jak powiedzieć rodzicom o wyprowadzce

[1dagmara1]

mam 16 lat i po skończeniu liceum chce się wyprowadzić. powodem są moi rodzice- nie możemy się dogadać. codziennie są kłótnie i awantury, "ksywki". codziennie powtarzają że nie przejdę do następnej klasy. trwa to już 5 lat. głównym problemem jest moja mama. przez połowę dnia jest miła, ma dobry humor, a drugą połowę wrzeszczy i jest nie do wytrzymania.próbowałam z nią rozmawiać ale zawsze twierdzi że to ja jestem winna i mam ją przepraszać. niestety sytuacja z domu przelewa się na całe moje życie. jestem bardzo nieufna, nie mam przyjaciół.

myślę że 2 lata jeszcze wytrzymam. chcę zacząć studia w innym mieście. wszystko zaczęłam planować 2 lata temu. boję się tylko ich reakcji. z tatą jakoś pójdzie, myślę że mnie zrozumie i pomoże - też ma z moją mamą na pieńku, nie wiem dlaczego jeszcze się nie rozwiedli.
boję się reakcji matki. na pewno będzie awantura. nie wiem czego mam się spodziewać. myslałam żeby zwiać w nocy i zostawić kartkę. czy to dobry pomysł?

pomóżcie!!!

[Bananalama]

"mamo, tato, wyprowadzam się"

[Ostre wasabi]

Napisane przez Bananalama

"mamo, tato, wyprowadzam się"

i tyle.

---------- Dopisano o 14:26 ---------- Poprzedni post napisano o 14:25 ----------

Jak będziesz pełnoletnia, a studia będą solidnym argumentem to chyba Cię nie zabije za to że się chcesz kształcić i usamodzielnić

[Kasiarzynka0]

ucieczka teraz raczej Ci się nie uda, z racji tego, że jesteś jeszcze niepełnoletnia i to rodzice decydują za Ciebie w tych kwestiach. Jak już będziesz miała te 18 lat, ustatkujesz się, znajdziesz mieszkanie, to masz już prawo decydować za siebie i po prostu wyprowadź się. Nie zostawiaj kartki, po prostu powiedz im wprost że się wyprowadzasz, powiedz co jest tego powodem. I po prostu zrób to, czego chcesz A nie myślałaś o tym żeby porozmawiać z rodzicami i dać im szansę ?

[klusek78]

Wybacz, ale sama chęć wyprowadzki niczego nie zmienia. Kto będzie płacił za Twoje życie w innym mieście? Mieszkanie, jedzenie - to po prostu kosztuje. Skoro, jak mówisz, masz z rodzicami na pieńku, to skąd wiesz, czy nie będą kazali Ci samej się utrzymywać, skoro 'jesteś już dorosła, możesz robić co chcesz i się wyprowadzasz' ? Ucieczka w nocy i zostawienie kartki to najgłupsze co możesz zrobić. Radzę spokojną rozmowę z rodzicami na ten temat.

[Mojwa]

2 lata wcześniej zastanawiasz się co powiesz? nie za wcześnie

[luminofor]

Poczekaj do matury, zdaj ją i wtedy zobaczysz, czy masz szansę dostać się na uczelnię w jakimś większym mieście. Dopiero wtedy jest sens komunikowania rodzicom, że chciałabyś się wyprowadzić i jakie oni mają na ten temat zdanie. Jeśli powiesz im to teraz, a oni będą mieli coś przeciwko, to czekają cię dwa lata nieustannego gderania, gorszego niż dzisiaj. A to może się odbić też na twoich wynikach w nauce. Do tego czasu możesz delikatnie "wybadać grunt".

Poza tym - masz zamiar iśc do pracy i na zaoczne, czy masz nadzieję, że jednak rodzice będą ci finansowo pomagać? Wiesz, lepiej chyba, żebyś przedstawiła sprawę jako "mamo, tato, w mieście X jest super uczelnia, o takim kierunku zawsze marzyłam, to dla mnie szansa" etc, niż "mam was serdecznie dosyć i chcę od was uciec jak najszybciej"

[Stokrotek90]

Jeszcze masz trochę czasu. Nie rozmawiasz z rodzicami po prostu o Twoich planach edukacyjnych po skończeniu szkoły średniej? Może zamiast "wyprowadzam się" - "chciałabym studiować w innym mieście"? Pamiętaj, że jeszcze masz na to dwa lata... ale jakieś plany powoli trzeba omawiać.

[Mojwa]

Ważne pytanie - chcesz się sama utrzymywać i odciąć od rodziców czy chcesz żeby to oni Cię utrzymywali?

[Pragni]

powiedz z mostu, że chcesz (miasto) tutaj studiować powiedz jaki kierunek że o tym marzysz że to jest dla Cb bla bla
jeśli będą chcieli aby ich dziecko wyszło na ludzi zgodzą się bez problemu i myśle, że pomogą Ci bo wiadomo, że sama na wszystko niedasz rady zarobic...
jak będzie awantura trzaśnij drzwiami i powiedz, że i tak sie wyprowadzisz

[Scottilion]

1dagmara1 już teraz zacznij się rozglądać za źródłami utrzymania. Własny dochód, choćby niewielki, będzie świadczył o tym, że jesteś dojrzała i samodzielna i że Twoje plany są poważne.

