zajęcia dla agresywnego 16-miesieczniaka

[mamasierpniowa]

Długo nie pisałam bo czas mnie tak nagli ze brakuje mi doby, zaglądam na Wizaż raczej rzadko, ale trochę niepokoi mnie zachowanie mojej córki.Juz pisałam ze bywa agresywna ale teraz doszło do tego kilka czynników które juz naprawdę mi przeszkadzają bo kompletnie wypompowują mnie z energii.
Ostatnio córka uderzyła mnie w oko i doszło do bolesnej erozji rogówki( tak jakby zedrzeć naskórek tylko na oku) co juz samo w sobie jest irytujace bo noszę opatrunek i jak wspomniałam-to boli.
Jakiekolwiek wyjscie z córką do sklepu ( co jest nieuniknione) kończy się wrzaskiem zeby wyjśc z wózka, kładzeniem się na podłodze w centrum handlowym( !), uciekaniem na ulicy. Ja jestem sama, z zakupami niestety mam związane ręce,zazwyczaj biorę dziecko pod pachę, ona się drze, ja w tej samej rece pcham jeszcze wózek a w drugiej mam w torbie ziemniaki i chlebWyobraźcie to sobie.Męczarnia. Teraz zblizają się świeta, nic jeszcze nie kupiłam bo boję się pojechac z dzieckiem do centrum żeby kupić prezenty czy jedzenie!Jak pomyśle ze musze to zrobić to mnie szlag trafia.
To samo z choinką.Stoi oczywiście sztuczna chociaż zawsze miałam żywą. Tak czy inaczej ciągnie za bombki, podchodzi, grzebie, przewraca.Jeszcze z dzień i będę musiała ja rozebrac.
Opisuje to wszystko bo nie wiem czy takie zachowanie jest dla dziecka naturalne. Jeśli tak to współczuję każdej matce.Mała jest oczywiście przekochana ale czasami naprawdę ciężko z nią wytrzymac. Myślałam zeby jej znaleźć jakieś zajęcie, czy jest jakiś sposób by móc z nią pracować nad zachowaniem? Od jej urodzenia naprawdę się staram, dbam o nią, czytam jej czego z resztą ona nie znosi, staram się kupować rozwijające zabawki typu klocki albo sortery a nie jakieś elektroniczne badziewia ale ona się tym nie bawi. W ogóle się nie bawi tym co jest dla niej przeznaczone, woli drzeć moje ksiązki, jeść wszystko co znajdzie albo siedzieć na kolanach 24 h na dobę.Nie respektuje słowa" zostaw", " nie wolno" itd..
Macie jakieś rady?

[Miramej]

mamosierpniowa, uważam, że powinnaś zacząć... od siebie. Piszesz, że jesteś nerwowa, krzyczysz, więc sama nie panujesz nad emocjami, a chciałabyś żeby robiło to niespełna półtoraroczne dziecko. Chcesz pracować nad jej zachowaniem? Daj jej dobry przykład.

Moje dziecko też wolało się bawić zwykłymi rzeczami niż kupionymi zabawkami, i nawet patyczek higieniczny był interesujący, o ile w zabawie brał udział rodzic. Tak małe dzieci potrzebują rodziców i tyle. Jeśli nie chcesz, żeby coś brała, to postaw to poza zasięgiem jej rąk, a najlepiej pozwól jej razem z Tobą poznawać.

[mamasierpniowa]

staram się nad soba panować, nie jestem jakąś furiatką, czasami się zdenerwuję jak każda mama( chyba).Dziecku poświęcam 100 % czasu poza swoja pracą, tak samo chcę jak i muszę bo wszędzie jesteśmy razem, w łózku, w wannie, w kuchni, na zakupach, na spacerach, no wszędzie po prostu. Nie wiem tylko gdzie popełniłam błąd ze mała taka jest. Od samego początku starałam się uczyć dziecko nie tyle dyscypliny czy posłuszeństwa ale poprawnego zachowania społecznego, jak grochem o ścianę. To co ja mam jeszcze zrobic czy zmienic? Widocznie się da bo widzę rodziców na zakupach z raczej " grzecznymi" dziećmi.
Nie wszystko mogę postawic poza zasięgiem dziecka. Choinki nie zawieszę pod sufitem, ksiązek nie mam gdzie schować bo mam ich pół sciany od podłogi do sufitu na specjalnie zrobionym dla nich regale itd..

[Miramej]

Napisane przez mamasierpniowa

staram się nad soba panować, nie jestem jakąś furiatką, czasami się zdenerwuję jak każda mama( chyba).Dziecku poświęcam 100 % czasu poza swoja pracą, tak samo chcę jak i muszę bo wszędzie jesteśmy razem, w łózku, w wannie, w kuchni, na zakupach, na spacerach, no wszędzie po prostu. Nie wiem tylko gdzie popełniłam błąd ze mała taka jest. Od samego początku starałam się uczyć dziecko nie tyle dyscypliny czy posłuszeństwa ale poprawnego zachowania społecznego, jak grochem o ścianę. To co ja mam jeszcze zrobic czy zmienic? Widocznie się da bo widzę rodziców na zakupach z raczej " grzecznymi" dziećmi.
Nie wszystko mogę postawic poza zasięgiem dziecka. Choinki nie zawieszę pod sufitem, ksiązek nie mam gdzie schować bo mam ich pół sciany od podłogi do sufitu na specjalnie zrobionym dla nich regale itd..

