Czas w końcu wydorośleć...

[Cecilia89]

Witam.
Nie wiem nawet jak to sprecyzować, ale chyba coś ze mną jest nie tak.
Od kilku osób z domu i od mojego chłopaka słyszałam, żebym w końcu wydoroślała. Mają oni troszkę racji - czasami zachowuję się jak duże dziecko.
Mam swoje priorytety, ale nie da się wszystkiego zrobić naraz.

Jak można zmienić swoje zachowanie, lecz nie radykalnie?
Wizażanki, pomóżcie.

[kasia6713]

mnie bardzo zmieniły studia i praca Sama to widzę i mój facet też zauważył
Potrzebujesz jakiegos silnego impulsu w życiu nie da sie wydorośleć "myśląc inaczej"

[Dotka90]

To zalezy na czym polega Twoja dziecinność. To kwestia charakteru? Czy niedostosowania do życia?
Moim zdaniem studia, praca, obowiązki pomagają. Plus wyprowadzka z domu.

[Cecilia89]

Dziecinność, to w moim przypadku charakter.
Mam szkołę, swoje obowiązki, robię teraz prawo jazdy. Więc mam co robić. Szukam pracy, ale nie jest łatwo.

[kasia6713]

Napisane przez Cecilia89

Dziecinność, to w moim przypadku charakter.
Mam szkołę, swoje obowiązki, robię teraz prawo jazdy. Więc mam co robić. Szukam pracy, ale nie jest łatwo.

ale przeciez jak znajdziesz prace to nie znaczy, że pstrykniesz palcami i wydoroślejesz.
Potrzebujesz czasu i nic więcej

[Dotka90]

Ale co jest takiego dziecinnego w Tobie? Jakieś konkrety, przykłady? Bo nie bardzo wiem o co chodzi, a nie znając problemu to ciężko coś doradzić.

[divona]

Powiem Ci tak, mam koleżankę, która ma 25 lat i nie wydoroślała, pomimo tego ze studiuje, zrobiła prawo jazdy, jest zaręczona i za rok bierze ślub. :/ Wszędzie i ciągle chodzi z mamą i zachowuje się często jakby miała 16 lat :/ A mam znajome które pomimo młodego wieku zachowują się poważnie i odpowiedzialnie. To czy ktoś wydorośleje nie zależy tylko od tego co robi.

No i co uważane jest za twoją dziecinność?

[Lea_ny]

Napisane przez Dotka90

Ale co jest takiego dziecinnego w Tobie? Jakieś konkrety, przykłady? Bo nie bardzo wiem o co chodzi, a nie znając problemu to ciężko coś doradzić.

Dokładnie. Żeby ktoś mógł Ci doradzić, musisz podać czym konkretnie objawia się to dziecinne zachowanie.

[Cecilia89]

Napisane przez kasia6713

ale przeciez jak znajdziesz prace to nie znaczy, że pstrykniesz palcami i wydoroślejesz.
Potrzebujesz czasu i nic więcej

Potrzebuję czasu, tak byłoby najlepiej.

Napisane przez Dotka90

Ale co jest takiego dziecinnego w Tobie? Jakieś konkrety, przykłady? Bo nie bardzo wiem o co chodzi, a nie znając problemu to ciężko coś doradzić.

Czasami jakieś dziwne nawiązania do rozmowy, głupie uśmieszki, za bardzo z niektórymi osobami dzielę się swoim życiem.

[Dotka90]

Napisane przez Cecilia89

Potrzebuję czasu, tak byłoby najlepiej.



Czasami jakieś dziwne nawiązania do rozmowy, głupie uśmieszki, za bardzo z niektórymi osobami dzielę się swoim życiem.

