Brak prawdziwych przyjaciół :(

[violonczelistka]

Mam taki problem .. Nie mam prawdziwych przyjaciół . Wiąże się to może z moją przeszłością. Całą podstawówkę i gimnazjum byłam wyśmiewana i szykanowana. Nikt mnie nie lubił i wszyscy znali mnie od najgorszej strony. Byłam cicha, zalękniona i nieśmiała. W liceum sytuacja się poprawiła jednak po takich doświadczeniach byłam nieufna i nie nawiązywałam znajomości. Później poznałam chłopaka, nasz związek wytrzymał zaledwie rok. W 3 klasie LO stałam się pewniejsza siebie, nawiązywałam kontakty z klasą, chodziłam na dyskoteki, było mi dobrze. Prawdziwych przyjaźni nie nawiązałam, bo wszyscy dobrali się w swoje grupki już w pierwszej klasie. Fakt nie jestem przebojowa, lubie posiedzieć w domu, ale mam ogromne poczucie humoru, lubie się śmiać, wygłupiać. Myślę więc że nie jest ze mną tak źle
Teraz jestem na studiach. Nawiązuje kontakty z dziewczynami jednak ograniczają się one tylko do rozmów na korytarzu. Zadowala mnie to, bo nigdy nie stoje sama pod ścianą, zawsze zagadam do koleżanki Jednak nie sa to moje przyjaciółki, z którymi mogłabym gdzieś wyskoczyć, iść na imprezę, zaprosic do siebie. Ot takie koleżanki i tyle. Każdy ma juz swoich znajomych, sympatie, itp. Jednak ja studiuje daleko od domu. Teraz są wakacje, a tu w mojej miejscowości nie mam nikogo, żadnej miłej duszy. Coraz częściej dokucza mi samotność. Najbardziej denerwują mnie te głupie portale internetowe, nk, facebook. Nie usunę ich, ponieważ chcę oglądać zdjęcia, korzystać z aplikacji itp. Poza tym mam wspaniałe internetowe przyjaciółki, które poznałam na jednym forum <3 Zawsze są mi wierne, niczego nie musze przed nimi ukrywać. Kontaktujemy się na portalach, piszemy SMS-y, rozmawiamy przez gg. To wspaniałe uczucie jednak dziala nas setki kilometrów Moja wirtualna Agunia jest ode mnie 3 lata młodsza, ale rozumiemy się bez słów <3 Wracając do portali to irytuje mnie, że moi znajomi ciągle wstawiają zdjęcia ze znajomymi, a ja mam z 10 zdjęć na których występuje tylko i wyłącznie ja. Wstydzę się, bo wiem, że każdy widzi, że nie mam przyjaciół. Szczególnie ludzie z gimnazjum i podstawówki, którzy nadal kojarzą mnie tylko z jednej strony. Wiem, przyjaciel nie jest na pokaz, ale robi mi się zwyczajnie smutno, czuję się dziwna z tego powodu. Tym bardziej, że mam kuzynostwo, które zna mnie właśnie z gim. i oni ciągle się mnie pytają czy mam jakies bliskie kolezanki.Szok jakiś ! Normalnie pytają się w prost. To dziwne tym bardziej że ciągle mnie pamiętają i postrzegają jako "tamtą ".
Chciałam się troszke pożalić. Nie oczekuje konkretnej recepty, ponieważ wiem iż takowej nie znajdę. Licze tylko na zrozumienie i kilka słów wsparcia.

[Amazoniak]

przede wszystkim przestań sama się postrzegać jak ofiarę losu z podstawówki i gimnazjum-masz przyjaciół internetowych to już dużo a w realu niestety trzeba czegoś więcej do zawiązania przyjaźni. Masz koleżanki na uczelni to dobrze, bądź otwarta na ludzi, pomocna i sądzę że coś się "ruszy". Może sama wyjdź z inicjatywą zaproszenia jakiejś koleżanki na browar bo wydaje mi się że przez ten twój kompleks braku przyjaciół postrzegasz wszystkich jako "zajętych"; a przyjaźń to nei związek gdzie mile widziane są tylko 2 osoby, można mieć więcej przyjaciół.

[findsomething]

Uwolnij się od tej myśli "jestem tamtą, TAMTĄ z gimnazjum" .
Zapomnij, co było a nie jest nie pisze sie w rejestr.


