utracone zaufanie na chwilę przed ślubem

[sadness1234]

Witam wszystkie PMki.
Postanowiłam założyć tutaj wątek i poradzić się Was tutaj, ponieważ wszystkie bierzecie ślub, macie swoich ukochanych i mam nadzieję w jakiś sposób mi poradzicie i pomożecie. Bo ja już sobie kompletnie nie radzę. Bliscy niby służą mi radą, ale mają swoje problemy i nie mogę a nawet nie chcę opowiadać im o swoich rozterkach.
Jestem załamana i ciągle płaczę po kątach. Nie chcę opisywać całej sytuacji, ale po prostu straciłam totalnie zaufanie do mojego tż kilka miesięcy temu, nie, nie oszukał mnie, ale był bardzo nielojalny, uważałam go za przyjaciela a po prostu... no zszokował mnie swoimi słowami które do kogoś wypowiedział. Było to naprawdę.. straszne Przepraszał, zapewniał że to głupie słowa, ale rozwalił mnie totalnie, nie mogę się pozbierać po tym.
W tamtym momencie wszystko się posypało i nie mogę sobie z tym poradzić choć naprawdę się staram. Teraz on jest na mnie zły, zimny bo ja mu nie ufam po prostu. Straciłam całe zaufanie do niego wtedy kilka miesięcy temu, które było ogromne i przez wiele lat (jesteśmy razem bardzo bardzo) niezniszczalne, nie chciałam żeby tak się stało ale przyznaję wprost nie ufam mu. Mam wyniszczające mnie myśli, knuje coś w głowie, nie potrafię przestać, kojarzę jakieś fakty, wymyślam -albo i nie- różne teorie, myślę że mnie okłamuje i nie wiadomo co. Jest to straszne, nie chcę tego, jestem jest na granicy wytrzymałości i nie potrafię sama się tego wyzbyć. Gdyby ktoś rok temu mi powiedział że będę tak myślała o swoim tż to bym go zabiła śmiechem. Jest mi źle próbuję z tym walczyć ale pomimo jego zapewnień ja nie potrafię. Kochamy się nad życie nie umiemy bez siebie żyć. Jedna głupia sytuacja zniszczyła wszystko. Z tego co widzę on nie wyobraża sobie rozstania ja też nie. Nie wyobrażam sobie też przełożenia ślubu za długo na niego czekałam, cieszyliśmy się bardzo, prawie wszystko jest gotowe. Ale obydwoje nie mamy też pojęcia co robić, jak to naprawić. Przez to wszystko jest między nami bardzo bardzo źle. Dlaczego tak musi być że szczęście może prysnąć w 1 sekundzie a później chociaż się człowiek stara, nie potrafi wyjść na prostą? Nie wiem co mam robić. Czuję że nic nie ma już sensu że będzie tylko gorzej

[Dotka90]

Ciężko cokolwiek doradzić, nie wiedząc co to za słowa wypowiedział.
Różne rzeczy mogą nas zszokować, mając różną 'wagę' i ważność.

[sadness1234]

Napisane przez Dotka90

Ciężko cokolwiek doradzić, nie wiedząc co to za słowa wypowiedział.
Różne rzeczy mogą nas zszokować, mając różną 'wagę' i ważność.

Ogólny kontekst był taki, że bardzo, ZA BARDZO kogoś zachwalał, oczywiście w moim kontekście. Tak to ujmę, ale jest to delikatnie powiedziane. Było to powiedziane wprost tak że nie musiałam domyślać się co miał na myśli. Poczułam się jak zero kiedy się o tym dowiedziałam, jakby mnie ktoś uderzył. Nie chcę nawet tych słów pamiętać, a do dzisiaj dźwięczą mi w uszach. Potem się tłumaczył, prosił, przepraszał że to nie tak, że każdemu zdarza sie coś palnąć, ale ja nie potrafię tego wymazać z pamięci. Zawiodłam się ogromnie

[dastin]

Rzeczywiście ciężko jest cokolwiek doradzić. No ale jeśli ogólny kontekst Jego słów dotyczył Twojej osoby - jak można się domyślić w negatywny sposób no to się nie dziwię, że utraciłaś do Niego zaufanie. Mogę się tylko domyślać co mógł powiedzieć skoro uderzyło to w Ciebie tak bardzo...

Rozmawiałaś z Nim tak totalnie poważnie na ten temat? Zrozumiał, że naprawdę powiedział głupotę?Żałuje?Czy raczej uważa, że nic się takiego nie stało? Jeżeli tak bardzo Cię zranił to w jego gestii jest odbudować to zaufanie ponownie.

Ja nie mogę nic więcej poradzić jak szczerą rozmowę o tym co Cię zabolało, dlaczego i jeżeli nie chcecie się rozstawać, to co zrobić, żeby to wszystko odbudować

[Dotka90]

A rozmawiałaś z nim DLACZEGO to powiedział?
Bo ja rozumiem, że przepraszał, że żaluje, ale dlaczego tak powiedział?

[sadness1234]

Napisane przez dastin

Rzeczywiście ciężko jest cokolwiek doradzić. No ale jeśli ogólny kontekst Jego słów dotyczył Twojej osoby - jak można się domyślić w negatywny sposób no to się nie dziwię, że utraciłaś do Niego zaufanie. Mogę się tylko domyślać co mógł powiedzieć skoro uderzyło to w Ciebie tak bardzo...

Rozmawiałaś z Nim tak totalnie poważnie na ten temat? Zrozumiał, że naprawdę powiedział głupotę?Żałuje?Czy raczej uważa, że nic się takiego nie stało? Jeżeli tak bardzo Cię zranił to w jego gestii jest odbudować to zaufanie ponownie.

