Byłam głupia i tego żałuje

[Karina881]

Nie wiem co ostatnio robić jest mi głupio że mogłam sie zachowywać jak pępek świata wobec mojego chłopaka który bardzo cierpi. Jesteśmy razem od roku.
Mój chłopak pochodzi z rozbitej rodziny od najmłodszych lat musiał żyć z ojcem i matką którzy sie zawsze kłócili a ojciec ich obydwoje poniżał niekiedy i bił. Zostało to ślad w jego psychice rzadko kiedy mówi co go boli. Jest bardzo skrytym człowiekiem nie posiada wielu przyjaciół aby do niego dotrzeć musi zaufać - kiedy sie poznaliśmy to o mnie zabiegał i bardzo szybko sie pokochaliśmy. To wspaniały mężczyzna zawsze sie mnie pyta codziennie jak sie czuje potrafi przerwać prace aby ze mną porozmawiać. Nigdy na mnie nie nakrzyczał i zawsze wysłuchiwał cierpliwie kiedy byłam smutna i coś mnie bolało

Po kilku miesiącach związku zaczęłam coraz mniej zwracać uwage na związek a moich znajomych którzy mimo że go nie znali to twierdzili że do siebie nie pasujemy i powinnam go zostawić. Koledzy mówili że powinnam z nim sie rozstać i z nimi spróbować. On sie cały czas o mnie tak samo starał jak na początku a we mnie to gasło. Zapraszał i zabierał na spacery gotował obiady dla nas spędzaliśmy razem wspaniale chwile. Po kilku dniach jednak wracałam do znajomych i myślałam czy ten związek ma sens. Oswajałam sie powoli z myślą że lepiej będzie to skończyć aż nagle dostałam wiadomość ze szpitala że mój TŻ uległ ciężkiemu wypadkowi mając obrażenia wewnętrzne.

Kiedy tylko go zobaczyłam chciałam płakać bo widziałam po nim że bardzo cierpi. Pytałam sie czy go boli a odpowiadał że to jeszcze tylko troche potrwa i przestanie boleć. Lekarze mają nadzieje że wyjdzie z tego bez uszczerbku na zdrowui. Dopiero wtedy zaczęłam rozumieć kim on dla mnie jest i nie chce go tracić

[lala2506]

Napisane przez Karina881

Nie wiem co ostatnio robić jest mi głupio że mogłam sie zachowywać jak pępek świata wobec mojego chłopaka który bardzo cierpi. Jesteśmy razem od roku.
Mój chłopak pochodzi z rozbitej rodziny od najmłodszych lat musiał żyć z ojcem i matką którzy sie zawsze kłócili a ojciec ich obydwoje poniżał niekiedy i bił. Zostało to ślad w jego psychice rzadko kiedy mówi co go boli. Jest bardzo skrytym człowiekiem nie posiada wielu przyjaciół aby do niego dotrzeć musi zaufać - kiedy sie poznaliśmy to o mnie zabiegał i bardzo szybko sie pokochaliśmy. To wspaniały mężczyzna zawsze sie mnie pyta codziennie jak sie czuje potrafi przerwać prace aby ze mną porozmawiać. Nigdy na mnie nie nakrzyczał i zawsze wysłuchiwał cierpliwie kiedy byłam smutna i coś mnie bolało

Po kilku miesiącach związku zaczęłam coraz mniej zwracać uwage na związek a moich znajomych którzy mimo że go nie znali to twierdzili że do siebie nie pasujemy i powinnam go zostawić. Koledzy mówili że powinnam z nim sie rozstać i z nimi spróbować. On sie cały czas o mnie tak samo starał jak na początku a we mnie to gasło. Zapraszał i zabierał na spacery gotował obiady dla nas spędzaliśmy razem wspaniale chwile. Po kilku dniach jednak wracałam do znajomych i myślałam czy ten związek ma sens. Oswajałam sie powoli z myślą że lepiej będzie to skończyć aż nagle dostałam wiadomość ze szpitala że mój TŻ uległ ciężkiemu wypadkowi mając obrażenia wewnętrzne.

