zestarzeć się z godnością

[insomnieux]

zastanawiam sie czy dzisiaj, w XXI wieku, w dobie kremów przeciwzmarszczkowych, botoksów, wiecznego dążenia do ideału fraza zestarzeć się z godnością ma jeszcze prawo bytu?

i nie patrzac tylko na sprawy kosmetyczne, co dla was znaczy przyjęcie starości z godnością? gdzie jest w ogóle granica między młodością a starością?

kurczę, bo ja nie wiem. bo ja nie wiem czy jakaś 60latka biegająca po parku, chodząca do kosmetyczki na zabiegi odmładzające, ubierająca się prawie jak 30 latka to kobieta, ktora przyjmuje to z godnością. ale z drugiej strony to co? ma usiąść, oglądac wszystkie plebanie, na wspolnej, m jak miłość, kupic jakies wielkie ubranie i tylko czekać az jej syn spłodzi jej wnuczka?

no bo mi zestarzeć się z godnością to zawsze sie kojarzyło z takim przyjęciem stanu rzeczy tak jak jest. nie robienie czegos na siłę, nie odmładzanie sie, tylko zachowywanie sie adekwatnie do wieku. ale znowu mam dylemat, bo co mozna nazwac zachowaniem adekwatnym do wieku?
czy moze tu chodzi o psychikę?

zapraszam do dyskusji

[Aramintha]

Nie bardzo podoba mi się ten frazes

Kojarzy mi się z osobą zaniedbaną, której nic się nie chce i wszystko tłumaczy tym, że "starzeje się z godnością". A co niegodnego jest w kremie przeciwzmarszczkowym:conf used:
Bieganie po parku to samo zdrowie, niejednej nastolatce się nie chce, więc należy podziwiać za wytrwałość i samodyscyplinę. Zresztą nadwaga szkodzi zdrowiu, o które tym bardziej należy dbać na starość.

Botoks i operacje plastyczne są też dla ludzi. Jeżeli komuś poprawi samopoczucie młodziej wyglądająca twarz to dlaczego ma rezygnować z takiego zabiegu.

Wciąż pokutuje mit, że jak kobieta przejdzie na emeryturę to tylko do kościoła ma chodzić i wnukami się zajmować, a gdzie miejsce na samorealizację?

Ja będę się starzeć niegodnie

[sine.ira]

Napisane przez Aramintha

Ja będę się starzeć niegodnie

Też mam taki zamiar
Kto wie...z kim u boku przyjdzie mi dokonać żywota. Może z faciem w wieku moich wnuków
Bardzo pod tym względem (tzn. fajnego pogodzenia się z upływającym czasem) podoba mi się p. Urszula Dudziak. Kobitka ma 65 lat, mówi o tym śmiało i ma w sobie tyle radości życia. Fajna jest

[Aramintha]

Napisane przez sine.ira

Też mam taki zamiar
Kto wie...z kim u boku przyjdzie mi dokonać żywota. Może z faciem w wieku moich wnuków

A że kobiety statystycznie żyją dłużej i na starość lepiej się trzymają:

Wnusiu, przedstawiam ci mojego siódmego męża, tylko ani mi się waż go podrywać.
To, że ma niecałe 30 lat nie oznacza, że przestaje być twoim przyszywanym dziadkiem

[sine.ira]

Napisane przez Aramintha

A że kobiety statystycznie żyją dłużej i na starość lepiej się trzymają:

Wnusiu, przedstawiam ci mojego siódmego męża, tylko ani mi się waż go podrywać.
To, że ma niecałe 30 lat nie oznacza, że przestaje być twoim przyszywanym dziadkiem

30 lat? Taki stary ?

[Aramintha]

50 lat różnicy to nie tak dużo. U mnie w rodzinie pierwsze dziecko ma się zwykle po 30-stce, więc zanim doczekam się wnuków...

Zresztą można zawsze wymienić, stworzyć np. Top 10

Oto Kaziu, mąż nr 6, jednak nr 8 był przystojniejszy, choć to 4 znał się najlepiej na...

[sine.ira]

Napisane przez Aramintha

50 lat różnicy to nie tak dużo. U mnie w rodzinie pierwsze dziecko ma się zwykle po 30-stce, więc zanim doczekam się wnuków...

Zresztą można zawsze wymienić, stworzyć np. Top 10

Oto Kaziu, mąż nr 6, jednak nr 8 był przystojniejszy, choć to 4 znał się najlepiej na...