Ja nie mogę nic więcej poradzić jak szczerą rozmowę o tym co Cię zabolało, dlaczego i jeżeli nie chcecie się rozstawać, to co zrobić, żeby to wszystko odbudować

Te słowa nie dotyczyły mnie jako osoby złej, ale raczej było to zachwalanie tamtej osoby w bardzo ale to bardzo niegodny narzeczonego sposób. Kiedy mu powiedziałam że wiem to kłóciliśmy się bardzo, były moje łzy, przeprosiny. Potem to się tak ciągnęło , każda rzecz sprawiała że wypominałam to, nie potrafiłam zapomnieć. Wybaczyłam, ale totalnie mnie to zniszczyło, zniszczyło moje zaufanie. Na początku jakoś w miarę ufałam mu, ale potem było coraz gorzej. Non stop płaczę gorzko w poduszkę i przez dzień dlatego że nie ufam i przeraża mnie to. Chciałabym żeby było tak jak dawniej, bo on zapewnia mnie, że wszystko jest ok, ale nie potrafię. mówi że wie że powiedział głupotę, ale dla niego to nic nie znaczy. Nie rozumie że doprowadził mnie tym wręcz do rozpaczy.
Miałam z nim kilka dni temu pierwszą od kilku miesięcy rozmowę na spokojnie. Powiedziałam mu wprost o moich obawach, tzn tym co zaczęłam sobie myśleć, choć strasznie się bałam. Jest zły, twierdzi że nie chce tego słuchać, że odbiło mi, ale mówi że mus być dobrze. Chcę czuć inaczej ale nie potrafię, totalnie nie wiem co mam robić

---------- Dopisano o 17:15 ---------- Poprzedni post napisano o 17:06 ----------

Napisane przez Dotka90

A rozmawiałaś z nim DLACZEGO to powiedział?
Bo ja rozumiem, że przepraszał, że żaluje, ale dlaczego tak powiedział?

No właśnie on twierdzi że, to było wystrzelenie, po prostu głupota w rozmowie z kimś. Według mnie absolutnie nie dało się tych słów tak po prostu palnąć. Cała istota naszych problemów to to: on twierdzi że to nic nie znaczy, a ja doszukuję się drugiego dna, które tak naprawdę mogłoby być tym pierwszym, te słowa były powiedziane wprost.Ujął to w okropny sposób, tak jakbym ja i nasz związek nie znaczyła nic

[dastin]

Napisane przez sadness1234

Te słowa nie dotyczyły mnie jako osoby złej, ale raczej było to zachwalanie tamtej osoby w bardzo ale to bardzo niegodny narzeczonego sposób. Kiedy mu powiedziałam że wiem to kłóciliśmy się bardzo, były moje łzy, przeprosiny. Potem to się tak ciągnęło i ciągnie się kilka miesięcy, każda rzecz z tą osobą związana sprawiała że wypominałam to, nie potrafiłam zapomnieć. Wybaczyłam, ale totalnie mnie to zniszczyło, zniszczyło moje zaufanie. Na początku jakoś w miarę ufałam mu, ale potem było coraz gorzej. Sama się nakręcałam, doszukiwałam czegoś, jestem tego świadoma, ale nie wiem jak jest w rzeczywistości. Teraz mam wizje nie wiadomo czego, zamęczają mnie moje myśli. Doszło do tego, że przechodzą mi myśli, że kłamie, że robi coś złego, wszędzie węszę!! To jest straszne, mam tego świadomość. Non stop płaczę gorzko w poduszkę i przez dzień dlatego że nie ufam i przeraża mnie to. Chciałabym żeby było tak jak dawniej, bo on zapewnia mnie, że wszystko jest ok, ale nie potrafię. Zniszczył wszystko, mówi że wie że powiedział głupotę, ale dla niego to nic nie znaczy. Nie rozumie że doprowadził mnie tym wręcz do rozpaczy.
Miałam z nim kilka dni temu pierwszą od kilku miesięcy rozmowę na spokojnie. Powiedziałam mu wprost o moich obawach, tzn tym co zaczęłam sobie myśleć, choć strasznie się bałam. Jest zły, twierdzi że nie chce tego słuchać, że odbiło mi, ale mówi że mus być dobrze. Chcę czuć inaczej ale nie potrafię, totalnie nie wiem co mam robić

---------- Dopisano o 17:15 ---------- Poprzedni post napisano o 17:06 ----------



No właśnie on twierdzi że, to było wystrzelenie, po prostu głupota w rozmowie z kimś. Według mnie absolutnie nie dało się tych słów tak po prostu palnąć. To była rozmowa online. Cała istota naszych problemów to to: on twierdzi że to nic nie znaczy, że głupio powiedział, a ja doszukuję się drugiego dna, które tak naprawdę mogłoby być tym pierwszym, te słowa było dosadne i wprost. Napisał to w okropny sposób, tak jakbym ja i nasz związek nie znaczyła nic

A no widzisz, źle trochę zrozumiałam... Tak czy siak teraz dużo zależy od Was samych bo Ty jeśli chcesz dalej z Nim być mimo tego braku zaufania, musisz o tym zapomnieć, tzn. myślę, że nie zapomnisz ale nie mozesz mu tego na każdym kroku wypominać bo to Was doszczętnie zniszczy. On natomiast musi bardziej uważać na to co mówi i w jaki sposób czasem chyba wręcz dawać dowody na to, że jest wobec Ciebie szczery i lojalny Ogólnie to radzę Ci Go obserwować ale nie sprawdzać bo to dwie różne rzeczy Przemyśl na spokojnie czy ten incydent jesteś w stanie mu wybaczyć i czy jest szansa na to, że kiedyś będziesz potrafiła mu zaufać. Od tego zdarzenia minęło już kilka miesięcy z tego co piszesz a tutaj wcale nie jest lepiej tylko gorzej... Weź to pod uwagę.

