyle razy mi obiecał nie pić...) Jak są kumple, to zapomina o mnie, wraca - ja rycze, on jest w dobrym nastroju, wie że niedługo mi przejdzie i nic a nic nie przejmuje się tym, że ja mam dość już życia i gdyby nie dziecko to chyba zrobiłabym sobie krzywdę. Rodzice o niczym nie wiedzą, widzą tylko że wiecznie chodzę smutna, mama się cholernie martwi, ale co - przecież nie powiem tego wszystkiego, tym bardziej, że zawsze chciałam przypodobać im mojego chłopaka. Myślałam, że ciąża jego zmieni, że oderwie się od towarzystwa, od którego on sam wie, że musi się oderwać. Do czasu, kiedy nigdzie nie wychodzi jest w miarę OK. Gdyby nie ślub, mieszkałabym z nim dalej, ale jak go odwołam to nie wiem, co zrobię, wstyd mi będzie przed rodziną, a ślub i wesele ma być w mojej rodzinnej wsi.
A jeśli już do niego dojdzie to bardziej bedzie przypominał stypę niż ślub, ja pić nie mogę, więc o jakimkolwiek rozluźnieniu mogę zapomnieć. Kamerzysta to uwieczni i będziemy mieć cudowną pamiątkę naszej nowej drogi życia.

Współczuję sytuacji, w jakiej się znalazłaś Kiepski materiał na męża z tego Twojego faceta. Źle, że zgodziłaś się na ślub, że pozwoliłaś decydować rodzicom o swojej przyszłości.
Najlepiej byłoby odwołać ślub, bo na razie nic tu nie wróży szczęśliwego małżeństwa. Nie przejmuj się tym, co pomyślą znajomi czy rodzina, tylko czy sobie poradzisz w ciąży, czy będziesz miała gdzie mieszkać, za co żyć itd.

---------- Dopisano o 17:29 ---------- Poprzedni post napisano o 17:28 ----------

Napisane przez Elfir

Twoi rodzice popierają ślub z alkoholikiem? Czy oni cię nie kochają i życzą ci nieszczęścia? Jesli nie to powiedz im wprost o co chodzi, to nie będą wywierać tego głupiego, średniowiecznego nacisku, że ciąża=ślub.

Z tego, co zrozumiałam, rodzice nie wiedzą, co wyprawia narzeczony autorki:

Napisane przez urwisek

Rodzice o niczym nie wiedzą, widzą tylko że wiecznie chodzę smutna, mama się cholernie martwi, ale co - przecież nie powiem tego wszystkiego, tym bardziej, że zawsze chciałam przypodobać im mojego chłopaka.

[dastin]

Napisane przez urwisek

Witajcie!
Właściwie to nie wiem od czego zacząć. Mieszkam z chłopakiem od dwóch lat (w trakcie studiów), trzy miesiące temu dowiedziałam się o swojej ciąży, powiedziałam rodzicom i zadecydowane - ślub i weselicho. Na początku byłam bardziej nastawiona na kameralny ślub jeżeli już, ale moi rodzice tak się rozhulali, że właściwie wszystko było już dawno załatwione - sala, orkiestra, kamerzysta itp. Problem polega na tym, że ja nie wiem czy chce tego ślubu. Tzn. wiem, że jestem uzależniona psychicznie od mojego chłopaka, nie umiem bez niego żyć, ale... go nie kocham, sprawia mi on wiele bólu, nie wspiera mnie w ogóle, w dodatku jest uzależniony od kumpli a jak od nich to i od alkoholu. Dziś do ślubu brakuje 1,5 tygodnia, wczoraj On nie wrócił na noc (po raz setny melanż a NAJGORSZE to to, że on wie o swoim uzależnieniu, tyle razy mi obiecał nie pić...) Jak są kumple, to zapomina o mnie, wraca - ja rycze, on jest w dobrym nastroju, wie że niedługo mi przejdzie i nic a nic nie przejmuje się tym, że ja mam dość już życia i gdyby nie dziecko to chyba zrobiłabym sobie krzywdę. Rodzice o niczym nie wiedzą, widzą tylko że wiecznie chodzę smutna, mama się cholernie martwi, ale co - przecież nie powiem tego wszystkiego, tym bardziej, że zawsze chciałam przypodobać im mojego chłopaka. Myślałam, że ciąża jego zmieni, że oderwie się od towarzystwa, od którego on sam wie, że musi się oderwać. Do czasu, kiedy nigdzie nie wychodzi jest w miarę OK. Gdyby nie ślub, mieszkałabym z nim dalej, ale jak go odwołam to nie wiem, co zrobię, wstyd mi będzie przed rodziną, a ślub i wesele ma być w mojej rodzinnej wsi.
A jeśli już do niego dojdzie to bardziej bedzie przypominał stypę niż ślub, ja pić nie mogę, więc o jakimkolwiek rozluźnieniu mogę zapomnieć. Kamerzysta to uwieczni i będziemy mieć cudowną pamiątkę naszej nowej drogi życia.