Ale to w dalszym przypadku nie są konkrety. Mi chodzi o KONKRETNĄ sytuację, w której ktoś powiedział, że jesteś dziecinna.
Też czasem mam głupie skojarzenia, nawiązania do rozmowy, głupio się uśmiecham, a jakoś nie uważam, żebym była dziecinna, wręcz przeciwnie.
Co do tego, że za bardzo dzielisz się z niektórymi swoim życiem - jezeli chodzi o to, że opowiadasz innym za dużo, to wynika to raczej z naiwności i nieumiejetności trzymania języka za zębami niz z dziecinności.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Cecilia89

Czasami jakieś dziwne nawiązania do rozmowy, głupie uśmieszki, za bardzo z niektórymi osobami dzielę się swoim życiem.

ja bym tego nie nazwala dziecinnoscia, ale coz... nie ma rady na to, jak wydoroslec... bo przeciez nie zrobisz sobie prania mozgu, zeby zmienic podejscie.

[Lea_ny]

Napisane przez Dotka90

Ale to w dalszym przypadku nie są konkrety. Mi chodzi o KONKRETNĄ sytuację, w której ktoś powiedział, że jesteś dziecinna.

Znowu podpisuję się pod tym, co napisałaś

[Narrhien]

Ja tam nie jestem pewna, czy to, co tak ogólnie opisałaś, to jest jakaś wada...

Ja tez swego czasu od TŻ słyszałam często, że jestem dziecinna i żebym wydoroślała. A ja jestem osobą dojrzałą, studia, praca, ciężka sytuacja w domu itd., przy czymś takim człowiek dojrzewa. Nie zmienia to faktu, ze jak dziecko cieszę się małymi rzeczami, że bywam naiwna, że uwielbiam bajki Disneya i różne takie pierdółki i miewam czasem dziecinne teksty i dziecinną wiarę w ludzi. W końcu powiedziałam TŻ, że tego typu zachowania nie mają wpływu na moją dojrzałość. Potrafię wszystko załatwić, potrafię stawić czoła cięzkiej sytuacji, potrafię wywiązać się ze zobowiązań, zarobić na siebie, utrzymać się i żyć jak normalny, dorosły człowiek i moje upodobania do różowych długopisów z puszkiem na czubku, filmów Disneya i niekiedy dziecinnych tekstów tego nie zmienią. A już wiary w ludzi tym bardziej nie zmienię, bo po strokroć wolę w nich wierzyć i się zawieść, niż całe życie nieufnie do każdego podchodzić i zgorzknieć. I nie zmienię się dlatego, że on tak chce. I koniec. Lubię swoją dziecinność.
TZ w końcu zrozumiał, i teraz tylko czasem czule mnie nazywa "Dzidziusiem"


Tak wiec rozróżnijmy tutaj dziecinne zachowania połączone z wewnętrzną, życiową dojrzałością od dziecinności i niedojrzałości emocjonalnej, psychicznej i życiowej.

Autorko, nie musisz zmieniać się na siłę. Nie przyspieszaj swojego rozwoju tylko dlatego,ze ktoś naciska. Kazdy idzie swoim własnym torem, póki ty sama nie masz ze sobą i swoim zachowaniem problemu to ja na twoim miejscu bym się nie przejmowała.

[Cecilia89]

Dotka90, nie przypominam sobie jakiejś konkretnej sytuacji.

Narrhien, ja też umiem sobie poradzić w każdej sytuacji. Czasami człowiek jednak nie daje rady mimo, że to błahostka i rozklejam się
Pisałam kiedyś na forum o mojej nieśmiałości, tyczy się to głównie rodziców TŻ-a. Kiedy z nim rozmawiam jest wszystko OK, a jak ich zobaczę, to stres mnie złapie i nawet "dzień dobry" nie potrafię z siebie wydusić.

---------- Dopisano o 15:35 ---------- Poprzedni post napisano o 15:32 ----------

Napisane przez Narrhien

Ja tam nie jestem pewna, czy to, co tak ogólnie opisałaś, to jest jakaś wada...

