Straciłam wszystkie przyjaciółki przez facetów.

[awki]

Temat na forum internetowym zmusił mnie do tej przykrej refleksji. Mam więcej kolegów niż koleżanek. W moim życiu dziewczyny pojawiają się i znikają, a chłopacy są zawsze przy mnie - na dobre i na złe...

Przyjaciółkę nr 1 poznałam jeszcze w podstawówce, mieszkałyśmy w tym samym bloku, widywałyśmy się codziennie. Wszystko było w porządku, dopóki nie znalazłam swojego pierwszego chłopaka. Ona zaczęła go atakować, zarzucała mi, że spędzam z nim za dużo czasu i zaniedbuję wszystko dookoła, co było totalną bzdurą. Wciąż widywałyśmy się codziennie, z chłopakiem nigdy częściej niż co dwa dni, bo oboje mieliśmy sporo zajęć. Kiedy wyjechałam na studia a on został w mieście, stwierdziła, że na pewno nie wytrzymamy i zerwiemy. Wciąż jesteśmy razem. Z nią nie mam kontaktu, bo odkąd znalazła swojego faceta, spotyka się tylko z nim.

Druga i trzecia to były takie dziewczyny od pogadania. Rzadziej spotykałyśmy się, ale bardzo często rozmawiałyśmy, na wszystkie tematy. Odkąd są w związkach, jedyny temat, który je interesuje to faceci - co robiły z chłopakiem, jaki on jest, jak fajnie jest być z nim, itp. Jak temat się wyczerpie, to zawsze pytają: "a co u Twojego?"...

Czwarta była mi bardzo bliska, miałyśmy zbliżone zainteresowania i gust muzyczny, poglądy na życie. Bardzo ceniłam tę znajomość, możliwe, że najbardziej ze wszystkich. Wszystko było w porządku, dopóki jej ukochany chłopak, jej pierwsza miłość, nie zostawił jej, po czym nie zaczął się do mnie przystawiać. Zerwałam znajomość z nimi, do dzisiaj nie umiem spojrzeć jej w oczy. Ma nowego, fajnego faceta, ale ja i tak nie mogę sobie wybaczyć, że rozwaliłam jej związek.

Z piątą mam sporadyczny kontakt do dzisiaj, chociaż na spotkaniach nigdy nie pojawia się bez chłopaka, przez co trochę rozluźniłyśmy więzi.

A koledzy? Przyjaciele? Nikt z nich nie ma mi za złe, że spotykam się z moim facetem. Nie zaniedbują ani swoich dziewczyn, ani mnie. Chyba po prostu umieją znaleźć równowagę. W rezultacie kumpli ciągle mi przybywa, a moją jedyną stałą przyjaciółką jest moja siostra...

[201801022117]

No cóż, dziewczyny często dostają zaślepienia odmęskiego. Jest chłop- jest wszystko.
Ja nie wyobrażam sobie uzależniać całego mojego szczęscia od faceta, wiadomo, że kiedy pojawia się w życiu facet trzeba poświęcić związkowi trochę czasu, ale nie rozumiem, jak można rezygnować z innych znajomych, z własnego życia dla faceta.

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Napisane przez awki

Temat na forum internetowym zmusił mnie do tej przykrej refleksji. Mam więcej kolegów niż koleżanek. W moim życiu dziewczyny pojawiają się i znikają, a chłopacy są zawsze przy mnie - na dobre i na złe...

Przyjaciółkę nr 1 poznałam jeszcze w podstawówce, mieszkałyśmy w tym samym bloku, widywałyśmy się codziennie. Wszystko było w porządku, dopóki nie znalazłam swojego pierwszego chłopaka. Ona zaczęła go atakować, zarzucała mi, że spędzam z nim za dużo czasu i zaniedbuję wszystko dookoła, co było totalną bzdurą. Wciąż widywałyśmy się codziennie, z chłopakiem nigdy częściej niż co dwa dni, bo oboje mieliśmy sporo zajęć. Kiedy wyjechałam na studia a on został w mieście, stwierdziła, że na pewno nie wytrzymamy i zerwiemy. Wciąż jesteśmy razem. Z nią nie mam kontaktu, bo odkąd znalazła swojego faceta, spotyka się tylko z nim.

Druga i trzecia to były takie dziewczyny od pogadania. Rzadziej spotykałyśmy się, ale bardzo często rozmawiałyśmy, na wszystkie tematy. Odkąd są w związkach, jedyny temat, który je interesuje to faceci - co robiły z chłopakiem, jaki on jest, jak fajnie jest być z nim, itp. Jak temat się wyczerpie, to zawsze pytają: "a co u Twojego?"...

Czwarta była mi bardzo bliska, miałyśmy zbliżone zainteresowania i gust muzyczny, poglądy na życie. Bardzo ceniłam tę znajomość, możliwe, że najbardziej ze wszystkich. Wszystko było w porządku, dopóki jej ukochany chłopak, jej pierwsza miłość, nie zostawił jej, po czym nie zaczął się do mnie przystawiać. Zerwałam znajomość z nimi, do dzisiaj nie umiem spojrzeć jej w oczy. Ma nowego, fajnego faceta, ale ja i tak nie mogę sobie wybaczyć, że rozwaliłam jej związek.

Z piątą mam sporadyczny kontakt do dzisiaj, chociaż na spotkaniach nigdy nie pojawia się bez chłopaka, przez co trochę rozluźniłyśmy więzi.

A koledzy? Przyjaciele? Nikt z nich nie ma mi za złe, że spotykam się z moim facetem. Nie zaniedbują ani swoich dziewczyn, ani mnie. Chyba po prostu umieją znaleźć równowagę. W rezultacie kumpli ciągle mi przybywa, a moją jedyną stałą przyjaciółką jest moja siostra...

prawdziwa przyjaciółka będzie z Tobą mimo posiadania partnera.