Kiedy tylko go zobaczyłam chciałam płakać bo widziałam po nim że bardzo cierpi. Pytałam sie czy go boli a odpowiadał że to jescze tylko troche potrwa i przestanie boleć. Lekarze mają nadzieje że wyjdzie z tego bez uszczerbku na zdrowui. Dopiero wtedy zaczęłam rozumieć kim on dla mnie jest i nie chce go tracić

Więc przestań słuchać kolegów i zajmij się swoim facetem. On teraz Cię potrzebuje. Dobrze, że chociaż się ogarnęłaś. Szkoda tylko, że w takich okolicznościach.

[czuelina]

Koledzy często próbują ingerować w nasze życie, jest to dla nch takie łatwe, bo oni nie czują tego co Ty, miłości. A niektóe osoby mają zdolność przyswajania tego co narzuca im otoczenie i sama zaczęłaś w to wierzyć. Na szczęście opamiętałaś się.

[Figlak]

Niektóre osoby mają tak, że są podatne na wpływ innych, ty uległaś znajomym, ale w pore się opamiętałaś.
Tylko czy jesteś pewna, że kochasz swojego chłopaka i że chcesz z nim być? Może jest tak, ze po prostu masz jakieś poczucie winy, lub współczujesz mu i nagle ci się wydaje że byłaś głupia słuchając kolegów?

[tomi303]

Fajni koledzy, którzy chcą Cię odbić lub przelecieć a Ty brałaś poważnie pod uwagę to co powiedzieli.

Dobrze, że przyszło otrzeźwienie. Szkoda, że w taki sposób.

[Karina881]

Kiedy o tym usłyszałam od razu zrozumiałam jak bardzo go kocham. Wielokrotnie nie byłam wobec niego szczera okłamywałam go w różnych sprawach unikałam z nim spotkań znajdując sobie głupie wymówki. Potrafiłam mu smęcić być na niego obrażona za nic a tak z kaprysu. Ignorowałam go nie odbierając telefonów od niego ani nie odpisując na smsy.

Ale teraz rozumiem jak wiele złego uczyniłam tylko dlaczego teraz kiedy może on odejść

[chwast]

No niektórym trzeba mocno potrząsnąć głowami, żeby coś zrozumieli Biedny chłopak, nie mogę pojąć jak można w stosunku do kogoś tak dobrego jak opisałaś zachowywać się tak nie fer.
Teraz nie słuchaj już nikogo, to jest TWÓJ związek a nie kolegów!

[idetamgdzieide]

Jestes pewna, ze to nagle otrzezwienie i uswiadomienie sobie milosci, a nie zwyczajne wyrzuty sumienia, ktore przejda, kiedy chlopak wydobrzeje?

[Karla_17]

Napisane przez Karina881

Nie wiem co ostatnio robić jest mi głupio że mogłam sie zachowywać jak pępek świata wobec mojego chłopaka który bardzo cierpi. Jesteśmy razem od roku.
Mój chłopak pochodzi z rozbitej rodziny od najmłodszych lat musiał żyć z ojcem i matką którzy sie zawsze kłócili a ojciec ich obydwoje poniżał niekiedy i bił. Zostało to ślad w jego psychice rzadko kiedy mówi co go boli. Jest bardzo skrytym człowiekiem nie posiada wielu przyjaciół aby do niego dotrzeć musi zaufać - kiedy sie poznaliśmy to o mnie zabiegał i bardzo szybko sie pokochaliśmy. To wspaniały mężczyzna zawsze sie mnie pyta codziennie jak sie czuje potrafi przerwać prace aby ze mną porozmawiać. Nigdy na mnie nie nakrzyczał i zawsze wysłuchiwał cierpliwie kiedy byłam smutna i coś mnie bolało

Po kilku miesiącach związku zaczęłam coraz mniej zwracać uwage na związek a moich znajomych którzy mimo że go nie znali to twierdzili że do siebie nie pasujemy i powinnam go zostawić. Koledzy mówili że powinnam z nim sie rozstać i z nimi spróbować. On sie cały czas o mnie tak samo starał jak na początku a we mnie to gasło. Zapraszał i zabierał na spacery gotował obiady dla nas spędzaliśmy razem wspaniale chwile. Po kilku dniach jednak wracałam do znajomych i myślałam czy ten związek ma sens. Oswajałam sie powoli z myślą że lepiej będzie to skończyć aż nagle dostałam wiadomość ze szpitala że mój TŻ uległ ciężkiemu wypadkowi mając obrażenia wewnętrzne.