Nie wiem, czy jesteś furiatką, wiem tyle, ile sama napiszesz, również w innych wątkach. Też się denerwuję (ale na takiego malucha nie krzyczałam), a prawda jest taka, że "wychowywanie" dziecka to ogromna praca. Nad sobą przede wszystkim.

Twoje dziecko jest jeszcze bardzo małe, tak, uczy się zasad współżycia społecznego, ale dopiero zaczyna, potrzebuje czasu, potrzebuje dojrzeć, dorosnąć. Może załapie za setnym razem, może za tysięcznym

Czytam nie jeden Twój wpis i nawet ten tytuł "agresywny 16-miesięczniak", powyżej, "mała taka jest", widzę rodziców z "grzecznymi" dziećmi - o sobie piszesz, że zdenerwujesz się jak każda mama, że dbasz o małą, a ona (w domyśle) taka niewdzięczna. Szukasz problemu głównie w niej Zaakceptuj swoje dziecko, zrozum, że nie wszystkie są takie same, że może Twoja córa jest po prostu bardziej charakterna, że wpływ na to, jaka jest i się staje jest jej otoczenie, życie, aktualne warunki psychiczne itd.

Chcesz powiedzieć, że żeby półtoraroczniak nie dosięgnął do choinki, należy ją zawiesić pod sufitem? Rozumiem, że choinka "bezpieczna" - plastikowe bombki, nietłukące się ozdoby? Więc poznawajcie
Książki chwilowo możesz przełożyć w inne miejsce, bo teraz to trochę tak jest - mała drze książki, na razie tłumaczenie nic nie daje, ale książek nie zabierzesz, bo mają swój regał. Życie z dzieckiem czasem trzeba trochę zmodyfikować, układ w mieszkaniu chwilowo też można

[mamasierpniowa]

oczywiście to co tu piszę jest bardzo uproszczone bo opisuję tylko tą " gorszą stronę". Wiadomo ze jest mnóstwo fajnych rzeczy ale nie wspominam tu o nich bo są moją radością a nie problemem. Słowo " grzeczne" jest w cudzysłowiu bo ono własciwie nic nie znaczy, ma dla mnie raczej negatywny wydżwiek tak jak " posłuszeństwo" , brzmi jak tresowanie. Nie wiem jednak jakiego słowa użyć w zamian, moze " dziecko spokojne, stateczne", mam nadzieje ze wiecie o co mi chodzi. Dziecko moze miec swoje zdanie , nie zgłaszam się z tym ze dziecko jest nieposłuszne, tylko widzę że moje półtoraroczne starania w ogóle nie procentują i jestem zawiedziona. Nie piszcie ze dziecko jest za małe bo znam dzieci w jej wieku które" potrafią się zachować"

[Miramej]

Napisane przez mamasierpniowa

oczywiście to co tu piszę jest bardzo uproszczone bo opisuję tylko tą " gorszą stronę". Wiadomo ze jest mnóstwo fajnych rzeczy ale nie wspominam tu o nich bo są moją radością a nie problemem. Słowo " grzeczne" jest w cudzysłowiu bo ono własciwie nic nie znaczy, ma dla mnie raczej negatywny wydżwiek tak jak " posłuszeństwo" , brzmi jak tresowanie. Nie wiem jednak jakiego słowa użyć w zamian, moze " dziecko spokojne, stateczne", mam nadzieje ze wiecie o co mi chodzi. Dziecko moze miec swoje zdanie , nie zgłaszam się z tym ze dziecko jest nieposłuszne, tylko widzę że moje półtoraroczne starania w ogóle nie procentują i jestem zawiedziona. Nie piszcie ze dziecko jest za małe bo znam dzieci w jej wieku które" potrafią się zachować"

Zrozumiałam Twój przekaz, też napisałam "grzeczne" w cudzysłowiu. Czego więc oczekujesz od dziecka? Jak powinny wyglądać te procenty Twoich starań? Może te dzieci, które "umieją się zachować", mają po prostu inny temperament?

[ZamyslonaRoztargniona]

Mój syn był dokładnie taki sam.
Kładzenie się na podłodze czy chodniku to normalka (przynajmniej u dzieci moich i mojej siostry).
Pewnie że jest trudno. Mi też, jak oprócz zakupów mam jeszcze młodsze dziecko w wózku i ciągnącego psa na smyczy.

Przede wszystkim nie oglądaj się na innych i nie porównuj swojego dziecka. Nie jest to łatwe (mój syn zrobił cyrk na naszej ulicy, że nie chce iść do domu, sąsiedzi w oknach i na balkonach śledzili każdy mój ruch i każde moje słowo).
Kombinowanie z choinką, wywalanie książek z półek też u mnie było. Pani psycholog mówiła, że oprócz mówienia dziecku "nie wolno" należy też być na tyle blisko dziecka by uniemożliwić mu wykonanie tego, czego on chce, a my nie chcemy.

Jak moje dziecko nie reaguje na "zostaw" to podchodzę i zabieram.

W sklepie daję wybór. Albo chodzi koło mnie lub trzymając się kosza zakupowego, albo jedzie w koszu. Jeśli ucieka, momentalnie jest wsadzany do kosza.

