nie wiem co robić:(

lady_bridget · 2011-12-12, 08:09

Proszę Was o rady, zdanie, co Wy byscie zrobiły na moim miejscu, juz nie wiem co robić...
Mój ojciec jest alkoholikiem, przez to co przeszłam i przechodzę nie chce mi się pisac... pozniej mama wpadła w inny, toksyczny zwiazek z psycholem (akurat to dzieki Bogu sie skończylo). Nigdy nie mialam chłopaka na poważnie, poniewaz za kazdym razem, okazywali mi wiecej uczuc niz bylam w stanie przyjac, bylo mi dziwnie i odtracalam ich. Psycholog wytlumaczyla mi, ze to dlatego poniewaz ojciec nigdy nie okazywal mi milosci, dlatego nie moge uwierzyc ze ktos pokocha mnie bezwarunkowo. Zawsze mialam kompleksy na swoim punkcie, ale ogólnie wierze w siebie. Tylko czasami przechodze takie stany, ze jestem nic nie warta.. Teraz poznalam mezczyzne, jest 6 lat starszy. Naprawde mi zalezy na nim, chyba powoli sie w nim zakochuje. Spotykamy sie rzadko, bo on pracuje i ma szkole w innym miescie. Wszystko niby jest cudownie- rozmawiamy, smiejemy sie. Ale zawsze widze w tych rozmowach problemy. Powiedzial ze mojej przyjaciolki siostra jest ladna- jest mi przykro. Piszemy smsy, napisalam ze w domu zle- on na to: aha, współczuje- jestem zla ze tylko tyle. Rozmawiamy przez telefon (mieszka z kolegami) i wiadomo, jak to faceci, z czegos sie zasmial- ja sie rozlaczam bo mysle ze to ze mnie. Mam dystans do siebie, ale jak nieraz ze mnie zartuje, to jest mi przykro, chociaz wiem ze nie robi tego zeby bylo mi przykro. No i seks. Powiedzialam mu, ze narazie nie chcę. I chociaż czuję ogromny pociąg na razie nie. On to powiedzial ze to ceni i poczeka. Ale za chwilę całujemy się namiętnie, pozwalam mu na coraz wiecej i znowu mowie NIE. On wzdycha ale przestaje. I za chwilę znow to samo. Okropna ze mnie zolza, bo nie wiem ile jeszcze to wytrzyma. Ostatnio powiedzial czy bym nie mogla odwiedzic w jego miescie, bo nie bedziemy sie widziec 2 tygodnie, ja zaraz wkrecam sobie ze to tylko po to, by zaciagnac mnie do łóżka. Boje sie tego wszystkiego. Z jego strony narazie nie bylo zadnych deklaracji uczuc, i chociaz wiem ze nie jestem mu obojetna nie wierze ze jest w stanie mnie pokochac. wlasnie mnie. próbowalam o tym z nim pogadac, ale on powiedzial, ze nie chce nic przyspieszac i tak jest dobrze. boje sie ze mnie skrzywdzi jak ojciec, albo wyjdzie z niego taki psychol jak z eksa mojej mamy. chyba jestem skazana na samotnosc. chce kochac ale jednoczesnie sie boje. to chore..

**201607110949** · 2011-12-12, 10:28

Niestety, jest to częsta sytuacja w polskich domach :/
Widzę 2 rozwiązania:
a) rozmawiasz z chłopakiem szczerze i mówisz mu o wszystkim tym co tu napisałaś. jeżeli jest w porządku, ma rozum, i na tyle cierpliwości że to zniesie w imię uczuć jakie do Ciebie żywi - może Wam się udać. Ale Ty też musisz cały czas nad sobą pracować, najlepiej z psychologiem bo dobrze mówi
b) na jakiś zostawiasz wszelkie kontakty damsko-męskie i z psychologiem pracujesz nad tym co tu opisałaś. Dążysz do tego aby sama ze sobą być szczęśliwa, bo wtedy tylko możesz stworzyć szczęśliwy związek.