Ja tez swego czasu od TŻ słyszałam często, że jestem dziecinna i żebym wydoroślała. A ja jestem osobą dojrzałą, studia, praca, ciężka sytuacja w domu itd., przy czymś takim człowiek dojrzewa. Nie zmienia to faktu, ze jak dziecko cieszę się małymi rzeczami, że bywam naiwna, że uwielbiam bajki Disneya i różne takie pierdółki i miewam czasem dziecinne teksty i dziecinną wiarę w ludzi. W końcu powiedziałam TŻ, że tego typu zachowania nie mają wpływu na moją dojrzałość. Potrafię wszystko załatwić, potrafię stawić czoła cięzkiej sytuacji, potrafię wywiązać się ze zobowiązań, zarobić na siebie, utrzymać się i żyć jak normalny, dorosły człowiek i moje upodobania do różowych długopisów z puszkiem na czubku, filmów Disneya i niekiedy dziecinnych tekstów tego nie zmienią. A już wiary w ludzi tym bardziej nie zmienię, bo po strokroć wolę w nich wierzyć i się zawieść, niż całe życie nieufnie do każdego podchodzić i zgorzknieć. I nie zmienię się dlatego, że on tak chce. I koniec. Lubię swoją dziecinność.
TZ w końcu zrozumiał, i teraz tylko czasem czule mnie nazywa "Dzidziusiem"


Tak wiec rozróżnijmy tutaj dziecinne zachowania połączone z wewnętrzną, życiową dojrzałością od dziecinności i niedojrzałości emocjonalnej, psychicznej i życiowej.

Autorko, nie musisz zmieniać się na siłę. Nie przyspieszaj swojego rozwoju tylko dlatego,ze ktoś naciska. Kazdy idzie swoim własnym torem, póki ty sama nie masz ze sobą i swoim zachowaniem problemu to ja na twoim miejscu bym się nie przejmowała.

Co do pierwszego pogrubionego zdania - chyba też tak mu powiem.
Co do drugiego - ja też wierzę ludziom, czasami aż nadto.

Wydaje mi się, że po prostu jestem dziecinna, ale potrafię poradzić sobie w życiu.

[Narrhien]

Napisane przez Cecilia89

Dotka90, nie przypominam sobie jakiejś konkretnej sytuacji.

Narrhien, ja też umiem sobie poradzić w każdej sytuacji. Czasami człowiek jednak nie daje rady mimo, że to błahostka i rozklejam się
Pisałam kiedyś na forum o mojej nieśmiałości, tyczy się to głównie rodziców TŻ-a. Kiedy z nim rozmawiam jest wszystko OK, a jak ich zobaczę, to stres mnie złapie i nawet "dzień dobry" nie potrafię z siebie wydusić.

---------- Dopisano o 15:35 ---------- Poprzedni post napisano o 15:32 ----------



Co do pierwszego pogrubionego zdania - chyba też tak mu powiem.
Co do drugiego - ja też wierzę ludziom, czasami aż nadto.

Wydaje mi się, że po prostu jestem dziecinna, ale potrafię poradzić sobie w życiu.

Nieśmiałość to nie jest dziecinność czy niedojrzałość.

Moim zdaniem nie ma nic złego w lekko dziecinnym charakterze, jeśli to nie ma wpływu na życie. Tzn. jeśli w Urzędzie Skarbowym się rozpłaczesz przy pierwszej trudności a na rozmowie o pracę będziesz się zachowywać, jakbyś miała 10 lat, to jasne, jest to problem. Ale jeśli potrafisz się zachować jak normalny, dorosły człowiek, a po prostu masz jakieś tam swoje dziecinne zachowania, to czemu miałabyś to zmieniać?

Jeśli tylko umiesz sobie w zyciu radzić, to nie zmieniaj swojego charakteru.


A już pomijając to wszystko jesteś młoda i masz prawo do niekiedy niedojrzałych zachowań. Z czasem pewnie jeszcze wydoroślejesz, generalnie całe życie człowiek dojrzewa trudno wymagac od ciebie żebyś już była jakaś niesamowicie poważna i serio.

[CytrynowaPannica]

Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam, ale wychodzi na to, że Twoim bliskim przeszkadza, że czasem uśmiechasz się bez powodu i rozklejasz, kiedy nie możesz sobie z czymś poradzić.
Może to oni powinni czasem poluzować tam, gdzie ich ciśnie, a nie robić z wesołych ludzi drętwych bufonów, hm?