Generalnie za radą pani psycholog pozwalam dziecku na to, na co mogę pozwolić, tak żeby dziecko czuło że jego zdanie liczy się w rodzinie. Daję wybór jeśli tylko to jest możliwe i jeśli dotyczy nawet drobiazgów, typu na którym talerzu chce jeść. To wzmacnia pewność siebie u dziecka i powoduje, że mniej robi na przekór jeśli nie ma wyboru.

U mojego dziecka takie przekorne zachowania to próba zwrócenia na siebie uwagi.

Książki zaczęłam czytać mu dopiero jak miał ok. 2,5 roku. Wcześniej go to nie kręciło, więc go nie zmuszałam, żeby nie zniechęcić.
Zachęcam dziecko do towarzyszenia mi w codziennych czynnościach: mycie łazienki, gotowanie obiadu. Nie ma wtedy czasu broić i ma okazję zmęczyć się i nie kombinuje co by tu spsocić.

Dziecko spokojne, stateczne wcale nie jest takie super. To znaczy dla rodzica czy nauczyciela jest fantastyczne, ale ma później problemy w grupie rówieśniczej, bo tam jednak trzeba być przebojowym i zawalczyć o swoje.
Dlatego ja nie narzekam, że mam charakterne dziecko. Kiedyś był ciapą, dzieci mu zabawki wyrywały, a teraz to on jest "przywódcą" w żłobku.



Przepraszam że tak chaotycznie, ale co chwilę coś mi się przypomina.

[meta_morfoza]

mamo sierpniowa, co prawda mój syn jest rok starszy od Twojej córeczki i jest raczej spokojnym dzieckiem, ale tez czasem ma swoje odpały podobni jak Miramej uważam, że nasze zachowanie ma tutaj duże znaczenie.
Zawsze staram się podchodzić do sprawy na spokojnie, czasem sobie w myślach zaklnę ale staram się głosu nie podnosić i nie okazywac zdenerwowania dziecku, odwracać uwagę itp

jakiś czas temu była u mnie kolezanka z córeczką, która strasznie broila, koleżanka się denerwowala a mała w ogóle na to nie reagowała albo jeszcze bardziej dokazywała. Dopiero kiedy podeszłam do niej i na spokojnie zajęłam czymś innym, okazało się, że świetnie się bawili z moim synem a mała potrafi być bardzo grzeczna. Niestety pewnie jest to też taki zamknięty krąg- dziecko broi, mama się spodziewa, że znów będzie "jak zwykle" i łatwiej wtedy wpaść w gniew.

[marsi11]

mam bardzo żywiołowe dziecko które także potrafi uderzyć, nie zawsze sobie z nim radzę ale może od początku

zakupy- to samo, u nas tragedia dlatego unikam takich miejsc, Tz albo ja robimy zakupy w tym czasie któres z nas idzie z dzieckiem na plac zabaw
zakupy mozna robić przez internet- prezenty przez allegeo, spożywka przez etesco
dla mojego dziecka zakupy to stres dla mnie jeszcze większy dlatego unikam takich sytuacji
nie mogę od dwulatka wymagać by był "grzeczny"
na wyjścia u nas sprawdziła się smycz bezpieczeństwa- możesz zerknąć opisywałam ją u siebie na blogu, link w podpisie

temat bicia- no niestety tu jestem przegrana, aczkolwiek konsekwentnie mówię nie, niestety niewiele pomaga, powtarzam to mniej więcej 3 razy dziennie od jakiegoś pół roku do znudzenia
a kiedy córeczka bije?
bo mój syn nie wpada w złość, zacze[ia jedynie wybrane, slabsze od siebie osoby,(bawi go płacz, albo reakcja na np zabrany smoczek gdzie przedszkolny kolega zaczyna głośno piszczeć)
wraz z opiekunką w przedszkolu obrałyśmy jedną ściężkę- odizolowanie, w sytuacji agresji- i jest progres bo synek nauczył się podejść, przytulić, powiedzieć psieplasiam
zaczepki zmniejszyły się o jakies 70% to naprawdę dużo
czyli mój dwulatek bardziej skumał niewerbalne komunikaty

[ZamyslonaRoztargniona]

Umknęło mi że mamasierpniowa pisała też o biciu.
Mój też z tych bijących.

Jeśli bicie jest reakcją na jakiś zakaz to nie ma w tym nic niepokojącego wg naszej pani psycholog. Dorosły przeklnie, a dziecko uderzy. W ten sposób radzi sobie z emocjami.
U nas był też problem, że syn bił inne dzieci "bez powodu". Po czasie okazało się że nie było to tak całkiem bez powodu...

[marsi11]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Umknęło mi że mamasierpniowa pisała też o biciu.
Mój też z tych bijących.