Inaczej widzę to tak: robisz chłopakowi dzikie sceny zazdrości o nic, zwodzisz, on to początkowo znosi ale w końcu ma dość, rzeczywiście znajduje sobie inną i odchodzi. A Ty masz potwierdzenie swojej teorii, że "z nikim nie będziesz nigdy szczęśliwa bo trafiasz na samych dupków".

**201604301943** · 2011-12-12, 11:45

Cytat:

Napisane przez SALIX

Niestety, jest to częsta sytuacja w polskich domach :/
Widzę 2 rozwiązania:
a) rozmawiasz z chłopakiem szczerze i mówisz mu o wszystkim tym co tu napisałaś. jeżeli jest w porządku, ma rozum, i na tyle cierpliwości że to zniesie w imię uczuć jakie do Ciebie żywi - może Wam się udać. Ale Ty też musisz cały czas nad sobą pracować, najlepiej z psychologiem bo dobrze mówi
b) na jakiś zostawiasz wszelkie kontakty damsko-męskie i z psychologiem pracujesz nad tym co tu opisałaś. Dążysz do tego aby sama ze sobą być szczęśliwa, bo wtedy tylko możesz stworzyć szczęśliwy związek.

Inaczej widzę to tak: robisz chłopakowi dzikie sceny zazdrości o nic, zwodzisz, on to początkowo znosi ale w końcu ma dość, rzeczywiście znajduje sobie inną i odchodzi. A Ty masz potwierdzenie swojej teorii, że "z nikim nie będziesz nigdy szczęśliwa bo trafiasz na samych dupków".

racja

moim zdaniem idealna była by opcja a. wiem że jest ona trudna, ale ja niedawno tak zrobiłam i teraz dzięki temu jestem bardzo szczęśliwa

a właściwie ciągle to robię bo ciągle tłumaczę mojemu TŻ podłoże moich zachowań dziwnych, problemów. po prostu - jeśli facet po takich wyznaniach chce z tobą być to jest bardzo wartościowym człowiekiem a jeśli nie to trudno - widać nie był ciebie wart.
trzymam kciuki za was, powodzenia!

kllllaudusia · 2011-12-12, 13:30

Wydaje mi sie ze powinnas dalej pracowac nad sama sobe z psyhologiem i starac sie przestac wszystkich facetow do jednego worka wrzucac. Twoja sytuacja rodzinna ma napewno bardzo duzy wplyw na to co dzieje sie w Twoim zyciu ale nieznaczy to rowniez ze musisz powtorzyc los swojej mamy. Uwage na temat wstrzymania tymczasowo kontaktow damsko - meskich i rozpoczecie terapi by pokochac i zrozumiec sama siebie uwazam za jak najbardziej trafiona. Bo tylko kiedy ty bedziesz zadowolona z siebie bedziesz w stanie ulozyc sobie zycie z innym czlowiekiem

**201604301943** · 2011-12-12, 13:51

Cytat:

Napisane przez kllllaudusia

Wydaje mi sie ze powinnas dalej pracowac nad sama sobe z psyhologiem i starac sie przestac wszystkich facetow do jednego worka wrzucac. Twoja sytuacja rodzinna ma napewno bardzo duzy wplyw na to co dzieje sie w Twoim zyciu ale nieznaczy to rowniez ze musisz powtorzyc los swojej mamy. Uwage na temat wstrzymania tymczasowo kontaktow damsko - meskich i rozpoczecie terapi by pokochac i zrozumiec sama siebie uwazam za jak najbardziej trafiona. Bo tylko kiedy ty bedziesz zadowolona z siebie bedziesz w stanie ulozyc sobie zycie z innym czlowiekiem

ale czasem jest łatwiej zmieniać swoje myślenie mając wsparcie kogoś bliskiego...