Ja bardzo często mówię mojemu facetowi, żeby wydoroślał, ale mam wtedy na myśli to, że, np. zachowuje się nieodpowiedzialnie: kupując piwo za ostatnie pieniądze; siedząc do rana z nosem w książkach i dopingując się energetykami; żartując w sytuacjach, które najzwyczajniej wymagają powagi; zapominając o tym, że ma już trochę lat i wypadałoby zająć się konkretami w swoim życiu.

[Cecilia89]

Napisane przez Narrhien

Nieśmiałość to nie jest dziecinność czy niedojrzałość.

Moim zdaniem nie ma nic złego w lekko dziecinnym charakterze, jeśli to nie ma wpływu na życie. Tzn. jeśli w Urzędzie Skarbowym się rozpłaczesz przy pierwszej trudności a na rozmowie o pracę będziesz się zachowywać, jakbyś miała 10 lat, to jasne, jest to problem. Ale jeśli potrafisz się zachować jak normalny, dorosły człowiek, a po prostu masz jakieś tam swoje dziecinne zachowania, to czemu miałabyś to zmieniać?

Jeśli tylko umiesz sobie w zyciu radzić, to nie zmieniaj swojego charakteru.


A już pomijając to wszystko jesteś młoda i masz prawo do niekiedy niedojrzałych zachowań. Z czasem pewnie jeszcze wydoroślejesz, generalnie całe życie człowiek dojrzewa trudno wymagac od ciebie żebyś już była jakaś niesamowicie poważna i serio.

Wredny mam trochę charakter, więc mała zmiana nie zaszkodzi
Tak, człowiek dojrzewa, uczy się całe życie. Zresztą bycie śmiertelnie poważną osobą też może utrudnić życie...

Napisane przez CytrynowaPannica

Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam, ale wychodzi na to, że Twoim bliskim przeszkadza, że czasem uśmiechasz się bez powodu i rozklejasz, kiedy nie możesz sobie z czymś poradzić.
Może to oni powinni czasem poluzować tam, gdzie ich ciśnie, a nie robić z wesołych ludzi drętwych bufonów, hm?

Ja bardzo często mówię mojemu facetowi, żeby wydoroślał, ale mam wtedy na myśli to, że, np. zachowuje się nieodpowiedzialnie: kupując piwo za ostatnie pieniądze; siedząc do rana z nosem w książkach i dopingując się energetykami; żartując w sytuacjach, które najzwyczajniej wymagają powagi; zapominając o tym, że ma już trochę lat i wypadałoby zająć się konkretami w swoim życiu.

Moi bliscy mają czasami zastrzeżenia do mojego zachowania.
Drętwym bufonem raczej już nie będę

Mój facet mówi mi nieraz: "wydoroślej w końcu", kiedy tak, jak Twój facet, w poważnej sytuacji nie mogę powstrzymać uśmiechu na twarzy. Nie robię tego celowo.

[CytrynowaPannica]

Napisane przez Cecilia89

Mój facet mówi mi nieraz: "wydoroślej w końcu", kiedy tak, jak Twój facet, w poważnej sytuacji nie mogę powstrzymać uśmiechu na twarzy. Nie robię tego celowo.

Przed chwilą przejrzałam inny wątek, który założyłaś. Mam na myśli ten o myślach samobójczych.
Piszesz, że kiedy jesteś w kryzysowej sytuacji masz ochotę wbiec pod pędzący samochód:

Napisane przez Cecilia89

Mam jednak głupkowate myśli, żeby wpaść pod rozpędzony samochód. Miejmy nadzieję, że i to minie.

Gdzie w takiej chwili jest Twój facet?

Wspomniałaś też, że załatwił Ci dobrego psychologa. Zatem, dlaczego czepia się Twojego zachowania i dołuje do tego stopnia, że zaczynasz wierzyć, że jest z Tobą źle i musisz się zmienić?

Jesteś pewna, że problem tkwi tylko w Tobie?

