zazdrość..

[Becky147]

Od jakiegoś czasu przeglądam wizaż, pewnie moje problemy (?) skłoniły mnie do założenia konta i napisania do Was.
Otóż od dłuższego czasu zazdroszczę innym ich życia, tego ze koleżanki wychodzą za mąż, rodzą dzieci itd. Może to głupie ale zazdroszczę im tego choć sama nie wiem czy chciałabym mieć teraz lub za rok czy dwa dziecko. Jedynie co, to chciałabym zamieszkać z TŻtem i planować ślub bo kocham go i jesteśmy już 5 lat razem. Niestety mam tylko pracę dorywczą bo jeszcze uczę się dziennie więc nie zanosi się na to w bliższym czasie (w czerwcu kończę naukę)
No i nie potrafię sobie poradzić z tą zazdrością, z tym ze innym się układa a mi (według mnie) nie układa się ani trochę i nie potrafię znaleźć pozytywnych aspektów mojego życia. Dodatkowo czuję taką apatię, nie mogę się do niczego zmusić , nie mam też motywacji do działania. Chciałabym to zmienić ale nie wiem jak. Nie wiem jak przestać zazdrościć innym i zacząć żyć własnym życiem. Nie mam hobby ani niczego czym mogłabym się zająć. Nie wiem czego oczekuję od Was, może jakiegoś kopa w tyłek.
Dodam ze mam 25 lat i jestem z TŻ 5 lat i żadnego widoku na wspólne zamieszkanie razem, co też mi nie daje spokoju. Pozdrawiam

[201803290936]

Napisane przez Becky147

Od jakiegoś czasu przeglądam wizaż, pewnie moje problemy (?) skłoniły mnie do założenia konta i napisania do Was.
Otóż od dłuższego czasu zazdroszczę innym ich życia, tego ze koleżanki wychodzą za mąż, rodzą dzieci itd. Może to głupie ale zazdroszczę im tego choć sama nie wiem czy chciałabym mieć teraz lub za rok czy dwa dziecko. Jedynie co, to chciałabym zamieszkać z TŻtem i planować ślub bo kocham go i jesteśmy już 5 lat razem. Niestety mam tylko pracę dorywczą bo jeszcze uczę się dziennie więc nie zanosi się na to w bliższym czasie (w czerwcu kończę naukę)
No i nie potrafię sobie poradzić z tą zazdrością, z tym ze innym się układa a mi (według mnie) nie układa się ani trochę i nie potrafię znaleźć pozytywnych aspektów mojego życia. Dodatkowo czuję taką apatię, nie mogę się do niczego zmusić , nie mam też motywacji do działania. Chciałabym to zmienić ale nie wiem jak. Nie wiem jak przestać zazdrościć innym i zacząć żyć własnym życiem. Nie mam hobby ani niczego czym mogłabym się zająć. Nie wiem czego oczekuję od Was, może jakiegoś kopa w tyłek.
Dodam ze mam 25 lat i jestem z TŻ 5 lat i żadnego widoku na wspólne zamieszkanie razem, co też mi nie daje spokoju. Pozdrawiam

A co na to Twój facet?

[kahoko hino]

przestań żyć cudzym życiem i skup się na sobie. masz pracę dorywczą, możecie wynająć najpierw wspólny pokój.

[AngielskaPogoda]

Napisane przez kahoko hino

przestań żyć cudzym życiem i skup się na sobie. masz pracę dorywczą, możecie wynająć najpierw wspólny pokój.

Dokladnie. Nie wiem jakim cudem nie zamieszkaliscie razem, wynajecie czegos we 2ke czy wiecej osob jest przeciez tanie ... Mieszka z rodzicami ?

