kiedy powiedzialyscie sobie dosc

[nineczka]

Zastanawiam sie ile trzeba przytyc czy nabawic sie cellulitu aby w koncu powiedziec sobie: kobieto, opamietaj sie i wez zrob cos ze soba!!.. ale tak powiedziec zeby to dotarlo do rozumu.
Jak to bylo u Was? Kiedy powiedzialyscie dosc? I w jakich okolicznosciach? Oczywiscie kazda z nas (no moze nie kazda) z pierwszym dniem roku postanawia sobie wziac sie za siebie..ale to jest takie tylko gadanie w przypadku wiekszosc z nas. Ale w koncu nadchodzi taki moment-mam nadzieje- ze czlowiek musi sie opamietac..bo a to spodnica/spodnie sa za ciasne a to w sukience odznacza sie "piekny", dorodny brzuszek.. a to robi sie drugi podbrodek..itp.
Jak to bylo u Was? Kiedy nadzszedl tez czas, ze powiedzialyscie sobie "dosc tego lenistwa, objadania sie itd"?

[Akane]

Ja "dość" to mówiłam sobie wiele razy, ale zwykle po 2 tygodniach mówiłam kolejne "dość", tym razem diecie No ale jak się nie ma pojęcia o odchudzaniu, to właśnie wpada się ze skraności w skrajność.
Tym razem "dość" powiedziałam sobie mniej więcej miesiąc temu. Popatrzyłam w lustro, popatrzyłam na siebie na zdjęciach i zrobiło mi się tak jakby niedobrze. Poza tym dopingująco wpłynęło na mnie spotkanie ze znajomymi i oznajmienie koleżanki, że schudła ładnych parę kilo po odstawieniu pieczywa. Wtedy zaczęłam myśleć
No a potem trafiłam na to forum, trochę sobie poczytałam i doszłam do wniosku, że przy wsparciu innych będzie mi łatwiej. Przygotowałam się merytorycznie (to chyba podstawa, o czym wcześniej niestety nie miałam pojęcia), pomyślałam jeszcze trochę, wyliczyłam w głowie motywacje i pewnego dzionka (ponad 3 tygodnie temu) zabrałam się do roboty. Myślę, że najważniejsze jest nastawienie psychiczne (jak już w prau wątkach pisała choćby Ryba82) i prawdziwa chęć podjęcia walki z centymetrami. Odpowiednie motywowanie się do osiągnięcia celu też jest szalenie ważne. Reasumując - "dość" oznajmiłam sobie miesiąc temu i mam zamiar tego słowa trzymać się do końca życia. Żadnego więcej objadania się kilkanaście razy dziennie, żadnych słodkości w nadmiarze, żadnego popijania w trakcie posiłków itp. itd.

[kalija]

Dla mnie bodzcem do odchudzania zwykle był widok siebie w sklepie odzieżowym, (gdzie z problemem wyszukiwałam spodnie, w których miałam w miarę dobrze wyglądać) Oj tak, tak zakupy spodni zwykle kończyły się płaczem i klnięciem na cały okrutny świat. Wrrr. Później schudłam - bo miałam ochote na modne biodrówki

A teraz... hmm
jakiś czas temu wstałam rano i pomyślałam, że się troche poodchudzam no i tak mi tygodnie przyjemnie na odtłuszczaniu upływają...

the end

[Sathi]

Ja chciałam zrzucić tylko kilka zbędnych kilogramów, tak z 4-5 kg, jak zobaczyłam ten brzuszek wiszący, dędający...no i sie zmobilizowałam, chciałam potrenować silną wolę i udało sie

[zalika]

Ja powiedziałam sobie dość, kiedy moja waga o mało nie była trzycyfrowa i małymi kroczkami dobiłam do 70kg, a będzie jeszcze lepiej. Czasami po prostu przychodzi taki dzień, że wiesz że wytrzymasz na diecie i osiągniesz wszystko co sobie zaplanowałaś, tego wszystkim życzę

[miiee]