[sadness1234]

Napisane przez dastin

A no widzisz, źle trochę zrozumiałam... Tak czy siak teraz dużo zależy od Was samych bo Ty jeśli chcesz dalej z Nim być mimo tego braku zaufania, musisz o tym zapomnieć, tzn. myślę, że nie zapomnisz ale nie mozesz mu tego na każdym kroku wypominać bo to Was doszczętnie zniszczy. On natomiast musi bardziej uważać na to co mówi i w jaki sposób czasem chyba wręcz dawać dowody na to, że jest wobec Ciebie szczery i lojalny Ogólnie to radzę Ci Go obserwować ale nie sprawdzać bo to dwie różne rzeczy Przemyśl na spokojnie czy ten incydent jesteś w stanie mu wybaczyć i czy jest szansa na to, że kiedyś będziesz potrafiła mu zaufać. Od tego zdarzenia minęło już kilka miesięcy z tego co piszesz a tutaj wcale nie jest lepiej tylko gorzej... Weź to pod uwagę.

Okazję do szczerej sam na sam mieliśmy dopiero kilka dni temu. I z jego inicjatywy. Obserwuję go cały czas. A tutaj już wyobraźnia działa mi cuda właśnie o to chodzi. I teraz pytanie, czy wmówić można sobie wszystko, czy to tak zwana kobieca intuicja. tego nie wiem. nie wyobrażam sobie bez niego życia. on mówi to samo i widzę ze chce to ratować. Wydaje mi się że może ja mu tego tak do końca nie wybaczyłam tylko sama sobie wmawiam że tak jest a gdzieś duma i serce na to nie pozwalają chociaż chcą... ?

[dastin]

Napisane przez sadness1234

Okazję do szczerej sam na sam mieliśmy dopiero kilka dni temu. I z jego inicjatywy. Obserwuję go cały czas. A tutaj już wyobraźnia działa mi cuda właśnie o to chodzi. I teraz pytanie, czy wmówić można sobie wszystko, czy to tak zwana kobieca intuicja. tego nie wiem. nie wyobrażam sobie bez niego życia. on mówi to samo i widzę ze chce to ratować. Wydaje mi się że może ja mu tego tak do końca nie wybaczyłam tylko sama sobie wmawiam że tak jest a gdzieś duma i serce na to nie pozwalają chociaż chcą... ?

Na pewno sobie trochę wmawiasz, że jest ok, że wybaczyłaś a tak wcale nie jest... Gdybyś wybaczyła to byś nie wypominała Ale na pewno bardzo chcesz i w to nie wątpię Jeśli widzisz, że się stara i "nie możecie żyć bez siebie" to daj mu szansę A odpowiadając na Twoje pytanie to tak- można wpaść w taką obsesję, że możesz sobie wiele rzeczy wmawiać, nie patrzysz racjonalnie... Tylko ja wychodzę z takiego założenia, że jeśli ciągle będziesz się czegoś doszukiwać to w końcu się doszukasz...

[ennostiel]

Niestety tak jak tu zauważyły dziewczyny, nie znając dobrze sytuacji trudno jest doradzić w dobrą stronę. Nie zmuszam Cię tu do wyznań, dość sporo już nam powiedziałaś - ale wiele też kryje się między wierszami, a coś co dla jednej osoby jest po prostu paroma głupimi słowami, dla drugiej może być podstawą do zerwania związku. Bardziej niepokoi mnie, że wciąz masz wobec niego jakies podejrzenia - i to, że on zachowuje się tak zimno i jest wciąż zły, jak to określiłaś. Jeśli nie próbuje załagodzić sytuacji i dobrze nie wyjaśnił, co się dzieje - to właśnie mnie bardziej martwi.

[sadness1234]

Napisane przez ennostiel

Niestety tak jak tu zauważyły dziewczyny, nie znając dobrze sytuacji trudno jest doradzić w dobrą stronę. Nie zmuszam Cię tu do wyznań, dość sporo już nam powiedziałaś - ale wiele też kryje się między wierszami, a coś co dla jednej osoby jest po prostu paroma głupimi słowami, dla drugiej może być podstawą do zerwania związku. Bardziej niepokoi mnie, że wciąz masz wobec niego jakies podejrzenia - i to, że on zachowuje się tak zimno i jest wciąż zły, jak to określiłaś. Jeśli nie próbuje załagodzić sytuacji i dobrze nie wyjaśnił, co się dzieje - to właśnie mnie bardziej martwi.

on traktuje to jako głupi nic nie znaczący incydent. Nie rozumie że mnie zranił, myśli że słowa zapewnienia że to nic nie znaczy wystarczą i powinnam jako przyszła żona zaufać, nie widzi opcji dlaczego ja mu nie ufam. A jest zły bo ja ciągle nie mogłam o tym zapomnieć ciągle do tego wracaliśmy, on wyczuł że ja wypytuję, że coś sugeruję, że nie ufam mu i o to jest zły. rożne sytuacje sprawiały że przypominało mi się o tym, a potem zaczęło już być ogólnie źle między nami. Nie umie zaufać, bo bardzo mnie zranił, jako przyjaciel po prostu te słowa zabolały mnie ogromnie, od razu mu o tym powiedziałam. I tak się szarpiemy- ja straciłam zaufanie więc w innych kwestiach też przestałam ufać, a on jest zły o moje ciągłe "pretensje", brak zaufania i że jest między nami źle. nie ufam mu po prostu totalnie i boli mnie to, już nawet to co powiedział próbuję przeboleć, ale strasznie mnie martwi to że ja przestalam mu ufać

[dezire]

najlepiej jest nazwac to co powiedzial. Zasugerowal, ze podnieca go inna dziewczyna ?