Jest tylko TU i TERAZ. Masz możliwości, możesz być kimkolwiek chcesz, możesz zadawać się z kim chcesz.
POdchodź do ludzi i do znajomości na luzie, bez żadnego zbędnego parcia.
Rozmawiaj, myśl, przeżywaj chwile.

Najprostszym rozwiązaniem jest zaproponować koleżankom wyjście na spacer, do kina, na rolki.
Po uczelni "idziemy na kawkę?" Czy to takie trudne?


Internetowe znajomości dają Ci namiastkę "ludzi". Oni są nieobecni w Twoim życiu, dopóki nie wkroczą w Twoje realne życie. Zapełniają CI czas iluzją że kogoś masz, a tak na prawdę nie masz tych ludzi koło siebie, nie są z Tobą.
Przemyśl to i postaraj się nie żyć iluzją i nie pozostawiać "znajomości" wirtualnej lecz na prawdę sie poznać, realnie.

[vandes]

A z jakiego miasta jesteś?

[Dewylek]

chyba mogę powiedzieć, ze Cię rozumiem. przez bardzo długi czas miałam jedną przyjaciółkę (chociaż właściwie to trudno ją tak nazywać), ale niestety w pewnych okolicznościach zakonczylysmy tą znajomość. pozniej, przez chłopaka, bardzo oddalilam sie od znajomych. teraz właściwie jestem bez faceta (zerwalismy) i bez przyjaciół. owszem, mam kilka dobrych koleżanek, ale nie mam osoby, której mogłabym powiedzieć naprawde wszystko i z którą rozumiałabym się bez słów. dlatego teraz staram się odciąć od tej mojej przeszłości i chce poznawać dużo ludzi. Tobie radze to samo - często gdzieś wychodzić i się nie bać

[violonczelistka]

Dziękuję ;*

Mam propozycję jechania na imprezę z ludźmi których właściwie nie znam. Z jednym chłopakiem rozmawiałam przez jakieś 10 min, mam mieszane uczucia, z jednej strony spoko, a z drugiej taki.. zbyt bezpośredni. Jednak mój tata z nim pracuje, więc rodzice namawiają mnie żebym zaprosiła towarzystwo do domu a potem jechała z nimi na tą imprezę. Ale ja się trochę boję. Nie znam ich.. a jeśli będą się przystawiać czy coś ..? Doradźcie mi.

[findsomething]

Napisane przez violonczelistka

Dziękuję ;*

Mam propozycję jechania na imprezę z ludźmi których właściwie nie znam. Z jednym chłopakiem rozmawiałam przez jakieś 10 min, mam mieszane uczucia, z jednej strony spoko, a z drugiej taki.. zbyt bezpośredni. Jednak mój tata z nim pracuje, więc rodzice namawiają mnie żebym zaprosiła towarzystwo do domu a potem jechała z nimi na tą imprezę. Ale ja się trochę boję. Nie znam ich.. a jeśli będą się przystawiać czy coś ..? Doradźcie mi.

Ja Ci radzę żebyś zaprosiła ich na chwilę do domu, ogarnęła się, i pojechała na imprezę!!!

[verda]

To na wizażu jest dużo podobnych wątków, wiem że dziewczyny umawiają się na spotkania w obrębie swoich miast. Może byś też spróbowała?

[platekrozy]

Napisane przez violonczelistka

Dziękuję ;*

Mam propozycję jechania na imprezę z ludźmi których właściwie nie znam. Z jednym chłopakiem rozmawiałam przez jakieś 10 min, mam mieszane uczucia, z jednej strony spoko, a z drugiej taki.. zbyt bezpośredni. Jednak mój tata z nim pracuje, więc rodzice namawiają mnie żebym zaprosiła towarzystwo do domu a potem jechała z nimi na tą imprezę. Ale ja się trochę boję. Nie znam ich.. a jeśli będą się przystawiać czy coś ..? Doradźcie mi.

Bierz się do roboty i zaproś do siebie,masz super ku tmeu okazję Może akurat poznasz fajnych ludzi Jeśli jednak mam być szczera to ja już nie wierzę zbytnio w przyjaźnie rodem z beverly hills 90210 - zwłaszcza widze to im jestem starsza.

