Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie ?

[TanczGlupiaTancz]

Kochane dziewczyny,

od dłuższego czasu mam straszny mętlik w głowie, raz myślę, że to coś więcej, za chwilę znów, że to bez sensu, że przecież dobrze jest jak jest.
Piszę to tu, ponieważ Wy spojrzycie na tą sprawę z boku, obiektywnie.



Z X znamy się już 4 lata, poznaliśmy się, gdy zaczął się spotykać z moja koleżanką z liceum (nie są już razem od ponad roku). Od samego początku znajomości świetnie się ze sobą dogadywaliśmy, jednak nigdy nie pomyślałam o nim w inny sposób,jak o przyjacielu z prostego powodu – był chłopakiem mojej koleżanki. Kiedy rozstali się, a dokładnie to ona go rzuciła strasznie to przeżył. Szczerze mówiąc byłam w szoku, że dorosły dwudziestoczteroletni facet może tak cierpieć, tym bardziej, że nie jest on osobą, która otwarcie mówi o swoich uczuciach. X zawsze był „na każde moje zawołanie”, gdy tylko miałam jakiś problem wystarczył telefon i był, nie ważne czy był to zepsuty samochód, spalona żarówka, czy mój kolejny zawód miłosny. Dlatego, gdy rozstał się ze swoja dziewczyną był dla mnie oczywiste, że będzie mógł na mnie liczyć. Tym samym trzymając stronę X, koleżanka przestała się do mnie odzywać, a ponieważ czasy liceum mamy już za sobą z tamtą koleżanką nie utrzymujemy już żadnego kontaktu. Z X widzimy się co najmniej raz w tygodniu i wszystko było w porządku do momentu, gdy chciałam go „wyswatać” z koleżanką z uczelni i zdałam sobie sprawę, że jestem o niego zazdrosna. Później po jednej z imprez, gdy oboje sporo za dużo wypiliśmy doszło pomiędzy nami do czegoś więcej, oczywiście nie przespaliśmy ze sobą. Razem ustaliliśmy, że po prostu nas poniosło i nadal jesteśmy tylko przyjaciółmi. Ale z mojej strony chyba coraz bardziej to coś więcej niż tylko przyjaźń. Uwielbiam z nim rozmawiać, a gdy go widzę to, aż oczy mi się świecą. Jednak kompletnie nie wiem co on o tym wszystkim myśli, co gorsze doskonale wiem, że on coś jeszcze czuje do swojej byłej dziewczyny pomimo upływu czasu. I mimo że powtarzam sobie ciągle, że to bez sensu, że lepiej jak jesteśmy tylko przyjaciółmi, jednak serce swoje, rozum swoje.


Kochane, co zrobiłybyście na moim miejscu?



Z góry dziękuje za każdą radę.

[tarji]

Napisane przez TanczGlupiaTancz

Kochane dziewczyny,

od dłuższego czasu mam straszny mętlik w głowie, raz myślę, że to coś więcej, za chwilę znów, że to bez sensu, że przecież dobrze jest jak jest.
Piszę to tu, ponieważ Wy spojrzycie na tą sprawę z boku, obiektywnie.



Z X znamy się już 4 lata, poznaliśmy się, gdy zaczął się spotykać z moja koleżanką z liceum (nie są już razem od ponad roku). Od samego początku znajomości świetnie się ze sobą dogadywaliśmy, jednak nigdy nie pomyślałam o nim w inny sposób,jak o przyjacielu z prostego powodu – był chłopakiem mojej koleżanki. Kiedy rozstali się, a dokładnie to ona go rzuciła strasznie to przeżył. Szczerze mówiąc byłam w szoku, że dorosły dwudziestoczteroletni facet może tak cierpieć, tym bardziej, że nie jest on osobą, która otwarcie mówi o swoich uczuciach. X zawsze był „na każde moje zawołanie”, gdy tylko miałam jakiś problem wystarczył telefon i był, nie ważne czy był to zepsuty samochód, spalona żarówka, czy mój kolejny zawód miłosny. Dlatego, gdy rozstał się ze swoja dziewczyną był dla mnie oczywiste, że będzie mógł na mnie liczyć. Tym samym trzymając stronę X, koleżanka przestała się do mnie odzywać, a ponieważ czasy liceum mamy już za sobą z tamtą koleżanką nie utrzymujemy już żadnego kontaktu. Z X widzimy się co najmniej raz w tygodniu i wszystko było w porządku do momentu, gdy chciałam go „wyswatać” z koleżanką z uczelni i zdałam sobie sprawę, że jestem o niego zazdrosna. Później po jednej z imprez, gdy oboje sporo za dużo wypiliśmy doszło pomiędzy nami do czegoś więcej, oczywiście nie przespaliśmy ze sobą. Razem ustaliliśmy, że po prostu nas poniosło i nadal jesteśmy tylko przyjaciółmi. Ale z mojej strony chyba coraz bardziej to coś więcej niż tylko przyjaźń. Uwielbiam z nim rozmawiać, a gdy go widzę to, aż oczy mi się świecą. Jednak kompletnie nie wiem co on o tym wszystkim myśli, co gorsze doskonale wiem, że on coś jeszcze czuje do swojej byłej dziewczyny pomimo upływu czasu. I mimo że powtarzam sobie ciągle, że to bez sensu, że lepiej jak jesteśmy tylko przyjaciółmi, jednak serce swoje, rozum swoje.