[sadness1234]

gorzej. nie chodziło o sex. raczej coś w stylu że jest taka świetna, że dla niej mógłby nawet nas przekreślić coś w ten deseń. pisałam już że to była odpowiedź na pytanie jego znajomego (który chciał o nią się starać) żeby mu powiedział co o tej dziewczynie sądzi. zabolało mnie to przeokropnie. od tej pory nie widziałam jego prób zerwania, raczej żałował tego co powiedział ale starał się. raczej pokazywał że kocha mnie, prosił żebym o tym zapomniała że źle się wysłowił. a ja z czasem zaczęłam czuć się z tym coraz gorzej zamiast lepiej. chcę żeby to się zmieniło ale nie wiem jak.
kocham go. widzę że on też mnie kocha, ale... mówi jedno a robi drugie. nie wiem co robić wkręcam sobie, że pewnie się z nią widuje, a kiedy już ona się pojawia to nawet nie mówię co sobie myślę. wyjścia są dwa albo mi odbiło przez to co wtedy powiedział i jestem przewrażliwiona albo... wiadomo oczywiście on utrzymuje z nią kontakt o czym zapomniałam wspomnieć, ale o tym nawet nie chce mi się pisać, bo to żałosne. I przez to ja nie mogę o tym wszystkim zapomnieć. a on niby twierdzi że powinnam mu ufać i on nigdy nic mi nie zabraniał- to fakt i ja mu też nie. zabranianie kontaktów było dla nas zawsze trochę śmieszne, ufaliśmy sobie. niemniej jednak dawniej zawsze mówił kiedy przychodziła ze znajomymi. Dziś już nie jestem tego pewna.
swoją drogą kiedyś radziłam się kilku dziewczyn w tej sprawie na wizażu w prywatnych wiadomościach.. ale coś się stało z moim kontem! i nie odczytałam już żadnej odpowiedzi.. i dziś postanowiłam się jeszcze raz was poradzić. nie mam siły, nie radzę sobie. chcę mu wierzyć, staram się, ale nie wiem jak.jestem w strasznym dołku przez to wszystko

[monikkad]

Napisane przez sadness1234

gorzej. nie chodziło o sex. raczej coś w stylu że jest taka świetna, że dla niej mógłby nawet nas przekreślić coś w ten deseń.

O kurcze...
Przegiął i to ostro. Że to tak ujmę - przegiął do tego stopnia, że powinnaś teraz bez najmniejszych wyrzutów go przekreślić

Oczywiście, łatwo mi się teraz piszę, w Twojej głowie "wojna myśli niespokojnych". Nie dziwię się kompletnie Twemu zachowaniu, sama bym była zdruzgotana. Nie wiem, co tu poradzić. Sama musisz zdecydować, czy po tym co usłyszałaś jesteś w stanie być z nim dalej i brać z nim ślub. To Twoje uczucia.

[sadness1234]

Napisane przez monikkad

O kurcze...
Przegiął i to ostro. Że to tak ujmę - przegiął do tego stopnia, że powinnaś teraz bez najmniejszych wyrzutów go przekreślić

Oczywiście, łatwo mi się teraz piszę, w Twojej głowie "wojna myśli niespokojnych". Nie dziwię się kompletnie Twemu zachowaniu, sama bym była zdruzgotana. Nie wiem, co tu poradzić. Sama musisz zdecydować, czy po tym co usłyszałaś jesteś w stanie być z nim dalej i brać z nim ślub. To Twoje uczucia.

oczywiście w pierwszej chwili oddałam pierścionek. ale walczył o mnie. uważał że źle ubrał to w słowa, że nie zrobiłby mi nigdy takiej krzywdy że oświadczył się mi i nikogo innego nie chce. ale ja nie słuchałam. potem starał się pokazywać ze zależy mu na mnie. i jesteśmy naprawdę długo razem więc dałam mu szansę, on zachowuje się w miarę ok, tym bardziej po naszej ostatniej rozmowie. ale cały problem tkwi we mnie. ja mu nie ufam. no i nadal wspomnienie tego bardzo boli.

[anannke]

Napisane przez sadness1234

on traktuje to jako głupi nic nie znaczący incydent. Nie rozumie że mnie zranił, myśli że słowa zapewnienia że to nic nie znaczy wystarczą i powinnam jako przyszła żona zaufać, nie widzi opcji dlaczego ja mu nie ufam. A jest zły bo ja ciągle nie mogłam o tym zapomnieć ciągle do tego wracaliśmy, on wyczuł że ja wypytuję, że coś sugeruję, że nie ufam mu i o to jest zły. rożne sytuacje sprawiały że przypominało mi się o tym, a potem zaczęło już być ogólnie źle między nami. Nie umie zaufać, bo bardzo mnie zranił, jako przyjaciel po prostu te słowa zabolały mnie ogromnie, od razu mu o tym powiedziałam. I tak się szarpiemy- ja straciłam zaufanie więc w innych kwestiach też przestałam ufać, a on jest zły o moje ciągłe "pretensje", brak zaufania i że jest między nami źle. nie ufam mu po prostu totalnie i boli mnie to, już nawet to co powiedział próbuję przeboleć, ale strasznie mnie martwi to że ja przestalam mu ufać

Przeczytałam trochę pobieżnie przyznaję że padam na ryjek już Ale tak wyczuwam u ciebie takie zachowanie bluszczowate i straszną zazdrość. Z tego co piszesz nie wiem jaki był ton głosu, jak to zabrzmiało ale może to było powiedziane tak po prostu spontanicznie - dziewczyna jest ładna, fajna i twój narzeczony tak to ujął żeby przekazać pełnię swoich myśli temu kumplowi. Może chodziło tylko o to że dziewczyna jest warta uwagi dla kumpla i nie miał w ogóle na myśli żeby zrywać z tobą. Tylko wyraził się w ten sposób dla wizji że kumpel będzie spotykał się z tą dziewczyną. Poza tym sama piszesz że nie powiedział o tobie nic złego, tylko wyraził dobrą opinię o innej. To że cię kocha nie znaczy że ma nie spojrzeć na inne dziewczyny i w ogóle wszystkie przedstawicielki płci żeńskiej mają nagle być dla niego dnem skoro ma ciebie. Bez przesady. Ale to ciebie kocha ciebie wybrał i z tobą chce spędzić życie. A już to że na podstawie jednego zdania knujesz teorie spiskowe i straciłaś do niego zaufanie w takim stopniu aż to nie świadczy dobrze ale o tobie i twoich problemach emocjonalnych.. I faktycznie ślub raczej nie ma sensu ale nie z powodu jego jednego zadnia a tego że sobie nie umiesz poradzić z taką rzeczą. Zrozumiałabym gdyby cię poważnie zawiódł że coś obiecał albo że nie mogłaś na niego liczyć w ważnej sprawie, że cię okłamał, zdradził, ukrył prawdę, powiedział o tobie złe słowa, zwalił ważną sprawę, wykorzystał cię... nie wiem ja bym tego tak nie odebrała z tego co piszesz. Może pomyśl czy czasem nie masz takich zapędów do bycia chorobliwie zazdrosną i bluszczowatą?