A po co zaraz za mąż wchodzić ? Żeby mnie gówniarz oskubał z moich milionów ? Niedoczekanie

[Aramintha]

Napisane przez sine.ira

A po co zaraz za mąż wchodzić ? Żeby mnie gówniarz oskubał z moich milionów ? Niedoczekanie

Co za problem wyjść za młodego milionera I pomnożyć swój majątek


Wracając do zasadniczego toku dyskusji, to jestem przekonana, że osobom, które w młodości uchodziły za bardzo atrakcyjne/piękne trudniej jest się pogodzić ze zmarszczkami i innymi oznakami starzenia się, więc bardziej o siebie dbają i więcej w późniejszym wieku inwestują w wygląd.

Z drugiej strony jak ktoś całe życie wyglądał baaaardzo przeciętnie lub wręcz był brzydki to te kilka zmarszczek więcej lub mniej nie robi mu specjalnej różnicy, bo i tak wiele na wyglądzie nie traci.

[sine.ira]

No i dochodzi jeszcze środowisko w jakim się przybywa, czy jest się aktywnym (i jak bardzo) zawodowo, w jakiej się jest sytuacji materialnej itd. itp. Ludzie z niższych warstw społecznych raczej nie zaprzątają sobie przesadnie głowy zmarszczkami.

[BabciaWeatherwax]

Dla mnie "starzeć się z godnością" to dbać o siebie, zarówno o wygląd jak i psychikę i intelekt. Nie widzę niczego zdrożnego w operacjach plastycznych, bieganiu do kosmetyczki czy modnym ubieraniu, ani też w tym, że starsza pani chodzi na zajęcia Uniwersytetu III Wieku, zapisuje się na kurs komputerowy czy językowy.

Dla mnie NIE starzeją się z godnością osoby, które po przejsciu na emeryturę żyją tylko życiem swoich dzieci, sąsiadów i najnowszym odcinkiem serialu "(wstawić nazwę)". One wegetują.

[Aramintha]

Zgodzę się ze środowiskiem, warstwą społeczną i sytuacją materialną (w końcu te wszystkie mazidła i zabiegi kosztują, i to nie mało), ale aktywność zawodowa

Z jednej strony aktywna bussinesswoman, której wizerunek jest poniekąd narzędziem pracy i musi dobrze się prezentować, a z drugiej pani domu, która całymi dniami nic nie robi tylko "leży i pachnie" - ewentualnie pracuje gdzieś na pół etatu lub działa społecznie/charytatywnie.

Obie mają diametralnie różną sytuację zawodową, ale obie mogą w identycznym stopniu dbać o wygląd.

[Impersona]

12 czerwca 2008 roku znalazłam na głowie pierwszy siwy głos. Data została odnotowana i akcja "starzenie" została dla mnie otwarta

No i czy to "z godnością" dotyczy tylko sfery wizualnej? Ja bym chciała mieć godną starość- żebym nie musiała pytać ludzi w sklepie, czy mogą mi sprawdzić który chleb jest najtańszy . Chciałabym jak najdłużej być sprawna i samodzielna i żyć pełnią życia. Mam nadzieję, że nie zgnuśnieję, jak niektóre starsze osoby.
Prawdopodobnie się skurczę jak babcia i mama, pewnie będę miała zmarszczki, jeśli nie wyłysieję, to pewnie będę farbować te siwe kosmyki i chciałabym być staruszką z klasą. Nie mam zamiaru dążyć do zatrzymania czasu i wyglądu żwawej trzydziestki-czterdziestki. Każdy wiek ma swoje piękno. Zmarszczki też są urocze, jeśli znajdują się na pogodnej, uśmiechniętej buzi.

[zkrainyoz]

fajny temat
wydaje mi sie, że kobieta całe życie może być atrakcyjna pod warunkiem, że nie będzie na siłę się "odmładzać'. Znam wiele kobiet, które pomimo swojego wieku budzą podziw i zaskoczenie.

Ostatnio ... czekałam na przejściu dla pieszych i oto z tramwaju wysiadła "olśniewająca" Pani ok. 55 lat. Krótka spódniczka z materiału przypominająca łańcuch na choinkę, topik bez ramiaczek, solarka i buty typu kowbojkowego. Po prostu myślałam że tam padne! Po prostu niesmaczne.

[włoczykijka]

U mnie to jest tak.
Nie bedę na pewno się zaniedbywać ani nie chodzic do dermatologa/ginekologa/czy innego lekarza.Ani żyć jednym serialem bądź czy w końcu moja wnuczka ma chłopaka czy nie,czy zdała do tej szkoła a Polesiakowa to podobno wyjeżdza do miasta bo rodzina przyjedża.
O nie!Chciałabym przede wszystkim zachować jako-taką figurę ,jak widze te baby utuczone z obwisłymi cycami...Aha, stanik też będzie zawsze dopasowany i porządny No i chciałabym poznawać świat-może jakiś kurs, coś pozwiedzać.Operacji platycznych się boję ,ale np.peelingi chemiczne-czemu nie?Zmarszczki osobiście od zawsze uważam za ,,dowody życia', wolę je o 100% od pryszczy np.Bo takie babcie to każda ma zmarszczki i nikt się nie czepia.Wręcz niektórzy mówią że jest im z nimi do twarzy,wolę zresztą taką ,,normalną"twarz niż poliki wypełnione botoksem.I to chyba tyle.