[Becky147]

mój facet właśnie nie rozumie dlaczego tak zazdroszczę i mówi ze powinnam wyluzować.
Jeśli chodzi o zamieszkanie razem to w moim małym mieście nie ma wynajmu pokoi, są tylko kawalerki czy większe mieszkania (przynajmniej nie spotkałam się z tym żeby ktoś szukał osoby do pokoju). Zresztą nawet na to nas nie stać (ja zarabiam jakieś 300-400 zł a mój TŻ jest w trakcie szukania pracy) więc nawet nie ma o czym mówić.

[AngielskaPogoda]

Ups przepraszam

[Becky147]

angielska pogoda - to jest wpis do mojego wątku? bo nie bardzo rozumiem... ja nie jestem zazdrosna o inne dziewczyny i nie kontroluję chłopaka

[ALL for LOVE]

Weź życie w swoje ręce. Zrób coś, poszukaj lepszej pracy, w parę miesięcy może się ułożyć wszystko co byś chciała, tylko trzeba zacząć działać.
Może czas rozglądać się za pracą i mieszkaniem w większym mieście?

[Becky147]

Napisane przez ALL for LOVE

Weź życie w swoje ręce. Zrób coś, poszukaj lepszej pracy, w parę miesięcy może się ułożyć wszystko co byś chciała, tylko trzeba zacząć działać.
Może czas rozglądać się za pracą i mieszkaniem w większym mieście?

od lipca zacznę szukać innej pracy a właściwie już od czerwca ale mi chodzi o tą zazdrość, nie potrafię tego powstrzymać a w dodatku porównuje się z innymi.

[KindOfBlack]

Ja też tak mam, wszędzie ograniczenia. Pracuję- na kiepskich warunkach. Chłopak za granicą, widzimy się rzadko. A wkoło koleżanki wychodzą za mąż, rodzą dzieci... I ani jedna nie przepracowała uczciwie paru lat. Wszystko sponsorowane przez rodziców i mężów. Jak tu nie być zazdrosnym choć trochę.

[kahoko hino]

Napisane przez Becky147

od lipca zacznę szukać innej pracy a właściwie już od czerwca ale mi chodzi o tą zazdrość, nie potrafię tego powstrzymać a w dodatku porównuje się z innymi.

no to zaakceptuj siebie. za każdym razem, gdy zaczynasz myśleć o kimś innym, wracaj na 'swój' tor. ale nie w sensie 'o, jaka ja beznadziejna', tylko pozytywnie. znajdź sobie hobby, uprawiaj sport, żeby odciągnąć myśli od ciągłego porównywania. jeśli te metody nie działają, to możesz spróbować psychoterapii, terapeuci mają bardzo fajne narzędzia pracy z takimi problemami, a najprawdopodobniej ta zazdrość to jedynie wierzchołek góry lodowej.

[Becky147]

Napisane przez KindOfBlack

Ja też tak mam, wszędzie ograniczenia. Pracuję- na kiepskich warunkach. Chłopak za granicą, widzimy się rzadko. A wkoło koleżanki wychodzą za mąż, rodzą dzieci... I ani jedna nie przepracowała uczciwie paru lat. Wszystko sponsorowane przez rodziców i mężów. Jak tu nie być zazdrosnym choć trochę.

dokładnie... Niby czego tu im zazdrościć (u mnie koleżanki mieszkają w większości u facetów i ich rodzicami) no ale jednak jest jakieś ukłucie zazdrości.. może przez to, że one mają swoich facetów na co dzień a ja dwa razy w tygodniu po 4 - 5 godzin no a w twoim wypadku jeszcze rzadziej...

---------- Dopisano o 15:15 ---------- Poprzedni post napisano o 15:13 ----------

Napisane przez kahoko hino

no to zaakceptuj siebie. za każdym razem, gdy zaczynasz myśleć o kimś innym, wracaj na 'swój' tor. ale nie w sensie 'o, jaka ja beznadziejna', tylko pozytywnie. znajdź sobie hobby, uprawiaj sport, żeby odciągnąć myśli od ciągłego porównywania. jeśli te metody nie działają, to możesz spróbować psychoterapii, terapeuci mają bardzo fajne narzędzia pracy z takimi problemami, a najprawdopodobniej ta zazdrość to jedynie wierzchołek góry lodowej.

dziękuje za rady staram się właśnie tak jak piszesz "wracać na swój tor" ale są dni gorsze, gdzie swoje życie się widzi w czarnych barwach.

