Myśli samobójcze

[Cecilia89]

Nie wiem czy to odpowiedni dział na taki temat, ale zaryzykuję. Jeśli okaże się, że to nie miejsce na takie rozmowy, to poproszę moderatora o przeniesienie.

Do rzeczy: miałyście kiedyś myśli samobójcze? Jak sobie z tym poradziłyście? Z pomocą psychologa/psychiatry czy same z siebie?
Przyznam, że ciekawią mnie wasze opinie. Sama kiedyś to przechodziłam...

[Dotka90]

IMO - człowiek mający myśli samobójcze musi czuć się naprawdę zagubiony,zapędzony w kozi rog, znajduje się w sytuacji, z której nie widzi wyjścia. I tutaj właśnie rolą psychologa / psychiatry jest ukazać tej osobie sposoby rozwiązania tego problemu, lepsze niż samobójstwo, które tak naprawdę rozwiązaniem nie jest.
Wielu ludziom się wydaje, że "Nie umiem wyjść z tej sytuacji, w której się znajduję, moje problemy mnie przerastają, jesli popełnię samobójstwo, wszystko się skończy". Owszem, skończy się, ale to nie jest wyjście, to ucieczka przed problemami, które należy rozwiązywać. Należy też pomyśleć o tych i o tym, co zostawiamy tutaj - nasze życie, to nasze wybory, ale jeśli popełnimy samobójstwo, zostawimy tutaj ludzi, którzy nas kochają. Warto pomyśleć właśnie o tym - że zostawimy tu naszych bliskich, którzy będą cierpieć, obwiniać się o to, co się stało, będą tęsknić.
Pomocni w takich sytuacjach mogą też być przyjaciele, ale to zależy od człowieka i jego stanu psychicznego, bo najczęściej z tego, co zauważyłam, to takiej osobie potrzebny jest psycholog/psychiatra.

[elvegirl]

Cały okres dojrzewania miałam mocno burzliwy pod tym względem. Jak sobie poradziłam? 7 pogrzebów bliskich mi, młodych osób w ciągu miesiąca. Od razu zaczęłam kochać życie.

[klempaa]

Miałam. Poradziłam sobie (choć nie zupełnie jeszcze, ale teraz takie mysli zdarzają mi sie znacznie rzadziej) na terapii i biorąc leki.

To wg mnie jedyna sensowna opcja, bo mysli samobójcze to poważna sprawa.

[sunset girl]

Miałam, kilka lat temu.
Pomógł mi psycholog.
Teraz czasami powracają, ale tylko na chwilę, bo szybko się opamiętuję i widzę inne wyjścia.
No i ta miłość do życia, której się nauczyłam.

[201803300917]

miałam ale chyba nie , na serio" tzn zdarzały mi się takie napady histerii/ bardzo złego nastroju kiedy wydawało mi się że nie dam sobie z niczym rady i że chce z tym wszystkim skończyć. ale potem jak się uspokajałam wiedziałam ze tak naprawdę nie byłabym w stanie tego zrobić.

[bezelooo]

miałem...
co pomoglo?
stanałem nad brzegiem rzeki i naszła mnie myśl ze bez sensu stracic zycie bo jakas szmata poleciala w kulki....takie ocknienie sie wytrzezwienie z negatywnych emocji....lub tez racjonalne podejscie do stytuacji...

trzeba bylo jednak impulsu )

[kat123]

Kiedyś przechodziłam taki etap w swoim życiu, gdy pojawiały się takie myśli... Nadal się czasem pojawiają, ale już umiem je odegnać bez problemu. Sposób? Miłość. Kocham i staram się być kochana. Kiedy byłam nastolatką w trudnym okresie miałam kota, później królika... Świadomość, że "mam dla kogo żyć i ktoś mnie potrzebuje" znacznie pomaga. Ogólnie uważam, że samobójcy to skrajni egoiści

[201712190924]

miałam przez parę lat. pomogły leki, psychiatra i terapia. teraz ani mi to w głowie nie powiem, że nie przechodzi mi to czasem przez myśl, bo co jakis czas sie to zdarza, ale nie mysle o jakiejkolwiek ich realizacji

[żurawinka]

Mysle że prawie każdemu taka myśl przychodzi/ przyszła do głowy.
Co spowodowało że przeszły? Czas, rodzina, wsparcie, polepszenie zdrowia

[Agrh]

piszecie tu że ktoś taki ma ludzi którzy go kochają , a co jeśli nie ma? bo przecież są też takie przypadki...