[paula78]

Napisane przez zkrainyoz

fajny temat
wydaje mi sie, że kobieta całe życie może być atrakcyjna pod warunkiem, że nie będzie na siłę się "odmładzać'. Znam wiele kobiet, które pomimo swojego wieku budzą podziw i zaskoczenie.

Ostatnio ... czekałam na przejściu dla pieszych i oto z tramwaju wysiadła "olśniewająca" Pani ok. 55 lat. Krótka spódniczka z materiału przypominająca łańcuch na choinkę, topik bez ramiaczek, solarka i buty typu kowbojkowego. Po prostu myślałam że tam padne! Po prostu niesmaczne.

a co ci przeszkadza ta pani ?
nie rozumiem.

pani 30 lat temu nie mogla sie tak ubrac z przyczyn biedy ,obyczajwosci,pewnie miala meza robotnika i 3 dzieci wiec teraz korzysta i nic nikomu do tego. bardziej smiesza mnie gwiazdy wypelnione botoksem i silikonem silace sie na 'jakie to one wiekiem starsze a dupą mlode" niz takie naturalne cieszace sie zyciem kobiety.

[arrachnee]

Starość to stan umysłu. Tylko!!!! Jasne, że pojawiają sie problemy ze zdrowiem, sprawnością, ale najważniejsze to się nie dać.

Moja Babcia ma 85 lat [tu już by się pewnie obruszyła - 85 będzie miała dopiero dzień po 85 urodzinach - nie wcześniej!!!]. Nigdy nie widziałam jej bez umalowanych ust, zrobionych włosów. Nie użala się nad sobą, nie marudzi, nie rozkoszuje się swoim wiekiem, nie opowiada o chorobach. Po prostu sobie nie odpuszcza. Powtarza, że jest kobietą a nie jakąś tam babuleńką w berecie.

Mam się bać siebie za te dziesiąt lat? Nie wiem czego się bać.

[zizou]

Napisane przez arrachnee

Starość to stan umysłu. Tylko!!!! Jasne, że pojawiają sie problemy ze zdrowiem, sprawnością, ale najważniejsze to się nie dać.

dokladnie.
starosc to stan umyslu, a godne starzenie sie, jakkolwiek brzmi, to po prostu przyjmowanie tego stanu z godnosci i usmiechem. nie trzeba sie na sile odmladzac ale tez nie mozna po prostu byc, siedizec w oknie i obserwowac sasiadow.

moja babcia ma 76 lat. niedawno dowiedzielismy sie, ze ma raka, ze umiera, ze za szesc miesiecy juz jej nie bedzie. sluchala tego wywodu lekarskiego po czym wstala, rozprostowala spodnice i powiedziala 'szkoda. mam jeszcze tyle do zrobienia. nie obrazi sie pan, jesli juz wyjde aby skonczyc na czas?'. mimo tego wyroku ona zyje. ona sie godnie starzeje, zeby nie napisac - godnie umiera. do tego wszystkiego mowi, ze moze i cialo ma stare i przezarte choroba, ale jej duch wiekiem nie przewyzsza mnie.



starosc bywa piekna. nie trzeba od razu spisywac wszystkiego, co do tej pory sie robilo, na straty. mozna zyc pieknie dalej. mozna? chyba nawet trzeba

[goldfish3000]

To ja może inaczej, nieco mniej radośnie.
W starości nie widzę nic fajnego. To przymus. Tak zadecydowała natura a człowiek może sobie ewentualnie teorie do tego dorobić. I tyle.
Jesień życia, tak to się chyba nazywa. Jesień, oprócz tego, że liście mają fajne kolory i można iść na grzyby, symbolizuje umieranie, przemijanie. Jest inaczej?
Starość to kruchość, to choroby, to lekceważenie przez gówniarzerie, to pielgrzymki do lekarzy, to czas na refleksje i podsumowanie życia, to czas odżałowywania zmarnowanych szans i przywracania pięknych chwil, to lęk przed tym co będzie "po" i pytania czy aby nie za szybko to się stało.
Botox, lifting itp. to tylko poprawianie sobie nastroju, z czego oczywiście będę korzystać.
Nic fajnego nie widzę w starości.
I godnego w tym też nic nie widzę. To naturalna kolej rzeczy, którą można ewentualnie znieść gorzej lub lepiej.
Bo jak byśmy do tego nie podeszły po starości nadchodzi śmierć. Nieodwołalnie.
Dlatego nie widzę powodu, żeby jak już będę starą babuleńką, cieszyć sie z tego, że jestem.... starą babuleńką.
Bo oczywiście nie będę. Ale dorobię do tego teorię.
I tym optymistycznym akcentem...