Sama sobie odpowiedziałaś na pytanie. Pogrubione słowa świadczą o tym, że jeśli wzięłabys z nim ślub to będzie to największa głupota pod słońcemChcesz żyć z człowiekiem, którego nie kochasz?W dodatku z alkoholikiem?Jeżeli rodzice tak strasznie naciskają na ślub to powiedz im jaki jest ich przyszły zięć i czy nadal mają takie parcie
Drugą głupota jest to, że ludzie biorą ślub dla dziecka... Bo dziecko musi mieć oboje rodziców. G... prawda. Jeżeli rodzice nie będą ze sobą dobrze żyli, nie będą do siebie nic czuć to sprawicie jemu jeszcze większą krzywdę niż by miało wychowywać się bez ojca. Przemyśl to, jeszcze nie wszystko stracone. Trochę głupio zrobiłaś, że od razu nie powiedziałaś rodzicom, że żadnego ślubu nie będzie. Obudziłaś się dopiero jak wszystko jest już praktycznie gotowe


Nie rozumiem jeszcze jednego. Nie kochasz go ale jesteś uzależniona psychicznie?Wid ocznie już jesteś DDA

[urwisek]

Dzięki za rady, w sumie takich się spodziewałam...
Kiedyś też zarzekałam się, że takiego faceta to tylko kopnąć w dupkę, ale jak przyszła miłość to rozumu zabrakło. W sumie nie wiem, czy nie kocham, odkąd jestem w ciąży przestałam brać leki (nerwica i te sprawy), stałam się meeega drażliwa i zastanawiam się czy te wątpliwości nie wynikają z mojego stanu.
To nie jest też tak, że TŻ wychodzi codziennie się napić... Może raz na miesiąc, teraz go chyba próbuję bronić Powiem jak jest - on jest bardzo naiwny, nie umie odmawiać kolegom alkoholu, a jak już da się naciągnąć na jedno piwko, leci kolejne i kolejne.
Wiem, że nie jestem wstanie odwołać tego ślubu, paraliżuje mnie to "co będzie później".

[dastin]

Napisane przez urwisek

Dzięki za rady, w sumie takich się spodziewałam...
Kiedyś też zarzekałam się, że takiego faceta to tylko kopnąć w dupkę, ale jak przyszła miłość to rozumu zabrakło. W sumie nie wiem, czy nie kocham, odkąd jestem w ciąży przestałam brać leki (nerwica i te sprawy), stałam się meeega drażliwa i zastanawiam się czy te wątpliwości nie wynikają z mojego stanu.
To nie jest też tak, że TŻ wychodzi codziennie się napić... Może raz na miesiąc, teraz go chyba próbuję bronić Powiem jak jest - on jest bardzo naiwny, nie umie odmawiać kolegom alkoholu, a jak już da się naciągnąć na jedno piwko, leci kolejne i kolejne.
Wiem, że nie jestem wstanie odwołać tego ślubu, paraliżuje mnie to "co będzie później".

Czekaj czekaj... zaczynam się gubić... Najpierw piszesz, że go nie kochasz a teraz sama nie wiesz czy go kochasz czy niePoza tym już sama nie wiem co jest prawdą... Jeżeli wychodzi raz na miesiąc to ez przesady, żeby go nazywać alkoholikiem. Noa le jeśli zdarza się to częściej...