Jeśli bicie jest reakcją na jakiś zakaz to nie ma w tym nic niepokojącego wg naszej pani psycholog. Dorosły przeklnie, a dziecko uderzy. W ten sposób radzi sobie z emocjami.
U nas był też problem, że syn bił inne dzieci "bez powodu". Po czasie okazało się że nie było to tak całkiem bez powodu...

a jaki był powód
ostatnio zapytałam panią czy miały już przypadek bijącego to powiedziała tak ale dziecko był z rozbitej rodziny
u mnie nic z tych rzeczy, tyle,że średniak jest naszym oczkiwem w głowie, wszyscy go strasznie rozpieszczaja

[Layla79]

Mysle, ze dawanie rad w zakresie wychowywania dziecka to dosc delikatna sprawa, ale zgadzam sie z Miramej, ze mniej wiecej o to chodzi Mamosierpniowa, ze po prostu co tu ukrywac, masz duzo na glowie i moze byc tak, ze nawet to, co Tobie wydaje sie byc 100 proc. uwagą, to nie zaspokaja potrzeb malej. Patrzac po dzieciach znajomych, moge stwierdzic, ze zazwyczaj dziecko oddaje nerwowosc jednego z rodzicow. Mnie w szczegolnosci denerwuje, jezeli rodzice nie reaguja na agresywne zachowania dziecka, a potem dziwią się, ze dziecko bije. Nie raz bylam swiadkiem, gdy dziecko okladalo dziadka, a ten sie smial. Ale juz gdzie indziej wypowiadalam sie na ten temat. Dla mnie najistotniejsze w wychowywaniu mojego dziecka jest sluchanie go, pytanie, co mysli na jakis temat no i najwazniejsza sprawa, zeby dziecku dawac wybor. Czy chcesz kakao i mleko z miodem, bluzeczke z minnie czy z kotkiem, jak chce zakladac klapki w zime, to tlumacze, ze zima i zmarzna nogi, wydaje mi sie, ze dawanie dziecku wyboru raz ze uczy samodzielnosci, a dwa jest dialogiem miedzy Toba a dzieckiem. Dziecko wtedy wie, ze jego potrzeby sa wazne, ze w ramach rozsądnej opcji ma wybor. Wydaje mi sie, ze wtedy dziecko jest spokojne. Ogolnie wszyscy ludzie, w tym dzieci sa sfrustrowane, gdy nie sa zaspokojone ich potrzeby, gdy czuja nie niewazni, niekochani. Wsrod dzieci, ktore sa nieposluszne zauwazam przede wszystkim, ze brakuje kontaktu rodzica z dzieckiem. Mysle, ze moze byc tak, ze nawet jak starasz sie bardzo spedzac czas ze swoim dzieckiem to i tak nie masz czasu na wiele rzeczy, moze sprobuj ją angazowac nawet w gotowanie obiadu, niech wtedy wrzuca np.pomidorki do miski, albo niech gotuje na niby, moze potrzeba jest wiecej kontaktu na zasadzie co myslisz, jak mamie w nowej fryzurze, jak ci minal dzien, opowiadanie o swoim dniu. Ja staram sie z moja corka isc na kompromisy, daje jej wybor, jak ma dostac nagrode za wizyte u lekarza albo soczek albo wafelek. Nigdy 2 naraz. Ucze ja tez w sklepie, ze mozemy sobie razem poogladac zabawki, ale kupimy nastepnym razem, staram sie wytrenowac w niej cierpliwosc, zeby nie myslala, ze wszystko dostanie. Tylko moja corka ma juz 4 lata.
mysle, ze jak znajdziesz wiecej spokoju w sobie, to dziecko automatycznie stanie sie bardziej grzeczne, nie bedzie tak okazywac swojej frustracji. Natomiast wiesz, nie da sie tez wykluczyc, ze taki ma temperament, znam dzieci z jednej spokojnej matki i jedno bylo furiatem, jak Twoje i przeszlo, jak poszlo do przedszkola. Teraz cud miod i orzeszki.

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez marsi11

a jaki był powód
ostatnio zapytałam panią czy miały już przypadek bijącego to powiedziała tak ale dziecko był z rozbitej rodziny
u mnie nic z tych rzeczy, tyle,że średniak jest naszym oczkiwem w głowie, wszyscy go strasznie rozpieszczaja

Inne dziecko jak panie nie widziały szturchało go, zabierało zabawki.

[marsi11]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Inne dziecko jak panie nie widziały szturchało go, zabierało zabawki.

hehehe to ja też widziałam ostatnio jak przyszłam do przedszkola,że moj młody stanal na krzesełku a chłopczyk nie mogł się przecisnąć bo szedł koło tego krzesełka i ryk
no i już recydywa- Michałek płacze na pewno z powodu mojego Leosia

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez marsi11

hehehe to ja też widziałam ostatnio jak przyszłam do przedszkola,że moj młody stanal na krzesełku a chłopczyk nie mogł się przecisnąć bo szedł koło tego krzesełka i ryk
no i już recydywa- Michałek płacze na pewno z powodu mojego Leosia

Panie wniknęły w temat, jak zaproponowałam żeby zaprosić do grupy żłobkowego psychologa, żeby poobserwował dzieciaki.

[marsi11]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Panie wniknęły w temat, jak zaproponowałam żeby zaprosić do grupy żłobkowego psychologa, żeby poobserwował dzieciaki.

jest co piątek
rozmawiałam kilkakrotnie, na początku pani stwierdziła,że nowa sytuacja bo jestem w ciąży
zaraz zaraz tłumaczę,że Leo nie jest jedynakiem tylko ma starsze rodzeństwo i gdzie tu zależność?
ok, maleństwo się urodziło, zachowanie się nie zmieniło, tzn jest lepiej ale teoria p psycholog była z dupy
no to nic nie odpowiedziała
tak jak napisałam wyżej, synek bardziej skumał metody niewierbalne
ale bicia nadal nie kumam, bo postępuje tak wyłącznie wobec konkretnych osób ( z mojej rodziny jeszcze tesciowa )

[ajah]

Mamasierpniowa co do zakupów to poszukałabym innnych rozwiązań:
krótie zakupy w drodze z pracy, zakupy online.