[frandzelka]

starzeć się z godnością ? będę robic wszystko jak do tej pory tzn. dbać, wyglądać ;P etc.
nie wiem jaki to jest rodzaj 'kobiety, która sie zestarzała z godnością' bo są różne rodzaje starszych kobiet, tyle ile jest charakterów, ludzi i wyglądów. więc się różnie można zestarzeć i wyglądać i też z godnością.

ja to będe sobie malować i tworzyć
pamiętam jak byłam młodsza to na starość chciałam być ekscentryczna


a co sądzicie o dojrzałych paniach i 'babciach', które są hippiskami, artystkami albo maja tatuaże, lub kolczyki ? [takie szalone] ja prawde mówiąc baardzo mało takich w życiu widziałam. ale ogólnie respekt chociaż czasami to może brzydko wyglądać, ale zawsze mozna zakryć. tylko kiedyś wśród kobiet tatuaże i kolczyki etc. nie były takie popularne, wiec teraz mało takich osób chodzi po ulicach, ale myślę, ze dzisiejsza generacja młodych i w średnim wieku na starość będzie bardziej wytatuaowana i wykolczykowana

moja babcia [drugiej nie ma] jest okej. ale słucha Radia M. jest fanatyczką xD i nosi beret. tylko, ze to kobiecina ze wsi to raczej popularne ;P

ja na pewno nie mam zamaiaru słuchać RM, ale za to mam zamiar słuchać Metalu haha.
chociaż z tym Metalem taka pewna nie jestem, pewnie przerzuce sie na jakiegoś soft-rocka xD hahaha

[zizou]

Napisane przez goldfish3000

Nic fajnego nie widzę w starości.

fisza ja na przyklad brzydze sie staroscia. nie chce byc stara, zycie mogloby sie konczyc przed 60tka.
moze dlatego, ze za duzo widze tej brzydkiej starosci na ulicach.

ale podziwiam calym sercem ludzi, ktorzy potrafia sie cieszyc z uplywu czasu. ja nie bede umiala.

[Serenite_]

Napisane przez goldfish3000

To ja może inaczej, nieco mniej radośnie.
W starości nie widzę nic fajnego. To przymus. Tak zadecydowała natura a człowiek może sobie ewentualnie teorie do tego dorobić. I tyle.
Jesień życia, tak to się chyba nazywa. Jesień, oprócz tego, że liście mają fajne kolory i można iść na grzyby, symbolizuje umieranie, przemijanie. Jest inaczej?
Starość to kruchość, to choroby, to lekceważenie przez gówniarzerie, to pielgrzymki do lekarzy, to czas na refleksje i podsumowanie życia, to czas odżałowywania zmarnowanych szans i przywracania pięknych chwil, to lęk przed tym co będzie "po" i pytania czy aby nie za szybko to się stało.
Botox, lifting itp. to tylko poprawianie sobie nastroju, z czego oczywiście będę korzystać.
Nic fajnego nie widzę w starości.
I godnego w tym też nic nie widzę. To naturalna kolej rzeczy, którą można ewentualnie znieść gorzej lub lepiej.
Bo jak byśmy do tego nie podeszły po starości nadchodzi śmierć. Nieodwołalnie.
Dlatego nie widzę powodu, żeby jak już będę starą babuleńką, cieszyć sie z tego, że jestem.... starą babuleńką.
Bo oczywiście nie będę. Ale dorobię do tego teorię.
I tym optymistycznym akcentem...

Bardzo trafna wypowiedź

[ankasz]

Ja całkiem inaczej odbierm frazę "zestarzeć sie z godnoscią". Dla mnie godność to nie jest ładna fryzura, nienaganna sylwetka, mało zmarszczek na twarzy pomimo iluś tam lat.
Dla mnie godne starzenie się to całkiem coś innego.
Myślicie że osoby które teraz, w tym momencie sa na emeryturach na prawdę myślą o tym że mają zmarszczkę na czole? Dla nich najważniejsze jest to, że przez 30-40 lat pracowali, ZUS zabieral im połowe pensji "żeby było na emeryturę".. A teraz co? Jak ktoś dostaje 500 zł. emerytury to się cieszy że dużo..
I wieczne kolejki do lekarzy, ciągłe pytanie w aptece "A nie ma pani tańszego zamiennika leku?" a jak nie ma to trzeba losowanie zrobić - kupić leki czy zapłacić np za gaz, prąd?
To jest polska rzeczywistość, i to nie ma nic wspólnego z godnością.
W polsce osoba która przechodzi na emeryturę jest utożsamiana z pasożytem, który zamiast położyć się i umrzeć to odbiera pieniądze które powinny trafic do portfeli "biednych" lekarzy, którzy wiecznie walczą o podwyżki.
Myślicie że gdzie jest godność starszych ludzi którzy idą do sklepu i mówią "poproszę 5 plasterków wędliny, tej najtańszej.. Nie, nie, lepiej 4 plasterki, za gaz trzeba zapłacić" - gdzie ta godność? Schowana gdzieś baaardzo, bardzo głęboko. nawet sie o niej nie pamięta

Tyle na temat godnego starzenia się..