A czego najbardziej się boisz po ślubie?

[urwisek]

Ja też się gubię
Boję się, że będzie tak jak jest teraz, czuję się zaniedbana, nie słuchana, mam wrażenie jakbym była tylko po to, żeby zapewnić obiad, posprzątać i wysłuchać.
A co do alkoholika - alkoholik nie musi pić codziennie

[magdziaS]

Napisane przez urwisek

Dzięki za rady, w sumie takich się spodziewałam...
Kiedyś też zarzekałam się, że takiego faceta to tylko kopnąć w dupkę, ale jak przyszła miłość to rozumu zabrakło. W sumie nie wiem, czy nie kocham, odkąd jestem w ciąży przestałam brać leki (nerwica i te sprawy), stałam się meeega drażliwa i zastanawiam się czy te wątpliwości nie wynikają z mojego stanu.
To nie jest też tak, że TŻ wychodzi codziennie się napić... Może raz na miesiąc, teraz go chyba próbuję bronić Powiem jak jest - on jest bardzo naiwny, nie umie odmawiać kolegom alkoholu, a jak już da się naciągnąć na jedno piwko, leci kolejne i kolejne.
Wiem, że nie jestem wstanie odwołać tego ślubu, paraliżuje mnie to "co będzie później".

To, że raz na miesiąc idzie się napić z kolegami i wypije więcej niż jedno piwo, to nie znaczy, że jest alkoholikiem. Nawet jak się raz na miesiąc z kolegami upije, nie przesadzajmy
W ogóle tak na tydzień przed ślubem naszły Cię wątpliwości ? Skoro czułaś się źle, niekochana, niedoceniana to chyba nie tydzień przed ślubem ? Jeśli jest Ci z facetem źle to odejdź od niego, rodzina nie będzie Ci miała za złe. Pomyśl co będzie gorsze. Żyć z kimś z kim jesteś nieszczęśliwa (bo co do tego, że jednak go nie kochasz to ma wątpliwości) czy przez miesiąc dwa posłuchać żalów rodziny o odwołanym ślubie ?
A co będzie jeśli weźmiesz ślub ? Albo przywykniesz do jego zachowań (nie mówię tu o alkoholizmie, którego raczej nie ma) ale o zaniedbywaniu, albo porozmawiasz z nim szczerze czego od niego oczekujesz, albo szybko się rozwiedziesz. Taka jest prawda. Życie bywa okrutne i często później odpowiadamy za nasze takie czy inne decyzje.

[dastin]

Napisane przez urwisek

Ja też się gubię
Boję się, że będzie tak jak jest teraz, czuję się zaniedbana, nie słuchana, mam wrażenie jakbym była tylko po to, żeby zapewnić obiad, posprzątać i wysłuchać.
A co do alkoholika - alkoholik nie musi pić codziennie

Skoro przed ślubem już tak jest to uwierz mi, że po slubie będzie jezcze gorzej a jak dziecko przyjdzie na świat to w ogóle...
Alkoholik nie musi pić codziennie ale jeśli raz na miesiąc wyjdzie i wypije sobie więcej to bez przesady, że to alkoholik

[magdziaS]

Napisane przez dastin

Skoro przed ślubem już tak jest to uwierz mi, że po slubie będzie jezcze gorzej a jak dziecko przyjdzie na świat to w ogóle...
Alkoholik nie musi pić codziennie ale jeśli raz na miesiąc wyjdzie i wypije sobie więcej to bez przesady, że to alkoholik

Połowa ludzkości musiałaby nosić miano alkoholików

[moooniaaaa]

Lepiej odwołać 2 tygodnie przed, przemęczyć się i mieć spokój niż dwa tygodnie po się rozwodzić i przechodzić przez piekło o wiele dłużej.

Nie czekaj na nic tylko powiedz rodzicom jak sprawa wygląda i odwołuj.

Chyba że chcesz żeby Twoje dziecko z dzieciństwa wspominało awantury, nieszczęśliwą matkę i pijanego ojca?