[avista]

Napisane przez FreakChic

No cóż, dziewczyny często dostają zaślepienia odmęskiego. Jest chłop- jest wszystko.
Ja nie wyobrażam sobie uzależniać całego mojego szczęscia od faceta, wiadomo, że kiedy pojawia się w życiu facet trzeba poświęcić związkowi trochę czasu, ale nie rozumiem, jak można rezygnować z innych znajomych, z własnego życia dla faceta.

zgadzam się z Tobą w stu procentach. Ale gdybyś powiedziała mi to jakieś cztery lata temu to bym Cie wyśmiała... przez pewien toksyczny związek odwróciłam się od wielu mi bliskich ludzi.. później on zerwał a ja zostałam na lodzie.. w dodatku sama jak palec.. teraz widzę i przestrzegam każdego który własnie przez faceta rezygnuje ze wszystkiego innego..

[awki]

[1=f36f09c64670dbbf8506d7b 7195631196fb4f2ce_65c2c81 98d77a;29486698]prawdziwa przyjaciółka będzie z Tobą mimo posiadania partnera.[/QUOTE]

No i gdzie ja znajdę prawdziwą przyjaciółkę, skoro nawet ta pierwsza, po kilkunastu latach znajomości olała wszystko dla faceta...

Brakuje mi strasznie osoby, której po prostu mogłabym się wygadać, bez obawy, że zaraz wszystko przeanalizuje i wyskoczy z milionem rozwiązań problemu.

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Napisane przez avista

zgadzam się z Tobą w stu procentach. Ale gdybyś powiedziała mi to jakieś cztery lata temu to bym Cie wyśmiała... przez pewien toksyczny związek odwróciłam się od wielu mi bliskich ludzi.. później on zerwał a ja zostałam na lodzie.. w dodatku sama jak palec.. teraz widzę i przestrzegam każdego który własnie przez faceta rezygnuje ze wszystkiego innego..

racja.

Napisane przez awki

No i gdzie ja znajdę prawdziwą przyjaciółkę, skoro nawet ta pierwsza, po kilkunastu latach znajomości olała wszystko dla faceta...

Brakuje mi strasznie osoby, której po prostu mogłabym się wygadać, bez obawy, że zaraz wszystko przeanalizuje i wyskoczy z milionem rozwiązań problemu.

gdziekolwiek, w pracy, w szkole, wśród znajomych. Uwierz mi, że wbrew pozorom, wiele jest ludzi ktorzy są w głębi duszy samotni.

[201801022117]

Napisane przez avista

zgadzam się z Tobą w stu procentach. Ale gdybyś powiedziała mi to jakieś cztery lata temu to bym Cie wyśmiała... przez pewien toksyczny związek odwróciłam się od wielu mi bliskich ludzi.. później on zerwał a ja zostałam na lodzie.. w dodatku sama jak palec.. teraz widzę i przestrzegam każdego który własnie przez faceta rezygnuje ze wszystkiego innego..

Niestety, to jest częsty błąd zakochanych dziewczyn... Jak to napisała dziś jakaś wizażanka, "miłość Ci wszystko wypaczy".

Napisane przez awki

No i gdzie ja znajdę prawdziwą przyjaciółkę, skoro nawet ta pierwsza, po kilkunastu latach znajomości olała wszystko dla faceta...

Brakuje mi strasznie osoby, której po prostu mogłabym się wygadać, bez obawy, że zaraz wszystko przeanalizuje i wyskoczy z milionem rozwiązań problemu.

Współczuje Ci. Nie wiem, co wtedy wstępuje w dziewczyny, że zachowują się tak, a nie inaczej... Facet jest wtedy dla nich najważniejszy na świecie. Nie wiem, czy to chuć tak nimi kieruje, czy poporstu niesamowita potrzeba posiadania chłopa...

[Ashaai]

[1=f36f09c64670dbbf8506d7b 7195631196fb4f2ce_65c2c81 98d77a;29486698]prawdziwa przyjaciółka będzie z Tobą mimo posiadania partnera.[/QUOTE]

To akurat kwestia sporna. Może wypowiem się z punktu widzenia takiej przyjaciółki.

Miałam dobrą przyjaciółkę. Od urodzenia w zasadzie. Na pewnym etapie w jej życiu zaczęło przewijać się dużo facetów. Każdy raczej na dość krótko. Dość burzliwe związki. Oczywiście miedzy każdym kolejnym ja byłam nr 1, najważniejsza, najlepsza, czas tylko ze mną spędzany, wiedziałam o wszystkim itd. Ale w momencie pojawiania się kolejnego amanta szłam w odstawkę. Aby było jasne- jestem osobą realnie patrzącą na świat i rozumiem, że kiedy pojawia się ukochany facet to muszę ustąpić i zrozumieć, że teraz dla przyjaciółki nr 1 jest facet a nie ja. Ale! bez przesady. Nikt nie chce być niczyim kołem ratunkowym. Powiem więcej, w sytuacji kiedy bardzo potrzebowałam jej ( bardzo awaryjna sprawa), dowiedziałam się, że nie teraz bo idzie z ukochanym na spacer ( zwykły, najzwyklejszy spacer a mi pół świata się waliło). Oczywiście kiedy z facetem zerwała znowu byłyśmy dla siebie 24h/dobę.