[Luba]

Napisane przez ankasz

Ja całkiem inaczej odbierm frazę "zestarzeć sie z godnoscią". Dla mnie godność to nie jest ładna fryzura, nienaganna sylwetka, mało zmarszczek na twarzy pomimo iluś tam lat.
Dla mnie godne starzenie się to całkiem coś innego.
Myślicie że osoby które teraz, w tym momencie sa na emeryturach na prawdę myślą o tym że mają zmarszczkę na czole? Dla nich najważniejsze jest to, że przez 30-40 lat pracowali, ZUS zabieral im połowe pensji "żeby było na emeryturę".. A teraz co? Jak ktoś dostaje 500 zł. emerytury to się cieszy że dużo..
I wieczne kolejki do lekarzy, ciągłe pytanie w aptece "A nie ma pani tańszego zamiennika leku?" a jak nie ma to trzeba losowanie zrobić - kupić leki czy zapłacić np za gaz, prąd?
To jest polska rzeczywistość, i to nie ma nic wspólnego z godnością.
W polsce osoba która przechodzi na emeryturę jest utożsamiana z pasożytem, który zamiast położyć się i umrzeć to odbiera pieniądze które powinny trafic do portfeli "biednych" lekarzy, którzy wiecznie walczą o podwyżki.
Myślicie że gdzie jest godność starszych ludzi którzy idą do sklepu i mówią "poproszę 5 plasterków wędliny, tej najtańszej.. Nie, nie, lepiej 4 plasterki, za gaz trzeba zapłacić" - gdzie ta godność? Schowana gdzieś baaardzo, bardzo głęboko. nawet sie o niej nie pamięta

Tyle na temat godnego starzenia się..

Dodałabym jeszcze wszechobecny w Polsce pęd do zagonienia babć i dziadków do darmowej opieki nad wnukami. I kiedy ta babcia ma zadbac o siebie, kiedy i za co ma kupic sobie ten dopasowany stanik, żeby nie mieć "obwisłych cyców"? Musi się opiekowac małymi dziecmi a ani siły nie te, ani zdrowie nie dopisuje jak kiedyś.
Ale oczywiscie, babciu siedz z dzieckim 8 godzin, a moze i dłuzej jak mi się trafią nadliczbowe godziny, posiedz z nim w sobotę, bo ja musze się dokształcać i najlepiej zostaw sobie brzdąca na cały weekend, bo wiesz, ide na imprezę, w koncu muszę jakos odreagować...
I siedzi ta bidna babcia i pilnuje a potem jeszcze wysłuchuje, ze do lekarza łazi niepotrzebnie, że za gruba i cycki jej nieestetycznie wisza, że sie niczym nie zajmuje, tylko seriale oglada... Ludzie, ona te seriale ogląda, bo musi odpocząć po 8 godzinach pilnowania waszych dzieci!

Starzec sie z godnościa moga Niemcy, Anglicy czy Francuzi (o innych nacjach wiem mniej, więc się nie wypowiadam). Wyszli ze słusznego załozenia, ze dziecmi maja sie opiekowac ich rodzice, a dziadkowie moga wnuki zabrać na dwa tygodnie wakacji i czasem (nie za często!) popilnowac, jak to nie koliduje z kursem wyplatania koszyków. Pieniedzy nie wydają na leki, bo wiekszośc maja albo bezpłatnie albo za grosze, jeżdżą na wycieczki, mają swoje biura podróży, maja swoje kluby gdzie się spotykają i chodzą na odczyty, mają swój świat i swoje całkiem fajne życie.
Tak, wiszą im cycki, maja zmarchy i czasem na wycieczki jadą z aparatem tlenowym. Noszą aparaty słuchowe i chodza o lasce, ale ciągle chcą poznawac świat, są uśmiechnięci, nie musza się martwić o forse i nie ganiaja umeczeni za wnukami po placu zabaw (chyba że chca a to już zupełnie inna bajka).