[stokocoto]

Już masz syndrom żony alkoholika. Widzisz, że jest źle, ale jesteś od niego uzależniona i bronisz go sama przed sobą. Zapewne naiwnie liczysz, że po ślubie lub urodzeniu dziecka on się zmieni i stanie się kochający i opiekuńczy? Owszem zmieni się, ale na gorsze. Stanie się pewny, że go nie zostawisz i będzie robił co chciał. Nie umiałabym stanąć przed ołtarzem i przysięgać miłość, wierność i uczciwość małżeńską gdybym miała choć cień wątpliwości. Ale to Twoja decyzja.

[dastin]

Napisane przez magdziaS

Połowa ludzkości musiałaby nosić miano alkoholików

dokładnie

[urwisek]

Napisane przez magdziaS

To, że raz na miesiąc idzie się napić z kolegami i wypije więcej niż jedno piwo, to nie znaczy, że jest alkoholikiem.
W ogóle tak na tydzień przed ślubem naszły Cię wątpliwości ?

U dwóch psychiatrów już był, diagnoza ta sama - alkoholizm

A czemu tuż przed ślubem watpliwości?
Bo po takim incydencie (jaki miał miejsce wczoraj), on mi pokazuje jak bardzo jestem mu zbędna.
Jak zwykle dzwoni DOSŁOWNIE co pięć minut, gdy się nie widzimy, tak jak idzie na melanż zero połączeń, a jak już ja zadzwonię, spytam kiedy zamierza wrócić do mnie z popijawy, zaczyna bełkotać, że tylko to jedno dokończy i wraca. Potem telefon jest wyłączony, on zostaje zaprowadzony do mamy, która mieszka niedaleko meliny. Wraca kolejnego dnia pod wieczór, bo przecież musi się wyspać i jeszcze narzeka że nic nie pamięta.

Jestem już do tego mocno uprzedzona i nie raz zawiodłam się na nim. Na wakacjach mieszkałam z rodzicami na wsi (100 km od TŻta), to miała być nasza druga randka kiedy on miał do mnie przyjechać pociągiem (z ledwością wysępiłam auto od rodziców żeby wyjechać 15 km pod stacje)... Jakie było moje zdziwienie, jak pociąg przyjechał a Jego nie było, zaczęłam wydzwaniać ale cisza. Myślałam, że się coś stało, po kilkunastu godzinach okazało sie że zapił poprzedniego dnia. Widocznie trudno było mnie uprzedzić...

[medeline]

Kobieto, ogarnij się! Odwołaj ślub, przepadną Wam zaliczki, nic więcej. Zyskasz możliwość matkowania tylko jednemu dziecku, zapewnisz sobie i jemu zdrowszą atmosferę w życiu. Jak niska musi być Twoja samoocena, że jesteś z nim...

[czikirita]

Napisane przez medeline

Kobieto, ogarnij się! Odwołaj ślub, przepadną Wam zaliczki, nic więcej. Zyskasz możliwość matkowania tylko jednemu dziecku, zapewnisz sobie i jemu zdrowszą atmosferę w życiu. Jak niska musi być Twoja samoocena, że jesteś z nim...

Dokładnie. Jeszcze możesz wszystko odwołać.

[the rock]

ODWOŁAĆ JAK NAJSZYBCIEJ!!!
Powiedzieć o wszystkim rodzicom i co najważniejsze NIE zmarnowac życia i SOBIE i MALEŃSTWU>

[evoonia86]

bardzo mi przykro, że taki los Cie spotkał jednak zgadzam sie z opinią dziewczyn poniżej:

Napisane przez magdziaS

W ogóle tak na tydzień przed ślubem naszły Cię wątpliwości ? Skoro czułaś się źle, niekochana, niedoceniana to chyba nie tydzień przed ślubem ? Jeśli jest Ci z facetem źle to odejdź od niego, rodzina nie będzie Ci miała za złe. Pomyśl co będzie gorsze. Żyć z kimś z kim jesteś nieszczęśliwa (bo co do tego, że jednak go nie kochasz to ma wątpliwości) czy przez miesiąc dwa posłuchać żalów rodziny o odwołanym ślubie ?
A co będzie jeśli weźmiesz ślub ? Albo przywykniesz do jego zachowań (nie mówię tu o alkoholizmie, którego raczej nie ma) ale o zaniedbywaniu, albo porozmawiasz z nim szczerze czego od niego oczekujesz, albo szybko się rozwiedziesz.