Ja zawsze byłam szczupła.. . odkąd pamiętam... do momentu wzięcia hormonów .... wówczas przybyło mi z jakieś 10 kg... Ale co tam sportowy tryb życia, straciłam bardzo szybko... Ale od tej pory non stop uważałam, że jestem za gruba...ciągle nowe diety, ciągły stress, ciągłe łamianie się.... No i takie wahadło dieta-łamanie się trwało z jakieś 2 lata...A chciałam zrzucić jedynie z jakieś 2- 3 kg...nie byłam gruba, wmawiałam to sobie....A ciągłe diety, łamanie się powodowało, ze waga rosła, no to dieta, łamanie się itd.... W końcu pewnego dnia jak brałam prysznic i płakałam... tak płakałam nad swoją wagą... zrozumiałam, że odchudzanie to nie kwestia diet, ale umysłu... I trzeba bardziej popracować nad durną psychiką niż nad dietą.... I zostawiłam to tak z dnia na dzień... Przestałam myśleć o kilogramach, zwracać uwagę, na to, co zjadłam, na rzecz sprtu i innych zajęć.. .. Wtedy schudłam te moje 3 kg..Wagę mam, jaką mam (nawet nie wiem, niepotrzebna mi ta wiedza) ..jak przytyję kilka kg to ograniczam słodycze i objadanie się, więcej ruchu itp...

[trzykrotka]

miiee, widzę, że miałaś podobny problem do tego, jaki ja mam teraz... biorę tabletki hormonalne od jakichś 2-3 miesięcy i przybyło mi już 2-3 kg (po jednym na miesiąc, hehe) ja się boję, co to dalej będzie... póki co, tragedii nie ma, ale wolałabym jej zapobiec... drastycznej diety tez nie chcę (bo i po co właściwie...)... myślisz, że sport wystarczy? powiedzmy, ze 3 baseniki po godzinie w ciągu tygodnia, może jakiś rowerek do tego, ćwiczenia w domu...?

[suzana]

to byl 1 luty 2003 roku pamietam, bo akurat skonczyla sie sesja zimowa i zaczely ferie ale przygotowywalam sie do tego znacznie wczesniej - tzn zbieralam wiedze dlaczego? tak sie teraz zastanawiam i sama nie wiem, chyba przestalam sie sobie podobac. kiedys uwielbialam sport, rywalizacje, pozniej przyszla choroba i zaprzestalam cwiczyc. przez pierwsze pol roku bylam swiecie przekonana, ze wszystko robie dobrze, ale oczywsicie tak nie bylo. i wowczas poznalam i zaufalam Mojemu Kochanemu - prawdziwa skarbnica wiedzy i doswiaczenia sportowego swoja droga, on zawsze byl dla mnie byl znaczacym motywatorem, nawet jak jeszcze nie bylismy razem. ale sama musialam dojrzec do tak drastycznych decyzji, do zmany swojego zycia. i tak przez rok schudlam 10 kilo zamieniajac odchudzanie na "ruszanie sie". i nigdy bym tego nie dokonala, gdyby nie przewrocenie do gory nogami tych wszystkich idiotycznych przekonan i nawykow pokochalam sport, drzenie miesni, przyspieszony oddech, nawet zakwasy lubie

[nineczka]

Dziewczyny podziwiam WAs! Ja naleze do tej kategorii ktora mowi sobie "dosc" na chwilke..ale chyba dojrzewam do podjecia prawdziwej decyzji..bo w koncu jak sie teraz nie opamietam 160cm i 60kg..to kiedy, jak bedzie 70, 80?

[As!a]

Ja powiedziałam sobie dość, gdy poszłam kupić nowe spodnie i nie zmieściałam się w rozmiar 42! (normalnie noszę (nosiłam ) 38).

[miiee]

Napisane przez trzykrotka

miiee, widzę, że miałaś podobny problem do tego, jaki ja mam teraz... biorę tabletki hormonalne od jakichś 2-3 miesięcy i przybyło mi już 2-3 kg (po jednym na miesiąc, hehe) ja się boję, co to dalej będzie... póki co, tragedii nie ma, ale wolałabym jej zapobiec... drastycznej diety tez nie chcę (bo i po co właściwie...)... myślisz, że sport wystarczy? powiedzmy, ze 3 baseniki po godzinie w ciągu tygodnia, może jakiś rowerek do tego, ćwiczenia w domu...?

No to wystarczy, jeśli oczywiście będziesz jeść normalnie... Bez monstrualnej ilości słodyczy, czipsów itp... Słodycze ogranicz do takiej ilości, żeby nie czuć, że sa zakazane... Poza tym sport i to wystarczy...

[trzykrotka]

dzięki ja sobie wolę powiedzieć "dość" teraz, bo za parę kilogramów to się naprawdę porządnie sfrustruję, a -wiadomo - w takim stanie ciężko jest cokolwiek dobrego z sobą zrobić pochodzę sobie na basenik i kupię tę książkę o jodze...