Napisane przez mamasierpniowa

staram się nad soba panować, nie jestem jakąś furiatką, czasami się zdenerwuję jak każda mama( chyba).Dziecku poświęcam 100 % czasu poza swoja pracą, tak samo chcę jak i muszę bo wszędzie jesteśmy razem, w łózku, w wannie, w kuchni, na zakupach, na spacerach, no wszędzie po prostu. Nie wiem tylko gdzie popełniłam błąd ze mała taka jest. Od samego początku starałam się uczyć dziecko nie tyle dyscypliny czy posłuszeństwa ale poprawnego zachowania społecznego, jak grochem o ścianę. To co ja mam jeszcze zrobic czy zmienic? Widocznie się da bo widzę rodziców na zakupach z raczej " grzecznymi" dziećmi.
Nie wszystko mogę postawic poza zasięgiem dziecka. Choinki nie zawieszę pod sufitem, ksiązek nie mam gdzie schować bo mam ich pół sciany od podłogi do sufitu na specjalnie zrobionym dla nich regale itd..

Jak mała zachowuje się w stosunku do niani?

Moim zdaniem problemów jest kilka:
1. Nie masz czasu dla siebie- a powinnaś. Inaczej nie wyrobisz. Potrzebujesz chwili dla siebie, choćby wówczas, gdy mała spi.
Twój stres wpływa na małą.I istnieje opcja, że jej zachowanie jest związane z Twoim.
2. Wymuszasz na małej aktywności, których nie lubi- czytanie.
Już lepiej daj jej karton, który porwie. Albo porwij razem z nią.
Niech małej zabawa sprawia przyjemności.
3. Nie porównuj siebie i swojego dziecka do innych.
Mi zajęło trochę czasu, by zakupy z dwojką dzieci były w miarę spokojne.
To wymaga czasu i wprawy.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Mój Artek też jest bardzo żywiołowy, ale w życiu nie określiłabym go mianem niegrzecznego czy agresywnego

Może robię źle, ale ja unikam za wszelką cenę sytuacji, której on (jeszcze) nie rozumie, a w której może dojść do takiej sceny.

Zakupy w CH z dzieckiem przed świętami? Nigdy w życiu. Sama muszę jechać w czwartek (właśnie po prezent dla rzeczonego) i już mnie trzęsie na samą myśl, wcale się nie dziwię, że w takich miejscach - głośno, ciepło, duszno, tłumy - dziecko się denerwuje.
Ale jak już gdzieś idziemy, a gość jest zniecierpliwiony, to po prostu go czymś zajmuję. Jak nie ma żadnej swojej zabawki (a zwykle nic nie wozimy), to byle czym, nawet kawałkiem tekturowego pudła ze sklepu.
Choć generalnie jakbyś nas widziała w sklepie, to pewnie byś uznała, że Artek "umie się zachować". Ja w sumie nawet w sklepie non stop do niego gadam. Ile bułek kupuję, jakie jogurty wybieram, co dzisiaj robię na obiad, o popatrz Artek wrzucili do Biedry nowe książki itd. Może dlatego siedzi "grzecznie", nie wiem sama.

U nas oczywiście również najlepszymi zabawkami są zwykłe rzeczy, ale to nie jest nic dziwnego, od dawna wiadomo, że dzieci od zabawek wolą ich opakowania. Dlatego ja niczego nie wyrzucam, dostaje do zabawy nawet pudełka po herbacie. Problem? Żaden. Ćwiczy wyobraźnię.
Jak ja byłam mała, to miałam fajną rodzinkę do zabawy - tata, mama, dzieci. Z kredek. Duża ciemna kredka to tatuś, mniejsza czerwona mamusia itd Patola na całego

Książki - targa. Trudno. Na razie wprowadziłam zakaz kupna nowych, widocznie musi trochę dorosnąć. Choć przyznam szczerze, że ostatnio jest progres.

Choinka, no cóż, u nas jest pod sufitem (mała, na wysokiej półce). Na razie wszystko, co może zepsuć - polikwidowane z dolnych półek. Po co ma ciągle słuchać: nie wolno/zostaw, mnie po prostu łatwiej tak to urządzić, za chwilę będzie trochę bardziej rozumny i będę mogła mu więcej tłumaczyć.
Nie wszystko tak się da, ale sądzę, że jeszcze chwila i naprawdę zrozumie więcej. Codziennie uczy się czegoś nowego.

Dajesz jej się wybiegać na świeżym powietrzu? Ma gdzie przelać tę energię?

[mamasierpniowa]

mam chwilę to odpiszę: )
Zrozumiałam Twój przekaz, też napisałam "grzeczne" w cudzysłowiu. Czego więc oczekujesz od dziecka? Jak powinny wyglądać te procenty Twoich starań? Może te dzieci, które "umieją się zachować", mają po prostu inny temperament?