Napisane przez moooniaaaa

Lepiej odwołać 2 tygodnie przed, przemęczyć się i mieć spokój niż dwa tygodnie po się rozwodzić i przechodzić przez piekło o wiele dłużej.

Nie czekaj na nic tylko powiedz rodzicom jak sprawa wygląda i odwołuj.

Chyba że chcesz żeby Twoje dziecko z dzieciństwa wspominało awantury, nieszczęśliwą matkę i pijanego ojca?

[dastin]

Napisane przez urwisek

U dwóch psychiatrów już był, diagnoza ta sama - alkoholizm

A czemu tuż przed ślubem watpliwości?
Bo po takim incydencie (jaki miał miejsce wczoraj), on mi pokazuje jak bardzo jestem mu zbędna.
Jak zwykle dzwoni DOSŁOWNIE co pięć minut, gdy się nie widzimy, tak jak idzie na melanż zero połączeń, a jak już ja zadzwonię, spytam kiedy zamierza wrócić do mnie z popijawy, zaczyna bełkotać, że tylko to jedno dokończy i wraca. Potem telefon jest wyłączony, on zostaje zaprowadzony do mamy, która mieszka niedaleko meliny. Wraca kolejnego dnia pod wieczór, bo przecież musi się wyspać i jeszcze narzeka że nic nie pamięta.

Jestem już do tego mocno uprzedzona i nie raz zawiodłam się na nim. Na wakacjach mieszkałam z rodzicami na wsi (100 km od TŻta), to miała być nasza druga randka kiedy on miał do mnie przyjechać pociągiem (z ledwością wysępiłam auto od rodziców żeby wyjechać 15 km pod stacje)... Jakie było moje zdziwienie, jak pociąg przyjechał a Jego nie było, zaczęłam wydzwaniać ale cisza. Myślałam, że się coś stało, po kilkunastu godzinach okazało sie że zapił poprzedniego dnia. Widocznie trudno było mnie uprzedzić...

to w takim razie chyba musi częśćiej mu się zdarzać pić do neprzytomności..Ja bym dała sobie spokój z takim facetem...

[Sol_niczka]

To wszystko jest bardzo smutne. A sprawa jest prosta, skoro już na początku związku miał takie akcje.

Trudno, ze związku nici. Będziesz teraz matką i powinnaś myśleć przede wszystkim o sobie i dziecku. Jeżeli on ma się zmienic to wstrząśnij nim, jeżeli macie byc razem - weźcie slub za 5 lat.

Rodzice zrozumieją, nie martw się. Po poście sądzę, że jest to dla Ciebie problem, ale musisz to wziąc na bary i zrobic co trzeba póki czas.



A w ogóle kto wyszedł z propozycją wspólnego zamieszkania? Twój chłopak ot tak zgodził się na ślub?



Zastanów się, lepiej teraz stracic zaliczki, niż miec później tysiące przepłakanych nocy.

[blueberry88]

Nie ma życia z alkoholikiem. Pamiętaj, że skrzywdzisz tym ślubem też swoje dziecko.

