Raija ze śnieżnej krainy - Bente Pedersen

[Mileva_]

Wątek o Ludziach Lodu już mamy - pora więc udać się nieco bardziej na północ, a później i wschód

Raija ze śnieżnej krainy to kolejna skandynawska saga - tym razem autorstwa Norweżki o lapońskich korzeniach. W przeciwieństwie do rozłożonej na stulecia akcji Sagi o Ludziach Lodu, wszystkie opisane wydarzenia odnoszą się i rozgrywają za życia tytułowej bohaterki - dziewczyny o tak niezwykłych zdolnościach, jak i losach. Urodzona na terenach zagarniętej przez Szwecję XVII - wiecznej Finlandii, oddana w wieku ośmiu lat Lapończykom mającym doprowadzić ją do Norwegii, by nie umarła z głodu, dziewczynka nie ma łatwego życia - wszędzie jest kimś obcym dla jednolitych społeczności.

Pomijając nieodłączny, romantyczny charakter, dla mnie saga jest ciekawa ze względu na rozmaitość opisywanych kultur - mamy fińską rodzinę Raiji, Lapończyków z jurtami i hodowlą reniferów, norweskie wioski rybackie, a później także Rosjan i legendę zza Uralu.

A jak Wasze wrażenia?

[malagaw]

Pamiętam, że przeczytałam - ale nie pamiętam szczegółów
Że coś, gdzieś, kiedyś... i że moją ulubioną postacią była Maja

[Mileva_]

Napisane przez malagaw

Pamiętam, że przeczytałam - ale nie pamiętam szczegółów
Że coś, gdzieś, kiedyś... i że moją ulubioną postacią była Maja

Cykl był popularny pod koniec lat 90., minęło już trochę czasu

Ja współczułam jej traktowania przez innych, gdy była żoną Williama - nikt nie skupiał się na tym, jaką była osobą, każdy zauważał tylko że była "Laponką brzydką jak noc"

[_Matilde_]

No ja przeczytałam z osiem tomów, później straciłam serce do tej sagi. Ciągle ta Raija i wszystko się kręci wokół niej W porównaniu do SoLL treść mi się wydaje uboga, choć przyznaję że huldrami się zainteresowałam po lekturze Raiji W zasadzie to czytałam to kilkanaście lat temu więc już nieiwele pamiętam Może kiedyś wrócę do sprawy

[Mileva_]

Napisane przez _Matilde_

Ciągle ta Raija i wszystko się kręci wokół niej W porównaniu do SoLL treść mi się wydaje uboga, choć przyznaję że huldrami się zainteresowałam po lekturze Raiji

No fakt, że ciągłe podkreślanie, jaka to ona nie jest idealna, piękna i fascynująca może drażnić Choć mnie od tego bardziej drażniła miłość Raiji i Mikkala - paradoksalnie główny wątek sagi. Początkowo rzeczywiście ciekawie, potem oboje wydają się kurczowo i na siłę trzymać wspomnień o sobie nawzajem, choć przestali być już tymi samymi ludźmi. O wiele bardziej cenię różnorodnośc kultur i obraz Rosji w tym cyklu.

Na pewno mniej się dzieje niż u Sandemo, ale tu mamy 40 tomów wokół jednej postaci, tam - jedną główną postać na tomik, więc nic dziwnego

[_Matilde_]

Jedną wadę Raija miała - nie umiała śpiewać Byłam w szoku Ja do rosyjskiego wątku nie dotarłam Ale ceniłam sobie że w książkach była zwrócona uwaga na faunę i florę Skandynawii, zapamiętałam np. że w tundrze zbierali turzycę i inne takie

[Mileva_]

Napisane przez _Matilde_

Jedną wadę Raija miała - nie umiała śpiewać

Dobrze wiedzieć Nie odnotowałam tego akurat.

[_Matilde_]

Napisane przez Mileva_

Dobrze wiedzieć Nie odnotowałam tego akurat.