[SteveS]

Napisane przez KindOfBlack

Ja też tak mam, wszędzie ograniczenia. Pracuję- na kiepskich warunkach. Chłopak za granicą, widzimy się rzadko. A wkoło koleżanki wychodzą za mąż, rodzą dzieci... I ani jedna nie przepracowała uczciwie paru lat. Wszystko sponsorowane przez rodziców i mężów. Jak tu nie być zazdrosnym choć trochę.

Zupełnie, zupełnie normalnie. Nigdy, przenigdy nie chciałabym być zależna finansowo od kogokolwiek. Nie mogłabym żyć jako dorosła, spełniona osoba, gdyby moi rodzice nadal mnie sponsorowali - czułabym się jak osiemnastka bawiąca się w dom, niezależnie od wieku. Nie wyobrażam sobie też, żeby w domu tylko mąż pracował, choć rozumiem, że niektórym taki układ odpowiada - i póki się sprawdza, to dobrze.
Zazdrość nic Ci nie da. Jeśli uważasz, że coś Ci nie odpowiada, to przegadaj ze swoim facetem, bo jego podejście "wyluzuj" jest troszkę nieadekwatne do tego, co Ty przeżywasz. Może czas pójść krok dalej w Waszych relacjach i to to właśnie powoduje zazdrość, a nie sytuacja koleżanek? Moze problem leży w Waszym niedogadaniu co do potrzeb, a nie w porównaniu sytuacji jako takich?

[Atavish]

Napisane przez KindOfBlack

Ja też tak mam, wszędzie ograniczenia. Pracuję- na kiepskich warunkach. Chłopak za granicą, widzimy się rzadko. A wkoło koleżanki wychodzą za mąż, rodzą dzieci... I ani jedna nie przepracowała uczciwie paru lat. Wszystko sponsorowane przez rodziców i mężów. Jak tu nie być zazdrosnym choć trochę.

Ojejku. Ja wręcz nie widzę czego można zazdrościć... zależności od innych? braku samodzielności? Nie potrafię zrozumieć.
A Ty Autorko- musisz skupić się na sobie bardziej. Skoro nie masz hobby żadnego, to zacznij próbować różnych rzeczy. Przez jakiś czas chodź na fitness, jazdę konną, zajęcia ze wspinaczki czy tańca czy jeszcze czegoś innego. Sprawdź szkicowanie, robienie makijażu, początki programowania czy innego języka lub lepienie w glinie. Próbuj, a może coś znajdziesz. A jeśli nie znajdziesz, to i tak będziesz miała z głowy zajęcia na kilka tygodni i zapewne przy okazji dowiesz się też czegoś o sobie A później szukaj dalej Jestem pewna, że w końcu znajdziesz coś, co Cię wciągnie i dzięki temu przestaniesz się skupiać na życiu innych.

Wysłane z mojego LG-D605 przy użyciu Tapatalka

[zlotniczanka]

Myślę, że po prostu powinnaś sobie nieco odpuścić i popatrzeć na swoje życie łaskawszym okiem. Na razie musisz skończyć szkołę - to priorytet. Wykształcenie pozwoli Ci znaleźć lepszą pracę, a to pozwoli zamieszkać Ci z chłopakiem. On na pewno też znajdzie jakąś pracę. Co z tego, że koleżanki się hajtają, rodzą dzieci i w ogóle. Nie jesteś Twoimi koleżankami.
Myślę, że powinnaś sobie poszukać ciekawszych zajęć. Zacznij planować sobie ciekawie czas wolny. Dzięki temu na opowieści koleżanek: "ja to ostatnio sukienki ślubne oglądałam" będziesz mogła powiedzieć: "a my ostatnio byliśmy na festiwalu filmowym, świetnie się bawiliśmy, za rok musicie jechać z nami". Bo myślę, że najbardziej boli Cię właśnie to, że masz niewiele do opowiedzenia o swoim życiu.

