problem z odżywaniem

[yka]

witam, ostatnio mam mały problem ze swoim apetytem. w ostatnich miesiącach mam tak, że gdy jestem bardzo smutna lub bardzo zdenerwowana nie mogę jeść. czasem się zdarza mi się nie jeść przez 1,5 dnia - w ogóle nie czuję głodu a gdy próbuję się zmusić to jedzenie rośnie mi w ustach :/
i do tego dochodzi jeszcze drugi problem - gdy wracam do domu rodzinnego (studiuję i mieszkam w innym mieście) w zasadzie bez przerwy czuję głód. gdy po godzinie od posiłku poczuję zapach czy ktoś wspomni czy nawet zobaczę reklamę jedzenia od razu robię się głodna. ostatnio mam dość męczący i nerwowy okres, ale żeby to aż tak się obijało? :/ wcześniej nie miałam takich problemow, nigdy się nie odchudzałam, zawsze raczej szczupła (w tej chwili 50kg przy 160cm, rozmiar 34-36).

czy to nie podchodzi pod jakieś zaburzenie odżywania? miał ktoś coś podobnego?

[laisla]

Podchodzi, reagujesz zajadaniem lub głodówką na stres, nie jest to normalne odżywianie. Może w domu rodzinnym czujesz się bezpiecznie, masz miłe skojarzenia i wtedy puszczają Ci hamulce? Rozregulujesz sobie metabolizm w ten sposób.

[Kolor Bzu]

Ja też na stres reaguję tym, że nie jem. Mi pomogło wyluzowanie i to, że przestałam przejmować się wszystkim i wszystkimi. Teraz nadal nie jestem w stanie jeść np. przed egzaminem, ale za to jak jest po to jem już normalnie.
Osobiście nigdy z tym u żadnego specjalisty nie byłam, ale w sumie w niczym mi to nie przeszkadzało, ani nie zmieniało mojej wagi ani nic.
Moja matka zresztą ma identycznie.

Niektóre kobiety się objadają jak się stresują, a innym jedzenie w gardle stoi i nie mogą. Dopóki nie jest to nagminne i nie trwa całymi dniami to moim zdaniem wszystko w porządku. Ale jeśli częstotliwość czy długość trwania zaczynają Cię niepokoić to warto z kimś o tym porozmawiać.

[laperla]

Ja tak mam, potrafie zjesc na sniadanie w tej chwili kostke czkolady, wszystko innie rosnie mi w ustach i to wypluwam (
Wiem,ze to przejdzie kiedy moj stan psychiczny sie poprawi..

[skazana_na_bluesa]

u mnie czasami stres tez tak dziala. polecam produkty bardziej plynne - jourty, maslanki smakowe (maja wiecej kalorii), budyn, kisiel, owoce zmiksowane z kefirem, zupy-kremy. pomysl sobie, ze musisz jesc, bo sobie spowolnisz metabolizm.

[Marika_1987]

Ja miałam podobnie po ciąży czyli jakieś 3 i pół roku temu. Nowe obowiązki, nowa sytuacja, brak wsparcia męża, przemęczenie. Z 70 kilo w ciągu 4 miesięcy schudłam do 52 kilo i wyglądałam jak śmierć na urlopie dosłownie. Po prostu nie mogłam patrzeć na jedzenie, już nie mówiąc o przełknięciu czegokolwiek. Później poszłam do psychologa i dietetyka. Tak jak pisze skazana_na_bluesa dietetyk zalecał kaloryczne potrawy ale konsystencji papki, płynnej. U mnie to nie pomogło, bo mam uraz z dzieciństwa do płynnych rzeczy ( nie zjem jogurtu, kisielu, budyniu, zmiksowanej zupy, nic co ma papkowatą konsystencję). Pomógł psycholog i zmiana nastawienia, wyciszenie się, ustabilizowanie emocjonalnie. Trochę to trwało ale małymi krokami się udało. Plus zmiana nawyków żywieniowych pod kontrolą lekarza.

Mam koleżankę która w stresie również nie je ( teraz przy wzroście 172 cm waży 45 kg) i po wizycie u psychologa i psychiatry na stwierdzone zaburzenie odżywiania, anoreksję, musi przejść leczenie szpitalne

[Rilla82]

Ja również reaguję na stres supłem na żołądku. Raz w życiu miałam przeciągającą się dłużej stresującą sytuację i wówczas zeszłam do 47 kg przy wzroście 172. Doraźnie pomógł mi apteczny nutridrink - taki napój to odpowiednik dobrze zbilansowanego posiłku, ale w formie smacznego napoju. Oczywiście nie da się na tym ciągnąć cały czas, ale w podbramkowych sytuacjach - to imo bardzo pożyteczny wynalazek.

I jeszcze link:
http://nutridrink.pl/pl13/teksty3/co...FYXP3wodlTdzyA