Kiedy tylko go zobaczyłam chciałam płakać bo widziałam po nim że bardzo cierpi. Pytałam sie czy go boli a odpowiadał że to jeszcze tylko troche potrwa i przestanie boleć. Lekarze mają nadzieje że wyjdzie z tego bez uszczerbku na zdrowui. Dopiero wtedy zaczęłam rozumieć kim on dla mnie jest i nie chce go tracić

Ja byłam z chłopakiem ponad 2 lata, zerwałam 3 miesiące temu. Nadal go cholernie kocham. Teraz to ja o niego walczę. Też zrozumiałam, jaki jest dla mnie ważny. Ty na szczęście nie zrobiłaś tego za późno, dla mnie już chyba nie ma ratunku, dla mojego związku, ale nadal walczę i mam nadzieję. U mnie była podobna sytuacja, dopóki z nim byłam, zachowywałam się trochę też jak pępek świata... Dopiero po jego stracie uświadomiłam sobie, jaki jest dla mnie ważny, był dla mnie taki dobry, a ja momentami wymagałam aż za dużo. Nie mógł się pozbierać po naszym rozstaniu, miał niegroźny wypadek również, o którym się dowiedziałam po miesiącu. Wtedy nie było mnie przy nim. Cholernie żałuję. Dbaj o swój skarb, póki możesz i masz taką możliwość. Najważniejsze to pielęgnować miłość nie tylko w trudnych sytuacjach. Życzę aby chociaż Tobie się udało.

[Karina881]

Napisane przez chwast

No niektórym trzeba mocno potrząsnąć głowami, żeby coś zrozumieli Biedny chłopak, nie mogę pojąć jak można w stosunku do kogoś tak dobrego jak opisałaś zachowywać się tak nie fer.
Teraz nie słuchaj już nikogo, to jest TWÓJ związek a nie kolegów!

Byłam głupia i przyznam bez bicia że traktowałam go jak pionek którym ruszałam w życiu. Był i jest dla mnie bardzo dobry nigdy nie poznałam kogoś w swoim życiu kto by mną się tak interesował i otaczał taką miłością. Swój pierwszy raz przeżyliśmy razem mimo wielu dobrych rzeczy z nim często go dobijałam. Potrafiłam mu powiedzieć wprost że ten związek długo raczej nie potrwa bo tak mówią moi znajomi iż do siebie kompletnie nie pasujemy . On mi odpowiadał po co ja słucham kogoś kto jego w ogóle nie zna.

Teraz sobie uświadomiłam że nikt w całym moim życiu nie był tak wyrozumiały oraz kochający mnie. Bardzo tego żałuję że go tak traktowałam jak z tego wyjdzie to chce być dla niego lepsza.

[jagodowa90]

Szkoda, że nie trafił na dziewczyne, która traktowałaby go tak jak on ją.

Współczuję mu.

[Karina881]

Może to dlatego tak sie zachowywałam bo był dla mnie zawsze i nie potrafiłam tego docenić... Kiedy było mi żle to odstawiał prace czy swoje zajęcia na bok i ze mną rozmawiał. Teraz kiedy cierpi i mi pisze jak mnie kocha oraz tęskni to doceniam to. Dlaczego go tak krzywdziłam wiele razy? Myślałam że jest ideałem potem stał sie takim zwykłym dla mnie człowiekiem.

[maszToCoChcesz]

cieszę się, że zrozumiałaś

[Karina881]

Tylko dlaczego teraz kiedy on może odejść na zawsze...

[Ines3037200]

Współczuję sytuacji

Nikt Ci nie da odpowiedzi dlaczego dopiero teraz, ale ważne, że to się stało

Nie zakładaj od razu czarnego scenariusza, tylko bądź z nim i go wspieraj - uwierz, że wola życia jest silniejsza od największych zdobyczy medycyny.

A kolegów nie słuchaj, moja mama zawsze powtarza, że przez koleżanki o mało starą panną nie została, bo "kto do niej nie przyszedł był zły, a u nich największy dziug był och i ach".

Życzę siły i wytrwałości

[parapluie89]

No cóż, wszyscy jesteśmy tylko ludźmi, prawda? Co się stało, to się nie odstanie, ważne że coś zrozumiałaś i teraz możesz coś zmieniać, to i tak bardzo dużo.