Zachłanne wpychanie w siebie jedzenia

[nie mam mamby]

Witam, mam pewien problem, który przeszkadza mi w normalnym życiu. Od kilku lat mam problemy z normalnym jedzeniem. Za każdym razem moje jedzenie kończy się silnym bólem brzucha - z przejedzenia. W ciągu ostatnich trzech lat przytyłam 15 kg, właśnie przez ową zachłanność. Potrafiłam zjadać 10 kanapek z masłem i miodem... Kiedy otwieram paczkę czipsów, to choćby nie wiem co, muszę ją zjeść do końca. Podobnie jest z innymi słodyczami, z obiadem - wrzucam sobie dokładki, bo wciąż czuje niedosyt, aż w końcu wymiotować mi się chce, bo jestem zbyt pełna. Chodzi o to, że chyba nie mogę odróżnić najedzenia od przejedzennia - ta granica, się jakoś zatarła. Dodam, że jestem młodą osobą mam 19 lat, ale ten problm to nie jest kwestia wieku dojrzewania.
Dwa lata temu się odchudzałam. Chory system - głupia głodówka, a później wpychanie w siebie czego się da - od tamtej pory ta zachłanność się tak bardzo nasiliła, z tym, że od tamtej pory się już nie odchudzam. A wilczy apetyt jest wciąż.
Z desperacji myślę o olejku rycynowym, na przeczyszczenie.

[misssia222]

Napisane przez nie mam mamby

Witam, mam pewien problem, który przeszkadza mi w normalnym życiu. Od kilku lat mam problemy z normalnym jedzeniem. Za każdym razem moje jedzenie kończy się silnym bólem brzucha - z przejedzenia. W ciągu ostatnich trzech lat przytyłam 15 kg, właśnie przez ową zachłanność. Potrafiłam zjadać 10 kanapek z masłem i miodem... Kiedy otwieram paczkę czipsów, to choćby nie wiem co, muszę ją zjeść do końca. Podobnie jest z innymi słodyczami, z obiadem - wrzucam sobie dokładki, bo wciąż czuje niedosyt, aż w końcu wymiotować mi się chce, bo jestem zbyt pełna. Chodzi o to, że chyba nie mogę odróżnić najedzenia od przejedzennia - ta granica, się jakoś zatarła. Dodam, że jestem młodą osobą mam 19 lat, ale ten problm to nie jest kwestia wieku dojrzewania.
Dwa lata temu się odchudzałam. Chory system - głupia głodówka, a później wpychanie w siebie czego się da - od tamtej pory ta zachłanność się tak bardzo nasiliła, z tym, że od tamtej pory się już nie odchudzam. A wilczy apetyt jest wciąż.
Z desperacji myślę o olejku rycynowym, na przeczyszczenie.

jej moze poprostu zajadasz stresy ?

[garden_d]

Nie powinno tak być, bo Twój nadmierny apetyt ma źródło w psychice a nie fizyce(fizyczny głód zaspokajany jest po mniejszych ilościach). Nie masz problemów? Nie starasz się zagłuszyć jakichś wyższych potrzeb jedzeniem? Być może nie zdajesz sobie sprawy z tego, gdzie tkwi problem. powiem jedno- to raczej nie jest zwykła 'zachłanność" skoro jesz mimo bólu do momentu, w którym jest Ci niedobrze. Ja bym na Twoim miejscu pomyślała o tym PO CO i DLACZEGO to robię skoro fizycznie głód jest zaspokojony. (chcę zwrócić jeszcze uwagę na to, że każdy może mieć na coś chęć/apetyt, ale w przypadku nadmiernego, do granic jak wspomina autorka nie jest to już normalne). Mówisz, że wszystko zaczęło się od diety- i wcale nie jest to dziwne, bo właśnie podczas tego typu diet zostaje zaburzony ośrodek głodu i sytości. Sama wyznaczasz sobie "deadline"- i koniec jedzenia nie jest wówczas wyznaczony naturalnie przez organizm, tylko przez Twoją wolę. Ograniczanie się, ograniczanie i w końcu pęknięcie, wpadnięcie w wielkie koło, z którego trudno wyjść o własnych siłach. Polecam psychologa i nie bój się tego, skoro to trwa tak długo to trzeba coś z tym zrobić, prawda?

[Adriana74]

Napisane przez garden_d

Nie powinno tak być, bo Twój nadmierny apetyt ma źródło w psychice a nie fizyce(fizyczny głód zaspokajany jest po mniejszych ilościach). Nie masz problemów? Nie starasz się zagłuszyć jakichś wyższych potrzeb jedzeniem? Być może nie zdajesz sobie sprawy z tego, gdzie tkwi problem. powiem jedno- to raczej nie jest zwykła 'zachłanność" skoro jesz mimo bólu do momentu, w którym jest Ci niedobrze. Ja bym na Twoim miejscu pomyślała o tym PO CO i DLACZEGO to robię skoro fizycznie głód jest zaspokojony. (chcę zwrócić jeszcze uwagę na to, że każdy może mieć na coś chęć/apetyt, ale w przypadku nadmiernego, do granic jak wspomina autorka nie jest to już normalne). Mówisz, że wszystko zaczęło się od diety- i wcale nie jest to dziwne, bo właśnie podczas tego typu diet zostaje zaburzony ośrodek głodu i sytości. Sama wyznaczasz sobie "deadline"- i koniec jedzenia nie jest wówczas wyznaczony naturalnie przez organizm, tylko przez Twoją wolę. Ograniczanie się, ograniczanie i w końcu pęknięcie, wpadnięcie w wielkie koło, z którego trudno wyjść o własnych siłach. Polecam psychologa i nie bój się tego, skoro to trwa tak długo to trzeba coś z tym zrobić, prawda?