Jeden powód do satysfakcji w całej mojej zawiści

[CremaCatalana]

Przeczytałam całą serię jakieś 15 lat temu Byłam zachwycona i baaardzo wciągnięta, ale trudno ocenić czy dzisiaj by mi się spodobała tego typu literatura, myślę że nie.

[Mustique]

ja też przeczytałam.. ale jak któaś poprzedniczka, coś, gdzieś, jakoś.. ale nie wiem do końca o co chodziło!

pamiętam że ksiazka była dodatkiem do jakiejś gazety... i tak zbierałam pierwsze tomy!

[Mileva_]

Napisane przez Mustique

ja też przeczytałam.. ale jak któaś poprzedniczka, coś, gdzieś, jakoś.. ale nie wiem do końca o co chodziło!

pamiętam że ksiazka była dodatkiem do jakiejś gazety... i tak zbierałam pierwsze tomy!

Zdaje się, że to był dodatek do Faktu Pierwszy tom po 1,99, następne już koło dyszki, czyli w sumie ok 400 zł. Dałam sobie spokój :P A zainteresowanie sagą wróciło kilka lat temu, gdy była w całości dostępna w PDF-ach...

[CremaCatalana]

Pamiętam że kupiłam chyba do 35. części. Mam jeszcze w Polsce w piwnicy Aż się łezka w oku kręci

Pierwszy tom zdobyłam jako dodatek do Naj albo Pani Domu.

[Mileva_]

Napisane przez CremaCatalana

Pamiętam że kupiłam chyba do 35. części. Mam jeszcze w Polsce w piwnicy Aż się łezka w oku kręci

Pierwszy tom zdobyłam jako dodatek do Naj albo Pani Domu.

To już było chyba to wydanie z bardziej kolorowymi okładkami?... Pamiętam, że to pierwsze, nie-gazetowe, miało takie beżowo - czerwone, i ono mi się zawsze z Raiją kojarzy

[CremaCatalana]

Napisane przez Mileva_

To już było chyba to wydanie z bardziej kolorowymi okładkami?... Pamiętam, że to pierwsze, nie-gazetowe, miało takie beżowo - czerwone, i ono mi się zawsze z Raiją kojarzy

Ja miałam właśnie to pierwsze Jakieś 13 czy 15 lat temu

[Brangien]

Tak jak Mustique i CremaCatalana - pamiętam tę książkę jako dodatek do jakiejś gazety, to była bardziej jakaś Przyjaciółka albo Naj, bo Faktu chyba jeszcze wtedy nie było. O matko, jak to dawno było! Miałam chyba z 13 lat!

Napisane przez Mileva_

Pomijając nieodłączny, romantyczny charakter, dla mnie saga jest ciekawa ze względu na rozmaitość opisywanych kultur - mamy fińską rodzinę Raiji, Lapończyków z jurtami i hodowlą reniferów, norweskie wioski rybackie, a później także Rosjan i legendę zza Uralu.

Tobie się podobały krajobrazy i natura, a ja, jako nastolatka, z tej książki pamiętam właściwie tylko, że tam były MOMENTY. I właściwie to by było tyle, co mi utkwiło w głowie w temacie tej powieści Chyba dlatego, że to był mój pierwszy kontakt z literaturą a la harlequin.

Ciekawi mnie czy gdybym teraz postanowiła przeczytać całą sagę to by mi się również podobała, czy może bym doceniła styl autorki, bogactwo opisów, które dla Ciebie stanowią wartość. Hm, ciekawe, ale chyba nie chcę sobie psuć wspomnień.

Wtedy dorwałam tylko 1 tom, na więcej nie miałam kasy z mojego biednego kieszonkowego, zresztą najbardziej mnie hamowało to: co by mama powiedziała jakby się dowiedziała JAKIE to są książki.