[Becky147]

Napisane przez zlotniczanka

Myślę, że po prostu powinnaś sobie nieco odpuścić i popatrzeć na swoje życie łaskawszym okiem. Na razie musisz skończyć szkołę - to priorytet. Wykształcenie pozwoli Ci znaleźć lepszą pracę, a to pozwoli zamieszkać Ci z chłopakiem. On na pewno też znajdzie jakąś pracę. Co z tego, że koleżanki się hajtają, rodzą dzieci i w ogóle. Nie jesteś Twoimi koleżankami.
Myślę, że powinnaś sobie poszukać ciekawszych zajęć. Zacznij planować sobie ciekawie czas wolny. Dzięki temu na opowieści koleżanek: "ja to ostatnio sukienki ślubne oglądałam" będziesz mogła powiedzieć: "a my ostatnio byliśmy na festiwalu filmowym, świetnie się bawiliśmy, za rok musicie jechać z nami". Bo myślę, że najbardziej boli Cię właśnie to, że masz niewiele do opowiedzenia o swoim życiu.

o trafiłaś w samo sedno. Dopóki się nie widzę z koleżankami tymi z dziećmi i po ślubie a na fb nie ma powiadomienia ze któraś się zaręczyła to całkiem dobrze mi się żyje (wiem żalosne ).

[zlotniczanka]

Napisane przez Becky147

o trafiłaś w samo sedno. Dopóki się nie widzę z koleżankami tymi z dziećmi i po ślubie a na fb nie ma powiadomienia ze któraś się zaręczyła to całkiem dobrze mi się żyje (wiem żalosne ).

ja to świetnie rozumiem mam ogólnie udane życie, ale mam koleżankę, która sobie i swojemu małżeństwu i życiu robi tak pijar, że każda styczność z nią mnie dołuje, że ehh, ja to jestem zerem.

[linaya]

Napisane przez SteveS

Zupełnie, zupełnie normalnie. Nigdy, przenigdy nie chciałabym być zależna finansowo od kogokolwiek. Nie mogłabym żyć jako dorosła, spełniona osoba, gdyby moi rodzice nadal mnie sponsorowali - czułabym się jak osiemnastka bawiąca się w dom, niezależnie od wieku. Nie wyobrażam sobie też, żeby w domu tylko mąż pracował, choć rozumiem, że niektórym taki układ odpowiada - i póki się sprawdza, to dobrze.

Zgadzam się z powyższym

Poza tym...może tak naprawdę zazdrościsz koleżankom, że ich życie się zmieniło/właśnie zmienia, bo ktoś (przyszły mąż i przyszli teściowie) zadecydował za nie, podjął odpowiednie kroki, zadziałał i coś się zmieniło? Może wydawać ci się to fajne, ale tylko przez chwilę i głównie dlatego, że sama masz poczucie utkwienia w martwym punkcie i podświadomie czekasz, aż ktoś przyjdzie, zadecyduje za ciebie i wyciągnie cię z tej sytuacji. Weź sama los w swoje ręce, poczujesz się lepiej. Zajmij się czymś, poszukaj lepszej pracy, może wyjedźcie na fajne wakacje, albo choćby weekendowy wypad z TŻ? Lepiej się poczujesz.