[cukraktywna]

Autorko, proponuję Ci następujący schemat:
Porozmawiaj szczerze ze swoim TŻ. Spytaj, czy gdyby miał teraz wybór, to wybrałby Ciebie czy tamtą, czy nie zamieniłby Ciebie na tamtą, czy nie jest z Tobą tylko dlatego, że czuje się bezpiecznie i jesteś "zamiast kogoś". Jeśli stwierdzi, że woli tamtą, to zostaw go. Jeśli stwierdzi, że woli Ciebie, to przejdź do kolejnego akapitu (;
Kochacie się, chcecie siebie, ale Ty masz ranę w sercu i żal do niego. Jest kilka rozwiązań.
1) Rozważ czego od niego chcesz, jakiej pokuty? Powiedz mu wyraźnie co ma zrobić. Pamiętajmy, że już przepraszał. Co może dla Ciebie zrobić żeby Ci zadościuczynić to, w czym zawinił?
2) Pracujesz nad sobą. Pamiętajmy, że facet już przeprosił... Idziesz do przyjaciółki albo do psychologa i omawiasz temat, powtarzając, jak bardzo Ci na nim zależy, jaki jest cudowny i przywiązany do Ciebie, wypłakujesz się raz a dobrze i wybaczasz mu bez jego udziału, wybaczasz mu w sobie, jeśli wiesz, co mam na myśli. Możesz dołączyć do tego jakiś jogiczny rytuał oczyszczenia, ściąć włosy i zakopać albo coś w ten deseń
3) Czekasz, aż czas zrobi swoje. Każdy kolejny dzień zaciera pamięć o krzywdzie, tak już jest.

[dezire]

Sprobuj sobie wyobrazic ze TZ obiecuje ze zrywa jakikolwiek kontakt z ta dziewczyna, ze nigdy juz jej nie spotka - ani nigdy sie sie do niej nie odezwie - cy bylabys spokojniejsza ?

[sadness1234]

Napisane przez anannke

Przeczytałam trochę pobieżnie przyznaję że padam na ryjek już Ale tak wyczuwam u ciebie takie zachowanie bluszczowate i straszną zazdrość. Z tego co piszesz nie wiem jaki był ton głosu, jak to zabrzmiało ale może to było powiedziane tak po prostu spontanicznie - dziewczyna jest ładna, fajna i twój narzeczony tak to ujął żeby przekazać pełnię swoich myśli temu kumplowi. Może chodziło tylko o to że dziewczyna jest warta uwagi dla kumpla i nie miał w ogóle na myśli żeby zrywać z tobą. Tylko wyraził się w ten sposób dla wizji że kumpel będzie spotykał się z tą dziewczyną. Poza tym sama piszesz że nie powiedział o tobie nic złego, tylko wyraził dobrą opinię o innej. To że cię kocha nie znaczy że ma nie spojrzeć na inne dziewczyny i w ogóle wszystkie przedstawicielki płci żeńskiej mają nagle być dla niego dnem skoro ma ciebie. Bez przesady. Ale to ciebie kocha ciebie wybrał i z tobą chce spędzić życie. A już to że na podstawie jednego zdania knujesz teorie spiskowe i straciłaś do niego zaufanie w takim stopniu aż to nie świadczy dobrze ale o tobie i twoich problemach emocjonalnych.. I faktycznie ślub raczej nie ma sensu ale nie z powodu jego jednego zadnia a tego że sobie nie umiesz poradzić z taką rzeczą. Zrozumiałabym gdyby cię poważnie zawiódł że coś obiecał albo że nie mogłaś na niego liczyć w ważnej sprawie, że cię okłamał, zdradził, ukrył prawdę, powiedział o tobie złe słowa, zwalił ważną sprawę, wykorzystał cię... nie wiem ja bym tego tak nie odebrała z tego co piszesz. Może pomyśl czy czasem nie masz takich zapędów do bycia chorobliwie zazdrosną i bluszczowatą?

wiem, że pisałam nieco chaotycznie ale i tak starałam się to wszystko skrócić. cały sęk tkwi w tym że my zawsze byliśmy zgodni, on mnie nigdy nie zawiódł i tak naprawdę nie dał mi powodów do zazdrości więc nie nie byłam zazdrosna, a już na pewno nie miałam takich odchyłów. jesteśmy razem naprawdę bardzo długo i... nigdy nie czułam się tak jak teraz. od momentu tego o czym się dowiedziałam. on utrzymuje nadal z nią kontakt. zaprasza ją często na imprezy- kiedy mnie nie ma również. a twierdzi że mam mu ufać. a ja sobie właśnie uświadomiłam że nie ufam mu, skoro tak się zachowuje, mówi że kocha, ale nie potrafi dla mnie np. choć odrobinę ograniczyć z tą osobą kontakt. ona pojawia się przy każdej sposobności wraz z innymi znajomymi jej, ale nie mam co do tego pewności

---------- Dopisano o 10:21 ---------- Poprzedni post napisano o 10:18 ----------