[gosza_m]

Napisane przez urwisek

Ja też się gubię
Boję się, że będzie tak jak jest teraz, czuję się zaniedbana, nie słuchana, mam wrażenie jakbym była tylko po to, żeby zapewnić obiad, posprzątać i wysłuchać.
A co do alkoholika - alkoholik nie musi pić codziennie

Najpierw, najlepiej jeszcze dzisiaj, opowiedz o wszystkim rodzicom (lub jednemu). Nic nie ukrywaj, mów wszystko co w Tobie siedzi.
A potem odwołaj wszystko, łącznie z mieszkaniem z TŻ. Kogo kochasz bardziej- Twoje dziecko, czy TŻta? Odpowiedz sobie na to pytanie, nie jest ono trudne, z tego co piszesz. Chcesz, żeby Twoje dziecko miało zniszczone życie? Uwierz mi- lepiej być samotną matką, niż poniżaną, ograniczaną, nic nie znaczącą żoną.
To nie wstyd odwołać ślub 1,5 tygodnia przed ślubem. Wstydem jest zostać z takim człowiekiem i wychowywać z nim pod jednym dachem dziecko.
I uwierz mi, jeśli teraz się nie zmienił na lepsze, to po ślubie tym bardziej się nie zmieni. Poza tym po ślubie, będziesz już "jego" i wtedy będzie się czuł zupełnie swobodnie. I będzie jeszcze gorzej!

Trzymam kciuki za podjęcie dobrej decyzji!!!

[1988Marlena]

Napisane przez urwisek

U dwóch psychiatrów już był, diagnoza ta sama - alkoholizm

A czemu tuż przed ślubem watpliwości?
Bo po takim incydencie (jaki miał miejsce wczoraj), on mi pokazuje jak bardzo jestem mu zbędna.
Jak zwykle dzwoni DOSŁOWNIE co pięć minut, gdy się nie widzimy, tak jak idzie na melanż zero połączeń, a jak już ja zadzwonię, spytam kiedy zamierza wrócić do mnie z popijawy, zaczyna bełkotać, że tylko to jedno dokończy i wraca. Potem telefon jest wyłączony, on zostaje zaprowadzony do mamy, która mieszka niedaleko meliny. Wraca kolejnego dnia pod wieczór, bo przecież musi się wyspać i jeszcze narzeka że nic nie pamięta.

Jestem już do tego mocno uprzedzona i nie raz zawiodłam się na nim. Na wakacjach mieszkałam z rodzicami na wsi (100 km od TŻta), to miała być nasza druga randka kiedy on miał do mnie przyjechać pociągiem (z ledwością wysępiłam auto od rodziców żeby wyjechać 15 km pod stacje)... Jakie było moje zdziwienie, jak pociąg przyjechał a Jego nie było, zaczęłam wydzwaniać ale cisza. Myślałam, że się coś stało, po kilkunastu godzinach okazało sie że zapił poprzedniego dnia. Widocznie trudno było mnie uprzedzić...

Dziewczyno!! Jeśli nie chcesz odwołać ślubu ze względu na siebie to pomyśl o tym maleństwie które nosisz pod sercem!!!! Przecież dla dziecka to będzie męczarnia życie w domu gdzie króluje alkohol, brak miłości, zaufania i ciągłe pretensje - bo tak właśnie będzie!!!
Ja swojej siostrze do samego dnia ślubu powtarzałam że jesli ma choć najmniejsze wątpliwości to nawet jeśli pod ołtarzem powie "nie" to NIKT nie będzie mieć do niej pretensji

Zobaczysz że jak powiesz swoim rodzicom prawdę to też nikt Cię do ślubu zmuszać nie będzie!!

Wszystkiego dobrego Ci życzę niezależnie jaką decyzję podejmiesz

[Świniaczek]

Napisane przez Elfir

Twoi rodzice popierają ślub z alkoholikiem? Czy oni cię nie kochają i życzą ci nieszczęścia?

Niektórzy rodzice są na tyle "kochani", że stwierdzą, że widziały gały co brały i jak już się nogi rozkłada to trzeba ponieść konsekwencje
Znam jednych takich, jak córka zaszła w ciążę z palantem totalnym, pijak, nierób, długów pozaciąganych bo musi mieć "wypaśne auto", no ale skoro zaszła, to musi być ślub, koniecznie kościelny!, po bożemu Jakie mieli miny jak moi rodzice sprowadzili ich na ziemię, że nie żyjemy w średniowieczu i mają dziewczynie życia nie marnować, o dziwo coś to dało - dziecko jest, "palant" też nadal jest, ale ślubu nie ma.
A "palant" już się powoli nudzi rolą tatusia i "partnera" z tego co mi wiadomo, więc przynajmniej ominie ich rozwód.