Witaj Mamy na forum dziewczynę z podobną sytuacją - podobna bo ona wymiotowała Może jakieś leki dostępne w aptece na zaburzenie łaknienia tzn żeby nie chciało Ci się tyle jeść.... Powinno pomóc.... Bo ona właśnie tak ma..... tzn podobnie Powodzenia

[garden_d]

Napisane przez Adriana74

Witaj Mamy na forum dziewczynę z podobną sytuacją - podobna bo ona wymiotowała Może jakieś leki dostępne w aptece na zaburzenie łaknienia tzn żeby nie chciało Ci się tyle jeść.... Powinno pomóc.... Bo ona właśnie tak ma..... tzn podobnie Powodzenia

Na zaburzenia łaknienia i bulimię stosowana jest często fluoksetyna. Autorko- pomyśl o specjaliście.

[nie mam mamby]

Napisane przez garden_d

Na zaburzenia łaknienia i bulimię stosowana jest często fluoksetyna. Autorko- pomyśl o specjaliście.

Wyczytałam, że Fluoksetyna, to środek antydepresyjny. Takie leki przeważnie są silne, także pomyśle nad konsultacją.

Problemy owszem są. Źródłem jest niszcząca życie macocha.
Ciężko mi jedno z drugim wiązać - problemy z nadmiernym łaknieniem, bo czy jest lepiej czy gorzej w domu - JEM.
Dzisiaj na przykład - opakowanie ciastek z polewą czekoladową - około 25 sztuk okrągłych dużych ciastek. Zajęło mi to około 5 minut. Jedzenie jest tak odruchowe - tzn. sięganie po kolejne ciastko, że sama tego czasem nie dostrzegam.
Dziękuje za zrozumienie koleżanki!

[garden_d]

Napisane przez nie mam mamby

Wyczytałam, że Fluoksetyna, to środek antydepresyjny. Takie leki przeważnie są silne, także pomyśle nad konsultacją.

Problemy owszem są. Źródłem jest niszcząca życie macocha.
Ciężko mi jedno z drugim wiązać - problemy z nadmiernym łaknieniem, bo czy jest lepiej czy gorzej w domu - JEM.
Dzisiaj na przykład - opakowanie ciastek z polewą czekoladową - około 25 sztuk okrągłych dużych ciastek. Zajęło mi to około 5 minut. Jedzenie jest tak odruchowe - tzn. sięganie po kolejne ciastko, że sama tego czasem nie dostrzegam.
Dziękuje za zrozumienie koleżanki!

Owszem, jest to także środek antydepresyjny...stosowan y także właśnie przy tego typu zaburzeniach.

Dobrze, że myślisz nad konsultacją, dobrze, że jesteś świadoma tego, że to nie jest zwykły nadmierny apetyt. Psycholog + psychiatra(ewentualnie) + Twoje chęci i praca nad sobą to gwarancja sukcesu. Uda się!

[201607040946]

ja nie dostałam fluoksetyny, bo dowiedziałam się,że po niej wypadaja włosy!!! mój kolega dosłownie wyłysiał

[uffiee]

Hej, też mam tak czasami, że mimo że nie jestem głodna jem jem i jem. Może robisz długie przerwy miedzy posiłkami?
Od trzech dni jem 5 posiłków dziennie, tak, żebym nie chodziła głodna i w miarę mi to pomaga.
To wszystko leży w psychice.. Sama z chęcią poszłabym do psychologa, bo zdarza mi się wymiotować. Ale idę teraz na studia, na których nie będę miała czasu na terapię, nie wiem co ze mną będzie...
Liczę na silną wolę i samozaparcie, choć z tym u mnie bywa krucho.

Nie mam mamby - nie zaczynaj z olejkami, wymiotowaniem i innymi 'asekuracjami', potem trudno przestać.
Warto zwrócić się do kogokolwiek o pomoc; do osoby, która Cię zrozumie. Takie porozumienie, świadomość, że ktoś chce Cię wspierać, pomaga.

[nie mam mamby]

Zaczęło być troche lepiej. Na zajadanie się nie ma po prostu teraz czasu, Ciężko pracuje, więc i chudnę w oczach, ale i czasami coś złego pochłonę.

---------- Dopisano o 21:12 ---------- Poprzedni post napisano o 21:10 ----------

Napisane przez uffiee

Hej, też mam tak czasami, że mimo że nie jestem głodna jem jem i jem. Może robisz długie przerwy miedzy posiłkami?
Od trzech dni jem 5 posiłków dziennie, tak, żebym nie chodziła głodna i w miarę mi to pomaga.
To wszystko leży w psychice.. Sama z chęcią poszłabym do psychologa, bo zdarza mi się wymiotować. Ale idę teraz na studia, na których nie będę miała czasu na terapię, nie wiem co ze mną będzie...
Liczę na silną wolę i samozaparcie, choć z tym u mnie bywa krucho.

Nie mam mamby - nie zaczynaj z olejkami, wymiotowaniem i innymi 'asekuracjami', potem trudno przestać.
Warto zwrócić się do kogokolwiek o pomoc; do osoby, która Cię zrozumie. Takie porozumienie, świadomość, że ktoś chce Cię wspierać, pomaga.

Też wybieram się właśnie na studia.. Może sytuacja ulegnie zmianie? Poczekam do października...