Rozejrzyj się za interesującymi kierunkami studiów w innym mieście, popytaj o możliwości zamieszkania (akademik, pokoje), a jak już będziesz miała wszystko mniej więcej ustalone po prostu usiądź i spokojnie powiedz o wszystkim rodzinie - gdzie chcesz studiować i jakie będziesz musiała ponosić koszty i czego od nich oczekujesz. Myślę że to dojrzałe podejście i bardzo rozsądne. Konflikty z nerwową rodzicielką potrafią namieszać w życiu nawet dorosłej osobie, próba odcięcia się od tego i usamodzielnienia to doskonały pomysł. Trzymam kciuki za realizację planów!

[Millygirl]

1. Troll.
2. Albo zwyczajnie zbuntowana nastolatka którą wkurzają nic nie rozumiejący "starzy".
Zanim zaczniesz planować co powiesz mamusi i tatusiowi za 2 lata, pomyśl.
A skąd pieniądze na utrzymanie się w innym mieście choćby na początek?
Czy zostawienie kartki i ucieczka w środku nocy jest zachowaniem dojrzalej i odpowiedzialnej, samodzielnej osoby czy gówniarską zagrywką?

[Mileva_]

Przyłóż się do matury, dostań na te studia, poszukaj lokum i koniecznie źródeł utrzymania (nie zaszkodziłoby jakbyś już teraz zaczęła odkładać, bo rodzice wcale nie muszą być chętni do utrzymywania cię) i postaw przed faktem dokonanym.

Jedyną właściwie przeszkodą może być kasa.

[Skierka001]

Napisane przez Millygirl

1. Troll.
2. Albo zwyczajnie zbuntowana nastolatka którą wkurzają nic nie rozumiejący "starzy".
Zanim zaczniesz planować co powiesz mamusi i tatusiowi za 2 lata, pomyśl.
A skąd pieniądze na utrzymanie się w innym mieście choćby na początek?
Czy zostawienie kartki i ucieczka w środku nocy jest zachowaniem dojrzalej i odpowiedzialnej, samodzielnej osoby czy gówniarską zagrywką?

Bez przesady, ona ma 16 lat i nie jest dojrzałą, odpowiedzialną osobą. Planuje wyprowadzić się za dwa lata i bardzo się boi reakcji swoich rodziców na tę wiadomość, a to świadczy o tym, że w tym domu nie jest ok.

Autorko, może lepiej powiedz, że chciałabyś studiować w innym mieście i mieszkać w akademiku... Być może rodzice sami powiedzą, że to dobry pomysł i będą ci finansować choć trochę studia. Jako studentka dzienna zarobisz grosze i nie starczy ci na samodzielne utrzymanie.

[mm444]

Treść usunięta

[_chocolate]

Jak chcesz finansować studia w innym mieście?

[chwast]

Zastanów się za dwa lata:P Będziesz wtedy pełnoletnia i sądzę, że to powinno brzmieć jakoś tak - wyprowadzam się.

Może to troll, może nie. Mnie matka od wieku dojrzewania niszczy psychicznie więc rozumiem sytuację, nawet jak jest zmyślona

[Clood]

Ja na Twoim miejscu po szkole średniej szukałabym intensywnie pracy i usamodzielniła się wtedy nikt nie miałby prawa mieszać w Twoim życiu, bo byłabyś samowystarczalna, a później zawsze można zacząć naukę, choćby zaocznie.

[Millygirl]

Napisane przez Skierka001

Bez przesady, ona ma 16 lat i nie jest dojrzałą, odpowiedzialną osobą. Planuje wyprowadzić się za dwa lata i bardzo się boi reakcji swoich rodziców na tę wiadomość, a to świadczy o tym, że w tym domu nie jest ok.

Wybacz ale planowanie wyprowadzki na zasadzie wymknę się z domu i zostawię kartkę że się wyprowadzam to , nie da się ukryć, brzmi trochę jak "szczeniacki" sposób myślenia, typowy dla buntu w wieku dorastania a nie jakieś poważne planowanie czegokolwiek I to nie jest wówczas wyprowadzka tylko ucieczka.

I żeby nie było - nie umniejszam problemu Autorki. Skoro ona uważa że go ma. Tylko zwracam uwagę na eeee praktyczniejszą stronę przedsięwzięcia

[patrysiowa_]

Napisane przez Bananalama

"mamo, tato, wyprowadzam się"

to samo chciałam napisać

[Millygirl]

Napisane przez mm444

Treść usunięta

Jak "zwieje" z domu albo ładniej mówiac gdzieś sie wyniesie tak jak planuje po kryjomu, to dla sądu będzie oznaczało, ze jest samodzielna. Mogą jej nie przyznać alimentów. (powyżej 18tki daja tylko w przypadkach kiedy są to osoby uczące się i np. nie są w stanie się same utrzymać w zwiazku z tym, podjąć pracy, opłacić mieszkania itp).

[mm444]

Treść usunięta

[_chocolate]

Powinna się martwić przede wszystkim o to, jak się utrzymać, a nie o reakcję matki. Jeśli matce się to nie spodoba, to trudno, to już nie jej problem, jeżeli matka się wścieknie.