madana · 2011-12-12, 15:57

Jesteś DDA, sama sobie nie poradzisz, idź na terapię, bo nie umiesz odczytywać intencji, nakręcasz się tym, co wcale nie wygląda z boku na coś złego, masz problem z okazywaniem uczuć, wysyłasz sprzeczne sygnały. Terapia przypada ci się z jeszcze jednego powodu: abyś nie popełniła błędu matki i nie wybierała popaprańców jak twój ojciec czy kolejny facet matki.

ariadna90 · 2011-12-12, 19:53

polecam terapię dla DDA

sama jestem w trakcie. Ta terapia uratowała mój związek i naprawdę zmieniam swoje myślenie.
Zachęcam

.Bez tego możesz niszczyć każdy związek na swojej drodze

2011-12-12, 08:09	#1
lady_bridget Raczkowanie Zarejestrowany: 2009-09 Wiadomości: 59	nie wiem co robić:( Proszę Was o rady, zdanie, co Wy byscie zrobiły na moim miejscu, juz nie wiem co robić... Mój ojciec jest alkoholikiem, przez to co przeszłam i przechodzę nie chce mi się pisac... pozniej mama wpadła w inny, toksyczny zwiazek z psycholem (akurat to dzieki Bogu sie skończylo). Nigdy nie mialam chłopaka na poważnie, poniewaz za kazdym razem, okazywali mi wiecej uczuc niz bylam w stanie przyjac, bylo mi dziwnie i odtracalam ich. Psycholog wytlumaczyla mi, ze to dlatego poniewaz ojciec nigdy nie okazywal mi milosci, dlatego nie moge uwierzyc ze ktos pokocha mnie bezwarunkowo. Zawsze mialam kompleksy na swoim punkcie, ale ogólnie wierze w siebie. Tylko czasami przechodze takie stany, ze jestem nic nie warta.. Teraz poznalam mezczyzne, jest 6 lat starszy. Naprawde mi zalezy na nim, chyba powoli sie w nim zakochuje. Spotykamy sie rzadko, bo on pracuje i ma szkole w innym miescie. Wszystko niby jest cudownie- rozmawiamy, smiejemy sie. Ale zawsze widze w tych rozmowach problemy. Powiedzial ze mojej przyjaciolki siostra jest ladna- jest mi przykro. Piszemy smsy, napisalam ze w domu zle- on na to: aha, współczuje- jestem zla ze tylko tyle. Rozmawiamy przez telefon (mieszka z kolegami) i wiadomo, jak to faceci, z czegos sie zasmial- ja sie rozlaczam bo mysle ze to ze mnie. Mam dystans do siebie, ale jak nieraz ze mnie zartuje, to jest mi przykro, chociaz wiem ze nie robi tego zeby bylo mi przykro. No i seks. Powiedzialam mu, ze narazie nie chcę. I chociaż czuję ogromny pociąg na razie nie. On to powiedzial ze to ceni i poczeka. Ale za chwilę całujemy się namiętnie, pozwalam mu na coraz wiecej i znowu mowie NIE. On wzdycha ale przestaje. I za chwilę znow to samo. Okropna ze mnie zolza, bo nie wiem ile jeszcze to wytrzyma. Ostatnio powiedzial czy bym nie mogla odwiedzic w jego miescie, bo nie bedziemy sie widziec 2 tygodnie, ja zaraz wkrecam sobie ze to tylko po to, by zaciagnac mnie do łóżka. Boje sie tego wszystkiego. Z jego strony narazie nie bylo zadnych deklaracji uczuc, i chociaz wiem ze nie jestem mu obojetna nie wierze ze jest w stanie mnie pokochac. wlasnie mnie. próbowalam o tym z nim pogadac, ale on powiedzial, ze nie chce nic przyspieszac i tak jest dobrze. boje sie ze mnie skrzywdzi jak ojciec, albo wyjdzie z niego taki psychol jak z eksa mojej mamy. chyba jestem skazana na samotnosc. chce kochac ale jednoczesnie sie boje. to chore.. __________________ Nie wiem, czy każdy z nas ma swoje przeznaczenie, czy może wszystko dzieje się przez przypadek. Myślę, że i jedno i drugie. Może i jedno i drugie dzieje się w tym samym czasie. Forrest Gump