Nie da się przeskoczyć wieku. Opóźniamy jak mozemy objawy starości ale i tak ona nas dopada, jak nie siwymi włosami, to wiotkością skóry, albo strzykaniem w krzyżu. Nie da się uciec ale mozna wycisnąć co się da, tylko trzeba miec do tego warunki. I akceptacje, przede wszytskim najblizszych.
Bo zauważyłam, że osoby starsze chętnie traktuje się jak dzieci. Tego ci babciu nie wolno, dziadku jak mozesz się tak ubierac, babciu nie bądz śmieszna...

Ja nie starzaję sie godnie. Po prostu się starzeję. Po swojemu. Nie wiem jak będę wyglądała i czuła się za lat 20, mam nadzieję że w miare dobrze. wiem natomiast, że będę miała głęboko w nosie co na mój temat będą sądzili inni a szczególnie młodzi, którym będzie przeszkadzała albo moja spódnica albo obwisły cyc

[Impersona]

Napisane przez Luba

Starzec sie z godnościa moga Niemcy, Anglicy czy Francuzi (o innych nacjach wiem mniej, więc się nie wypowiadam). Wyszli ze słusznego załozenia, ze dziecmi maja sie opiekowac ich rodzice, a dziadkowie moga wnuki zabrać na dwa tygodnie wakacji i czasem (nie za często!) popilnowac, jak to nie koliduje z kursem wyplatania koszyków. Pieniedzy nie wydają na leki, bo wiekszośc maja albo bezpłatnie albo za grosze, jeżdżą na wycieczki, mają swoje biura podróży, maja swoje kluby gdzie się spotykają i chodzą na odczyty, mają swój świat i swoje całkiem fajne życie.

Nie wiem dlaczego uważasz, że w Polsce starsi ludzie nie mogą żyć na poziomie. Babcia mojego TŻ cały czas pracuje zawodowo, mimo, że wiek emerytalny przekroczyła dawno. Są młodsze osoby, które mogłyby wejść na jej stanowisko, ale żadna z nich nie jest w stanie pracować tak dobrze, jak ona. Po którychś konsultacjach, kiedy babcia odstąpiła miejsce młodszym, a i tak była wzywana, bo młodsi nie dawali rady, stwierdzono, że jest niezastąpiona. Ona jest szczęśliwa, bo się realizuje, ma szkolenia. W praktyce wygląda to tak, że przyjeżdża po nią dwóch urzędników, ona schodzi, jeśli pada deszcz, trzymają nad nią parasol, jest wożona do pracy i odwożona do domu. Zarabia duże pieniądze, zwiedziła kawał świata. Dziadek co roku zwiedzał inny kraj, przed samą śmiercią właśnie planował wyjazd do Norwegii, wcześniej wrócił z Bułgarii. TŻ chodził do przedszkola, ale owszem- po przedszkolu szedł do dziadków. Oczywiście, kiedy byli w domu, bo babcia pracowała, a dziadek rozwijał się hobbistycznie i działał aktywnie w Związku Sybiraków.
Kiedy chorował, moja teściowa woziła go do prywatnych klinik i lekarzy, bo to chyba oczywiste, że skoro rodzice łożyli i opiekowali się dziećmi tyle lat, to naturalnym powinno być, że w późniejszym okresie będzie na odwrót.
Nie wydaje mi się, żeby to była kwestia kraju, tylko mentalności i wychowania człowieka. I już.

[Ajrin]

Napisane przez BabciaWeatherwax

Dla mnie NIE starzeją się z godnością osoby, które po przejsciu na emeryturę żyją tylko życiem swoich dzieci, sąsiadów i najnowszym odcinkiem serialu "(wstawić nazwę)". One wegetują.

doradźcie mi coś prosze, bo miałam już założyć osobny watek - odnośnie tego zacytowanego fragmentu, to dokladnie moja mama taka jest, (nieżyje zyciem sąsiadów ale moim) tym bardziej że jestem jedynaczką, i widzę jak już jej przykro ze się starzeje i ona nie widzi dla siebie innej drogi niż tylko zajmowanie się domem, pomaganie mi w zajmowaniu się dziećmi (ktorych jeszcze nie mam) i spotkaniach ze mną i moim męzem itd.
tak bardzo ją kocham, i bardzo chciałabym aby miała swoje życie, zainteresowania, ale nie wiem co mam zrobić, bo bardziej przejmuje się mną niż sobą w ogóle widzę że zrobiłaby wszystko żeby tylko mnie było dobrze, a o sobie to już nie pamięta, mówi mi to, co zrobić?