Trwało to dalej. Faceci pojawiali się i znikali a ja regularnie szłam na bok w mniejszym lub większym stopniu. Tylko przy którymś kolejnym stwierdziłam, że nie warto. Do dziś utrzymujemy dobre kontakty ale już nie przyjacielskie. Nie uważam się za "nieprawdziwą przyjaciółkę". Jestem "zdrową egoistką". Jeśli daje z siebie wszystko oczekuję również minimum zaangażowania zawsze a nie tylko w okresach bycia singlem. Ale od przyjaciółki oczekuję czegoś więcej niż jednego spotkania na piwo raz na 2 miesiące gdzie jeszcze muszę umówić się najlepiej tydzień wcześniej i dostosować pod wszystko co ona ustali.

Wniosek?
Radze Wam dziewczyny szczerze zastanowić się czy będąc w związku nie zamykacie się za bardzo z facetem w swoim własnym gniazdku. Przyjaciel jest osobą, która wybaczy Ci więcej niż inni. Ale jest też tylko człowiekiem, z uczuciami i nikt nie da się traktować jak 5, zapasowe koło u wozu. Niestety bardzo wiele moich koleżanek postępuję w tak beznadziejny sposób. Facet staje się całym światem. Niestety zazwyczaj te związki trwają trochę krócej lub dłużej ale się rozpadają. A później płacz i lament, że nie ma się nikogo na świecie i jest się samemu. Tyle, że to na własne życzenie.

Autorko- najwidoczniej skoro Ty nie postępujesz tak jak opisałam wyżej to po prostu trafiasz na kiepskie przyjaciółki. Niestety dziewczyny miewają trudne charaktery. Dla facetów pewne rzeczy są chyba po prostu prostsze i dlatego często z nimi łatwiej się dogadać.

[kobietasukcesu]

[1=f36f09c64670dbbf8506d7b 7195631196fb4f2ce_65c2c81 98d77a;29493730]racja.

gdziekolwiek, w pracy, w szkole, wśród znajomych. Uwierz mi, że wbrew pozorom, wiele jest ludzi ktorzy są w głębi duszy samotni.[/QUOTE]

Nawet na wizazu dziewczyny szukaja przyjazni, wiadomo nie kazdy nadaje sie na przyjaciolke, ale moze chociaz poznasz kolezanke do pogaduszek i wspolnych zakupow?

Ja znalam byla juz kumpele od zerowki, niestety po maturze wyjechala za granice do narzeczonego i koniec. Tak to kiedys obiecywala, ze bedzie fajnie i odwiedzi mnie i w ogole nawet tam sciagnie. Taaaa

Za bardzo sie odzywac nie chcialo, a jak byla w pl to mnie olala- a od jej domu rodzinnego do mojego rodzinnego jest hmm kilometr?
Moze to dlatego, ze wtedy smialam byc singielka I niegodna jej narzeczonej w ciazy Takze ja olalam, potem nawet pisala do mnie i jedyne pytanie to oczywiscie jak moje sprawy sercowe
Olalam ja po calosci.

Inna dobra- tak to nasza paczka byla fajna, ja bylam fajna bo ze mna jej rodzice ja chetniej wypuszczali. A miewala w domu nieciekawie z wyjsciami- bo do jej rodzicow wszystko szybko dochodzilo- czy picie czy wagary. Potem kiedys poznala jednego faceta i nagle wiecej mogla, to po co jej my Juz sie jej nie chcialo wychodzic w poblize domu ani wychodzic juz o 17 np, bo po co. Wielka pani swiatowa imprezowiczka sie zrobila

[avista]

[1=f36f09c64670dbbf8506d7b 7195631196fb4f2ce_65c2c81 98d77a;29493730]racja.

gdziekolwiek, w pracy, w szkole, wśród znajomych. Uwierz mi, że wbrew pozorom, wiele jest ludzi ktorzy są w głębi duszy samotni.[/QUOTE]



ja jestem bardziej sceptyczna ... owszem jest bardzo dużo ludzi samotnych.. ale wydaje mi się że dziewczyna nawet jak samotna to i tak nie daje po sobie poznać tego więc ciężko jest wyczuc...a jest tez dużo ludzi samotnych z wyboru.. sa samotne ale siedzą w swoim świecie i nikomu nie otwierają drzwi..

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Napisane przez avista

ja jestem bardziej sceptyczna ... owszem jest bardzo dużo ludzi samotnych.. ale wydaje mi się że dziewczyna nawet jak samotna to i tak nie daje po sobie poznać tego więc ciężko jest wyczuc...a jest tez dużo ludzi samotnych z wyboru.. sa samotne ale siedzą w swoim świecie i nikomu nie otwierają drzwi..

owszem, ale to nie jest powód aby się zamykać w skorupie i nie próbować.

[avista]

[1=f36f09c64670dbbf8506d7b 7195631196fb4f2ce_65c2c81 98d77a;29494712]owszem, ale to nie jest powód aby się zamykać w skorupie i nie próbować.[/QUOTE]

jasne ze masz rację, ale moim zdaniem ciężko jest znaleźć taka prawdziwa przyjaciółkę, taką nie tylko na dobre ale i na złe.. a może ja żyje w takim otoczeniu poprostu...

[awki]

Ja sama dużo ludzi poznaję, to na studiach, to przez moich znajomych, ale najczęściej to faceci, bo studiuję na polibudzie i znam ogólnie więcej chłopaków... Z tego, co widzę, to paczki kobiet trzymają się dopóki każda z nich jest singielką. Wszystkie babskie wyjścia, wieczory, wyjazdy - nawet nie pamiętam, kiedy ostatni raz brałam w czymś takim udział. Z drugiej strony dziewczyny w takich "paczkach" najczęściej mają duży problem ze znalezieniem partnerów, bo przesadzają w drugą stronę - spędzają czas tylko ze sobą i nie poznają nowych ludzi I znajdź tu złoty środek.