2011-12-12, 10:28	#2
201607110949 Konto usunięte Zarejestrowany: 2006-02 Wiadomości: 16 803	Dot.: nie wiem co robić:( Niestety, jest to częsta sytuacja w polskich domach :/ Widzę 2 rozwiązania: a) rozmawiasz z chłopakiem szczerze i mówisz mu o wszystkim tym co tu napisałaś. jeżeli jest w porządku, ma rozum, i na tyle cierpliwości że to zniesie w imię uczuć jakie do Ciebie żywi - może Wam się udać. Ale Ty też musisz cały czas nad sobą pracować, najlepiej z psychologiem bo dobrze mówi b) na jakiś zostawiasz wszelkie kontakty damsko-męskie i z psychologiem pracujesz nad tym co tu opisałaś. Dążysz do tego aby sama ze sobą być szczęśliwa, bo wtedy tylko możesz stworzyć szczęśliwy związek. Inaczej widzę to tak: robisz chłopakowi dzikie sceny zazdrości o nic, zwodzisz, on to początkowo znosi ale w końcu ma dość, rzeczywiście znajduje sobie inną i odchodzi. A Ty masz potwierdzenie swojej teorii, że "z nikim nie będziesz nigdy szczęśliwa bo trafiasz na samych dupków". Edytowane przez 201607110949 Czas edycji: 2011-12-12 o 10:29

2011-12-12, 13:30	#4
kllllaudusia Raczkowanie Zarejestrowany: 2009-06 Wiadomości: 45	Dot.: nie wiem co robić:( Wydaje mi sie ze powinnas dalej pracowac nad sama sobe z psyhologiem i starac sie przestac wszystkich facetow do jednego worka wrzucac. Twoja sytuacja rodzinna ma napewno bardzo duzy wplyw na to co dzieje sie w Twoim zyciu ale nieznaczy to rowniez ze musisz powtorzyc los swojej mamy. Uwage na temat wstrzymania tymczasowo kontaktow damsko - meskich i rozpoczecie terapi by pokochac i zrozumiec sama siebie uwazam za jak najbardziej trafiona. Bo tylko kiedy ty bedziesz zadowolona z siebie bedziesz w stanie ulozyc sobie zycie z innym czlowiekiem __________________ "Klęski się zdarzają. Nikt ich nie uniknie. Dlatego czasem lepiej przegrać bitwę o swoje marzenia niż zostać pokonanym, nie wiedząc po co się walczyło." Paulo Coelho

2011-12-12, 15:57	#6
madana Zakorzenienie Zarejestrowany: 2004-05 Wiadomości: 17 071	Dot.: nie wiem co robić:( Jesteś DDA, sama sobie nie poradzisz, idź na terapię, bo nie umiesz odczytywać intencji, nakręcasz się tym, co wcale nie wygląda z boku na coś złego, masz problem z okazywaniem uczuć, wysyłasz sprzeczne sygnały. Terapia przypada ci się z jeszcze jednego powodu: abyś nie popełniła błędu matki i nie wybierała popaprańców jak twój ojciec czy kolejny facet matki.

2011-12-12, 19:53	#7
ariadna90 Raczkowanie Zarejestrowany: 2010-07 Wiadomości: 464	Dot.: nie wiem co robić:( polecam terapię dla DDA sama jestem w trakcie. Ta terapia uratowała mój związek i naprawdę zmieniam swoje myślenie. Zachęcam.Bez tego możesz niszczyć każdy związek na swojej drodze

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)