Oto fragmenty innych wątków założonych przez Ciebie:

Skończyło się kłótnią. Staram się zmienić

Mój TŻ wczoraj też mi powiedział wprost, że wstyd mu za mnie (...) Że taki mruk ze mnie

Co mogę jeszcze zrobić, oprócz zmiany swojego zachowania, aby mój TŻ nie rozczarowywał się mną?

nieczęsto mój TŻ wspiera mnie takimi pytaniami

[Narrhien]

Napisane przez Cecilia89

Mój facet mówi mi nieraz: "wydoroślej w końcu", kiedy tak, jak Twój facet, w poważnej sytuacji nie mogę powstrzymać uśmiechu na twarzy. Nie robię tego celowo.

Ale przecież to nie świadczy o twojej niedojrzałości czy dziecinności tylko o pogodzie ducha. Albo też może być tak, że to twoja reakcja na stres. Znam osoby, których zdenerwowanie objawia się usmiechaniem się bądź śmiechem. Miałam koleżankę, która bardzo donośnie się śmiała gdy była zestresowana, im większy stres tym głośniejszy śmiech. A w życiu bym jej nie nazwała niedojrzałą czy dziecinną.


Twój TŻ chyba myli pojęcia. Co jest złego w uśmiechu na twarzy? Nie każdy człowiek musi być poważny, już pomijając to, że kazdy człowiek inaczej odbiera jakąś sytuację, to, co dla niektórych wymaga poważnego traktowania dla innych może być powodem do uśmiechu.



A w ogóle co do żartowania w sytuacjach, które wymagają powagi, to nie jest niedojrzałość i dziecinność, tylko słabe poczucie humoru, buractwo, niewychowanie, czasem brak kultury, a czasem zwyczajna porywczość i takie typowe "najpierw mówi, potem myśli". Ja też tak mam. I mój TŻ też. Własciwie znam mnóstwo osób, którym zdarzyło się popełnić taką gafę. Nie od dziś wiadomo, że czasem jedyne, co możemy zrobić, by dac ujście emocjom to rozpłakac się albo roześmiać, zażartować. A niestety, nie zawsze robimy to w porę. Nie jest to jakaś wielka zbrodnia przecież.

[agniesikk]

Narrhien, ze śmiechem podczas stresu mam ten sam problem. Kiedyś na pielgrzymce na punkcie medycznym zemdlała przy mnie dziewczyna, a ja wyczerpana, przestraszona i jeszcze zestresowana całą sytuacją nie mogłam przestać się śmiać Beznadziejna reakcja organizmu.

Ja tam poniekąd wiem, na czym polega dziecinność, bo moja siostra tak się zachowuje. Ma 20 lat, a podnieca się takimi pierdołami, że aż słuchać się nie chce: np. są do kupienia kolorowe karteczki samoprzylepne w Tesco itp. I mówi o tym z taką fascynacją, jakby papieża widziała. Albo podchodzi do mojego pluszowego niedźwiedzia i "Julianek, Julianek, chodź do cioci" Ogólnie często takie osoby są pojmowane przez osoby z zewnątrz jako poważne i dojrzałe, a w rzeczywistości, to ma się dość tego, że są tak infantylne. No ale autorce nie bardzo mogę coś doradzić, skoro nie przypomina sobie konkretnych sytuacji...

[Elfir]

może autorka jest emo i wówczas rzeczywiście rada - dorośnij, ma sens

[DziewczynaRatownika]

Polecam na początek zmianę wystroju swojego pokoju -schowaj wszystkie misiaczki i inne słitaśnie zwierzątka. Może nowe książki zachęcą cię do zmian?

[Narrhien]

Napisane przez DziewczynaRatownika

Polecam na początek zmianę wystroju swojego pokoju -schowaj wszystkie misiaczki i inne słitaśnie zwierzątka. Może nowe książki zachęcą cię do zmian?

Ja nie wiem, co jest złego w misiaczkach i słitaśnych zwierzątkach. Jeśli ktoś lubi, jesli ma z tymi zabawkami związane wspomnienia, to czemu ma to schować? Dziewczyna pisze, że potrafi się normalnie zachowywać, odnajduje się w trudnych sytuacjach, umie sobie w zyciu radzić, co tu komu szkodzą misie?

[Cecilia89]

CytrynowaPannica, nie mówię mojemu chłopakowi o tym, że mam takie myśli, a nie inne. Może powinnam, wtedy mógłby mnie wesprzeć.
Co do tego psychologa, to wyszło tak, że nie chodzę do niego jeszcze, bo najzwyczajniej w świecie nie miałam ostatnio czasu.