[avista]

Napisane przez awki

Ja sama dużo ludzi poznaję, to na studiach, to przez moich znajomych, ale najczęściej to faceci, bo studiuję na polibudzie i znam ogólnie więcej chłopaków... Z tego, co widzę, to paczki kobiet trzymają się dopóki każda z nich jest singielką. Wszystkie babskie wyjścia, wieczory, wyjazdy - nawet nie pamiętam, kiedy ostatni raz brałam w czymś takim udział. Z drugiej strony dziewczyny w takich "paczkach" najczęściej mają duży problem ze znalezieniem partnerów, bo przesadzają w drugą stronę - spędzają czas tylko ze sobą i nie poznają nowych ludzi I znajdź tu złoty środek.

racja.. faktycznie jest tak ze takie prawdziwe psiapsióły z reguły są singielkami a jak już któraś znajdzie swojego jedynego to ta więź z przyjaciółką się rozluźnia. I faktycznie sa dwa typowe zachowania kobiet albo spedzaja cały czas ze swoimi przyjaciółkami i nie mogą znaleźć faceta albo spedzaja za duzo czasu ze swoimi chłopakami i tracą przyjaciółki... co studiujesz na politechnice?

[Alessaaa]

Napisane przez avista

jasne ze masz rację, ale moim zdaniem ciężko jest znaleźć taka prawdziwa przyjaciółkę, taką nie tylko na dobre ale i na złe.. a może ja żyje w takim otoczeniu poprostu...

zgadzam sie w zupelnosci.

Ja w ogole przestalam wierzyc w przyjazn miedzy kobietami. Kazda moja "przyjaciolka" albo "porzucala" mnie dla faceta albo wbijala noz w plecy.

Czasami mysle, ze ludzie po prostu tacy sa. Klamia, zawodza a potem dziwia sie, ze sa sami. Moze jestem sceptycznie nastawiona ale znaleznienie przyjaciela to baaardzo trudne zadanie. wiekszosc tych "wielkich przyajzni" konczy sie z hukiem gdy jedna strona poznaje swoja "druga polowke" albo w gre zaczyna wchodzic zazdrosc o np lepsza prace, lepsze zarobki.

Nie jestem obiektywna poniewaz wszyscy ktorzy mogli mnie zawiesc zrobili to. Nie wierze w ludzi, nie ufam im, nawet ich nie lubie. Wszedzie widze zaklamanie i falsz.

Prawdziwy przyajciel powinien sie cieszyc znaszych sukcesow, szczegolnie ze zwykle sa one okupione ciezka praca. ja niestety trafiam tylko na osoby, ktore zawodza.

Najwiekszy zawod sprawila mi moja "przyjaciolka" ze studiow. 3 lata wspolnego mieszkania, calonocne rozmowy, spedzanie razem czasu mimo ze obie mialysmy chlopakow znajdywalysmy czas dla siebie i wydaalo mi sie ze wreszcie znalazlam prawdziwa przyjaciolke. Ostatnio wyszlo an jaw w ilu waznych kwestiach mnie oklamala, ile razy zyczyla mi zebym odniosla porazke. A wszystko pod wplywem tego ze rzucil aj facet a ona chciala po licencjacie brac z nim slub i rodzic mu dzieci a tu nagle taki klops i musi szukac kolejnego. Wpadla w wir internetowych randek. Desperacja uderzyla jej do glowy i tak sie zaczal nasz koniec..

[platekrozy]

Po prostu wiele dziewczyn,gdy znajdzie tego swojego faceta to jest on przecież częścią ich życia zaczynają nawijać o nim,bo jest on dla nich ważny.
Ja jestem z tych dziewczyn co akurat faceta stawiają na końcowym miejscu
Mnie za to irytuje,gdy jestem sama ciągłe teksty koleżanek''taka śliczna jesteś,dlaczego nie masz faceta''(tak jakbym musiała mieć).

[avista]

Napisane przez Alessaaa

zgadzam sie w zupelnosci.

Ja w ogole przestalam wierzyc w przyjazn miedzy kobietami. Kazda moja "przyjaciolka" albo "porzucala" mnie dla faceta albo wbijala noz w plecy.

Czasami mysle, ze ludzie po prostu tacy sa. Klamia, zawodza a potem dziwia sie, ze sa sami. Moze jestem sceptycznie nastawiona ale znaleznienie przyjaciela to baaardzo trudne zadanie. wiekszosc tych "wielkich przyajzni" konczy sie z hukiem gdy jedna strona poznaje swoja "druga polowke" albo w gre zaczyna wchodzic zazdrosc o np lepsza prace, lepsze zarobki.

Nie jestem obiektywna poniewaz wszyscy ktorzy mogli mnie zawiesc zrobili to. Nie wierze w ludzi, nie ufam im, nawet ich nie lubie. Wszedzie widze zaklamanie i falsz.

Prawdziwy przyajciel powinien sie cieszyc znaszych sukcesow, szczegolnie ze zwykle sa one okupione ciezka praca. ja niestety trafiam tylko na osoby, ktore zawodza.

Najwiekszy zawod sprawila mi moja "przyjaciolka" ze studiow. 3 lata wspolnego mieszkania, calonocne rozmowy, spedzanie razem czasu mimo ze obie mialysmy chlopakow znajdywalysmy czas dla siebie i wydaalo mi sie ze wreszcie znalazlam prawdziwa przyjaciolke. Ostatnio wyszlo an jaw w ilu waznych kwestiach mnie oklamala, ile razy zyczyla mi zebym odniosla porazke. A wszystko pod wplywem tego ze rzucil aj facet a ona chciala po licencjacie brac z nim slub i rodzic mu dzieci a tu nagle taki klops i musi szukac kolejnego. Wpadla w wir internetowych randek. Desperacja uderzyla jej do glowy i tak sie zaczal nasz koniec..

wiesz ze zgadam się z Tobą w większej części wypowiedzi? czasami mi się wydaje ze każdy ma drug twarz i ukryte intencje..