Nie mam specjalnych oczekiwań, wiadomo ze Róża jest jeszcze malutka i wielu rzeczy ma prawo nie zrobić, nie chcieć, nie potrafić.Nie chce jej wychować na tresowanego pieska. Od samego początku szanowałam fakt że mała ma swoje zdanie, moze nie miec w danej chwili ochoty na to na co ja mam ochotę itd..Mało tego, jestem przeciwna takiemu podejściu gdzie dziecko jest uznawane za niegrzeczne bo nie robi akurat tego czego sobie życzą rodzice.Nie tego oczekuję.
W zasadzie chciałabym tylko żeby mała w tym wieku już wiedziała ze są miejsca gdzie należy się zachować w odpowiedni sposób, np. w kwestii zakupów:
Ale jak już gdzieś idziemy, a gość jest zniecierpliwiony, to po prostu go czymś zajmuję. Jak nie ma żadnej swojej zabawki (a zwykle nic nie wozimy), to byle czym, nawet kawałkiem tekturowego pudła ze sklepu.
no właśnie, i tu jest kłopot bo ja się naprawdę staram dostosować do dziecka. Niania jest już u swojej rodziny na wsi, z małą nie ma kto zostać więc muszę ją zabrać . Ostatnio pojechałysmy po buty bo w sobotę mój ojciec bierze ślub i trzeba jakos wygladać. Dziecko nie chce siedzieć w wózku , wrzeszczy-ok.Podaję jakiś przedmiot . Rzuca 3 metry za siebie, wrzeszczy. Wyciągam z wózka z myślą że jak chce pochodzic to moze chociaż za rączkę pochodzi. Gdzie tam- ucieka. Ide za nią, biorę za rękę to się kładzie na ziemi, wrzeszczy, bije mnie gdzie popadnie . Tak jest zazwyczaj. Staram się nie wyciagac z wózka bo wiem ze jak wyjme to juz nie da rady jej posadzic bez płaczu. Czasami dam bułkę albo mleko to to na chwilę pomaga ale żadne " czasoumilacze" nie pomagają.
Moze faktycznie jest to wina jej temperamentu. Nie daje się udobruchać ciekawymi przedmiotami.

na wyjścia u nas sprawdziła się smycz bezpieczeństwa- możesz zerknąć opisywałam ją u siebie na blogu, link w podpisie
a kiedy córeczka bije?
mam taka smyczkę, nie bardzo się sprawdza. Mała bije kiedy się zezłosci bo cos jest nie po jej myśli, już poruszałam ten temat w innym wątku i nie jest to moje najwieksze zmartwienie bo juz wiem jak się zachowywać. Samo bicie mnie nie jest takie straszne tylko geneza tego bicia czyli zbytnia impulsywnosc dziecka, jej reakcja na to co czuje jest chyba nieadekwatna do sytuacji.

Laylaco do dawania wyboru-dobrze ze poruszyłaś ten temat. Robię to, właśnie wspomniane zakupy są przykładem- jedzie w wózku albo idzie za rączkę.W domu ciągnie mnie za rekę do pokoju i widzę ze coś chce to ide. Pokazuje na półkę gdzie leży np 10 przedmiotów( ksiązki zabawki itd) podsadzam ją i pytam " chcesz to? " kreci głową ze nie, " to może to? " - nie, " a to? -nie , i tak pokazujemy na wszystko a ona nic z tej półki nie chce ale marudzi a ja nie wiem o co jej chodzi. Ona po prostu sama nie wie czego chce.
Jak mała zachowuje się w stosunku do niani?
lubi ją, ale tez potrafi uderzyc. Juz poinstruowałam jak się ma wtedy zachowywac.
Dajesz jej się wybiegać na świeżym powietrzu? Ma gdzie przelać tę energię?
tak, z nianią codziennie wychodzi na około 1,5 h, ze mną jak tylko jest czas, do tego wariujemy w domu.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

A w sklepie nie ma opcji, żebyś ją woziła w takim specjalnym autku, jakie można wynająć dla dziecka? Mój Młody jak to widzi, to szaleje

[ajah]

Jesli chodzi o tę kwestię

W zasadzie chciałabym tylko żeby mała w tym wieku już wiedziała ze są miejsca gdzie należy się zachować w odpowiedni sposób, np. w kwestii zakupów:

Moim zdaniem za dużo oczekujesz od niej. To samo z kwestią wyboru, ze nie wie czego chce

Nie ma magicznych rozwiązań. Nikt nie poda ci jednoznacznej recepty na zmiany, który przyniosą błyskawiczne efekty.

Część zachowań twojego dziecka to zachowania charakterystyczne dla tego wieku, ine związane z waszą sytuacją życiową i zmianami, które ostatnio zaszły. IMO Nie ma co z tym walczyć.

[Layla79]

Ja wiem, ze przedszkolu klada duzy nacisk na umozliwienie wyboru, tak wlasnie jakby to mialo istotny wplyw na ksztaltowanie kontaktu z dzieckiem i silą rzeczy jego osobowosci. Natomiast jezeli Twoja coreczka nie potrafi jeszcze dokonac wyboru, to moze to taki wiek, ja pamietam, ze dla nas 2 latka bylo trudnym okresem. Mysle, ze u Ciebie nastapila duza zmiana w zyciu, zajela sie malą niania i stad moze chwilowe, zupelnie przejsciowe problemy. Napewno bedzie Ci duzo latwiej, jak mala juz bedzie mogla pojsc do przedszkola, wiele dzieci przystosowuje sie do regul i widze po róznych dzieciach, ze sa bardziej skoncentrowane, posluszne i nie ma juz tego wymuszania. Ale moze to tez kwestia wieku, sama juz nie pamietam, jak to bylo gdy mloda miala 16 mcy. Wszystko sie unormuje, zobaczysz, a jak cos Cie niepokoi to kup ksiazke o rozwoju, zawsze znajdziesz jakies dobre wskazowki.