Narrhien, zdarza mi się reagować na stres śmiechem. W sumie to dobre lekarstwo
Nieraz popełniłam gafę w postaci uśmiechu na twarzy, natomiast sytuacja wymagała powagi (przykład: na pogrzebie, gdy była odkryta trumna i pewien chłopak uderzył się głową o wierzchnią pokrywę trumny, która była oparta o ścianę). Gafa straszna

agniesikk, ja też znam takie osoby, ale w głębi ducha są to osoby zaradne, wyluzowane i ogólnie w porządku.

[Hultaj]

Drętwym bufonem raczej już nie będę

Tak Ci się tylko wydaje. ;-)

nie da się dorośleć na siłę, po drugie po co Ci to, jesteś młoda, ciesz się życiem, rób swoje i tyle. Jak już dorośniesz to na zawsze. A co do pomysłów z tym samochodem, to takie coś to jest po prostu głupota pierwszej jakości.

[Cecilia89]

Napisane przez Hultaj

Tak Ci się tylko wydaje. ;-)

nie da się dorośleć na siłę, po drugie po co Ci to, jesteś młoda, ciesz się życiem, rób swoje i tyle. Jak już dorośniesz to na zawsze. A co do pomysłów z tym samochodem, to takie coś to jest po prostu głupota pierwszej jakości.

Nie zaprzeczam, może na starość zrobię się bufonowata... Oby nie.
Z jakim samochodem, o co chodzi?

[Hultaj]

Z jakim samochodem, o co chodzi?

Pomyliłam wątki, przepraszam.
I nie na żadną starość ale szybciej niż Ci się zdaje.

[Cecilia89]

Nigdy nie należałam do bufonów. Wręcz przeciwnie, jestem raczej wesołą osobą. Więc nie prorokuj, hultaj, bardzo proszę.

[Hultaj]

Nigdy nie należałam do bufonów. Wręcz przeciwnie, jestem raczej wesołą osobą. Więc nie prorokuj, hultaj, bardzo proszę.

Nie unoś się tak. Mam na myśli to, że ludzie z wiekiem wpadają w pewne schematy, w tym: myslenia (takie jest moje zdanie), poważnieją i bywa, że stają się nudni w stosunku do tego, jakimi byli we wczesnej młodości. To tak a propos, dlatego uważam, że powinnas się cieszyć swoją beztroską (byle bez przesady ), radością, czy jak to nazwać, bo za 10 lat możesz być psychicznie zupełnie inną osobą, z inną mentalnością, prawdziwie już doroslym życiem i to co teraz wydaje Ci się konieczne do zwalczenia, jakieś emocje, głupawki, wtedy może nawet być nie do pomyślenia, że jak tak można. Krótko mówiąc, jak jesteś wyluzowana, to raczej się tym ciesz, a nie to tęp.

[Cecilia89]

Napisane przez Hultaj

Nie unoś się tak. Mam na myśli to, że ludzie z wiekiem wpadają w pewne schematy, w tym: myslenia (takie jest moje zdanie), poważnieją i bywa, że stają się nudni w stosunku do tego, jakimi byli we wczesnej młodości. To tak a propos, dlatego uważam, że powinnas się cieszyć swoją beztroską (byle bez przesady ), radością, czy jak to nazwać, bo za 10 lat możesz być psychicznie zupełnie inną osobą, z inną mentalnością, prawdziwie już doroslym życiem i to co teraz wydaje Ci się konieczne do zwalczenia, jakieś emocje, głupawki, wtedy może nawet być nie do pomyślenia, że jak tak można. Krótko mówiąc, jak jesteś wyluzowana, to raczej się tym ciesz, a nie to tęp.

Nie unoszę się. W sumie masz rację. Nikt z nas nie wiem co będzie za tydzień, miesiąc, rok. Ja również nie wiem jaka będę za kilka lat.
Mimo, że mam ostatnio gorszy czas, to, jak zwykle, myślę, że wszystko będzie dobrze