[Dewylek]

Napisane przez platekrozy

Bierz się do roboty i zaproś do siebie,masz super ku tmeu okazję Może akurat poznasz fajnych ludzi Jeśli jednak mam być szczera to ja już nie wierzę zbytnio w przyjaźnie rodem z beverly hills 90210 - zwłaszcza widze to im jestem starsza.

zgadzam się z tym całkowicie. niestety

violonczelistka, jasne, że sie z nimi spotkaj

[szczesciaraaa]

Napisane przez platekrozy

Bierz się do roboty i zaproś do siebie,masz super ku tmeu okazję Może akurat poznasz fajnych ludzi Jeśli jednak mam być szczera to ja już nie wierzę zbytnio w przyjaźnie rodem z beverly hills 90210 - zwłaszcza widze to im jestem starsza.

też już nie wierzę

a co do autorki to jedź na tą imprezę bo inaczej będziesz żałować, że tego nie zrobiłaś

[violonczelistka]

Hmm. przemyśle to

A co do wielkich przyjaźni to mam takie samo zdanie, mam prawie 20 lat. One naprawde zanikają. Czasem można jeszcze spotkac wielkie przyjaciółki, ale one znają sie juz od dziecka.
Chyba będę musiała się z tym pogodzić, że mój czas minął. Szkoda, bo zawsze chciałam mieć przyjaciółkę od serca

[Czekoladowaaaa]

Napisane przez violonczelistka

Mam taki problem .. Nie mam prawdziwych przyjaciół . Wiąże się to może z moją przeszłością. Całą podstawówkę i gimnazjum byłam wyśmiewana i szykanowana. Nikt mnie nie lubił i wszyscy znali mnie od najgorszej strony. Byłam cicha, zalękniona i nieśmiała. W liceum sytuacja się poprawiła jednak po takich doświadczeniach byłam nieufna i nie nawiązywałam znajomości. Później poznałam chłopaka, nasz związek wytrzymał zaledwie rok. W 3 klasie LO stałam się pewniejsza siebie, nawiązywałam kontakty z klasą, chodziłam na dyskoteki, było mi dobrze. Prawdziwych przyjaźni nie nawiązałam, bo wszyscy dobrali się w swoje grupki już w pierwszej klasie. Fakt nie jestem przebojowa, lubie posiedzieć w domu, ale mam ogromne poczucie humoru, lubie się śmiać, wygłupiać. Myślę więc że nie jest ze mną tak źle
Teraz jestem na studiach. Nawiązuje kontakty z dziewczynami jednak ograniczają się one tylko do rozmów na korytarzu. Zadowala mnie to, bo nigdy nie stoje sama pod ścianą, zawsze zagadam do koleżanki Jednak nie sa to moje przyjaciółki, z którymi mogłabym gdzieś wyskoczyć, iść na imprezę, zaprosic do siebie. Ot takie koleżanki i tyle. Każdy ma juz swoich znajomych, sympatie, itp. Jednak ja studiuje daleko od domu. Teraz są wakacje, a tu w mojej miejscowości nie mam nikogo, żadnej miłej duszy. Coraz częściej dokucza mi samotność. Najbardziej denerwują mnie te głupie portale internetowe, nk, facebook. Nie usunę ich, ponieważ chcę oglądać zdjęcia, korzystać z aplikacji itp. Poza tym mam wspaniałe internetowe przyjaciółki, które poznałam na jednym forum <3 Zawsze są mi wierne, niczego nie musze przed nimi ukrywać. Kontaktujemy się na portalach, piszemy SMS-y, rozmawiamy przez gg. To wspaniałe uczucie jednak dziala nas setki kilometrów Moja wirtualna Agunia jest ode mnie 3 lata młodsza, ale rozumiemy się bez słów <3 Wracając do portali to irytuje mnie, że moi znajomi ciągle wstawiają zdjęcia ze znajomymi, a ja mam z 10 zdjęć na których występuje tylko i wyłącznie ja. Wstydzę się, bo wiem, że każdy widzi, że nie mam przyjaciół. Szczególnie ludzie z gimnazjum i podstawówki, którzy nadal kojarzą mnie tylko z jednej strony. Wiem, przyjaciel nie jest na pokaz, ale robi mi się zwyczajnie smutno, czuję się dziwna z tego powodu. Tym bardziej, że mam kuzynostwo, które zna mnie właśnie z gim. i oni ciągle się mnie pytają czy mam jakies bliskie kolezanki.Szok jakiś ! Normalnie pytają się w prost. To dziwne tym bardziej że ciągle mnie pamiętają i postrzegają jako "tamtą ".
Chciałam się troszke pożalić. Nie oczekuje konkretnej recepty, ponieważ wiem iż takowej nie znajdę. Licze tylko na zrozumienie i kilka słów wsparcia.