[mamasierpniowa]

Perse, ostatnio byłam w Outlecie Ptak w Rzgowie, na szczęście nie sama, i wzięliśmy takie właśnie autko to płakała jak w nim jechała i wychodziła na siłę.

Ona często wie czego chce, większość naszej komunikacji opiera sie na zadawaniu pytań z mojej strony i jej odpowiedziach. Potrafi powiedzieć kiedy jest głodna, chce się przytulić, chce pić, chce się wykąpac, zdjąc częsc garderoby, budować z klocków itd. Wtedy czesto na konkretne pytania sa konkretne odpowiedzi. Niestety czesto jest tez tak, ze mała kaprysi i pokazuje na coś ale jak już tam pójdziemy to tam nie ma nic co ona by chciała.

ja się zaczęłam zastanawiać nad jej zachowaniem dopiero wtedy kiedy mała poszła na miesiąc do żłobka. Dopiero tam zobaczyłam jak impulsywne i śmiałe jest moje dziecko w porównaniu do innych dzieci.Nie potrafiła też dostosowac się do tamtejszych warunków i musiałam ją wypisać.

[Miramej]

Napisane przez mamasierpniowa

Nie mam specjalnych oczekiwań, wiadomo ze Róża jest jeszcze malutka i wielu rzeczy ma prawo nie zrobić, nie chcieć, nie potrafić.Nie chce jej wychować na tresowanego pieska. Od samego początku szanowałam fakt że mała ma swoje zdanie, moze nie miec w danej chwili ochoty na to na co ja mam ochotę itd..Mało tego, jestem przeciwna takiemu podejściu gdzie dziecko jest uznawane za niegrzeczne bo nie robi akurat tego czego sobie życzą rodzice.Nie tego oczekuję.
W zasadzie chciałabym tylko żeby mała w tym wieku już wiedziała ze są miejsca gdzie należy się zachować w odpowiedni sposób, np. w kwestii zakupów:
(...)
Samo bicie mnie nie jest takie straszne tylko geneza tego bicia czyli zbytnia impulsywnosc dziecka, jej reakcja na to co czuje jest chyba nieadekwatna do sytuacji.

Uważam, że powinnaś sobie kupić porządną książkę o rozwoju dziecka.

Napisane przez ajah

Jesli chodzi o tę kwestię


Moim zdaniem za dużo oczekujesz od niej. To samo z kwestią wyboru, ze nie wie czego chce

Nie ma magicznych rozwiązań. Nikt nie poda ci jednoznacznej recepty na zmiany, który przyniosą błyskawiczne efekty.

Część zachowań twojego dziecka to zachowania charakterystyczne dla tego wieku, ine związane z waszą sytuacją życiową i zmianami, które ostatnio zaszły. IMO Nie ma co z tym walczyć.

Podpisuję się pod tą wypowiedzią.

---------- Dopisano o 19:56 ---------- Poprzedni post napisano o 19:55 ----------

Napisane przez mamasierpniowa

ja się zaczęłam zastanawiać nad jej zachowaniem dopiero wtedy kiedy mała poszła na miesiąc do żłobka. Dopiero tam zobaczyłam jak impulsywne i śmiałe jest moje dziecko w porównaniu do innych dzieci.Nie potrafiła też dostosowac się do tamtejszych warunków i musiałam ją wypisać.

Ile czasu jej dałaś na dostosowanie się?

[ajah]

Napisane przez mamasierpniowa

Perse, ostatnio byłam w Outlecie Ptak w Rzgowie, na szczęście nie sama, i wzięliśmy takie właśnie autko to płakała jak w nim jechała i wychodziła na siłę.

Ona często wie czego chce, większość naszej komunikacji opiera sie na zadawaniu pytań z mojej strony i jej odpowiedziach. Potrafi powiedzieć kiedy jest głodna, chce się przytulić, chce pić, chce się wykąpac, zdjąc częsc garderoby, budować z klocków itd. Wtedy czesto na konkretne pytania sa konkretne odpowiedzi. Niestety czesto jest tez tak, ze mała kaprysi i pokazuje na coś ale jak już tam pójdziemy to tam nie ma nic co ona by chciała.

ja się zaczęłam zastanawiać nad jej zachowaniem dopiero wtedy kiedy mała poszła na miesiąc do żłobka. Dopiero tam zobaczyłam jak impulsywne i śmiałe jest moje dziecko w porównaniu do innych dzieci.Nie potrafiła też dostosowac się do tamtejszych warunków i musiałam ją wypisać.

Impulsywnosc jest poniekąd wpisana w zachowania dziecka i często wiąże się z odkrywaniem świata.
Śmiem twierdzic, że twoje dziecko nie kaprysi, a poszukuje, poznaje, odkrywa.
Nic tylko się cieszyć.

Czy smialosc jej w zlobku przeszkadzała?
Zawsze wydawało mi się, że smialosc w nowych sytuacjach się przydaje.


Btw z dzieckiem jest tak (w dużym uproszczeniu) co wlozysz to dostaniesz.

[mamasierpniowa]

po miesiacu w żłobku kierownik sam uznał ze raczej warto dziecko wypisać bo jest jeszcze za mała. Zrobiłam to nie z uwagi na sugestie ale dlatego ze i dziecko cierpiało i ja tak samo.