[kkassandraa]

też miałam, ale bałam się ich i takiego stanu niemocy... szybko się po nich opamiętywałam i brałam w garść

---------- Dopisano o 18:32 ---------- Poprzedni post napisano o 18:27 ----------

Napisane przez Agrh

piszecie tu że ktoś taki ma ludzi którzy go kochają , a co jeśli nie ma? bo przecież są też takie przypadki...

no to jest poważna sprawa, znałam chłopaka, który miał poważne problemy w domu, kłopoty w szkole w dodatku ci durni nauczyciele zrobili z niego najwiekszego chuligana :/ i stało się 3 lata temu pod kołami pociagu

[nadto_skomplikowana]

Też miałam takie myśli. I to dość często, choć taką na serio, serio - tylko raz. A wyratowała mnie (może to śmiesznie zabrzmi) miłość.

Ale, szczerze powiedziawszy, każda z tych myśli była spowodowana raczej pragnieniem "zwrócenia na siebie uwagi", niż faktycznym pragnieniem śmierci... ale ten jeden raz, to byłam blisko. Pogubiłam się sama w swoich odczuciach, nie wiedziałam już, czy udaję czy to się dzieje naprawdę, uwięziłam się w swoich wyimaginowanych światach, odczuciach, wrażeniach. Co parę dni innych. To było straszne!

Na szczęście obyło się bez pomocy psychologa.

[Joline]

Dziewczyny nie uwierzycie bo i mnie jest ciężko uwierzyć po latach, ale kiedy miałam ok. 3 lata wtedy już miewałam takie myśli i z czasem bardzo się to nasilało. Nie potrafię tego wytłumaczyć aż do dzisiaj.
Pamiętam, ze kiedy miałam 9 - 16 lat wtedy był to czas, kiedy te myśli BARDZO się nasilały. Sama się wstydziłam przed samą sobą, nie chciałam tak myślec. Dzisiaj mam 22 lata i również czasem mnie nachodzą, nienawidzę tego.
W każdym razie co jest najciekawesze w tym, jest to i nie mogę tego zrozumieć jak dziecko ok. 3 letnie może mieć myśli samobójcze ?!

[Figure09]

Napisane przez Joline

W każdym razie co jest najciekawesze w tym, jest to i nie mogę tego zrozumieć jak dziecko ok. 3 letnie może mieć myśli samobójcze ?!

Może. Jak je w domu maltretują, to co w tym dziwnego, że takie myśli się biorą? "

A odpowiadając na pytanie to miałam takie myśli odkąd pamiętam i mam dalej. Nie sądzę, że w tym wypadku będzie happy end.

[Joline]

Napisane przez Figure09

Może. Jak je w domu maltretują, to co w tym dziwnego, że takie myśli się biorą? "

A odpowiadając na pytanie to miałam takie myśli odkąd pamiętam i mam dalej. Nie sądzę, że w tym wypadku będzie happy end.

Nikt mnie nigdy w domu nie maltretował, miałam cudowne dzieciństwo, rodzice bardzo mnie kochali.
Pamiętaj jedynie, że takie myśli pojawiały się po tym jak mama na mnie nakrzyczała - ale przecież rodzice czasami krzyczą na swoje dzieci, co nie oznacza, że dla dziecka jest to sygnal, ze nalezy sie zabic.

[yee]

Pojawiają się takie myśli, ostatnio częściej.
Czasem to po prostu wydaję się być najsensowniejszym wyjściem z sytuacji. Bo po co się dalej męczyć?
Pomagają wtedy dobre wspomnienia i nadzieja, że tyle życia przed tobą i coś równie przyjemnego jeszcze może się zdarzyć...

dum spiro, spero...

[suszarka]

miałam.

pomogła zmiana sytuacji w domu, wyparcie pewnych spraw ze świadomości, większa dojrzałość.

[Cecilia89]

Sama przestałam o tym myśleć. Zajęłam głowę czymś innym, że nie można być taką egoistką. Ostatnio te myśli do mnie wróciły, ale mam przy sobie miłość i skutecznie je odganiam

[martolina1982]

a ja mam je teraz. dzis. dzis mysle, ze naprawde jestem w stani t zrobic i nie mysle o rodzinie, dzieciach jeszcze malych. nic nie jest w stanie mnie tu zatrzymac.

[aknishia]

ja też coś takiego w życiu mam. może nie masz nikogo bliskiego albo jesteś samotna. u mnie ten stan często powraca trudno żyć z czymś takim no ale co zrobisz zabijesz sie ?

[carraluch]

Napisane przez martolina1982

a ja mam je teraz. dzis. dzis mysle, ze naprawde jestem w stani t zrobic i nie mysle o rodzinie, dzieciach jeszcze malych. nic nie jest w stanie mnie tu zatrzymac.

Samobójstwo to droga pójście na łatwiznę. I nie ma odwrotu. Spróbuj wyjść na spacer, porozmawiać z przyjaciółką, przespać się, przemyśleć, pójść do psychologa? Nie wiem jak wygląda Twoja sytuacja i co Cię do tego skłania więc nie jestem w stanie Ci pomóc ale przypomnij sobie wszystkie piękne momenty w Twoim życiu i pomyśl, co poczują Twoje dzieci gdy odejdziesz. Warto??