Wyjdz z własną nicjatywą, pokaż że też możesz być swietną kumpelą... Piszesz o zaproszeniu na imprezę. Zapewne wpadłaś mu w oko, ale myślę ze bez twojej zgody nic sie nie stanie, zwłaszcza ze zna twojego ojca. Powodzenia

[201608251020]

Jakbyś opisała mnie. co do joty. Ale ja się pogodziłam z tym że nie mam przyjaciół i po prostu polubiłam życie w samotności. Nie każdy ma wianuszek znajomych...

[niebieskie_oczko]

jakby się tak zastanowić to ja mam dwójkę prawdziwych przyjaciół, na których mogę liczyć w każdej sytuacji. jednego z nich poznałam dopiero pod koniec LO - tzn. znaliśmy się wcześniej, ale nie trawiliśmy siebie totalnie, jednak pewne okoliczności sprawiły, że z wrogów staliśmy się przyjaciółmi. ale do rzeczy...

mam dwójkę przyjaciół i... multum znajomych. może inni mi jakoś zazdroszczą, że mam ich tylu, ale warto też pamiętać, że ilość nie idzie w parze z jakością. mam sporo fajnych osób z uczelni, z którymi na początku tak jak ty rozmawiałam na korytarzu; z czasem wspólne przygody (a to oblanie egzaminu, a to radość ze zdanego egzaminu ) sprawiły, że ten korytarz stał się dla nas za mały przecież to chyba nie problem zagaić o wyjście na kawę, piwko, na spacer po sklepach podczas okienek czy coś. ludzi można poznawać naprawdę wszędzie, wystarczy się tylko otworzyć i nie myśleć "o ten ma przyjaciela, więc już nie może zostać moim znajomym", bo to przecież tak nie działa.

autorko do roboty! wyciągnij sama rękę do ludzi, a przede wszystkim idź na tę imprezę. nawet rodzice ci to doradzają!

[sylwius012]

ja także uważam, że powinnaś wyjść z własną inicjatywą.. nie rozumiem czemu do tej pory tego nie zrobiłaś. wiem,ze jest cieżko, szczególnie osobom nieśmiałym, sama taka jestem, ale... nie masz już tego dosyć? od drobnych zaproszeń się zaczyna... najpierw kawka, potem piwko, potem imprezy i coraz bardziej będziecie się poznawać nikt nie mówi, że znajdziesz przyjaciół na całe życie, ale może warto ich mieć chociażby przez te lata studiów czyż nie? gimnazjum i liceum miałaś przesrane, przezyj studia 2x lepiej!!! przełam się wkońcu dziewczyno. Chłopak zaprosił cię, czemu nie... po 10minutach. jest bezpośredni i tyle, nie cacka się. owszem zawsze są obawy, weź spray pieprzowy hehehe:P nie no żartuję oczywiście. zobaczysz pogadasz i z tym i z tym i jakoś to pójdzie

[violonczelistka]

Ale ja naprawde się cykam tej imprezy. Pojechałabym, jego się nie boje, bo zna mojego tatę. Tylko ja nie wiem jacy są ci jego znajomi..
A na tej imprezie bedę pierwszy raz. To poważna dyskoteka na trzy sale, a nie zwykła domówka .

---------- Dopisano o 00:21 ---------- Poprzedni post napisano o 00:13 ----------

Napisane przez sylwius012

gimnazjum i liceum miałaś przesrane, przezyj studia 2x lepiej!!!

Nie miałam przesrane w liceum. To były najlepsze lata w moim życiu i chętnie bym do nich wróciła!! Poznałam tam swoja miłość i ludzi którzy mnie akceptowali. Tylko na początku było mi się trudno przystosować, później było super.