Napisane przez urwisek

Wiem, że nie jestem wstanie odwołać tego ślubu, paraliżuje mnie to "co będzie później".

Jesteś w stanie. Ślub da się odwołać i dzień przed. Wystarczy naprawdę chcieć.

[Calipso88]

Jest mi też strasznie przykro, że wpadłaś akurat w łapy takiego faceta, ale póki nie jest za późno UCIEKAJ!! Nie krzywdź siebie i Maleństwa!! NIE DAJ BY WAS SKRZYWDZONO!!

Tacy ludzie dużo gadają, ale nie zmienią się choćby Ci obiecywali gwiazdkę z nieba.
Jestem zdania, że lepiej odwołać teraz, niż potem być bitą ignorowaną itd i cierpieć całe życie!

UCIEKAJ!!!

[maruda80]

Teraz jesteś odpowiedzialna nie tylko za siebie, ale też za dziecko.
Czy chcesz by miało takiego ojca?

Chyba sama odpowiedziałaś sobie na to pytanie.

Nie jest za późno, lepiej teraz niż marnować sobie i dziecku całe życie.

Głowa do góry, życzę dużo odwagi !

[happy2gether]

Urwisek ale się zdołowałam tym Twoim postem
zastanawiam się ...skoro zdiagnozowało go dwóch lekarzy to dlaczego nie podjął terapii?
możesz postawić mu warunek, że ślub weźmiecie dopiero wtedy jak on zacznie się leczyć a na razie go nie będzie.
Może Twoja stanowczość go w końcu otrzeźwi.

...ślub będzie dla niego tylko przyzwoleniem, by zachowywać się tak dalej - akceptacją wszystkiego "bo chcesz z nim być nawet wtedy jak on jest taki jaki jest"

lepiej odwołać wszystko późno niż wcale...

[whitepower]

Widać, że myślisz bardzo trzeźwo i trafnie oceniasz sytuację. Jednak jak już też sama zauważasz, pojawiają się u Ciebie niebezpieczne mechanizmy myślenia - usprawiedliwianie narzeczonego, tłumaczenie wątpliwości przed ślubem ciążą i odstawieniem leków, ukrywanie występków chłopaka przed rodzicami. W tej chwili jesteś zupełnie sama z tym problemem. Zwróciłaś się do nas - na forum, ale tak naprawdę pomóc w tej sytuacji mogą tylko Twoi bliscy - mama i tata. Jesteś sama z tym co czujesz, bo tak pokierowałaś sytuacją - zatajałaś dużo przed rodzicami. Może warto pójść do nich i powiedzieć wszystko, jak to wygląda? Reakcja rodziców może być różnai trudna do zniesienia (mogą się smucić, krzyczeć, złościc, płakać) ale nie ma się co bac - to emocje które przejdą i uzyskasz pomoc.
Jednak sama musisz byc pewna, ze stac Cię na ten krok i wytrwasz w tej decyzji - czego Ci szczerze życzę Znam wiele odważnych kobiet, które zmieniły swoje życie, wbrew temu "co ludzie powiedzą" i w ostatniej chwili. Takiej odwagi Ci życzę.
Pamiętaj, ze sama z dzieckiem teraz to nie znaczy sama bez męzczyzny zawsze
Odwagi!

[Jamee]