Edit.
A jeszcze bym chciała nawiązać do Sagi o ludziach lodu, którą zaczęłam czytać (przebrnęłam przez 1 tom) nieco później niż Raiję, ale można powiedzieć, że w podobnym okresie w życiu. Pamiętam, że SoLL mi się nie podobało, bo tam ciągle się ze sobą wszyscy gzili i mnie to jakoś odrzucało. W ogóle SoLL składa się dla mnie z samych tego typu scenek. Byłam chyba ociupinkę niekonsekwentna w swych ocenach Albo może zależy to od stylu autorek?

[a298662d510bb0f537bc3b0c2466fe273199e5e8_64a898f2369c4]

Ojeju, aż mi się łezka zakręciła!! Przeczytałam pierwszy tom, dodatek do Pani Domu czy Przyjaciółki, jak miałam chyba z 12-14 lat i pamiętam DOKŁADNY opis pierwszego razu Raiji i Mikkala gdzieś w lesie... powiem tylko tyle, że byłam przerażona. Nie miałam pojęcia, że TO jest aż tak bolesne

Łącznie przeczytałam chyba 10 tomów, ale w końcu mi się znudziło. Nawet jako nastolatkę drażniła mnie nadmierna egzaltacja Raiji, nie rozumiałam jej zachowania w wielu sytuacjach i naprawdę nie wiedziałam, co ona w tym Mikkalu widzi

[CremaCatalana]

Brangien Ludzi Lodu nie czytałam, ale co do Raiji miałam tak samo No i racja, Faktu wtedy jeszcze nie było.

[lwia paszcza]

Też czytałam, koleżanka miała u siebie na półce i chyba nawet nigdy do tych książek nie zajrzała w sumie około dziewięciu czy dziesięciu tomów łyknęłam, może i bym przeczytała resztę, ale nie jestem pewna
Momenty fajnie, mogą być, w pewnym momencie zaczyna to trochę nużyć, ale ok. To co mi się podobało to opisy na przykład szamanów i ich obrzędów, generalnie opisy obyczajów i scenki rodzajowe, że tak powiem, w rodzaju procesu czarownicy, albo opis uroczyska strasznie mi zapadł w pamięć Nie powiem, banalne te książeczki, ale pod pewnymi względami bardzo pouczające

[Mileva_]

Napisane przez Brangien

Tak jak Mustique i CremaCatalana - pamiętam tę książkę jako dodatek do jakiejś gazety, to była bardziej jakaś Przyjaciółka albo Naj, bo Faktu chyba jeszcze wtedy nie było. O matko, jak to dawno było! Miałam chyba z 13 lat!

Tobie się podobały krajobrazy i natura, a ja, jako nastolatka, z tej książki pamiętam właściwie tylko, że tam były MOMENTY. I właściwie to by było tyle, co mi utkwiło w głowie w temacie tej powieści Chyba dlatego, że to był mój pierwszy kontakt z literaturą a la harlequin.

Ciekawi mnie czy gdybym teraz postanowiła przeczytać całą sagę to by mi się również podobała, czy może bym doceniła styl autorki, bogactwo opisów, które dla Ciebie stanowią wartość. Hm, ciekawe, ale chyba nie chcę sobie psuć wspomnień.

Wtedy dorwałam tylko 1 tom, na więcej nie miałam kasy z mojego biednego kieszonkowego, zresztą najbardziej mnie hamowało to: co by mama powiedziała jakby się dowiedziała JAKIE to są książki.

Edit.
A jeszcze bym chciała nawiązać do Sagi o ludziach lodu, którą zaczęłam czytać (przebrnęłam przez 1 tom) nieco później niż Raiję, ale można powiedzieć, że w podobnym okresie w życiu. Pamiętam, że SoLL mi się nie podobało, bo tam ciągle się ze sobą wszyscy gzili i mnie to jakoś odrzucało. W ogóle SoLL składa się dla mnie z samych tego typu scenek. Byłam chyba ociupinkę niekonsekwentna w swych ocenach Albo może zależy to od stylu autorek?