[Fubizka]

Miałam, wielokrotnie. Sama sobie poradziłam. W jaki sposób? Wyobraziłam sobie moją mamę stojącą nad moim grobem. Wiem, ze nie mam prawa jej tego zrobić.

Napisane przez elvegirl

Cały okres dojrzewania miałam mocno burzliwy pod tym względem. Jak sobie poradziłam? 7 pogrzebów bliskich mi, młodych osób w ciągu miesiąca. Od razu zaczęłam kochać życie.

7 niepowiązanych ze sobą? Czy był to jakiś wypadek?

---------- Dopisano o 14:51 ---------- Poprzedni post napisano o 14:49 ----------

Napisane przez carraluch

Samobójstwo to droga pójście na łatwiznę. I nie ma odwrotu. Spróbuj wyjść na spacer, porozmawiać z przyjaciółką, przespać się, przemyśleć, pójść do psychologa? Nie wiem jak wygląda Twoja sytuacja i co Cię do tego skłania więc nie jestem w stanie Ci pomóc ale przypomnij sobie wszystkie piękne momenty w Twoim życiu i pomyśl, co poczują Twoje dzieci gdy odejdziesz. Warto??

To jest zbyt poważna sprawa, żeby pójście na spacer pomogło. Trzeba zwrócić się po pomoc, bo jeśli nie obchodzi Cię już, że zostawisz dzieci, tzn że nie jesteś sobą i potrzebujesz natychmiastowej pomocy. Da się wyjść z tego. A wręcz trzeba.

[klempaa]

Napisane przez carraluch

Samobójstwo to droga pójście na łatwiznę. I nie ma odwrotu. Spróbuj wyjść na spacer, porozmawiać z przyjaciółką, przespać się, przemyśleć, pójść do psychologa? Nie wiem jak wygląda Twoja sytuacja i co Cię do tego skłania więc nie jestem w stanie Ci pomóc ale przypomnij sobie wszystkie piękne momenty w Twoim życiu i pomyśl, co poczują Twoje dzieci gdy odejdziesz. Warto??

Jesli uwazasz, że pójście na spacer pomaga na mysli samobójcze... to nigdy ich nie miałaś. Ja podczas spaceru zastanawiałam się, pod który samochód wpaść.

[Figure09]

Napisane przez klempaa

Jesli uwazasz, że pójście na spacer pomaga na mysli samobójcze... to nigdy ich nie miałaś. Ja podczas spaceru zastanawiałam się, pod który samochód wpaść.

Dokładnie. Miałam tak samo. Później stwierdziłam, że wybiorę skok z dziesięciometrowego mostu prosto pod pociąg.

Do dzisiaj nie wiem, co mnie powstrzymało. Co z tego, że mam wspaniałego TŻ-a, osiągam dobre wyniki w nauce, planuję świetne wakacje... Nie cieszy mnie to w ogóle. Aczkolwiek póki co myśli samobójcze zeszły na dalszy plan. Co będzie dalej? Nie wiem.

[Fubizka]

Napisane przez Figure09

Dokładnie. Miałam tak samo. Później stwierdziłam, że wybiorę skok z dziesięciometrowego mostu prosto pod pociąg.

Do dzisiaj nie wiem, co mnie powstrzymało. Co z tego, że mam wspaniałego TŻ-a, osiągam dobre wyniki w nauce, planuję świetne wakacje... Nie cieszy mnie to w ogóle. Aczkolwiek póki co myśli samobójcze zeszły na dalszy plan. Co będzie dalej? Nie wiem.

Próbowałaś poddać się terapii? Jesteś na jakichś lekach? Jeśli nie, to to może wrócić, nie warto czekać aż wyzdrowiejesz sama.

[Alessaaa]

miałam i wciaż miewam mysli samobojcze. Od 4 lat wciąż nie widzę sensu życia, wszystko jest bezsensu, szare, nijakie a kiedy chce porozmawiac o tym z osobami bliskimi one albo mnie zbywają albo mowia zebym wziela sie w garsc.

[Cecilia89]

U mnie też to znowu wróciło... Chwilowe, jak zwykle, ale czasami mam dosyć. Myślicie, że wizyta u psychologa dobrze mi zrobi?

[Ninlil]

Pomoże Miewam i czasem też się samookaleczam. Biorę leki przeciwpadaczkowe na złagodzenie agresjii i autoagresji plus terapia i psychiatra.

[Cecilia89]

Napisane przez Ninlil

Pomoże Miewam i czasem też się samookaleczam. Biorę leki przeciwpadaczkowe na złagodzenie agresjii i autoagresji plus terapia i psychiatra.

Ja nie okaleczam się. Po prostu nachodzą mnie czasem takie myśli okropne. Wybieram się niedługo do psychologa. Postaram się coś napomknąć.