Napisane przez cukraktywna

Autorko, proponuję Ci następujący schemat:
Porozmawiaj szczerze ze swoim TŻ. Spytaj, czy gdyby miał teraz wybór, to wybrałby Ciebie czy tamtą, czy nie zamieniłby Ciebie na tamtą, czy nie jest z Tobą tylko dlatego, że czuje się bezpiecznie i jesteś "zamiast kogoś". Jeśli stwierdzi, że woli tamtą, to zostaw go. Jeśli stwierdzi, że woli Ciebie, to przejdź do kolejnego akapitu (;

to już wiem, twierdzi że nie ma innej opcji w ogóle jak ja i krzyczy jak ja mogę myślec inaczej (no po takim tekście przecież to takie dziwne...) Ale nadal utrzymuje z nią kontakt

Kochacie się, chcecie siebie, ale Ty masz ranę w sercu i żal do niego. Jest kilka rozwiązań.
1) Rozważ czego od niego chcesz, jakiej pokuty? Powiedz mu wyraźnie co ma zrobić. Pamiętajmy, że już przepraszał. Co może dla Ciebie zrobić żeby Ci zadościuczynić to, w czym zawinił?
To wszystko działo się kilka miesięcy temu, chyba na pokutę już za późno. wytsraczjącą pokutą jest to jak źle stało się między nami
2) Pracujesz nad sobą. Pamiętajmy, że facet już przeprosił... Idziesz do przyjaciółki albo do psychologa i omawiasz temat, powtarzając, jak bardzo Ci na nim zależy, jaki jest cudowny i przywiązany do Ciebie, wypłakujesz się raz a dobrze i wybaczasz mu bez jego udziału, wybaczasz mu w sobie, jeśli wiesz, co mam na myśli. Możesz dołączyć do tego jakiś jogiczny rytuał oczyszczenia, ściąć włosy i zakopać albo coś w ten deseń
Szczerze to myślałam nad tym jak sobie z tym poradzić, bo wiem że muszę tego dokonać sama. kiedyś byłam pewna siebie a teraz zrobiła się ze mnie ciota. dziękuję za każdą radę
3) Czekasz, aż czas zrobi swoje. Każdy kolejny dzień zaciera pamięć o krzywdzie, tak już jest.

Mam nadzieję..
Dziękuję

---------- Dopisano o 10:24 ---------- Poprzedni post napisano o 10:21 ----------

Napisane przez dezire

Sprobuj sobie wyobrazic ze TZ obiecuje ze zrywa jakikolwiek kontakt z ta dziewczyna, ze nigdy juz jej nie spotka - ani nigdy sie sie do niej nie odezwie - cy bylabys spokojniejsza ?

oczywiście. ale nigdy nie miałam "odwagi" by stawiac mu takie warunki. to się mija z celem moim zdaniem. wychodzę tylko na straszną zazdrośnicę i nic poza tym. muszę sama uporać się z tym wszystkim a nie wiem jak.

[dezire]

Napisane przez sadness1234

oczywiście. ale nigdy nie miałam "odwagi" by stawiac mu takie warunki. to się mija z celem moim zdaniem. wychodzę tylko na straszną zazdrośnicę i nic poza tym. muszę sama uporać się z tym wszystkim a nie wiem jak.

chodzi tylko o rozpoznanie czy zazdrosc i brak zaufania jest ogolnym problemem czy wynika ze znajomosci TZ z konkretna osoba w stosunku do ktorej masz podstawy czuc sie zagrozona.

My z TZ oboje przechodzlismy przez etap chorobliwej zazdrosci. Ja bylam zazdrosna o jego kolezanke ze studiow (noo jak to ! o kolezanke ! to juz kolezanke nie mozna miec) a on byl zazdrosny o mojego przyjaciele, z ktorym kiedys przed zwiazkiem z TZ przekroczylismy bariery przyjazni. To wszystko byly bezpodstawne zazdrosci - irracjonalne, ale byly. w obu przypadkach pomogla rozmowa i w obu przypadkach postanowilismy bardzo ograniczyc te znajomosci.
I poza tymi historiami, z zazdroscia mamy spokoj.
Nie wszyscy przyklasna takiemu rozwiazaniu, bo rezygnacja ze znajomosci z kims jest podejsciem troche egoistycznym: dla dobra mojego zwiazku i dla szczescia mojego przyszlego malzenstwa rezygnuje z przyjaciela.

[sadness1234]

zazdrość to jedna rzecz w moim przypadku jaka jest problemem. zazdrośc narodziła sie kiedy to powiedział,a później było kilka sytuacji które mi się nie spodobały. i może były na stopie koleżeńskiej i wcześniej nie zwróciłabym na to uwagi (dawniej zawsz wprost rozmawialyśmy nawet dla śmichu kto się nam pdooba, ablo kto jest dla nas atrakcyjny i nie było problemu) ale po tym incydencie włączyła mi się czerowna lampka. nie umiem tego wymazac z pamięci. i tak się szarapliśmy. mi się często nie podobało coś co powiedział, zrobił no i nie umiałam tego gryźć w sobie, mówiłam mu o tym. potem nakręcało się to coraz bardziej i bardziej. i dlatego drugim problemem obok zazdrości jest mój brak zaufania, a trzecim to że jesteśmy strasznie na siebie źli, padlo wiele slów, przykrych sytuacji. nie umieliśmy długo normalnie rozmawiać, on w pewnym momencie powiedział że ma dość i wtedy był najgorszy moment. i dopiero jakiś czas temu normalnie rozmawialiśmy, powiedziałam u wszystko co czuje. ucieszyło mnie że romzowa wynikła z jego inicjatywy. cieżko nam jest pozbierać to wszystkod o kupy ponieważ bardzo mnie zawiódł. jestem osoba która nie potrafi zapomnieć i wymazać coś z pamięci, niektore kobiety tak mają ja nie potrafię. pamiętliwość to była zawsze moje wada. zawidół mnie jako przyjaciel to boli najbardziej, cała reszta, czyli te nerwy, niepewność strach to raczej mój problem. i nie wiem jak rozwiązać obydwa z nich

[isabelka00]

wiesz, twój tŻ zdecydowanie przegiął z tymi słowami o tej dziewczynie... ale prawda jest taka , że to z TOBĄ chce się ożenić i gdyby chciał być z tamtą dziewczyną, nie byłby z Tobą...
Najlepszym sposobem będzie ograniczenie kontaktu z tą osobą przez twojego TŻ..