[karookarolina]

Złoty środek da się znaleźć Chociaż ja też głównie mam więcej kolegów, chyba dlatego, że mam zupełnie inaczej patrzę na świat, wiele dziewczyn nie rozumie moich poglądów

U mnie było tak, że w moim pierwszym związku facet oszalał i zabronił mi kontaktu ze znajomymi, więc połowa zwyczajnie zapomniała o moim istnieniu i skończyły się te znajomości. Została się tylko moja przyjaciółka, która zniosła wszystko, nawet jego nachodzenie na jej dom, żeby sprawdzić czy tam jestem. Ja też nie byłam bez winy, bo żeby Jego nie denerwować zerwałam ze wszystkimi kontakty (ach te młodzieńcze miłostki ) Na szczęście otworzyła mi oczy i zostawiłam cały ten związek.

Byłam też w długim związku, gdzie facet przeginał. Spotykał się z kumplami, jezdził z nimi gdzie chciał, nie przeszkadzalo mi to, do czasu. Bywało tak, że mimo, że potrzebowalam Go, to nie przyjezdzał do mnie, tlumaczyłam to odległoscią (50 km), ale nie rozumiał, że ja też potrzebowałam chwil sam na sam. Nawet jak ja przyjeżdzałam do Niego to wyciągał mnie do swoich kumpli, ewentualnie do Jego najlepszego przyjaciela i Jego kobiety. Miał świetnych kolegów, darzyłam ich ogromną sympatią, ale bez przesady. Każdy wyjazd, urlop, wycieczka była z Jego znajomymi, wszedzie razem, nawet jak mnie nie było to czas z nimi spedzał. Ja chciałam mieć Go czasem tylko dla siebie, ale takich chwil było bardzo mało. Nawet jak przyjeżdzaliśmy do mnie to chcial, żebym pojechała z Nim do koleżanek, miałam tego dosyć. Rozumiem mieć znajomych, ale nie spedzać z nimi całego życia. Codziennie się z Nimi widział, aż za dużo. Na koniec powiedział, że nie wytrzymałby ze mną sam na sam na dłuższy czas

Z obecnym partnerem jest tak, że mieszkamy razem i rozdzielamy czas na znajomych i sam na sam, jakoś to łączymy. Zresztą jak ja np wracam późno do domu to zawsze po mnie wychodzi, żebym sama nie wracała. Tak jest w porządku. Chociaż ja nie lubie jak za często spotyka się ze znajomymi, bo dla Niego nie ma wyjścia do kumpli bez piwa. Czy gdzieś z nimi idzie, czy nie, zawsze musi być piwo, a ja nie toleruje alkoholu.

Na koniec: ja nie wierzę w przyjaźnie. Mam znajomych, to wystarczy. Jedyną osobą, której ufam, która mnie nie ocenia i mi pomaga to mój kuzyn. On jest dla mnie jak przyjaciel, zawsze sie wspieramy w trudnych chwilach, od tylu lat. Ludzie są zbyt zawistni i fałszywi, dlatego wole nigdy wszystkiego nie mówić, nie pokazuje calej siebie. Ja bardzo chętnie poznaje nowe osoby, na pogaduchy, zakupy, gadanie, ale nie zaprzyjaźniam się.

[fiaa]

autorko - mogłabym napisać słowo w słowo, to co Ty

wszyscy moi znajomi to płeć męska - świetnie się z nimi czuję, zawsze jest o czym pogadać. żartobliwi, swobodni, szczerzy.

wszystkie dziewczyny jakie napotkałam na swojej drodze - a trochę ich było - okazywały się prędzej czy później po prostu fałszywe. na co dzień - buzi buzi (jak mnie ten zwyczaj całowania w policzek wkurza, najchętniej to bym grabę uścisnęła i tyle), jaka jesteś śliczna mądra, ja Ci pomogę, ale nie fatyfuj się ja to zrobię, słodkie idiotki. tylko później okazywalo się że facet ważniejszy albo intencje znajomości ograniczały się tylko do interesów.

chłopcy są niezawoodni, zawsze mają czas na szczerą rozmowę o wszystkim i o niczym

choć sama muszę uderzyć się w piersi - na początku mojego związku też miałąm tendencje do ograniczenia kontaktów ze znajomymi, ale na szczęście Tż jakoś podświadomie ze mnie to wytępił - sam też jest osobą bardzo towarzyską i często wychodzimy razem ze znajomymi.

jasne, że brak mi jakiejś babki której mogę się wygadać. ale na co dzień nie odnajduję się w kobiecym świecie - jest zbyt przesłodzony i sztuczny. od małego latałam w przedszkolu ze śrubokrętem i trochę mi tej 'męskości' chyba zostało

ogólnie rzecz biorąc - w oparciu o moje doświadczenia 'przyjaciółkowe' - nie wierzę w damską, prawdziwą przyjaźń. kobiety są zbyt zawistne i zazdrosne

[awki]

Studiuję informatykę Zawsze miałam bardziej męskie zainteresowania

Napisane przez platekrozy

Po prostu wiele dziewczyn,gdy znajdzie tego swojego faceta to jest on przecież częścią ich życia zaczynają nawijać o nim,bo jest on dla nich ważny.