Napisane przez urwisek

Witajcie!
Właściwie to nie wiem od czego zacząć. Mieszkam z chłopakiem od dwóch lat (w trakcie studiów), trzy miesiące temu dowiedziałam się o swojej ciąży, powiedziałam rodzicom i zadecydowane - ślub i weselicho. Na początku byłam bardziej nastawiona na kameralny ślub jeżeli już, ale moi rodzice tak się rozhulali, że właściwie wszystko było już dawno załatwione - sala, orkiestra, kamerzysta itp. Problem polega na tym, że ja nie wiem czy chce tego ślubu. Tzn. wiem, że jestem uzależniona psychicznie od mojego chłopaka, nie umiem bez niego żyć, ale... go nie kocham, sprawia mi on wiele bólu, nie wspiera mnie w ogóle, w dodatku jest uzależniony od kumpli a jak od nich to i od alkoholu. Dziś do ślubu brakuje 1,5 tygodnia, wczoraj On nie wrócił na noc (po raz setny melanż a NAJGORSZE to to, że on wie o swoim uzależnieniu, tyle razy mi obiecał nie pić...) Jak są kumple, to zapomina o mnie, wraca - ja rycze, on jest w dobrym nastroju, wie że niedługo mi przejdzie i nic a nic nie przejmuje się tym, że ja mam dość już życia i gdyby nie dziecko to chyba zrobiłabym sobie krzywdę. Rodzice o niczym nie wiedzą, widzą tylko że wiecznie chodzę smutna, mama się cholernie martwi, ale co - przecież nie powiem tego wszystkiego, tym bardziej, że zawsze chciałam przypodobać im mojego chłopaka. Myślałam, że ciąża jego zmieni, że oderwie się od towarzystwa, od którego on sam wie, że musi się oderwać. Do czasu, kiedy nigdzie nie wychodzi jest w miarę OK. Gdyby nie ślub, mieszkałabym z nim dalej, ale jak go odwołam to nie wiem, co zrobię, wstyd mi będzie przed rodziną, a ślub i wesele ma być w mojej rodzinnej wsi.
A jeśli już do niego dojdzie to bardziej bedzie przypominał stypę niż ślub, ja pić nie mogę, więc o jakimkolwiek rozluźnieniu mogę zapomnieć. Kamerzysta to uwieczni i będziemy mieć cudowną pamiątkę naszej nowej drogi życia.

Napisane przez urwisek

Dzięki za rady, w sumie takich się spodziewałam...
Kiedyś też zarzekałam się, że takiego faceta to tylko kopnąć w dupkę, ale jak przyszła miłość to rozumu zabrakło. W sumie nie wiem, czy nie kocham, odkąd jestem w ciąży przestałam brać leki (nerwica i te sprawy), stałam się meeega drażliwa i zastanawiam się czy te wątpliwości nie wynikają z mojego stanu.
To nie jest też tak, że TŻ wychodzi codziennie się napić... Może raz na miesiąc, teraz go chyba próbuję bronić Powiem jak jest - on jest bardzo naiwny, nie umie odmawiać kolegom alkoholu, a jak już da się naciągnąć na jedno piwko, leci kolejne i kolejne.
Wiem, że nie jestem wstanie odwołać tego ślubu, paraliżuje mnie to "co będzie później".

To w końcu go kochasz czy jesteś uzależniona? Przepraszam, że zapytam. Nie masz do siebie szacunku? Po co ci taki facet? Skoro teraz jest jaki jest to po ślubie na pewno się nie zmieni. Tacy się nie zmieniają. Naiwni ci którzy myślą inaczej? I przepraszam, że zapytam obcesowo ale czy masz sumienie skazać swoje dziecko na piekło? Wyobraź sobie co ono by mogło przeżywać w domu w którym nie ma miłości za to jest alkohol a prędzej czy później awantury i być może znęcanie się (fizycznie czy psychiczne).

[jagodzia133]

uciekaj od niego jak najszybciej... przepraszam za słowa ale każda kobieta jest naiwna jak myśli że wszytko ułoży się po ślubie że będzie inaczej lepiej... a tak nie jest!!!! to nie jest jakieś czary mary podczas ślubu że bęc nie pijesz szanujesz swoją żonę itd. Zazwyczaj po ślubie jest jeszcze gorzej bo wtedy sobie myślą aha jest moją żoną to teraz już mnie nie zostawi itd. I oni piją biją awanturują się i budzisz się za 15 lat z podbitym okiem a dziecko ma zmarnowane dzieciństwo.
Wież mi że znam taki przypadek mojej przyjaciółki ciotka. Rozwiodła się z nim dopiero po 17 latach. Gdzie jej córki miały dzieciństwo zmarnowane. Tłukł własną córkę o grzejnik, jego żona wylądowała w szpitalu. A przed ślubem pił tylko od święta.