[Luba]

Napisane przez Impersona

Nie wiem dlaczego uważasz, że w Polsce starsi ludzie nie mogą żyć na poziomie. Babcia mojego TŻ cały czas pracuje zawodowo, mimo, że wiek emerytalny przekroczyła dawno. Są młodsze osoby, które mogłyby wejść na jej stanowisko, ale żadna z nich nie jest w stanie pracować tak dobrze, jak ona. Po którychś konsultacjach, kiedy babcia odstąpiła miejsce młodszym, a i tak była wzywana, bo młodsi nie dawali rady, stwierdzono, że jest niezastąpiona. Ona jest szczęśliwa, bo się realizuje, ma szkolenia. W praktyce wygląda to tak, że przyjeżdża po nią dwóch urzędników, ona schodzi, jeśli pada deszcz, trzymają nad nią parasol, jest wożona do pracy i odwożona do domu. Zarabia duże pieniądze, zwiedziła kawał świata. Dziadek co roku zwiedzał inny kraj, przed samą śmiercią właśnie planował wyjazd do Norwegii, wcześniej wrócił z Bułgarii. TŻ chodził do przedszkola, ale owszem- po przedszkolu szedł do dziadków. Oczywiście, kiedy byli w domu, bo babcia pracowała, a dziadek rozwijał się hobbistycznie i działał aktywnie w Związku Sybiraków.
Kiedy chorował, moja teściowa woziła go do prywatnych klinik i lekarzy, bo to chyba oczywiste, że skoro rodzice łożyli i opiekowali się dziećmi tyle lat, to naturalnym powinno być, że w późniejszym okresie będzie na odwrót.
Nie wydaje mi się, żeby to była kwestia kraju, tylko mentalności i wychowania człowieka. I już.

Statystycznie takich osób jest w Polsce niewiele.

Napisane przez Ajrin

doradźcie mi coś prosze, bo miałam już założyć osobny watek - odnośnie tego zacytowanego fragmentu, to dokladnie moja mama taka jest, (nieżyje zyciem sąsiadów ale moim) tym bardziej że jestem jedynaczką, i widzę jak już jej przykro ze się starzeje i ona nie widzi dla siebie innej drogi niż tylko zajmowanie się domem, pomaganie mi w zajmowaniu się dziećmi (ktorych jeszcze nie mam) i spotkaniach ze mną i moim męzem itd.
tak bardzo ją kocham, i bardzo chciałabym aby miała swoje życie, zainteresowania, ale nie wiem co mam zrobić, bo bardziej przejmuje się mną niż sobą w ogóle widzę że zrobiłaby wszystko żeby tylko mnie było dobrze, a o sobie to już nie pamięta, mówi mi to, co zrobić?

Moja koleżanka miała podobną "zagwozdkę".
Poszła z mamą na zajecia Uniwersytetu Trzeciego Wieku, pokazała jej jak tam wygląda, mama chodzi teraz na zajęcia, ma tam jakies koleżanki, zaczeła się powoli interesowac światem, nie jest już tak nastawiona na dzieci i ich życie. Jesli masz taka mozliwość to spróbuj.

[ankasz]

Napisane przez Impersona

Nie wiem dlaczego uważasz, że w Polsce starsi ludzie nie mogą żyć na poziomie. Babcia mojego TŻ cały czas pracuje zawodowo, mimo, że wiek emerytalny przekroczyła dawno. Są młodsze osoby, które mogłyby wejść na jej stanowisko, ale żadna z nich nie jest w stanie pracować tak dobrze, jak ona. Po którychś konsultacjach, kiedy babcia odstąpiła miejsce młodszym, a i tak była wzywana, bo młodsi nie dawali rady, stwierdzono, że jest niezastąpiona. Ona jest szczęśliwa, bo się realizuje, ma szkolenia. W praktyce wygląda to tak, że przyjeżdża po nią dwóch urzędników, ona schodzi, jeśli pada deszcz, trzymają nad nią parasol, jest wożona do pracy i odwożona do domu. Zarabia duże pieniądze, zwiedziła kawał świata. Dziadek co roku zwiedzał inny kraj, przed samą śmiercią właśnie planował wyjazd do Norwegii, wcześniej wrócił z Bułgarii. TŻ chodził do przedszkola, ale owszem- po przedszkolu szedł do dziadków. Oczywiście, kiedy byli w domu, bo babcia pracowała, a dziadek rozwijał się hobbistycznie i działał aktywnie w Związku Sybiraków.
Kiedy chorował, moja teściowa woziła go do prywatnych klinik i lekarzy, bo to chyba oczywiste, że skoro rodzice łożyli i opiekowali się dziećmi tyle lat, to naturalnym powinno być, że w późniejszym okresie będzie na odwrót.
Nie wydaje mi się, żeby to była kwestia kraju, tylko mentalności i wychowania człowieka. I już.

Ale wskaż jaki to odsetek starszych ludzi w polsce? Bo nie wierzę, ze wiecej niż 5%
Jeśli nie mniej.