Ja też mogłabym mówić i mówić o moim Problem w tym, że poza tematami chłopaków i związków w ogóle, o niczym innym nie da się z niektórymi dziewczynami pogadać. Pytam, czy widziała jakiś film - "Nie, ale powiem misiowi, żeby ściągnął, to razem pooglądamy. On ma taki dobry gust filmowy!" i w ten deseń. Zawsze "byliśmy", "widzieliśmy", "poszliśmy". Liczba pojedyncza stosowana tylko przy opisie chłopaka.

Napisane przez fiaa

na co dzień - buzi buzi (jak mnie ten zwyczaj całowania w policzek wkurza, najchętniej to bym grabę uścisnęła i tyle)

Dokładnie, strasznie tego nie lubię.

Napisane przez fiaa

ogólnie rzecz biorąc - w oparciu o moje doświadczenia 'przyjaciółkowe' - nie wierzę w damską, prawdziwą przyjaźń. kobiety są zbyt zawistne i zazdrosne

Ja jeszcze trochę wierzę, mimo wszystko. Są naprawdę fajne dziewczyny, z którymi się świetnie dogaduję, problem w tym, że zwykle znajdują zaborczych facetów (tak jak mój nr 5).

Napisane przez karookarolina

Na koniec: ja nie wierzę w przyjaźnie. Mam znajomych, to wystarczy. Jedyną osobą, której ufam, która mnie nie ocenia i mi pomaga to mój kuzyn. On jest dla mnie jak przyjaciel, zawsze sie wspieramy w trudnych chwilach, od tylu lat. Ludzie są zbyt zawistni i fałszywi, dlatego wole nigdy wszystkiego nie mówić, nie pokazuje calej siebie. Ja bardzo chętnie poznaje nowe osoby, na pogaduchy, zakupy, gadanie, ale nie zaprzyjaźniam się.

Ja mam wrażenie, że bez przyjaciół jestem trochę słabsza, dobrze mi jest, kiedy wiem, że otaczają mnie bliscy ludzie Na samym początku daję im duży kredyt zaufania, otwieram się całkowicie. To, czy znajomość przetrwa i przerodzi się w coś większego, wychodzi w praniu. Każda strata przyjaciela boli. Do tej pory straciłam same przyjaciółki.

Napisane przez Alessaaa

Najwiekszy zawod sprawila mi moja "przyjaciolka" ze studiow. 3 lata wspolnego mieszkania, calonocne rozmowy, spedzanie razem czasu mimo ze obie mialysmy chlopakow znajdywalysmy czas dla siebie i wydaalo mi sie ze wreszcie znalazlam prawdziwa przyjaciolke. Ostatnio wyszlo an jaw w ilu waznych kwestiach mnie oklamala, ile razy zyczyla mi zebym odniosla porazke. A wszystko pod wplywem tego ze rzucil aj facet a ona chciala po licencjacie brac z nim slub i rodzic mu dzieci a tu nagle taki klops i musi szukac kolejnego. Wpadla w wir internetowych randek. Desperacja uderzyla jej do glowy i tak sie zaczal nasz koniec..

Uważam, że przez związki z ludzi wychodzą najgorsze cechy. Moja największa przyjaciółka, którą znałam praktycznie od zawsze, nie miała problemu, żeby zwyzywać mojego faceta przez gadu. Teraz, kiedy słyszę, jak zachowuje się w związku, ręce mi opadają. Prowadzi otwartą wojnę ze znajomymi jej chłopaka, wykorzystuje go, rani... Po prostu jej nie poznaję, chociaż miałam wrażenie, że znam ją jak nikt...

[avista]

Ja mam wrażenie, że bez przyjaciół jestem trochę słabsza, dobrze mi jest, kiedy wiem, że otaczają mnie bliscy ludzie Na samym początku daję im duży kredyt zaufania, otwieram się całkowicie. To, czy znajomość przetrwa i przerodzi się w coś większego, wychodzi w praniu. Każda strata przyjaciela boli. Do tej pory straciłam same przyjaciółki.

Faktycznie czlowiek potrzebuje drugiego człowieka, wsparcia i otuchy. Wydaje mi się że prościej przyjaźnić się jest z chłopakiem niż dziewczyną ponieważ oni są bezpośredni, szczerze mówią gdy im się coś nie spodoba.. a większość dziewczyn nie powie o co jej chodzi, udaje wielką przyjaciółeczkę, buzi buzi, a za plecami obrabia ci dupe do innej..

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Napisane przez avista

Ja mam wrażenie, że bez przyjaciół jestem trochę słabsza, dobrze mi jest, kiedy wiem, że otaczają mnie bliscy ludzie Na samym początku daję im duży kredyt zaufania, otwieram się całkowicie. To, czy znajomość przetrwa i przerodzi się w coś większego, wychodzi w praniu. Każda strata przyjaciela boli. Do tej pory straciłam same przyjaciółki.

Faktycznie czlowiek potrzebuje drugiego człowieka, wsparcia i otuchy. Wydaje mi się że prościej przyjaźnić się jest z chłopakiem niż dziewczyną ponieważ oni są bezpośredni, szczerze mówią gdy im się coś nie spodoba.. a większość dziewczyn nie powie o co jej chodzi, udaje wielką przyjaciółeczkę, buzi buzi, a za plecami obrabia ci dupe do innej..

wiec może zamiast przyjaciółki...przyjaciel ?