Hmm, trudno mi powiedzieć, czy - gdybym teraz nie miała do sagi sentymentu - odnalazłabym te wszystkie "wartości" Dla mnie to jest coś pośredniego między literaturą w pełnym tego słowa znaczeniu - żaden Zola ani Tołstoj, ale harlekin według mnie też nie. Całkiem przyjemne do pociągu, albo żeby przy tym odpocząć. Trochę mniej ambitna, bardziej dzika i północna i podbarwiona fantasy "Krystyna córka Lavransa"

Co do momentów , to już nie pamiętam, czy je czytałam z wypiekami i w tajemnicy przed mamą, ale teraz zwyczajnie omijam - ileż można czytać na temat orgazmicznych ochów i achów R. i jej co raz to nowego fatyganta

Jeśli chodzi o Ludzi Lodu, to myślałam, że jestem jedyną osobą, którą to razi. Przeczytałam dwa razy - raz w wieku gimnazjalnym i odświeżyłam niedawno na fali fascynacji Skandynawią - i za każdym razem seksu było po prostu za dużo. Każdy tomik to historia miłosna i połączenie bohatera z tą jedyną drugą połówką, a opisy seksu - a i gwałtów - są po prostu przesadzone, tak jakby życie tylko wokół tego się kręciło. Pod koniec ostatniego tomu Sandemo pisze, że była ofiarą molestowania w dzieciństwie - czy nawet została zgwałcona - może to jest powód.

[1=a298662d510bb0f537bc3b0 c2466fe273199e5e8_64a898f 2369c4;35216325]Łącznie przeczytałam chyba 10 tomów, ale w końcu mi się znudziło. Nawet jako nastolatkę drażniła mnie nadmierna egzaltacja Raiji, nie rozumiałam jej zachowania w wielu sytuacjach i naprawdę nie wiedziałam, co ona w tym Mikkalu widzi [/QUOTE]

Ja się powtórzę, ale miłości do Mikkala nie rozumiałam za Chiny Ludowe. Jako nastoletnia fascynacja starszym, przystojnym, tajemniczym chłopakiem tak, bo przez to większość dziewczyn w pewnym wieku przechodzi, ale jako dorosłym facetem? Bitch please, przecież ten człowiek jest niezdecydowany, średnio zaradny, nieodpowiedzialny, nie umie ponosić konsekwencji swoich wyborów, ma słaby charakter. Nigdy tacy faceci mnie nie pociągali, więc może dlatego nie rozumiem, jak mógł pociągać dorosłą kobietę - szczególnie taką jak Raija

Napisane przez lwia paszcza

Momenty fajnie, mogą być, w pewnym momencie zaczyna to trochę nużyć, ale ok. To co mi się podobało to opisy na przykład szamanów i ich obrzędów, generalnie opisy obyczajów i scenki rodzajowe, że tak powiem, w rodzaju procesu czarownicy, albo opis uroczyska strasznie mi zapadł w pamięć

W latach szczególnie "raijowych", czyli z dziesięć lat temu, nie miałam za bardzo dostępu do wiedzy o szamanach, Lapończykach, Karelii - typowo "dorosłe" książki były jeszcze za ciężkie Wiedzę o tych wszystkich rzeczach, które do tej pory mnie fascynują, czerpałam więc od pani Pedersen. A momenty to już nie pamiętam, jak reagowałam kiedyś, teraz opisy są dla mnie nudne

[CremaCatalana]

Nie wiem czy ktoś jest w trakcie czytania, dlatego napiszę na biało Bardzo mnie zdziwiła śmierć Mikkala, jakoś wszystko się kręciło wokół tej miłości, pamiętam że nie mogłam w to uwierzyć, chyba niedługo potem przestałam czytać

[Brangien]

Napisane przez Mileva_

Trochę mniej ambitna, bardziej dzika i północna i podbarwiona fantasy "Krystyna córka Lavransa"