[Becky147]

Napisane przez linaya

Zgadzam się z powyższym

Poza tym...może tak naprawdę zazdrościsz koleżankom, że ich życie się zmieniło/właśnie zmienia, bo ktoś (przyszły mąż i przyszli teściowie) zadecydował za nie, podjął odpowiednie kroki, zadziałał i coś się zmieniło? Może wydawać ci się to fajne, ale tylko przez chwilę i głównie dlatego, że sama masz poczucie utkwienia w martwym punkcie i podświadomie czekasz, aż ktoś przyjdzie, zadecyduje za ciebie i wyciągnie cię z tej sytuacji. Weź sama los w swoje ręce, poczujesz się lepiej. Zajmij się czymś, poszukaj lepszej pracy, może wyjedźcie na fajne wakacje, albo choćby weekendowy wypad z TŻ? Lepiej się poczujesz.

dziękuję za rady
W większości za ich los zadecydowała wpadka i nagle na wszystko pieniądze się znajdują i to mnie dziwi najbardziej.

---------- Dopisano o 16:50 ---------- Poprzedni post napisano o 16:47 ----------

Ale macie rację, czas nie porównywać się z innymi, żyć własnym życiem, znaleźć lepszą pracę i na spokojnie działać. Tylko gdyby to było takie proste

[zlotniczanka]

Ale wiesz, Ty im zazdrościsz ślubu, dzieci i mężów. One Ci zazdroszczą, że masz chłopa tylko od święta, że możesz balować do rana, iść i jechać gdzie chcesz. Ale się nie przyznają. Prawda jest taka, że cudza trawa zawsze zieleńsza. Ty masz przed sobą jeszcze młodość, nowe doświadczenia, masz dużo większe możliwości ruchu niż one. Możecie się z chłopakiem wyprowadzić, wyjechać na wakacje do pracy za granicą, przeprowadzić do większego miasta albo wręcz przeciwnie - w Bieszczady. Krępuje Was głównie brak odwagi. Twoje koleżanki za to mają dużo większe zobowiązania.
Magiczne znajdowanie pieniędzy w przypadku ciąży to normalna sprawa. To syndrom "co ludzie powiedzą" i "wstyd na wiosce". Rodzina rusza na wesele, mające zmyć "hańbę", zaskórniaki nawet spod pierzyny babci. Jeśli para i tak planowała ślub - pół biedy. Ale jak głównym cementem małżeństwa ma być właśnie dziecko, to ja nie zazdroszczę, a współczuję.

[Becky147]

Napisane przez zlotniczanka

Ale wiesz, Ty im zazdrościsz ślubu, dzieci i mężów. One Ci zazdroszczą, że masz chłopa tylko od święta, że możesz balować do rana, iść i jechać gdzie chcesz. Ale się nie przyznają. Prawda jest taka, że cudza trawa zawsze zieleńsza. Ty masz przed sobą jeszcze młodość, nowe doświadczenia, masz dużo większe możliwości ruchu niż one. Możecie się z chłopakiem wyprowadzić, wyjechać na wakacje do pracy za granicą, przeprowadzić do większego miasta albo wręcz przeciwnie - w Bieszczady. Krępuje Was głównie brak odwagi. Twoje koleżanki za to mają dużo większe zobowiązania.
Magiczne znajdowanie pieniędzy w przypadku ciąży to normalna sprawa. To syndrom "co ludzie powiedzą" i "wstyd na wiosce". Rodzina rusza na wesele, mające zmyć "hańbę", zaskórniaki nawet spod pierzyny babci. Jeśli para i tak planowała ślub - pół biedy. Ale jak głównym cementem małżeństwa ma być właśnie dziecko, to ja nie zazdroszczę, a współczuję.

balować to nie baluję bo nie mam z kim a TŻ nie jest rozrywkowy - ja zbytnio też nie. Co do przeprowadzek to niestety nie jest dla nas - pewnie będziemy mieszkać w moim małym mieście. Dla mnie sukcesem będzie jak w ogóle się wyprowadzę od rodziców. Tak więc stoję w miejscu. Gdybym mogła więcej wyjeżdżać niż raz w roku na wczasy i czasem zaszaleć to bym nie narzekała tak na swoje życie