[avista]

moim zdaniem zaden przyjaciel przyjaciolki nie zastapi bo kobieta potrzebuje kobiety ale ciezko ja jest znalezc

[awki]

[1=f36f09c64670dbbf8506d7b 7195631196fb4f2ce_65c2c81 98d77a;29510448]wiec może zamiast przyjaciółki...przyjaciel ?[/QUOTE]

Mam przyjaciół, jeden z nich został w końcu moim chłopakiem Problem w tym, że z facetem to jednak nie to samo co z dziewczyną. Nie pogadam z nim o seksownych aktorach, nie zeżremy razem całej bombonierki przy Lejdis, nie wyjdziemy na długie zakupy, które skończą się w momencie, kiedy nogi będą nam odpadać... Czasami chciałabym usłyszeć "biedactwo, wiem, co czujesz", kiedy mówię, że brzuch mnie boli podczas okresu. A nie "to weź tabletkę". Takie rzeczy.

Część moich zajętych koleżanek nie ocenia już celebrytów. Bo chłopak i tak jest dla nich najładniejszy.

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Napisane przez avista

moim zdaniem zaden przyjaciel przyjaciolki nie zastapi bo kobieta potrzebuje kobiety ale ciezko ja jest znalezc

Napisane przez awki

Mam przyjaciół, jeden z nich został w końcu moim chłopakiem Problem w tym, że z facetem to jednak nie to samo co z dziewczyną. Nie pogadam z nim o seksownych aktorach, nie zeżremy razem całej bombonierki przy Lejdis, nie wyjdziemy na długie zakupy, które skończą się w momencie, kiedy nogi będą nam odpadać... Czasami chciałabym usłyszeć "biedactwo, wiem, co czujesz", kiedy mówię, że brzuch mnie boli podczas okresu. A nie "to weź tabletkę". Takie rzeczy.

Część moich zajętych koleżanek nie ocenia już celebrytów. Bo chłopak i tak jest dla nich najładniejszy.

a próbowałyście kiedyś?

ja mam przyjaciela i mówi dokładnie to samo co przyjaciółka i ma świeże męskie spojrzenie i dlatego jest niezastąpiony.

[awki]

[1=f36f09c64670dbbf8506d7b 7195631196fb4f2ce_65c2c81 98d77a;29512788]a próbowałyście kiedyś?

ja mam przyjaciela i mówi dokładnie to samo co przyjaciółka i ma świeże męskie spojrzenie i dlatego jest niezastąpiony.[/QUOTE]

Zastanawia mnie czasami, jak facet, który od dziecka godzinami biega za piłką po boisku, nie jest w stanie wytrzymać 30 minut na zakupach, bo go nogi bolą Jednak upieram się, że to nie to samo. Gdybym miała faceta tak blisko, jak miałam dziewczyny, to pewnie w końcu pojawiłoby się jakieś głębsze uczucie. Z przyjaciółmi oglądam mecze przy piwie, oceniam laski w barze, gadam o grach komputerowych. Gdybyśmy mieli skulić się pod kocem z lodami i oglądać jakiś babski film... To byłoby po prostu niewłaściwe.

[Bayje]

Tak Cie czytam .. Droga Autorko i myslę, że byłabyś dobra przyjaciółką dla mnie...
W moim gronie też więcej przewija się 'facetów' kolegów niż 'kobiet' koleżanek.

A Kobiet zrobiło się mniej z takiego względu, że jedna przyjaciółka pojechała na studia no i czas na 'spotkania' już nie było - rzadkie zjazdy do domu a teraz to już wątpie by zjechała na jakiś weekand - mgr + praca. Zostaje telefon i sms a to nie to samo co 'kawa' i pogaduchy.

Kolejna wyjechała do Niemiec za chłopakiem - bo tutaj pracy nie ma.
Kolejna do Holandii ..

a z innymi koleżanki rozstałam się z racji 'rozbieżności' charakteru..

Kolejna mimo, że mieszka 2 bloki dalej - facet jej nie odstepuje na krok.

Facet i ona mieszkają w tym samym mieście 2-3 minuty jazdy autem :P . Raz była u mnie na herbacie .. nie zdążyłam nawet zrobić herbaty. on napisał smsa, że jest u Niej(mimo, że wcześniej nie napisał, że przyjedzie) a ta oczywiście szybciutko poleciała do domu za nim.

[jodame]

Szczerze, to nie widzę większego związku pomiędzy tymi rozstaniami z koleżankami a Tobą i facetami. To raczej "wina" ich charakterów. Tego, że nie chcą/nie potrafią spotykać się z innymi ludźmi, gdy są w parze.

Ta pierwsza koleżanka była zazdrosna, bo nie potrafiła się zająć sama sobą. Ale gdy znalazła sobie "zajęcie", to już nie potrzebowała kontaktu z Tobą. Po prostu wasze drogi się rozeszły, a przyjaźń mocno rozluźniła.
Druga i trzecia to też typ dziewczyn, które gadają tylko o swoich facetach. No, chyba że był to tylko taki przejściowy etap.
Z czwartą, o ile rozumiem nic was nie poróżniło. Chłopak najpierw ją zostawił, a potem zaczął startować do Ciebie -mogłaś go spławić i nie zrywać kontaktu z koleżanką. Czy może ona miała do Ciebie żal? (Chociaż z tego co napisałaś, to nie miała powodu).
A z piątą, skoro nie widujesz się sam na sam, to trudno żeby kontakt się nie rozluźnił.

Niektórzy ludzie tak już mają -zapatrzeni w swoją drugą połowę zapominają o znajomych. A potem, często dopiero po rozstaniu zauważają, że już nie ma obok nich żadnych znajomych, przyjaciół... .
Dobrze, że Ty potrafisz znaleźć tę równowagę Tak trzymać!

[awki]

Widzę, że jest nas całkiem sporo. To trochę przykre. Avista, a Ty jak sobie teraz radzisz?