Kochane, co zrobiłybyście na moim miejscu?



Z góry dziękuje za każdą radę.

Ja (ale to ja ) goniłabym króliczka, a nie udawała, że wszystko cacy i super, że się przyjaźnimy do grobowej dechy. A wieczorami zgrzyty zębami i popołudniami. Co więcej, skoro oboje się pocałowaliście, to możliwe, że nie jesteś mu tak obojętna (oczywiście nie chcę Ci robić żadnych nadziei), ale alkohol alkoholem, ale ja jakoś nie mam tak, że całuję się z kim popadnie, jak popiję

[Stokrotek90]

Decydując się na coś więcej, stawiasz na szali swoją przyjaźń. Ale wiesz... THE WINNERS TAKE IT ALL. No i jest ryzyko, jest zabawa

[201611241302]

Spróbować.Pogadać szczerze. Inaczej będziesz się ciągle zastanawiać.

[Madzialenka_21]

A może alkohol ułatwił i przyspieszył jedynie to, co prędzej czy później i tak by się stało? Skoro jesteście dorosłymi ludźmi i tak długo się przyjaźnicie to porozmawiajcie ze sobą poważnie. Zapytaj go czy ten pocałunek coś dla niego znaczył i powiedz prawdę o swoich uczuciach. Nawet jeśli nic z tego nie będzie, będziesz wiedziała, że próbowałaś. Jeśli on pozna inną dziewczynę i się z nią zwiąże, możesz być pewna, że będzie Ci dużo trudniej.

[chwast]

Podobnie miałam z moim TŻ. Gdy go poznałam też byliśmy przyjaciółmi, wszędzie razem chodziliśmy itd. Wiedziałam, że on tam kogoś ma na boku tzn nie, że jest w związku lecz z kimś się od czasu do czasu spotyka. Zaczęło mi to przeszkadzać kiedy też po alkoholu doszło między nami do czegoś więcej (również nie do seksu) zbliżyliśmy się do siebie, ale również doszliśmy do wniosku, że nas poniosło... Tylko, że te sytuacje powtarzały się conajmniej raz w miesiącu, co dwa miesiące... Tak naprawdę zawsze coś do siebie czuliśmy, ale żadno z nas nie miało odwagi, albo nie widziało sensu. Rok później byliśmy i nadal jestesmy szczęśliwą parą
Ja nie naciskałam, chociaż coraz bardziej bolało mnie, że wyszedł z tą, był z tamtą gdzieś.... a ja musiałam jeszcze o tym wysłuchiwać. Postanowiłam troszkę wziąć sprawy w swoje ręce. Nie mówiłam otwarcie o co mi chodzi, w zasadzie nie wiem jak do tego doszło. Wiedział, że zawsze może na mnie liczyć aż w końcu zakochał się na zabój bo przebiłam sobą wszystkie inne "koleżanki"

Aha no i to ważne, czy ten Twój X wykazuje jakieś zainteresowanie Tobą poza przyjaźnią? Bo mój dawał jakieś znaki bez przerwy

[TanczGlupiaTancz]

Dziękuje Kochane za rady

Dokładnie tak jak pisze Stokrotek90 decydując się szczerze porozmawiać z Mr X stawiam na szali naszą przyjaźń, która jest dla mnie mega cenna, bo wiem, że zawsze mogę na niego liczyć.
chwast zapytałaś, czy X wykazuje jakieś zainteresowanie mną. I tu się rodzi problem, bo ja sama nie wiem jak czasem odebrać jego zachowanie. Były sytuacje, gdy łapał mnie za rękę na imprezie, podnosił przytulał, jakieś buziaki w smsie, ale to wszystko było do momentu naszego "poniesienia" nas po imprezie. Teraz dalej czasem patrzy na mnie w inny sposob niz na inne dziewczyny, a moze tylko mi sie tak wydaje.
Czasem wydaje mi się, że on w stosunku do mnie zachowuje się inaczej niż do każdej innej dziewczyny, a za chwile wydaje mi się, że traktuje mnie jak przyjaciółkę. Sama już nie wiem jakoś się pogubiłam już całkiem w tym wszystkim. Ja zawsze byłam oporna na wyłapywanie sygnałów od facetów, że im się podobam i tak zostało do teraz.

[kisiel00]

TanczGlupiaTancz czuje się jakbym pisała Twoją ostatnią wypowiedź osobiście U mnie było identycznie. Ja zaryzykowałam. Za niedługo będziemy mieli drugą rocznicę
Osobiście uważam, że warto ryzykować.