[skazana_na_bluesa]

powiem tak - nic nie będzie z waszego związku i tyle w temacie. albo mu wybaczasz to, co powiedział, albo dalej nie ufasz. a już największą głupotą jest teraz branie ślubu "bo tyle na to czekałaś". -_-

[sadness1234]

Napisane przez skazana_na_bluesa

powiem tak - nic nie będzie z waszego związku i tyle w temacie. albo mu wybaczasz to, co powiedział, albo dalej nie ufasz. a już największą głupotą jest teraz branie ślubu "bo tyle na to czekałaś". -_-

ale ja nie chce brać z nim ślubu bo tyle na to czekałam. jesteśmy razem niemalże dekadę. chce ślubu bo go kocham i chce o tm zapomnieć choć boli mnie to. cały sens mojej wypowiedzi jest taki, że nie wiem jak to zrobić nie wiem jak mam o tym zapomnieć i być szczęśliwą

[monikkad]

Napisane przez anannke

Przeczytałam trochę pobieżnie przyznaję że padam na ryjek już Ale tak wyczuwam u ciebie takie zachowanie bluszczowate i straszną zazdrość. Z tego co piszesz nie wiem jaki był ton głosu, jak to zabrzmiało ale może to było powiedziane tak po prostu spontanicznie - dziewczyna jest ładna, fajna i twój narzeczony tak to ujął żeby przekazać pełnię swoich myśli temu kumplowi. Może chodziło tylko o to że dziewczyna jest warta uwagi dla kumpla i nie miał w ogóle na myśli żeby zrywać z tobą. Tylko wyraził się w ten sposób dla wizji że kumpel będzie spotykał się z tą dziewczyną. Poza tym sama piszesz że nie powiedział o tobie nic złego, tylko wyraził dobrą opinię o innej. To że cię kocha nie znaczy że ma nie spojrzeć na inne dziewczyny i w ogóle wszystkie przedstawicielki płci żeńskiej mają nagle być dla niego dnem skoro ma ciebie. Bez przesady. Ale to ciebie kocha ciebie wybrał i z tobą chce spędzić życie. A już to że na podstawie jednego zdania knujesz teorie spiskowe i straciłaś do niego zaufanie w takim stopniu aż to nie świadczy dobrze ale o tobie i twoich problemach emocjonalnych.. I faktycznie ślub raczej nie ma sensu ale nie z powodu jego jednego zadnia a tego że sobie nie umiesz poradzić z taką rzeczą. Zrozumiałabym gdyby cię poważnie zawiódł że coś obiecał albo że nie mogłaś na niego liczyć w ważnej sprawie, że cię okłamał, zdradził, ukrył prawdę, powiedział o tobie złe słowa, zwalił ważną sprawę, wykorzystał cię... nie wiem ja bym tego tak nie odebrała z tego co piszesz. Może pomyśl czy czasem nie masz takich zapędów do bycia chorobliwie zazdrosną i bluszczowatą?

Ależ jemu nikt nie zabrania patrzeć na inne dziewczyny!
Co innego patrzeć czy rzucić luźne stwierdzenie "podoba mi się ta laska" (co nie jest niczym zdrożnym), a co innego stwierdzić "dla niej byłbym gotów przekreślić związek z X".

No błagam Cię Jak można to w ogóle porównywać.

---------- Dopisano o 22:36 ---------- Poprzedni post napisano o 22:34 ----------

Napisane przez isabelka00

wiesz, twój tŻ zdecydowanie przegiął z tymi słowami o tej dziewczynie... ale prawda jest taka , że to z TOBĄ chce się ożenić i gdyby chciał być z tamtą dziewczyną, nie byłby z Tobą...
Najlepszym sposobem będzie ograniczenie kontaktu z tą osobą przez twojego TŻ..

Tak, ograniczenie jego kontaktu z tą dziewczyną to raz, a przełożenie ślubu to dwa.
Zdecydowanie musi upłynąć po tej akcji więcej czasu, żeby zdecydować się na takich krok.

Tzn. moim zdaniem. Ja bym właśnie do tego dążyła.

---------- Dopisano o 22:38 ---------- Poprzedni post napisano o 22:36 ----------

Napisane przez sadness1234

zazdrość to jedna rzecz w moim przypadku jaka jest problemem. zazdrośc narodziła sie kiedy to powiedział,a później było kilka sytuacji które mi się nie spodobały. i może były na stopie koleżeńskiej i wcześniej nie zwróciłabym na to uwagi (dawniej zawsz wprost rozmawialyśmy nawet dla śmichu kto się nam pdooba, ablo kto jest dla nas atrakcyjny i nie było problemu) ale po tym incydencie włączyła mi się czerowna lampka. nie umiem tego wymazac z pamięci. i tak się szarapliśmy. mi się często nie podobało coś co powiedział, zrobił no i nie umiałam tego gryźć w sobie, mówiłam mu o tym. potem nakręcało się to coraz bardziej i bardziej. i dlatego drugim problemem obok zazdrości jest mój brak zaufania, a trzecim to że jesteśmy strasznie na siebie źli, padlo wiele slów, przykrych sytuacji. nie umieliśmy długo normalnie rozmawiać, on w pewnym momencie powiedział że ma dość i wtedy był najgorszy moment. i dopiero jakiś czas temu normalnie rozmawialiśmy, powiedziałam u wszystko co czuje. ucieszyło mnie że romzowa wynikła z jego inicjatywy. cieżko nam jest pozbierać to wszystkod o kupy ponieważ bardzo mnie zawiódł. jestem osoba która nie potrafi zapomnieć i wymazać coś z pamięci, niektore kobiety tak mają ja nie potrafię. pamiętliwość to była zawsze moje wada. zawidół mnie jako przyjaciel to boli najbardziej, cała reszta, czyli te nerwy, niepewność strach to raczej mój problem. i nie wiem jak rozwiązać obydwa z nich

Wcale Ci się nie dziwię, bo też bym nie umiała.
Pamiętaj jednak, że czas działa cuda. I dlatego jestem za przełożeniem Waszego ślubu.