Napisane przez jodame

Szczerze, to nie widzę większego związku pomiędzy tymi rozstaniami z koleżankami a Tobą i facetami. To raczej "wina" ich charakterów. Tego, że nie chcą/nie potrafią spotykać się z innymi ludźmi, gdy są w parze.

Ta pierwsza koleżanka była zazdrosna, bo nie potrafiła się zająć sama sobą. Ale gdy znalazła sobie "zajęcie", to już nie potrzebowała kontaktu z Tobą. Po prostu wasze drogi się rozeszły, a przyjaźń mocno rozluźniła.
Druga i trzecia to też typ dziewczyn, które gadają tylko o swoich facetach. No, chyba że był to tylko taki przejściowy etap.
Z czwartą, o ile rozumiem nic was nie poróżniło. Chłopak najpierw ją zostawił, a potem zaczął startować do Ciebie -mogłaś go spławić i nie zrywać kontaktu z koleżanką. Czy może ona miała do Ciebie żal? (Chociaż z tego co napisałaś, to nie miała powodu).
A z piątą, skoro nie widujesz się sam na sam, to trudno żeby kontakt się nie rozluźnił.

Niektórzy ludzie tak już mają -zapatrzeni w swoją drugą połowę zapominają o znajomych. A potem, często dopiero po rozstaniu zauważają, że już nie ma obok nich żadnych znajomych, przyjaciół... .
Dobrze, że Ty potrafisz znaleźć tę równowagę Tak trzymać!

Masz sporo racji. Ta pierwsza już mnie nie potrzebuje, bo wszystkie rzeczy, które robiłyśmy razem, robi teraz z facetem. I faktycznie, poza mną i moimi znajomymi nie miała raczej nikogo bliskiego, więc kiedy przebywałam tylko z chłopakiem, ona zostawała sama, ale przecież nie mogłam zawsze organizować spotkań we trójkę.

Z drugą i trzecią, kiedy były jeszcze singielkami, mogłam porozmawiać na każdy temat. Przez okres fascynacji chłopakami straciły wszystkie zainteresowania i teraz nie idzie z nimi normalnie pogadać, bo swoje światy ograniczyły do facetów...

Z czwartą sprawa była skomplikowana. Jej chłopak był raczej typem melancholijnego romantyka, często musiała mu pomagać, pocieszać. Bardzo go kochała. Opowiadała mi o nim, o ich problemach, bo było jej czasem ciężko i musiała się wygadać. Skarżyła się, że zaczął się od niej odsuwać, bez powodu. Ja sama zorientowałam się bardzo późno, że on szuka mojego towarzystwa, kontaktu fizycznego, staję się mu bliższa niż ona. Zareagowałam instynktownie, zerwałam z nim kontakt, przestałam mu odpisywać, unikałam go (głupio postąpiłam, bo to go tylko bardziej nakręciło). Nigdy jej o tym nie powiedziałam. Może sama się domyśliła. Próbowałam po tym dalej się z nią spotykać, ale kiedy temat schodził na niego, po prostu przygniatało mnie poczucie winy. Stchórzyłam. Kiepska ze mnie przyjaciółka, skoro nie powiedziałam jej prawdy. Kiedy znalazła sobie "pocieszyciela", odsunęłam się i nigdy nie wróciłam
Jakiś czas później spotkałyśmy się przypadkiem i trochę pogadałyśmy. Kiedy zapytałam, jak się czuje w nowym związku, powiedziała coś w rodzaju: "jest świetnie, ale i tak zawsze będę coś czuła do tego pierwszego". Poczułam się po tym jak najgorsza świnia.
Popełniłam błąd, bo z tamtym często rozmawialiśmy (zwykle o niej), szliśmy razem załatwiać sprawy za nią, jak była chora, itp. On, jako chłopak mojej przyjaciółki, był dla mnie całkowicie aseksualny, praktycznie jak brat. W życiu bym nie pomyślała, że może coś do mnie poczuć, dlatego zachowywałam się przy nim zbyt swobodnie. Dzisiaj nigdy nie zbliżam się do facetów moich koleżanek. Jesteśmy tylko na "cześć", a jak chcę czegoś od nich, to załatwiam to przez koleżankę.

Z piątą przynajmniej mogę jeszcze pogadać na gadu A ze spotkaniem jest tak jak u Bayje - przychodzi, a zaraz znikąd pojawia się facet. Tyle że ona wtedy nie idzie do niego, tylko ja zwołuję innych ludzi i razem coś robimy.

[Regista]

Napisane przez awki

Czwarta była mi bardzo bliska, miałyśmy zbliżone zainteresowania i gust muzyczny, poglądy na życie. Bardzo ceniłam tę znajomość, możliwe, że najbardziej ze wszystkich. Wszystko było w porządku, dopóki jej ukochany chłopak, jej pierwsza miłość, nie zostawił jej, po czym nie zaczął się do mnie przystawiać. Zerwałam znajomość z nimi, do dzisiaj nie umiem spojrzeć jej w oczy. Ma nowego, fajnego faceta, ale ja i tak nie mogę sobie wybaczyć, że rozwaliłam jej związek.

Ale dlaczego w tej sytuacji czujesz się winna? Jeśli gościa nie prowokowałaś, nie podrywałaś, nie dawałaś mu żadnej nadziei, to przecież nie Twoja wina, że coś mu się w głowie ubzdurało. Nawet jeśli rzucił swoją dziewczynę bo zakochał się w Tobie, to przecież też nie Twoja wina. Nie miałaś przecież wpływu na jego uczucia i postępowanie. Przyjaciółka powinna to zrozumieć, nawet mimo bólu po stracie chłopaka. W końcu Ty do niego nic nie miałaś, a za jego czyny nie możesz być, ani czuć się odpowiedzialna.