Śmiałośc to świetna cecha, ma ja raczej po mnie bo tata raczej nieśmiały i stateczny. Objawiała się ona zarówno zaskakująco pozytywnym zachowaniem w żłobku, jak i wyrywaniem dzieciom zabawek, rzucaniem nimi itd..Widziałam na własne oczy jak jeden chłopiec podszedł do małej i ją popchnął tak, ze się przewróciła, a ona natychmiast wstała bez płaczu i go uderzyła. Nie wiem kto ją tego nauczył..

Miramej, dlaczego uważasz ze powinnam czytać o rozwoju dzieci? Nie mogę oczekiwać od dziecka w tym wieku by nie kładło się na chodniku i nie krzyczało jakby ja ktoś ze skóry obdzierał? To nie jest złośliwe pytanie, pytam całkiem poważnie. Ja nie chcę żeby ona siedziała w wózku jak trusia, chetnie sie dostosuję jeśli chce iść obok , nawet nie za rękę, ale dlaczego wtedy każde jej dotknięcie( nawet za kaptur)kończy się wrzaskiem?Wiem ze chce byc samodzielna ale bez przesady.
Jeśli faktycznie jej zachowanie wynika z temperamentu to ja z tym walczyc nie moge bo nie ma jak.

[dudipopka]

jak nie cierpie tego sformułowania zwłaszcza na wizażu to je 1 raz napiszę-----zapisz się do psychologa
w tej chwili czytając to wszystko co napisałaś napiszę Ci jak ja to odbieram
dziecko robi z tobą ba z całą rodziną wszystko to co chce
nawet nianię poinformowalaś jak ma się zachowywać by dziecko nie zapłakało

albo za szybko sie poddajesz(mloda ci nie zalapie po tygodniu dlaczego nie nalezy wrzeszczeć w sklepie ) albo nawet jak mówisz NIE Wolno to takim tonem głosu ze młoda nie rozróżnia kiedy jesteś ze nie żartujesz i będzie "kara"za takie zachowanie?

no i przepraszam ze pytam dlaczego ciągle sama jesteś z młodą?

[mamasierpniowa]

Napisane przez dudipopka

jak nie cierpie tego sformułowania zwłaszcza na wizażu to je 1 raz napiszę-----zapisz się do psychologa
w tej chwili czytając to wszystko co napisałaś napiszę Ci jak ja to odbieram
dziecko robi z tobą ba z całą rodziną wszystko to co chce
nawet nianię poinformowalaś jak ma się zachowywać by dziecko nie zapłakało

albo za szybko sie poddajesz(mloda ci nie zalapie po tygodniu dlaczego nie nalezy wrzeszczeć w sklepie ) albo nawet jak mówisz NIE Wolno to takim tonem głosu ze młoda nie rozróżnia kiedy jesteś ze nie żartujesz i będzie "kara"za takie zachowanie?

no i przepraszam ze pytam dlaczego ciągle sama jesteś z młodą?

ke?
Zabiłaś mnie tym postem.
Jak to robi z całą rodziną to co chce, tu w ogóle nie było mowy o mojej rodzinie, troche się zagalopowałaś, szczególnie z pytaniem dlaczego jestem z dzieckiem sama, wybacz.
Skąd wiesz jakim tonem mówię do dziecka bo tez tego nie napisałam.Oczywiście zdarzy mi sie zdenerwować ale 100 razy dziennie mówię spokojnie do córki " Różyczka, nie wolno dotykać , bo...."
W MOIM DOMU NIE MA KAR !!!!!!!!!!!!!!!!
Niania została poinstruowana jak się zachować gdy dziecko ją uderzy, nie wiem o co Ci chodzi z tym płaczem?
Zupełnie nie rozumiem Twojego wpisu bo nie ma to składu i ładu ale dziekuje za sugestię.

[Miramej]

Napisane przez mamasierpniowa

Miramej, dlaczego uważasz ze powinnam czytać o rozwoju dzieci? Nie mogę oczekiwać od dziecka w tym wieku by nie kładło się na chodniku i nie krzyczało jakby ja ktoś ze skóry obdzierał? To nie jest złośliwe pytanie, pytam całkiem poważnie. Ja nie chcę żeby ona siedziała w wózku jak trusia, chetnie sie dostosuję jeśli chce iść obok , nawet nie za rękę, ale dlaczego wtedy każde jej dotknięcie( nawet za kaptur)kończy się wrzaskiem?Wiem ze chce byc samodzielna ale bez przesady.
Jeśli faktycznie jej zachowanie wynika z temperamentu to ja z tym walczyc nie moge bo nie ma jak.

Dlatego, że z Twoich postów wynika, że niewiele o nim wiesz. Polecam "Rozwój psychiczny dziecka od 0 do 10 lat".
Twoje oczekiwania są na wyrost w stosunku do dziecka w tym wieku, już wcześniej ajah Ci napisała. Ona będzie Ci się kładła jeszcze jako 2- a pewnie i 3-latka.

[mamasierpniowa]

znalazłam tą ksiązke, jesli jest sensowna to chętnie kupię bo bardzo duzo czytam. Do tej pory przeczytałam z 10 ksiązek dotyczacych dzieci, ale głównie wychowywania a nie psychiki.Dzięki: )