[sadness1234]

[QUOTE=monikkad;40329259]Ależ jemu nikt nie zabrania patrzeć na inne dziewczyny!
Co innego patrzeć czy rzucić luźne stwierdzenie "podoba mi się ta laska" (co nie jest niczym zdrożnym), a co innego stwierdzić "dla niej byłbym gotów przekreślić związek z X".

No błagam Cię Jak można to w ogóle porównywać.

---------- Dopisano o 22:36 ---------- Poprzedni post napisano o 22:34 ----------


Tak nie ma oczywiście sensu tego porownywać. Odpowadałam tutaj na pytanie czy byłam wcześniej zazdrosna i sama uświadomiłam sobie- że nie. Było wszystko dobrze. Jeśli chodzi o przełożenie ślubu to to nie jest wcale takie proste. ja wiem ze to co zrobił jest okropne i żadne jego tłumaczenia mnie nie interesują, nawet gdyby chciał ją zareklamować najlepszemu kumplowi, to takie słowa nie powinny paść. Ale mówi że kocha. Tzn mówił. Przepraszał. Był taki jak zawsze - czuły dobry. Przy niej mnie traktował jak świętość. Trwało to parę miesięcy i jakoś nie rzucił mnie dla niej. Nie zostawił. Widzę że chce naszego ślubu, wie że ćle zrobił. Tutaj w tym wszystkich chodzi o mnie bo, ja też pragnę tego ślubu. Kocham tego człowieka nad życie i jedną wpadkę jaka mi się w ciągu tylu lat zdarzyła staram się mu wybaczyć. Ale nie potrafię zapomnieć, to nadal bardzo boli, szczególnie np. kiedy jestem sama a wiem że ona w pobliżu niego się znajduje;( Wtedy nachodzą mnie chore przypuszczenia, stres przeogromny i ryczę. i na początku mowiłam o tym tż to był bardzo bardzo zły że nie ufam mu, że przecież tłumaczył mi już wszystko, ze kocha mnie nad życie. tu chodzi o mnie. ja nie umiem sobie z tym poradzić raz mam jeden lepszy dzień a za chwilę już sobie coś wkręcam. cały czas mam obawy czy aby on dziś nie widział się z nią, czy mnie nie okłamuje. a przełożenie ślubu- chyba bym się załamała. wszytko gotowe, goście prawie powiadomieni, mój dziadzio bardzo chory, ja licze każdy dzień, żeby on zdążył być... no i setki innych kwestii dlaczego nie sa się przełożyć tego slubu. no i my tego nie chcemy romawiałam z tż dla niego nie ma takiej opcji. i stwierdziliśmy że chcemy być razem. ale nie wiemy jak to naprawić, mamy 5 miesięcy.
ja czuję się okropnie jak jakaś histeryczka i sama się nie mogę takiej znieść. nie mam pojęcia co robić by przestać go wiecznie podejrzewać i umierać z nerwów kiedy ona jest w pobliżu i przychodzi do nich. jestem załamana

[isabelka00]

sadness1234,
daj mu ultimatum - niech zerwie kontakt z tamtą. Od takiej decyzji dopiero zaczniecie naprawiać swoje relację.

[anannke]

Napisane przez monikkad

Ależ jemu nikt nie zabrania patrzeć na inne dziewczyny!
Co innego patrzeć czy rzucić luźne stwierdzenie "podoba mi się ta laska" (co nie jest niczym zdrożnym), a co innego stwierdzić "dla niej byłbym gotów przekreślić związek z X".

No błagam Cię Jak można to w ogóle porównywać.

No ale ja usiłuję się dowiedzieć jakim tonem, z jakim kontekstem to było powiedziane.. No nie wiem jakby tż zażartował sobie że z jakąś tam dziewczyną mógłby być to bym na pewno się nie obraziła i nie czuła że jakaś granica została przekroczona. Ale jeśli byłoby to poważnie i na serio powiedziane to by była inna sprawa. Dlatego cały czas się mi o to rozchodzi..

[monikkad]

Autorko, ja nie do Ciebie pisałam o tym porównywaniu tylko do anannke

Cóż, każdy ma swój pogląd na daną sprawę. Mnie by ruszył tekst, że może przekreślić związek ze mną dla innej ;]

[ANTERIA]

Oj mnie też by ruszył i to bardzo

Nie miałam takiej sytuacji chociaż miałam bardzo podobną, i postawiłam ultimatum. Strasznie się męczyłam z tym, nie chciałam aby wybierał, znaczy wolałam aby sam do tego doszedł i sam zdecydował co jest dla niego ważniejsze, ja czy jakaś internetowa koleżanka Po kilku miesiącach byłam wręcz obsesyjnie zazdrosna, nie wierzyłam mu w ogóle, bo mnie okłamał i dałam ultimatum, trochę się na to obraził, ale później przemyślał sprawę i zerwał z nią kontakt całkiem i jest o 100% lepiej (odpukać) na prawdę odzyskał moje zaufanie, a ja też zmieniłam podejście, zajęłam się bardziej sobą Mam koleżanki z którymi się spotykam wieczorami, wychodzimy na piwko poplotkować a mój Tż-t w tym czasie nie mam pojęcia co robi albo gra w gry albo śpi Jakoś już nie zmywa mi to snu z powiek i radzę Ci Autorko zrób tak samo i myślę że poczujesz się lepiej