[Lucyy]

Napisane przez goldfish3000

Jesień życia, tak to się chyba nazywa. Jesień, oprócz tego, że liście mają fajne kolory i można iść na grzyby, symbolizuje umieranie, przemijanie. Jest inaczej?
Starość to kruchość, to choroby, to lekceważenie przez gówniarzerie, to pielgrzymki do lekarzy, to czas na refleksje i podsumowanie życia, to czas odżałowywania zmarnowanych szans i przywracania pięknych chwil, to lęk przed tym co będzie "po" i pytania czy aby nie za szybko to się stało.
Botox, lifting itp. to tylko poprawianie sobie nastroju, z czego oczywiście będę korzystać.
Nic fajnego nie widzę w starości.
I godnego w tym też nic nie widzę. To naturalna kolej rzeczy, którą można ewentualnie znieść gorzej lub lepiej.
Bo jak byśmy do tego nie podeszły po starości nadchodzi śmierć. Nieodwołalnie.
Dlatego nie widzę powodu, żeby jak już będę starą babuleńką, cieszyć sie z tego, że jestem.... starą babuleńką.
Bo oczywiście nie będę. Ale dorobię do tego teorię.
I tym optymistycznym akcentem...

Jest racja w tym co napisalas, z pewnoscia przychodza refleksje, robi sie bilanse, zaczynaja sie problemy ze zdrowiem ale przyjmujac taki tok myslenia trzeba by polozyc sie chyba do lozka i czekac na smierc. Nie mozna zyc i ciagle zadreczac sie myslami o smierci, bo to odbiera radosc z zycia, a moim zdaniem wlasnie dlatego, ze jest ono takie ulotne trzeba czerpac z niego calymi garsciami.

Dla mnie starosc, to przede weszystkim stan umyslu W dbaniu o siebie, poddawaniu sie roznym zabiegom nie widze nic zlego, tylko oczywiscie w granicach rozsadku.

[Impersona]

Napisane przez ankasz

Ale wskaż jaki to odsetek starszych ludzi w polsce? Bo nie wierzę, ze wiecej niż 5%
Jeśli nie mniej.

Nie wiem, nie prowadzę takich badań. Nie wydaje mi się żeby to było mało. Dziadek na wycieczki jeździł zorganizowane dla staruszków i zawsze były pełne autokary. Znam wiele żwawych starszych osób.
Może po prostu zwracamy na ulicy uwagę tylko na tych zaniedbanych, gnuśnych, pilnujących wnuki? Mam pełno koleżanek, które mają małe dzieci i każda z nich ma albo nianię, albo dziecko w żłobku/przedszkolu. Nie słyszałam np. o przypadku pilnowania dziecka przez babcię wśród moich znajomych tzn. tak na co dzień, bo sama dwa, trzy razy w roku też wysyłam syna do babć na jakiś tydzień.
na prawdę nie wierzę w Wasze (anklasz, Luba itd.) statystyki, że większość emerytów nie żyje fajnie. Widocznie w dziwnych rejonach mieszkam i wśród dziwnych ludzi się obracam

[wanda164]

wydaje się, że ta "godność" w starzeniu się, to umiejętność godzenia się na to, że przegrywamy w wyścigu. To uśmiech na twarzy, który drogo kosztuje. Owszem, można wciąż żyć aktywnie, ale mimo to kolejne drzwi przed nami się zatrzaskują. Nie pójdziemy już na dyskotekę, chociaż całe życie ostre rytmy były naszym żywiołem. Nie mamy sił i nie chcemy wzbudzać sensacji. Nie pójdziemy w góry, które tak kochamy. Chyba że na spacer zatłoczonym deptakiem, ale akurat nie to kochamy w górach. Nie oczarujemy przystojnego mena na przyjęciu, zrobią to młodsze - choć on jest w naszym wieku... Buty na obcasie nam się szalenie podobają, ale kręgosłup odczuwa... Koniec z ulubioną kuchnią meksykańską, lekarz zabronił - woreczek. Z nartami też się chyba trzeba będzie pożegnać, zwyrodnienia w kolanach... Oczywiście, uniwersytet trzeciego wieku, rozrywki, które przystoją starszym paniom - brydż, spacerki, wycieczki. To chyba ta godność. I nie mysleć o tym, co minęło, o namiętności, o nieapetycznym ciele, które wciąż marzy o pieszczotach; patrzeć bez zazdrości na gibkie ciała dziewcząt, wysportowanych chłopców; nie myśleć o tym, że nasz czas już minął. To cena uśmiechu. Myślę, że trzeba sobie znaleźć dużo pracy, żeby o tym nie myśleć. Dla jednych to wnuki (mówię o tych, co dobrowolnie), dla innych wycieczki, praca, rozwój intelektualny, religia, seriale, sąsiedzi - różnie. Ale chyba w głębi duszy zawsze boli...