O, tę pozycję sobie zapiszę, bo lubię fantasy, w której niejako bohaterem staje się zimna, niegościnna, północna kraina, a bohaterowie walczą z nią o przetrwanie.
Chyba także z tego względu bardzo podobał mi się tom z serii o Fedrze (Strzała Kusziela), w którym akcja dzieje się w dużej mierze w Skaldii. Polecam wam tę książkę, też są momenty, może ostre, ale opisane ze smakiem, a cała powieść jest na naprawdę świetnym poziomie. Nie wiem który to już raz zachwalam tę powieść na Wizażu, ale po prostu nadal jestem pod wrażeniem
[1=a298662d510bb0f537bc3b0 c2466fe273199e5e8_64a898f 2369c4;35216325]pamiętam DOKŁADNY opis pierwszego razu Raiji i Mikkala gdzieś w lesie... powiem tylko tyle, że byłam przerażona. Nie miałam pojęcia, że TO jest aż tak bolesne [/QUOTE]O matko, o matko, o matko, mnie też się to udzieliło, też przez długi czas się z tym gryzłam, ale wstydziłam się kogokolwiek zapytać czy to tak boli, aż w końcu zapomniałam. Teraz mi przypomniałaś

[Mustique]

Napisane przez CremaCatalana

Pamiętam że kupiłam chyba do 35. części. Mam jeszcze w Polsce w piwnicy Aż się łezka w oku kręci

Pierwszy tom zdobyłam jako dodatek do Naj albo Pani Domu.

macie racje.. to był dodatek do Pani Domu (napewno bo tylko ten moja rodzicielka kupywała)..

ostatnio widziałam cała sagę w mojej bibliotece.. aż sie skuszę! tylko ciekawe czy są napewno wszystkie tomy..

[lwia paszcza]

Napisane przez Brangien

O, tę pozycję sobie zapiszę, bo lubię fantasy, w której niejako bohaterem staje się zimna, niegościnna, północna kraina, a bohaterowie walczą z nią o przetrwanie.
Chyba także z tego względu bardzo podobał mi się tom z serii o Fedrze (Strzała Kusziela), w którym akcja dzieje się w dużej mierze w Skaldii. Polecam wam tę książkę, też są momenty, może ostre, ale opisane ze smakiem, a cała powieść jest na naprawdę świetnym poziomie. Nie wiem który to już raz zachwalam tę powieść na Wizażu, ale po prostu nadal jestem pod wrażeniem
O matko, o matko, o matko, mnie też się to udzieliło, też przez długi czas się z tym gryzłam, ale wstydziłam się kogokolwiek zapytać czy to tak boli, aż w końcu zapomniałam. Teraz mi przypomniałaś

He, he
Na szczęście ja to czytałam po swoim pierwszym razie

[Mileva_]

Napisane przez Brangien

O, tę pozycję sobie zapiszę, bo lubię fantasy, w której niejako bohaterem staje się zimna, niegościnna, północna kraina, a bohaterowie walczą z nią o przetrwanie.
Chyba także z tego względu bardzo podobał mi się tom z serii o Fedrze (Strzała Kusziela), w którym akcja dzieje się w dużej mierze w Skaldii. Polecam wam tę książkę, też są momenty, może ostre, ale opisane ze smakiem, a cała powieść jest na naprawdę świetnym poziomie. Nie wiem który to już raz zachwalam tę powieść na Wizażu, ale po prostu nadal jestem pod wrażeniem

Może sprostuję, bo chyba nie dość składnie zbudowałam posta z "Krystyną..." To nie ma w sobie fantasy, ale jest bardzo dobrą, choć niestety zapomnianą powieścią obyczajową o średniowiecznej Norwegii. Rekordy popularności biła w latach 70. ponoć. Również nie brakuje tam opisów przyrody, architektury, zwyczajów - pamiętam, że dość dokładnie jest tam opisany pierwszy poród tytułowej bohaterki. Chodziło mi o to, że Raija jest troszkę taką mniej ambitną i podbarwioną fantastyką wersją "Krystyny..."